Search results

1

Polityka językowa Nowego Brunszwiku

100%

Żelazny W.

Język. Komunikacja. Informacja

|

2017

|

issue 12

38-49

PL

Celem niniejszego artykułu jest zobrazowanie awansu francuszczyzny w kanadyjskiej prowincji Nowy Brunszwik. W latach 1850-60 deportowano większość francuskojęzycznych mieszkańców i zdecydowano, że prowincja powinna stać się anglojęzyczna, a przede wszystkim protestancka. Obecnie prowincje Kanady mogą prowadzić własną politykę językową, pod warunkiem, że jest zgodna z federalną urzędową dwujęzycznością. W 1976 Quebec wprowadził własną, sprzeczną z konstytucją Kanady, politykę językową znaną pod nazwą Loi 101, proklamując francuski jako jedyny oficjalny język. Pomimo faktu, że prowincja w bardzo dużym stopniu zawdzięczała utrzymanie „francuskości” Kościołowi katolickiemu, w czasie tej tak zwanej Révolution tranquille prowincja zlaicyzowała się. Nowy Brunszwik także proklamował dwujęzyczność prowincji głównie dzięki katolickim działaczom politycznym. Mimo to, religia praktycznie zniknęła z życia politycznego, a na plan pierwszy wysunęła się polityka językowa oraz wielokulturowość. To najważniejsze cechy, które odróżniają Kanadę od Stanów Zjednoczonych, co tłumaczy złożony charakter kanadyjskiej polityki językowej bazującej na równości prawnej, urzędowej, narodowej i kulturowej francuskiego i angielskiego na szczeblu federalnym, ale także udane i nieudane próby wprowadzania tej zasady w kanadyjskich prowincjach.

2

Odmiana nazw niektórych firm i produktów jako przedmiot polityki językowej

80%

Pawłowski A.

Język Polski

|

2017

|

vol. 97

|

issue 3

35-47

PL

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie i omówienie wyników badań pilotażowych, których celem było rozpoznanie postaw użytkowników języka wobec praktyki komunikacyjnej polegającej na nieodmienianiu nazw firm, produktów i brandów handlowych w dyskursie reklamy i kryptoreklamy. Wykorzystany materiał badawczy pochodził z ankiet przeprowadzonych wśród studentów reprezentujących różne kierunki. Uzyskane wyniki wskazują na znaczną skalę akceptacji wyrażeń niepoprawnych, zawierających nieodmienione formy rzeczownika, ale powtarzanych nachalnie w mediach. Za najskuteczniejsze narzędzie analizy tego zjawiska uznano aparat teoretyczny i metodykę polityki językowej.

EN

The purpose of this article is to report on and discuss the results of a pilot survey concerning the attitude of language users towards the process of avoiding the use of flexional noun forms in the names of companies, products and brands in advertising and crypto-commercial discourse. The material used in the study derives from a survey conducted among students from various fields of studies. The results obtained show that the level of acceptance of incorrect expressions containing non-inflected nominal forms, frequently and flagrantly misused by the media, is significant. The theoretical methods and concepts of language policy were found to be the most effective tool of analysis for examining this phenomenon.

3

Komparatystyka systemów nauczania języków narodowych. Wprowadzenie

80%

Pieniążek M.

|

2017

|

vol. 8

|

issue 227

6-17

PL

Artykuł zarysowuje główne cele projektowanej komparatystyki systemów nauczania języków ojczystych (L1) w Europie. Odwołuje się do podstawowych założeń współczesnej komparatystki literackiej i kulturowej, łączy ich zadania z narzędziami wypracowanymi przez metodykę nauczania języka polskiego. Na podstawie dokonanych w 2015 roku badań w krajach Grupy Wyszehradzkiej i w Belgradzie wskazuje cele i sposoby prowadzenia analiz porównawczych. Dyskusje aktywizowane w międzynarodowym gronie metodyków są wskazywane jako metoda, prowadząca do uzyskania niezależnego spojrzenia na zobowiązania powszechnej edukacji języków ojczystych. Komparatystyka systemów nauczania języków ojczystych umożliwia bowiem porównanie sposobów planowania statusu i korpusu języka oraz jego przyswajania (R. Phillipson) w naszym regionie Europy.

