Search results

1

The affective tone of narration and posttraumatic growth in organ transplant recipients

100%

Zięba M., Zatorski M., Boczkowska M., Gozdowska J., Kieszek R., Laskowski W.

Polish Psychological Bulletin

|

2015

|

vol. 46

|

issue 3

376-383

EN

The aim of the study was to verify the hypothesis that positive affective tone of narratives is connected to the experience of posttraumatic growth among transplant patients. Kidney transplant patients (N = 51) and liver transplant patients (N = 48) participated in the study. In the first stage, about 10 weeks after transplant, the participants told two stories about important, freely chosen events from their lives. During the second meeting 10-12 months later we measured posttraumatic growth. Results indicated that the affective tone of narratives about past events was associated with the level of post-traumatic growth measured 10-12 months later. This proves that the affective tone of narratives about life, understood as a relatively constant individual characteristic, promote posttraumatic growth.

2

Rola rozwoju potraumatycznego w podejmowaniu zachowań zdrowotnych u osób w okresie późnej dorosłości

100%

Ogińska-Bulik N., Zadworna-Cieślak M.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2014

|

vol. 19

|

issue 2

243-257

EN

The aim of the study was to establish the role of posttraumatic growth for health behaviors of people in late adulthood period. The analyzed research group was 130 people in the age of 61-88 lat (M = 71,32; SD = 5,81), 60 were men (46,2% ) and 70 (53,8%) women. The group consisted of 70 generally healthy people – the participants of the Third Age University, and 60 patients of cardiology clinic. The research tools were Health Behaviors Inventory authored by Juczynski (2001) – to measure health behaviors, and Posttraumatic Growth Inventory (authored by Tedeschi and Calhoun (1996), in polish adaptation of Ogińskia-Bulik and Juczyński (2010)) – to measure posttraumatic growth. The responded seniors exhibited an average level of posttraumatic growth and above-average level of health behaviors. Age did not differentiated the level of health behaviors. Gender and type of traumatic experience were associated with health behaviors. The correlation and regression analysis confirmed the role of gender, type of trauma and posttraumatic growth indicators in manifesting health behaviors by seniors. The importance of posttraumatic growth in predicting health behaviors was different depending on the category of health-related behaviors.

3

Doświadczenie śmierci dziecka jako sytuacja graniczna

100%

Konczelska K.

Społeczeństwo i Edukacja. Międzynarodowe Studia Humanistyczne

|

2018

|

issue 2(29)

365-376

EN

The death of a child is one of the most difficult and painful experiences in an adult person’s life. Statistics reveal the terrifying frequency of this phenomenon. Several thousand children and young adults die every year as a result of diseases, accidents, homicide and suicides. Unfortunately, despite the universality of this experience, a child’s death is still a socially tabooed phenomenon. Depending on the type of loss, there are various difficulties for mothers and fathers with experiencing mourning. Lonely parents may be more likely to experience mental and somatic health problems, such as severe depression (Sanders, 1989), physical exhaustion (Rando, 1986), insomnia (Bowlby, 1980), dissociative disorders, or somatoform disorders (Łuszczyńska, 2011). Even a permanent change in personality being a result of complications in the course of mourning is a possible outcome. It was also noted that grieving parents often have tight and dysphoric affect associated with the experience of helplessness in the face of a loss. Felt anger is directed not only to the immediate environment, but above all to the grieving parents themselves, as a result of the growing sense of guilt (Johnson, 1987). The paper presents results of a study on the problems of a child’s death and the difficulties of parents in coping with the loss, which affects both the family and the society.

4

Posttraumatic growth as a factor of psychological well-being of parents of children with autism

100%

Buchholz A., Wolan-Nowakowska M.

Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze

|

2020

|

vol. 588(3)

26-37

EN

Contemporary research trends in the area of social support of people at risk or suffering from trauma focus on the analysis of the salutogenic model which describes resources, strengths and potential of individuals, allowing them to counteract the consequences of the crisis experienced. The article presents phenomenon of posttraumatic growth in parents of children with autism which is the result of remedial strategies used by people in the face of trauma, which is the diagnosis of autism in a child. It turns out that the child's disability in the family not only brings with it hardships and sacrifices, but also can be a turning point for growth changes conducive to the spiritual, relational and emotional development of a family, giving family life a new, better quality.

5

Determination of post-traumatic growth status of frontline infection control nurses in the COVID-19 pandemic – a cross-sectional study

100%

Çelik İnce S., Çelik Bekleviç A.

