Search results

1

Duch Święty jako największy dar miłości miłosiernej Chrystusa

100%

Kosche M.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

179-191

PL

Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.

2

Pneumatologia qumrańska

100%

Ordon H.

|

1993

|

vol. 40

|

issue 1

69-78

PL

Die Überzeugung der Gemeinschaft von Qumran, daß sie von Gott den Geist empfangen hat und unter seinem Einfluß lebt und wirkt, wurde u. a. zur Quelle der zahlreichen und vielfältigen Aussagen von diesem Geist. Ihre Pneumatologie ist jedoch nicht eindeutig und übersichtlich. Darum versucht der erste Teil des Artikels, die verschiedenen Bedeutungen des zu zeigen und anzuordnen. Im zweiten Teil wurde die Erteilung dieses Gottesgeistes besprochen. Es erfolgte durch den vollständigen Eintritt jedes Mitgliedes zur Gemeinde. Trotzdem erwartete sie noch eine eschatologische Ausgießung des Geistes.

3

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

75%

Czaja A.

Roczniki Teologii Ekumenicznej (Annals of Ecumenical Theology)

|

2009

|

vol. 1(56)

7-20

EN

The article is an attempt to designate the significance of pneumatology for ecumenical openness of Christian Churches and Communities. It consists of three parts. Firstly, from the Roman Catholic perspective the Author indicates some reasons for necessity of taking into account and unceasing learning of pneumatology. It has been important to analyze negative results of the before Council closeness for the Holy Spirit in the Western ecclesiology as well as positive fruition of the openness for Him at Vatican II. The main part of the article turns a Reader’s attention towards the possibilities of mutual enriching by various components of pneumatology in the scope of the interpretation of an act of faith, the Word of God, Tradition, new humanity, connectedness of saving economy of the Son with that of the Holy Spirit, the identity of the Spirit in Christ and in Christians, saving mediation of the Spirit and His life-giving activity. The Author presents chances of ecumenical dialogue in the third part of the article. It would be possible to notice and use them if one undertakes the deeper afterthought on individual plots of pneumatology. He shows how to do it referring to three threads of ecclesiological pneumatology.

4

Different strategies of the Greek Fathers against the pneumatomachians

75%

Maspero G.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 68

193-215

PL

Różnorodne źródła prezentują teologię duchoburców (macedonian, pneumatomachów) w IV wieku, którzy wraz z arianami negowali bóstwo Ducha Świętego, ale w przeciwieństwie do nich nie kwestionowali tego odnośnie do Syna. Ojcowie greccy toczyli z nimi różne dysputy, a badanie ich strategii wydaje się być interesujące, by lepiej zrozumieć samą herezję i jej odmiany. Epifaniusz z Salaminy, zarówno w Ancoratus 65, 1 - 73, 9, jak i w Panarionie 54 (74), opisuje herezję duchoburców, a także przedstawia szereg argumentów przeciw nim. Równie ważny wydaje się być traktat Dialogi duo contra Macedonianos (PG 28, 1291- 1338), przekazany w korpusie pism Atanazego, później przypisywany Dydymowi Aleksandryjskiemu, o którego autorstwo nadal jeszcze toczą się dyskusje. Porównanie tych różnych dzieł na tle pneumatologii Ojców Kapadockich, zwłaszcza De Spiritu Sancto Bazylego z Cezarei i Adversus Macedonianos Grzegorza z Nyssy, może przynieść ciekawe wnioski, zarówno z perspektywy historycznej, jak i teologicznej.

EN

Different sources describe the theology of the Pneumatomachians or Macedonians in the 4th century. They shared with the Arians the negation of the divinity of the Holy Spirit but were in disagreement with them about the Son. Different Greek Fathers wrote different answers and the study of their strategies seems of interest to better understand the heresy itself and its varieties. Epiphanius of Salamis, both in Ancoratus 65, 1 - 73, 9 and in Panarion 54 (74), presents a description of the Pneumatomachian heresy with a series of arguments to counter it. Equally important seem the Dialogi duo contra Macedonianos (PG 28, 1291-1338), transmitted in Athanasius’ Corpus, later attributed to Didymus, and still of discussed authorship. The comparison of these different works on the background of Cappadocian pneumatology, in particular Basil’s De Spiritu Sancto and Gregory of Nyssa’s Adversus Macedonianos, may offer interesting insights from both the historical and theological perspective.

