Search results

1

Ochrona małoletniego pokrzywdzonego przed wielokrotnym przesłuchaniem – rozważania w świetle wyników badania jakościowego

100%

Makaruk K., Masłowska P.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2021

|

vol. 20

|

issue 1: Wymiar sprawiedliwości wobec dzieci

64-87

PL

Celem artykułu jest analiza praktyki stosowania zasady jednokrotnego przesłuchania wyrażonej w art. 185a Kodeksu postępowania karnego, która gwarantuje małoletniemu pokrzywdzonemu ochronę przed negatywnymi skutkami udziału w czynności. Badanie przeprowadzono w marcu i kwietniu 2020 r. metodą indywidualnego wywiadu telefonicznego wśród 19 sędziów z wydziałów karnych sądów rejonowych i okręgowych oraz 12 biegłych psychologów. Do powtórnych przesłuchań dochodzi, gdy zawnioskuje o to oskarżony, który nie miał obrońcy w czasie pierwszego przesłuchania, lub gdy wyjdą na jaw nowe istotne okoliczności, których wyjaśnienie wymaga ponownego przesłuchania. Według respondentów do takiej sytuacji często dochodzi w wyniku przesłuchania małoletniego w fazie in rem postępowania przygotowawczego. Badani są przeciwni powtórnemu przesłuchiwaniu małoletnich świadków przestępstw. Aby uniknąć konieczności powtarzania czynności, sędziowie stosują różne strategie, chociaż nie zawsze są przekonani, czy są one efektywne i zapewnią małoletnim pokrzywdzonym ochronę również na kolejnych etapach postępowania karnego.

EN

The aim of the article is to analyse the practice of applying the principle of single interview, expressed in The Article 185 of the Code of Criminal Procedure, which guarantees protection of a child witness of a crime against the negative effects of participation in the proceeding. The study was conducted using the method of individual telephone interview in March and April 2020 among 19 judges from the criminal departments of district and regional courts and 12 expert witnesses. Repeated interviewing takes place when the accused, who did not have a defense attorney during the first interview, requests it or when new, previously unknown circumstances come to light. According to the respondents, such a situation often takes place as a result of the minor being interviewed at the preparatory stage of the proceedings. The respondents are against repeated interviewing of child witnesses. To avoid repetition, judges use different strategies, although they are not always convinced that the strategies are effective and will ensure protection for child witness also at subsequent stages of criminal proceedings.

2

Oskarżyciel posiłkowy jako instrument ochrony praw pokrzywdzonego

100%

Habiera A.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2017

|

issue Numer Specjalny

37-48

PL

W artykule dokonano analizy charakteru oskarżyciela posiłkowego w procesie karnym pod kątem jego przydatności dla ochrony praw pokrzywdzonego. Uwzględniając kontekst publikacji, autor skupił się wokół możliwości przysługujących pokrzywdzonemu, który skorzystał z uprawnień określonych w rozdziale 5. Kodeksu postępowania karnego. W szczególności omówiony został wpływ oskarżyciela posiłkowego na przebieg i kierunek postępowania karnego. Autor ukazał praktyczny aspekt prawnych zagadnień związanych z uprawnieniami przysługującymi każdemu, czyje dobro prawnie chronione zostało zagrożone lub naruszone przez popełnione przestępstwo. Artykuł został zorientowany wokół problematyki rozwiązywania konfliktu społecznego wywołanego przestępstwem. W ocenie autora pokrzywdzony, działający w charakterze strony, ma szerokie możliwości wskazywania organom postępowania kierunku dalszego działania. Na uwagę zasługuje również wpływ instytucji oskarżyciela posiłkowego na budowanie ogólnej kultury prawnej społeczeństwa, naprawienie szkody wywołanej przestępstwem oraz zbliżenie osób zainteresowanych prowadzonym postępowaniem do przekonania o istnieniu sprawiedliwego procesu karnego. Autor dostrzegł również kontrowersje związane z funkcjonowaniem omawianej instytucji w praktyce. Szczególnie wyodrębnione zostały dwa aspekty: prekluzyjny charakter terminu do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia oraz dostęp do tłumacza w kontekście podobnego uprawnienia przysługującego oskarżonemu. W artykule wskazano możliwości rozwiązania tych problemów i tym samym poprawy systemu ochrony praw pokrzywdzonego w polskim procesie karnym.

EN

The article analyzes the character of auxiliary prosecutor in criminal procedure in terms of its usefulness for the protection of victim’s rights. Considering the subject matter of the publication, the author focused on the entitlements of the victim who acquired the rights regulated in Chapter 5 of the Code of Criminal Procedure. Particularly, the influence of the auxiliary prosecutor on a course of criminal procedure was discussed. The author presented practical aspect of legal rights provided to anyone who has been wronged because of the committed crime. The paper also covers possibilities of settling social conflict caused by the felony. In the opinion of the author the victim acting as a party to the proceedings has a broad spectrum of opportunities to aid law enforcement authorities by providing directions of further actions. Worth noting is also the impact the discussed institution has on shaping legal culture of the society, compensation to the injured party and creating a belief - among the parties to the proceedings - of the existence of just criminal procedure. The author indicated controversies connected with functioning of auxiliary prosecutor in practice. Two issues have been particularly individualized: preclusive character of the term to submit subsidiary indictment and accessibility of an interpreter with respect to similar right that the accused is entitled to. The article consists of possible ways to solve these problems and thus improve the system of protection of victim’s rights in the Polish criminal procedure.

