Search results

1

Główne tendencje w procesach kształtowania się systemów politycznych państw postradzieckich

100%

Czachor R.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2015

|

vol. 2

85-98

EN

The peak moment of crisis in the Soviet Union was its official dissolution in the end of 1991. All former Soviet republics were forced to face serious challenges in social and political development. The phenomena of post-communist transformation is a field of broad investigations. The article examines main common trends in the development of political systems in the post-Soviet countries. The author concludes that former USSR republics have passed period of transformation and established political regimes of a new type. It confirms a thesis about possibility of transformation of undemocratic regime into another undemocratic. Drawing prospects to further development of post-Soviet political systems, the author suggests two scenarios: “turbulent democratization” and “authoritarian remake”.

2

Power Rivalry in the Post-Soviet Space in Political and Military Domain

100%

Włodkowska-Bagan A., Kopcewicz G., Olszanecka N., Urbański D., Piechowiak-Lamparska J., Bryc A., Bojarczyk B., Jorgensen F. A. E., Niedziołka D., Pacześniak A., Potorski R., Wincławska M., Włodkowska-Bagan A., Jeran A., Mol A., Solsbery A., Dąbrowska I., Głodkowski M., Kopcewicz G., Olszanecka N., Piechowiak-Lamparska J.

The Copernicus Journal of Political Studies

|

2012

|

issue 2 (2)

PL

Since the mid-90s the Russian Federation has remained the most important player in the CIS region. It has the greatest potential of instruments which can be used towards the post-Soviet states in political and military domain to maintain and maybe even broaden its influence in its former colonies. It seems that Iran has the least potential to employ. Its situation is the most complex one because of Western and Turkish concerns not only about fundamentalism export to the Muslim post-Soviet countries but also the disturbing issues not directly connected with the CIS region – Iranian nuclear program, its backing for terrorist organization in the Middle East, its anti-Israeli position and Teheran engagement in the Syrian conflict.Full text: http://bazhum.muzhp.pl/czasopismo/589/?idno=14762

3

Klanowość i polityka wewnętrzna Abchazji

88%

Czachor R.

Miscellanea Posttotalitariana Wratislaviensia

|

2015

|

vol. 3: Elity w krajach Europy Środkowej i Wschodniej po roku 1989

65 - 76

EN

Abkhazia is one of the post-Soviet, unrecognized de facto entities. Since gaining independence, Abkhazian internal politics has been determined by both balance and conflicts between the two main clans. The paper deals with the problem of Abkhazian political life in the light of clans’ activity. First, the author distinguishes three periods in the political history of contemporary Abkhazia. The further part of the paper goes on to describe its consecutive periods.

4

Weighing the Burden of Security: US Democracy Assistance in the Post-Soviet Space

88%

Žielys P.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2010

|

vol. 3

|

issue 1

76-98

EN

Academic discussions on US democracy assistance reveal an underlying tension between commitment to democratic process and interest in desired political outcomes. This paper examines the case of Yeltsin's Russia in order to identify deficiencies of US democracy protection policy which is vulnerable to the impact of US short- and medium-term security interests. Both diplomatic and programmatic levels of US democracy protection policy are considered. As a result, an analytical model of ‘security-burdened’ democracy protection policy is developed. This paper argues that the model of ‘security-burdened’ democracy protection policy could be helpful in analyzing other cases of US democracy assistance efforts in the post-Soviet space, such as the cases of Saakashvili's Georgia and Yushchenko's Ukraine.

5

Główne podejścia teoretyczne do analizy „kolorowych rewolucji” na obszarze postradzieckim

88%

Hurska-Kowalczyk L.