European Journal of Clinical and Experimental Medicine

|

2022

|

issue 4

404-411

EN

Introduction and aim. It is very important for nurses to experience post-traumatic growth in order to protect their mental health after traumatic events such as a pandemic. The aim of this study is to determine the post traumatic growth status of infection control nurses, who play an important role in health services in the COVID-19 pandemic. Material and methods. This study is a cross-sectional, descriptive study. The study was conducted with 170 infection control nurses working in infection control committees of hospitals in Turkey. “Nurse Descriptive Information Form” and “Post Traumatic Growth Inventory (PTGI)” were used as data collection tools in this study. Results. As a result of this research, the mean PTGI total score of the infection control nurses was 70.73±23.03, and it was determined that they experienced moderate growth from the sub-dimensions of the scale. Also it was determined that there was a statistically significant difference between the changes in philosophy of life sub-dimension scores of PTGI according to the age and marital status of the nurses. In addition, it was determined that there was a significant difference between the total PTGI scores according to the year of working as an infection control nurse and the loss of a relative of the healthcare worker due to the COVID-19 disease. Conclusion. In this study, it can be said that infection control nurses experienced a moderate post-traumatic growth after the COVID-19 pandemic. Age, marital status, working year and loss of a healthcare worker friend during the pandemic period seem to affect nurses’ post-traumatic growth. It is very important to determine the mental health of infection control nurses working on the front lines in the pandemic.

6

Post-traumatic coping with the loss of a child among women and men

88%

Komarnicka-Jędrzejewska O., Walczak H., Jędrzejewski W.

Progress in Health Sciences

|

2015

|

vol. 5

|

issue 1

93-101

EN

Trauma, a word derived from Greek, literally means ‛injury‛. It is defined as a reaction to a strong emotional stimulus which cannot be processed at a specific moment in a person's life. Trauma makes one feel powerless. They are very uncertain about their future and feel as they have no control over it which leads to a great deal of anxiety. People differ in the way they react to a crisis. For some of them, crisis is a source of strength, whereas for others it cannot be ever processed in a constructive manner. The researchers in the field of psychology are looking for solutions to that problem. This paper presents the issues associated with the loss of a child and life after having worked through trauma (considering women and men alike). The research was conducted on the group of 44 individuals (including 22 women and 22 men) and was focused on the way they were coping with the loss of a child. The research was conducted at the ‛By Dalej Iść‛ Foundation ('to go on'). The research procedure was based on the Posttraumatic Growth Inventory, which consists of statements that describe different changes which occur as a result of experiencing a traumatic event.

7

Posttraumatic growth, resiliency, and basic hope in soldiers fighting in Eastern Ukraine

88%

Kondratyuk V., Puchalska-Wasyl M. M.

Roczniki Psychologiczne

|

2019

|

vol. 22

|

issue 3

213-231

EN

In 2014, the Eastern Ukrainian regions of Donetsk and Lugansk became a scene of military operations that continue until now. Data from 58 soldiers who have taken part in the Ukrainian conflict were analyzed in order to answer the following question: How do basic hope and various aspects of resiliency explain the intensity of different aspects of posttraumatic growth (PTG) in soldiers fighting in the East of Ukraine? Four stepwise regression analyses were conducted. In each of them one of particular aspects of PTG was the dependent variable, whereas the group of predictors consisted of basic hope and three aspects of resiliency. It turned out that Personal strength as well as Appreciation of life were positively related to Openness to new experiences and a sense of humor. Relating to others was strongly related to Basic hope. Finally, Spiritual change depended on Basic hope as well as Persistence and determination in action. Because of the small sample size, the results should be treated with caution. However, they seem to encourage further research concerning this group.

8

Potraumatyczny wzrost - zróżnicowanie ze względu na rodzaj doświadczonego zdarzenia

88%

Ogińska-Bulik N., Instytut Psychologii U. Ł.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica

|

2013

|

vol. 17

EN

The experience of negative life events may involve such negative as positive effects. These positive, referred to as posttraumatic growth, include changes in self-perception, relations to others, and changes in philosophy of life. Among the factors that determine the occurrence of positive changes after trauma the type of experienced event and socio-demographic variables are mentioned. The aim of the study was to determine the relationship between the type of experienced negative event, gender, age and severity of posttraumatic growth. The study group consists of 730 participants (49,6% men, 50,4% – women), aged 16–75 years (M = 36,5, SD = 14,3), who experienced various negative life events. Polish version of Posttraumatic Growth Inventory was used in the study. The results indicated that type of experienced event and gender were related to the level of posttraumatic growth. Moreover the results indicated that examining the relationship between socio-demographic variables and posttraumatic growth should take into account not only the overall result but also the different areas of growth.

9

Nadzieja i ton afektywny narracji a wzrost potraumatyczny osób, które utraciły sprawność ruchową

75%

Zięba M.

Roczniki Psychologiczne

|

2015

|

vol. 18

|

issue 1

41-59

PL

Artykuł prezentuje wyniki badania 50 osób, które na skutek wypadku utraciły sprawność ruchową. Analiza treści przeprowadzonych z nimi wywiadów narracyjnych wskazuje na to, że pozytywny ton afektywny opowiadań o wypadku i jego wpływie na życie jednostki wiąże się z wyższym poziomem wzrostu potraumatycznego. Innymi czynnikami sprzyjającymi doświadczaniu wzrostu potraumatycznego okazały się nadzieja na sukces i nadzieja podstawowa, a także obecność w treści narracji motywu sprawczości.