3

Wiktymizacja wtórna w postępowaniu przygotowawczym

100%

Kaczorkiewicz D.

Studia Administracji i Bezpieczeństwa

|

2021

|

issue 11

285-297

EN

The aggrieved party may be aggrieved by the actions of the criminal proceedings. Amendments to the provisions of the procedural criminal law protect the rights of the aggrieved party.

PL

Pokrzywdzony może być poddany wiktymizacji poprzez prowadzenie z jego udziałem postępowania karnego. W efekcie nowelizacji przepisów prawa karnego procesowego, w tym ich dostosowywania do dyrektywy unijnej, coraz bardziej chronione są prawa pokrzywdzonego, m.in. do prywatności czy informacji.

4

Bezpośrednio, telefonicznie czy internetowo? Efekt techniki w badaniach wiktymizacyjnych

94%

Ostaszewski P.

Biuletyn Kryminologiczny

|

2015

|

issue 22

91-101

PL

Badania wiktymizacyjne stanowią w kryminologii jedno z głównych źródeł rzetelnych danych ilościowych o rozmiarach wiktymizacji, poziomie lęku przed przestępczością i społecznych ocenach organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Badania te realizowane mogą być przy wykorzystaniu różnych technik badawczych, które z kolei mogą być obarczone różnego rodzaju błędami.W artykule omówiono podstawowe rodzaje technik prowadzenia badań wiktymizacyjnych oraz rodzaje błędów związanych z realizacją badań sondażowych. Opisano szczególne problemy, jakie może nieść za sobą wykorzystanie dwóch, alternatywnych do wywiadu bezpośredniego (PAPI lub CAPI), sposobów prowadzenia badań wiktymizacyjnych, czyli sondaży telefonicznych (CATI) i kwestionariuszy internetowych (CAWI).

5

PRÓBA OCENY PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ PRAWNYCH W PRAWIE POLSKIM NA GRUNCIE Z USTAWY Z DNIA 28 LISTOPADA 2014 R. O OCHRONIE I POMOCY DLA POKRZYWDZONEGO I ŚWIADKA

84%

Gorazdowski K.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2019

|

vol. 6(2)

11-40

PL

Każde państwo członkowskie UE powinno w swoich systemach prawnych zagwarantować w stopniu niezbędnym do realizacji celów postępowania karnego odpowiednia ochronę praw pokrzywdzonych i świadków z poszanowaniem ich godności i zapewnieniem ochrony przed wtórną wiktymizacją. Praktyka stosowania przyjętych na gruncie krajowym w tej mierze rozwiązań prawnych przy braku odpowiedniej współpracy organów wzbudza jednak wątpliwości. Warto przyjrzeć się zatem wdrożonej do krajowego porządku prawnego ustawie z dnia 28 listopada 2014r. o ochronie i pomocy dla pokrzywdzonego i świadka, aby wskazać na jej mankamenty prawne, dokonać oceny stosowania przyjętych rozwiązań prawnych w praktyce, zwrócić uwagę na wątpliwości interpretacyjne. Ustawa pełni ważna rolę w kształtowaniu odpowiedniego poziomu ochrony pokrzywdzonego i świadka, jednocześnie dość głęboko ingeruje w sferę praw rodzicielskich obojga rodziców, co nie powinno uchodzić uwadze organowi ochrony jak i organowi procesowemu, które odpowiadają za współprace z innymi organami ochrony prawa dla dobra rodziny i małoletnich dzieci. pokrzywdzony, świadek, prawo policyjne, postępowanie karne, środki ochrony i pomocy, osoby najbliższe, Policja, Prokuratura, sądy powszechne

6

O niektórych problemach z wyznaczaniem granicy między odpowiedzialnością potencjalnego sprawcy a pokrzywdzonego w koncepcji obiektywnego przypisania skutku

84%

Gruszecka D.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

67 - 81

PL

Przyjmowana w doktrynie prawa karnego koncepcja obiektywnego przypisania skutku ma stanowić dodatkowy filtr w badaniu samej przyczynowości, oparty na kryteriach stworzenia przez potencjalnego sprawcę bezprawnego ryzyka dla dobra prawnego i urzeczywistnienia się tegoż właśnie niebezpieczeństwa w danym, należącym do znamion, skutku. Stosowanie tej formuły przypisywalności staje się jednak szczególnie problematyczne w konfiguracjach wieloosobowych, gdy ostateczne niebezpieczeństwo powstaje w wyniku kumulacji zachowań różnych podmiotów, w tym samego pokrzywdzonego. Niniejszy artykuł koncentruje się na kryteriach określania zakresu odpowiedzialności w takich układach i jest propozycją uzupełnienia porównań czysto ilościowych. W odniesieniu do tej kwestii przedstawione zostały też rozważania autorów niemieckich, zwłaszcza odnoszące się do zagadnienia autonomii w podejmowaniu decyzji przez dysponenta dobra prawnego.