Przegląd Wschodnioeuropejski

|

2021

|

vol. 1

225-234

EN

The objective of this article is an overview and analysis of three theoretical approaches applied to ‘colour revolutions’ (wide anti-government protests in the area of the former ZSSR, which led to changes in governments), considered as 1) a way to re-activate the process of democratization in post-Soviet countries, based on Samuel P. Huntington’s concept of the waves of democracy (Valerie Bunce, Sharon Wolchik, Thomas Carothers, Mark Beissinger, Michael McFaul, Taras Kuzio); 2) the effect of the impact of structural factors (Lucan Way, Steven Levitsky, Katya Kalandadze, Mitchell Orenstein); 3) a method to transform “post-soviet neopatrimonial regimes”, founded on the paradigms of patronal politics (Henry Hale, Rałał Czachor, Vladimir Gel’man, Ołeksandr Fisun).

6

Two Competing Normative Trajectories in the Context of the First Baltic Gay Pride Parade in Lithuania

75%

Mažylis L., Rakutienė S., Unikaitė-Jakuntavičienė I.

Baltic Journal of Law & Politics

|

2014

|

vol. 7

|

issue 2

37-76

EN

For a long time post-Soviet space has been perceived as homophobic and intolerant of LGBT persons. The three Baltic States - Lithuania, Latvia and Estonia - as former Soviet republics and current members of the European Union, represent the space where a strong homophobic post-Soviet atmosphere competes with pro-LGBT Western influence. This article examines how the first LGBT Pride Parade (which occurred in Vilnius in 2010) is reflected in Lithuanian media portals. The article also presents the broader context of LGBT issues by reviewing legal changes and Lithuanian political parties’ programs. Our analysis of the media and other sources is based on three arguments: 1) that the LGBT pride parade in Vilnius became the most important event for reflecting LGBT issues in the media and society; 2) it might have not been possible without support and influence from external institutions; and 3) the LGBT parade revealed the division of two competing normative trajectories in Lithuania. The reconstructed trajectories in the article are based on the theoretical framework of new institutionalism, media analysis, interviews and focus groups. Construction of the LGBT campaign and counter-campaign seem delimited rather than approaching them as value normative consensus. However, the way in which LGBT persons are reflected within the Lithuanian media is remarkably different in comparison with the early post-Soviet period. The Baltic gay pride parade “for equality” and external (Western) support for it were highly visible in the media, influenced a significant debate on the topic not otherwise experienced in Lithuania, and (re)introduced a question about the perception of ‘normality’ within society. These debates also raise the question of how norms and institutions change and adapt within society.

7

The European Union vs. the Eurasian Economic Union: “integration race 2.0”?

75%

Kinyakin A. A., Kucheriavaia S.

Przegląd Europejski

|

2019

|

vol. 2019(3)

135-153

EN

Unia Europejska a Euroazjatycka Unia Gospodarcza: „wyścig integracyjny 2.0”? Jedną z najbardziej zauważalnych cech rozwoju regionalnego w Eurazji wydaje się być konkurencja między Unią Europejską (UE) a Rosją w ramach tak zwanego „spornego sąsiedztwa”, a mianowicie przestrzeni poradzieckiej. Zapoczątkowana w latach 90. XX wieku, konkurencja ta nabrała szczególnego rozpędu w 2000 r. po rozpoczęciu kierowanego przez Rosję „procesu integracji euroazjatyckiej”, co zaowocowało utworzeniem Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG) w 2015 roku i przeniosło konkurencję między UE a Rosją na nowy poziom – zaczął się tzw. „wyścig integracyjny”, który miał duży wpływ na przestrzeń poradziecką. Najbardziej przyciągającym uwagę skutkiem tego procesu został wybuch tzw. „kryzysu ukraińskiego” w 2013 r., który z jednej strony przyczynił się do dalszego pogorszenia się stosunków UE–Rosja, z drugiej zaś – utorował drogę do opracowania nowych form i narzędzi działań integracyjnych. Nie doszło jednak do zatrzymania „wyścigu integracyjnego” między UE a kierowanym przez Rosję EUG. Będąc w fazie utajonej „krystalizacji”, idzie ten proces dalej wraz z ukrytą konkurencją między blokami integracyjnymi. Jego aktorami są nie tylko państwa postsowieckie, dotychczas nieuczestniczące w tych blokach, ale także obecni członkowie struktur integracyjnych. Wszystko to sprawia, że „nowa edycja” wyścigu integracyjnego jest dość niebezpieczna – dalsze przyspieszenie konkurencji może prowadzić do konfrontacji między UE a EUG, co może mieć nieprzewidywalne konsekwencje

8

Особенности проявления экономических кризисов на постсоветском пространстве

63%

Afanasyeva (Афанасьева) M. A. М. А.

