Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  physiotherapists
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Screening of the pelvic floor muscle strenght of female physiotherapists

100%
Tomková Š., Gurín D., Špringrová Palaščákov I.
Państwo i Społeczeństwo
|
2019
|
issue 1
65-75
EN
Introduction: The study compares contractions of pelvic floor muscles of female physiotherapists examined per vaginam with the results of the tests presented using Peritone device. Materials and methods: 23 female respondents were tested and evaluated as a correlation between the muscle strength P within the PERFECT scale and the measurements of maximum voluntary contraction using Peritone device performed by two examinators. Results: The differences in the results of the study using two methods were not statistically significant. There was also no significant difference in two independent examinations of the pelvic floor muscle strength performed by two physiotherapists. Conclusion: Based on the results of our study we can state that female respondents of our study were assessed from the viewpoint of pelvic floor muscle strength expressed by the means of the PERFECT scale referring to good results.
2
Publication available in full text mode
Content available

Physiotherapists’ Knowledge, Attitude and Willingness to Care for Covid-19 Patients: a Nationwide Survey in Nigeria

88%
Mbada C. E., Onigbinde O. A., Fatoye C. T., Binuyo O. T., Idowu O. A., Ojoawo A. O., Oke K. I., Okafor U. A., Oghumu S. N., Fatoye F.
Journal of Physical Education & Health - Social Perspective
|
2021
|
vol. 10
|
issue 17
60-73
EN
Introduction: COVID-19 requires an all-inclusive task sharing/shifting approach by clinical professions in order to stem the tide of the pandemic. Physiotherapists have, therefore, potential for front line duties to COVID-19 patients as part of their traditional role in acute care for patients with respiratory complications. This study assessed the knowledge, attitude, and willingness of physiotherapists to care for patients with COVID-19 at the onset of the pandemic. Method: An electronic (WhatsApp) survey of 210 licenced physiotherapists was conducted from March 2020 to July 2020 using an adapted questionnaire from a previous validated tool. Data was analysed using descriptive and inferential statistics. The level of statistical significance was set at p < 0.05. Results: The physiotherapists displayed a high level of awareness (99.0%) about COVID-19, and the social media (96.2%), especially WhatsApp (74.8%), was the main source of information on COVID-19. 28.6% of the respondents had a sufficient level of knowledge of COVID-19. The knowledge about COVID-19 was significantly influenced by educational qualifications (p = 0.00). Also, 77.1%, 74.8% and 87.1% of the respondents werewilling to provide care for patients with COVID-19, be part of front-line care team, and care for COVID-19 survivors, respectively. Conclusion: Nigerian physiotherapists displayed an appreciable level of knowledge of COVID-19 at the onset of the pandemic. The surveyed physiotherapists were also willing to provide care for COVID-19 patients and survivors, as well as to be part of the COVID-19 front-line care team for.
3
Publication available in full text mode
Content available