EN

Under criminal law doctrine objective imputation theory is established as an additional filter besides causality, according to which the offender’s conduct must have created a wrongful risk of a specific result, and the result must be the product of this very risk. Applying the “wrongful risk” formula becomes particularly problematic in configurations of many people, when the final risk arises as a result of the accumulation of conducts of various actors, including the victim of the crime itself. This paper focuses on the criteria for determining the scope of liability in such situations and is a proposal to complement purely quantitative comparisons. In the latter task, it presents some considerations of German authors, especially on the autonomy in making decisions by the victim.

7

PROBLEMATYKA PRZYJĘCIA ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE OD OSOBY ZNAJDUJĄCEJ SIĘ POD WPŁYWEM ALKOHOLU LUB ŚRODKÓW DZIAŁAJĄCYCH PODOBNIE DO ALKOHOLU W ASPEKCIE PRAWIDŁOWEJ REALIZACJI CZYNNOŚCI SŁUŻBOWYCH PRZEZ FUNKCJONARIUSZA POLICJI

84%

Prokopowicz A.

Przegląd Policyjny

|

2020

|

vol. 138(2)

267-290

PL

Zawiadomienie o przestępstwie jest obowiązkiem nałożonym mocą ustawy i przepisów szczególnych na osobę posiadająca wiedzę o zaistniałym zdarzeniu, jak też wiąże się z powinnością przyjęcia takiego zgłoszenia przez Policję. Zobligowanie obu stron, tj. powiadamiającej i powiada-mianej do synergicznego działania ma na celu eliminację ryzyka bezczynności organów ścigania czy doprowadzenia do pewnego rodzaju społecznego przyzwolenia do łamania prawa. Na uwagę zasługuje fakt, że osoba składająca zawiadomienie o przestępstwie nie ma obowiązku sprawdzania zgodności informacji z prawdą, gdyż informacje te nie muszą być obiektyw-nie prawdziwe, aczkolwiek powinny być zgodne z rzeczywistością. Pewne wątpliwości budzi jednak kwestia przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania zawiadamiającego w charakterze świadka, w sytuacji kie-dy funkcjonariusz Policji ma uzasadnione podejrzenie, że osoba zawiadamiająca znajduje się pod wpływem alkoholu lub środków odurzających, psychotropowych czy psychoaktywnych. Czy w takiej sytuacji konieczne jest sprawdzenie stanu trzeźwości i czy w ogóle istnieje podstawa praw-na do sprawdzenia stanu trzeźwości takiej osoby? Czy osobę taką można pouczyć o jej prawach i obowiązkach i jak wygląda odpowiedzialność takiej osoby z art. 233 § 1, art. 233 § 1a oraz 234 i 238 ustawy z 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny? Warto zauważyć, że istnieje niejednolitość stanowiska judykatury i doktryny wobec problematyki przesłuchiwania osób będących w stanie nietrzeźwości. Przyczyny powyższego należy upatrywaćw tym, iż ustawodawca nie wypowiedział się stanowczo co do kwestii dopuszczalności lub też nie przesłuchania przez organ procesowy osoby nie-trzeźwej lub będącej pod wpływem innego podobnie działającego środka. Celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na powyższe pytania oraz omówienie problematyki przyjęcia zawiadomienia o przestępstwie w aspekcie prawidłowej realizacji czynności służbowych przez funkcjonariusza Policji.

8

Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 17 October 2018 (II KK 73/18)

84%

Kulesza C.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

vol. 29

|

issue 1

EN

The gloss refers to the problem of the impact of bank employees’ performance on borrowers’ liability for fraud. The author approves the view formulated in the thesis of the Supreme Court that the employees of the injured bank were obliged to exercise special diligence in checking the accuracy of the documents submitted by the accused necessary to obtain a loan. The position taken by the Supreme Court in the commented judgement can be considered as at least a partial departure from the previous jurisprudence of the Supreme Court accepting that the victim’s contribution to the occurrence of fraud is not relevant to the responsibility of the perpetrators. The author, starting from the results of victimological research, accepts the view that the basis of criminal liability for fraud is the complex behaviour of the perpetrator (extraneous) and representatives of the injured bank (intraneus) and their mutual activity. In the last part of the commentary, the author indicates the specific obligations of banks when granting loans. He also emphasizes the inclusion in civil law of the victim’s contribution to damage as a basis for its mitigation.