4

ACHIEVEMENTS OF THE PLAIN SWEDISH MOVEMENT FROM THE POLISH PERSPECTIVE

71%

HADRYAN M.

Comparative Legilinguistics

|

2009

|

vol. 1

20-33

PL

Artykuł jest poświęcony działalności na rzecz kultury języka urzędowego w Szwecji na tle sytuacji językowej w Polsce. W Szwecji już od ponad 30 lat dąży się w usystematyzowany sposób do stworzenia prostszego i bardziej zrozumiałego języka urzędowego. Podstawowym pojęciem w tym zakresie jest klarspråk, w dosłownym tłumaczeniu „jasny język”. Dążenie do stworzenie zrozumiałego języka organów administracji wynika z głęboko w społeczeństwie szwedzkim zakorzenionych zasad demokracji. Uznaje się, że zarówno akty prawne wyższego rzędu jak i dokumenty urzędowe niższej rangi powinny być zrozumiałe i dostępne dla możliwie szerokiej grupy odbiorców, co prowadzi do usprawnienia współpracy między urzędami a obywatelami i przyczynia się do lepszego korzystania obywateli z ich praw.

EN

The paper deals with the plain language movement in Sweden from the Polish perspective. Plain Swedish is endorsed by law as an objective of state policy and there is a state body responsible for the quality of public language. The concept of plain language belongs to speech and language planning and is considered to be a central part of Swedish language policy. Polish law only provides protection for the Polish language. As a result, there is neither Polish speech and language planning to promote simple and comprehensible use of official language nor any state body dealing with these issues.

5

Styl „plain language” i przystępność języka publicznego jako nowy kierunek w polskiej polityce językowej

61%

Piekot T., Maziarz M.

Język a Kultura

|

2014

|

vol. 24

307 - 324

EN

The article discusses a style of writing known as “plain language.” It is a standard of communication in the public domain introduced in many countries through legislation or social campaigns. Its basic premise is that all public and socially relevant content should be as intelligible as possible. The authors of the article consider the possibility of developing, validating and applying the standard of “plain language” in Poland. They describe assumptions behind the Polish model of plain language, recognizing quantitative measures of readability as its basis. They also discuss some examples of how the Gunning Fog Index, one of such measures, can be used to assess the readability of Polish public texts.

6

Esperanto: A Language Policy Assessment

61%

Tonkin H.

Język. Komunikacja. Informacja

|

2017

|

issue 12

PL

W przeciwieństwie do większości projektantów planowych języków międzynarodowych twórca Esperanto L.L. Zamenhof był tak samo zainteresowany planowaniem statusu jak planowaniem korpusu. Projekt Zamenhofa był na tyle kompletny, by można go było wykorzystać jako środek komunikacji, ale na tyle niepełny, aby umożliwić społeczności esperantystów wykonanie dużej części pracy nad przekształceniem projektu we w pełni rozwinięty język. Sam Zamenhof postrzegał ten język jako środek do celu i dość wcześnie powierzył rozwój języka jego użytkownikom, podczas gdy on sam dążył do wyższych celów ideologicznych. Niedawno badacze zwrócili uwagę na ideologiczną stronę społeczności esperanckiej w ogóle, w tym na silne zaangażowanie esperantystów w językową sprawiedliwość i większą świadomość wartości wielojęzyczności i różnorodności językowej.