Medical error and the civil liability of physiotherapists

88%
Bidzińska G., Kołodyński P.
Puls Uczelni
|
2016
|
issue 3
38-40
EN
Background: Nowadays, we observe a disturbing number of people injured as a result of improper actions of service providers. The problem concerns a number of medical professions, including, inter alia, physiotherapists. Aim of the study: The aim of the study was to define the term ‘medical error’ and indicate the sanctions making a medical error carries. Material and methods: Medical error is an unintentional action, omission or negligence of of a medical professional, which causes the patient harm. Civil liability of a physiotherapist stems mainly from the agreement between the therapist and the patient. According to the agreement, the physiotherapist is obligated to perform a number of actions for the patient. Results: Civil liability as a result of medical error is the most dangerous sanction, which is often combined with the payment of a certain sum by way of compensation or redress. Physiotherapists are partly protected from civil liability by professional indemnity insurance. Medical errors are a part of the medical professions, therefore they should be discussed openly, not hidden from the public eye. Conclusions: A physiotherapist should perform their professional duties with care and in accordance with existing guidelines. This will help reduce the risk of medical errors.
PL
Wstęp: W dzisiejszych czasach można zaobserwować znaczny wzrost liczby osób poszkodowanych w wyniku nieprawidłowego działania podmiotów świadczących usługi zdrowotne na rzecz innych. Problem dotyczy wielu zawodów medycznych, wśród których znajduje się zawód fizjoterapeuty. Cel pracy: Celem pracy było zdefiniowanie błędu medycznego oraz wskazanie sankcji, jakie grożą za jego popełnienie. Materiał i metody: Błąd medyczny to nieumyślne działanie, zaniechanie lub zaniedbanie osoby wykonującej zawód medyczny, które powoduje powstanie szkody u pacjenta. Odpowiedzialność cywilna fizjoterapeuty wynika przede wszystkim z zawarcia umowy pomiędzy nim a pacjentem. Na skutek jej zawarcia fizjoterapeuta zobowiązany jest do wykonywania określonych działań względem leczonej jednostki. Wyniki: Odpowiedzialność cywilna wynikająca z popełnionego błędu medycznego jest najgroźniejszą sankcją, która łączy się często z wypłatą określonej kwoty tytułem odszkodowania lub zadośćuczynienia. W znacznym stopniu ochronę przed tym niebezpieczeństwem zapewnia ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej. Błędy lekarskie są wpisane w charakter zawodów medycznych, dlatego też należy o nich mówić, a nie ukrywać ich zaistnienia. Wnioski: Fizjoterapeuta powinien przede wszystkim wykonywać swój zawód z należytą starannością i zgodnie z zasadami deontologii. W efekcie pozwoli to na zredukowanie ryzyka wystąpienia błędów medycznych.
4
Publication available in full text mode
Content available

Kompetencje społeczne fizjoterapeutów z regionu Podkarpacia

75%
Walicka-Cupryś K., Smolarz I.
Rozprawy Naukowe Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
|
2017
|
vol. 59
38-49
PL
Cel badań. Celem badań była analiza kompetencji społecznych fizjoterapeutów w ich samo­ocenie oraz w ocenie ich pacjentów z uwzględnieniem płci, wieku, poziomu wykształcenia oraz ( w wypadku fizjoterapeutów) miejsca i stażu pracy. Materiał i metoda. W badaniu wzięło udział 120 osób pracujących z regionu Podkarpacia, w tym 60 fizjoterapeutów oce­niają­cych samych siebie oraz 60 pacjentów oceniających swoich fizjoterapeutów. Do oceny kompetencji społecznych fizjoterapeutów wykorzystano standaryzowany Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (KKS). W celu analizy statystycznej różnic wyników KKS pomiędzy samooceną fizjoterapeutów a oceną pacjentów zastosowano testy t-Studenta, U Manna-Whitneya i Kruskala-Wallisa. Wyniki uznano za istotne statystycznie dla p 0,05. Wyniki. Badane fizjoterapeutki w samoocenie KKS uzyskały przeciętne wyniki (sten 5), a fizjo­tera­peuci wysokie (sten 6). W ocenie fizjoterapeutów dokonanej przez ich pacjentów, zarówno kobiety, jak i mężczyźni uzyskali wysoki wynik w zakresie kompetencji społecznych (sten 6) świadczący o ich dużych kompetencjach społecznych. Stwierdzono również różnice w wynikach kompetencji społecznych w samoocenie fizjoterapeutów w zależności od płci. Wnioski. Kompetencje społeczne fizjoterapeutów są oceniane przez ich pacjentów nie­zależnie od płci, wieku i poziomu wykształcenia bardzo wysoko. Fizjoterapeuci, zwłaszcza kobiety, bardziej krytycznie oceniają swoje kompetencje. Samoocena dokonywana przez fizjoterapeutów jest niezależna od poziomu wykształcenia, wieku i stażu pracy.
XX
Background. The aim of the study was to analyse the social competence of physiotherapists in their self-assessment and in their patients’ opinion with the consideration of gender, age, educational level, place of work, and seniority. Material and methods. The study involved 120 people working in Subcarpathia, including 60 physiotherapists evaluating themselves and 60 patients assessing their physiotherapists. The standardized Social Competence Questionnaire was used to assess the social competence of physiotherapists. For the statistical analysis of differences in the questionnaire results between the physiotherapists’ self-assessments and their evaluation made by their patients, the t-Student, U Mann-Whitney, and Kruskal-Wallis tests were applied. The results were considered statistically significant for p 0,05. Results. The female physiotherapists obtained average results in the self-assessment (sten 5), while the outcomes were high for males (sten 6). In the case of patients’ evaluation, both male and female physiotherapists achieved high social competence scores (sten 6). Conclusions. The social competence of physiotherapists in the assessment of their patients is very high regardless of gender, age, or education level of the patients. Physiotherapists, particularly women, evaluate their own competence more critically than their patients. Regard­less of age, level of education, place of work, and seniority, male physiotherapists highly assess their competence. The level of physiotherapists’ social competence is high and patients are satisfied with their therapists’ work.
5
Publication available in full text mode
Content available