PL

Glosa odnosi się do problemu wpływu wypełniania obowiązków przez pracowników banku na odpowiedzialność kredytobiorców za przestępstwo oszustwa. Autor aprobuje sformułowany w tezie Sądu Najwyższego pogląd, że na pracownikach pokrzywdzonego banku spoczywał obowiązek zachowania szczególnej staranności przy sprawdzeniu rzetelności przedłożonych przez oskarżonego dokumentów niezbędnych dla uzyskania kredytu. Stanowisko zajęte przez Sąd Najwyższy w komentowanym wyroku można uznać za przynajmniej częściowe odejście od dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego przyjmującego, że przyczynienie się pokrzywdzonego do zaistnienia przestępstwa oszustwa nie ma znaczenia dla odpowiedzialności sprawców tego przestępstwa. Autor, wychodząc od wyników badań wiktymologicznych, akceptuje pogląd, że podstawą odpowiedzialności karnej za oszustwo jest złożone zachowanie sprawcy (ekstraneusa) i przedstawicieli pokrzywdzonego banku (intraneusów) oraz ich wzajemna aktywność. W ostatniej części glosy wskazano na szczególne obowiązki banków przy udzielaniu kredytów oraz podkreślono uwzględnianie w prawie cywilnym przyczynienia się poszkodowanego do szkody jako podstawy jej miarkowania.

9

Status prawny pokrzywdzonego w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej studentów

84%

Dudzik B.

Studia Iuridica

|

2020

|

vol. 84

114-128

PL

The article is devoted to the issue of the legal status of the victim in proceedings as to disciplinary responsibility of students. The rights of the victim in both the explanatory proceedings and the proceedings before disciplinary commission have been presented. Problems occurring in the practice of disciplinary bodies as well as ways of solving them have been indicated. Many de lege ferenda proposals have been also been formulated.

10

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 30 września 2015 roku, sygn . I KZP 8/15

84%

Żbikowska M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2016

|

issue Acta Iuris nr 16

PL

Zaprezentowana glosa opisuje problematykę reprezentacji oraz wykonywania praw małoletniego pokrzywdzonego przez jednego z jego rodziców w sytuacji, gdy drugi z nich jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa przeciwko małoletniemu. Wskazane zagadnienie zostało rozstrzygnięte przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z 30 września 2015 roku (I KZP 8/15). Autorka w całości podziela konkluzję Sądu Najwyższego, także dochodząc do przekonania, iż małoletni nie może być reprezentowany w postępowaniu karnym (również w postępowaniu przygotowawczym toczącym się in rem) przez żadnego z rodziców w sytuacji, gdy jeden z nich uzyskał w postępowaniu przygotowawczym status osoby podejrzanej.

EN

This gloss describes the problems related to the reprezentation of a minor victim, when one of his parents is a person suspected of committing a crime against a minor. This issue was resolved by the Supreme Court in its decision of 30 September 2015 (I KZP 8/2015). The author agrees with the Supreme Court also thinking that a minor can not be represented in criminal proceedings by any of the parents, when one of them is a suspect.

11

Kradzież szczególnie zuchwała – czyli nowy kwalifikowany typ przestępstwa kradzieży w obowiązującym kodeksie karnym

84%

Buratowska K.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2021

|

vol. 2

|

issue XXI

115-130

EN

This article has been devoted entirely to a newly created, qualified crime against property, introduced to a substantive law on the basis of the recently adopted coronavirus legislation. As part of this study, a broad dogmatic and historical analysis of the offense of theft of theft particularly bold, and also presented general conditions in this subject and a comprehensive assessment of the changes caused by the amendment to the CC. The author has evaluated how the above changes were influenced by the remaining types of prohibited duties, which are in chapter XXXV CC.

PL

Artykuł poświęcony został w całości nowo wykreowanemu, kwalifikowanemu przestępstwu przeciwko mieniu, wprowadzonemu do ustawy materialnokarnej na podstawie niedawno uchwalonej ustawy antycovidowej. W ramach opracowania przeprowadzona została szeroka analiza dogmatyczna i historyczna przestępstwa kradzieży szczególnie zuchwałej, a także przedstawiono ogólne uwarunkowania w tym przedmiocie i dokonano kompleksowej oceny zmian, jakie spowodowała nowelizacja k.k. Autor dokonał oceny, w jaki sposób powyższe zmiany wpłynęły na pozostałe typy czynów zabronionych, które znajdują się w rozdziale XXXV k.k.

12

Uwagi o szkodach wyrządzonych popełnieniem przestępstw stypizowanych w ustawie z 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt

84%

Mazur P.

Prawo w Działaniu

|

2023

|

issue 53

82-96

EN

The article deals with the problem of damage caused by crimes stipulated in the provisions of the Act of 21 August 1997 on the protection of animals. Particular attention was paid to the damage to the animals. The damage is not just suffering. They can consist in preventing or limiting many of the important activities of the animal, presented in the article. The diagnosis and examination of damages by the trial body requires the reliance on current scientific knowledge, not only intuition or the so-called common sense.