EN

Unlike most projectors of planned international languages, the creator of Esperanto, L.L. Zamenhof, was as interested in status planning as in corpus planning. Zamenhof’s project was complete enough to be used as a means of communication, but incomplete enough to allow the community of Esperanto speakers to do much of the work of turning his project into a full-fledged language. Zamenhof himself saw the language as a means to an end, and, quite early on, entrusted the development of the language to its speakers while he pursued more lofty ideological goals. Recently scholars have turned their attention to the ideological side of the Esperanto community in general, including the strong commitment of Esperanto speakers to linguistic justice and to a greater awareness of the value of multilingualism and linguistic diversity.

7

Edukacja jako główny element planowania języka na przykładzie baczkich Bunjewców

61%

Dudek A.

Socjolingwistyka

|

2016

|

issue 30

39-51

PL

Bunjewcy są południowosłowiańską grupą etniczną zamieszkującą terytorium czterech krajów: Serbii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Węgier. Od zawsze byli uważani za część narodu chorwackiego, jednak ze względu na specyficzną sytuację polityczną w Serbii niedługo po rozpadzie Jugosławii w 1991 roku w spisie powszechnym otrzymali możliwość zadeklarowania odrębnej narodowości. Po uzyskaniu statusu mniejszości zaczęli dążyć do standaryzacji własnego języka. W 2014 roku, po długich latach prac, ukazały się podręczniki do nauki bunjewskiego etnolektu. Celem artykułu jest pokazanie skomplikowanej sytuacji socjolingwistycznej Bunjewców oraz analiza treści podręczników pod kątem gramatyki, zasad pisowni, a także metajęzyka użytego do opisu zjawisk językowych.

EN

The Bunjevci are an South Slavic ethnic minority living on the territory of four countries: Serbia, Croatia, Bosnia and Hercegovina and Hungary. Originally they were recognized as a part of the Croatian nation, however because of a specific political situation in Serbia shortly after the breakup of Yugoslavia they were given an opportunity to declare themselves as a separate minority group in the 1991 census. After gaining a minority status, they have started to standardize their own language. In 2014, after a long years of work, the textbooks for teaching Bunjevian ethnolect were published. The aim of the article is to present the complex sociolinguistic situation of Bunjevci and analyze grammatical and orthographical content of textbooks as well as the metalanguage used to describe the language processes.

8

Языковые и культурные склады в Болгарии к употребляемому в богослужении языку

61%

Костадинова П.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2012

|

vol. Język naszej modlitwy- dawniej i dziś

|

issue 3

95-103

EN

At the end of 1980s and at the beginning of 1990s the question of the liturgical language (Church Slavonic or modern Bulgarian) became vital anew, the discussions were initiated by journalists, priests, theologians, linguists and others. In 1998 the Holy Synod of the Bulgarian Orthodox Church allowed to use modern Bulgarian as well as Church Slavonic in the services but no church uses exclusively modern language for the liturgy. The present paper contains the results of the inquiry into the liturgical language in Bulgarian Orthodox Church, carried out in Sofia, Plovdiv and Kozloduy after the decision of the Bulgarian Holy Synod. The centre of attention is focused on the language attitudes of the liturgical language in Bulgaria nowadays.

9

ESOKJ 2020: nowy, zmodernizowany europejski system opisu kształcenia językowego

61%

Martyniuk W.

|

2021

|

vol. 28

|

issue 2

EN

The Common European Framework of Reference for Languages (CEFR) has been serving the linguistic community in Europe and beyond for over twenty years now. The document, published by the Language Policy Division of the Council of Europe in a draft version in 1998, and in the final English and French versions in 2001, quickly achieved the status of a standard European point of reference for foreign language learning, teaching, and proficiency assessment. Translated so far into over 40 languages (as of May 2021), the CEFR has attracted substantial interest and is now used worldwide in language policy development as well as curriculum preparation and design of teaching materials, and most often as a standard reference in foreign language proficiency testing and certification.In 2014, the Council of Europe commissioned a group of experts to review and supplement the original 2001 publication on the basis of experiences gained over more a dozen years of use. The paper briefly presents and comments on the results of their work, with the intention to indicate and highlight the aspects of the revised CEFR that reveal the wider educational potential of its approach, which in my opinion reach beyond the originally assumed scope related to foreign language learning, teaching, and proficiency assessment.

