Search results

1

“Let the race die out”: A Strange Case of Trans/ Post-humans in Mary Bradley Lane’s Feminist Utopia Mizora: A Prophecy

100%

Gruszewska-Blaim L.

Roczniki Humanistyczne

|

2018

|

vol. 66

|

issue 11: Anglica. Zeszyt specjalny

29-43

EN

The prevailing criticism of Mary Bradley Lane’s Mizora: A Prophecy, a 19th-century utopia that entered the feminist literary canon after it was reissued by Greg Press in 1975, relatively unanimously assumes that the asexual subterranean race of the Mizorans represents homo sapiens. Perceived by the narrator—a visitor from Tsarist Russia and a friend to Polish insurrectionists—as women representing an advanced civilization, and only sporadically as fairies, the race of “blonde beauties” is believed to be typical of feminist utopias. Undermining genderification present in the narratorial as well as critical discourse, the article will claim that the status of Mizorans, the race spawned by scientists thousands of years ago, wavers between transhuman and posthuman.

PL

Opracowania krytyczne dziewiętnastowiecznej utopii autorstwa Mary Bradley Lane, pt. Mizora: A Prophecy, która weszła do kanonu utopii feministycznych zaraz po jej wznowieniu w 1975, dość jednomyślnie zakładają, iż aseksualna podziemna rasa Mizoran należy do gatunku homo sapiens. „Blond piękności” postrzegane przez narratorkę—gościa z carskiej Rosji i przyjaciółkę polskich powstańców—jako kobiety reprezentujące wyższą cywilizację, i tylko sporadycznie jako istoty baśniowe, uznawane są przez krytyków za typowe postaci feministycznych utopii. Poddając w wątpliwość genderyfikację obecną zarówno w narratorskim jak i krytycznym dyskursie, artykuł stawia tezę, że status Mizoran poczętych w laboratoriach naukowych tysiące lat temu waha się między transhumanistycznym a poshumanistycznym.

2

Kontrowersje wokół ulepszania człowieka. Na podstawie książki "Ulepszanie człowieka. Perspektywa filozoficzna"

84%

Ferdynus M.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2020

|

vol. 36

351-368

EN

Niniejsza praca jest recenzją książki "Ulepszanie człowieka. Perspektywa filozoficzna" (pod. red. G. Hołuba i P. Duchlińskiego, Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie, Kraków 2018). Zasadniczym celem tekstu jest krytyczny przegląd wybranych problemów oraz poglądów zamieszczonych w tej publikacji. Artykuł zawiera dopowiedzenia, komentarze, polemiki, jak również uwagi o charakterze metodologicznym, opierające się na rodzimej oraz anglojęzycznej literaturze przedmiotu.

PL

This work is a review of the book "Human Enhancement. Philosophical Perspective" (edited by G. Hołub and P. Duchliński, Jesuit University Ignatianum Press in Krakow, Krakow 2018). The main purpose of the text is a critical review of selected problems and views that are included in this publication. The article contains additions, comments, and polemics, as well as methodological remarks based on the literature in Polish and English.

3

Ogrodnicy i demiurdzy. O dwóch rodzajach relacji ze światem

84%

Rutkowski J.

Paedagogia Christiana

|

2021

|

vol. 2/48

11-23

EN

Artykuł zawiera analizę dwóch podstawowych rodzajów relacji między człowiekiem i światem. Porównano ze sobą nastawienie charakteryzujące ogrodnika i demiurga. Pokazano historyczne przykłady relacji ogrodniczych i demiurgicznych, ze szczególnym uwzględnieniem perspektywy filozofii polityki i wychowania. Zanalizowano wybrane implikacje przedstawionych typów relacji człowiek–świat.

4

Transhumanistyczna koncepcja szczęścia postczłowieka – krytyczna analiza wybranych aspektów

84%

Wójtowicz M.

Teologia i Moralność

|

2022

|

vol. 17

|

issue 1(31)

9-18

EN

Transhumanism offers a vision of the evolution of human nature through technological development, culminating in the posthuman. He or she is to achieve not only an unimaginably high intellectual level and the possibility of cyber-immortality, but also to be maximally happy. The aim of the presented research was an attempt to clarify the not entirely clear idea of the posthuman and to critically address the prospects of his or her happy existence.

