Search results

1

[Recenzja]: Studia Claromontana, 28 (2010), red. nacz. J. Zbudniewek, Warszawa, Wyd. Zakonu Paulinów, ss. 733, il. ss. 60

100%

Rozen F., Sukiennik E.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2011

|

vol. 95

393-396

2

Camino del Norte – studium przypadku w kontekście doświadczeń polskich caminowiczów

88%

Plichta P.

Turystyka Kulturowa

|

2017

|

issue 3

117-134

PL

Celem artykułu jest prezentacja Camino del Norte jako jednego z wielu hiszpańskich szlaków, które zbiegają się w sanktuarium świętego Jakuba w Santiago de Compostela. W 2015 roku wraz z innymi drogami północnej Hiszpanii szlak ten został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, stanowiąc jednocześnie alternatywę dla najpopularniejszej współcześnie wersji Camino Francés. W tekście zastosowano metodę studium przypadku. Analiza treści dotyczyła materiałów źródłowych dotyczących Camino del Norte, które stanowią drukowane teksty literackie, popularne, naukowe oraz wypowiedzi zamieszczone na forach, blogach internetowych tzw. caminowiczów, czyli autorów, którzy sami odbyli drogę św. Jakuba. Wykorzystano też materiały pozyskane przez autora w trakcie jego pielgrzymek i obserwacji uczestniczącej.

3

Gdzie został ochrzczony Jezus i skąd to wiemy?

75%

Murphy-O’Connor J.

|

2002

|

vol. 49

|

issue 1

57-64

PL

According to the gospels, Jesus was baptized by John on the east bank of the Jordan, but apart from the fact that it was across the river from Jericho no details are given. The reports left by the earliest pilgrims and archaeological remains, permit us to pinpoint with a very high degree of accuracy the site venerated as the place of the baptism of Jesus in the Byzantine period. What interested pilgrims of all periods, however, was the water of the river in which by immersion they could renew their baptism. It was irrelevant to them whether they reached the water from the east bank or the west bank. Thus the current debate between Israel and Jordan is pointless.

4

Od redakcji

75%

Salamon D.

Sympozjum

|

2023

|

vol. 1(44)

7-8

5

Pilgrimage Order Service Group as a Specific Type of Dispositional Groups

75%

Kierczewska A.

|

2014

|

vol. 2

|

issue 1

EN

Dispositional groups, fully organized and ready for prompt action, are dependent on external factors that trigger specific reactions. Motivation for reaction, a result of external action upon the group, that is actions that are independent, causes the dispositional group to have occasional character in some cases. It is particularly visible in case of groups in which the situations necessitating such a reaction can only occur in specific periods of time. Such a phenomena can be observed in case of the Order Service of the Jasna Góra Pilgrimage, that takes place every year in the beginning of August, for tens of years now. The Order Service, as a group, is an interesting field for observation, because it is not just a group bound by religious community and social bonds, created during the hard and exhausting foot pilgrimage, but also an organization subjected not just to the church but also state authorities. The article aims at presenting the Order Service of the Pilgrimage in context of its organization, with special emphasis on the motivations of the candidates for the aforesaid service.

PL

Grupy dyspozycyjne w pełni zorganizowane i przygotowane do szybkiego reagowania są ściśle uzależnione od sytuacji zewnętrznych, które wywołują konkretne działania. Motywacja do reakcji, która jest wynikiem działań zewnętrznych wobec grupy, a więc niezależnych, powoduje, że grupa dyspozycyjna może mieć charakter okazjonalny. Szczególnie jest to widoczne w grupach, gdzie sytuacje, które wymagają reakcji, mogą się zdarzyć tylko w określonym czasie. Takie zjawisko zaobserwować można na przykładzie służby porządkowej pielgrzymki na Jasną Górę, która odbywa się na początku sierpnia każdego roku od kilkudziesięciu lat. Służby porządkowe stanowią interesujące pole do obserwacji, gdyż jako grupa związana wspólnotą religijną i więzią społeczną, która tworzy się podczas trudnej i wyczerpującej fizycznie pieszej drogi, jest także organizacją, która podlega administracji nie tylko kościelnej, ale również państwowej. Artykuł ma na celu przedstawienie służb porządkowych pielgrzymki w kontekście jej organizacji, ze szczególnym zwróceniem uwagi na motywacje kandydatów do służby pielgrzymkowej.

6

Divino Amore. Historia sanktuarium w zarysie i antropologiczny komentarz

71%

Nowina-Sroczyńska E., Zarębczan W.