EN

In the article we present data collected from 50 people who lost their motor ability in accidents. Analyses of narrative interviews conducted with the accident victims suggest that a positive affective tone of narratives about the accident itself and the accident's influence on later life is connected to higher levels of posttraumatic growth. Other factors facilitating the experience of post-traumatic growth were hope and basic trust, as well as the theme of agency present in the narratives.

10

Kwestionariusz Nowej Perspektywy do pomiaru pozytywnych i negatywnych skutków traumy. Polska adaptacja Short Form of the Changes in Outlook Questionnaire

63%

Skalski S.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2019

|

vol. 32

|

issue 3

EN

The aim of the study was to adapt the shortened version of the Changes in Outlook Questionnaire to measure both positive and negative changes following in the aftermath of adversity. Psychometrical characteristic of an instrument was examined in the study with 369 participants (231 females, 138 males). Impact of Event Scale-Revised and Posttraumatic Growth Inventory was used as tool for assessing validity. Questionnaire showed satisfactory internal consistency as well as convergent and divergent validity. Cronbach’s alpha is 0.85 for the positive changes scale and 0.83 for the negative changes scale. The instrument includes 10 items arranged in 2 scales.

PL

Celem badania była adaptacja skróconej wersji kwestionariusza Changes in Outlook Questionnaire w wersji skróconej do oceny pozytywnych i negatywnych następstw dla zdarzenia traumatycznego. Właściwości psychometryczne kwestionariusza zbadano na próbie 369 osób (231 kobiet, 138 mężczyzn). Do oceny trafności narzędzia zastosowano Zrewidowaną Skalę Wpływu Zdarzeń i Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju. Kwestionariusz prezentuje zadowalającą spójność wewnętrzną oraz trafność zbieżną i różnicową. Współczynnik alfa Cronbacha wynosi 0,85 dla skali zmian pozytywnych oraz 0,83 dla skali zmian negatywnych. Kwestionariusz składa się z 10 itemów ułożonych w 2 skalach.

11

Rola strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie u ratowników medycznych

63%

Ogińska-Bulik N.

Medycyna Pracy

|

2014

|

vol. 65

|

issue 2

209-217

EN

Background: The purpose of the research was to investigate the role of coping strategies with stress in posttraumatic growth in a group of medical rescue workers. Material and Methods: The data on 80 medical rescuers who had experienced traumatic event in their worksite were analyzed. The age of the participants ranged from 21 to 67 years (M = 35.47; SD = 10.21). The Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope were used in the study. Results: The results revealed that the strategy "turning to religion" plays the major role in posttraumatic growth. Conclusions: In the process of emerging positive changes posttraumatic growth avoidance strategies seem to play more important role than strategies focused on the problem itself. Med Pr 2014;65(2):209–217

PL

Wstęp: Celem podjętych badań było ustalenie roli strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie w grupie ratowników medycznych. Materiał i metody: Analizie poddano wyniki badań przeprowadzonych u 80 ratowników medycznych, którzy doświadczyli zdarzenia traumatycznego w związku z wykonywaną pracą. Wiek badanych mieścił się w zakresie 21-67 lat (średnia: 35,47; odchylenie standardowe: 10,21). W badaniach wykorzystano Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju oraz Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Posttraumatic Growth Inventory and Inventory to Measure Coping Strategies with Stress - Mini-Cope). Wyniki: Badania wykazały, że w rozwoju potramatycznym ratowników medycznych główną rolę odgrywa strategia „zwrot ku religii". Wnioski: W procesie pojawiania się pozytywnych zmian po traumie ważniejszą rolę zdają się pełnić strategie unikowe niż strategie skoncentrowane na problemie. Med. Pr. 2014;65(2):209–217

12

Wzrost potraumatyczny jako wskaźnik gotowości do zmiany w procesie readaptacji społecznej

63%

Wolińska M.

Społeczeństwo. Edukacja. Język

|

2021

|

vol. 14

267-279

EN

Posttraumatic growth is a construct considered in terms of action-focused growth following a critical, traumatizing event. It is known that exposure to stressful and traumatic events can have severe and chronic psychological and physiological consequences. At the same time, while keeping in mind the suffering often caused by trauma, there is also growing evidence of posttraumatic growth – positive changes that can occur in people who have experienced trauma. Opinions on whether incarceration can be a critical event in the lives of offenders who experience it are divided among researchers, due in part to considerations of individual differences in response to potential trauma, but also to legitimate doubts about whether posttraumatic growth reflects real life changes or is merely a retrospective response to pain experienced during the healing process. However, empirical interest in the long-term and cumulative effects of incarceration has not often been the focus of researchers’ attention. The purpose of the study presented here was to possibly identify posttraumatic growth in the life stories of firsttime incarcerated individuals. It used interviews conducted with six adult males incarcerated for the first time in correctional units up to six months prior to their anticipated release from prison, so during a time of intensified interaction toward the person’s preparation for release. The data obtained were analyzed thematically in the hermeneuticphenomenological stream, in the area of which the study of current human life falls. In the narratives of some inmates, it was possible to identify experiences characteristic of posttraumatic growth. This identification may contribute to understanding and facilitating the successful readaptation of individuals subjected to correctional isolation. Based on these preliminary findings, praxeological implications are offered.

