Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  polityka religijna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Status Żydów w cesarstwie chrześcijańskim według księgi XVI Kodeksu Teodozjusza - cz. I

100%
Misiarczyk L.
Seminare. Poszukiwania naukowe
|
2019
|
vol. 40
|
issue 2
175-189
EN
The article presents a general characteristics and content of Book 16 of the Theodosian Code and the religious policy of the late Empire against the dissenters, in order to analyze the status of Jews. In the subsequent part, the author analyzes the privileges enjoyed by the followers of Judaism in the 4th century Empire, that is, privileges for superiors and members of communities as well as the legal protection of synagogues and Judaic worship.
PL
Artykuł przedstawia ogólną charakterystykę i treść XVI Księgi Kodeksu Teodozjusza oraz politykę religijną późnego cesarstwa wobec innowierców, aby na tym tle dokonać analizy statusu żydów. W dalszej części autor analizuje przywileje, jakimi cieszyli się wyznawcy judaizmu w Imperium IV wieku, czyli przywileje dla przełożonych i członków wspólnot oraz prawnej ochrony synagog i kultu judaistycznego.
2
Publication available in full text mode
Content available

Heretycki szał czy recepcja cesarskiego prawodawstwa w polityce religijnej królów wandalskich? Codex Theodosianus XVI a Edictum Hunirici

84%
Wilczyński M.
Vox Patrum
|
2020
|
vol. 75
527-538
EN
The knowledge about the religious policy of the Vandal kings is provided only by the sources which are hostile toward the Vandals, written by the followers of the Nicene orthodoxy. The Arianic sources from this period, even if they existed, have not survived. The preserved sources focus on persecutions – usually drastic in form – and the imposition of Arian heresy by force. According to the authors of the sources, the ferocity of the barbarians combined with their fanatic zeal (typical for heretics) the Vandal kings ruthless rulers. Nevertheless, when we juxtapose the imperial legislation with the deeds of Vandals, especially with the Edict of Huneric, the only preserved legal act concerning those issues, we can explain their policy very differently. The Vandal kings quite accurately adopted and imitated the methods of combating heresy recommended in the Roman legislation. The royal officials of Roman origin and the Roman Arians, who cooperated with Vandals, were probably very well informed in that matter and could deliver the necessary “know how.” In his edict, King Huneric directly indicates the laws issued by the emperors as the basis for his legal regulations directed against the followers of the Nicene orthodoxy. A more thorough analysis of similarities can be an important contribution to research on the extensive use of the Roman administration and law in the barbarian kingdoms in the Western part of the Roman Empire.
PL
Wiedzy o polityce religijnej królów wandalskich dostarczają wyłącznie wrogie Wandalom źródła, pisane przez wyznawców nicejskiej ortodoksji. Źródła proweniencji ariańskiej z tego okresu nawet jeżeli istniały nie zachowały się. Zachowane źródła koncentrują się na drastycznych często formach prześladowań i narzucania siłą herezji ariańskiej. Powodem bezwzględności wandalskich monarchów miała być, zdaniem autorów źródeł, dzikość barbarzyńców i fanatyczny szał typowy dla heretyków. Porównanie prawodawstwa cesarskiego z działaniami Wandalów, a szczególnie z jedynym zachowanym aktem prawnym jakim jest Edykt Huneryka pozwala ukazać działania te w innym aspekcie. Wandalscy królowie dość wiernie przejmowali i naśladowali metody zwalczania herezji zalecane w prawodawstwie rzymskim. Wiedzy o tym prawodawstwie dostarczać mogli zarówno rzymscy urzędnicy administracji królewskiej, jak i rzymskie środowiska ariańskie współpracujące z Wandalami. Król Huneryk w swoim edykcie bezpośrednio wskazuje prawa wydawane przez cesarzy jako podstawę wydanych przez niego regulacji prawnych skierowanych przeciw wyznawcom nicejskiej ortodoksji.  Dokładniejsza analiza występujących podobieństw może być ważnym przyczynkiem do badań nad szerokim wykorzystywaniem rzymskiej administracji i prawa w królestwach barbarzyński na terenach zachodniego cesarstwa rzymskiego.
3
Publication available in full text mode
Content available

Instrumentalizacja prawosławia w polityce wewnętrznej i zagranicznej Rosji w świetle raportu Mirosława Dobrianskiego z 1883 roku

