Search results

1

Man in the Face of Passing and the Transitory Nature of the Moment in Marcus Aurelius’ Meditations

100%

Siwicka M.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 3: Filologia klasyczna - Selected Papers in English

7-24

EN

The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 56 (2008), issue 3. In his Meditations, the Stoic emperor Marcus Aurelius very often resorts to the motif of passing and transitory nature of human life. On the one hand, this permanent and pessimistic motif may be interpreted as a certain kind of spiritual exercise, practised not only by Stoics. On the other hand, we cannot exclude that this is a manifestation of the author’s personal views and experiences. Marcus often touched upon the topic of death, a fact that was not necessarily an expression of his fear of what was inevitable since, according to the Stoic doctrine, death belongs to the immutable order of the world and is congruous with nature, hence it is completely acceptable. Marcus Aurelius is rather afraid of the transitory nature of the moment that we are given. He stresses that life “is passing away” each day and, at the same time, he is tormented with the lack of time that must be filled with good and respectable behaviour, with life in conformity with reason, or the deity. Marcus Aurelius is not frightened by death itself, but by the possibility to lose control over one’s life, loss of consciousness, and the ability to reflect (in case of an illness or old age). He also firmly stresses the importance of favours that we may and should render to others, which besides properly forming one’s soul, are the goal of human life.

2

Starość niedoskonała. Doświadczenie starości w dramatach „Końcówka” Samuela Becketta i „Wieczór” Alaksieja Dudaraua

86%

Siwek B.

Slavica Wratislaviensia

|

2016

|

vol. 163

377-388

EN

The article is devoted to the image of senility in two dramas — Endgame by Samuel Beckett and the dramatic text entitled Evening by Aleksiej Dudarau. The authoress introduces the conception of acharacter realized in analyzed texts and also shows the great importance of stage directions in the reconstruction of the title issue. In both dramas death appears very frequently. Death and senility are depicted as mutually conditioning experiences. The self-awareness of one’s own temporality increases with age and the sensation that the nature is limited and mortal starts to cause the most intense feelings and emotions, triggers questions, full of disbelief about the sense and end of everything.

RU

Статья посвящена образу старости в двух драматических произведениях — Конец игры Сэмюэля Беккета и Вечер Алексея Дударева. Автор работы рассматривает концепции характеров, представленных в анализируемых текстах, а также обращает внимание на огромную роль ремарок для понимания главной идеи произведений. В обеих пьесах постоянно присутствует тема смерти. Смерть и старость показаны как взаимообуславливающие явления. Осознание кратковременности собственной жизни, а с ним и понимание ограниченности сил природы, усиливается с возрастом; что в итоге рождает важнейшие вопросы, полные недоверия, о смысле и конце всего сущего.

3

„Oswajanie czasu” w Le Passe Temps Michała Tailleventa (XV wiek)

72%

Gęsicka A.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 5: Neofilologia

133-148

EN

Poem Le passe-temps by Michault Taillevent entered the important movement of poetic output of Late Middle Ages, focusing on the theme of time elapse, as seen from the perspective of a confronting it individual. This paper tries to answer the following questions: in what way does Michault Taillevent articulate the idea of passing of time? Is, according to the author, the appreciation of that process a longstanding value in human life, or does the perception of time evolve with advancing years? Does Passe Temps poem offer any way of protecting against a total breakdown in the view of passing of somebody’s life? Eponymous time reveals intriguing functions and countenances in the work. The paper starts with talking over the objective dimension of time taken as an object under observation of the writing about it poet, and then come the subjective descriptions that distinguish the past and anticipated time, as well as, realised and beyond realisation periods, and finally, well used and wasted time. The poem by Taillevent, puts also forward different ways of standing up to inevitable process of passing, where especially effective and recommended remedy would be a literary work.

PL

Poemat Le passe-temps Michała Tailleventa wpisuje się w ważny nurt twórczości poetyckiej późnego średniowiecza, koncentrujący się na temacie upływu czasu postrzeganego z perspektywy konfrontującej się z nim jednostki. Pytania, na jakie niniejszy artykuł próbuje dać odpowiedź, brzmią: w jaki sposób Michał Taillevent przedstawia problem upływu czasu? Czy uświadomienie sobie tego procesu stanowi według poety wartość stałą w ludzkim życiu, czy też sposób postrzegania czasu ewoluuje w miarę starzenia się człowieka? Czy poemat Passe Temps proponuje jakąś drogę uchronienia się przed całkowitym załamaniem w obliczu własnego przemijania? Eponimiczny czas objawia w utworze ciekawe funkcje i oblicza. W artykule najpierw omówiony został obiektywny wymiar czasu potraktowanego jako przedmiot obserwacji piszącego o nim poety, a następnie wymiar subiektywny, w którym wyodrębniony został nie tylko czas miniony i czas antycypowany, ale także czas nieuświadomiony i czas uświadomiony, wreszcie czas wykorzystany dobrze i czas zmarnowany. Poemat Tailleventa proponuje także różne sposoby stawienia czoła nieuchronnemu procesowi przemijania, pośród których szczególnie skutecznym i zalecanym remedium byłby literacki akt twórczy.

4

Жанр мiнiяцюры ў творчасцi Янкi Брыля: ад “Жменi сонечных промняў” да “Парастка”

58%

Альштынюк А.

Białorutenistyka Białostocka

|

2016

|

vol. 8

PL

W artykule mówi się o ewolucji gatunkowej i tematycznej krótkich utworów prozatorskich znanego pisarza białoruskiego Janki Bryla (1917–2006), nazywanych w terminologii białoruskiej „miniaturami lirycznymi”, które uprawiał w ostatnich czterdziestu latach życia. J. Bryl rozpoczyna od ulotnych zapisów swoich obserwacji i przemyśleń dotyczących życia codziennego i stopniowo zagłębia się w problematykę ogólnoludzką – losu, twórczości, przemijania, śmierci, przeznaczenia. W artykule podkreślono znaczenie i wpływ osobistych przeżyć Bryla na kształtowanie się jego pisarskiej osobowości oraz na sposoby ich wykorzystania w tego rodzaju prozie.

EN

The article discusses the genre and thematic evolution of short pieces of prose written by the famous Belarusian writer Yanka Bryl (1917–2006). They are known in the Belarusian terminology as “lyrical miniatures” and they were written in the last forty years of his life. Bryl begins with elusive records of his observations and thoughts about everyday life and gradually goes into general human issues, such as fate, creativity, passing of time, death, destiny. The article emphasizes the importance and influence of Bryl’s personal experience on his formation as a writer and on the way the experience is used in this genre of prose.

Refine search results

2 Roczniki Humanistyczne

1 Białorutenistyka Białostocka

1 Slavica Wratislaviensia

1 2018

2 2016

1 2013

1 Gęsicka A.

1 Siwek B.

1 Siwicka M.

1 Альштынюк А.

Man in the Face of Passing and the Transitory Nature of the Moment in Marcus Aurelius’ Meditations

Starość niedoskonała. Doświadczenie starości w dramatach „Końcówka” Samuela Becketta i „Wieczór” Alaksieja Dudaraua

„Oswajanie czasu” w Le Passe Temps Michała Tailleventa (XV wiek)

Жанр мiнiяцюры ў творчасцi Янкi Брыля: ад “Жменi сонечных промняў” да “Парастка”