PL

Artykuł podejmuje problematykę szkód wyrządzonych przestępstwami stypizowanymi w przepisach ustawy z 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt. Szczególną uwagę poświęcono szkodom, które doznają zwierzęta. Szkody te nie sprowadzają się po prostu do cierpienia. Mogą polegać na uniemożliwieniu lub ograniczeniu wielu istotnych aktywności zwierzęcia, przedstawionych w artykule. Ich rozpoznanie i zbadanie przez organ procesowy wymaga opierania się na aktualnej wiedzy naukowej, a nie wyłącznie intuicji czy tzw. zdrowym rozsądku.

13

Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21

84%

Skwarcow M.

Ius Novum

|

2022

|

vol. 16

|

issue 4

73-89

EN

The aim of the article is to show the problems related to the application of interviewing an adult victim in cases of offenses against his sexual freedom, which evidentiary activity is regulated in Art. 185 of the CCP. This provision has to reconcile two opposing reasons – protection of the aggrieved party and avoidance double victimization and providing the accused with a guarantee of his interests, especially the rights of a defense lawyer to participate in questioning. A great contribution to making considerations on the meaning of the commented regulation is the judgment of the Supreme Court of June 29, 2022, in the case III KK 202/21,which was issued after the recognition of the cassation appeal of the defender of the accused.In the case, the Supreme Court, weighing the cassation charges, decided that refusal by th eappellate court of the request for rehearing the aggrieved party, in a situation where their hearing in the course of the proceedings preparatory proceedings took place not only in the absence of the accused, but also under the absence of his counsel constitutes a significant violation of the accused’s right to defense. This is because the accused has no way of getting filed in this mode, the statements should be verified from the point of view of their credibility.The ruling of the Supreme Court should be considered as accurate, especially as it was reached in extending the right to use the assistance of a defense lawyer also in relation to the personas to which has not yet been ordered to present the charges but do exist while for it there are reasonable grounds that, as a result of the hearing, it will become a suspect.

PL

Celem artykułu jest ukazanie problemów związanych ze stosowaniem instytucji przesłuchania dorosłego pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa godzące w jego wolność seksualną, która to czynność dowodowa uregulowana jest w art. 185c k.p.k. Przepis ten godzić ma dwie przeciwstawne racje – ochronę pokrzywdzonego i uniknięcie podwójnej wiktymizacji oraz zapewnienie oskarżonemu gwarancji jego interesów, w tym zwłaszcza prawa udziału obrońcy w przesłuchaniu. Znakomitym przyczynkiem do czynienia rozważań nad sensem komentowanej regulacji jest wyrok Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., w sprawie III KK 202/21,który zapadł po rozpoznaniu kasacji obrońcy oskarżonego. W sprawie Sąd Najwyższy, ważąc zarzuty kasacyjne, uznał, że nieuwzględnienie przez sąd odwoławczy wniosku o ponowne przesłuchanie pokrzywdzonej, w sytuacji gdy jej przesłuchanie w toku postępowania przygotowawczego odbyło się nie tylko pod nieobecność oskarżonego, ale także pod nieobecność jego obrońcy, stanowi istotne naruszenie prawa oskarżonego do obrony. Dzieje się tak dlatego, ponieważ oskarżony nie ma jakiejkolwiek możliwości, aby złożone w tym trybie zeznania poddać weryfikacji z punktu widzenia ich wiarygodności. Orzeczenie Sądu Najwyższego uznać należy za trafne, tym bardziej że doszło w nim do rozszerzenia prawa do korzystaniaz pomocy obrońcy również względem osoby, co do której nie wydano jeszcze postanowieniao przedstawieniu zarzutów, ale istnieją natomiast wobec niej uzasadnione przesłanki, że naskutek przesłuchania stanie się ona podejrzanym.

14

Ewolucja procesowej ochrony pokrzywdzonego przestępstwami seksualnymi w toku przesłuchania – analiza art. 185c Kodeksu postępowania karnego

84%

Sowała M.

Prawo w Działaniu

|

2022

|

issue 49

EN

In this publication, the author raises issues related to the special mode of interrogation of a victim of a sexual offense regulated by Art. 185c of the Code of Criminal Procedure. The purpose of the analysis was to determine whether the legislator properly provided protection to such a victim against the effects of secondary victimization. The research was twofold – first, the provision was analyzed before the amendment to the Code of Criminal Procedure of 19 February 2019. In this way, the author of the publication tried to determine whether the then-wording of the provision sufficiently provided protection and, therefore, whether it was necessary to introduce changes in this respect. Then, using the historical method, the author compared the wording of the article before the amendment with its wording after the amendment. Thanks to this, it was possible to determine whether the currently applicable art. 185c of the Code of Criminal Procedure reduces the flaws of the previous legal status. Having performed the analyzes, the author states that until the day of entry into force of the amendment, protection of the victim against repeated harm was only provisional. There were many shortcomings in this respect and thus it was necessary to introduce changes. In addition, the author states that the introduced changes significantly improved the situation of the victim of a sexual crime. Modifications to the interrogation mode should therefore be assessed positively. However, there are still many solutions that need to be transformed. In this respect, the author puts forward several de lege ferenda postulates.