PL

Wzrost potraumatyczny jest konstruktem rozpatrywanym w kategoriach wzrostu skoncentrowanego na działaniu, następującego po wydarzeniu krytycznym, traumatyzującym. Wiadomo, że narażenie na stresujące i traumatyczne wydarzenia może mieć poważne i przewlekłe konsekwencje psychologiczne i fizjologiczne. Jednocześnie, pamiętając o cierpieniu często powodowanym przez traumę, istnieje coraz więcej dowodów świadczących o wzroście potraumatycznym – pozytywnych zmianach, które mogą wystąpić u osób, które doświadczyły traumy. Zdania na temat tego, czyuwięzienie może być krytycznym wydarzeniem w życiu przestępców, którzy go doświadczają, są wśród badaczy podzielone, co wynika między innymi z rozważań dotyczących indywidualnych różnic w odpowiedzi na potencjalną traumę, ale także z uzasadnionych wątpliwości co do tego, czy potraumatyczny wzrost odzwierciedla rzeczywiste zmiany w życiu, czy też jest jedynie retrospektywną reakcją na ból doświadczony podczas procesu zdrowienia. Niemniej empiryczne zainteresowanie długotrwałymi i skumulowanymi skutkami uwięzienia nieczęsto znajdowało się w centrum uwagi badaczy. Celem prezentowanego badania było ewentualne zidentyfikowanie potraumatycznego wzrostu w historiach życiowych osób osadzonych po raz pierwszy. Wykorzystano wywiady przeprowadzone z sześcioma dorosłymi mężczyznami, osadzonymi po raz pierwszy w jednostkach penitencjarnych, w okresie do sześciu miesięcy przed przewidywanym opuszczeniem przez nich zakładu karnego, więc w czasie zintensyfikowanego oddziaływania w kierunku przygotowania się osoby do wyjścia na wolność. Uzyskane dane zostały przeanalizowane tematycznie w nurcie hermeneutyczno-fenomenologicznym, w którego obszarze mieszczą się badania nad aktualnym życiem człowieka. W narracjach niektórych osadzonych udało się zidentyfikować doświadczenia charakterystyczne dla wzrostu potraumatycznego. Identyfikacja ta może przyczynić się do zrozumienia i ułatwienia udanej readaptacji osób poddanych izolacji penitencjarnej. Na podstawie tych wstępnych ustaleń, zaproponowano implikacje prakseologiczne.

13

Rehabilitacja osób z niepełnosprawnością z perspektywy psychologii pozytywnej

63%

Majewicz (https://orcid.org/0000-0002-7683-2466) P.

Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo

|

2019

|

issue 2(44)

29-49

PL

Przez długi okres historii problemy niepełnosprawności i rehabilitacji były rozpatrywane głównie w kontekście patologii. Pod koniec XX w. w formalny sposób ukonstytuowała się psychologia pozytywna, która koncentruje się na dodatnich stronach psychospołecznego funkcjonowania człowieka. Nauka o szczęściu i ludzkich siłach ujmuje problemy rehabilitacji w kategoriach teorii systemowych, a dokładniej w kontekście samoorganizującego się systemu (self-organizing, autopoietic). W procesie utrzymania samoorganizacji systemu szczególną rolę pełni ruch i mowa, co ma wyraźne implikacje dla rehabilitacji, w tym dla terapii ukierunkowanej na potraumatyczny wzrost (posttraumatic growth). Podkreślenie przez psychologię pozytywną potencjału tkwiącego w człowieku np. prężności (resilience), samostanowienia (self-determination), umożliwiło uzupełnienie tradycyjnego podejścia do rehabilitacji wspieraniem korzystnych procesów i dodatnich aspektów psychospołecznego rozwoju i funkcjonowania osób z niepełnosprawnością.

EN

Throughout history, problems of disability and rehabilitation were considered mainly in the context of pathology. However, at the end of the twentieth century, positive psychology was officially formed. It focuses on the positive sides of psycho-social human functioning. The science of happiness and human strength captures the problems of rehabilitation in terms of systemictheories; more specifically, in the context of a self-organizing system (autopoietic). In the process of maintaining the self-organization of a system, movement and speech have a special role. This has clear implications for rehabilitation, including therapies aimed at posttraumatic growth. Emphasized by positive psychology, the potential of human resilience e.g., self-determination, has made it possible to supplement the traditional approach to rehabilitation by supporting beneficial processes and positive aspects of psycho-social development and functioning of people with disabilities.

14

Pozytywne zmiany w percepcji kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową

63%

Byra S.