5

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego

71%

Siwecki L.

Roczniki Teologii Dogmatycznej

|

2011

|

vol. 3(58)

23-43

IT

Come non si può separare l'economia del Cristo da quella dello Spirito, così, secondo Lambiasi, non si può isolare la cristologia dalla pneumatologia. Se si dovrà evitare ogni separazione tra cristologia e pneumatologia, bisognerà guardarsi ugualmente anche da ogni confusione, perché in fondo il Figlio e lo Spirito non si identificano, ma restano Persone distinte. Perciò, né la cristologia si può ridurre a funzione della pneumatologia, né la pneumatologia a funzione della cristologia. Per Lambiasi nei tre grandi eventi salvifici la filiazione di Cristo, il suo essere Figlio di Dio, anche come uomo, appare strettamente legato al fatto che in lui è presente in modo unico e si fa di volta in volta sempre più presente, Lo Spirito Santo: lo Spirito ci dà Gesù come Cristo e il Cristo ci dà lo Spirito. Per lo Spirito il Verbo „diviene” Gesù (incarnazione); nello Spirito Gesù „diviene” il Cristo (battesimo); nello Spirito il Cristo „diviene” Spirito vivificante (pasqua).

6

Lo Spirito Sancto Co-Istituisce la Chiesa. la Concezione di Francesco Lambiasi

71%

Siwecki L.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

17-37

IT

Lo Spirito Santo è tra gli artefici principali della Chiesa. Insieme a Gesù Cristo, lo Spirito Santo è l’artefice co-istituente della Chiesa, del suo essere originario e di tutto il suo sviluppo ulteriore. Lo Spirito Santo è principale perché la Chiesa è per definizione “communio sanctorum”, comunità dei santificati dalla grazia di Cristo per opera dello Spirito Santo. Tutto ciò che concerne la grazia, sebbene sia frutto dell’azione comune della Trinità, per appropriazione spetta allo Spirito Santo.

EN

Pneumatological dimension of salvation is seen as essential in the perspective of ecclesiology. The Church is the community of the redeemed because they received the Spirit of the crucified and risen Lord. It was in the Spirit, and only in Him, the Church appears as an authentic community of salvation, which is open to every man. Moreover, only in the Spirit is possible appropriate understanding of the mystery of the Church in its various stages of existence. In this context it is useful to present the concept of an Italian theologian Francesco Lambiasi.

7

Pneumatologiczny rys paschalnej antropologii Wacława Hryniewicza

63%

Kiejkowski P.

Rocznik Teologii Katolickiej

|

2014

|

vol. 13

|

issue 2

EN

The question of understanding man is the key one in the theological output of Rev. Wacław Hryniewicz, one of the outstanding contemporary Polish theologians. For about twenty years he has been identified as a great promoter of Christian hope, understood as the hope for universal salvation. This universal concept of hope contains a particular vision of both God and an individual. The Lublin scholar is convinced that an authentic anthropological reflection should be inspired by the central truth of Christianity, which is the Passover. This truth pervades all the dimensions of human life and all man’s actions. That is why Hryniewicz defines his theology of man as paschal theology. In the deep mystery of the Passover Christ is a great commentator of the mystery of man. The gift of being human, the way towards its fullness and renewal is particularly related to the gift of the Holy Spirit that is present and acts within the mystery of the Church. Influenced by the Eastern Christianity tradition, Hryniewicz much emphasizes the pneumatological dimension of the mystery of the new existence an individual receives within the Church.

8

The Role of the Holy Spirit in Human Deification

63%

Ławreszuk M.

ELPIS

|

2016

|

vol. 18

21-26

EN

This article focuses on introducing the teaching on the Holy Spirit and His relation with man. This article’s main objective is to demonstrate the role of the Holy Spirit in human deification (theosis) and the experience of human relations with the Holy Spirit in Orthodox theology. When speaking of the gifts of the Holy Spirit and His grace, Orthodox theology also speaks of the kenosis of the Third Person of the Holy Trinity and human participation in the Holy Spirit.

