Search results

1

Tyrannoi and Tyrants on the tragic stage

100%

Kucharski J.

Classica Cracoviensia

|

2012

|

issue 15: Leadership in Antiquity: Langauge - Institutions - Representations

167-189

EN

The paper analyses the terms tyrannos and basileus in both Greek politics and Greek drama, taking under special scrutiny various connotations and associations of the terms tyrannos and tyrannis in the language of Attic tragedy.

2

FAMILY AND SOCIAL LIFE

100%

Sima R.

Gender Studies

|

2013

|

vol. 12

|

issue 1

308-318

EN

The paper deals with the concept of family seen both as a system and as a unit. It shows how family functions and the structure of family. The paper also draws attention to the separation between home and work which makes substantial differences to the daily lives of both men and women. This means that there is a clear distinction between working time and leisure time, and there is a much clearer distinction between public and private life

3

Koncepcja natury ludzkiej według Hannah Arendt i Magaret Archer

89%

Gembarzewski C.

Edukacja Humanistyczna

|

2022

|

issue 2

69-89

PL

Pomimo pewnych różnic istnieją podobieństwa w koncepcjach społecznych Hannah Arendt i Margaret Archer. Ta ostatnia dostrzega problem postmodernizmu i społeczeństwa masowego. Ludzie pozbawieni tradycji stają się jednowymiarowi. Problemem jest brak wartości i relatywizm moralny. Archer poddaje krytyce także konstruktywizm społeczny. Jesteśmy częścią społeczeństwa, ale jesteśmy też autonomicznymi jednostkami. Proponuje ona realizm społeczny. Miałby on być alternatywą dla postmodernizmu. Mamy zarówno prawa, jak i obowiązki wobec społeczeństwa. Poglądy Arendt są podobne. Nawiązuje ona w nich do ideału polis. Dla niej istotne są zarówno wolność jednostki, jak i pluralizm społeczny. Tworzymy przestrzeń publiczną i działamy wspólnie. Nie można działać i wytwarzać dóbr kultury poza społeczeństwem. Postmodernizm i konsumeryzm są zagrożeniem dla kultury wyższej. Liberalizm oznacza fałszywą wolność. Zarówno dla Arendt, jak i dla Archer kultura i społeczeństwo są nierozerwalne. Kultura jest częścią społeczeństwa. Istnieją wieczne symbole zakorzenione w naszej kulturze i religii. Stanowią one o naszym człowieczeństwie.

EN

Despite some differences, there are similarities in the social concepts of Hannah Arendt and Margaret Archer. The latter sees the problem of postmodernism and mass society. People without tradition become one-dimensional. The problem is the lack of values and moral relativism. Archer also criticizes social constructivism. We are part of society, but we are also autonomous beings. She proposes social realism. It would be an alternative to a postmodernism. We have both rights and obligations to society. Arendt's views are similar. In them she alludes to the ideal of polis. For her, both individual freedom and social pluralism are important. We create public space and work together. You cannot act and create cultural goods outside society. Postmodernism and consumerism are a threat to a high culture. Liberalism means a false freedom. For both Arendt and Archer, culture and society are inseparable. Culture is a part of society. There are eternal symbols rooted in our culture and religion. They are about our humanity.

4

Między Bliskim Wschodem a Grecją – pieniądz w okresie archaicznym

89%

Jankowska A.

Acta Archaeologica Lodziensia

|

2015

|

vol. 61

7-12

PL

Znaleziska srebrnych skarbów z terenu Lewantu, datowanych na okres między X a VI w. p.n.e. dostarczyły interesującej perspektywy w rozważaniach nad początkami monety greckiej. Przeprowadzone badania metalograficzne wykazały, że przynajmniej jeden ze wspomnianych skarbów został wytworzony ze srebra pochodzącego z Laurion, Sifnos i Chalkidiki. Przybicie stempla na fragmencie metalu o określonej masie, ustanowione około 600 r. p.n.e. w cywilizacyjnym tyglu reprezentowanym przez położone w zachodniej części Azji Mniejszej greckie państwa – miasta i królestwo Lidii, dopełnia ekonomicznego obrazu świata, w którym ważenie metalu było stałą i doskonale poznaną praktyką. Fundamentalna różnica tkwiła jednak w greckich poszukiwaniach nowych form rządzenia i administracji. Pieniądz w postaci monety wypełnił bowiem tak symboliczne jak i funkcjonalne potrzeby polis jako instytucji i jej mieszkańców.