Studia Orientalne

|

2015

|

issue 2(8)

52-67

PL

Ostatni światowy kryzys finansowo-gospodarczy, który rozpoczął się pod koniec 2007 roku wpłynął na wiele krajów. Kryzys, który powstał początkowo w państwach rozwiniętych, szybko rozprzestrzenił się do krajów o gospodarkach w okresie przejściowym, takich jak postsowieckie. Obecny kryzys tych państw wykazał wady i zalety procesu globalizacji ekonomicznej. Autorzy artykułu zbadali problem wewnątrzregionalnych kanałów rozpowszechniania się kryzysu, a także mocnych i słabych stron gospodarek krajowych. Przedstawili także stopień zaangażowania tych gospodarek w procesie globalizacji, jak również poziom ryzyka związanego z tym procesem. Kryzys był badany na podstawie wyników gospodarczych jednego państwa.

EN

Last global financial-economic crisis started at the end of 2007 has affected a large number of countries. The crisis, which arose initially in developed countries, was sharply transferred to countries with economies in transition. Thus, the modern economic and financial crisis of the post-Soviet countries came from the outside. The current crisis has shown the pros and cons of the process of economic globalization. The authors examined the problem of intra-regional channels of crisis dissemination, as well as the strengths and weaknesses of national economies, and establishes the degree of involvement of these economies in the globalization process and determines the level of risk associated with this process. The crisis was evaluated based on the performance of the economy of a single country

9

Збройні конфлікти та невизнані «республіки» як інструменти впливу Росії на пострадянські країни

63%

Кордун O. O.

Проблеми всесвітньої історії

|

2021

|

issue 16

54-73

UK

The study is an attempt to generalize the practice of Russia’s implementation of its influence in the post-Soviet space in the context of hybrid aggression as the essence of Russia’s international policy in the region. The main focus of this aggression is directed against those countries of the former Soviet republics that have declared their clear course of European and Euro-Atlantic integration (Ukraine, Georgia and Moldova) and thus stand in the way of Russia’s imperial ambitions. In order to implement its plans, Russia comprehensively uses a wide range of tools and methods of influence of both non-military (“soft power”) and military (“hard power”) nature. Such influence is carried out systematically, for many years and has a complex and comprehensive character in various spheres. Moreover, the methods and ways of influence, as well as their priority, are not stable and differ depending on the country of their application. Among them, not the least place is given by Russia to the manipulation of armed conflicts, which is part of the well-established mechanism of the so called hybrid wars in order to strengthen its geopolitical influence. Supporting or using certain forces in active armed conflicts or threatening to resume the active phase of “frozen” armed conflicts can be a serious tool of foreign policy pressure and give Moscow real military-political advantages in the region. Such conflicts have a decisive impact on the agenda of their localization countries and bring enormous damage to their economic and human potential. The “frozen” conflicts in Georgia and Moldova, as well as the still active conflict in eastern Ukraine, have become clear obstacles to the rapid progress of these countries on the path to European and Euro-Atlantic integration and create a very negative background for their democratic and economic development. As Russia has not yet achieved its goals in the conflict zones in Ukraine, Georgia and Moldova, it is most likely that no significant positive changes in their settlement should be expected in the near future. One of the most effective mechanisms to protect Russia from expansionist encroachments for these countries may be maximum rapprochement with the EU and NATO, and in the long run – accession to these organizations. Such a step will be a kind of victory in the hybrid war with Russia. After all, it is precisely in order to prevent such an option that Russia has created and / or maintains the above-mentioned zones of instability.

