Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  polska emigracja polityczna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
W artykule naszkicowano historię Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) we Francji działającego w latach 1947-1990, które było częścią Polskiego Stronnictwa Ludowego na Uchodźstwie, kierowanego przez Stanisława Mikołajczyka. Partia ta należała do tzw. polskiej emigracji niepodległościowej, której celem było działanie na rzecz wyzwolenia Polski spod jarzma komunistycznego. PSL we Francji dynamicznie się rozwijało od końca lat 40. do początku lat 60. XX wieku. W kolejnych latach działalność coraz bardziej zamierała, likwidacji uległa znaczna część kół stronnictwa. Przyczyną zmniejszenia aktywności PSL było przede wszystkim starzenie się jego członków, brak napływu młodych osób do partii, brak środków finansowych na prowadzenie działalności. Do czasu odzyskania samodzielności i odrzucenia komunizmu w Polsce dotrwali tylko najwytrwalsi, ideowi działacze. Działacze ci, po odrodzeniu się niezależnego PSL w Polsce, uznali się za zagraniczną część PSL w kraju.
PL
The article presents an outline of history of the Polish People’s Party in F rance, active in years 1947-1999, which was a part of the Polish People’s Party in Exile. The Party belonged to the so-called Polish independence emigration. The PSL in France developed dynamically from the late 1940s until the early 1960s. In the following years, its activity diminished gradually and a great number of local party clubs were liquidated. The main reasons behind such decrease in activity of the PSL included, first of all, ageing of its members, lack of inflow of young people into the party and lack of financial resources. Only the most persistent and idealistic activists remained until regaining of independence and overthrowing of communism in Poland. Upon rebirth of the independent PSL in Poland, these activists considered themselves to be the foreign part of the domestic PSL.
PL
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych obszarów działalności społecznej i politycznej Anglo-Polish Conservatve Society. Angielsko-polskie stowarzyszenie było strukturą afiliowaną przy brytyjskiej Partii Konserwatywnej, która zrzeszała wybranych Polaków, emigrantów politycznych i Brytyjczyków złączonych wspólnotą ideową. Anglo-Polish Conservative Society afirmowało program brytyjskich konserwatystów, na podstawie którego kształtowało własne interpretacje polityczne. Organizacja miała na celu dążenie do zawiązania wspólnoty osób, które dzięki podejmowanym inicjatywom, stopniowo budowałyby porozumienie polsko-brytyjskie mogące przełożyć się na bardziej wymierny udział Polaków w życiu społecznym i politycznym kraju ich emigracyjnego osiedlenia. Według Anglo-Polish Conservative Society najlepszym sposobem by zrealizować powyższy cel była organizacja wspólnych wydarzeń oraz przedsięwzięć w obszarze społecznym, kulturalnym, gospodarczym czy politycznym. Wśród przedstawianych w artykule obszarów aktywności Anglo-Polish Conservative Society można wymienić działalność podczas poszczególnych kampanii wyborczych i referendalnych, organizację spotkań politycznych i wydarzeń towarzyskich oraz serię aktywności w sferze emancypacji ekonomicznej Polaków zamieszkujących Wielką Brytanię.
EN
The aim of this article is to present selected areas of social and political activity of the Anglo-Polish Conservatve Society. The Anglo-Polish Association was an affiliated structure of the British Conservative Party, which brought together selected Poles and Britons united by an ideological community. The Anglo Polish Conservative Society affirmed the British Conservative program, on the basis of which it emphasized its own political interpretations. The organization aimed at forming a community of people who, thanks to the initiatives undertaken, would gradually build a Polish-British agreement that would translate into a more visible participation of Poles in the social and political life of the country of their emigration settlement. According to the Anglo- Polish Conservative Society, the best way to achieve the above goal was to organize joint events and undertakings in the social, cultural, economic and political fields. The areas of activity of the Anglo-Polish Conservative Society presented in the article include activities during individual election and referendum campaigns, organization of political meetings and social events and a series of activities in the sphere of economic emancipation of Poles living in Great Britain.
PL
Katolicki Uniwersytet Lubelski w latach zimnej wojny należał do grona nielicznych uczelni z Europy zdominowanej przez komunizm, które utrzymywały intensywne i ważne kontakty ze światem zachodnim. Ułatwieniem bez wątpienia był profil uczelni i jej związki z Kościołem katolickim. To jednak nie tłumaczy całości fenomenu tych kontaktów ani ich siły. Po 1945 r. istotną bowiem część społeczności katolickiej na Zachodzie stanowili polscy emigranci. Kościół w Polsce był postrzegany praktycznie przez wszystkich emigrantów jako ostoja tradycyjnych wartości, poddawana silnej presji politycznej przez władze PRL. KUL symbolizował specyficzny wymiar tego ucisku – wobec katolickiego szkolnictwa wyższego i niezależnej od władzy nauki. Utrzymywanie tych kontaktów było niezwykle trudne, ale pozwoliło przetrwać uniwersytetowi materialnie, rozbudować zbiory biblioteczne, a nawet zaistnieć w nauce światowej. Było to zasługą pojedynczych oddanych sprawie osób (np. księdza Antoniego Banaszaka), powoływanych w tym celu Towarzystw Przyjaciół KUL na całym świecie, jak również środowisk i instytucji, które – jak np. Instytut Literacki w Paryżu – widziały w niezależności KUL-u ważną i godną wsparcia wartość. Tekst niniejszy stanowi próbę zaprezentowania panoramy geografii miejsc, z których płynęła ta pomoc, jak i różnorodności jej form – stypendiów, przekazów pieniężnych, wsparcia materialnego, ułatwiania kontaktów ze światem zachodnim. To również dzięki temu KUL był w okresie zimnej wojny uczelnią tak wyjątkową.