PL

Niniejszy artykuł skupia się na przedstawieniu nauki o Duchu Świętym w Jego relacji z człowiekiem. Podstawowym celem jest ukazanie roli Ducha Świętego w przebóstwieniu człowieka i doświadczenia relacji człowieka z Duchem Świętym w teologii prawosławnej. Mówiąc o darach Ducha Świętego i Jego łasce, prawosławna teologia mówi zarówno o kenozie Trzeciej Osoby Trójcy Świętej, jak i o osiągalnym dla człowieka uczestnictwie w Duchu Świętym.

9

Homouzja Ducha Świętego we wczesnej myśli patrystycznej

63%

Grula L.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 26

|

issue 4

183-195

EN

The article discusses understanding the nature of the Holy Spirit in the early thought in the patristic period of Nicea and Constantinople councils. The development of pneumatology and Christology doctrines was a significant part of the thought of early Christian doctrine fathers. Its codification, which was extended onto the whole Church, was usually caused by heresy, which wanted to interpret the faith teaching in their own way and to capture it as its own, nominating themselves as the highest authority. Church fathers spoke against those dissident temptations and clearly referring to the Biblical authority formed the pneumatological doctrine as it is known today. In the beginning it was not unambiguous, but the reception of Biblical contents about the Holy Spirit which teaches the whole truth in the Church allowed us with His help to understand the fullness of its nature.

10

La sintesi di cristologia e pneumatologia in ecclesiologia secondo Ioannis Zizioulas

63%

Pastorczyk A.

Sympozjum

|

2018

|

issue 2(35)

183-197

PL

„Byt eklezjalny” oznacza nic innego jak dokonywanie paschalnego przejścia: od bytu indywidualnego do komunionalnego. „Nowe narodzenie z góry” jest owocem równoczesnego działania Trójcy, które w naszej prezentacji zostanie wyrażone za pomocą twierdzenia: „chrystologia uwarunkowana pneumatologią i odwrotnie”. W tym samym czasie, Duch tworzy ciało Chrystusa, a Chrystus posyła Ducha tym, którzy zostają włączeni do wspólnoty Kościoła. Biorąc pod uwagę to, co właśnie zostało powiedziane, Chrystus nie może być rozumiany jako indywiduum, lecz jako jedyna w swoim rodzaju „osobowość korporacyjna”: „«jeden» w «wielu» i «wielu» w «jednym»”. W ten sposób, eschatologiczna tożsamość Chrystusa, będąc poza historią, właśnie w historii znajduje swą pełną realizację. Usytuowanie historii i eschatologii w Chrystusie, zbliża nas do chrystologiczno-pneumatologicznego equilibrium w eklezjologii, tak bardzo oczekiwanego przez Ioannisa Zizioulasa.

EN

„Ecclesial being” means nothing other than making a paschal transition: from individual being to communal being. „The new birth from above” is a fruit of the simultaneous action of the Trinity, which in our presentation will be expressed by means of the theorem: „christology conditioned by pneumatology and vice versa”. At the same time, the Spirit forms the body of Christ and Christ sends the Spirit to those who are incorporated into the Church. Taking into consideration what was said above, Christ cannot be understood as an individual, but as an unique „corporate personality”: „«one» in «many» and «many» in «one»”. In this way, the eschatological identity of Christ, being beyond history, finds its full realization in history. The location of history and eschatology in Christ brings us closer to the christological-pneumatological equilibrium in ecclesiology, so much awaited by Ioannis Zizioulas.

11

Komunijno-trynitarna pozycja Ducha Świętego

63%

Jagodziński M.

Roczniki Teologiczne

|

2019

|

vol. 66

|

issue 7: Teologia ekumeniczna

5-16

PL

W Nowym Testamencie można zauważyć początki pneumatologii trynitarnej, która zaczęła się rozwijać w zmieniającym się kontekście świata kulturowego. Istotne znaczenie miało tu spojrzenie na Ducha Świętego w perspektywie miłości trynitarnej. Komunijny wymiar miało także nauczania o Filioque. Od średniowiecza rozpoczął się na Zachodzie pewien proces zapominania o Duchu Świętym i dopiero w nowszej teologii nastąpił w pneumatologii renesans, możliwy dzięki zintegrowaniu refleksji teologicznej i doświadczenia duchowego, w szczególności dzięki nowemu obudzeniu się w Kościele poczucia zjednoczenia na sposób komunii, które ośmieliło wybitnych teologów do podejmowania wnikliwych poszukiwań pneumatologicznych.