PL

W niniejszej publikacji autor porusza problematykę związaną ze szczególnym trybem przesłuchania pokrzywdzonego przestępstwem seksualnym uregulowanym w art. 185c Kodeksu postępowania karnego. Celem przeprowadzonej analizy było ustalenie, czy ustawodawca w sposób właściwy zapewnił ochronę takiemu pokrzywdzonemu przed skutkami wiktymizacji wtórnej. Badania przebiegały dwutorowo. Najpierw dokonano analizy przepisu przed nowelizacją Kodeksu postępowania karnego z dnia 19.07.2019 r. W ten sposób autor publikacji starał się określić, czy ówczesne brzmienie przepisu w sposób wystarczający zapewniało ochronę i tym samym, czy wprowadzenie w tym zakresie zmian należy uznać za konieczne. Następnie autor, stosując metodę historyczną, porównał brzmienie przepisu sprzed nowelizacji z jego brzmieniem po nowelizacji, co dało możliwość stwierdzenia, czy obecnie obowiązujący art. 185c Kodeksu postępowania karnego niweluje wady poprzedniego stanu prawnego. Po przeprowadzonych analizach autor stwierdza, iż do dnia wejścia w życie nowelizacji ochrona pokrzywdzonego przed powtórnym pokrzywdzeniem była jedynie prowizoryczna. Istniało bowiem w tym zakresie wiele mankamentów i z tego powodu konieczne było wprowadzenie zmian. Ponadto autor stwierdza, iż dokonane zmiany w znacznej części poprawiają sytuację ofiary przestępstwa seksualnego. Modyfikacje trybu przesłuchania należy zatem oceniać pozytywnie. Wciąż istnieje jednak wiele rozwiązań, które wymagają przekształcenia. W tym zakresie autor wysuwa kilka postulatów de lege ferenda.

15

Pojęcie strony w procesach świeckich i kanonicznych

84%

Banasik D. K.

|

2005

|

vol. 1

|

issue 1 Prawo

367-376

EN

In the article the author describes the notion of the litigant in secular and canonical proceedings. In secular law this term is described by the author in civil, penal and administrative law. She makes a division for a plaintiff and a defendant taking into special account canonical proceedings. The author describes a capacity to be a party in a case and capacity to sue. She stresses more the notion of parties and their rights in the canonical case on nullity of marriage. Generally it might be said that litigants are there persons who have a dispute, persons taking part in the proceedings, in case of canonical proceedings − before the church tribunal.

16

Odliczenie podatku naliczonego a pokrzywdzenie oszustwem podatkowym – w świetle przepisów krajowych i prawa europejskiego

84%

Charkiewicz M.

Doradztwo Podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych

|

2023

|

vol. 9(325)

51-56

EN

The article discusses the issue of the tax authority’s refusal to deduct the input tax charged to an entrepreneur injured by tax fraud confirmed by a final judgment of a criminal court. In such a situation, the application of Art. 86 sec. 13 of the Act of 11 March 2004 on tax on goods and services (i.e. Journal of Laws of 2023, item 1570, hereinafter referred to as the VAT Act) is inconsistent with Directive 2006/112/EC. Refusal to deduct is an exception to principles, and the tax authority should each time indicate the objective reasons for which it refuses the taxpayer the right to deduct tax.According to European jurisprudence, the right to deduct may not be limited by any conditions or time limits. It is not possible to accuse and „punish” the taxpayer for the lack of possibility to submit effective corrections and establish an overpayment for de facto having been harmed by a crime and defrauded by a criminal (fiscal criminal).

PL

W artykule autor porusza problematykę odmowy przez organ podatkowy możliwości odliczenia podatku naliczonego przedsiębiorcy pokrzywdzonemu oszustwem podatkowym stwierdzonym prawomocnym wyrokiem sądu karnego. Stosowanie w takiej sytuacji normy z art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług1 stoi w sprzeczności z dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej2. Odmowa odliczenia jest wyjątkiem od zasady, a organ podatkowy powinien każdorazowo wskazać obiektywne przesłanki, ze względu na które odmawia podatnikowi prawa do odliczenia podatku. Zgodnie z orzecznictwem europejskim prawo do odliczenia nie może być ograniczane żadnymi warunkami czy limitami czasowymi. Przepisy krajowe z kolei powinny być stosowane tak, aby zapewnić skuteczność stosowania norm prawa Unii Europejskiej (UE) w sposób pełny. Nie można czynić zarzutu i „karać” podatnika brakiem możliwości złożenia skutecznych korekt i stwierdzenia nadpłaty za to, że de facto został pokrzywdzony przestępstwem i oszukany przez przestępcę (przestępcę skarbowego).