PL

Transhumanizm przedstawia wizję ewolucji natury ludzkiej. Ewolucja ta dokona się za sprawą rozwoju technologicznego. Jej zwieńczeniem będzie postczłowiek, który ma osiągnąć nie tylko niewyobrażalnie wysoki poziom intelektualny i możliwość cybernieśmiertelności, ale także uzyskać maksymalne szczęście. Celem przedstawionych badań była próba sprecyzowania nie całkiem klarownej idei postczłowieka oraz krytyczne odniesienie się do perspektyw jego szczęśliwej egzystencji.

5

Transhumanizm czy humanizm? Krytyczne spojrzenie na nową ideologię

84%

Falenczyk SAC M.

Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego

|

2018

|

vol. 38

|

issue 1

243-263

EN

The western world is slowly recognizing the threats resulting from the new ideology called transhumanism that started thirty years ago in the United States. The ideology of transhumanism draws from rapidly converging technologies such as nanotechnology, biotechnology, artificial intelligence, cognitive science and genetic engineering. Transhumanism wants to be a positive response to postmodernism and nihilism sweeping developed countries. It aspires to ignore the natural law and current anthropology. It aims to cover all dimensions of the human being to ensure unlimited earth-life extendibility, happiness and unfathomable pleasure. Transhumanism takes aim to eradicate current civilizations and cultures, rejects history, nationality, family and religion. Instead transhumanism wants to introduce global culture and civilization for a human as a product of biotechnology. Transhumanism reduces the human to a material dimension and intentionally confines him to this dimension. The progress of the new ideology appears difficult to stop and its catastrophic impact on humans and society is difficult to foresee. We must therefore explore the field of philosophy; mostly through returning to the metaphysics of existence by St Thomas Aquinas, through affirmation of biblical anthropology and finally through a comprehensive return to contemplative theology.

PL

Zachód powoli dostrzega zagrożenia wynikające z nowej ideologii zwanej transhumanizmem, zapoczątkowanej przed trzydziestoma laty w Stanach Zjednoczonych. Polega ona na wykorzystaniu dla celów ideologicznych konwergencji rozwijających się w szybkim tempie takich nauk ścisłych jak: nanotechnologii, biotechnologii, sztucznej inteligencji, nauk poznawczych i inżynierii genetycznej. Transhumanizm chce być pozytywną odpowiedzią na postmodernizm i nihilizm ogarniające kraje wysoko rozwinięte. Jego ambicją jest pomijanie prawa natury i dotychczasowej antropologii. Pragnie zająć się całościowo człowiekiem i zapewnić mu nieskończone przedłużanie życia ziemskiego w pełnym szczęściu i niezgłębionej przyjemności. Transhumanizm podejmuje działania mające na celu likwidację dotychczasowych cywilizacji i kultur, odrzuca historię, przynależność narodową, rodzinę oraz religię. W zamian pragnie wprowadzić globalną kulturę i cywilizację dla człowieka jako wytworu biotechnicznego. Transhumanizm sprowadza człowieka do wymiaru materialnego i świadomie go w tym wymiarze zamyka. Postęp nowej ideologii wydaje się trudny do zatrzymania, a jego katastrofalne skutki dla człowieka i społeczności są trudne do przewidzenia. Wydaje się jednak, że trzeba podjąć działania na polu filozofii, a szczególnie poprzez powrót do metafizyki istnieniowej św. Tomasza z Akwinu, dalej – poprzez ugruntowanie antropologii biblijnej i wreszcie poprzez szeroki powrót do teologii kontemplacyjnej.

6

Artemis Fowl: Posthumanism For Teens

67%

Bugajska A.

Kultura i Polityka

|

2014

|

issue 16

189-203

EN

The Artemis Fowl series (2001-2012) by Eoin Colfer is a surprising blend of a James-Bond-style thriller, a science-fiction novel and folklore, targeted at young adult audience. It features a teenage criminal mastermind, who decides to kidnap a fairy for ransom and thus repair his family’s failing fortune. Doing so, he discovers that what people consider magic is in fact fairy technology. In spite of highly technical jargon in which the novel was written, the freshness of the treatment of the topic of fairies and the humorous narration won Colfer an instant success and a shower of awards (among others, shortlisted for the Whitbread Children’s Book of the Year 2001). However, somewhat in spite of the action-packed content, the strength and the attraction of the novels lies in their opening themselves to the problems which appear in the current discussion as a result of the advancements in science. Colfer presents for consideration such issues as cloning, experimenting on animals or genetic engineering. The juvenile quest to discover one’s true self, coupled with bioethical and technoethical concerns, makes the series a powerful question about the place of human beings in the age of the rapid scientific development and about our identity. Embodying many of post- and transhuman concerns, it echoes such works as Haraway’s Cyborg Manifesto or Hayles’s How We Became Posthuman. For instance, in the posthuman world the body is essentially malleable: dependent on the mind and the willpower of an individual. It can be upgraded by transplantations and modifications, utilizing genetic engineering and the newest technologies. Colfer brings it to attention especially in the construction of such heroes as Opal Koboi, Butler and Artemis himself. Human enhancement breaches the boundaries of the “natural,” provoking questions about its limitations. The author also undertakes the questions of androgyny and unclear gender roles, resulting from tampering with the traditional image of the body. In the article, I would like to focus on the aspects of the cycles concerning the search for human identity, as the most prominent feature of the cycle. As a contemporary literature’s answer to the current changes, the books should render a fairly accurate picture of the important questions of the present era.