EN

In the New Testament, you can see the beginnings of Trinitarian pneumatology, which began to develop in the changing context of the cultural world. The view of the Holy Spirit in the perspective of Trinitarian love was of great importance here. The communion dimension also had teaching about Filioque. From the Middle Ages, a process of forgetting the Holy Spirit began in the West and it was only in newer theology that a renaissance in pneumatology was possible thanks to the integration of theological reflection and spiritual experience, in particular, thanks to the new awakening of the Church’s sense of unification in a manner of communion that emboldened outstanding theologians to undertake a penetrating search in pneumatology.

12

The Ascension of Christ and Permanent Ecclesiogenesis: A Contribution to Pneumatological and Eschatological Ecclesiology

63%

Napiórkowski A.

Collectanea Theologica

|

2021

|

vol. 91

|

issue 3

75-94

PL

Czym jest Wniebowstąpienie? Czy jest to tylko narracja popaschalnej wspólnoty? W jakiej rzeczywistości czasowo-przestrzennej ono się spełniło? Jak rozumieć usytuowanie go w czasie: 40 dni po Zmartwychwstaniu, a 10 dni przed Zesłaniem Ducha Świętego? Wniebowstąpienie winno być rozważane integralnie, czyli w łączności z misterium Krzyża, śmierci i Zmartwychwstania. W artykule podjęta została próba pogłębienia eklezjogenezy nowotestamentalnej, przy równoczesnym odchodzeniu od zawężonego rozumienia, iż Kościół powstał jedynie w wyniku słów, działania i osoby Jezusa Chrystusa. Z jednej strony: mamy odwołanie się do pięciu etapów powstawania Kościoła jako wydarzenia całej Trójcy Świętej, niezakończonych jeszcze dziejów zbawienia. A z drugiej: koncentrujemy się na pomijanym na ogół Wniebowstąpieniu, milcząco włączanym do wydarzenia Zmartwychwstania chwalebnego Pana. Analiza Wniebowstąpienia – prowadzona w świetle eklezjogenezy – prowadzi do wyodrębnienia interesujących elementów pneumatycznych i eschatycznych w odniesieniu do wielowymiarowego konstytuowania się wciąż Kościoła i jego misji.

EN

What is the Ascension? Is it merely a narrative of a post-paschal community? In what spatio-temporal reality has it been fulfilled? How should we understand its placement in time: forty days after the Resurrection, and ten days prior to the Descent of the Holy Spirit? The Ascension should be analyzed integrally in connection with the mystery of death and the Resurrection. This paper presents an attempt at deepening New-Testament ecclesiogenesis while also moving away from the narrowed understanding that the Church emerged solely as a result of the words, deeds and person of Jesus Christ. On the one hand, it is a reference to the five stages of the Church's emergence as an event of the entire Holy Trinity in the still-unfinished history of salvation. On the other: it is a presentation of the typically ignored of the Ascension, which is usually reduced to the event of the Resurrection of the glorious Lord. Analysis of the Ascension – performed in the light of ecclesiogenesis – leads to uncovering the pneumatological and eschatological components, which are most interesting in reference to the multi-dimensional establishment of the Church and its mission.

13

Rzut oka na pneumatologię św. Augustyna

63%

Eborowicz W.

Vox Patrum

|

1988

|

vol. 14

197-206

EN

Primo loco Sanctus Doctor de Spiritu Sancto Deo docet, contextu e 1. Cor. 1 sumpto quem laudat adiutus.

14

Duch Święty w kontekście współczesnej teologii komunijnej

63%

Jagodziński M.

Teologia w Polsce

|

2019

|

vol. 13

|

issue 2

151-164

EN

Pneumatology survived its specific revival made possible by the awakening of communion thought again. The communion analysis of intra-Trinitarian relations leads to building Trinitarian models, which in a new way try to show the place and role of the Holy Spirit in the bosom of the Holy Trinity. They also include communicative and communion models of the Holy Trinity, showing the Holy Spirit as unifying and mediating “environment of meaning” and “space” of infinite love in God, which is also important for all theology.