Zeszyty Wiejskie

|

2020

|

vol. 26

329-345

EN

The article contributes to the review of small, peripheral, forgotten European sanctuaries. The subject of the presentation is the Sanctuary of Divino Amore in the Italian Castel di Leva located on the outskirts of Rome. Authors present its etiological legend, the source of the folk pilgrimage movement, the complex history and contemporary existence of this place, combining in their narrative the perspectives of a historian, ethnographer, theologian and a keen observer of acts of religiousness. In many church and pilgrim stories about the sanctuary the authors recognize in anthropological commentary topoi well known from the history of holy places, as well as new ones.

PL

Artykuł stanowi kontynuację rekonesansu po małych, peryferyjnych, zapomnianych sanktuariach europejskich. Przedmiotem prezentacji jest sanktuarium Divino Amore we włoskim Castel di Leva położonym na obrzeżach Rzymu. Autorzy przedstawiają jego legendę etiologiczną, źródło ludowego ruchu pielgrzymkowego, złożone dzieje oraz współczesną egzystencję tego miejsca, łącząc w swojej narracji perspektywę historyka, etnografa, teologa i wnikliwego obserwatora aktów religijności. W kościelnych i pielgrzymich opowieściach o sanktuarium autorzy w krótkim antropologicznym komentarzu rozpoznają zarówno toposy dobrze znane z historii miejsc świętych, jak i elementy nietypowe.

7

„Что само в очесях являлося, то и писалося…” Князя Николая Радзивилла Cиротки описание диковинных животных в его „Путешествии в Святую Землю”

63%

Bolek A.

Slavica Wratislaviensia

|

2017

|

vol. 165

57-67

XX

The paper analyzes descriptions of three exotic beasts (hippopotamus, crocodile and chameleon) in Count Nicholas Radzivill’s travelogue Pilgrimage to the Holy Land and Egypt. Giving his first-hand impressions of the world totally unknown for the Europeans, the author endeavors to factually represent it basing on his own previous experience. This mode of representation, sheer devoid of mythological and fictional dimensions, is also applied to the fauna which was the object of the Author’s close attention. Taken against the background of the contemporary, predominantly mythological (antique and medieval) images of the beasts, the study of the representational mode applied by The Orphan allows to look upon the Polish traveler as areliable, inquisitive and sensitive observer.

PL

W artykule przeanalizowano opisy trzech egzotycznych zwierząt (hipopotama, krokodyla i kameleona) zdiariusza podróży do Ziemi Świętej iEgiptu księcia Mikołaja Radziwiłła Sierotki. Jego autor, opisując nowy — nieznany Europejczykowi — świat, starał się przedstawić go faktograficznie zperspektywy własnych doświadczeń ispostrzeżeń. Ten sposób przekazu, odcinający się od wymysłów imitów, dotyczy również świata zwierząt, których Radziwiłł był bacznym obserwatorem. Rozpatrzenie prezentacji przez Sierotkę trzech „bestii” na tle panujących wówczas mitycznych — antycznych iśredniowiecznych — wyobrażeń onich pozwala ujrzeć wrelacjach wiarygodnego, dociekliwego, lecz także wrażliwego autora.

8

Pielgrzymki w dokumentach i liturgii Kościoła

63%

Krzyżak L.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2014

|

vol. 23

|

issue 2

93-106

EN

The theme of the article is the “presence” of pilgrimages in the documents and the liturgy of the Church. To explore this issue, the missals were examined and it has been found that there is no form of piety in them. We therefore focused on the rite of the liturgy for special groups. There was a review of other documents of the Church: The Catechism of the Catholic Church, exhortations and apostolic letters. According to them, the choice of the Eucharist or other church services depends on the priest. The rituals of these services are presented in the Directory on Popular Piety and the Liturgy, the Book of Blessings adapted to the customs of the Polish dioceses, in the Family ritual and Liturgical agendas. The devotions proposed by agendas were compared by taking into account local customs and special circumstances of pilgrimages. The reference was made to the laws, practical guidelines and advice for pilgrims, provided by the rectors of sanctuaries, and even the Holy See. It has been concluded that all the gathered material concerning pilgrimages in the documents and the liturgy of the Church is skimpy and insufficient.

9

Katechizacja osób w podeszłym wieku

63%

Zając M.

Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)

|

2012

|

vol. 4(59)

151-162

EN

The Church’s catechetical document indicate a necessity of religious education of people who are at any period of their lives. In consequence, also people facing the end of their lives should be included in it. It seems that such people need a lot of spiritual support and ofwaking their hope in the situation when one’s strength and living perspectives are getting weaker. The pilgrimage movement offering coach trips to sanctuaries and places where religious cult is practiced is a chance of religious education of such people. The reason for it is the fact that a pilgrimage has the same stages as human life. In order to make such education possible an educated and competent catechist is necessary, who knows the arcana of work with people of advanced age.