PL

Wspólny europejski system opisu kształcenia językowego – ESOKJ – służy społeczności językowej w Europie i poza nią już od ponad dwudziestu lat. Dokument opublikowany przez Wydział Polityki Językowej Rady Europy w wersji roboczej w 1998 r., a w wersji końcowej, angielskiej i francuskiej w 2001 r., szybko uzyskał status standardowego europejskiego punktu odniesienia w zakresie uczenia się, nauczania i oceniania znajomości języków obcych. Przetłumaczony do tej pory (maj 2021 r.) na ponad 40 języków ESOKJ spotkał się z dużym zainteresowaniem i jest obecnie używany na całym świecie przy kształtowaniu polityki językowej, tworzeniu programów nauczania i projektowaniu materiałów dydaktycznych, a najczęściej jako standardowe odniesienie w testowaniu i certyfikacji znajomości języków obcych. W roku 2014 Rada Europy zleciła grupie ekspertów dokonanie przeglądu i uzupełnienie oryginalnej publikacji z 2001 roku, w oparciu o doświadczenia zebrane w ciągu kilkunastu lat jej użytkowania. W niniejszym artykule pokrótce przedstawiam i komentuję wyniki ich pracy, z zamiarem wskazania i podkreślenia tych aspektów nowego „oblicza” ESOKJ, które ujawniają szerszy potencjał edukacyjny jego podejścia, sięgający moim zdaniem poza oryginalnie założony zakres uczenia się, nauczania i oceniania znajomości języków obcych.

10

The Basic Principles of the Standardization of the Names of Physiographic Objects in Poland. Part I

57%

Wolnicz-Pawłowska E.

Onomastica

|

2019

|

vol. 63

115-125

EN

The Basic Principles of the Standardization of the Names of Physiographic Objects in Poland. Part I The article contains preliminary considerations on the principles of the standardization of geographical names in Poland, in particular the names of physiographic objects. The notion of a country’s language policy has been referred to as one of its tools is the standardization of geographical names. The general objectives of the Polish language policy were listed as such: the assertion of legal status of the Polish language as the first language in Poland; the assertion of conditions for the development of national and ethnic minority languages in the country; the construction of a Polish-language national and state community. Legal acts concerning Polish language and geographical nomenclature were indicated. It was stated that the assumed effect of political and linguistic actions should be to develop a nomenclature in correct Polish, one which is pragmatically effective, rooted in tradition and, as a result of this study, one should expect to achieve an optimal course of the language communication process in each communicative community. Then, the criteria of the linguistic correctness of geographical names applied to date were discussed and similarities indicated in the standardization procedure with regards to geonyms and specialist terms. The rules of the detailed standardization procedure will be presented in the second part of the article.

11

Akcja i reakcja. Zmiany w imiennictwie Polaków w czasie drugiej wojny światowej

57%

Swoboda P.

Onomastica

|

2017

|

vol. 61

|

issue 2

219-237

EN

The present paper describes changes that occurred in personal naming practices of Poles during World War II as a result of the German language policy enforced in pre-war Polish territories that was incorporated into the Third Reich. Based on the analysis of the turnover rate of the most frequent first names it is demonstrated that significant changes took place in the areas of pre-war Poland that were joined to the three provinces of the Third Reich - Reichsgau Danzig-West Prussia, the Province of Upper Silesia, and Reichsgau Wartheland. The paper discusses the nature of changes that occurred in particular regions as well as the way they were reversed in 1945.

12

Polityka językowa Polski i Czechosłowacji wobec mniejszości ukraińskiej w okresie międzywojennym (na przykładzie szkolnictwa Galicji i Zakarpacia)

51%

Ruda O.