84%
Sempołowicz M.
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
|
2020
|
vol. 55
|
issue 1
93-108
EN
The presented source text is a memorial illustrating the situation in the post-Uniate territories of the Kingdom of Poland. It includes the recommendations to be undertaken in order to strengthen the Orthodox Church influence in these lands. It was recommended, for example, to coordinate the actions of the state administration, the Orthodox Church, and the judicature, to ban the use of the Polish language in state offices, impose severe financial penalties on Roman Catholic priests, strengthen Russian education in schools, and separate the district from the Kingdom of Poland.
PL
Przedstawiony tekst źródłowy jest memoriałem pokazującym sytuację na terenach pounickich Królestwa Polskiego. Zawiera zalecenia, jakie należy podjąć działania w celu wzmocnienia prawosławia. Zalecono m.in. skoordynowanie działań administracji państwowej, Cerkwi oraz sądownictwa, zakazanie używania polskiego języka w urzędach, nakładanie dotkliwych kar finansowych na księży rzymskokatolickich, wzmocnienie rosyjskiego szkolnictwa oraz wydzielenie omawianego obszaru z Królestwa Polskiego.
4

Religious policy in Poland towards catechetical teaching in the years 1961-2001

84%
Mazurkiewicz R.
|
2014-2015
|
vol. 10-11
|
issue 1: Prawo
127-146
PL
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka uchwalona przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1948 r. proklamuje prawa człowieka do wolności myśli, sumienia i wyznania. Deklaracja podkreśla, że prawo to obejmuje również wolność głoszenia swego wyznania lub wiary, bądź indywidualnie, bądź wespół z innymi ludźmi, publicznie i prywatnie, poprzez nauczanie, praktykowanie, uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajów. Na wyraźne podkreślenie prawa człowieka do poznawania zasad wiary (zarówno w nauczaniu Kościoła, jak i oświadczeniach Organizacji Narodów Zjednoczonych) wpływ miały doświadczenia Kościoła w systemie totalitarnym w ostatnich dekadach, a zwłaszcza w systemie opartym na ideologii marksistowskiej. Taka właśnie była sytuacja, w jakiej od II wojny światowej do 1989 r. znajdował się w Polsce Kościół, stanowiący część organizmu społecznego, który był zmuszony koegzystować z ustrojem komunistycznym. Dlatego trudno było oczekiwać kompromisu czy – tym bardziej – przychylnej postawy ze strony władz państwowych wobec katechizacji w owym okresie. W czasach PRL prawo, akty i przepisy administracyjne służyły jako środek wzmocnienia rządów komunistycznych i podporządkowania im wszystkich sfer życia społecznego i państwowego. System prawny nie dawał żadnych gwarancji przestrzegania praw osoby ludzkiej i, co więcej, ograniczał on pradawne prawa Kościoła, w tym prawo do nauczania religii. Sytuacja uległa radykalnej zmianie po 1989 r., jako wynik transformacji politycznej, kiedy to totalitarny ustrój komunistyczny został zastąpiony ustrojem demokratycznym. Niniejszy artykuł obejmuje lata 1961-2001, to jest od momentu, gdy nauczanie religii zostało usunięte ze szkół, do promulgowania Dyrektorium katechetycznego Kościoła Katolickiego w Polsce.
EN
The Universal Declaration of Human Rights passed by the United Nations Organization in 1948 proclaims man’s rights to liberties of thought, conscience and religion. The Declaration emphasizes that this right also includes the freedom to profess one’s religion or faith, individually or in a community, publicly or privately, through teaching, practising, worship or observance of customs. A clear emphasis of man’s right to get to know the principles of faith (both in the teaching of Church and the statements of the United Nations Organization) was influenced by the experiences of the Church in totalitarian system in recent decades, and especially in the system based on Marxist ideology. It was the situation in which the Church remained in Poland since World War II till 1989, constituting a part of the social organism that was forced to live in co-existence with the communist system. Hence, it was difficult to expect a compromise or – even more – a favourable attitude on the part of the state authorities as far as catechetical teaching of that period was concerned. In the times of PRL, the law, administration acts and regulations served as means to strengthen the communist rule and subordinate all spheres of social and state life to it. The legal system did not give any guarantees of respecting the rights of a human person and, what is more, it limited the age-old rights of the Church, including the right to teach religion. The situation underwent a decisive change only after 1989 as a result of the political transformation, when the totalitarian communist system was replaced by a democratic one. The present article covers the years 1961-2001, which is from the moment when religious instruction was removed from school till the promulgation of the Polish catechetical directory.
5
Publication available in full text mode
Content available