10

Caelestis urbs Hierusalem

63%

Starowieyski M.

Warszawskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 30

|

issue specjalny

350-365

11

Teologia sanktuariów – świętych miejsc pielgrzymkowych

63%

Ostrowski M.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 6: Teologia pastoralna

83-95

EN

The article focuses on selected aspects of theology of shrines, which are destinations of Christian pilgrimages. The author bases on biblical texts, particularly on these concerning the Promised Land and the Holy City of Jerusalem with its temple, further on documents of the Pontifical Council for the Pastoral Care of Migrants and Itinerants. Each earthly shrine is an expression of God's love for a human. On the one hand, God's initiative is to create a convenient place for His encounter with a man, on the other hand, a human himself searches for such a place. A shrine is a venue, where a man "has rest in God", enters into a community with Him. Simultaneously, it anticipates future communion with God in the eternity - "eternal rest in God" after efforts of the earthly pilgrimage. It is there, where a human being will achieve complete happiness and joy. Like in the past, the Promised Land and the temple in Jerusalem were places for creating unity and identity for Israelites, nowadays shrines are means of creating and enhancing Church community, which embraces comers from all over the world. The article emphasis the fact that present shrines are not only places of intensive prayers, great liturgical celebrations, but also centres where people offer their spiritual sacrifices, do penance, further where sinners convert to God and each pilgrim renews spiritually.

XX

Artykuł koncentruje się na wybranych aspektach teologii sanktuariów – miejsc, które są celem chrześcijańskich pielgrzymek. Autor opiera się na tekstach biblijnych, szczególnie dotyczących Ziemi Obiecanej i Świętego Miasta Jerozolimy z jego świątynią oraz dokumenty Papieskiej Rady do spraw Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych. Każde sanktuarium ziemskie na pierwszym miejscu wyraża miłość Boga do człowieka. Bóg swą inicjatywą tworzy miejsce dogodne do bliższego spotkania z człowiekiem. Z drugiej strony, człowiek sam poszukuje takiego miejsca. Sanktuarium jest miejscem, w którym człowiek „odpoczywa w Bogu” – wchodzi z nim w bliską wspólnotę. Jednocześnie zapowiada ono przyszłe zjednoczenie z Bogiem w wieczności – „wieczny odpoczynek w Bogu” po trudach ziemskiej pielgrzymki. Tam człowiek osiągnie pełną radość i szczęście. Tak jak Ziemia Obiecana i jerozolimska świątynia były dla Izraelitów ośrodkiem tworzenia jedności i tożsamości narodu wybranego, tak dziś sanktuaria są narzędziem tworzenia i umacniania wspólnoty Kościoła przygarniającej do siebie przybyszów ze wszystkich stron świata. Artykuł podkreśla, że dzisiejsze sanktuaria są nie tylko miejscami intensywnej modlitwy, rozkwitu liturgii, ale także ośrodkami składania przez człowieka duchowych ofiar, pokuty i nawrócenia grzeszników oraz duchowej odnowy każdego pielgrzyma.

12

Beyond Martial Arts Tourism: Outcomes of Capoeiristas’ Apprenticeship Pilgrimages

63%

Griffith L. M.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2016

|

vol. 16

|

issue 2

32-40

EN

Background and Problem. Globalization is creating new opportunities and challenges for scholars of martial arts. As instruction in specific martial forms extends beyond the boundaries of where such forms were developed, questions may arise about practitioners’ legitimacy. Travel to the source of an art or sport is one way to address these concerns – learning under the tutelage of a local master and being accepted by local martial artists confirms the foreigner’s identity as a legitimate bearer of that tradition. This is a phenomenon called apprenticeship pilgrimage. The present article examines the practices of non-Brazilian capoeiristas who make pilgrimages to Brazil for the purpose of training with a local master. Method. An online survey-building tool (diagnostic survey) was used. 30 individuals participated in the survey, however only 19 of them had actually traveled to Brazil. Eleven of them were males and eight were females. Results and Conclusion. Survey results confirm that the majority of capoeira pilgrims are satisfied with their journeys and with the interactions they have with local capoeiritas; however, there is some variability in this regard based on gender. Furthermore, the relationships pilgrims form with other non-Brazilians may be just as important as those they form with local capoeiristas, suggesting that the transnational relationships formed during apprenticeship pilgrimages should be an area of study for scholars interested in the various mobilities of martial artists.