EN

As early as the third millennium BC, silver began to play the role of a privileged commodity and as reserve of value in Egypt and in the kingdoms of the Near East. In the second millennium and increasingly in the first millennium, silver was used not only as a reserve and measure of value but, what is more significant as an instrument of payment. Whether archaeological or textual, the evidence from the Mesopotamian states and from the Levant shows that silver was increasingly used as a monetary instrument at that time. The so-called Hacksilber is found in more than thirty hoards in the Levant in the Iron Age Period. This can partly demonstrate that the fundamental concepts of money were established in the Near East long before the Greeks and the Lydians adapted them and, above all, transformed these into the form of coin, in the 6th century. This great transformation, as well as the vast historical question of the emergence of coinage was directly related to the evolution of institutions bound up with the emergence of the polis.

5

Wpływ religii na wojnę i prawo wojny w antycznej Grecji – wybrane aspekty

89%

Świstak A.

Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego

|

2020

|

vol. 15

|

issue 17 (1)

181-194

EN

The article presents selected aspects of the impact of religion on how wars were waged in ancient Greece, taking into account the specificities of relations within the Greek world. The author points to the clear presence of war motifs in Greek mythology. He shows the influence of religion on different stages of war, from the decision to declare war through the actions being taken during it. He presents the legal consequences of violating peace rules during the games and the impact of holidays on the possibility of military action. He discusses the status of sacred sites and draws attention to restrictions on how to wage wars between members of the Delphic Amphictyony.

PL

Artykuł przedstawia wybrane aspekty oddziaływania religii na sposób prowadzenia wojen w antycznej Grecji uwzględniając specyfikę stosunków międzygreckich. Autor wskazuje na wyraźną obecność motywów wojny w greckiej mitologii. Ukazuje wpływ religii na różne płaszczyzny wojny, począwszy od podjęcia decyzji o jej wypowiedzeniu poprzez działania podejmowane w jej trakcie. Przedstawia prawne konsekwencje pogwałcenia reguł dotyczących pokoju podczas igrzysk oraz wpływ świąt na możliwość prowadzenia działań zbrojnych. Omawia status miejsc świętych oraz zwraca uwagę na ograniczenia sposobów prowadzenia wojen między członkami Amfiktionii Delfickiej.

6

Metanarracja dla Europy ? Według Hanny Arendt

88%

Łojek S.

Politeja : Pismo Wydziału Studiów Miedzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego

|

2017

|

issue 49

173-188

EN

When we think about the principles organizing the life of a community, we usually refer them to particular areas: social, political, moral, economic… There are, however, principles that seem to be total. As they define all domains of social life, governed by the particular principles, they can be called ‘metanarrations’. In this paper, I explore the possibility of finding such fundamental principles that could unify and organize Europe. I assume that they must exceed (national) particularism without approaching (cosmopolitan) universalism, since the ‘European homeland’ – if it exists (and/or should exist) – must be the unity in plurality and diversity. Basing my considarations on the works of Hannah Arendt, who in turn refers to the experience of Greek polis, I argue that the idea of freedom, closely related with direct participation in government, might be the principle needed. Following Arendt, I point out that this principle means not only that no one can be ruled by anyone, but also that no opinion, no idea and no way of living and thinking can rise ultimately above others; none of them, in otwher words, can turn into truth.

7

«БЛАГОРОДНЫЙ МУЖ» ГОМЕРА И ФОРМИРОВАНИЕ ПОЛИСНОЙ ГОСУДАРСТВЕННОСТИ В АРХАИЧЕСКОЙ ГРЕЦИИ.

88%

ЛЬВОВ А.

