Search results

1

Poezja konkretna w trzech obszarach językowych

100%

Kremer A.

Przestrzenie Teorii

|

2013

|

issue 19

95-114

EN

This paper analyzes different paths of the development of both the movement and the notion of concrete poetry in three linguistic regions. The German-language konkrete Dichtung turns out to usually denote the original, historical shape of the movement, which was partly created in German- speaking countries and which has been treated as a literary phenomenon. The Englishlanguage term concrete poetry is a much broader category which also encompasses visual poetry and avant-garde texts that are distant from the sources of concretism in its early form. The Polish understanding of ‘poezja konkretna’ [concrete poetry] was influenced by both German- and English- language books and by the movement’s regional version, which appeared in Poland as late as in the 1970s. The selected linguistic areas allowed the author to show three basic ways of thinking about concretism, i.e. about its initial, international, and regional versions.

2

Dzieło hybrydyczne jako doświadczenie

63%

Chawrilska I.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2013

|

vol. 56/112 z. 2

128-146

EN

This article focuses on the hybrid work of art viewed as a form of experience. I take into consideration the issue of the hybrid work of art viewed as a form of experience from the perspective of how Dewey wrote about art which can be perceived as a form of experience. How can we understand the notion of experience in relation to the work of art, and, more importantly, to the hybrid work of art? My analysis of the experience category is based on the philosophical texts written by Luigi Pareyson. The question I would like to answer is if hybrid works of art portray the experience of contemporary reality. My considerations are founded on the poems by Paula Claire (ES-SENSE and Hymns to Isis) and the artist’s book by Jim Butler (A.M.D.G).

3

Simpel oder anspruchsvoll? Konkrete Poesie und Elfchen im DaF-Unterricht

63%

Bilut-Homplewicz Z., Hanus A.

Dydaktyka Polonistyczna

|

2022

|

issue 8 (17)

129-145

PL

W artykule chcemy zwrócić uwagę na językowe, kulturowe i historyczne aspekty dwóch rodzajów wierszy: poezji konkretnej i tzw. Elfchen, ich różnych postaci, jak również na ich użyteczność w nauczaniu języka obcego (tu: niemieckiego). Poezja konkretna ma swe źródło w literaturze, i choć nie była z założenia przeznaczona do zastosowania w nauczaniu języka obcego, dobrze się w nim sprawdza. Wymaga od uczących się kreatywnej interpretacji tylko pozornie prostych tekstów, co łączy się każdorazowo z refleksją nad zazębianiem się konstytutywnej dla wiersza strony graficznej z jego całościowym przesłaniem. Elfchen, określane także Elf-Worte-Gedicht, to forma wywodząca się z pedagogiki wczesnoszkolnej jako metoda stosowana w krajach niemieckojęzycznych od końca lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, pomyślnie przetransponowana do dydaktyki języka obcego. Jej głównym celem jest motywowanie do kreatywnego pisania i interpretowania krótkich utworów lirycznych. Przytoczone przykłady pokazują, że te różniące się od siebie formy liryczne mogą wzbogacać treści nauczania na różnych poziomach zaawansowania językowego

EN

In this paper, we intend to draw attention to the linguistic, cultural and historical aspects of two types of poems popular in German, the so-called Konkrete Poesie and Elfchen, their different forms, as well as their application to teaching a foreign language (here German). Konkrete Poesie (i.e. concrete or visual poetry) has its own literary tradition, and although it was not originally designed for foreign language teaching, it proves effective in this respect. It requires learners to interpret apparently simple texts creatively, which is always linked to the reflection on the interplay between the poem’s visual layout and its overall message. Elfchen, otherwise Elf-Worte-Gedicht (i.e. eleven-word poem), is a type of poetry derived from early childhood education. Applied in German-speaking countries since the late 1980s, it has been successfully transferred to foreign language teaching. Its main purpose is to encourage creative writing and interpretation of short lyrical pieces. The examples discussed show that these distinct lyrical forms can enrich foreign language teaching at different levels of proficiency

4

Lewą ręką. Polscy teoretycy poezji konkretnej jako konkretyści (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson)

63%

Bogalecki P.

ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

|

2018

|

issue 36

EN

For an abstract in Polish, scroll down.Piotr BogaleckiDepartment of Comparative LiteratureInstitute of Polish LiteratureUniversity of Silesia in Katowice With the Left Hand. Polish Theoreticians of Concrete Poetry as Concrete Poets (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson) Abstract: The present article, inscribing itself into the field of literary anthropology (as projected by Danuta Ulicka) and attempting at a neo-avant-guard re-interpretation of Polish post-war poetry (inspired chiefly by H. Foster's propositions), is dedicated to the oeuvre of three notable scholars of concrete poetry in Poland. Even though the theoretical propositions put forth by Józef Bujnowski (especially those presented in 1970s), Tadeusz Sławek (1980s) and Piotr Rypson (1990s) would determine the directions of the reception of concrete poetry over three subsequent decades, their intermedial, visual and auditory poetic experiments either remain unknown or have been forgotten. Bringing them back to the forefront of the academic attention and subjecting them to an analysis, the author of this article argues that taking such text into account in the diachronic study of the Polish literary culture does not only enrich the existing narratives oscillating around Polish concrete poetry and allow their reinterpretation, but also makes visible a number of research problems, of which the most important are related to the role played by authors who simultaneously are involved in literary scholarship and in writing, especially in the context of the neo-avant-guard shift of the borders between institutionalized scholarship and art.Keywords: concrete poetry, essayist literary scholarship, limits of art, limits of scholarship Piotr BogaleckiKatedra Literatury PorównawczejInstytut Nauk o Literaturze PolskiejUniwersytet Śląski w KatowicachLewą ręką. Polscy teoretycy poezji konkretnej jako konkretyści (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson) Abstrakt: Wpisujący się w projektowaną przez D. Ulicką antropologię literaturoznawstwa oraz stanowiący próbę neoawangardowej reinterpretacji polskiej poezji powojennej (inspirowanej głównie propozycjami H. Fostera) artykuł Lewą ręką poświęcony jest artystycznej działalności trzech ważnych badaczy poezji konkretnej w Polsce. Chociaż ich teksty teoretyczne określały kierunki jej recepcji przez trzy kolejne dekady – propozycje Józefa Bujnowskiego zwłaszcza w latach 70., Tadeusza Sławka w 80., a Piotra Rypsona w 90. – podejmowane przez nich intermedialne, wizualne i dźwiękowe, eksperymenty poetyckie pozostają albo nieznane, albo zapomniane. Przypominając je i omawiając, autor artykułu argumentuje, że ich uwzględnienie nie tylko wzbogaca i zreinterpretować pozwala istniejące narracje poświęcone kształtowaniu się polskiego konkretyzmu, ale i uwidocznia kilka niebagatelnych problemów badawczych, spośród których najistotniejsze związane są z rolą autorów uprawiających zarówno pisarstwo literaturoznawcze, jak i literackie, w neoawangardowym przemieszczaniu zastanych granic instytucji nauki i sztuki. Słowa kluczowe: poezja konkretna, pisarstwo literaturoznawcze, granice sztuki, granice nauki

PL

For an abstract in Polish, scroll down.Piotr BogaleckiDepartment of Comparative LiteratureInstitute of Polish LiteratureUniversity of Silesia in Katowice With the Left Hand. Polish Theoreticians of Concrete Poetry as Concrete Poets (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson) Abstract: The present article, inscribing itself into the field of literary anthropology (as projected by Danuta Ulicka) and attempting at a neo-avant-guard re-interpretation of Polish post-war poetry (inspired chiefly by H. Foster's propositions), is dedicated to the oeuvre of three notable scholars of concrete poetry in Poland. Even though the theoretical propositions put forth by Józef Bujnowski (especially those presented in 1970s), Tadeusz Sławek (1980s) and Piotr Rypson (1990s) would determine the directions of the reception of concrete poetry over three subsequent decades, their intermedial, visual and auditory poetic experiments either remain unknown or have been forgotten. Bringing them back to the forefront of the academic attention and subjecting them to an analysis, the author of this article argues that taking such text into account in the diachronic study of the Polish literary culture does not only enrich the existing narratives oscillating around Polish concrete poetry and allow their reinterpretation, but also makes visible a number of research problems, of which the most important are related to the role played by authors who simultaneously are involved in literary scholarship and in writing, especially in the context of the neo-avant-guard shift of the borders between institutionalized scholarship and art.Keywords: concrete poetry, essayist literary scholarship, limits of art, limits of scholarship Piotr BogaleckiKatedra Literatury PorównawczejInstytut Nauk o Literaturze PolskiejUniwersytet Śląski w KatowicachLewą ręką. Polscy teoretycy poezji konkretnej jako konkretyści (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson) Abstrakt: Wpisujący się w projektowaną przez D. Ulicką antropologię literaturoznawstwa oraz stanowiący próbę neoawangardowej reinterpretacji polskiej poezji powojennej (inspirowanej głównie propozycjami H. Fostera) artykuł Lewą ręką poświęcony jest artystycznej działalności trzech ważnych badaczy poezji konkretnej w Polsce. Chociaż ich teksty teoretyczne określały kierunki jej recepcji przez trzy kolejne dekady – propozycje Józefa Bujnowskiego zwłaszcza w latach 70., Tadeusza Sławka w 80., a Piotra Rypsona w 90. – podejmowane przez nich intermedialne, wizualne i dźwiękowe, eksperymenty poetyckie pozostają albo nieznane, albo zapomniane. Przypominając je i omawiając, autor artykułu argumentuje, że ich uwzględnienie nie tylko wzbogaca i zreinterpretować pozwala istniejące narracje poświęcone kształtowaniu się polskiego konkretyzmu, ale i uwidocznia kilka niebagatelnych problemów badawczych, spośród których najistotniejsze związane są z rolą autorów uprawiających zarówno pisarstwo literaturoznawcze, jak i literackie, w neoawangardowym przemieszczaniu zastanych granic instytucji nauki i sztuki. Słowa kluczowe: poezja konkretna, pisarstwo literaturoznawcze, granice sztuki, granice nauki

