Search results

1

The Clones’ Apprenticeship: Kazuo Ishiguro’s Never Let Me Go as a Bildungsroman

100%

Carole G.

Anglica. An International Journal of English Studies

|

2016

|

issue 25/1

155-169

EN

This article considers as a Bildungsroman the 2005 novel Never Let Me Go by Kazuo Ishiguro, which depicts the education of young clones in a boarding school in a 1990s uchronic England. It studies the main theoretical works about this type of writing in order to isolate some of its defining characteristics and then evaluate the possibility of an analogy between the fictional developments of humans and clones. It concludes that, even though the Bildunsgroman has strong ties with the changing nineteenth-century society, it has been adapted to other – even non-existing – environments.

2

Sztuka nie-ludzkich aktorów

87%

Lelonek D.

Przestrzenie Teorii

|

2019

|

issue 31

135-142

EN

The Center for the Living Things is a research institute founded in 2016 in order to examine, collect and popularise knowledge concerning new non-human forms: plants, lichen, fungi and insects. All exhibits gathered in the Institute’s collection are abandoned objects, used commodities and those no longer needed – the debris of human overproduction, which has become the natural environment for many living organisms. Specimens were found in an illegal waste dumping site, where man-derived objects and plant tissues mix. These hybrids of plants and artificial objects are difficult to classify, as they are simultaneously animate and inanimate. Exhibits collected in the Center for the Living Things cannot be classified conventionally. Recently, waste has taken over behaviours from living matter. In the process of overproduction, the incessant need to constantly update the goods we possess is the reason why most of these unnecessary products seem to be out of our control. The Center for the Living Things aims to describe mechanisms appearing in the sphere of rejection and uselessness. In this sphere, products are no longer tools used by people. Products participate in almost every process that occurs in the biosphere, hence we cannot definitively separate economic or social processes from so-called natural processes. The Center aims to draw attention to these processes, seek connections and possible alternatives. Specimens are stored and cultivated in an ever-expanding collection at Poznań’s Botanical Gardens. This institution also organises also houses temporary exhibitions, presentations and workshops. Work is underway on an edition of the ‚Atlas of Waste-plants’ to appear at the end of 2019. More information and a digital version of the Institute’s collection can be found at: www.centerforlivingthings.com.

3

Transhumanizm czy humanizm? Krytyczne spojrzenie na nową ideologię

84%

Falenczyk SAC M.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2018

|

vol. 38

|

issue 1

243-263

EN

The western world is slowly recognizing the threats resulting from the new ideology called transhumanism that started thirty years ago in the United States. The ideology of transhumanism draws from rapidly converging technologies such as nanotechnology, biotechnology, artificial intelligence, cognitive science and genetic engineering. Transhumanism wants to be a positive response to postmodernism and nihilism sweeping developed countries. It aspires to ignore the natural law and current anthropology. It aims to cover all dimensions of the human being to ensure unlimited earth-life extendibility, happiness and unfathomable pleasure. Transhumanism takes aim to eradicate current civilizations and cultures, rejects history, nationality, family and religion. Instead transhumanism wants to introduce global culture and civilization for a human as a product of biotechnology. Transhumanism reduces the human to a material dimension and intentionally confines him to this dimension. The progress of the new ideology appears difficult to stop and its catastrophic impact on humans and society is difficult to foresee. We must therefore explore the field of philosophy; mostly through returning to the metaphysics of existence by St Thomas Aquinas, through affirmation of biblical anthropology and finally through a comprehensive return to contemplative theology.

PL

Zachód powoli dostrzega zagrożenia wynikające z nowej ideologii zwanej transhumanizmem, zapoczątkowanej przed trzydziestoma laty w Stanach Zjednoczonych. Polega ona na wykorzystaniu dla celów ideologicznych konwergencji rozwijających się w szybkim tempie takich nauk ścisłych jak: nanotechnologii, biotechnologii, sztucznej inteligencji, nauk poznawczych i inżynierii genetycznej. Transhumanizm chce być pozytywną odpowiedzią na postmodernizm i nihilizm ogarniające kraje wysoko rozwinięte. Jego ambicją jest pomijanie prawa natury i dotychczasowej antropologii. Pragnie zająć się całościowo człowiekiem i zapewnić mu nieskończone przedłużanie życia ziemskiego w pełnym szczęściu i niezgłębionej przyjemności. Transhumanizm podejmuje działania mające na celu likwidację dotychczasowych cywilizacji i kultur, odrzuca historię, przynależność narodową, rodzinę oraz religię. W zamian pragnie wprowadzić globalną kulturę i cywilizację dla człowieka jako wytworu biotechnicznego. Transhumanizm sprowadza człowieka do wymiaru materialnego i świadomie go w tym wymiarze zamyka. Postęp nowej ideologii wydaje się trudny do zatrzymania, a jego katastrofalne skutki dla człowieka i społeczności są trudne do przewidzenia. Wydaje się jednak, że trzeba podjąć działania na polu filozofii, a szczególnie poprzez powrót do metafizyki istnieniowej św. Tomasza z Akwinu, dalej – poprzez ugruntowanie antropologii biblijnej i wreszcie poprzez szeroki powrót do teologii kontemplacyjnej.

4

Dom jako „materia w procesie” w projektach artystycznych i filmowych

84%

Radkiewicz M.