Res Gestae. Czasopismo Historyczne

|

2015

|

vol. 1

27-45

PL

W artykule podjęto kwestię ideału obywatela w Grecji okresu archaicznego w kontekście formowania państwowości rozumianej w kategorii polis. Autor dokonał analizy poglądów Homera w tej kwestii. Odwoływał się także do opinii Arystotelesa, Platona, Pauzaniasza czy Ksenofonta. Szczególnie dużo miejsca poświęcił wpływom arystokracji okresu archaicznego na rozwój ustroju greckiej polis. Wedle dominujących wówczas opinii obywatel był postrzegany jako wyższa forma człowieka, być może najbliższa ideału. Formowanie owego ideału dokonywało się wraz z rozwojem polis i tego, co zwykliśmy określać mianem „państwowości”.

8

Theognis a sófrosyné

75%

Porubjak M.

Filosofický časopis (Philosophical Journal)

|

2017

|

vol. 65

|

issue 5

659-671

EN

This article investigates the meanings of the term sophrosyne and its derivates in the Theognis’ poetry. The author identifies moderation in three basic contexts: 1) in the context of the individual as an ability to recognise and keep to the right measure in dealing with pain and pleasure – it is this ability that is the basis of a good relation to oneself and to others; 2) in the context of society, where moderation is a basic assumption of justice and prevents instability and political strife; 3) in the context of the world of the gods, which shows up human inadequacy, while moderation enables people to recognise this inadequacy and maintain moral integrity in the unstable human world.

9

Criticism in Theognidea

75%

Porubjak M.

Folia Philosophica

|

2018

|

vol. 39

EN

This article focuses on the criticism in Theognidea. The most visible form of criticism is rooted in the social and political domain and is discussed in the first part of the article. The following part analyses more subtle and sophisticated forms of criticism by identifying Theognis’ use of irony and the peculiar message covered by his metaphors. The article concludes that the new poetical discourse of Theognidea contains a hidden but exact political message meant for a specific social community. This message was to be carefully considered, understood, and carried out. In this respect, Theognis is a philosophising poet using a high level of criticism and demanding the same from his audience.

10

Opresyjna lub porządkująca funkcja prawa. Karla Poppera i Erica Voegelina interpretacja Platońskiego projektu polis

71%

Subczak M.

Studia Gdańskie

|

2016

|

issue 38

179-200

PL

Według Karla Poppera Platoński projekt organizacji „idealnej” polis jest projektem antydemokratycznym, totalitarnym i rasistowskim, a prawo, na którym się on opiera, jest ze swej istoty tyrańskie, opresyjne i dławiące godność oraz wolność obywateli. Z kolei, zdaniem Erica Voegelina, ten sam projekt ma charakter terapeutyczny – jest środkiem wychowawczym, który ma na celu przywrócenie ładu, duchowego porządku polis i zapewnienie szczęścia obywatelom. W swoim artykule zwracam uwagę na fakty, które pozwalają porównać propozycje obu badaczy: przede wszystkim to, że obaj zgodnie odnajdują w filozofii Platona wymiar „diagnostyczny”, a następnie to, że dostrzegają też konieczność terapii. Zasadniczo różnią się jednak, jeśli chodzi o jej konkretyzację. W dalszej części artykułu wskazuję na przesłanki, których przyjęcie pozwoliło na sformułowanie tak skrajnych opinii. Ukazuję więc założenia, które wpłynęły na to, że Popper dostrzegł w Platonie tyrańskiego prawodawcę, a Voegelin kogoś, kto leczy duchową kondycję polis.

EN

According to Karl Popper, Plato’s project of an „ideal” organization polis is anti-democratic, totalitarian and racist, and the law on which it is based, is inherently tyrannical, oppressive and diminishing the dignity and freedom of the citizens. On the other hand, according to Eric Voegelin, the same project is therapeutic in its nature – it is an upbringing measure, which aims to restore order, the spiritual unity of polis and provide the citizens with happiness. In my paper, I draw attention to the facts that allow to compare the proposals of both researchers: first of all that both find in the philosophy of Plato the „diagnostic” dimension and that they also see the need for therapy. Basically, however, they differ when it comes to its concretization. In the further part of the article I am pointing to the presumptions, the adoption of which led to the formulation of such extreme opinions. Therefore, I show the assumptions that influenced the fact that Popper saw in Plato tyrannical legislator and Voegelin someone who heals the spiritual condition of polis.

