Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  polityka europejska
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Wartości chrześcijańskie polityki europejskiej w świetle przemówień Jana Pawła II

100%
Gołębiowska A.
Społeczeństwo i Rodzina
|
2012
|
issue 2(31)
59-79
PL
Podczas Soboru Watykańskiego II Kościół katolicki dokonał rewizji stanowiska wobec wspólnoty politycznej. Uzasadnił to prawem Bożym naturalnym i objawionym. I chociaż za-sady wypracowane przez Ojców Soboru posiadają charakter pastoralny, to właśnie w oparciu o nie dokonano rewizji relacji państwo–Kościół i rewizji konkordatów. Tak więc zasady te określają stanowisko Kościoła katolickiego także wobec Unii Europejskiej. Wynika z tego, iż nauczanie Soboru Watykańskiego II wyznacza kierunek dla doprecyzowania stanowiska Kościoła wobec procesu integracji europejskiej, jak również określenia miejsca Kościoła w nowej Europie i jego relacji z instytucjami europejskimi. Cała Europa potrzebuje bogactwa kultury ukształtowanej przez chrześcijaństwo. Poza tym stanowisko Kościoła katolickiego w sprawie fundamentów Unii Europejskiej oraz jego postu-laty dotyczące Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy zostały przedstawione w adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa Jana Pawła II. Dokument ten, jak twierdzą niektórzy autorzy zwraca uwagę na wszystkie podstawowe wartości i wskazania dotyczące Europy i jest niezwykle aktualny, bowiem stanowić może fundament aksjologiczny nowej poszerzonej Europy. Dokument ten ma uzmysłowić wszystkim, zwłaszcza tym, którzy przyznają się do katolicyzmu problem współczesnego promowania wartości i zobowiązań wynikających z bycia członkiem Kościoła powszechnego w Europie. W procesie integracji europejskiej rozpoczętym po drugiej wojnie światowej istotna kwestią były przesłanki zarówno polityczne, jak i gospodarcze. Jednakże w wielu dyskusjach ujawniły się propozycje wskazujące na przywołanie i poszanowanie wspólnych wartości. Na uwagę zasługuje, tzw. koncepcja jedności wielopłaszczyznowej, a więc taka, która uwzględnia nie tylko elementy polityczne, czy gospodarcze, ale także wartości preferowane przez Kościół katolicki. Tematykę te podjął papież Jan Paweł II w przemówieniu w Parlamencie Europejskim w dniu 11 października 1988 r. Ojciec św. uzasadnił, iż „Nie wychodząc poza zakres właściwej sobie kompetencji Kościół uważa, że jego powinnością jest oświecanie i wspieranie inicjatyw podejmowanych przez narody w duchu wartości i zasad, jakie głosi on uważnie wpatrując się w znaki czasu, które każą przekładać na język zmiennych realiów życia nieprzemijające wymogi Ewangelii”. Na kanwie rozważań nad Europą i chrześcijaństwem należy zauważyć, iż pełne zrozumie-nie istoty Kościoła i wspólnoty politycznej oraz ich niezastąpionego posłannictwa posiada istotne znaczenie w kształtowaniu się tożsamości i jedności kontynentu europejskiego. Dlatego też na trwałym fundamencie podstawowych wartości powinna opierać się konstytucja europejska, na co zresztą wielokrotnie zwracał uwagę Jan Paweł II. Wobec tego nie jest kwestią przypadku, że Ojciec św. mówił, iż: „w momencie, kiedy podejmowane są wysiłki zbudowania wspólnego domu europejskiego za pomocą narzędzi legislacyjnych, które służą promocji jedności i solidarności narodów kontynentu trzeba zwrócić uwagę na wartości, na jakich się on opiera. Niektóre z tych wartości stanowią dziedzictwo europejskiego humanizmu i gwarantują jego dalsze oddziaływanie w dziejach cywilizacji. Jest faktem niezaprzeczalnym, że dwutysięczna tradycja o rodowodzie judeochrześcijańskim potrafiła harmonijnie zespolić, umocnić i rozpowszechnić zasady leżące u podstaw cywilizacji europejskiej i zakorzenione w pluralizmie kultur. Ma ona w dalszym ciągu służyć, jako cenny wzorzec etyczny, będący punktem odniesienia dla narodów europejskich”. Istotnym zagadnieniem jest określenie nauczania Jana Pawła II na temat miejsca i misji Kościoła katolickiego we współczesnej Europie. Problematykę tę Ojciec św. przedstawił w adhortacji apostolskiej Ecclesia in Europa. O Jezusie Chrystusie, który żyje w Kościele, jako źródło nadziei dla Europy. Dokument ten zawiera refleksję biskupów przedstawioną na Drugim Zgromadzeniu Specjalnym Synodu Biskupów, które odbyło się w dniach 1 do 23 października 1999 r. W adhortacji Ecclesia in Europa papież Jan Paweł II wymienił wartości, które powinny być zawarte w projekcie konstytucji europejskiej. Podkreślił, iż istotne są takie wartości, jak jedność i tożsamość integrującego się kontynentu, a także zwrócił uwagę na konieczność poszanowania innych i na otwartość Europy na nowe kraje, które chcą przyłączyć się do procesu integracji. Ponadto Ojciec św. podkreślił, iż w procesie integracji europejskiej ważny jest pokój, o który Europa powinna troszczyć się, nie tylko dla siebie, ale dla całego świata.