EN

Дослідження є спробою узагальнення практики реалізації Росією своїх впливів на пострадянському просторі в контексті гібридної агресії як суті міжнародної політики РФ в цьому регіоні. Основне вістря цієї агресії спрямоване проти тих країн з числа республік колишнього СРСР, які задекларували свій чіткий курс на європейську та євроатлантичну інтеграцію (Україна, Грузія і Молдова) та таким чином стоять на заваді реалізації імперських амбіцій Росії. Задля здійснення своїх планів Росія комплексно використовує широкий спектр інструментів та методів впливу як невійськового («soft power»), так і військового («hard power») характеру. Такий вплив здійснюється системно, протягом багатьох років та має комплексний і всеосяжний характер у різних сферах. До того ж методи і способи впливу, як і їх пріоритетність, не є сталими і різняться залежно від країни їх застосування. Серед них не останнє місце відведене Росією маніпуляціям збройними конфліктами, що є частиною добре відпрацьованого цією країною механізму ведення т.зв. гібридних воєн з метою зміцнення свого геополітичного впливу. Підтримка чи використання певних сил у активних збройних конфліктах або ж загроза відновлення активної фази «заморожених» збройних конфліктів можуть виступати серйозним інструментом зовнішньополітичного тиску та надають Москві реальні військово-політичні переваги в регіоні. Такі конфлікти справляють вирішальний вплив на порядок денний країн їх локалізації та приносять колосальні збитки для їх економічного та людського потенціалу. «Заморожені» конфлікти в Грузії та Молдові, як і досі активний конфлікт на сході України, стали явними перешкодами для швидкого просування цих країн на шляху європейської та євроатлантичної інтеграції та створюють вкрай негативне тло для їх демократичного та економічного розвитку. Оскільки Росія наразі не досягла своїх цілей в зонах конфліктів в Україні, Грузії та Молдові, найбільш ймовірно, що у найближчий перспективі не варто очікувати суттєвих позитивних змін у їх врегулюванні. Одним з найбільш ефективних механізмів убезпечення від експансіоністських зазіхань Росії для цих країн може стати максимальне зближення з ЄС та НАТО, а в перспективі – і вступ до цих організацій. Такий крок стане й своєрідною перемогою у гібридній війні з Росією. Адже саме заради недопущення такого варіанту Росією були створені та/або підтримуються згадані вище зони нестабільності.

10

Role theory and Russia’s attempts to integrate the post-Soviet space: from internal to international duties

63%

Strycharz D.

Nowa Polityka Wschodnia

|

2022

|

issue 4(35)

72-100

RU

После российского вторжения в Украину в феврале 2022 года внешняя политика Москвы в отношении постсоветского пространства стала еще более серьезной проблемой. Чтобы лучше понять поведение России на постсоветском пространстве, стоит проанализировать, что привело к возобновлению интереса Москвы к этой сфере. Существует множество версий, объясняющих политику России по отношению к своим соседям, но они часто сосредоточены на материальных факторах или российских имперских комплексах. Чтобы устранить существующий разрыв и изучить изменения в отношении Москвы к региону, в данной статье будет использована ролевая теория и проанализированы сдвиги в представлениях о национальной роли России. Утверждается, что сочетание важных внешних и внутренних факторов привело к изменению восприятия международных обязанностей и ответственности России в период между приходом Путина к власти и его возвращением на пост президента в 2012 г. Следовательно, эти изменения привели к различному пониманию роли России на посту президента. - Советское пространство, что впоследствии повлияло на все более агрессивные действия России в регионе.