PL

Seria Artemis Fowl (2001-2012) autorstwa Eoina Colfera to ciekawa propozycja dla młodych czytelników będąca zaskakującym połączeniem elementów sensacyjnych rodem z filmów o Jamesie Bondzie, powieści science fiction i konwencji ludowej. Jej główny bohater to nastoletni przestępca-geniusz, który postanawia porwać dla okupu elficzkę, by w ten sposób odwrócić los swojej rodziny. Odkrywając świat wróżek, orientuje się, że to, co ludzie nazywają magią, jest w istocie niczym innym jak zaawansowaną technologią. Mimo mocno technicznego żargon stosowanego przez pisarza, dzięki niezwykle świeżemu podejściu do tematyki baśniowej i prowadzeniu narracji w humorystyczny sposób, Colfer odniósł natychmiastowy sukces i otrzymał za swoje książki wiele prestiżowych nagród (m.in. Whitbread Children’s Book of the Year w 2001). I choć powieści te pełne są atrakcyjnej akcji, ich największa wartość wydaje się leżeć w sposobie, w jaki wpisują się one w aktualną dyskusję na tematy związane z postępem technologicznym, takie jak klonowanie, eksperymenty na zwierzętach czy inżynieria genetyczna. Młodzieńcze poszukiwanie własnej tożsamości w połączeniu z rozważaniami na temat bioetyki i najnowszych technologii, sprawiają, że seria skłania czytelników do rozważań na temat kondycji człowieka w epoce szybkiego rozwoju technologicznego. Podejmując liczne zagadnienia z zakresu transhumanizmu, książki Colfera nawiązują niejako do „A Cyborg Manifesto” Dony Haraway czy „How We Became Posthuman” N. Katherine Hayles. I tak ,zgodnie z koncepcją postczłowieka, ciało podlega tu umysłowi oraz woli jednostki i jako takie może być ulepszane przy pomocy rozwiązań z zakresu transplantologii, genetycznych ulepszeń czy najnowszych technologii. U Colfera widać to wyraźnie w kreowaniu takich postaci jak Opal Koboi, Butler czy sam Artemis. Ciągłe ulepszanie człowieka narusza granice wyznaczone przez naturę, skłaniając do refleksji na temat jej granic. Autor podejmuje też zagadnienia związane z androgynią i niejasnymi rolami płciowymi będącymi konsekwencją tak daleko posuniętego ingerowania w ludzkie ciało.

7

RECEPCJA MYŚLI POSTHUMANISTYCZNEJ WE WSPÓŁCZESNYM OBIEGU POPULARNYM

67%

Mazurkiewicz A.

Rocznik Lubuski

|

2016

|

vol. 42

|

issue 2

133-151

PL

Kryzys dyskursu antropocentrycznego, wespół z ekspansywnym rozwojem technologii cyfrowych sprawił, że człowiek przestał być — paradoksalnie — stawiany w centrum namysłu ponowoczesnej humanistyki. Jego miejsce zajęły formy świadomości nie-ludzkiej, pośród których ważką rolę odgrywają istoty hybrydyczne i będące efektem zabiegów cyborgizacji. Najnowsza sztuka — zwłaszcza jej nurt sytuujący się w ramach paradygmatu cyberkulturowym — usiłuje poddać obserwowane społecznie tendencje namysłowi artystycznemu w sposób syntopijny, tj. łącząc refleksję estetyczną z etyczną i technologią. Zawarte w tekstach kultury obrazy „poza-ludzkiej” przyszłości, zwłaszcza odczytywane z perspektywy manifestów posthumanistycznych ukazują świat przyszłości coraz bardziej odległy od dotychczasowych futurystycznych wizji. Szczególna rola w tym procesie przypadła popularnemu obiegowi kultury, w którym namysł nad technologicznymi uwarunkowaniami współczesnej egzystencji wyraża obawy jednostki przed dominacją techniki. Z tego względu w tekstach popkultury eksponowane miejsce zajmują następujące zagadnienia: − cyborgizacja, traktowana jako nieuchronna konsekwencja rozwoju technologicznego; − konieczność redefinicji utrwalonej kulturowo opozycji naturalne — sztuczne; − przemiany współczesnej wrażliwości technologicznej pod wpływem cyfryzacji rzeczywistości społecznej. Trudno jednakże oprzeć się zarazem wrażeniu, że w cyberpunku mamy do czynienia nie tyle ze zrefleksjonowaniem tez autorów posthumanistycznych manifestów, co wykorzystaniem przywoływanych przez nich figur wyobraźni do tworzenia opowieści eksploatujących społeczne nadzieje i lęki, związane z ekspansywnym rozwojem technologicznym