EN
During the Second Vatican Council, the Catholic Church revised it position towards the political community. It was justified by the divine law, booth natural and revealed. And although the principles developed by the Fathers of the Council have a pastoral character, the stateChurch relations and concordats were revised on their basis. Thus, these rules determine the attitude of the Catholic Church towards the European Union as well. As a consequence, the teaching of Vatican Council II sets the direction for the Church to clarify the position of the European integration process, as well as determines the place of Church in the new Europe and its relations with European institutions. All Europe needs a wealth of culture shaped by Christianity. In addition, the Catholic Church’s position on the foundations of the European Union and its demands on the Treaty establishing a Constitution for Europe were presented in the apostolic Exhortation Ecclesia in Europa by John Paul II. This document, as some authors claim, draws attention to all the basic values and indications of Europe and is very timely, because may serve as an axiological foundation of the new enlarged Europe. This document is to make clear to all, especially those who admit to Catholicism, the problem of contemporary promotion of the values and obligations of being a member of the universal Church in Europe. In the process of European integration, which began after World War II, some important questions of the conditions, both political and economic, were crucial. However, in many discussions, proposals were showing recall and respect for shared values. It is worth to notice so called multidimensional concept of unity, the one that takes into account not only the political or economic, but also values preferred by the Catholic Church. This subject was touched upon by Pope John Paul II in his speech at the European Parliament on 11 October 1988. The Holy Father argued that “not going beyond the competence of his own, the Church believes that its duty is both to enlighten and support nations’ initiatives in the spirit of values and principles, which the Church promotes and carefully follow the sings of the time, which call for translation of the everlasting Gospel requirements into the language of the changing realities”. While debating on Europe and Christianity, it should be noted that a full understanding of the essence of the Church and political community and their mission has an irreplaceably important role in shaping the identity and unity of European continent. Therefore, a durable foundation of core values should be based on the EU constitution, which Pope John Paul II, repeatedly drawn attention to. Therefore it is not coincidence that the Holy Father said that “at a time when efforts are being made to build common European home using legislative tools, which serve to promote unity and solidarity among the peoples of the continent, we have to pay attention to the values on which it relies. Some of these values are the heritage of European humanism and ensure its continued influence in the history of civilization. It is an undeniable fact that the two-thousand-year old Judeo-Christian tradition was able to integrate seamlessly, consolidate and disseminate the principles underlying the European civilization and rooted in the plurality of cultures. It has continued to serve as a valuable model of ethics, which is a reference point for European nations”. An important issue is to identify the teaching of John Paul II on the place and mission of the Catholic Church in contemporary Europe. The problem was presented by the Holy Father in the apostolic Exhortation Ecclesia in Europa. On Jesus Christ, who lives in the Church, as a source of hope for Europe. This document contains a reflection of bishops presented at the Second Special Assembly of the Synod of Bishops, held from 1 to 23 October 1999. In the Exhortation Ecclesia in Europa, Pope John Paul II named values that should be included in the draft of European constitution. He emphasized that there are important values such as unity and the identity of an integrating continent, and emphasized the need to respect others and for openness to new countries wishing to join the integration process. Furthermore, the Holy Father stressed that during the process of European integration, peace is a significant factor which Europe should be concerned about, not only for us but for the whole world.
2