PL

Tło. W dzisiejszym zglobalizowanym świecie, nauka sztuk walki często odbywa się w kontekstach kulturowych znacznie różniących się od tych, z których pochodzi. Na przykład, capoeira, brazylijska sztuka walki, która została opracowana w obecnej formie przez Afrykańczyków, którzy próbowali przeciwstawić się uciskowi niewolnictwa, jest teraz nauczana w wielu społecznościach, w Ameryce Północnej, Europie, Azji, a nawet ponownie w Afryce. Capoeira praktykowana w tych nowych miejscach jest nie mniej „autentyczna”, niż jej odmiana praktykowana w Brazylii, ale w owych nowych kontekstach mogą pojawić się pytania o zdolność adeptów sztuk walki do wcielania w życie sztuki walki opracowanej gdzie indziej. W sztuce walki capoeira osoby, które nie podzielają tych samych cech demograficznych co oryginalni adepci, mogą czuć się wyalienowane. Podróż jest jednym ze sposobów by takie osoby mogły zrekompensować sobie brak tych cech wspólnych. Metoda. Na podstawie około sześciomiesięcznej obserwacji uczestniczącej w terenie w Brazylii w 2008 roku, autorka opracowała koncepcję rodzaju praktyk zawodowych w formie pielgrzymki, podróży do źródła głównego sztuki walki, gdzie student może uczyć się pod okiem lokalnego mistrza. Ta nowa koncepcja rozszerza ramy pielgrzymek nie-religijnych stworzonych przez kilku badaczy turystyki. Artykuł skupia się na wynikach praktyk zawodowych w formie pielgrzymek dla zawodników capoeiry niepochodzących z Brazylii. Stanowi to odpowiedź na zaproszenie Collins-Kreinera do prowadzenia dalszych badań na temat trwałych skutków zarówno religijnych, jak i świeckich pielgrzymek. W niniejszej pracy autorka wyróżnia dwa główne wnioski: (1) podczas gdy większość capoeiristów, którzy odwiedzają Brazylię, jest zadowolona ze swoich doświadczeń, możliwości kobiet w zakresie maksymalnego czerpania korzyści z takiej podróży jest ograniczona przez męską dominację w brazylijskim społeczeństwie oraz w lokalnych szkołach capoeiry; oraz (2) międzynarodowe relacje utworzone pomiędzy praktykującymi sztuki walki z różnych miejsc na całym świecie muszą stać się obszarem zainteresowania dla badaczy sztuki walki, jeśli chce się zrozumieć, jak działają te dziedziny społeczne w dobie globalizacji. Artykuł jest oparty na danych ankietowych 19 osób, które są zarejestrowane na stronie Facebooka pod nazwą „Badania dotyczące capoeiry”. Udział w badaniu był dobrowolny i nie był zaplanowany jako reprezentatywna próba wszystkich capoeristas, niemniej jednak zawierał bezpośrednie doświadczenia respondentów, którzy przyjechali do Brazylii w celu szkolenia. Zadawane pytania dotyczyły ogólnych danych demograficznych respondentów (wiek, płeć, rasa/pochodzenie etniczne, narodowość i czas praktykowania capoeiry) przed zagłębieniem się w pytania o ich konkretne doświadczenia dotyczące podróży związanych z capoeirą. 11 respondentów to mężczyźni, a osiem to kobiety. Ten stosunkowo równomierny rozkład płci jest odbiciem tego, co autorka zaobserwowała wśród „pielgrzymów” capoeiry podczas prowadzenia badań terenowych w Brazylii na ten temat w 2008 roku. Większość (12) określiła się jako osoby rasy białej, stosunkowo młoda (8 było w przedziale wiekowym 25-35 lat i 7 w wieku 35-45). Średni czas praktykowania capoeiry wynosił 10 lat, choć to maskuje znaczne zróżnicowanie. Podczas gdy dla jednej osoby ten czas obejmował 30 lat, to badanie obejmowało także cztery osoby, które szkoliły się od dwóch lub trzech lat. Respondenci uzyskali również możliwość, aby odpowiedzieć na pytania otwarte o najbardziej znaczące i rozczarowujące aspekty ich podróży, co zrobiliby inaczej, a także jak ich nauczyciel i rówieśnicy w domu traktowali ich po zakończeniu podróży. Pytania te zostały zakodowane i zanalizowane indukcyjnie. Średni czas przebywania w