11

Kryzys dialogu i wspólnoty politycznej – filozoficzne refleksje nad związkiem pluralizmu, różnicy i dialogu

71%

Rossmanith A.

Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej

|

2022

|

issue 1(30)

91-99

EN

The aim of this article is to present the relationship between pluralism, difference and dialogue as the foundation of an open society. The fundamental philosophical perspective of the study is centred around unique Levinas’ ethics. According to Levinas, we can see a difference as a creative component of a community and therefore abandon the ontological notion of the world understood as a whole and totality. In the undertaken considerations, the author refers to categories such as polis, deliberative democracy and external morality of law.

PL

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie związku między pluralizmem, różnicą i dialogiem jako fundamentem społeczeństwa otwartego. Zasadnicza filozoficzna perspektywa dla podjętych analiz zostaje wyznaczona dzięki oryginalnej etyce Levinasa. Według Levinasa staje się bowiem możliwe ujrzenie różnicy jako twórczego komponentu wspólnoty i odrzucenie ontologicznej wizji świata, który miałby być całością i totalnością. W trakcie analiz autorka odwołuje się do kategorii polis, demokracji deliberatywnej i zewnętrznej moralności prawa.

12

Ontologiczne fundamenty koncepcji płci w paradygmacie starożytnej filozofii greckiej

71%

Puszkow-Bańka A.

|

2014

|

vol. 13

|

issue 27

31-50

EN

The discussion on the status of women in the public sphere has been taking place since the beginning of the socio-political thought. Contemporary dispute over women’s identity appears to have two possible ontological foundations. The first was developed on the basis of Platonic thought, the second – by Aristotle. The aim of this article is to study the two ontological foundations of the discourse on women's identity presented by both philosophers and to show how the choice of one possible concept generates different social directives. The first concept assumes that “woman” is a more or less arbitrary socio-political construct, thus the concept of women does not have any fixed content. Women’s character is secondary to their socialization. Woman is equal to man in terms of intellectuality and mentality. It is the method of education that makes woman handicapped relative to man. The division into masculinity and femininity is therefore an example of abuse. The second concept affirms the differences in the way of viewing the world of man and woman, based on their different mental structures/constructions. It is said that if humanity is divided into two biological sexes, this difference has to be reflected naturally in the culture and behaviours. Behaviours, interests, goals and needs of men and women are and should be different, because they are grounded on the distinct experiences of both sexes.

PL

Dyskusja nad statusem kobiety w przestrzeni publicznej trwa od zarania myśli społeczno-politycznej i nie jest bynajmniej domeną naszych czasów. Współczesny spór o tożsamość kobiety, wyrażający się w dyskusji o gender, jeżeli zdefiniujemy jego cel jako poznawczy, a nie polityczny, okazuje się mieć zasadniczo dwie możliwe podstawy ontologiczne. Pierwsza została wypracowana na gruncie myśli platońskiej, autorem drugiej jest Arystoteles. Celem tego artykułu jest prześledzenie dwóch ontologicznych fundamentów dyskursu o tożsamości kobiet u obu filozofów i pokazanie, jak wybór jednej z możliwych dróg generuje odmienne dyrektywy społeczne. Pierwsza koncepcja zakłada – upraszczając – że „kobieta” jest mniej lub bardziej arbitralnym konstruktem społeczno-politycznym, pojęcie kobiety nie ma zatem w sobie żadnej stałej treści. Jej charakter jest wtórny wobec sytuacji, którą zastaje, w której się ją socjalizuje. Kobieta jest więc równa mężczyźnie pod względem intelektualnym i mentalnym, a tylko sposób wychowania sprawia, że jest względem niego upośledzona. Podział na męskość i kobiecość jest zatem nadużyciem. Druga koncepcja afirmuje różnice w sposobie patrzenia na świat mężczyzny i kobiety, ich konstrukcji psychicznych, uważając, że skoro ludzkość dzieli się na dwie płcie biologiczne, to ta różnica musi się przekładać w sposób naturalny na kulturę i sposoby zachowania. Zachowania, zainteresowania, cele i potrzeby są i powinny być odmienne, gdyż gruntują je odrębne doświadczenia obu płci.