National coordination structures of EU Policy in Poland

100%
Tabaszewski R.
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
|
2011
|
vol. 18
|
issue 1
51-66
PL
Tekst zawiera syntetyczną analizę struktur koordynacji polityki europejskiej w Polsce, z naciskiem na elementy wykonawcze systemu. Celem artykułu jest wykazanie, iż polski model jest hybrydą, łączącą sprzeczne tendencje: z jednej strony widoczna jest kumulacja władczych prerogatyw europejskich skumulowanych w rękach Ministerstwa Spraw Zagranicznych (MSZ), sukcesora dawnego Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE); z drugiej występuje "rozproszenie procesu merytorycznego", pozostające w gestii właściwych komórek koordynacyjnych w poszczególnych ministerstwach.Analizę rozpoczyna charakterystyka dwóch ciał rządowych: Komitetu do Spraw Europejskich, podejmującego decyzje o charakterze politycznym oraz MSZ, odpowiedzialnego za koordynację stricte merytoryczną. Pozostałym kreatorom polityki europejskiej w Polsce poświęcono miejsce stosownie do ich roli rzeczywiście odgrywanej w funkcjonującym systemie. Są to: Stałe Przedstawicielstwo RP przy Unii Europejskiej, Rada Ministrów (RM), Prezes Rady Ministrów wraz z Kancelarią, Prezydent RP wraz z Kancelarią, urzędy centralne, a także organizacje społeczne i struktury lobbingowe.
3
Publication available in full text mode
Content available

Układ między Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec o podstawach normalizacji ich wzajemnych stosunków z 1970 r. – refleksje na tle bońskiej polityki europejskiej i wschodniej

100%
Dubowski T.
Miscellanea Historico-Iuridica
|
2020
|
vol. 19
|
issue 2
27-45
EN
The 50th anniversary of the Treaty between the People's Republic of Poland and the Federal Republic of Germany on the basis of the normalization of their mutual relations provides an opportunity to present a number of reflections, including remarks on the significance of this agreement for Bonn's foreign policy. The aim of the article is to reconstruct the relations and basic dependencies between Bonn's European policy (or, more broadly, the so-called Westbindung) and German eastern policy (Ostpolitik) and the Agreement as its element. The 1970 agreement has undoubtedly become one of the focal points in the process of changing, revising West German foreign policy at the turn of the 1960s and 1970s in its key dimensions. It has not only become a part of Germany's relations with the countries of Central and Eastern Europe. It has also played a certain role and gained certain influence in the sphere of relations between the Bonn Republic and the countries of Western Europe and in the Euro-Atlantic context. Therefore, it seems that the presentation of a set of reflections devoted to this problem, especially in the light of the forthcoming anniversary of the PPR-FRG Agreement, is justified. The considerations below, in the light of the presented assumptions, include an indication of the central directions of West German foreign policy shaped after the end of the Second World War, a reconstruction of relations between Bonn's European policy and its Eastern policy, and an assessment of the Agreement itself and its significance from the perspective of Germany's position in European relations. The analyses were based mainly on (Polish and foreign) achievements of political, historical and legal sciences and relevant sources of law. At the same time, it should be noted that the presented considerations do not aspire to a comprehensive analysis of the signalized problem, but rather constitute a set of reflections devoted to its key mechanisms.
PL
Pięćdziesiąta rocznica podpisania Układu PRL-RFN o podstawach normalizacji ich wzajemnych stosunków stwarza okazję do prezentacji szeregu refleksji, w tym także dotyczących znaczenia tego porozumienia dla polityki zagranicznej Bonn. Celem artykułu pozostaje rekonstrukcja związków i podstawowych zależności między prowadzoną przez Bonn polityką europejską (czy szerzej – tzw. Westbindung) a polityką wschodnią RFN (Ostpolitik) oraz wskazanym Układem, jako jej elementem. Porozumienie z 1970 roku stało się bezsprzecznie jednym z centralnych punktów w procesie zmiany, rewizji zachodnioniemieckiej polityki zagranicznej na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku w jej kluczowych wymiarach. Wpisało się nie tylko w sferę relacji RFN z państwami Europy Środkowej i Wschodniej. Odegrało także pewną rolę i zyskało pewien wpływ na sferę relacji Republiki Bońskiej z państwami Europy Zachodniej a także w kontekście euroatlantyckim. Stąd wydaje się, iż prezentacja zbioru refleksji poświęconych wskazanemu problemowi, zwłaszcza w świetle zbliżającej się rocznicy podpisania Układu PRL-RFN, staje się zasadna. Rozważania, wobec przedstawionych założeń, obejmują wskazanie centralnych kierunków zachodnioniemieckiej polityki zagranicznej ukształtowanych po zakończeniu II wojny światowej, rekonstrukcję relacji między bońską polityką europejską a jej polityką wschodnią oraz ocenę samego Układu i jego znaczenia z perspektywy pozycji RFN w relacjach europejskich. Analizy oparto głównie na (polskim i zagranicznym) dorobku nauk politycznych, historycznych i prawnych oraz stosownych źródłach prawa. Zastrzec jednocześnie należy, iż przedstawione rozważania nie aspirują do całościowej analizy sygnalizowanego zagadnienia stanowiąc raczej zespół refleksji poświęconych kluczowym jego mechanizmom.
4
Content available remote

