Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  postwzrost
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Współczesna debata muzealna rozwijająca się w kontekście potrzeby zmiany definicji na gruncie ICOM-u jest dyskusją na temat roli i odpowiedzialności muzeów. Muzea z bagażem tradycji stoją przed wyzwaniem zmierzenia się ze współczesnym kontekstem i oczekiwaniami, z kolei muzea nowo tworzone mogą wkroczyć na scenę z pełną świadomością kontekstu historycznego, agendą odpowiadającą współczesnym zadaniom i od początku wytyczać nowe perspektywy. Studium przypadku w artykule jest muzeum, które rozpoczyna działalność w czasie ożywionej dyskusji nad nowymi zadaniami muzeów w życiu społecznym – Muzeum Zabawek w Krakowie. Artykuł podejmuje kilka wątków obszernego zagadnienia, jakim jest odpowiedzialność muzeów: wobec kogo i czego muzea powinny być odpowiedzialne? Czy odpowiedzialność to obecność w debacie publicznej i aktywizm muzealny? Formuła działania Muzeum Zabawek pokazuje możliwą drogę dla kolekcjonerów prywatnych, aby zamiast dążyć do tworzenia tradycyjnego miejsca prezentacji kolekcji, uruchomić zbiory w taki sposób, gdzie celem nadrzędnym nie będzie samo udostępnianie, ale wpływ na otoczenie, jaki poprzez tę prezentację i inne działania programowe związane z kolekcją można wywołać.
PL
W artykule podjęto zagadnienie teologicznej krytyki kapitalizmu ze strony Kościołów reformowanych. Cztery główne wątki krytyki to: 1) nieumiarkowana akumulacja dóbr i kapitału oraz utowarowienie człowieka; 2) doprowadzanie krajów Trzeciego Świata do niespłacalnego zadłużenia; 3) rabunkowa gospodarka dobrami naturalnymi oraz szkody wyrządzane środowisku naturalnemu; 4) pułapka niepohamowanego wzrostu. Jako skuteczny sposób wyjścia z tych zagrożeń proponowana jest droga tzw. „post-wzrostu”, na który składa się umiarkowanie w produkcji dóbr dostosowane do rzeczywistych potrzeb, poszanowanie środowiska poprzez wdrożenie zasad zrównoważonego rozwoju, a wreszcie przyjęcie postawy samoograniczania się jako koniecznej formy ascezy. „Post-wzrost” jest więc ideą skupiającą w sobie także drogi do przezwyciężenia „ekonomii chciwości” i wprowadzenia „ekonomii życia”
EN
The article discusses the theological criticism of capitalism on the part of the Reformed Churches. The four main themes of criticism are: 1) immoderate accumulation of goods and capital and the commodification of man; 2) leading Third World countries to unpayable debt; 3) plundering of natural goods and environmental damage; 4) the trap of unrestrained growth. The idea of "degrowth" is proposed as an effective way out of these threats. This idea consists of moderation in the production of goods adapted in volume to real needs, respect for the environment by implementing the principles of sustainable development, and finally adopting the attitude of self-restraint as a necessary form of asceticism. "Degrowth" is therefore an idea that also brings together the ways to overcome the "economy of greed" and introduce the "economy of life".
EN
The article discusses claims and postulates of the so-called An Ecomodernist Manifesto, signed in 2015 by such intellectuals as Ted Nordhaus, Michael Shellenberger, Ruth de Vries or David W. Keith. Ecomodernists (or ecopragmatists, as they liked to be called) believe in the possibility of creating the great or at least the good Anthropocene. Their theses are subsequently confronted in the text with a strong critical response articulated in A Degrowth Response to An Ecomodernist Manifesto, published in the same year. The presentation of the discussion is additionally enriched by the analysis of other arguments, invoked by such scholars as an Australian economist Clive Hamilton, an American ecosocialist Ian Angus, an Irish expert of environmental security Simon Dalby and a French sociologist and philosopher Bruno Latour. The aforementioned researchers interpret the ecomodernist idea of the good Anthropocene as un unjustified techno-optimism, as an attempt to hijack the idea of the Anthropocene, as a kind of highly controversial anthropodicy, and as groundless technological or neoliberal optimism upheld by the privileged groups in the developed world.
EN
The first part of the text deals with critical approaches to development as well as with inconsistencies and contradictions in official, institutional conceptualisations of sustainable development, as indicated by numerous representatives of critical trends. The second part is devoted to attempts to merge sustainability into a critical discourse. Differences between ‘soft sustainability’ in the official mainstream discourse and ‘strong’ and ‘very strong’ ones within transition initiatives developed by both academic and social activists are discussed. Examples of the latter, such as Buen Vivir and degrowth coming mainly from Spanish-speaking countries, are presented.
PL
Pierwsza część tekstu dotyczy z jednej strony krytycznych ujęć „rozwoju”, z drugiej zaś niespójności i sprzeczności w oficjalnych, instytucjonalnych konceptualizacjach rozwoju zrównoważonego, na które wskazują liczni przedstawiciele nurtów krytycznych. Druga część poświęcona jest próbom wpisywania „zrównoważenia/trwałości” (sustainability) w dyskurs krytyczny. Zasadniczą tezą jest wskazanie różnic między wizją „miękkiego zrównoważenia” mieszczącą się w oficjalnym nurcie i wizjami zrównoważenia „twardego” i „bardzo twardego” wpisanymi w nurty krytyczne, w tym radykalne ujęcia biocentryczne i dekolonialne. Tezę towarzyszącą stanowi stwierdzenie o znaczeniu kontekstów, w jakich powstają i funkcjonują wymienione powyżej dyskursy krytyczne ze wskazaniem na latynoamerykańskie przykłady inicjatyw transformacyjnych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.