Roczniki Pedagogiczne

|

2017

|

vol. 9(45)

|

issue 3

19-41

PL

Artykuł podejmuje kwestię pozytywnych zmian potraumatycznych u kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową. Na podstawie teorii wzrostu potraumatycznego R.G.Tedeschiego i L.G. Calhouna przeanalizowano pozytywne zmiany w percepcji siebie, relacjach z innymi, docenianiu życia oraz w sferze duchowej u kobiet z uszkodzeniem rdzenia kręgowego i po amputacji kończyny dolnej. Podjęto również próbę wyjaśnienia ich natężenia przy udziale strategii radzenia sobie, przekonań na temat świata zewnętrznego, własnej osoby oraz posiadanej skuteczności w pokonywaniu sytuacji trudnych, a także akceptacji niepełnosprawności. Ustalono niejednolitą strukturę pozytywnych zmian w badanej grupie kobiet oraz pozytywny ich związek z poczuciem stresu. Wyniki badań wykazały, iż największe znaczenie dla wyjaśnienia natężenia pozytywnych zmian potraumatycznych u kobiet z niepełnosprawnością ruchową mają strategie radzenia sobie oraz akceptacja niepełnosprawności.

EN

The article addresses the issue of positive post-traumatic changes in women with acquired physical disability. Based on the theory of posttraumatic growth of R.G. Tedeschi and L.G. Calhoun were analyzed positive changes in self-perception, relationships with others, appreciation of life and in the spiritual sphere in women with spinal cord injury and amputation of the lower limb. They also attempted to explain their intensity by the strategies of coping, beliefs about the outside world, their own and their effectiveness in overcoming difficult situations and acceptance of disability. A non-uniform structure of positive changes in the study group of women and their positive relationship with the perceiving of stress was observed. The results showed that the strategies for coping and acceptance of disability were the most important in explaining the intensity of positive post-traumatic changes in women with physical disability.

15

Ruminacje a skutki traumy u kobiet doświadczających przemocy w rodzinie

63%

Ogińska-Bulik N.

Roczniki Psychologiczne

|

2016

|

vol. 19

|

issue 4

627-658

PL

Celem badań było ustalenie związku między ruminacjami a występowaniem negatywnych (objawy stresu pourazowego) i pozytywnych (potraumatyczny wzrost) następstw traumy wynikającej z doświadczania przemocy w rodzinie. Analizie poddano wyniki 89 kobiet, które doświadczyły przemocy domowej. Wiek badanych mieścił się w zakresie 18-60 lat (M = 34,36; SD = 12,81). W badaniach wykorzystano Skalę Wpływu Zdarzeń, będącą polską adaptacją the Impact of Event Scale, Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju, który jest polską adaptacją the Posttraumatic Growth Inventory oraz Inwentarz Ruminacji o Negatywnym Zdarzeniu, będący polską adaptacją the Event Related Rumination Inventory, który mierzy dwa rodzaje ruminacji: natrętne i refleksyjne. Obydwa rodzaje ruminacji okazały się powiązane przede wszystkim z objawami stresu pourazowego. Słabsze związki zanotowano między nasileniem ruminacji refleksyjnych a potraumatycznym wzrostem. Ruminacje natrętne pełniły rolę predykcyjną dla zespołu stresu pourazowego, szczególnie intruzji i pobudzenia. Z kolei ruminacje refleksyjne okazały się predyktorami potraumatycznego wzrostu, a przede wszystkim pozytywnych zmian w percepcji siebie i relacjach z innymi. Ruminacje pełnią istotną rolę w występowaniu zarówno negatywnych, jak i pozytywnych następstw doświadczonej traumy.

EN

The study aimed to establish the relationship between ruminations and the occurrence of negative (posttraumatic stress disorder symptoms) and positive (posttraumatic growth) effects of trauma resulting from the experience of violence in the family. The data of 89 women who have experienced domestic violence were analyzed. The participants’ age ranged from 18 to 60 years (M = 34.36, SD = 12.81). The following Polish versions of standardized tools were used: the Impact of Event Scale, the Posttraumatic Growth Inventory, and the Event-Related Rumination Inventory, the last of these measuring two types of ruminations: intrusive and deliberate. Both types of ruminations proved to be associated, above all, with posttraumatic stress disorder symptoms. Weaker associations were noted between the intensity of deliberate ruminations and posttraumatic growth. Intrusive ruminations played a predictive role with regard to posttraumatic stress disorder: above all, with regard to intrusion and arousal; deliberate ruminations proved to be a predictor of posttraumatic growth, mainly positive changes in self-perception and relations with others. Ruminations play an essential role in the occurrence of both negative and positive outcomes of the experienced trauma.

16

Radzenie sobie ze stresem a rozwój potraumatyczny rodziców dzieci ze spektrum autyzmu

63%

Gosztyła T., Prokopiak A., Pasternak J.