The role of the Bundestag in shaping the European policy of reunited Germany

100%
Koszel B.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2018
|
issue 12
113-125
PL
Zgodnie z Ustawą zasadniczą Niemiec, to Bundestag sprawuje parlamentarną kontrolę nad europejską polityką Niemiec. Każdorazowo rząd musi informować o swoich zamierzeniach posłów. Ustawy kompetencyjne z 2009 r. wzmocniły dodatkowo parlamentarną kontrolę, uzależniając podjęcie każdej kluczowej dla losów Niemiec decyzji w Unii Europejskiej od zgody deputowanych. W opinii autora ogranicza to możliwości do działania rządu Merkel w UE, ale też nie paraliżuje jego inicjatyw. Bundestag zachowywał się odpowiedzialnie i zgodnie z wolą rządu w okresie kryzysu finansowego strefy euro, gdzie wymagana była zgoda na finansową pomoc dla Grecji, ustanowienie Europejskiego Mechanizmu Stabilności i unię bankową.
EN
Pursuant to the German constitution, the Bundestag exercises parliamentary control over the government’s European policy. In its activities in the European Union the government must take account of the Bundestag’s proposals. The 2009 Competencies Laws strengthened the parliament’s position in European government policy, making any major decision on EU matters practically dependent on the consent of the Bundestag. According to the author, although this severely restricted Chancellor Merkel’s freedom of action, it did not paralyze the government’s European initiatives. The German Parliament behaved responsibly, especially during the fi­nancial crisis in the eurozone, allowing financial support for Greece, the establishment of the European Stability Mechanism and the establishment of the Banking Union.
5
Publication available in full text mode
Content available

Poland’s European Policy 2015–2019 in the Perspective of Liberal Intergovernmentalism

100%
Tosiek P.
Facta Simonidis
|
2020
|
issue 13
9-30
EN
The purpose of this article is to evaluate Poland’s European policy during the first term of the Law and Justice party government (2015–2019) in terms of participation in the general debate on the future of the EU. The theoretical background is the liberal intergovernmentalism, and the main thought is the statement that in the analyzed years Poland pursued a policy that did not take into account the basic assumptions of liberal intergovernmentalism treated normatively. The Polish authorities did not present concepts consistent with the internal Polish “community of views”, and when selecting partners and negotiating methods, they pursued an ideological policy, focusing on one partner with little potential. Despite these shortcomings, it was possible to maintain the shape of the institutions and procedures dominating in the EU favorable from the point of view of Poland’s pragmatically understood interests. Poland’s non-confrontational attitude to day-to-day politics also played a positive role here.
PL
Celem niniejszego artykułu jest dokonanie oceny polityki europejskiej Polski w okresie pierwszej kadencji rządów partii Prawo i Sprawiedliwość (2015–2019) w zakresie udziału w generalnej debacie o przyszłości UE. Tłem teoretycznym jest liberalna międzyrządowość, a główną myślą stwierdzenie, że Polska prowadziła w badanych latach politykę nieuwzględniającą zasadniczych założeń liberalnej międzyrządowości traktowanej normatywnie. Władze Polski nie prezentowały koncepcji zgodnych z wewnątrzpolską „wspólnotą poglądów”, a przy doborze partnerów oraz metod negocjacyjnych prowadziły politykę nacechowaną ideologicznie, orientując się na jednego partnera o niewielkim potencjale. Pomimo tych niedociągnięć udało się jednak utrzymać korzystny z punktu widzenia pragmatycznie rozumianych interesów Polski kształt instytucji i procedur dominujących w UE. Dużą rolę pozytywną odegrało tu niekonfrontacyjne podejście Polski do tzw. polityki codziennej.
6
Publication available in full text mode
Content available