13

Błąd Izokratesa (czyli o konserwatywnej polityce kulturalnej)

71%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2020

|

vol. 11

|

issue 35

147-164

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article below is an idea of the policy of culture, free both from the excessive intervention of the bureaucratic state and from the influence of the cultural coteries. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem is to call an idea of the “cultural etatism” formulated by an ancient rhetorician Isocrates. The author speaks about an “error of Isocrates”, which – in his opinion – relied on the postulate of shaping the political and spiritual life of Greeks by the intervention of the polis. He applies this idea to an analysis of the policy of culture in the contemporary bureaucratic States. He carries out his argumentation on the ground of this analogy. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: In the beginning the argument refers to the protectionism in the politics of the contemporary States. Then the object of examination is the notion of the political humanism, used by Werner Jaeger in his “Paideia”. The next step is a critique of the constructivism of Iso‑ crates, who was guided by the idea of reconstructing Areopag as an educator of people in polis. Those two ideas will be handled as of no use in the context of the present time. RESEARCH RESULTS: The crucial conclusion of the argumentation is the thesis that the present-day processes of globalization of culture debase the standards of education, whereas the suitable aims of cultural policy should be an integration of the community and also the reproduction of elites. The author argues that neither the political humanism nor the “cultural etatism are able to realize properly these aims. The first has been devastated by the present-day bureaucratic policy of culture, whereas the “error of Isocrates” makes impossible nowadays the realization of neoisocratic idea. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Therefore the only reasonable way out of this situation seems to be the intentional activity of State, which aims its cultural policy to the specific objects, that is to say, which avoids cultural etatism and has its support in the free market. The author calls this strategy a “pseudo-paideia”.

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie idei polityki kulturalnej, wolnej zarówno od nadmiernej interwencji zbiurokratyzowanego państwa, jak też – z drugiej strony – od wpływów koterii kulturalnych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Metoda badawcza polega na odwołaniu się do idei „etatyzmu kulturalnego”, sformułowanej przez starożytnego retora Izokratesa. Autor mówi o „błędzie Izokratesa”, który jego zdaniem polegał na postulacie interwencji polis w kształtowanie politycznego i duchowego życia Greków. Odnosi tę ideę do analizy polityki kulturalnej w świecie zbiurokratyzowanych demokracji współczesnych. Na podstawie tej analogii przeprowadza swój krytyczny wywód. PROCES WYWODU: Początek wywodu nawiązuje do protekcjonizmu kulturalnego w polityce państw współczesnych. Następnie analizie zostaje pod‑ dane pojęcie politycznego humanizmu, zaczerpnięte z Paidei Wernera Jaegera. Kolejnym krokiem jest krytyka konstruktywizmu Izokratesa, któremu przyświecała idea odnowienia Areopagu jako wychowawcy ludu w politei. Te dwie idee potraktowane zostaną w tekście jako niemożliwe do urzeczywistnienia we współczesności. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z przeprowadzonych analiz jest teza, iż współczesne procesy globalizacji kul‑ tury obniżają standardy edukacyjne. Tymczasem właściwymi celami polityki kulturalnej państwa powinna być integracja wspólnoty, a także reprodukcja elit. Sugerowane cytowanie: Osowski, S. (2020). Autor twierdzi, że ani „polityczny humanizm”, ani też „kulturalny etatyzm” nie mogą tych celów właściwie realizować. Pierwszy uległ bowiem współczesnej zbiurokratyzowanej polityce kulturalnej, a „błąd Izokratesa” nie daje współcześnie nadziei na urzeczywistnienie idei neoizokratejskiej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z powyższego wynika, iż jedynym rozsądnym wyjściem z sytuacji wydaje się celowa działalność państwa, które swą politykę kulturalną ukierunkowuje na konkretne cele, wystrzegając się etatyzmu kulturalnego, w czym może go wesprzeć wolny rynek. Autor nazywa taką strategię pseudo-paideią.