PL

Pneumatologia przeżyła swoje specyficzne odrodzenie dzięki obudzeniu się na nowo myśli komunijnej. Komunijna analiza relacji wewnątrztrynitarnych prowadzi do budowania modeli trynitarnych, które w nowy sposób próbują ukazać także miejsce i rolę Ducha Świętego w łonie Trójcy Świętej. Należą do nich również komunikacyjne i komunijne modele Trójcy Świętej, ukazujące Ducha Świętego jako jednoczące i pośredniczące „środowisko sensu” oraz „przestrzeń” nieskończonej miłości w Bogu, co ma także znaczenie dla całej teologii.

15

Lo Spirito Santo co-istituisce la Chiesa. La concezione di Francesco Lambiasi

63%

Siwecki L.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

17-37

EN

Pneumatological dimension of salvation is seen as essential in the perspective of ecclesiology. The Church is the community of the redeemed because they received the Spirit of the crucified and risen Lord. It was in the Spirit, and only in Him, the Church appears as an authentic community of salvation, which is open to every man. Moreover, only in the Spirit is possible appropriate understanding of the mystery of the Church in its various stages of existence. In this context it is useful to present the concept of an Italian theologian Francesco Lambiasi.

PL

Lo Spirito Santo è tra gli artefici principali della Chiesa. Insieme a Gesù Cristo, lo Spirito Santo è l’artefice co-istituente della Chiesa, del suo essere originario e di tutto il suo sviluppo ulteriore. Lo Spirito Santo è principale perché la Chiesa è per definizione “communio sanctorum”, comunità dei santificati dalla grazia di Cristo per opera dello Spirito Santo. Tutto ciò che concerne la grazia, sebbene sia frutto dell’azione comune della Trinità, per appropriazione spetta allo Spirito Santo.

16

Duch Święty jako największy Dar miłości miłosiernej Chrystusa

63%

Kosche M.

Teologia w Polsce

|

2018

|

vol. 12

|

issue 2

179-191

EN

This text deals with the pneumatological dimension of God’s mercy. Starting from the farewell speech of Christ, written by St. John the Evangelist, in which the Savior explains to the disciples that the Holy Spirit is the greatest Gift that He leaves to the Church, the author seeks to sketch a contribution to the pneumatological outlook of God’s mercy. The article begins with sketching the horizon of understanding of God’s mercy. Afterwards cognitive attention is directed towards capturing the relationship between Christ – the Incarnate Mercy of the Father – and the Holy Spirit as the Paraclete and the Person-love. The analysis crowns the horizontal dimension of mercy in which the Holy Spirit makes man experienced by the mercy of God capable of mercy toward others.

PL

Niniejszy tekst traktuje o pneumatologicznym wymiarze miłosierdzia Bożego. Wychodząc od mowy pożegnalnej Chrystusa zapisanej przez św. Jana Ewangelistę, w której Zbawiciel wyjaśnia uczniom, że to Duch Święty jest największym darem, jaki zostawia On Kościołowi, autor stara się naszkicować pewien przyczynek do ukazania pneumatologicznej perspektywy Bożego miłosierdzia. Artykuł rozpoczyna się od naszkicowania horyzontu rozumienia tego, czym (Kim) jest miłosierdzie. Następnie uwaga poznawcza kieruje się w stronę uchwycenia relacji pomiędzy Chrystusem – Wcielonym miłosierdziem Ojca – a Duchem Świętym, będącym Parakletem i Osobą-Miłością. Kolejnym etapem jest analiza pneumatologicznego rysu miłosierdzia, który uwidacznia się w procesie uświęcenia i chrystoformizacji człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem daru odpuszczenia grzechów jako elementu niezbędnego do kształtowania komunii z Trójjedynym Bogiem. Tekst zwieńczy analiza horyzontalnego wymiaru miłosierdzia, w którym Duch Święty sprawia, że człowiek doświadczony miłosierdziem Boga zdolny jest czynić miłosierdzie względem innych.