Brazylii w czasie ich pierwszych podróży związanych z capoeirą wynosił około dwóch miesięcy. Było jednak sporo rozbieżności wśród tych danych. Podczas, gdy jedna osoba przebywała na wyjeździe 14 miesięcy, to inne wizyty były krótkie, na tydzień lub dwa. Średni czas trwania pierwszej wizyty wynosił cztery tygodnie. Najczęstszą motywacją jednostki do pierwszego wyjazdu była, jak można się było spodziewać, chęć trenowania capoeiry, choć wyjeżdżający byli również bardzo zainteresowani nauką w kontekście historycznym i kulturowym. Przy ponownych wizytach motywacje społeczne, takie jak odwiedzanie brazylijskich przyjaciół, stały się coraz ważniejsze. W większości respondenci wskazali, że ich ogólne doświadczenie pokrywało się z ich oczekiwaniami, co do podróży. Pośród tych, którzy mieli negatywne doświadczenia, większość stanowiły kobiety. Autorka uważa, że jest to związane z kulturą macho osadzoną zarówno w brazylijskiej kulturze i subkulturze capoeiry, która rzeczywiście jest sprzeczna z etosem egalitaryzmu. Co ciekawe wydaje się, że podróż do Brazylii miała tylko niewielki wpływ na zaangażowanie w capoeirę. Spośród 14 osób, którzy odpowiedzieli na to pytanie, tylko trzy stwierdziły, że ich zaangażowanie w capoeirę gwałtownie wzrosło. Mimo, że wizyta w Brazylii nie wydaje się mieć wielkiego wpływu na zaangażowanie respondentów, to 80% z nich przyznało, że mogłoby wrócić do Brazylii w przyszłości, co sugeruje, że ten rodzaj pielgrzymki nadal absorbuje ich wyobraźnię. Mimo wyraźnego znaczenia Brazylii w umysłach capoeristas i chęci większości badanych do złożenia rewizyty, nie byli oni zgodni co do tego, czy capoeira praktykowana w Brazylii była lepsza lub bardziej autentyczna niż ta, praktykowana w domu. Podczas, gdy niektórzy z badanych z pewnością docenili możliwość upewnienia się, że ich umiejętności mieszczą się w brazylijskich standardach, inni mieli bardziej ambiwalentne odczucia. Zamiast przyznawania brazylijskiej capoeirze specjalnego statusu, niektórzy respondenci wyrazili uznanie dla możliwości zobaczenia, jak capoeira przyciąga różne osoby, które przybywają do Brazylii, aby trenować w lokalnych szkołach. Autorka twierdzi, że jednym z głównych celów pielgrzymek dla celów praktyk zawodowych jest zdobycie uznania przez mistrzów z miejsca powstania sztuki walki, jednak, na podstawie odpowiedzi badanych osób, jednym z najbardziej pożądanych aspektów sztuk walki związanych z podróżą jest możliwość wyjścia poza własną wspólnotę i zyskanie szerszej perspektywy na to, jak sztuki walki są praktykowane w innych miejscach. Autorka przewiduje, że brazylijska capoeira będzie nadal utrzymać dominację; te koneksje transnarodowe stanowią nowe zjawisko, do zanalizowania w przyszłości. Respondenci mieli mieszane odczucia jak zostali odebrani przez nauczycieli i rówieśników w rodzimych krajach. Niektórzy przyznawali, że ich rówieśnicy chętnie witali ich z powrotem, chcieli usłyszeć o doświadczeniach przywiezionych z Brazylii, inni zaś doświadczyli zazdrości lub braku zainteresowania. Niektórzy zyskali więcej szacunku w swojej grupie po odwiedzeniu Brazylii; jednakże nie był to uniwersalny wynik. Nie wszyscy nauczyciele chcieli się zapoznać z doświadczeniami swoich uczniów, ale ci, którzy to zrobili – wyrażali się pozytywnie. Respondenci zwracali większą uwagę na fakty, iż stali się lepszym wojownikami lub osobami bardziej biegłymi w języku portugalskim, niż na inne osobiste przemiany. Uczestnicy w szczególności zauważyli wzrost pewności siebie i poczucia własnej skuteczności. Wyniki te, jak i to, które grupy demograficzne mają największą szansę na osiągnięcie podobnych rezultatów, powinno stać się przedmiotem dalszych prac dotyczących wyjazdów w celu praktyki (studiowania) w różnych formach sztuk walki.

