Search results

1

Pedagogika rzeczy (nie tylko) konsumowanych

100%

Chutorański M., Makowska A.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2016

|

vol. 1

PL

W prezentowanym artykule stawiamy pytanie o to, czym są rzeczy w świecie nieustannego konsumowania. Stawiamy tezę, że rozumienie materialności jako obiektów konsumpcji nie pozwala dostrzec złożonych (także edukacyjnych) relacji między ludźmi i rzeczami. W pierwszej części tekstu stawiamy pytanie o to, czym są rzeczy, jeśli patrzy się na nie oczami krytyka konsumpcji, oraz wskazujemy niektóre ograniczenia tej perspektywy. Następnie uwypuklamy potrzebę pedagogiki rzeczy, tj. takiej refleksji nad rzeczami w procesach edukacyjnych, która podkreśla ich rolę we wspomaganiu ludzkiego rozwoju.

EN

In this article we pose the question about the essence of things in the world of continuous consumption. We formulate a thesis that understanding materiality as the objects of consumption does not allow us to perceive complex (including educational aspect) relationships between human beings and things. In the first part of the article, we ask what things are through the perspective of critics of consumerism and point out some limitations of this perspective. In the last part of the article, we emphasize the need for pedagogy of things i.e. the reflection on things in educational processes that focuses on their role in supporting human development.

2

Kolektyw edukacyjny 2.0. Między inspiracjami lekturą prac Makarenki a Latourem

100%

Chutorański M.

Problemy Wczesnej Edukacji

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4(39)

22-30

EN

The text is devoted to the question of the contemporary relevance of – central to the Makarenko’s pedagogy – the category of the collective. Confronting its understanding as developed by the Soviet pedagogue with researchers referring to the so-called “flat ontology”, I develop a thesis that makes it possible to cross the dualistic way of thinking about culture and nature. Consequently, it allows then question concerning the “extended” non(only)human educational community to be posed.

3

„Rzeczy także wychowują”. O (tylko) pozornej kontradyktoryczności

100%

Makowska A.

Rocznik Lubuski

|

2021

|

vol. 47

|

issue 1

117-125

EN

The causality in pedagogical processes is usually attributed to people.They educate and they are educated. The article presents apparent contradictoriness expressed in the title: “things also educate”. Its analysis allows for two approaches. Firstly, the recognition of things as causal in the educational process. Secondly, the proposal of contradictoriness asa tool which makes us sensitive to the presence of non-human actor sin educational activities. Looking at contradictions, both in educational theories and practices, can be seen as a moment of epiphany in which complex educational relationships are revealed. The paper draws on selected concepts of the new humanities, in particular performative and relational theories (and the understanding of the pedagogy of things embedded in hem).

PL

Sprawstwo w procesach pedagogicznych przypisywane jest zwykle ludziom. To oni wychowują i oni są podmiotami wychowania. W artykule przedstawiona została pewna pozorna kontradyktoryczność wyrażająca się w tytułowym zdaniu: „rzeczy także wychowują”. Jej analiza pozwala na dwa zabiegi. Po pierwsze docenienie rzeczy jako sprawczych w procesie edukacji. Po drugie zaproponowanie kontradyktoryczności jako narzędzia uwrażliwiającego na obecność nie-ludzkich aktorów w działaniach edukacyjnych. Przyglądanie się sprzecznościom, zarówno w teoriach jak i praktykach edukacyjnych można potraktować jako moment przebłysku, w którym uwidaczniają się skomplikowane relacje edukacyjne. W tekście zostały wykorzystane wybrane koncepcje nowej humanistyki a w szczególności teorii performatywnych i relacyjnych (oraz osadzone w nich rozumienie pedagogiki rzeczy). Wprowadzenie

4

Anthropos 2.0 – od pedagogiki rzeczy do urzeczowionego człowieka?

80%

Lipowicz M.

Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

|

2016

|

vol. 2

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie, krótkie rozwinięcie oraz krytyka pedagogicznych implikacji transhumanizmu. Stawiam hipotezę, iż w odniesieniu do głównych postulatów tego, coraz bardziej znaczącego zarówno w kulturze popularnej jak i w środowisku akademickim, ruchu techno-progresywnego uzasadniona jest mowa o próbie urzeczowienia człowieka. Owe urzeczowienie polegałoby na biotechnologicznych interwencjach, mających na celu udoskonalenie ciała ludzkiego, co – jak będę chciał dowieść – kłóciłoby się z podstawowymi ideami i założeniami edukacji humanistycznej, a także posthumanistycznej pedagogiki rzeczy. W pierwszej części omówię kluczową dla transhumanizmu koncepcję „ulepszania człowieka” (Human Enhancement) oraz pojęcie ludzkiej doskonałości. Z kolei w drugiej części postaram się odnieść te idee do podstawowych dla pedagogiki humanistycznej obrazów człowieka jako homo absconditus i homo educandus. Wyniki moich refleksji mogą być postrzegane jako wyraz naglącej potrzeby powstania szerokiej debaty pedagogicznej nad możliwościami oraz zagrożeniami płynącymi z transhumanizmu, albowiem nawet częściowa realizacja jego postulatów mogłaby już w niedalekiej przyszłości przyczynić się do załamania się podstawowych zasad praktyki edukacyjnej.

EN

The aim of the article is presentation, short elaboration and critique of the pedagogical implications of transhumanism. My hypothesis is that it is valid to refer to the crucial postulates of this techno-progressive movement, which is contemporary gaining popularity within the pop culture and academic society, as an attempt to objectify the human being. This process would consist of biotechnological interventions aiming at perfection of the human body, which—as I will try to indicate—would clash with both the basic ideas and assumptions of humanistic education and the conception of pedagogy of things as well. In the first part I will elaborate the crucial transhumanist conception of “human enhancement” and the notion of human perfection. In the second part I will refer these ideas to the fundamental pedagogical images of a man as homo absconditus and homo educandus. The results of my reflections can be perceived as an enunciation of the exigency for establishing a broad pedagogical debate on the possibilities and dangers deriving from transhumanism, since even a partial realization of its postulates could eventually lead to a breakdown of crucial principles of educational praxis.

Refine search results

2 Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN

1 Problemy Wczesnej Edukacji

1 Rocznik Lubuski

1 2021

1 2017

2 2016

2 Chutorański M.

2 Makowska A.

1 Lipowicz M.

Pedagogika rzeczy (nie tylko) konsumowanych

Kolektyw edukacyjny 2.0. Między inspiracjami lekturą prac Makarenki a Latourem

„Rzeczy także wychowują”. O (tylko) pozornej kontradyktoryczności

Anthropos 2.0 – od pedagogiki rzeczy do urzeczowionego człowieka?