Wrocławskie Studia Politologiczne

|

2017

|

vol. 23

131-142

EN

In the article the international treaties and internal laws and orders of Poland and the Czechoslovakia, which regulate the linguistic rights of national minorities in field of education are studiedInternal legislation of the Czechoslovakia guaranteed free use of minority language both orally and in writing, and provided the right for national minorities to study in their native language in public primary, secondary and higher educationOn the contrary, in the constitutional acts of Poland only the right of minorities to study their mother tongue in public primary schools was guaranteed. Due the prevalence of Ukrainians in Galicia, the Polish authorities with respect to these territories performed different national and language policy aimed at deepening regional differences and assimilation of the Ukrainian population.

13

Integration policy towards the contemporary challenges of migration: an example of Frankfurt (Oder)

51%

JAŃCZAK B. A.

Multicultural Studies

|

2017

|

issue 1

73-86

EN

One of the most important tasks ahead of contemporary Europe is the introduction of an effective integration policy towards the newly arrived immigrants. Germany is one of the main receiving countries of refugees up to now. In the context of social integration Esser (2006) analyzes four types of possible interactions between the host society and immigrants (multiple inclusion, assimilation, segmentation and marginalization), assuming that assimilation (in the structural, cultural, social and emotional dimension of integration) is the most probable and effective way to social inclusion. The paper aims to analyze the emigrational policy towards the newly arrived migrants in Frankfurt (Oder). Due to its eastern border location Frankfurt (Oder) seems to be a town of a dual nature, where different attitudes towards foreigners clash more intensely than in the interior. On the one hand, it is a town of a highly outlying location (from the Western German’s point of view), where some of its inhabitants still resent foreigners and Nazi-movements are still an element of its social and political landscape. On the other hand, through its direct location on the German-Polish border and the proximity of Berlin, it is a multicultural metropolis, where many of the inhabitants seem to recognize the advantages of living in a multiethnic society built on the respect for cultural, linguistic and religious differences.

PL

Jednym z istotniejszych wyzwań, przed którymi stoi współczesna Europa jest wdrożenie efektywnej polityki integracyjnej wobec nowo przybyłych imigrantów. Republika Federalna Niemiec jest jednym z głównych państw docelowych dla obecnej fali uchodźców wędrujących przez Europę. Esser (2006) analizuje w kontekście integracji społecznej cztery możliwe typy interakcji zachodzących między społeczeństwem migracyjnym a społeczeństwem przyjmującym (wielokrotną inkluzję, asymilację, segmentację oraz marginalizację), uważając za najbardziej efektywną drogę – asymilację (obejmującą cztery obszary: integrację strukturalną, kulturową, społeczną oraz identyfikacyjną). Niniejszy referat stawia sobie za cel analizę polityki integracyjnej realizowanej wobec nowo przybyłych imigrantów we Frankfurcie nad Odrą. Frankfurt zdaje się być miastem o dualnej naturze, w którym ścierają się różne postawy wobec obcokrajowców. Z jednej strony jest to miasto peryferyjne (z punktu widzenia Niemiec zachodnich), w którym wielu mieszkańców posiada nadal resentymenty względem obcych, a ruchy nacjonalistyczne są wciąż widocznym elementem politycznego i społecznego krajobrazu. Z drugiej strony, z uwagi na, bliskość położenia tak dużej i multikulturowej metropolii, jaką jest Berlin, Frankfurt zdaje dostrzegać zalety otwartości na kulturową, religijną oraz językową inność. W niniejszym referacie omówiona zostanie zarówno koncepcja integracji, jak również kompleksowy program działań, w zakresie integracji strukturalnej oraz kulturowej (ze szczególnym uwzględnieniem polityki językowej), wdrażany wobec imigrantów oraz uchodźców przez frankfurcką administrację publiczną.

14

Ruchy i inicjatywy społeczne na rzecz języka ukraińskiego. Kulturotwórcze strategie oporu

51%

Hałajko J., Zimniak-Hałajko M.