EN

Crisis of the anthropocentric discourse, together with expansive development of digital data, caused a situation, where human was - paradoxically - no longer placed in the center of post-modern humanities consideration. Its place was taken by forms of nonhuman consciousness, among whose hybrid-beings and the ones who are an effect of cyborgism play an important role. Modern art - especially its current, which situates itself in a framework of cyberculture paradigm - attempts to submit the noticed social tendencies to the artistic consideration in a cyber-cultural way, which is combining aesthetic and ethic reflection and technology. Images of non-human future contained in cultural writings, especially read from the posthumanistic manifests perspective, picture the world of future more and more distant from foregoing visions. A specific role in this process was ascribed to the pop-cultural circulation, in which consideration over technological conditioning of modern existence expresses one’s anxieties towards dominance of technology. For this reason in the pop-cultural texts exposed places are taken by following questions: − cyborgism treated as an inevitable consequence of the technological development; − a need to redefine culturally preserved opposition between natural and artificial; − changes in modern technological sensitivity under the influence of digitization of social reality. However, in the meantime it is difficult to resist the impression, that in cyberpunk we deal not with afterthought thesis of post-humanistic authors of manifests, but with using evoked by them figures of imagination to create stories, which exploit social hopes and anxieties connected with expansive development of technology.

8

Transhumanizm: utopia czy ekstropia?

67%

Szymański K.

IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych

|

2015

|

vol. 27

159-175

EN

This paper compares the concept of utopia and the concept of extropy – an important category associated with the transhumanist thought. Extropy is understood by transhumanists as a continuous progress, constantly retreating development. Such a definition of extropy, formulated by Max More, stands in opposition to the traditional understanding of utopia, but with closer inspection of transhumanizm, it turns out that we are probably dealing with a technological utopia. Therefore, first we must redefine the concept of utopia, and then confront it with the transhumanist concept of posthuman. I try to show that even though extropy stands in opposition to the traditional definition of utopia, we could see some common elements in both of them.

9

Filozoficzna koncepcja człowieka na gruncie posthumanizmu

67%

Krupa A.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2021

|

vol. 56

75-94

EN

The article analyses the concept of posthuman from a philosophical perspective. The paper aims to present and determine the meaning of the notion of posthuman. The considerations are based on the assumption that posthumanist philosophy can be distinguished within posthumanism. The subject matter of posthumanist philosophy is human being and human situation in the changing world due to the development of science and technology. The starting point for the analysis is the posthumanist postulate of ‘working-through’ the humanist tradition, which results in a non-essentialist and non-anthropocentric concept of posthuman. The article presents the process of shaping this concept in reference to works of D. Haraway and N.K. Hayles. Then the paper analyses the standpoint of R. Braidotti in order to show that posthumanism was inspired by feminism and deconstructivism (these inspirations had a significant impact on the vision of posthumanity). The characteristics of posthuman are presented in reference to Braidotti’s conception of relational subjectivity. The article elucidates why the posthuman subject is materialistically embedded in order to explain the thesis about significant role of human embodiment. The paper shows how the abolition of the opposition between body and thinking leads to a post-dualistic conception of human being.