Niezrównoważenie w kryzysie

100%
Szymański W., Uniwersytet Medyczny w Łodzi
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
|
2018
|
vol. 42 (3)
PL
W czasach kryzysu Europy nadmierne koncentrowanie się na kwestiach rynkowych i gospodarczych w analizowaniu przyczyn i szukaniu rozwiązan wspo łczesnych problemo w wydaje mi się działaniem niedostatecznym. Co więcej, uważam za niebezpieczne zaniedbywanie dobrobytu obywateli rozumianego szerzej niż dostatek zasobo w finansowych. W niniejszej pracy, korzystając z badań naukowych prowadzonych w celu odnalezienia korelato w deklarowanego poziomu szczęścia/dobrostanu (SWB, Subjective Well-Being), uznawszy je za najtrafniejszy miernik skuteczności polityki danego rządu, chciałbym pokazac alternatywne do najbardziej obecnie rozpowszechnionych teorii szczęścia. W pracy przedstawiam porównanie dwóch dominujących ostatnimi czasy współczynników, używanych w mierzeniu sukcesu danej polityki (IEF - Index of Economic Freedom oraz GCI, Global Competitiveness Index) ze stosunkowo niedawno stworzonym trzecim (SDGI, Sustainable Development Goals Index), prezentując badania wykazujące najwyższą moc tego ostatniego w przewidywaniu poziomu dobrostanu jednostek. Jeśli wyniki tych badań mona uznać za poprawne, oznacza to, że obecne, uważane przez niektórych za nader redukcjonistyczne, podejście do kwestii poprawy losu obywateli jest mylne i należy przynajmniej rozważyć inną drogę. Jedną z propozycji „innej drogi” przedstawiam w skrócie w formie opisu celów paradygmatu zrównoważonego rozwoju.
EN
In the time of the European crisis, I find actions motivated by excessive attention paid to the financial and economic matters in analysing its reasons and the search for ways of amending it largely insufficient. Moreover, I believe it is dangerous to neglect the well-being of citizens understood more broadly than just a deficit of financial resources. In this paper, basing on research into finding correlates of subjective well-being of individuals, believing that they are the most effective measure of the quality of policies of any given government, I want to show an alternative approach to the current mainstream theories of happiness. I present a comparison of two dominant indexes used for measuring the quality of governance (IEF - Index of Economic Freedom and GCI, Global Competitiveness Index) and juxtapose them with the relatively recently created third index (SDGI, Sustainable Development Goals Index), citing results suggesting a higher explanatory power of the latter in predicting the well-being of individuals. If those results are correct, it seem that the contemporary, deemed by some to be overly reductionist, approach to improving the well-being of individuals is wrong and a different attitude should at least be considered. One of the „different attitudes” is presented in short in the form of a list of goals within the paradigm of sustainable development.
7
Publication available in full text mode
Content available

The results of German European policy under Angela Merkel (2005–2017)