Edukacja-Technika-Informatyka

|

2019

|

vol. 10 Numer specjalny

|

issue 1

46-52

EN

Parents of children with autism spectrum disorders (ASD) are likely to be under a permanentstress. ASD diagnosis is recognized as trauma which, apart from having negative impact, may betreated as developmental factor for parents and lead to posttraumatic growth (PTG). The aim of theresearch was to study the relationship between coping strategies and PTG in the group of 114parents of ASD children, aged 22 to 51. Gratitude variable was also controlled. The hypothesiswas that positive coping strategies are related with PTG. The following research tools were used:Posttraumatic Growth Inventory (PTGI) in adaptation of Ogińska-Bulik and Juczyński, Inventory to Measure Coping Strategies with Stress (Mini-COPE) in the adaptation by Juczyński andOgińska-Bulik and the Gratitude Questionnaire (GQ-6) adapted by Kossakowska and Kwiatek.The research is a part of a wider study which aims to identify the psychological predictors ofPTG in the group of parents of children with ASD. The results indicate the significant role ofpositive coping strategies and gratitude as factors influencing the PTG in the group of surveyedparents.

PL

Bycie rodzicem dziecka ze spektrum autyzmu (ASD) wiąże się z odczuwaniem chronicznego stresu, a sama diagnoza stanowi przeżycie traumatyczne, które oprócz negatywnych konsekwencji może prowadzić do pojawienia się potraumatycznego wzrostu (PTG). Celem badań była analiza związku strategii radzenia sobie ze stresem i PTG przy kontroli zmiennej wdzięczności w grupie 114 rodziców dzieci z rozpoznanym ASD, w wieku 22–51 lat. Założono, że pozytywne strategie radzenia sobie są związane z PTG. Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju (PTGI) w adaptacji Ogińskiej-Bulik i Juczyńskiego, Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem (Mini-COPE) w adaptacji Juczyńskiego i Ogińskiej-Bulik oraz kwestionariusz do badania wdzięczności GQ-6 (Gratitude Questionnaire 6) w adaptacji Kossakowskiej i Kwiatka. Prezentowane badania stanową część większego projektu badawczego, w którym ujmowano psychologiczne korelaty i uwarunkowania występowania PTG u rodziców dzieci z ASD. Wyniki potwierdzają znaczącą rolę pozytywnych strategii radzenia sobie oraz wdzięczności dla rozwoju potraumatycznego badanych.

17

Ruminacje a potraumatyczny wzrost u ratowników medycznych

63%

Ogińska-Bulik N.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica

|

2017

|

issue 21

5-18

EN

Emergency service workers are exposed to experience traumatic events related to the nature of their work. The study aimed to identify the role of ruminations in occurrence of posttraumatic positive changes. The research was conducted in a group of 120 medical rescue workers, of whom 85 (55 men and 30 women) confirmed that they experienced at least one traumatic event in the context of their work in the last 5 years. The age of the participants ranged from 25 to 61 years (M = 38.07; SD = 9.61). Polish versions of standardized tools were used: the Posttraumatic Growth Inventory – PTGI and the Event Related Rumination Inventory – ERRI. The participants revealed a low level of posttraumatic growth and low intensity of ruminations, both intrusive and deliberate ones. Among the two types of the analyzed ruminations only deliberate ones proved to be a predictor of posttraumatic growth and all its factors. Deliberate ruminations play an essential role in the occurrence of positive outcomes of an experienced trauma.

PL

Przedstawiciele służb ratowniczych narażeni są na doświadczanie zdarzeń o charakterze traumatycznym w związku z wykonywaną pracą. Celem badań było ustalenie roli ruminacji w występowaniu pozytywnych zmian potraumatycznych. Badaniami objęto 120 ratowników medycznych, spośród których 85 (55 mężczyzn i 30 kobiet) potwierdziło wystąpienie w ostatnich 5 latach przynajmniej jednego zdarzenia traumatycznego w związku z wykonywaną pracą. Wiek badanych mieścił się w granicach 25–61 lat (M = 38,07, SD = 9,61). W badaniach wykorzystano polskie wersje standaryzowanych narzędzi, tj. Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju oraz Inwentarz Ruminacji o Negatywnym Zdarzeniu. Badani ratownicy medyczni ujawnili niski poziom potraumatycznego wzrostu oraz niskie nasilenie ruminacji, tak natrętnych, jak i refleksyjnych. Spośród dwóch analizowanych rodzajów ruminacji jedynie refleksyjne okazały się predyktorami potraumatycznego wzrostu i wszystkich jego czynników. Ruminacje refleksyjne pełnią istotną – choć słabą – rolę w występowaniu pozytywnych następstw doświadczonej traumy.

18

Determinanty rozwoju potraumatycznego u osób z doświadczeniem psychozy podlegających detencji w świetle psychologii pozytywnej

51%

Wierzbicka S.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2019

|

issue 3(32)