13

Kontakty św. Paulina z Noli z Rzymem i jego biskupami

63%

Kasprzak D.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

293-309

EN

The article aims to reconstruct on the basis of the writings of St. Paulinus of Nola both the way the famous master of Nola saw Rome and the significance of his pilgrimages there. Ancient, pre-Christian Rome is called by him the daughter of Babylon because of the pagan character of Rome and the numerous sins committed by its citizens as well. However, thanks to the presence of true believers such as Melanie or the relics of holy Apostles and martyrs like Peter and Paul, Pagan Rome becomes more the daughter of Zion and new Jerusalem. Paulinus of Nola and Terasia, his wife, once a year traveled to their monastery in Campania, from the grave of the martyr St. Felix to Rome, on the festival of the Apostles Peter and Paul, where they usually spent 10 days. Later, as bishop of Nola, he set off to Rome earlier, just after Easter. His pilgrimage usually lasted four weeks. Besides the religious aspect of traveling to Rome, the meetings with numerous Christian celebrities Corning to the festival of the Apostles in Rome were the goal of his pilgrimage. Since the very beginning Paulinus treated his journeys as a way to establish contacts with important priests of Christian Rome. For Paulinus these meetings gave him the opportunity to propagate the monastic style of life, which he himself adopted while still in Spain.

14

Religijne podróże do Rzymu w okresie przedkonstantyńskim

63%

Pawłowska B.

Vox Patrum

|

2005

|

vol. 48

267-274

EN

An zweiter Stelle stehen Reisen „einfacher" Reisenden, die durch wahres Glauben mit der Kirche verbunden waren. Nur an dieser Art von Besuchem hatten die polemisch eingestellten Vater der damaligen Kirche wenig Interesse, um sie namentlich in eigenen Schriften zu erwahnen. Vielleicht aber betrachteten sie ihre Reisen in die ewige Stadt als etwas ganz Normales.

15

Przemówienia Benedykta XVI podczas wizyty w Pawii (22 IV 2007)

63%

XVI B.

Vox Patrum

|

2007

|

vol. 50

57-64

EN

Speeches of Benedict XVI during his visit to Pavia (22 April 2007)

PL

Przemówienia Benedykta XVI podczas wizyty w Pawii (22 IV 2007)

16

Seminarium duchowne – miejsce i cel formacji kleryków do posługi kapłańskiej w diecezji. Studium analityczne treści przemówienia Jana Pawła II wygłoszonego podczas poświęcenia Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie w 1991 roku

63%

Wejman H.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2022

|

vol. 29

169-189

EN

This paper aims to present the nature and value of a theological seminary in the process of educating clerical students for the priesthood. The source base for this research objective was the speech of Pope John Paul II, which he gave during the consecration of the seminary building in Koszalin and his exhortation Pastores dabo vobis published a year later, i.e. in 1992. The achievement of the research objective was carried out in three stages. The first one concerned the unveiling of the structure of the theological seminary as an institution. Its essence was included in the concept of home by Pope John Paul II. In his speech in Koszalin, he clearly defined what this home would be like, namely the home of study, work on oneself, prayer and growth in a fraternal community. In this expression he included the nature of the theological seminary. In the second stage, the analytical research was aimed at presenting the purposes of the formation of clerical students for priestly service. In this speech, Pope John Paul II indicated four purposed of this formation, which derive from the concept of the theological seminary as a home of study, work on oneself, prayer and growth in a fraternal community. In the understanding of Pope John Paul II, the definition of seminary as a home of study cannot fail to correspond to the main purpose of its formative activity, namely to shape the minds of clerical students in the spirit of Christ’s Truth, which he included in the concept that they should be strong in mind. The definition of seminary as a home of work on oneself in terms of the pur posefulness of seminary formation is supposed to be the spiritual formation of clerical students, the essence of which was expressed by Pope John Paul II in the statement that they should be strong in spirit. Next, when the seminary is perceived as the home of prayer, its purpose in this space is to form the clerical students in prayer, which Pope John Paul II in his speech expressed in the concept of being strong in prayer. Finally, when we perceive the seminary as a home of growth for the clerical students in a fraternal community, its purpose in this respect is to shape them in an attitude of sensitivity towards their neighbours, which Pope John Paul II expressed in the concept of loving others. The third stage of analyses made it possible to present the topicality of the speech of Pope John Paul II, which he delivered during the dedication of the Higher Theological Seminary in Koszalin for the operation of theological seminaries and their formation of clerical students in the present reality. The analyses confirmed that the existence of theological seminaries is necessary, although in the current reality it is necessary to correct their functioning in relation to contemporary challenges.