PL

Artykuł analizuje koncepcję postczłowieka z filozoficznej perspektywy. Celem pracy jest przedstawienie oraz dookreślenie znaczenia pojęcia postczłowieka. Rozważania opierają się na założeniu, że w ramach nurtu posthumanizmu można wyróżnić filozofię posthumanistyczną, której przedmiotem namysłu jest człowiek oraz jego sytuacja w zmieniającym się świecie za sprawą rozwoju nauki i techniki. Punktem wyjścia dla analiz jest posthumanistyczny postulat przepracowania tradycji humanistycznej, którego rezultatem jest nieesencjalistyczna oraz nieantropocentryczna koncepcja postczłowieka. Artykuł przedstawia kształtowanie się koncepcji postczłowieka w odwołaniu do twórczości D. Haraway oraz N.K. Hayles. Następnie analizuje stanowisko R. Braidotti, aby wykazać feministyczne oraz dekonstruktywistyczne inspiracje posthumanizmu, które miały znaczący wpływ na wizję postczłowieczeństwa. Charakterystyka postczłowieka zostaje przedstawiona w odwołaniu do koncepcji Braidotti ujmującej ludzką podmiotowość relacyjnie. Artykuł tłumaczy, czemu służy materialistyczne umocowanie podmiotu posthumanistycznego, aby następnie wyjaśnić twierdzenie o istotnej roli ludzkiego ucieleśnienia. Praca ukazuje, jak zniesienie opozycji między cielesnością a myśleniem prowadzi do post-dualistycznej koncepcji człowieka.

10

Dlaczego prawo naturalne neguje transhumanizm?

67%

Kożuchowski J.

Studia Elbląskie

|

2019

|

vol. 20

502-517

EN

At first, the article attempts to define what transhumanism is. To this end, two positions on this issue are recalled: one in its original meaning, defined by Julian Huxley in 1957, and the other articulated today by the most significant supporters of this doctrine (including Nick Bostrom). It is stressed that the latter is treated in today’s scientific and philosophical debates as a proper interpretation of transhumanism. This ideology has its own goal of creating the so-called posthuman, i.e. a new being so radically different from us that it will be difficult to perceive it as a human being (a representative of homo sapiens). It is emphasised whysuch a posthuman can be compared to Nietzsche’s Übermensch. Meanwhile, in its original version, transhumanism was concerned only with the improvement of human existence, i.e. quantitative change rather than breaking with human nature. On the other hand, his contemporary vision means the transformation of our nature and its rejection. Such a doctrine is based on the Platonic concept of man as a soul, for whom the attachment with the body is not essential. As further stressed, such a version of transhumanism faced strong criticism of prominent contemporary German thinkers: Jürgen Habermas, Robert Spaemann and Berthold Wald. In this regard, Wald‘s perspective in particular is presented in greater detail. It is also underscored, however, that quantitative transhumanism would also be subject to a negativemoral evaluation if the realisation of its projects brought about the violation of fundamental moral goods. Next, the article outlines the classical theory of natural law (Thomas Aquinas) as interpreted by R. Spaemann. Finally, it is indicated how dramatic – from the point of view of natural law – the consequences for human existence and society would be if the doctrine of transhumanism were attempted to be materialised. It was also noted that the realization of this ideology would call into question the perspective of preserving both our identity and the whole human race. On the one hand, the author refers to Spaemann’s classic vision of natural law in its elementary shape and tries to outline the content of the doctrine of transhumanism on hisown. On the other hand, he attempts to critically assess it from the perspective of natural law. Neither Spaemann nor the other two German thinkers, Habermas and Wald, developed this issue in this way.

