Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: poezja zaangażowana

Sort By:

Limit search:

„Język to sznur pod dzwon”. Krytycznoliteracka próba (re)konstrukcji tożsamości pokoleniowej polskiej poezji najmłodszej

100%

Poręba K.

Praktyka Teoretyczna

2021

vol. 40

issue 2

229-249

The article presents a selected formative projects of polish poetry after 1989-especially contemporary engaged poetry-that have been frequently discussed so far. The author connects the term ‘generation’ with identity issues, however-contrary to Kazimierz Wyka-he does not understand it as an effect of generational experience, but rather as a part of an identity project. The author claims that the contemporary poets’ generations should be considered in the terms of conventionality, therefore the aim is to link an individual biography up to a broader context of a community’s biography. Moreover it stems from an idea of collective socio-political engagement. The ‘generation’ understood this way is no longer just a term of literary history, but on the contrary-a relevant interpretative tool.

W artykule krótko zaprezentowano kilka najszerzej dyskutowanych inicjatyw formacyjnych w poezji polskiej po roku 1989, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszej poezji zaangażowanej. Autor wiąże pojęcie „pokolenie” z problematyką tożsamości, ale w przeciwieństwie do tradycyjnego ujęcia Kazimierza Wyki rozumie ją nie tyle jako efekt doświadczenia generacyjnego, ale przede wszystkim jako element projektu tożsamościowego. Stawia tezę, że pokoleniowość poetek i poetów współczesnych należy rozumieć w kategoriach konwencji, mającej na celu wpisanie biografii jednostek w szerszy kontekst biografii wspólnotowej, a także będącej programem kolektywnego zaangażowania w życie społeczne i polityczne. Tak rozumiane pojęcie „pokolenie” przestaje być wyłącznie historycznoliteracką etykietą i stanowić może istotną kategorię analityczną.

Lapsus calami, czyli „radość czytania” Barańczaka

70%

Grądziel-Wójcik J.

Przestrzenie Teorii

2016

issue 26

13-30

The article presents and interpretation of a Stanisław Barańczak’s poem Łono przyrody [The Bosom of Nature], seldom discussed by specialists. This seemingly simple poem from the volume Ja wiem, że to niesłuszne [I Know It’s Not Right] (1977) elaborates on the common idiomatic phrase ‘the bosom of nature’ and proves to be a masterful and intricate artistic declaration of existential and political disobedience. The “I” of Barańczak’s poem is something of a lapsus of Nature and History, standing in opposition to the mindless existence and enslavement of the communist state. In this sense he is very similar to the subject of Wisława Szymborska’s verse. Her poetic oeuvre, translated and discussed on numerous occasions by Barańczak himself, is indeed an important interpretive context here. The article points to the relationships between specific texts by both poets and depicts similarities and differences between their poetic outlooks.

Refine search results

1 Praktyka Teoretyczna

1 Przestrzenie Teorii

1 2021

1 2016

1 Grądziel-Wójcik J.

1 Poręba K.

Search results

„Język to sznur pod dzwon”. Krytycznoliteracka próba (re)konstrukcji tożsamości pokoleniowej polskiej poezji najmłodszej

Lapsus calami, czyli „radość czytania” Barańczaka