25-40

PL

Praca dotyczy czynników osobowościowych i sytuacyjnych wiążących się ze wzrostem potraumatycznym u osób chorujących na schizofrenię, które doświadczyły różnego rodzaju sytuacji traumatycznych. Wzrost potraumatyczny to pozytywne zmiany, które nastąpiły w wyniku zmagania się przez jednostkę z traumatyczną sytuacją życiową. Zmiany te obejmują: percepcję siebie, relacje z innymi ludźmi oraz filozofię życiową. W badaniu dokonano porównania między dwoma grupami: osób chorujących na schizofrenię, które popełniły czyn zabroniony w stanie niepoczytalności i podlegają detencji oraz osób chorujących na schizofrenię, które nie mają tego typu doświadczeń. Grupą badaną były osoby, które popełniły czyn zabroniony i przebywają na detencji (N=30), a grupą kontrolną – pacjenci hospitalizowani w oddziale dziennym rehabilitacji psychiatrycznej (N=30). Celem badania była próba określenia znaczenia rodzaju wydarzenia traumatycznego i jego nasilenia dla możliwości rozwoju potraumatycznego. W badaniu sprawdzone zostało, w której z badanych grup wystąpi wyższy poziom wzrostu potraumatycznego. Przedmiotem badania było również sprawdzenie, jakie czynniki osobowościowe wiążą się z występowaniem zjawiska wzrostu potraumatycznego u badanych osób. Jako prawdopodobne determinanty wzrostu potraumatycznego zostały wybrane następujące zmienne: poczucie własnej skuteczności oraz mocne strony charakteru. Do pomiaru badanych zmiennych użyto: Kwestionariusza do pomiaru mocnych stron charakteru IPIP-VIA, Skali Uogólnionej Własnej Skuteczności oraz Inwentarza Potraumatycznego Rozwoju. Wyniki wykazały dodatnią korelację poczucia własnej skuteczności oraz poszczególnych mocnych stron charakteru ze wzrostem potraumatycznym w grupie badanej. Grupa badana uzyskała średnio wyższe wyniki w poziomie wzrostu potraumatycznego niż grupa kontrolna.

EN

The study concerns the relationship of personality and situational factors with posttraumatic growth in people suffering from schizophrenia who have experienced various types of traumatic situations. Posttraumatic growth is a positive change that occurs as a result of the individual’s struggle with a traumatic life situation. These changes include: self-perception, relationships with other people, and life philosophy. The study compared two groups: people suffering from schizophrenia who committed a criminal act in a state of insanity and are subject to detention and those suffering from schizophrenia who did not commit any offenses. The study group included people who committed a prohibited act and are detained (N=30), and the control group – patients hospitalized in the Daily Ward of Psychiatric Rehabilitation (N=30). The aim of the study was to determine the significance of the type of traumatic event and its severity for the possibility of posttraumatic growth. The study examined which group of patients would experience a higher level of posttraumatic growth. The aim of the study was also to investigate what personality factors are associated with the occurrence of posttraumatic growth in individuals. The following variables were selected as probable determinants of posttraumatic growth: self-efficacy and strengths of character. The following tools were used to measure the examined variables: IPIP-VIA Questionnaire to measure the strengths of the character, the General Self Efficacy Scale and the Posttraumatic Growth Inventory. The results revealed a positive correlation between self-efficacy and individual strengths of character with posttraumatic increase in the study group. The study group presented higher results in posttraumatic growth than the control group.

19

Potraumatyczny wzrost i deprecjacja w kontekście nabycia trwałej niepełnosprawności ruchowej

51%

Byra S.

Niepełnosprawność - zagadnienia, problemy, rozwiązania

|

2017

|

issue 2(23)

69-91

PL

Artykuł podejmuje problematykę wzrostu potraumatycznego i deprecjacji u osób z traumatycznie nabytą niepełnosprawnością ruchową. Celem prezentowanych badań było ustalenie natężenia wzrostu potraumatycznego i deprecjacji oraz relacji między nimi w tej grupie osób, a także określenie udziału przekonań na temat własnego i otaczającego świata w wyjaśnianiu zmienności obu doświadczeń potraumatycznych. Przebadano osoby z traumatycznie doznanym urazem rdzenia kręgowego oraz amputacją kończyny dolnej. Natężenie wzrostu i deprecjacji ustalano w tych samych obszarach. Uzyskane rezultaty wskazują na wyższe wyniki wzrostu niż deprecjacji we wszystkich uwzględnionych wymiarach. Stwierdzono obecność istotnych, negatywnych związków między nimi oraz predykcyjną rolę przekonań w wyjaśnianiu natężenia zarówno wzrostu potraumatycznego, jak i deprecjacji. Ustalono m.in., iż za pomocą przekonań dotyczących głównie otaczającego świata można w większym stopniu przewidywać poziom deprecjacji niż wzrostu u osób badanych.

EN

The paper addresses the question of posttraumatic growth (PTG) and posttraumatic depreciation (PTD) in people with a mobility disability due to a traumatic event. The aim of the study was to determine the level of PTG and PTD, as well as their relationship in the group of the a/m survivors, and to identify the contribution of beliefs about their internal and external world to accounting for variability in both posttraumatic experiences. The sample comprised individuals with a spinal cord injury and lower extremity amputation due to a traumatic event. Posttraumatic growth and depreciation were identified in the same aspects. Obtained results point to higher growth when compared to depreciation in all considered dimensions. Significant negative correlations between them, as well as a predictive utility of beliefs in accounting for the level of posttraumatic growth and depreciation were observed. Among others, it was found that with the help of beliefs mainly about the surrounding world, the level of depreciation may be predicted to a larger extent than in the case of growth in the examined individuals.

