Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: polish prose after 1989

Sort By:

Limit search:

Ironia postkolonialna. Język politycznej poprawności jako tworzywo literackie w polskiej prozie po 1989 r.

100%

Kledzik E.

Porównania

2014

vol. 15

133-152

The article argues that Polish post-1989 literature absorbed the language of numerous debates on controversial issues that have been present in the Polish public opinion for twenty-five years of democracy – including the phenomenon of the socalled “political correctness”. The basic rhetorical figure used in its defense by three writers – Mariusz Sieniewicz, Arthur Daniel Liskowacki and Joanna Bator – is an ironic quotation of hate speech. The author compares this phenomenon to the classic figure of post-colonial mimicry. In this case, the ethnocentric language of the communist regime would constitute the language of the colonizer. Literature, whose main character is the language of exclusion, provides a good study of how it helps constructing and dismantling the identity.

Artykuł stawia tezę, że literatura polska powstała po transformacji ustrojowej wchłonęła język licznych debat społecznych i obyczajowych, jakie przewijały się przez polską opinię publiczną przez dwadzieścia pięć lat demokracji – w tym nad fenomenem tzw. „politycznej poprawności”. Podstawową figurą retoryczną stosowaną w jej obronie przez troje pisarzy – Mariusza Sieniewicza, Artura Daniela Liskowackiego i Joannę Bator – jest ironiczny cytat mowy nienawiści. Autorka porównuje tę semantyczną woltę do klasycznego zjawiska postkolonialnej figury mimikry. W tym wypadku językiem kolonizatora byłby homogenizujący, etnocentryczny język reżimu komunistycznego. Literatura, której głównym bohaterem jest wykluczający, tworzący podziały język, stanowi dobre studium konstruowanych i demontowanych w nim tożsamości.

„Pozostałam niewidoczna”. O traumie i wykluczeniu w Krótkiej wymianie ognia Zyty Rudzkiej

100%

Okrajni M.

Tematy i Konteksty

2020

vol. 15

issue 10

434-447

The article is an attempt to analyze the motif of trauma and exclusion in Krótka wymiana ognia by Zyta Rudzka. The writer used poetics based primarily on fragmentarily, understatements and diversely language stylization showed the difficulty of constructing stories problematizing the scandal of old age, the problem of exclusion and “heredity” of (post)holocaust experiences. The author of Pałac Cezarów proves the trauma, on the one hand, is written in the (ageing) human body, and the other hand, old age (as a process) may turn out to be a traumatic experience. In addition, trauma can be a consequence of social stigmatization, but as well as the result of life decisions made.

Artykuł jest próbą analizy funkcjonowania traumy i wykluczenia w prozie Krótka wymiana ognia Zyty Rudzkiej. Pisarka zastosowała poetykę opartą przede wszystkim na fragmentarycznych, niedopowiedzeniach i zróżnicowanej stylizacji językowej, ukazując trudność konstruowania opowieści problematyzujących kwestie starości, problem wykluczenia i „dziedziczenia” doświadczeń (po) holokaustowych. Autor Pałacu Cezarów udowadnia, że trauma z jednej strony zapisana jest w (starzejącym się) ciele człowieka, z drugiej starość (jako proces) może okazać się traumatycznym przeżyciem. Ponadto trauma może być konsekwencją stygmatyzacji społecznej, ale także wynikiem podjętych decyzji życiowych.

Refine search results

1 Porównania

1 Tematy i Konteksty

1 2020

1 2014

1 Kledzik E.

1 Okrajni M.

Search results

Ironia postkolonialna. Język politycznej poprawności jako tworzywo literackie w polskiej prozie po 1989 r.

„Pozostałam niewidoczna”. O traumie i wykluczeniu w Krótkiej wymianie ognia Zyty Rudzkiej