EN

With the Russian invasion of Ukraine in February 2022, Moscow’s foreign policy towards the post-Soviet space has become an even greater area of concern. In order to better understand Russia’s behaviour in the post-Soviet space, it is worth analysing what led to Moscow’s renewed interest in this area. There are numerous accounts explaining Russia’s policies towards its neighbourhood, but they often focus on material factors or Russian imperial complexes. To address the existing gap and examine changes in Moscow’s attitude towards the region, this paper will use role theory and analyse shifts in Russia’s national role conceptions. It argues that the combination of important external and internal factors led to changes in perception of Russia’s international duties and responsibilities between Putin’s rise to power and his return to the presidency in 2012. Consequently, these changes resulted in different understanding of Russia’s role in the post-Soviet space, which had implications for Russia’s increasingly aggressive actions in the region afterwards.

11

The European Union vs. the Eurasian Economic Union: “integration race 2.0”?

51%

Kinyakin A. A., Kucheriavaia S.

Przegląd Europejski

|

2019

|

issue 3(53)

135-153

EN

One of the most remarkable features of regional development in Eurasia is the competition between the European Union (EU) and Russia within the so called “contested neighborhood”, e.g. the post-Soviet space. Originated in the 1990s it gained the special momentum in 2000s after the beginning of the Russia-led “Eurasian integration process”, leading to the creation of the Eurasian Economic Union (EAEU) in 2015. That fact brought the competition between the EU and Russia to the new level, e.g. the “integration race”, which had the strong impact on the whole post-Soviet space. The most obvious outcome of that process is the outburst of the Ukrainian crisis in 2013, which on the one hand contributed to further exacerbation of the EU-Russia relations, on the other – it paved the way to elaboration of the new forms and tools of the integration activities. However, it failed to bring the “integration race” between the EU and the Russia-led EAEU to the standstill. Being in the latent “crystallisation” phase, this process goes further with the covert competition between the integration blocks. Its actors are not only the non-aligned post-Soviet states, but also the existing members of the integration structures. All the mentioned above factors makes the “new edition” of the “integration race” rather dangerous because further acceleration of such a competition can lead to the large-scale rivalry between the EU and the EAEU, which may cause unpredictable consequences.

PL

Jedną z najbardziej zauważalnych cech rozwoju regionalnego w Eurazji wydaje się być konkurencja między Unią Europejską (UE) a Rosją w ramach tak zwanego „spornego sąsiedztwa”, a mianowicie przestrzeni poradzieckiej. Zapoczątkowana w latach 90. XX wieku, konkurencja ta nabrała szczególnego rozpędu w 2000 r. po rozpoczęciu kierowanego przez Rosję „procesu integracji euroazjatyckiej”, co zaowocowało utworzeniem Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG) w 2015 roku i przeniosło konkurencję między UE a Rosją na nowy poziom – zaczął się tzw. „wyścig integracyjny”, który miał duży wpływ na przestrzeń poradziecką. Najbardziej przyciągającym uwagę skutkiem tego procesu został wybuch tzw. „kryzysu ukraińskiego” w 2013 r., który z jednej strony przyczynił się do dalszego pogorszenia się stosunków UE–Rosja, z drugiej zaś – utorował drogę do opracowania nowych form i narzędzi działań integracyjnych. Nie doszło jednak do zatrzymania „wyścigu integracyjnego” między UE a kierowanym przez Rosję EUG. Będąc w fazie utajonej „krystalizacji”, idzie ten proces dalej wraz z ukrytą konkurencją między blokami integracyjnymi. Jego aktorami są nie tylko państwa postsowieckie, dotychczas nieuczestniczące w tych blokach, ale także obecni członkowie struktur integracyjnych. Wszystko to sprawia, że „nowa edycja” wyścigu integracyjnego jest dość niebezpieczna – dalsze przyspieszenie konkurencji może prowadzić do konfrontacji między UE a EUG, co może mieć nieprzewidywalne konsekwencje.

12

Modelowanie pamięci zbiorowej w przemówieniach prezydentów Rosji W. Putina i D. Miedwiediewa w latach 2000–2020 z okazji Dnia Zwycięstwa

51%

Kozak B.