14

Aristotle’s πόλις: The Political Community as a Common Project

66%

Skowroński L.

Peitho. Examina Antiqua

|

2017

|

vol. 8

|

issue 1

343-358

EN

At the beginning of Book I of the Nicomachean Ethics, Aristotle says that “the good is the same for an individual as for a city”. The good in question is εὐδαιμονία – the highest good achievable for human beings. In Book X, we learn that contemplative activity (θεωρητική) meets best the requirements set for eudaimonia. Even if we agree that contemplative activity is the good for an individual, how should we understand the claim that contemplation is also the good for a city? I start by reminding readers that for Aristotle the Nicomachean Ethics is essentially a political enquiry and should be read together with his Politics. I focus on the teleological character of his political philosophy and the interlinking of the concepts of the good (τἀγαθόν), nature (φύσις), form (τὸ εἶδος, τὸ τί ἐστι, ἡ μορφή), end (τέλος, τὸ οὗ ἕνεκα) and function (ἔργον). Then, I look at Aristotle’s two closely-connected statements that polis exists by nature and that men are political animals. Having taken into account Aristotle’s opinion regarding the imperfection of this world, which is exemplified by the vulnerability of human lives to fortune, luck and accidents, I conclude that Alasdair MacIntyre’s concept of the political community as a common project explains well how contemplation could be the end of polis. Only very few individuals can achieve the highest good and they can do it only if they have the support of the political community. But all the inhabitants of a polis structured towards achieving the highest good benefit from living in a well-ordered community whose constitution reflects the objective hierarchy of goods.

PL

At the beginning of Book I of the Nicomachean Ethics, Aristotle says that “the good is the same for an individual as for a city”. The good in question is εὐδαιμονία – the highest good achievable for human beings. In Book X, we learn that contemplative activity (θεωρητική) meets best the requirements set for eudaimonia. Even if we agree that contemplative activity is the good for an individual, how should we understand the claim that contemplation is also the good for a city? I start by reminding readers that for Aristotle the Nicomachean Ethics is essentially a political enquiry and should be read together with his Politics. I focus on the teleological character of his political philosophy and the interlinking of the concepts of the good (τἀγαθόν), nature (φύσις), form (τὸ εἶδος, τὸ τί ἐστι, ἡ μορφή), end (τέλος, τὸ οὗ ἕνεκα) and function (ἔργον). Then, I look at Aristotle’s two closely-connected statements that polis exists by nature and that men are political animals. Having taken into account Aristotle’s opinion regarding the imperfection of this world, which is exemplified by the vulnerability of human lives to fortune, luck and accidents, I conclude that Alasdair MacIntyre’s concept of the political community as a common project explains well how contemplation could be the end of polis. Only very few individuals can achieve the highest good and they can do it only if they have the support of the political community. But all the inhabitants of a polis structured towards achieving the highest good benefit from living in a well-ordered community whose constitution reflects the objective hierarchy of goods.

15

Polityka a polityka publiczna

63%

Hausner J.

Zarządzanie Publiczne / Public Governance

|

2007

|

issue 1(1)

43-60

PL

Artykuł jest analizą zależności między czterema płaszczyznami polityki: dyskursywną (polis), strukturalną (system polityczny), behawioralną (działania polityczne), funkcjonalno-techniczną (polityki publiczne). Autor zaproponował cztery znaczenia pojęcia „polityka” i konwencję językową, która pozwala uchwycić te rozróżnienia.