Prestiż wybranych zawodów medycznych w opinii reprezentantów tych zawodów

51%
Janus E., Filar-Mierzwa K.
Medycyna Pracy
|
2019
|
vol. 70
|
issue 5
587-595
EN
Background The aim of this article is to present the prestige of selected medical professions in the opinion of people practicing these professions. Material and Methods The study was conducted by means of the survey technique. The research tool was an original questionnaire prepared by the authors of the study, which was carried out on a sample of 346 professionally active physicians, nurses, physiotherapists, psychotherapists, and occupational therapists. Those people were employed in public institutions (hospitals, outpatient clinics, rehabilitation centers) located in Kraków and Katowice. The selection of the sample was deliberate. Results The profession of a physician received the highest score of prestige, while the lowest one was achieved by the profession of an occupational therapist. As factors influencing the prestige of a given profession, physicians and physiotherapists most often indicated social respect for the profession, while nurses, psychotherapists, and occupational therapists emphasized the importance of education. The level of prestige of medical professions, as compared with other professions, decreased with seniority. Conclusions The profession of a physician occupies the leading position in the hierarchy of the self-assessed prestige of medical professions. Physicians notice a general tendency to assess the prestige of their profession in a broader context – the position of this profession is weakening in favor of other public utility jobs, despite the fact that physicians still occupy an important place in the rankings of prestige including all professions. A negative self-assessment of the prestige of the occupation performed over the period of ten years prevail only in the case of physicians and nurses. Med Pr. 2019;70(5):587–95
PL
Wstęp Celem artykułu jest przedstawienie opinii osób wykonujących zawody medyczne na temat prestiżu tych zawodów. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 346 aktywnych zawodowo lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, psychoterapeutów i terapeutów zajęciowych. Narzędziem badawczym był kwestionariusz przygotowany przez autorki badania. Badani byli zatrudnieni w placówkach publicznych (szpitalach, przychodniach, ośrodkach rehabilitacji) w Krakowie i Katowicach. Dobór próby miał charakter celowy. Wyniki Zawód lekarza uzyskał najwyższe noty, zawód terapeuty zajęciowego – najniższe. Lekarze i fizjoterapeuci najczęściej wskazywali społeczny szacunek do zawodu jako czynnik wpływający na prestiż wykonywanej przez siebie profesji, a pielęgniarki, psychoterapeuci i terapeuci zajęciowi podkreślali znaczenie wykształcenia. Ocena prestiżu zawodów medycznych w porównaniu z innymi zawodami była tym niższa, im dłuży był staż pracy. Wnioski Zawód lekarza zajmował główną pozycję w hierarchii samooceny prestiżu badanych zawodów medycznych. Lekarze zauważali ogólną tendencję dotyczącą oceny prestiżu ich zawodu w szerszym kontekście – pozycja zawodu słabnie na rzecz innych zawodów użyteczności publicznej, mimo że lekarze nadal zajmują istotne miejsce w rankingach prestiżu. W zakresie samooceny prestiżu wykonywanego zawodu w perspektywie 10-letniej negatywne oceny przeważały tylko wśród lekarzy i pielęgniarek. W przypadku innych profesji oceny były pozytywne. Med. Pr. 2019;70(5):587–595
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.