PL

W artykule najpierw podjęto próbę określenia, czym jest transhumanizm. W związku z tym przywołano dwa stanowiska w tej kwestii: jedno w jego pierwotnym znaczeniu, określonym przez J. Huxleya w 1957 roku, i drugie wyartykułowane współcześnie przez najbardziej znaczących zwolenników tej doktryny (m.in. przez N. Bostroma). Podkreślono, iż to ostatnie w obecnych debatach naukowych i filozoficznych jest traktowane jako za właściwa wykładnia transhumanizmu. Ideologia ta jako swój właściwy cel stawia sobie stworzenie tzw. postczłowieka, czyli nową istotę tak radykalnie różniącą się od nas, że trudno będzie ją postrzegać jako człowieka (przedstawiciela homo sapiens). Zaakcentowano, dlaczego taki postczłowiek może być porównany do nadczłowieka Nietzschego. Tymczasem w swej pierwotnej wersji transhumanizm miał na uwadze tylko udoskonalenie bytu ludzkiego, czyli zmiany o charakterze ilościowym, ale nie zerwanie z naturą ludzką. Natomiast jego współczesna wizja oznacza transformację naszej natury i jej odrzucenie. Taka doktryna u swych podstaw ma platońską koncepcję człowieka jako duszy, dla której złączenie z ciałem nie jest niezbędne. Jak dalej zaakcentowano, tego typu wersja transhumanizmu spotkała się ze zdecydowaną krytyką wybitnych współczesnych myślicieli niemieckich: J. Habermasa, R. Spaemanna i B. Walda. W tej kwestii szerzej przedstawiono zwłaszcza spojrzenie B. Walda. Podkreślono jednak, iż również transhumanizm o charakterze ilościowym podlegałby negatywnej ocenie moralnej, gdyby urzeczywistnienie jego projektów powodowało naruszenie fundamentalnych dóbr moralnych. Następnie w artykule zaprezentowano zarys klasycznej teorii prawa naturalnego (św. Tomasz) w interpretacji R. Spaemanna. W końcowej partii tych rozważań wskazano, jak bardzo dramatyczne z punktu widzenia prawa naturalnego okazałyby się konsekwencje dla egzystencji ludzkiej i społeczeństw wszelkie usiłowania, które zmierzałyby do ucieleśnienia doktryny transhumanizmu. Zaznaczono także, iż urzeczywistnienie tej ideologii postawiłoby pod znakiem zapytania perspektywę zachowania zarówno naszej tożsamości, jak i całego rodzaju ludzkiego. Autor artykułu z jednej strony referuje klasyczną wizję prawa naturalnego R. Spaemanna w jej elementarnym brzmieniu oraz usiłuje samodzielnie zarysować treść doktryny transhumanizmu. Z drugiej zaś podejmuje próbę krytycznej jej oceny z punktu widzenia prawa naturalnego. Kwestii tej w takim jej ujęciu nie rozwijał ani R. Spaemann, ani dwaj inni przywołani w analizach niemieccy myśliciele: J. Habermas i B. Wald.

11

POSTHUMANIZM, TRANSHUMANIZM, ANTYHUMANIZM, METAHUMANIZM ORAZ NOWY MATERIALIZM. RÓŻNICE I RELACJE

59%

Ferrando F.

Rocznik Lubuski

|

2016

|

vol. 42

|

issue 2

13-27

PL

„Postczłowiek” stał się terminem parasolowym obejmującym (filozoficznie, kulturowo i krytycznie) posthumanism, transhumanizm (razem z takimi prądami jak extropianizm, liberalny i demokratyczny transhumanizm), nowy materializm (specyficzny ruch feministyczny w ramach posthumanizmu), a także różnorodną panoramę antyhumanizmu, posthumanizmów, i metahumanizmów. Takie ogólne i starające się ogarnąć wszystko użycie tego terminu prowadzi do metodologicznego i teoretycznego zamieszania wsród ekspertów i laików. W eseju tym podjęto próbę wyjaśnienia różnic między tymi ruchami. Uwaga została skoncentrowana na wspólnej dla nich sferze znaczeń.

EN

„Posthuman” has become the term that embraces (philosophically, culturally and critically) posthumanism, transhumanism (together with such currents as extropianism, liberal and democratic transhumanism), new materialism (unique, feminist movement within the realm of posthumanism) and also diversified panorama of antihumanism, posthumanisms and metahumanisms. The general use of this term tries to cover all its multiple meanings, to grasp the whole, general problematic, however its generality leads to the methodological and theoretical confusion among the laics, as well as the experts. This essay is an attempt to explain the differences between these movements. The attention has been focused on the area of meanings common to them.

Refine search results

“Let the race die out”: A Strange Case of Trans/ Post-humans in Mary Bradley Lane’s Feminist Utopia Mizora: A Prophecy

Kontrowersje wokół ulepszania człowieka. Na podstawie książki "Ulepszanie człowieka. Perspektywa filozoficzna"

Ogrodnicy i demiurdzy. O dwóch rodzajach relacji ze światem

Transhumanistyczna koncepcja szczęścia postczłowieka – krytyczna analiza wybranych aspektów

Transhumanizm czy humanizm? Krytyczne spojrzenie na nową ideologię

Artemis Fowl: Posthumanism For Teens

RECEPCJA MYŚLI POSTHUMANISTYCZNEJ WE WSPÓŁCZESNYM OBIEGU POPULARNYM

Transhumanizm: utopia czy ekstropia?

Filozoficzna koncepcja człowieka na gruncie posthumanizmu

Dlaczego prawo naturalne neguje transhumanizm?

POSTHUMANIZM, TRANSHUMANIZM, ANTYHUMANIZM, METAHUMANIZM ORAZ NOWY MATERIALIZM. RÓŻNICE I RELACJE