17

Osoba nieporadna jako pokrzywdzona przestępstwem znęcania się

83%

Habrat D.

Studia Prawnicze

|

2018

|

issue 2 (214)

115-130

EN

In paper, the issue regarding the scope of special protection against mistreatment of helpless people due to mental and physical state was analyzed. The aim of the research was to determine the level of protection of helpless people in connection with the amendment of the penal code of 23 March 2017 and the assessment of the accuracy of modifications and direction of introduced changes. The interpretational problems associated with the term “helpless person” were pointed out. The scope of protection of helpless people in the context of the principle of proportionality applicable in criminal law was also subject to research. The research answer the question whether the art. 207 k.k. provides sufficient protection to helpless people in the case of mistreatment. The studies are the legal-dogmatic analysis of the subject of a helpless person as a victim of mistreatment.

PL

W artykule analizie poddano kwestię dotyczącą zakresu szczególnej ochrony osób nieporadnych ze względu na stan psychiczny i fizyczny jako pokrzywdzonych przestępstwem znęcania się. Celem analizy przedstawionej w artykule było określenie poziomu ochrony osób nieporadnych w związku z nowelizacją kodeksu karnego z dnia 23 marca 2017 r. oraz ocena trafności modyfikacji i kierunku wprowadzonych zmian. Wskazano problemy interpretacyjne związane z pojęciem „osoba nieporadna”. Badaniu podlegał również zakres ochrony osób nieporadnych w kontekście obowiązującej w prawie karnym zasady proporcjonalności. W badaniach podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy obecnie obowiązujący przepis art. 207 k.k. zapewnia dostateczną ochronę osób nieporadnych w sytuacji zaistnienia przestępstwa znęcania się. Artykuł stanowi prawno-dogmatyczną analizę problematyki dotyczącej osoby nieporadnej jako ofiary przestępstwa znęcania się.

18

Uwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego jako cel procesu karnego w świetle Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka

71%

Czerwińska D.

Ius Novum

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

79-94

EN

The paper considers the issue of constitutional and conventional sources of one of the objectives in criminal proceedings, namely taking into account the legally protected interests of the victim (injured party). The author defines the notion of legally protected interests of the victim and distinguishes substantive-law and procedural interests. Both have constitutional and conventional sources as proven by the analysis of the European Court of Human Rights and the Polish Constitutional Tribunal case law. Effective protection of human rights and freedoms requires establishing provisions of substantive law, including criminal law, while their implementation should be guaranteed by introducing appropriate procedural mechanisms, in particular the victim’s right to court, including the right to a fair trial. The conclusion was therefore that the objective of criminal proceedings indicated in Article 2 § 1 para. 3 CPC is constitutionally and conventionally defined.

PL

W artykule rozważono zagadnienie istnienia konstytucyjnych i konwencyjnych źródeł celu procesu karnego w postaci uwzględnienia prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego. Zdefiniowano pojęcie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego oraz wyróżniono interesy o charakterze materialnoprawnym i procesowym. Jedne i drugie mają źródła konstytucyjne i konwencyjne, co wynika z przeprowadzonej analizy orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Efektywna ochrona praw i wolności jednostki wymaga bowiem ustanowienia norm prawa materialnego, w tym karnego, a z kolei ich realizacja winna być zagwarantowana wprowadzeniem odpowiednich mechanizmów proceduralnych, w szczególności prawa pokrzywdzonego do sądu, w tym do sprawiedliwości proceduralnej. W konkluzji stwierdzono zatem, że cel procesu karnego wskazany w art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k. jest konstytucyjnie i konwencyjnie określony

19

ROLA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W PRZESŁUCHANIU POKRZYWDZONEGO MAŁOLETNIEGO W TRYBIE ART. 185A K.P.K.

71%

Osiak K.

Zeszyty Prawnicze

|

2018

|

vol. 18

|

issue 3

87-113

EN

Art. 185a of the Polish Code of Criminal Procedure has introduced a special institution into the Polish legal order for the hearing of a child to provide greater protection for juvenile victims against secondary victimisation. One of the most important aspects of this regulation is the issue of persons who may take part in the hearing of a juvenile victim. At first sight it may seem that it does not matter who participates in such a hearing. However, practice shows that there are limits to who may participate, and this applies chieﬂy to the suspect/accused. In addition, every person whom the law allows to be present during the hearing of a child has specific tasks, duties and rights. In the article I describe a dispute which has cropped up between lawyers, especially judges and psychologists, on who should question the child to obtain as much information from the child as possible without exposing it to secondary victimisation. I refer to statements made by experts on the doctrine and on the jurisprudence regarding this issue.