Zoon Politikon

|

2016

|

issue 7

161-185

PL

W artykule prezentujemy działalność ruchów na rzecz języka ukraińskiego na Ukrainie od czasów Pomarańczowej Rewolucji do chwili obecnej (2005-2017). Ukazujemy strategie i obszary działań ruchów (walka o prawa konsumenckie, oddolna produkcja i dystrybucja ukraińskojęzycznych treści, popularyzacja języka, inicjatywy ustawodawcze) oraz ich potencjalny wpływ na politykę państwową.

EN

The article presents the activities of social movements for Ukrainian language in Ukraine since the Orange Revolution till present time (2005-2017). It explores strategies employed by these movements and fields of their operation (including struggle for consumer rights, grassroots production and distribution of Ukrainian language content, promotion of Ukrainian language use, legislative initiatives) as well as their prospective influence on state policy.

15

Языковая идентичность фольксдойче в оккупированных Польше, Белоруссии и на Украине

51%

Зинкевич А.

Przegląd Środkowo-Wschodni

|

2019

|

vol. 4

241-261

PL

Volksdeutsche, czyli Niemcy mieszkający poza Rzeszą, zajmowali kluczowe miejsce w planach narodowosocjalistycznych przywódców w zakresie organizacji zarządzania okupowanymi obszarami na Wschodzie. Stanowili oni główną ludzką rezerwę dla germanizacji Polski i niektórych obszarów ZSRR. Podstawowym zadaniem władz III Rzeszy było uczynienie z wielokulturowego i wielojęzycznego kontyngentu volksdeutschów jednolitej językowo i ideologicznie ludzkiej masy spełniającej standardy właściwe ludności „starej” Rzeszy. Poziom znajomości języka niemieckiego odegrał ważną rolę w określeniu statusu volksdeutschy w nowej sytuacji społecznej, a ich dwujęzyczność uczyniła z nich ważne ogniwo w pośrednictwie między władzami okupacyjnymi a lokalną ludnością na okupowanych terenach.

EN

Volksdeutsche, i.e. Germans who lived outside the Reich occupied a key place in the plans of the Nazi leadership for the organization of the eastern occupied territories. They were the main human reserve for the Germanization of Poland and some areas of the USSR. The primary task for the German authorities was to bring the multicultural and multilingual contingent of Volksdeutsche to the linguistic and ideological standards inherent in the population of the “old” Reich. The level of German language proficiency played an important role in determining the status of Volksdeutsche in the new social situation for them, and their bilingualism made them an important link in the mediation between the occupation authorities and the local population of the occupied territories.

16

Language policy and identity politics in Wales

51%

Dąbrowska I.

Rozprawy Społeczne

|

2017

|

vol. 11

|

issue 4

14-21

EN

Language is a crucial element of any society’s identity. Likewise, language policy is a vital social and political issue. Even in the European Union, a geo-political identity based on ideals of unity and shared values, there are visible efforts to construct minorities or nations’ institutions and identities through demands concerning language use. It is because the empowerment of language through language policy may shape speakers’ identification with a particular nation, their attitudes towards other communities, and their cultural and personal identity. The following article concerns one such case, namely Wales, and its present-day policy of promoting the indigenous language to make the society bilingual. The policy affects both the public sphere, mainly schools and institutions, and the private one, i.e. autonomous organisations and business. It results partly from the regional developments in post-devolution Britain as well as aspirations of all those engaged in preserving the Welsh national heritage.