17

Dusza Kościoła

63%

Napiórkowski S.

Teologia w Polsce

|

2015

|

vol. 9

|

issue 1

209-222

EN

The author takes a closer look concerning the soul of the Church based on the dissertation of: Marcial Versiani, De Spiritu Sancto Anima Corporis iuxta doctrinam Litterarum Encyclicarum “Mystici Corporis”, prepared by the Angelicum in Rome, and published in Brasil (Curitiba 1957). – According to Versiani’s synthesis, the Holy Spirit is the Soul of the Mystical Body of Christ (here the author gives reasons why) and the Soul of Christ. Taking on different forms of activity in the Church which is the Mystical Body of Christ: the Holy Spirit lives in and is its Bond of Union (Vinculum Unionis), Source of Life (Spiritus Vitae) and Source of Truth (Spiritus Veritatis). – Other than the Holy Spirit as – the uncreated soul of the Church – some theologians hold that there is a second, created soul of the Church (Bellarmin, Bossuet, Billuart, Perron, de Groot, Billot, Schultes, Tyszkiewicz, Sauras), though some understand it to be faith, hope, love, sanctifying grace, and the never ending assistance of the Holy Spirit while others see it as faith, hope, love together with all the supernatural gifts.

PL

Tekst napisany na seminarium Sługi Bożego Ks. Doc. Wincentego Granata nieco ponad pół wieku temu. Prezentuje ówczesny, przedsoborowy stan dyskusji nad duszą Kościoła. Czyni to na podstawie rozprawy doktorskiej z rzymskiego Angelicum: Marcial Versiani, De Spiritu Sancto Anima Corporis iuxta doctrinam Litterarum Encyclicarum „Mystici Corporis”, Curitibae (Brasilia) 1957. Nauczanie encykliki Mystici Corporis Christi Autor prezentuje w kontekście ówczesnej teologii, dlatego jego rozprawa – mimo upływu półwiecza – zachowuje wartość dla zainteresowanych tematem. Również podejmujący temat duszy Kościoła w nauczaniu Soboru czy w okresie posoborowym z pożytkiem i wdzięcznością sięgną po Versianiego, który znakomicie ułatwi odpowiedź na pytania: „A co Sobór wniósł? Czego uczono o duszy Kocioła przed Vaticanum II? Co nowego wnoszą teologowie po Vaticanum II?”.

18

Communional Aspects of the Doctrine of the Holy Spirit According to John D. Zizioulas

63%

Jagodziński M.

Teologia w Polsce

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

31-45

PL

W myśli teologicznej Johna D. Zizioulasa na podkreślenie zasługuje jego otwartość ekumeniczna i głęboka teologia przesycona myślą komunijną, owocującą także komunijnym spojrzeniem na rzeczywistość Ducha Świętego. Prezentowany artykuł omawia trynitarno-eklezjalne początki pneumatologii, ważną dla niej koncepcję Komunii Osób Trójcy Świętej, a potem prawosławną ocenę trynitarnej koncepcji św. Augustyna i komunijne spojrzenie na Filioque – wraz z ekumenicznymi perspektywami tego zagadnienia.

EN

What deserves emphasizing in the significant theological thought of John D. Zizioulas is his ecumenical openness and deep theology saturated with communion thought, which also produces the communion perspective of the reality of the Holy Spirit. Pneumatology has its origins in the Trinitarian-ecclesial reflection, which developed the fundamental concept of the Communion of the Holy Trinity. Zizioulas completely agrees with the Orthodox Trinitarian-pneumatological vision, which critically refers to the Trinitarian contribution of the thought of St. Augustine and he presents also a communional view on the contentious issue of Filioque – emphasizing the ecumenical perspectives of this topic and of ongoing dialogues which are still trying to bring the consensus of the Churches of East and West.

19

Jezusowe głoszenie Słowa według trzeciego ewangelisty (Łk 4,18n.)

63%

Mielcarek K.