Chrześcijańskie Kościoły w Angoli i angolskie polityki tożsamości. Przypadek Kościoła Bom Deus

67%
Zawiejska N.
Orientalia Christiana Cracoviensia
|
2018
|
vol. 10
EN
In this article I am focusing on the identity and belonging of Angolan Christian churches. I am showing how religious and social identities of religious groups and institutions are rooted in multiple sources like social imaginations, memories, territory and affective attachments. These identity dimensions are deeply engaged in shaping social lives in a contemporary Angolan society, however, they are not compatible with identity constructs introduced by political discourses in Angola. This article offers an insight into the role of social and religious identities in shaping contemporary social dynamics in Angola. The analysis is based on the case study of Bom Deus church.
PL
Artykuł koncentruje się na procesach tożsamościowych obecnych na gruncie chrześcijaństwa w Angoli. Analizie zostały poddane upolitycznione angolskie tożsamości narodowe, którym przeciwstawiają się religijne i społeczne tożsamości zapośredniczone w społecznych wyobrażeniach, pamięci, przestrzeni czy emocjach. Głównym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na to, jak w ten sposób ujmowane tożsamości wychodzą naprzeciw upolitycznionym konstrukcjom angolskości, a przez to jak wpływają na dynamikę społeczną współczesnej Angoli. Analiza opiera się na studium przypadku Kościoła Bom Deus.
6
Publication available in full text mode
Content available

Конфессиональная политика виленских генералов-губернаторов в 1860–1870-х годах

67%
Wiech S.
Wschodni Rocznik Humanistyczny
|
2020
|
vol. XVII (2020)
|
issue 4: Nauki o polityce i historia administracji
131-144
RU
После краха Январского восстания в Литве и Беларуси произошел коренной перелом в религиозной политике российских властей. Важную роль в создании этой новой политики сыграли вильнюсские генерал-губернаторы. Поскольку католическая церковь и духовенство считались наиболее значительными бастионами польской и латинской культуры, репрессивная религиозная политика была наложена на католическое население. Репрессии и ограничения в отношении католической церкви приняли форму ликвидации Минской епархии, закрытия католических церквей и монастырей, а также наложения многочисленных запретов и ограничений на религиозную практику. В результате новой политики произошло резкое сокращение населения католиков, а также сокращение числа духовенства, а также социальная и экономическая деградация церкви. Противоположные цели и задачи были поставлены перед Православной Церковью. Российские власти поддерживали создание новых приходов, строительство церквей, создание монастырей, расширение владения и жалованья священников. Программа возвращения Литвы и Беларуси к их русским корням интенсивно продвигалась в 60-е и 70-е гг. XIX века. Она предполагала, что православная вера будет главной основой для построения новой национальной, культурной и политической идентичности. Самой большой жертвой этой программы стало польское население, польско-латинская культура и католическая церковь.
EN
After the collapse of the January Uprising in Lithuania and Belarus, a fundamental change in the religious policy of the Russian authorities occured. The Vilnius generals-governors played an important role in creation of that new policy. Since the Catholic Church and clergy have been considered the most significant bastions of Polish and Latin culture, the repressive religious policy was imposed on the Catholic population. The repressions and restrictions against the Catholic Church took the shapes of liquidation of the Diocese of Minsk, closure of Catholic churches and monasteries, and the imposition of numerous prohibitions and restrictions on religious practices. As the result of the new policy a drastic decline in the population of the Catholics occurred, so as a reduction in the number of the clergy, and the social and economic degradation of the Church. The opposite goals and tasks were set towards the Orthodox Church. The Russian authorities supported the creation of new parishes, building of churches, creation of monasteries, expansion of the state of possession and the salary of priests. The programme of returning Lithuania and Belarus to their Russian roots, pushed intensively in the 60s. and 70s. of the 19th century, assumed that the Orthodox faith would be the main basis for building a new national, cultural and political identity. The biggest victim of that programme was the Polish population, the Polish-Latin culture and the Catholic Church.
PL
Po upadku Powstania styczniowego na Litwie i Białorusi nastąpiła zasadnicza zmiana w polityce religijnej władz rosyjskich. W tworzeniu nowej polityki ważną rolę odegrali wileńscy generał-gubernatorzy. Kościół i duchowieństwo katolickie uznano za najważniejsze bastiony kultury polskiej i łacińskiej, dlatego wobec ludności katolickiej narzucono represyjną politykę religijną. Represje i restrykcje wobec Kościoła Katolickiego przybrały postać likwidacji diecezji mińskiej, likwidacji kościołów i klasztorów katolickich oraz nałożenia licznych zakazów i ograniczeń praktyk religijnych. W wyniku nowej polityki nastąpił drastyczny spadek liczby katolików, a także zmniejszenie liczebności duchowieństwa oraz degradacja społeczna i ekonomiczna Kościoła. Przeciwne cele i zadania postawiono Cerkwi Prawosławnej. Władze rosyjskie wspierały tworzenie nowych parafii, budowę kościołów, zakładanie klasztorów, rozszerzenie stanu posiadania i uposażenia księży. W latach 60-ch i 70-ch XIX wieku intensywnie forsowany był program powrotu Litwy i Białorusi do ich rosyjskich korzeni, który zakładał, że wiara prawosławna będzie główną podstawą budowania nowej tożsamości narodowej, kulturowej i politycznej. Największą ofiarą tego programu była ludność polska, kultura polsko-łacińska i Kościół Katolicki.
7
Publication available in full text mode
Content available

