Search results

1

Poetyckie rozważania o starości ręką kobiecą spisane. Desanka — Urszula — Elisaweta

100%

Jakóbiec-Semkowowa M.

Slavica Wratislaviensia

|

2016

|

vol. 163

711-725

EN

In this work we analyse three poetic expressions by Elisaweta Bagriana, Desanka Maksimović and Urszula Kozioł who sincerely share with us the experience of their own senescence. Thephysical symptoms of ageing is perceived by Maksimović with surpise, by Bagriana with understanding and by Kozioł with rebellion. The authors’ state of mind differs from protest and frustration (Kozioł and Bagriana) to apeaceful surrender connected with understanding of what was meant to come. Each of the authors, regardless of all the differences between them, is able to be fruitful in their writing till their old age and is aware of what she has accomplished poetically, which makes the lives of all the three authors full of sense to them.

XX

Три велике песникиње: Елисавета Багрјана, Десанка Максимовић и Уршула Козјол у касним годинама живота искрено описују своје доживљавање старости. Физичке недостатке гледају са изненађењем (Максимовић), разумевањем (Багрјана) али такође са протестом и иронијом (Козјол). Расположење се колеба између бунта и горчине (Козјол, Багрјана) и помирења са судбином, свешћу неминовне пролазности. Свака песникиња, независно од разлика мећу њима, до касних година живота песнички активна, је свесна својих стваралачких могућности што даје смисао читавом животу.

2

The perspective of the quality of life of the killer – a critical discussion on the importance of the multicontextuality of experience

72%

Żeromska- Charlińska J.

Resocjalizacja Polska

|

2017

|

issue 14/2017

161–175

EN

The author discusses the subject of the convicted person’s aging, revealing the sense of his duality: age advancement and prison isolation. Discussions on attempts to promote the fuzzy idea of care for the elderly in today’s prisons are worrying. The aim of the research was to provide a vision of needs, corresponding to the real circumstances of the seniors from the perspective of their narrative. The subject of exploration was the phenomenon of a specific perception and experience of time by the prisoners, in particular, feedback events. The intention of the researcher was to separate out what had been unnoticeable so far. The text presents an analysis of the biography of the person whose life has been marked by moments of crisis, interpreted by including them in the story of life breakthroughs. In view of the described background, an additional “frame” clarifying the intentions of the hermeneut was an epiphany as a unique experience, an original one, dividing the life of a senior into “before” and “after”, “then” and “now”.

PL

Autorka porusza problematykę starzenia się skazanego, odsłaniając sens jego dualności: zaawansowanie wiekowe i izolację więzienną. Dyskusje dotyczące prób propagowania rozmytej idei troski o współcześnie funkcjonujących starszych w zakładach karnych budzą niepokój. Celem badań była wizja potrzeb, odpowiadających realnym uwarunkowaniom seniora z perspektywy jego narracji. Przedmiotem eksploracji natomiast było zjawisko specyficznego postrzegania i przeżywania czasu przez osadzonego, w szczególności zdarzeń zwrotnych. Intencją badaczki było wyodrębnienie tego, co było dotychczas niedostrzegalne. Tekst ukazuje analizę biografii osoby, w życiu której pojawiły się momenty kryzysowe, interpretowane poprzez włączenie ich w fabułę historii o życiowych przełomach. Wobec opisanego tła, dodatkową „ramą” doprecyzowującą intencje hermeneuty była zastosowana epifania jako doświadczenie jedyne w sobie, oryginalne, dzielące życie seniora na „przed” i „po”, na „wtedy” i „teraz”.

3

Perspektywa jakości życia zabójcy – krytyczna dyskusja znaczenia wielokontekstualności doświadczeń

72%

Żeromska- Charlińska J.