PL

Przesłuchanie dziecka w trybie art. 185a k.p.k. jest instytucją, która została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w celu zagwarantowania większej ochrony małoletniemu pokrzywdzonemu przed wtórną wiktymizacją. Jednym z najważniejszych elementów tej regulacji jest problematyka osób, które mogą wziąć udział w przesłuchaniu małoletniego pokrzywdzonego. Na pozór może sie wydawać, że nie ma znaczenia, kto bierze udział w przesłuchaniu. Jednakże, jak pokazuje praktyka, nie wszyscy mogą w tym przesłuchaniu uczestniczyć; chodzi tu przede wszystkim o podejrzanego/oskarżonego. Ponadto każda osoba, której prawo zezwala na obecność podczas przesłuchania, ma określone zadania, obowiązki, a także prawa. Jak zostało opisane w artykule, w odniesieniu do przesłuchania pojawił się również spór między prawnikami, zwłaszcza sędziami, a psychologami, który podmiot powinien przesłuchiwać dziecko, aby uzyskać od dziecka jak najwięcej informacji, nie narażając go na wtórną wiktymizację. Opisując poszczególne kwestie, autorka powołuje się na wypowiedzi przedstawicieli doktryny oraz orzecznictwa mające ścisły związek z zagadnieniami.

20

Osoba starsza jako pokrzywdzony w postępowaniu przed sądem karnym

67%

Górnicka M.

Studenckie Prace Prawnicze, Administratywistyczne i Ekonomiczne

|

2018

|

vol. 26

43-59

EN

The aim of this article is to demonstrate that the special regulations concerning the situation of an elderly person as an aggrieved party in the criminal court proceedings are rudimentary and inadequate, so it is worth to have been extended. This will be done at first by drawing attention to the definition and status of the aggrieved elderly person in the criminal court proceedings, and a description of its current permissions divided on a victim without a party status and a victim with a party status. Then the whole is topped with a proposal for regulations to facilitate the use of the permissions of the elderly persons as an aggrieved party in the criminal court proceedings.

Refine search results

Ochrona małoletniego pokrzywdzonego przed wielokrotnym przesłuchaniem – rozważania w świetle wyników badania jakościowego

Oskarżyciel posiłkowy jako instrument ochrony praw pokrzywdzonego

Wiktymizacja wtórna w postępowaniu przygotowawczym

Bezpośrednio, telefonicznie czy internetowo? Efekt techniki w badaniach wiktymizacyjnych

PRÓBA OCENY PRZYJĘTYCH ROZWIĄZAŃ PRAWNYCH W PRAWIE POLSKIM NA GRUNCIE Z USTAWY Z DNIA 28 LISTOPADA 2014 R. O OCHRONIE I POMOCY DLA POKRZYWDZONEGO I ŚWIADKA

O niektórych problemach z wyznaczaniem granicy między odpowiedzialnością potencjalnego sprawcy a pokrzywdzonego w koncepcji obiektywnego przypisania skutku

PROBLEMATYKA PRZYJĘCIA ZAWIADOMIENIA O PRZESTĘPSTWIE OD OSOBY ZNAJDUJĄCEJ SIĘ POD WPŁYWEM ALKOHOLU LUB ŚRODKÓW DZIAŁAJĄCYCH PODOBNIE DO ALKOHOLU W ASPEKCIE PRAWIDŁOWEJ REALIZACJI CZYNNOŚCI SŁUŻBOWYCH PRZEZ FUNKCJONARIUSZA POLICJI

Gloss to the Judgement of the Supreme Court of 17 October 2018 (II KK 73/18)

Status prawny pokrzywdzonego w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej studentów

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z 30 września 2015 roku, sygn . I KZP 8/15

Kradzież szczególnie zuchwała – czyli nowy kwalifikowany typ przestępstwa kradzieży w obowiązującym kodeksie karnym

Uwagi o szkodach wyrządzonych popełnieniem przestępstw stypizowanych w ustawie z 21.08.1997 r. o ochronie zwierząt

Przesłuchanie świadka na podstawie art. 185c k.p.k. a zapewnienie oskarżonemu prawa do obrony. Uwagi na kanwie wyroku Sądu Najwyższego z 29.06.2022 r., III KK 202/21

Ewolucja procesowej ochrony pokrzywdzonego przestępstwami seksualnymi w toku przesłuchania – analiza art. 185c Kodeksu postępowania karnego

Pojęcie strony w procesach świeckich i kanonicznych

Odliczenie podatku naliczonego a pokrzywdzenie oszustwem podatkowym – w świetle przepisów krajowych i prawa europejskiego

Osoba nieporadna jako pokrzywdzona przestępstwem znęcania się

Uwzględnienie prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego jako cel procesu karnego w świetle Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i Europejskiej Konwencji Praw Człowieka

ROLA OSÓB BIORĄCYCH UDZIAŁ W PRZESŁUCHANIU POKRZYWDZONEGO MAŁOLETNIEGO W TRYBIE ART. 185A K.P.K.

Osoba starsza jako pokrzywdzony w postępowaniu przed sądem karnym