Verbum Vitae

|

2005

|

vol. 7

119-138

PL

The article portrays some exegetical and theological features of the text composed by Luke of two short quotations from lsaiah (58,6; 61,1a) Luke shaped it in order to show the figure of Jesus as anointed by the Holy Spirit God's Messenger whose mission is along those of ancient prophets. According to the author of the third gospel the prophecy of ls 61,1f is related to the event of baptism (see Lk 3,21-22), where Jesus was solemnly enthroned in his office ofmessianic messenger. By using the Old Testament promise Luke showed his will of highlighting a prophetic feature of Jesus' life with a strong accent on pneumatology. The character of Jesus' mission is not just spoken words. Jesus' proclamation of salvation works always on two complementary levels: words and deeds (see Ac 10,38). In the same way the third evangelist shows the Gospel spreading out in times o f church activity and in both cases a very important feature of proclamation is an assistanceofthe Holy Spirit (see Lk 4,18f; 5,17; 6,19; 8,46).

20

Motyw światła i ciemności w mistyce Pseudo-Makarego

63%

Uciecha A.

Verbum Vitae

|

2016

|

vol. 29

297-319

PL

Celem artykułu jest przybliżenie tematyki światła oraz jego roli w rozwoju dyscypliny ascetycznej i mistyki wczesnochrześcijańskiej na podstawie analizy tekstów wybranych z duchowej kolekcji Pseudo-Makarego (Symeona z Mezopotamii). Teologiczne przesłanie Symeona z Mezopotamii należy odczytywać w kontekście pneumatologicznym. W koncepcji Pseudo-Makarego odzwierciedla się tradycja duchowa nazwana przez badaczy une mystique pneumatique. Fundamentalną prawdą jego duchowych homilii jest komunia w Duchu Świętym i przyjęcie Jego pełni. Zasygnalizowane wątki apologetyczne pojawiają się w nauce Symeona na marginesie głównej tematyki i omówione są w artykule bardzo oszczędnie w kontekście ogólnej polemiki z herezjami.

EN

The aim of this article was to familiarize the reader with the imagery of light, particularly its role in the development of ascetic discipline and early Christian mysticism. The vehicle for this exploration is an analysis of selected texts from the spiritual collection of the monk and hermit Pseudo-Macarius (Symeon of Mesopotamia). In Macarius’s theology of light one may find clear references to the thought of Origen, as well as the influence of other Church writers representing the heritage of both Greek Alexandrian tradition and Syrian thought. The theological message of Symeon of Mesopotamia should be read in the pneumatological context. The fundamental truth of his spiritual homilies is communion in Holy Spirit and the reception of His fullness. In the article, the author seeks to elucidate and interpret the spiritual tradition known to researchers as une mystique pneumatique. The homilies of Macarius significantly contributed to the dissemination of this pneumatological mysticism throughout the Greek and later Byzantine world. The interesting apologetic themes appear on the margins of the main subject of the works and are very superficially discussed in the context of the general polemics with heresies.

Refine search results

Duch Święty jako największy dar miłości miłosiernej Chrystusa

Pneumatologia qumrańska

Znaczenie pneumatologii dla otwarcia ekumenicznego

Different strategies of the Greek Fathers against the pneumatomachians

Chrystologia pneumatologiczna w ujęciu Franciszka Lambiasiego

Lo Spirito Sancto Co-Istituisce la Chiesa. la Concezione di Francesco Lambiasi

Pneumatologiczny rys paschalnej antropologii Wacława Hryniewicza

The Role of the Holy Spirit in Human Deification

Homouzja Ducha Świętego we wczesnej myśli patrystycznej

La sintesi di cristologia e pneumatologia in ecclesiologia secondo Ioannis Zizioulas

Komunijno-trynitarna pozycja Ducha Świętego

The Ascension of Christ and Permanent Ecclesiogenesis: A Contribution to Pneumatological and Eschatological Ecclesiology

Rzut oka na pneumatologię św. Augustyna

Duch Święty w kontekście współczesnej teologii komunijnej

Lo Spirito Santo co-istituisce la Chiesa. La concezione di Francesco Lambiasi

Duch Święty jako największy Dar miłości miłosiernej Chrystusa

Dusza Kościoła

Communional Aspects of the Doctrine of the Holy Spirit According to John D. Zizioulas

Jezusowe głoszenie Słowa według trzeciego ewangelisty (Łk 4,18n.)

Motyw światła i ciemności w mistyce Pseudo-Makarego