Resocjalizacja Polska

|

2017

|

issue 14/2017

171–185

PL

Autorka porusza problematykę starzenia się skazanego, odsłaniając sens jego dualności: zaawansowanie wiekowe i izolację więzienną. Dyskusje dotyczące prób propagowania rozmytej idei troski o współcześnie funkcjonujących starszych w zakładach karnych budzą niepokój. Celem badań była wizja potrzeb, odpowiadających realnym uwarunkowaniom seniora z perspektywy jego narracji. Przedmiotem eksploracji natomiast było zjawisko specyficznego postrzegania i przeżywania czasu przez osadzonego, w szczególności zdarzeń zwrotnych. Intencją badaczki było wyodrębnienie tego, co było dotychczas niedostrzegalne. Tekst ukazuje analizę biografii osoby, w życiu której pojawiły się momenty kryzysowe, interpretowane poprzez włączenie ich w fabułę historii o życiowych przełomach. Wobec opisanego tła, dodatkową „ramą” doprecyzowującą intencje hermeneuty była zastosowana epifania jako doświadczenie jedyne w sobie, oryginalne, dzielące życie seniora na „przed” i „po”, na „wtedy” i „teraz”.

EN

The author discusses the subject of the convicted person’s aging, revealing the sense of his duality: age advancement and prison isolation. Discussions on attempts to promote the fuzzy idea of care for the elderly in today’s prisons are worrying. The aim of the research was to provide a vision of needs, corresponding to the real circumstances of the seniors from the perspective of their narrative. The subject of exploration was the phenomenon of a specific perception and experience of time by the prisoners, in particular, feedback events. The intention of the researcher was to separate out what had been unnoticeable so far. The text presents an analysis of the biography of the person whose life has been marked by moments of crisis, interpreted by including them in the story of life breakthroughs. In view of the described background, an additional “frame” clarifying the intentions of the hermeneut was an epiphany as a unique experience, an original one, dividing the life of a senior into “before” and “after”, “then” and “now”.

4

„Przemija bowiem postać tego świata” (1 Kor 7,31). Dziewictwo i celibat znakiem królestwa Bożego

72%

Bogacz R.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 24

135-148

EN

The present article is an analysis of 1 Corinthians 7:1-40. It presents the relevance of the choice of one’s way of life, either in marriage or in celibacy. Considering the passing away of this life, St. Paul showed the Corinthians the value of virginity as a testimony of the Kingdom of God. According to the apostle, this particular form of life is the best preparation for the eternal life. It enables a person to completely devote his/her life to the preaching of the Kingdom. St. Paul chose this way of living in order to commit himself to the proclamation of the Gospel. Celibacy freed him from all concerns related to the providing for the family. The teachings comprised in the analyzed text are particularly relevant for Christians living in the early twenty-first century. 1 Cor 7: 29-31 is utterly opposed to the models of life preferred in the contemporary world. In light of this utterance, it is worth asking where we can be led by this world that has chosen a completely different way of living. It is no wonder that modern man is not able to understand the value of virginity and celibacy which are a call to conversion and a sign of the Kingdom that will be opposed.

5

Anny Kamieńskiej myślenie o odchodzeniu i śmierci

58%

Dańczak A.

Studia Gdańskie

|

2015

|

issue 37

187-201

PL

Anna Kamieńska (1920-1986) jest poetką, która dużą część swojej twórczości poświęciła refleksji nad przemijaniem i śmiercią. Jej poezja zawiera liczne odniesienia do pytań i obaw człowieka związanych z koniecznością umierania. Warsztat Kamieńskiej opiera się na codziennym życiu i doświadczeniu; cechuje go finezja oraz oryginalność myśli. Samo ujęcie tematyki jest interesujące również z teologicznego punktu widzenia jako ilustracja podstawowych prawd o człowieku i jego losie, a także pewnych intuicji współczesnej teologii. Homo meditans konfrontuje się z tematem śmierci, podejmując wiele aspektów: doświadczenie bycia opuszczonym przez całą rzeczywistość tworzącą kontekst życia człowieka, śmierć jako głębię zawierającą sens indywidualnego życia i jego rzeczywiste spełnienie, śmierć jako spotkanie z Bogiem będącym ostatecznym dawcą pełni. Śmierć jest niemożliwym do opisania w pełni wydarzeniem życia człowieka. Każdy zaś doświadczy wyłącznie własnej śmierci. Niemniej również śmierć innych stanowi lekcję, która pozwala na przygotowanie się do własnej śmierci. Śmierć jest zakorzeniona bardzo głęboko w każdej chwili życia i ostatecznie w niej się zaczyna – cała egzystencja człowieka zmierza do swojego końca, począwszy od narodzin. Zagadnienie śmierci dotyka również kwestii nieśmiertelności. Jej rozumienie oparte jest na istocie miłości. Nieśmiertelność stanowi rodzaj miłości, która z własnej natury nie przyjmuje możliwości końca.