EN

The article offers a conceptual and theoretical analysis of the relationships that hold among the four domains of politics: the discursive one - polis, the structural one - the political system, the behavioral one - political activity, the functional and technical one - public policies. In the case of each of these domains, policy consists in the application of power to large social aggregates (groups, formations, organizations). However, with reference to each one we may discuss different thematic scopes of power: the discursive plane - the power over meaning, the structural plane - the power over the system, the behavioral plane - the power over the decision-making process, the functional and technical plane - the power over the resources. In my article, I propose to introduce a distinction among the four meanings of the concept of politics and a linguistic convention to capture this distinction. I believe that, on the one hand, it is necessary to develop the analytical capacity of social sciences, and on the other hand, to rationally design, organize and implement political activities, especially public policies. In my opinion, the proposed analytical model has two major methodological advantages: it overcomes the false dichotomy between action and structure, consequently, the dichotomy between ideas-based politics and power-based politics, allows for the gradation of political subjectivity without adopting the view of the world of politics as an organizational hierarchy. I conclude my analysis with the proposition that contemporary politics should be a multi-domain and polyarchic system combining discursive and technical aspects.

16

Môže umenie vypestovať dobrého občana? Aristotelov príspevok vo svetle teórie výchovy

63%

Danišková Z.

Pedagogická orientace (Journal of the Czech Pedagogical Society)

|

2014

|

vol. 24

|

issue 3

311–329

EN

The text discusses the importance and contribution of political philosophy outlined by Aristotle to the current context of civic education. It analyzes Aristotle’s thinking about who a citizen of polis is, how he becomes a citizen, which characteristics he should have and finally it explains how such a citizen should be educated. One of the means preferred by Aristotle is music, its melodic and rhythmic significance, thanks to which a citizen habits the virtues. This concept of education is an expression of growing mythic-poetic experience that can be transferred by the humanistic and educational courses.

17

The State, Law, Religion, and Justice in Cicero’s The Republic and The Laws: An Aristotelian-Thomistic Interpretation

63%

Morgan J.

|

2019

|

vol. 8

|

issue 3

645-680

EN

The writings of Marcus Tullius Cicero are often referred to by natural law theorists. But how do various points of Cicero’s philosophy of law—and of religion, justice, and the state—compare with similar themes from Aristotle and St. Thomas Aquinas? In this paper, I suggest a Thomistic-Aristotelian reading of Cicero as a way to contextualize and supplement the Roman philosopher’s work with more robust insights from Aristotle and St. Thomas, and especially from Aristotle as interpreted by St. Thomas in the later light of the Incarnation. I also show that Cicero’s natural law philosophy is inconsistent when taken on its own terms. Therefore, Cicero’s natural law philosophy—as well as his philosophy of religion, justice, and the state—should be subjected to a more critical examination by natural law scholars today.

18

Greek and Roman Roots of European Civilisation

63%

Daszkiewicz W.

Studia Gilsoniana

|

2017

|

vol. 6

|

issue 3

381-404

EN

European countries share certain features, roots and, to a large extent, history. In the present article attention is paid to the Greek and Roman influence on European civilisation, or “Western Civilisation.” To this day Europeans refer to broadly understood models of ancient culture contained in the concept of polis as a community of equal citizens, in promoting representative bodies, appreciation of elements of merchant culture, rationality and emancipation, the concept of Roman Law that together represent the signa specifica of the Western civilisation. If one adds to this the contribution of Christianity and barbarian tribes, one may reconstruct an adequate representation of the “roots of Europe.”

19

„Obcy” i „przybysze”. Od statusu cywilno-prawnego do eklezjologii wyobcowania

62%

Paczkowski M. C.

Vox Patrum

|

2006

|

vol. 49

511-529

IT

1Pt e scritta „ai pellegrini della diaspora”, ai quali e poi rivolta l’esortazione a comportarsi eon timore nel tempo del loro „pellegrinaggio” e ad astenersi dalie concupiscenze della carne. Alle nozioni scritturistiche va aggiunta osservazione che nella sua prima fase il cristianesimo era costituito da minoranze che vivevano tra loro in una situazione geografica di isolamento.