20

Zasoby osobiste a negatywne i pozytywne skutki doświadczeń traumatycznych u ratowników medycznych

51%

Ogińska-Bulik N.

Medycyna Pracy

|

2016

|

vol. 67

|

issue 5

635-644

EN

Background The purpose of the research was to investigate the role of personal resources, such as optimism and sense of selfefficacy in both negative (posttraumatic stress disorder (PTSD) symptoms) and positive (posttraumatic growth – PTG) effects of experienced trauma in a group of emergency service representatives. Material and Methods Data of 100 medical rescue workers, mostly men (59%) who have experienced traumatic events in their worksite were analyzed. The age of the participants ranged from 24 to 60 years (mean = 37.43; standard deviation = 8.73). Polish versions of the Impact of Event Scale – Revised and the Posttraumatic Growth Inventory were used to assess the negative and positive effects of experienced events. Optimism was assessed by the Life Orientation Test and sense of self-efficacy by the Generalized Self-Efficacy Scale. Results The obtained results revealed that optimism is negatively associated with symptoms of PTSD in men, and sense of self-efficacy – positively with the severity of growth after trauma in women. Conclusions The analyzed personal resources play a diverse role in the emergence of negative and positive effects of experienced traumatic events, depending on the gender of the respondents. Med Pr 2016;67(5):635–644

PL

Wstęp Celem podjętych badań było ustalenie roli zasobów osobistych, takich jak optymizm i poczucie własnej skuteczności, w występowaniu negatywnych (objawy stresu pourazowego (posttraumatic stress disorder – PTSD)) i pozytywnych (potraumatyczny wzrost (posttraumatic growth – PTG)) skutków doświadczeń traumatycznych wśród przedstawicieli służb ratowniczych. Materiał i metody Analizie poddano wyniki 100 ratowników medycznych (59% mężczyzn), którzy doświadczyli zdarzeń traumatycznych w związku z wykonywaną pracą. Wiek badanych wynosił 24–60 lat (średnia = 37,43; odchylenie standardowe = 8,73). Do oceny negatywnych skutków doświadczanych zdarzeń wykorzystano Skalę Wpływu Zdarzeń, a pozytywnych – Inwentarz Potraumatycznego Rozwoju. Optymizm oceniano za pomocą Testu Orientacji Życiowej, a poczucie własnej skuteczności – Uogólnionej Skali Własnej Skuteczności. Wyniki Stwierdzono, że optymizm jest ujemnie powiązany z objawami zespołu stresu pourazowego w grupie mężczyzn, a poczucie własnej skuteczności – dodatnio z nasileniem wzrostu po traumie w grupie kobiet. Wnioski Analizowane zasoby osobiste pełnią zróżnicowaną funkcję w pojawianiu się negatywnych i pozytywnych skutków doświadczanych zdarzeń traumatycznych w zależności od płci badanych. Med. Pr. 2016;67(5):635–644

Refine search results

The affective tone of narration and posttraumatic growth in organ transplant recipients

Rola rozwoju potraumatycznego w podejmowaniu zachowań zdrowotnych u osób w okresie późnej dorosłości

Doświadczenie śmierci dziecka jako sytuacja graniczna

Posttraumatic growth as a factor of psychological well-being of parents of children with autism

Determination of post-traumatic growth status of frontline infection control nurses in the COVID-19 pandemic – a cross-sectional study

Post-traumatic coping with the loss of a child among women and men

Posttraumatic growth, resiliency, and basic hope in soldiers fighting in Eastern Ukraine

Potraumatyczny wzrost - zróżnicowanie ze względu na rodzaj doświadczonego zdarzenia

Nadzieja i ton afektywny narracji a wzrost potraumatyczny osób, które utraciły sprawność ruchową

Kwestionariusz Nowej Perspektywy do pomiaru pozytywnych i negatywnych skutków traumy. Polska adaptacja Short Form of the Changes in Outlook Questionnaire

Rola strategii radzenia sobie ze stresem w rozwoju po traumie u ratowników medycznych

Wzrost potraumatyczny jako wskaźnik gotowości do zmiany w procesie readaptacji społecznej

Rehabilitacja osób z niepełnosprawnością z perspektywy psychologii pozytywnej

Pozytywne zmiany w percepcji kobiet z nabytą niepełnosprawnością ruchową

Ruminacje a skutki traumy u kobiet doświadczających przemocy w rodzinie

Radzenie sobie ze stresem a rozwój potraumatyczny rodziców dzieci ze spektrum autyzmu

Ruminacje a potraumatyczny wzrost u ratowników medycznych

Determinanty rozwoju potraumatycznego u osób z doświadczeniem psychozy podlegających detencji w świetle psychologii pozytywnej

Potraumatyczny wzrost i deprecjacja w kontekście nabycia trwałej niepełnosprawności ruchowej

Zasoby osobiste a negatywne i pozytywne skutki doświadczeń traumatycznych u ratowników medycznych