Kwartalnik Filmowy

|

2020

|

issue 110 Poza człowiekiem

62-78

PL

Przedstawiona w artykule analiza motywu domu z perspektywy posthumanistycznej pozwala pokazać uwikłanie bohaterów w liczne intra-akcje, które można interpretować w kategoriach realizmu sprawczego zdefiniowanego przez Karen Barad oraz podmiotowości relacyjnej i mikropolityki opisanych przez Rosi Braidotti, odwołującej się w swoich przemyśleniach do Félixa Guattariego i jego idei trzech ekologii: społeczeństwa, środowiska i psyche. Wybór przykładowych projektów artystycznych oraz filmów polskich (Pora umierać, Dzikie róże, Cicha noc) i zagranicznych (Fukushima, moja miłość, Pod wiatr) pozwala pokazać różne poetyki filmowania domu oraz sposoby budowania narracji ukazujących związki bohaterów z materialnością, przyrodą, środowiskiem społecznym i naturalnym.

EN

The text presents an analysis of selected films, both Polish (Pora umierać, Dzikie róże, Cicha noc) and foreign (Grüße aus Fukushima, Con el viento) and artistic projects which address the issue of home in terms of matter/meaning and intra-activities between human and non-human subjects. The methodology of the analysis is based on post-human theories of Karen Barad and her idea of agential realism, and Rosi Braidotti and her concept of a reconfiguration of the post-human subject and of ethical micro policy. There are also some references to Félix Guattari and the idea of multiple ecologies: social, environmental, and mental.

5

The Ultimate Post-humanist Nostalgia in the TV Show Being Human US: Monstrous Home as an Allegory of the Human

67%

Kolbuszewska Z.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 11: Anglica. Zeszyt specjalny

113-124

EN

This article interrogates a tension between post-humanist and humanist modalities of home created by hybrid monsters featured in the TV show Being Human US: a ghost, vampire and a werewolf (pair). The uncanny home emerges as a palimpsest of architectural and allegorical space, while the monstrous cohabitation gives rise to an allegorical model of the human; a model that wistfully gestures at the utopian vision of the future post-humanist world, and is simultaneously pulled back by the nostalgically traditional humanist conception of the person. By living together, the ghost, the vampire, and the werewolf function as an ensemble that dramatizes the humanist notion of what it means to be human. However, the humanity invoked in the TV show is interrogated from the point of view of critical post-humanism, which is based on the notion of the “post-human” that indicates a perspective where the abiding question of what it means to be human is not only addressed and re-articulated, but also critically assessed and transcended towards an as-yet-unrealizable utopia, promoting altogether new, post-speciesist, post-animist, or even post-global (in the sense of cosmic) ways of inhabiting the world. The momentary utopia of the monstrous cohabitation provides evidence that post-humanist utopian model of a human person is feasible; yet, only if “the impurity” of post-human creatures also becomes a part of the definition of the post-humanist human—a human who is a monster.

PL

Artykuł dyskutuje napięcie występujące między humanistyczną a post-humanistyczną perspektywą przedstawienia domu stworzonego przez hybrydyczne potwory w serialu telewiuzyjnym pt. Być człowiekiem, wersja amerykańska: ducha, wampira, oraz parę wilkołaków. Niesamowity dom postrzegany jest jako palimpsest przestrzeni architektonicznej i symbolicznej, a współistnienie monstrów daje asumpt do wyłonienia się alegorycznego modelu człowieka; modelu, który nie bez nostalgii za humanistyczną przeszłością, zapowiada utopijną wizję przyszłego post-humanistycznego świata. Żyjąc we wspólnocie, duch, wampir i para wilkołaków funkcjonują jako asemblaż dramatyzujący humanistyczną koncepcję tego, czym jest człowiek. Jednak człowieczeństwo, którego poszukują bohaterowie serialu badane jest z perspektywy krytycznego post-humanizmu, opierającego się na pojęciu post-człowieka przywołującym i transformującym pytanie o to, co to znaczy być człowiekiem i w jaki sposób człowieczeństwo może być krytycznie ocenione i przekroczone w kierunku jeszcze nie zrealizowanej utopii. Krytyczny post-humanizm propaguje całkowicie nowe, post-gatunkowe, post-animistyczne, oraz post-globalne (tzn. kosmiczne) sposoby zamieszkiwania świata. Chwilowo zrealizowana utopia współistnienia potworów stanowi dowód na to, że utopijny post-humanistyczny model człowieka może funkcjonować, ale po warunkiem, że “nieczystość” post-humanistycznych stworzeń zostanie użyta do zdefiniowania post-humanistycznego człowieka — człowieka, który jest potworem.

Refine search results

1 Anglica. An International Journal of English Studies

1 Kwartalnik Filmowy

1 Przestrzenie Teorii

1 Roczniki Humanistyczne

1 Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

1 2020

1 2019

2 2018

1 2016

1 Carole G.

1 Falenczyk SAC M.

1 Kolbuszewska Z.

1 Lelonek D.

1 Radkiewicz M.

The Clones’ Apprenticeship: Kazuo Ishiguro’s Never Let Me Go as a Bildungsroman

Sztuka nie-ludzkich aktorów

Transhumanizm czy humanizm? Krytyczne spojrzenie na nową ideologię

Dom jako „materia w procesie” w projektach artystycznych i filmowych

The Ultimate Post-humanist Nostalgia in the TV Show Being Human US: Monstrous Home as an Allegory of the Human