5

Cultural Sources of Verse: A Poem by Eugen Gomringer

63%

Kremer A.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2013

|

issue 3(6) cz.1

125-139

EN

Eugen Gomringer’s poetry of the 1950s and ‘60s was strongly rooted in such elements of contemporaneous culture as Swiss concrete painting, the Swiss style of typography, the functional design of the Bauhaus tradition, and the Stuttgart-based modern theories of aesthetics. Some of these practices were the basis on which Gomringer constructed his own poetic means, while others were directly implemented in the layout or cover designs of Gomringer’s poetic books. In this paper the sources of Gomringer’s verse are examined with special reference to the book 33 konstellationen and the mathematical verse construction of one poem, “worte sind schatten,” whose structure proves to be paradoxical, simultaneously complicated yet simple.

6

Możliwości partytury – możliwości poezji. Schäffer i Wirpsza

54%

Bogalecki P.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

|

2019

|

vol. 52

|

issue 1

99-116

EN

This paper is an attempt to compare experimental artistic activities taken independently by the composer Bogusław Schäffer, and the poet Witold Wirpsza in the 1960s. In the works of the former the role and ways of using a word in his graphic scores are pointed out. It is argued that the score of S’alto for Alto Saxophone and Chamber Orchestra of Soloists (1963) might be recognized as the first example of concrete poetry in Poland. As far as Wirpsza’s work is concerned, two texts are discussed: a poem Południe (Noon), found in the archive in Książnica Pomorska in Szczecin, and referring to the new forms of musical notation; and an essay entitled Gra znaczeń (The Game of Meanings), important for Polish literary neo-avantgarde, and its fragments dedicated to musical notation. Following the intuitions of Gillo Dorfles, both artists’ activities are discussed as attempts to respond to postwar “semiotic crisis” previously explored in various ways by the artists of the European neo-Avantgarde.

PL

Artykuł stanowi próbę porównania eksperymentalnych działań artystycznych kompozytora Bogusława Schäffera i poety Witolda Wirpszy podejmowanych niezależnie od siebie w latach 60. XX wieku. W dorobku tego pierwszego zwrócono uwagę na rolę i sposoby wykorzystania słowa w jego graficznych partyturach; postanowiono tezę, że partyturę S·alto na saksofon altowy i solistyczną orkiestrę kameralną z 1963 roku postrzegać można jako pierwszy w Polsce przykład poezji konkretnej. W dorobku Wirpszy omówiono przede wszystkim nawiązujący do nowych form notacji muzycznej poemat Południe odnaleziony w archiwum poety w Książnicy Pomorskiej w Szczecinie oraz poświęcone notacji muzycznej fragmenty ważnego dla polskiej neoawangardy literackiej eseju Gra znaczeń. Idąc za intuicjami Gillo Dorflesa, działania obu twórców omówiono jako intermedialne z ducha próby odpowiedzi na powojenny „kryzys semiotyczny”, na różne sposoby eksplorowany przez artystów europejskiej neoawangardy.

7

Czarno na białym. Poezja konkretna na zajęciach językowych

51%

Tsai N., Łódzki U.

Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

|

2013

|

vol. 20

PL

Niniejszy artykuł poświęcony jest problemowi wykorzystania poezji konkretnej w glottodydaktyce. Wydaje się bowiem, że wielu nauczycieli języków obcych nie docenia potencjału drzemiącego w tego typu utworach. Mogą one tymczasem sprawdzić się w pracy ze słuchaczami reprezentującymi różne kręgi kulturowe (wynika to m.in. z faktu, że tendencja do nadawania wyrazom i tekstom form wizualnych inspirowanych realnymi kształtami ma charakter uniwersalny). W tekście poruszony zostaje problem odbioru wierszy konkretnych i tworzenia własnych tekstów nimi inspirowanych. Omówione są ponadto korzyści wynikające z wprowadzenia takich utworów na zajęcia językowe. Całość zamyka opis lekcji przeprowadzonej z cudzoziemcami uczącymi się polskiego w łódzkim Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców (SJPdC).

Refine search results

1 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica

1 Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców

1 Dydaktyka Polonistyczna

1 ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura

1 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 Przestrzenie Teorii

1 Zagadnienia Rodzajów Literackich

2 Bogalecki P.

2 Kremer A.

1 Bilut-Homplewicz Z.

1 Chawrilska I.

1 Hanus A.

1 Tsai N.

1 Łódzki U.

1 2023

1 2019

1 2018

4 2013

Poezja konkretna w trzech obszarach językowych

Dzieło hybrydyczne jako doświadczenie

Simpel oder anspruchsvoll? Konkrete Poesie und Elfchen im DaF-Unterricht

Lewą ręką. Polscy teoretycy poezji konkretnej jako konkretyści (Józef Bujnowski, Tadeusz Sławek, Piotr Rypson)

Cultural Sources of Verse: A Poem by Eugen Gomringer

Możliwości partytury – możliwości poezji. Schäffer i Wirpsza

Czarno na białym. Poezja konkretna na zajęciach językowych