PL

Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie natury i wartości seminarium duchownego w procesie formacji kleryków do kapłaństwa. Bazę źródłową dla tak określonego celu badawczego stanowiło przemówienie Jana Pawła II, jakie wygłosił podczas poświęcenia budynku seminarium w Koszalinie oraz opublikowana rok później po tym wydarzeniu, tj. w 1992 roku, jego adhortacja Pastores dabo vobis. Osiągnięcie celu badawczego realizowano w trzech etapach. Pierwszy z nich dotyczył odsłonięcia struktury seminarium duchownego jako instytucji. Jego istotę Jan Paweł II zawarł w pojęciu dom. W przemówieniu wygłoszonym w Koszalinie jednoznacznie określił, jaki miałby być dom: studiów, pracy nad sobą, modlitwy i wzrastania w braterskiej wspólnocie. W tym określeniu zawarł naturę seminarium duchownego. W drugim etapie analityczne badania były skierowane na zaprezentowanie celów formacji kleryków do posługi kapłańskiej. W owym przemówieniu Jan Paweł II wskazał na cztery cele tejże formacji, które są pochodną ujęcia seminarium duchownego jako domu studiów, pracy nad sobą, modlitwy i wzrastania w braterskiej wspólnocie. W rozumieniu Jana Pawła II określeniu seminarium jako domu studiów nie może nie odpowiadać zasadniczy cel jego formacyjnej działalności, a mianowicie ukształtowanie umysłów kleryków w duchu Chrystusowej Prawdy, który On zawarł w pojęciu, aby byli mocni umysłem. Określenie seminarium jako domu pracy nad sobą jest odpowiednikiem w aspekcie celowości formacji seminarium (duchowe ukształtowanie kleryków), którego istotę Jan Paweł II ujął w stwierdzeniu, aby byli mocni duchem. Następnie, gdy seminarium jest postrzegane jako dom modlitwy, to w tej przestrzeni jego celem działania ma być modlitewne uformowanie kleryków, co Jan Paweł II w owym przemówieniu zawarł w pojęciu mocni modlitwą. I w końcu, gdy postrzegamy seminarium jako dom wzrastania kleryków w braterskiej wspólnocie, to celem jego działania w tym względzie ma być ukształtowanie w nich postawy wrażliwości na bliźnich, co Jan Paweł II wyraził w pojęciu kochający bliźnich. Trzeci etap analiz umożliwił zaprezentowanie aktualności przemówienia Jana Pawła II, jakie wygłosił podczas poświęcenia Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie dla działania seminariów duchownych i prowadzenia przez nie formacji kleryków w obecnej rzeczywistości. Analizy potwierdziły, że istnienie seminariów duchownych jest niezbędne, choć nieodzowna jest w aktualnej rzeczywistości korekta ich funkcjonowania w odniesieniu do współczesnych wyzwań.

17

Błędny rycerz, pielgrzym, tułacz, Rom – powroty do tematów nomadycznych w literaturze czeskiej

63%

Gawarecka A.

Bohemistyka

|

2017

|

issue 3

203-220

EN

The topics of pilgrimage, wandering or roam which were the main subject of the romantic anthropological ideas often returns in Czech literature. On the one hand these topics are included into the resources of universal motifs of the Western European culture, on the other hand they represents an important strand in the contemporary discussion on the modern conditio humana. The repetition of the nomadic topics, based on the advanced chain of the intertextual connections and assumed the preliminary understanding with the reader, who is knowledgeable in a world of the prearranged meanings and ways of representations of the figure of wanderer/pilgrim/ vagrant, is an argument of the long lasting field of imagination which is connected with this figure. It i also an suitable tool for the research of the journey as a symbol of human life.

PL

Tematyka pielgrzymki, tułaczki czy wędrowania powraca od czasów romantyzmu w literaturze czeskiej, z jednej strony wpisując się w konglomerat uniwersalnych motywów mieszczących się w kanonie przestrzeni imaginacyjnej kultury zachodniej, z drugiej strony zaś – stanowiąc istotny wątek w dyskusji na temat nowożytnej conditio humana. Powtarzalność tematów nomadycznych, oparta na rozbudowanej sieci intertekstualnych powiązań i zakładająca przedustawne porozumienie z czytelnikiem zorientowanym w świecie ustalonych znaczeń i sposobów reprezentacji figur wędrowca/pielgrzyma/tułacza, dowodzi zatem trwałości związa- nego z nimi pola wyobrażeniowego, stanowiąc zarazem dogodne narzędzie dla badań nad iteratywnym wymiarem symboliki życia jako szeroko rozumianej podróży.

18

Peregrynacja do Ziemi Świętej – rzecz o motywacji Jana Goryńskiego do odbycia pielgrzymki

63%

Ossowska-Kulińska K.

Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura

|

2018

|

vol. 1 (8)

4-15

EN

The article discusses the motivation of Jan Goryński to go on pilgrimage to the Holy Land. A 16th century description (preserved until now in a 17th century manuscript) forms a memory of that journey). According to the researchers, in comparison to the other descriptions of that time (by Anzelm Polak, Jan Tarnowski and Mikołaj Krzysztof Radziwiłł “Sierotka” [“Orphan”]), it has an outstandingly memoirs-like nature, according to researchers. In the bibliography concerning the issue of Goryński, there are yet no explanations of the reasons for his decision to go on that journey which was so difficult at those times. Considering the reality of the period when the Pole went on pilgrimage, his motivation might have been: deep faith and will to follow Christ’s steps, intention of penance, thanksgiving or intercession, or increase in his social rank status by being granted the title of the Knight of the Holy Sepulchre. In the text of peregrination, the pilgrim did not directly indicate the reason why he had decided to travel. Until this day, no correspondence which could explain the reasons for realisation of his pilgrimage has been retained. The discourse first presents biographical facts concerning Goryński, his closest relatives and environment which shaped him. An analysis of this Polish pilgrim’s biography as well as the 16th century description of peregrination may assist in determination of reasons for which he went on this pilgrimage.

19

Pierwsze opisy podróży Polaków do Ziemi Świętej – wprowadzenie do badań w ujęciu geopoetyki

63%

Ossowska K.

Meluzyna. Dawna Literatura i Kultura

|

2014

|

vol. 1

21-33

EN

The article presents the 15th and 16th century accounts on the journeys of Poles to the Holy Land, including Chorografia abo topografia, to jest osobliwe a okólne opisanie Ziemie Świętej by Anzelm Polak (15/16th century), Terminatio ex itinerario Magnifici Domini Ioannis Comitis in Tarnów… by Jan Tarnowski (1488–1566), Peregrynacja do Ziemi Świętej by Jan Gorynski (16th century) and Podróż do Ziemi Świętej, Syrii i Egiptu by Mikołaj Krzysztof Radziwiłł (“Sierotka”) (1549–1616). The article mentions as well a little known work Peregrinatio ad Terram Sanctam by Johannes Poloner (15th century). Till now, the articles have been discussed separately, in literary or religious contexts. However, due to an increasing interest in the geopoetics, it is beneficial to look at all accounts on journeys to the Holy Land collectively and through them get to know about the lands along the coast of the Mediterranean Sea, connecting Syria and Egypt. The aim of this article is to present the arguments confirming the legitimacy of the use of geopoetics in the analysis of old texts. Moreover, the article points out to the issues discussed further in the thesis, e.g. the development of “description” in Polish literary tradition being one of two basic narrative elements

20

Rola ośrodka pielgrzymkowego w integracji społecznej regionu : (na przykładzie Góry św. Anny na Śląsku Opolskim)

63%

Hanich A.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

1992

|

vol. 61

388-394

EN

-

Refine search results

[Recenzja]: Studia Claromontana, 28 (2010), red. nacz. J. Zbudniewek, Warszawa, Wyd. Zakonu Paulinów, ss. 733, il. ss. 60

Camino del Norte – studium przypadku w kontekście doświadczeń polskich caminowiczów

Gdzie został ochrzczony Jezus i skąd to wiemy?

Od redakcji

Pilgrimage Order Service Group as a Specific Type of Dispositional Groups

Divino Amore. Historia sanktuarium w zarysie i antropologiczny komentarz

„Что само в очесях являлося, то и писалося…” Князя Николая Радзивилла Cиротки описание диковинных животных в его „Путешествии в Святую Землю”

Pielgrzymki w dokumentach i liturgii Kościoła

Katechizacja osób w podeszłym wieku

Caelestis urbs Hierusalem

Teologia sanktuariów – świętych miejsc pielgrzymkowych

Beyond Martial Arts Tourism: Outcomes of Capoeiristas’ Apprenticeship Pilgrimages

Kontakty św. Paulina z Noli z Rzymem i jego biskupami

Religijne podróże do Rzymu w okresie przedkonstantyńskim

Przemówienia Benedykta XVI podczas wizyty w Pawii (22 IV 2007)

Seminarium duchowne – miejsce i cel formacji kleryków do posługi kapłańskiej w diecezji. Studium analityczne treści przemówienia Jana Pawła II wygłoszonego podczas poświęcenia Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie w 1991 roku

Błędny rycerz, pielgrzym, tułacz, Rom – powroty do tematów nomadycznych w literaturze czeskiej

Peregrynacja do Ziemi Świętej – rzecz o motywacji Jana Goryńskiego do odbycia pielgrzymki

Pierwsze opisy podróży Polaków do Ziemi Świętej – wprowadzenie do badań w ujęciu geopoetyki

Rola ośrodka pielgrzymkowego w integracji społecznej regionu : (na przykładzie Góry św. Anny na Śląsku Opolskim)