PL

Język jest kluczowym elementem tożsamości każdego społeczeństwa. Także polityka językowa jest istotną społeczną i polityczną kwestią. Nawet w Unii Europejskiej, geopolitycznym związku państw opartym na ideałach jedności i wspólnych wartości, widoczne są wysiłki na rzecz kształtowania tożsamości mniejszości czy instytucji poprzez wymogi dotyczące użycia języka. Dzieje się tak, ponieważ upodmiotowienie języka poprzez politykę językową może oddziaływać na identyfikację mówców z określonym narodem, ich stosunek do innych społeczności czy też tożsamość kulturową i osobistą. Artykuł dotyczy takiego właśnie przypadku, a mianowicie Walii i jej aktualnej polityki promowania języka rdzennego, celem ukształtowania społeczeństwa dwujęzycznego. Polityka ta dotyczy zarówno sfery publicznej, na przykład szkół i instytucji, a także prywatnej, tzn. autonomicznych organizacji i przedsiębiorstw. Wynika ona częściowo ze zmian regionalnych w zdecentralizowanej i unitarnej Wielkiej Brytanii, oraz aspiracji wszystkich tych, którzy zaangażują się w zachowanie języka walijskiego jako części dziedzictwa narodowego.

17

Język jako element podstawowy narodowej tożsamości na przykładzie serbsko-chorwackiego obszaru językowego

51%

Marta Maria M.

Ogrody Nauk i Sztuk

|

2014

|

issue 4

490-496

PL

Rozpad Jugosławii w latach dziewięćdziesiątych XX w. ujawnił siłę antagonizmów narodowych, które wyraziły się także w odrzuceniu wspólnego języka (jakim był utworzony w połowie XIX w. w wyniku standaryzacji spokrewnionych dialektów język serbsko-chorwacki), jako formy serbskiej dominacji i konstytuowania odrębnych języków – chorwackiego, bośniackiego i czarnogórskiego. Tematem artykułu jest zagadnienie odrębności językowej Serbów, Chorwatów, Bośniaków i Czarnogórców, traktowanej jako element budowania ich narodowej tożsamości oraz wynikająca z tych dążeń polityka językowa poszczególnych państw.

EN

The present paper is concerned with the issue of the linguistic distinctiveness of Serbs, Croats, Bosnians and Montenegrins, treated as part of development their national identity and aspirations resulting from these language policies of individual countries. The paper reveals the historical and social background of the pro blem, in order to show how important it is for every nation to have its own language.

18

Polszczyzna (nie tylko) dla Polaków. Pozycja języka w świecie w opinii studentów

51%

Sagan-Bielawa M.

Język Polski

|

2017

|

vol. 97

|

issue 3

19-34

PL

Artykuł omawia wyniki badań sondażowych przeprowadzonych wśród studentów kierunków humanistycznych i ścisłych uczelni z Krakowa, Gliwic i Wrocławia. Ich celem było sprawdzenie, jakie są wyobrażenia i sądy na temat znaczenia języka polskiego w świecie. W ankiecie zadawano zróżnicowane pytania: o pozycję polszczyzny w Unii Europejskiej ze względu na liczbę użytkowników, o nauczanie polskiego jako języka obcego i egzaminy certyfikatowe oraz o zadania polityki językowej państwa. Zebrany materiał pokazuje nie tylko wiedzę studentów i ich opinie, ale ujawnia poziom świadomości językowej wyrażający się w docenianiu bądź niedocenianiu potencjału własnego języka. Badania sprawdzały też trwałość pewnych stereotypów wśród młodzieży, takich jak zagrożenie języka przez wpływy obce lub wizerunek polszczyzny jako języka trudnego.

EN

The article discusses the results of a survey conducted among students of humanities, science and technology studies in Cracow, Gliwice and Wrocław. Young people have been polled in order to find out their opinion on the status of Polish in the world. They were asked various questions: about the position of Polish in the ranking of EU languages, learning Polish as a foreign language, state certificate examinations and issues of language policy in Poland. The survey showed not only the knowledge and opinion of students but also revealed the scope of linguistic consciousness demonstrated in evaluating or undervaluing the potential of their language. The research examined the permanence of stereotypes as well, such as the threat of negative influence of foreign languages or the idea that Polish is a very difficult language.

19

Dwudziestolecie Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN

51%

Markowski A.