20

Język pisany, reguła prawna i abstrakcyjna moneta – archaiczne początki myślenia naukowo-filozoficznego

54%

Oniszczuk J.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2018

|

vol. 10

|

issue 2

212-237

EN

Important for the scientific and philosophical mode of thought is the issue of circumstances that lead to the emergence of such type of reflection, different from traditional ways of explaining the reality by mythological beliefs. The spiritual search of a philosophising man turned out to be a reflection upon rule, upon the all- -governing principle, i.e. both the natural world (cosmos) and the relations between people. This mode of thought evolved when a need and possibility for writing down (setting out) abstract legal norms (nomos) for the sake of certainty and verifiability of judgments arose. It was vital also for the trade and in particular for ownership (civil law), whose value was abstractly expressed in monetary money. These were the crucial factors in the initiation and development of scientific and philosophical (abstract) thought. Other fundamental conditions for the development of science and philosophy included liberty, equality and respect for otherness, as well as the non-orthodox character of beliefs (myths). These were ensured by the civic, cosmopolitan and economically developed polis, particularly the democratic one. Such conditions for the development of science and philosophy have proved to be universal and timeless.

PL

Ważny dla naukowego i filozoficznego sposobu myślenia jest problem okoliczności, które wpłynęły na wykształcenie takiego typu rozważań, różnego od objaśniania rzeczywistości za pomocą mitologicznych wierzeń. Sensem umysłowych poszukiwań człowieka filozofującego okazał się namysł nad regułą, nad kierującą wszystkim zasadą, tj. zarówno światem naturalnym (kosmosem), jak i relacjami między ludźmi. Doszło do tego sposobu myślenia po tym, gdy pojawiła się potrzeba i możliwość spisania (ustanowienia) abstrakcyjnych norm prawa (nomos) dla pewności i sprawdzalności orzecznictwa, dla obrotu gospodarczego, a zwłaszcza dla własności (prawo cywilne), wartość której wyrażono abstrakcyjnie w pieniądzu monetarnym. Były to znaczące okoliczności dla zainicjowania i rozwoju myślenia naukowo-filozoficznego (abstrakcyjnego). Innymi fundamentalnymi warunkami rozwoju nauki i filozofii była wolność, równość i uznanie dla inności, a także nieortodoksyjny charakter wierzeń (mitów). Te zapewniała zaś obywatelska, kosmopolityczna i rozwinięta gospodarczo polis, zwłaszcza demokratyczna. Owe warunki rozwoju nauki i okazały się uniwersalne i ponadczasowe.

Refine search results

Tyrannoi and Tyrants on the tragic stage

FAMILY AND SOCIAL LIFE

Koncepcja natury ludzkiej według Hannah Arendt i Magaret Archer

Między Bliskim Wschodem a Grecją – pieniądz w okresie archaicznym

Wpływ religii na wojnę i prawo wojny w antycznej Grecji – wybrane aspekty

Metanarracja dla Europy ? Według Hanny Arendt

«БЛАГОРОДНЫЙ МУЖ» ГОМЕРА И ФОРМИРОВАНИЕ ПОЛИСНОЙ ГОСУДАРСТВЕННОСТИ В АРХАИЧЕСКОЙ ГРЕЦИИ.

Theognis a sófrosyné

Criticism in Theognidea

Opresyjna lub porządkująca funkcja prawa. Karla Poppera i Erica Voegelina interpretacja Platońskiego projektu polis

Kryzys dialogu i wspólnoty politycznej – filozoficzne refleksje nad związkiem pluralizmu, różnicy i dialogu

Ontologiczne fundamenty koncepcji płci w paradygmacie starożytnej filozofii greckiej

Błąd Izokratesa (czyli o konserwatywnej polityce kulturalnej)

Aristotle’s πόλις: The Political Community as a Common Project

Polityka a polityka publiczna

Môže umenie vypestovať dobrého občana? Aristotelov príspevok vo svetle teórie výchovy

The State, Law, Religion, and Justice in Cicero’s The Republic and The Laws: An Aristotelian-Thomistic Interpretation

Greek and Roman Roots of European Civilisation

„Obcy” i „przybysze”. Od statusu cywilno-prawnego do eklezjologii wyobcowania

Język pisany, reguła prawna i abstrakcyjna moneta – archaiczne początki myślenia naukowo-filozoficznego