EN
During the Cold War Catholic University of Lublin (KUL) belonged to a group of few universities in Europe subjugated by communism, which had intensive and important contacts with the Western world. The catholic character and strong ties with Catholic Church helped in this. But it doesn’t explain nor the whole phenomenon of those contacts either their strength. Since 1945 the important part of Catholic community in the West were Polish émigré. Almost all of them perceived Catholic in Poland as an anchor of traditional values which was under strong political pressure of the communist authorities. KUL symbolised specificity of this oppression – directed against catholic higher education as well as against independent research. Preservation of mentioned contacts was a hard task, but helped university to survive financially, to extend the library collections and even to become known in world science. All credit goes to individuals ready for sacrifice (like priest Antoni Banaszak), special societies of Friends of KUL all over the world as well as other milieus (among the Literary Institute in Paris), which saw in KUL’s independence a value worth support. This text is only an attempt to reconstruct the geography of places from which that support was received as well as diversity of types of that support: grants, money transfers, direct financial help, facilitation in contacts with Western researchers. This is also the reason why KUL was so extraordinary university of Cold War times.
EN
Artykuł ukazuje rolę organizacji społecznych powstałych na emigracji politycznej Polaków po II wojnie światowej w dziedzinie mobilizacji politycznej polskiego wychodźstwa powojennego. Problematyka mobilizowania do działalności w życiu politycznym w tym środowisku została przedstawiona na przykładzie udziału Związku Harcerstwa Polskiego poza Polską w organizacji obchodów rocznic i świąt państwowych, w tym wpływu jego działalności na zaangażowanie oraz kulturę polityczną polskich emigrantów. The article shows the role of social organisations formed within the communities of Polish political emigrants after World War II in the field of political mobilization of Polish post-war emigration. The problem of mobilising for activity in political life in this community was presented on the example of the participation of the Polish Scouting and Guiding Association outside Poland in organising the celebration of anniversaries of important historical events and national holidays, including the impact of these activities on the involvement and political culture of Polish emigrants.
EN
The „Archivum Helveto-Polonicum Foundation” was established in June 1997 by Jacek and Ludwika Sygnarski in Freiburg. It was a result of their collecting passion, especially of Jacek Sygnarski’s one, developed back in his time in Toruń. Since the mid 70’s, they have created one of the largest private collections of the clandestine (so called „second circulation”) publications, as well as press and underground publications from the period of Solidarity. When the Martial law in Poland was declared they were visitng Jacek’s uncle in Freiburg, a former soldier of the 2nd Division of Foot Riflemen (2nd DSP) interned in Switzerland. This way the have opened the emigration chapter of their lives. In the course of 20 years of the Foundation’s activities, their consistent work resulted in a considerable collection of about 116 archival sets of up to 290 linear meters, about 80,000 volumes and many valuable museal items such as 2nd DSP soldiers’ uniforms. In addition, the Sygnarskis organized vernissages, exhibitions in French, they also published multilingual publications. Their achievements in favor of Polish culture in exile are noteworthy and deserve the highest recognition.
PL
Fundacja „Archivum Helveto-Polonicum” została założona przez małżeństwo Jacka i Ludwikę Sygnarskich we Fryburgu w czerwcu 1997 r. Krok ten stanowił naturalne rozwinięcie ich pasji kolekcjonerskiej. Od połowy lat 70. stworzyli bowiem jeden z największych prywatnych zbiorów wydawnictw drugiego obiegu oraz prasy i wydawnictw oficjalnych i podziemnych z okresu „Solidarności”. Stan wojenny zastał ich podczas wizyty u wuja we Fryburgu, byłego żołnierza 2 DSP internowanego w Szwajcarii. W ciągu 20 lat działalności fundacji wytężona, konsekwentna praca jej założycieli zaowocowała zgromadzeniem potężnych zbiorów, które liczą około 116 zespołów archiwalnych o wielkości sięgającej blisko 290 m.b., ok. 80 000 woluminów oraz wiele cennych eksponatów muzealnych, wśród których są np. mundury żołnierzy 2 DSP. Ponadto J. i L. Sygnarscy organizowali wernisaże, wystawy w języku francuskim, wydawali wielojęzyczne publikacje. Ich dokonania na rzecz kultury polskiej poza krajem są niebagatelne i zasługują na najwyższe uznanie.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.