80%
KOSZEL B.
Rocznik Integracji Europejskiej
|
2017
|
issue 11
157-178
PL
W okresie rządów trzech gabinetów kanclerz A. Merkel Niemcy stały się niekwestionowanym liderem Unii Europejskiej. Dzięki olbrzymiemu potencjałowi gospodarczemu i słabości najważniejszych partnerów – Francji i Wielkiej Brytanii udało się im narzucić swoje rozwiązania w kwestii wyjścia z kryzysu strefy euro i rozwiązania konfliktu na Ukrainie. Z dużą trudnością przyszło im jednak doprowadzenie do europeizacji problemu uchodźców. Raczej o porażkach można było mówić w kwestii Eurokonstytucji i realizacji Europejskiej Polityki Sąsiedztwa.
EN
During the three administrations of Chancellor Angela Merkel, Germany has become an unquestioned leader of the European Union. Owing to its enormous economic capacity and the weaknesses of its main partners – France and the United Kingdom – Germany managed to enforce its own solutions to the financial crisis in the eurozone and resolving the conflict in Ukraine. It was highly problematic, however, to Europeanize the problem of immigrants, and the Euroconstitution and the implementation of the European Neighbourhood Policy should be viewed as failures.
8
Publication available in full text mode
Content available

Umiejętność uczenia się jako jedna z kompetencji kluczowych – perspektywa nauczycieli języków obcych

80%
Jaworska M.
Socjolingwistyka
|
2020
|
issue 34
197-213
PL
Tematem artykułu jest umiejętność uczenia się ujęta jako kompetencja kluczowa, analizowana w kontekście realizacji przez nauczycieli języków obcych założeń polityki europejskiej i uregulowań polskich w tym zakresie. Opracowanie zawiera wyniki badania sondażowego, którego celem było poznanie opinii i postaw respondentów w zakresie kształtowania kompetencji uczenia się języków ich uczniów. Wyniki pokazują, że choć zdecydowana większość nauczycieli uznaje ten aspekt za ważny i deklaruje jego uwzględnianie w planowaniu i organizowaniu zajęć, ich wiedza na ten temat jest bardzo nieuporządkowana i raczej fragmentaryczna. Niewiele wypowiedzi ankietowanych wskazuje na całościowe postrzeganie problemu i świadomą organizację procesu uczenia się i nauczania w tym obszarze.
EN
The article discusses the ability to learn as a key competence analysed in the context of the implementation of the assumption of the European policy and Polish regulations in this regard by foreign language teachers. The study contains results of poll research aimed at verifying the opinions and attitudes of respondents related to their influence on the language learning competencies of their students. Results show that although the definite majority of teachers find this aspect to be important and declare that they take it into account when planning and organising classes, their knowledge on the matter is not structured and rather fragmentary. Few responses of research subjects indicate a holistic perception of the matter and conscious organisation of the learning and teaching process in this regard.
9
Publication available in full text mode
Content available

Labirynty konceptualizowania Unii Europejskiej i suwerenności jej państw członkowskich

80%
Czaputowicz J.
Studia z Polityki Publicznej
|
2015
|
vol. 2
|
issue 3(7)
9-31
EN
The author describes and summarises the main theories relating to the specificity of the European Union structure as an internally complex organism which is being characterised by scientists as an international organisation as well as a confederation and a federation. Many researchers compare the process of the European Union formation to the nation-state formation, others compare the E.U. to the United States of America and many more indicate that the E.U. structure with its specific multi-level governance looks like a neo-medieval empire. What we can see in this empire is a network of overlapping systems of powers and areas of loyalty. The author points out that structurally the E.U. can be visualised as a model of multilevel governance and as such can be defined as a sui generis political system. So it is not analogous to the nation state but rather to a system of governance without a formal governing body. This notion is the result of a growing level of interdependence one can see in the international arena. In the second part of article, the author addresses the sovereignty issues which relate to the E.U. member states as well as the E.U. as a separate body. He reviews the theories which variously explain the process of European integration and its influence on internal policies within member states.
PL
Autor przedstawia i podsumowuje główne teorie opisujące specyfikę Unii Europejskiej jako organizmu wewnętrznie złożonego, który ma cechy zarówno organizacji międzynarodowej, konfederacji, jak i federacji. Wielu badaczy porównuje proces tworzenia UE do procesu powstawania państwa, ale niektórzy porównują Unię do Stanów Zjednoczonych. Jeszcze inni badacze twierdzą, że struktura UE z jej wielopoziomowym systemem rządów przypomina neośredniowieczne imperium. Występują w niej zachodzące na siebie systemy władzy i obszary lojalności. Autor wskazuje także, że strukturalnie funkcjonowanie UE można zobrazować za pomocą modelu wielopoziomowego zarządzania (multilevel governance). W tym modelu Unię Europejską można uznać za system polityczny sui generis; nie jest więc ona analogiczna do państwa narodowego, lecz traktowana jak system zarządzania bez formalnego rządu. Pojęcie to odnosi się do wzrostu współzależności w sferze ponadnarodowej. W drugiej części tekstu autor analizuje problematykę suwerenności państw i samej Unii. Dokonuje przeglądu stanowisk, które w różny sposób oceniają poziom wpływu, jaki proces europeizacji wywiera na politykę wewnętrzną państw.
10
Publication available in full text mode
Content available