Język Polski

|

2016

|

vol. 96

|

issue 4

5-14

PL

Artykuł zawiera omówienie działalności Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN w dwudziestolecie jej istnienia. Przywołuje najważniejsze fakty i najbardziej zasłużone osoby z jej historii. Omówione zostały najważniejsze obszary działalności RJP, takie jak organizacja Forów Kultury Słowa, wydawnictwa książkowe, współpraca z międzynarodową organizacją językową EFNIL, szkolenia tłumaczy Unii Europejskiej, współpraca z najważniejszymi organami i instytucjami państwowymi. Wspomina się o codziennej działalności RJP (np. odpowiedzi na listy instytucji i osób prywatnych). Artykuł kończy refleksja nad rolą RJP w kształtowaniu współczesnej polskiej polityki językowej.

EN

The article presents the accomplishments of the Council for the Polish Language at the Presidium of the Polish Academy of Sciences during its twenty years of existence. The most important people in the Council’s history are portrayed, together with essential facts about this institution. An overview is provided of the most significant areas of activities, such as the organization of the Forum on the Culture of the Word, book publishing, cooperation with the international organization EFNIL, the training of European Union translators, cooperation with major state authorities and institutions. The daily activities of the Council are also described (e.g. extensive correspondence carried out with institutions and individuals). The article concludes with a reflection on the role of the Council in developing policies on the modern usage of the Polish language.

20

ROLA NAUCZYCIELA – MITY I SLOGANY A RZECZYWISTOŚĆ

51%

Komorowska H.

Neofilolog

|

2015

|

issue 45/2

143-155

EN

The article presents an overview of the situation in language teachingand teacher education in Poland. An attempt has been made to evaluatethe developments of the last 25 years in the Polish educational landscapein the field of language teaching, protection and promotion ofminority and regional languages, pre- and in-service teacher education.Special attention has been given to expectations vis-à-vis the teachingprofession in Poland and abroad, challenges arising in teacher traininginstitutions, difficulties teachers encounter in their everyday functioningas well as their training needs. Controversial issues arising from inconclusiveresearch results have also been identified. In the final partof the text ideas are provided for quantitative and qualitative researchand its role in pre- and in-service teacher education.

Refine search results

Polityka językowa Nowego Brunszwiku

Odmiana nazw niektórych firm i produktów jako przedmiot polityki językowej

Komparatystyka systemów nauczania języków narodowych. Wprowadzenie

ACHIEVEMENTS OF THE PLAIN SWEDISH MOVEMENT FROM THE POLISH PERSPECTIVE

Styl „plain language” i przystępność języka publicznego jako nowy kierunek w polskiej polityce językowej

Esperanto: A Language Policy Assessment

Edukacja jako główny element planowania języka na przykładzie baczkich Bunjewców

Языковые и культурные склады в Болгарии к употребляемому в богослужении языку

ESOKJ 2020: nowy, zmodernizowany europejski system opisu kształcenia językowego

The Basic Principles of the Standardization of the Names of Physiographic Objects in Poland. Part I

Akcja i reakcja. Zmiany w imiennictwie Polaków w czasie drugiej wojny światowej

Polityka językowa Polski i Czechosłowacji wobec mniejszości ukraińskiej w okresie międzywojennym (na przykładzie szkolnictwa Galicji i Zakarpacia)

Integration policy towards the contemporary challenges of migration: an example of Frankfurt (Oder)

Ruchy i inicjatywy społeczne na rzecz języka ukraińskiego. Kulturotwórcze strategie oporu

Языковая идентичность фольксдойче в оккупированных Польше, Белоруссии и на Украине

Language policy and identity politics in Wales

Język jako element podstawowy narodowej tożsamości na przykładzie serbsko-chorwackiego obszaru językowego

Polszczyzna (nie tylko) dla Polaków. Pozycja języka w świecie w opinii studentów

Dwudziestolecie Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN

ROLA NAUCZYCIELA – MITY I SLOGANY A RZECZYWISTOŚĆ