EN

Anna Kamieńska (1920-1986) is a Polish poetess who dedicated much of her work to the reflection on transiency and death. Her poetry contains many references to human questions and fears connected with the necessity of passing away. Kamieńska’s workshop is based on everyday life and experience, and is marked by great finesse as well as originality of thought. Homo meditans confronts the issue of death in numerous aspects: as the experience of being abandoned by the whole reality which constitutes the life of a person, depth which contains the most intimate sense of an individual life and its real fulfilment, the meeting with God who is the ultimate giver of fullness. As such, death is an indescribable event of human life. Everyone will experience only their own death. Nevertheless, the death of others is a lesson which helps to prepare oneself for one’s own final passage and to understand its meaning. Death is rooted very deeply in every singular moment of life. The whole of existence heads to its end from the very beginning. The question concerning death also touches another problem: immortality. It can be resolved only by reconsideration of the essence of love. Immortality is a permanent kind of love which in its very nature does not accept the possibility of an end.

6

Teologiczno-wychowawcze przesłanie epitafiów cmentarnych na przykładzie wybranych cmentarzy w Toruniu

51%

Janowska M.

Studia Pelplińskie

|

2019

|

vol. 53

231-248

EN

One is never indifferent when it comes to the event of death. Cemeteries are such places where we can meditate upon the fragility of the human life in this world. Much information on life and death can be drawn from the tombstone epitaphs. The content of these inscriptions as found in selected Torun commentaries illustrate the changes in our mentality when it comes to the problem of passing away. The man becomes aware that he or she does not freely control his or her life which as a matter of fact does not belong to them. On one hand we rebel against the necessity of dying and even against God himself and on the other we command ourselves to the Lord. Whenever we die with Christ and in Christ, we can defeat death that as our enemy deprives us of our lives (Cf. Rm 14, 7–8). The human existence is in the hand of God. We do not just live for ourselves, as the service in favour of others is the fulfilment of the Divine commandment of love of one’s neighbour and testimony of our life dedicated to the Lord.

PL

Wobec wydarzenia śmierci nie można przejść obojętnie. Szczególnym miejscem refleksji na temat kruchości doczesnego życia jest cmentarz. Cennym źródłem wiedzy i informacji na temat życia i śmierci są inskrypcje nagrobne. Ich teksty spisane z wybranych cmentarzy w Toruniu ilustrują stosunek żywych do zmarłych, ukazują przemiany, jakie na przestrzeni czasu zachodzą w podejściu człowieka do problemu śmierci. Człowiek staje w bezpośredniej konfrontacji z faktem, że nie rozporządza sam swoim życiem i że jego własne życie nie jest jego własnością. Z jednej strony stawia opór. Przyjmuje postawę rozpaczliwego, gniewnego buntu. Z drugiej strony powierza się samemu Bogu. Śmierć, jako wróg człowieka, który chce go ograbić z życia, zostaje zwyciężona wszędzie tam, gdzie człowiek umiera z Chrystusem i w Chrystusie. Święty Paweł w Liście do Rzymian napisał: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana. I w życiu więc i śmierci należymy do Pana” (Rz 14,7–8). Całe życie człowieka jest w ręku Boga. Nie żyje jedynie dla siebie, ale przez służbę innym, żyje dla Boga, ponieważ służba jest wypełnieniem Bożego przykazania miłości bliźniego, a więc świadectwem życia oddanego Bogu.

Refine search results

2 Resocjalizacja Polska

1 Slavica Wratislaviensia

1 Studia Gdańskie

1 Studia Pelplińskie

1 Verbum Vitae

1 2019

2 2017

1 2016

1 2015

1 2013

2 Żeromska- Charlińska J.

1 Bogacz R.

1 Dańczak A.