L’Italia sulla scena internazionale ai tempi del Governo Draghi

71%
Feroci F. N.
Krakowskie Studia Międzynarodowe
|
2022
|
issue 1
61-68
EN
Mario Draghi’s cabinet was formed in February 2020 on the basis of an unusually broad parliamentary majority that gave it the characteristics of a government of national unity. It was produced by an extraordinary situation requiring the fight against the pandemic through an effective vaccination program and post-COVID economic recovery based on Next Generation EU funds subject to approval of the National Recovery Plan. The challenge required agreement on an organic program at home, and a fully achieved demonstration of Italy’s credibility in its relations with the EU. The Draghi government reaffirmed Italy’s traditional position in NATO, strengthened the agreement with the U.S. on multilateralism, and sought to regain a leading role in the EU through solid relations with France and Germany. Despite clear tensions within a complex parliamentary majority, he condemned Russian aggression against Ukraine provided arms and military equipment, economic, financial and humanitarian aid. In contrast, it has failed to influence EU migration policy. One must hope that if not exactly the agenda, then at least Draghi’s method will continue to inspire the next executive.
PL
Gabinet Mario Draghiego powstał w lutym 2020 r. na bazie szerokiej większości parlamentarnej, co nadało mu cechy rządu jedności narodowej. Powstał w nadzwyczajnej sytuacji, która sprowadzała się do walki z pandemią (przez skuteczny program szczepień) i odbudowy gospodarki po COVID dzięki środkom Next Generation EU pod warunkiem akceptacji Krajowego Planu Odbudowy. Wyzwanie wymagało uzgodnienia w kraju programu organicznego, a w relacjach z UE wykazania wiarygodności Włoch. Rząd Draghiego potwierdził tradycyjne stanowisko Włoch w NATO, wzmocnił porozumienie z USA na rzecz multilateralizmu i starał się odzyskać wiodącą rolę w UE, dbając o relacje z Francją i Niemcami. Mimo wyraźnych napięć w obrębie złożonej większości parlamentarnej potępił rosyjską agresję na Ukrainę, dostarczał jej broń i sprzęt wojskowy, pomoc gospodarczą, finansową i humanitarną. Nie zdołał natomiast wpłynąć na politykę migracyjną UE. Trzeba mieć nadzieję, że jeśli nie dokładnie agenda, to przynajmniej metoda Draghiego będzie nadal inspirować następną władzę wykonawczą.
IT
Il Governo di Mario Draghi è stato insediato nel febbraio 2020 e sostenuto da una maggioranza parlamentare eccezionalmente ampia, che gli ha conferito le caratteristiche di un governo di unità nazionale. È nato da una situazione straordinaria che richiedeva la lotta alla pandemia attraverso un efficace programma di vaccinazione e una ripresa economica post-COVID, basata sui fondi europei Next Generation EU, subordinati all’approvazione del Piano Nazionale di Ripresa e Resilienza. Questa sfida richiedeva l’adozione di un programma organico a livello nazionale e, nei rapporti con l’UE, una piena dimostrazione di credibilità dell’Italia. Il Governo Draghi ha riaffermato la tradizionale posizione dell’Italia nella NATO, ha rafforzato l’accordo con gli Stati Uniti a favore del multilateralismo e ha cercato di riconquistare la leadership nell’UE attraverso forti relazioni con Francia e Germania. Nonostante le evidenti tensioni all’interno della complessa maggioranza parlamentare, ha condannato l’aggressione russa all’Ucraina fornendo armi ed equipaggiamento militare, nonché aiuti economici, finanziari e umanitari. Tuttavia, non è riuscito a influenzare la politica migratoria dell’UE. Si spera che l’approccio di Draghi continui a ispirare il prossimo esecutivo, se non addirittura sia all’ordine del giorno.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.