Prace Językoznawcze

|

2021

|

vol. XXIII/4

273–288

PL

II wojna światowa jest bardzo ważnym elementem rosyjskiej pamięci zbiorowej. Szczególną rolę w jej kształtowaniu i przetwarzaniu odgrywają instytucje władzy państwowej, w tym głowy państw. W niniejszej pracy zostanie podjęta próba analizy przemówień prezydentów Rosji – W. Putina i D. Miedwiediewa. Do analizy wybrano przemówienia z okazji Dnia Zwycięstwa, gdyż jest to jeden z najważniejszych punktów w rosyjskim kalendarzu świąt państwowych. Warto podkreślić, że są to teksty szczególnie interesujące w sytuacji, kiedy władze Federacji Rosyjskiej prowadzą i intensyfikują działania mające na celu ukształtowanie na nowo bądź też przekształcenie obrazu przeszłości w świadomości społecznej. W efekcie analizy okazało się, że działania perswazyjne polityków mają niezwykłe znaczenie i są świadomie nastawione na oddziaływanie na odbiorców, a obaj prezydenci wykorzystują podobne sposoby perswazji oraz chwyty retoryczne, podobnie apelują do ludzkich emocji i uczuć, podobnie wykorzystują pamięć o wojnie dla budowania wspólnoty, mającej symbolicznie zastąpić ZSRR. Różnica pojawia się z upływem czasu – pojęcie bratnich narodów zastępuje nieokreślona wspólnota tysiącletniej historii Rosji i jej wielonarodowościowego społeczeństwa. Należy podkreślić, że pojęcie „rosyjski” używane jest zamiennie z „radziecki”. Zmiany te są wyraźnie uwarunkowane aktualną sytuacją wewnętrzną i międzynarodową i jasno można odczytać w przemówieniach tak Putina, jak i Miedwiediewa współczesny kontekst polityczny.

EN

World War II remains a crucial element in the Russian collective memory. State institutions and particularly heads of state play a key role in the process of modelling and transforming it. This article scrutinises speeches of presidents V. Putin and D. Medvedev. The Focus is placed on the speeches delivered in the years 2000–2020 on the Victory Day, a date of utmost importance in the Russian state holidays calendar. The documents draw special attention in relation to the ongoing process of the Russian authorities transforming, or forming anew, the picture of the past in the minds of the Russian people. The analysis demonstrated powerful messages the addresses to the people purposefully convey and how both politicians use similar techniques and rhetorical tricks in appealing to people’s emotions and employ the memory of the past to build a community which is supposed to symbolically replace the USSR in people’s minds. The symbols gradually change – the concept of “brotherly nations” is replaced by a vague idea of a community based on one thousand years of Russian history, shared by the multi ethnic society, the term “Russian” being liberally interchanged with “Soviet.” These changes are clearly determined by the current internal and international situation and the modern political context is definitely visible in speeches of both presidents.

Refine search results

Główne tendencje w procesach kształtowania się systemów politycznych państw postradzieckich

Power Rivalry in the Post-Soviet Space in Political and Military Domain

Klanowość i polityka wewnętrzna Abchazji

Weighing the Burden of Security: US Democracy Assistance in the Post-Soviet Space

Główne podejścia teoretyczne do analizy „kolorowych rewolucji” na obszarze postradzieckim

Two Competing Normative Trajectories in the Context of the First Baltic Gay Pride Parade in Lithuania

The European Union vs. the Eurasian Economic Union: “integration race 2.0”?

Особенности проявления экономических кризисов на постсоветском пространстве

Збройні конфлікти та невизнані «республіки» як інструменти впливу Росії на пострадянські країни

Role theory and Russia’s attempts to integrate the post-Soviet space: from internal to international duties

The European Union vs. the Eurasian Economic Union: “integration race 2.0”?

Modelowanie pamięci zbiorowej w przemówieniach prezydentów Rosji W. Putina i D. Miedwiediewa w latach 2000–2020 z okazji Dnia Zwycięstwa