Polityka religijna Teodoryka Wielkiego w nowym ujęciu?

67%
Prostko-Prostyński J.
|
2018
|
vol. 125
|
issue 1
PL
Artykuł podejmuje krytyczną dyskusję z hipotezami przedstawionymi w najnowszej książce poświęconej polityce religijnej Teodoryka Wielkiego, władcy Ostrogotów i Rzymian w Italii. Książka ta, pióra Moniki Ożóg, została opublikowana dwukrotnie: po raz pierwszy w wersji polskiej (2012) i po raz drugi w wersji angielskiej (2016). The article enters into a critical discussion with the hypotheses put forward in the most recent book on the religious policy of Theodoric the Great, the ruler of the Ostrogoths and Romans in Italy. The book, by Monika Ożóg, was published twice: first in the Polish language (2012), and then in English (2016).
8
Publication available in full text mode
Content available

Православна Церква та радянска влада на Донеччині 1965–1985 рр.

59%
Nikiforow К.
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
|
2021
|
vol. 6
|
issue 16
71-82
PL
Po krótkiej kampanii antyreligijnej „szturm nieba” zainspirowanej przez Nikitę Chruszczowa okres zaostrzenia kryzysu ideologicznego w Związku Radzieckim w latach 1965–1985 stał się względnie spokojny dla związków religijnych. Ogólnie w ZSRR, szczególnie w ukraińskiej SRR, a zwłaszcza w regionie donieckim, największą liczbą wspólnot i wierzących posiadała rosyjska Cerkiew prawosławna. Sowiecka polityka religijna, która pozostała jawnie ateistyczna, zaczęła się zmieniać w czasach panowania Leonida Breżniewa przy milczącej akceptacji istnienia Cerkwi. Trend ten był widoczny na poziomie lokalnym. Uwaga autora koncentruje się na regionalnym aspekcie interakcji między władzami sowieckimi a Cerkwią Prawosławną.
UK
Після короткої антирелігійної кампанії “штурму небес”, інспірованої Микитою Хрущовим, період загострення ідеологічної кризи в Радянському Союзі (1965–1985 рр.) став відносно спокійним для релігійних організацій. В СРСР загалом, Українській РСР та Донецькій області зокрема найбільшою за кількістю громад та віруючих була Російська Православна Церква. Радянська релігійна політика, яка залишалася відверто атеїстичною, в епоху правління Леоніда Брежнєва стала змінюватися у бік мовчазного прийняття існування Церкви. Відповідна ця тенденція відображалося й на місцевому рівні. Увагу автора акцентовано на регіональному аспекті взаємодії радянської влади та Православної Церкви.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.