Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 3

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  praca opiekuńcza
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
|
2020
|
vol. 16
|
issue 2
152-169
EN
The aim of the article is to look into the problem of combining paid work with parenthood in the context of the so-called childcare gap. Childcare gap is defined here as a lack of institutional instruments that make it possible to provide care for small children. The analysis is based on qualitative research conducted in the Polish society with parents of children aged under eight. It shows that the institutional solutions of the Polish family policy reproduce economic and gender inequalities. The horizon of capa­bilities for organising childcare of parents with lower economic resources is substantially different than that of parents in a better economic situation. Women with lower resources are often forced to resign from paid employments in order to provide care for their children, whereas wealthier parents usually deal with the problem by means of using childcare institutions or hiring babysitters. The analysis also shows that regardless of the economic situation, it is mothers who are primarily responsible for providing care.
PL
Celem artykułu jest przyjrzenie się problematyce łączenia życia zawodowego z rodzicielstwem z perspektywy tak zwanej luki w opiece na dziećmi. Luka w opiece jest tutaj definiowana jako brak rozwiązań instytucjonalnych pozwalających na zapewnienie opieki nad małymi dziećmi. Analiza opiera się na badaniach jakościowych przeprowadzonych z polskimi rodzicami dzieci do lat ośmiu. Pokazuje ona, że rozwiązania instytucjonalne polskiej polityki rodzinnej wzmacniają nierówności płciowe i ekonomiczne. Horyzont możliwości zapewnienia opieki przez rodziców o niższych zasobach materialnych zasadniczo różni się od możliwości rodziców o wyższych zasobach. Kobiety mające niższe zasoby w obecnym systemie często są zmuszone do rezygnacji z pracy zawodowej, aby zapewnić opiekę. Natomiast w przypadku rodzin o średnich i wysokich zasobach strategią na zapewnienie opieki są żłobki i zatrudnianie niań. Analiza wskazuje również, że niezależnie od zasobów ekonomicznych, za opiekę przede wszystkim odpowiedzialne są matki.
EN
I propose a discussion of some feminist observations concerning the book Commonwealth by Negri and Hardt. I focus on the issues of biopolitical labor and the topics developed in feminist analysis of reproductive and care labor, I also suggest, that there are problems regarding the body and sexuality, that need to be solved. In my discussion of the book I also rise some problems concerning the conditions of occupying the position of the excluded, and the colonial exclusions in particular, I refer to some observations made by Gayatri Spivak in her essay Can the Subaltern Speak?. As an extremely interesting proposition of emancipatory theory, I think that the project of Negri and Hardt need to be discussed, also from the perspectives I have mentioned.
PL
W moim tekście staram się zarysować pewne wątki wynikające z feministycznej lektury książki Commonwealth Negriego i Hardta. Podkreślam przede wszystkim kwestie związane z pracą biopolityczną i tematyką rozwijaną w feministycznej analizie pracy reprodukcyjnej i opiekuńczej, kwestie związane z ciałem i seksualnością. Podnoszę też kilka kontrowersji odnośnie do zajmowania pozycji wykluczonych – tu: kolonialnych wykluczonych, odnoszę się przy tym do obserwacji na ten temat dokonanych przez Gayatri Spivak w tekście Czy podporządkowani inni mogą przemówić? Wychodzę przy tym z założenia, że jako interesujący projekt teorii emancypacyjnej, książka Negriego i Hardta jest zdecydowanie warta takiej dyskusji.
PL
Dwa znaczące protesty społeczne, które miały miejsce w Polsce w ostatnich latach – masowa mobilizacja kobiet przeciwko zakazowi aborcji i okupacja budynku Sejmu przez opiekunów osób niepełnosprawnych – nazywano strajkami. W artykule analizujemy wydarzenia związane ze Strajkiem Kobiet w 2016, 2017 i 2018 roku oraz strajk Rodziców Osób Niepełnosprawnych z 2018 roku, ujmując strajk jako formę protestu. Dlaczego obydwa protesty nazwano strajkami i jakie są implikacje określania ich przy użyciu terminologii z zakresu sporów zbiorowych? W Polsce strajki są formą zbiorowego, zinstytucjonalizowanego konfliktu pracowników najemnych, organizowanego wyłącznie przez związek zawodowy zarejestrowany w określonym miejscu pracy, a ich przedmiotem mogą być wyłącznie sprawy związane z miejscem pracy, nie zaś sprawy polityczne i znajdujące się poza gestią pracodawcy. Strajk Kobiet i protest Rodziców Osób Niepełnosprawnych nie były strajkami de iure, odrzucały jednak podział na produkcję (pracę najemną) i reprodukcję (praca nieodpłatna), co nadało szczególne znaczenie „odmowie pracy”, jaka miała wówczas miejsce. Użycie koncepcji strajku i stworzenie przestrzeni łączącej różne działania związane z walkami o prawa pracownicze i reprodukcyjne skutkowało upodmiotowieniem protestujących. Interpretujemy to jako strategię przejęcia typowych akcji protestacyjnych zarezerwowanych wcześniej dla pracowników najemnych.
EN
Two significant social protests that took place in Poland in recent years – a massive mobilisation of women against a ban on abortion and an occupation of the Sejm building by carers of persons with disabilities – were called strikes. In this article, we analyse the Polish Women's Strike events of 2016, 2017 and 2018 and the strike of parents of persons with disabilities of 2018 from the perspective of a strike as a form of protest. What does it mean that both protests have been called strikes and what are the implications of incorporating the terminology of labour disputes by both protests? Strikes in Poland are a form of collective, institutionalized industrial action of workers in wage employment, organized only by a trade union registered in a certain workplace and its subject can be exclusively of workplace matters and not on matters that are political and beyond an employer’s influence. The Polish Women's Strike and the protest of parents of persons with disabilities were not strikes de iure, however they rejected division between production (wage labour) and reproduction (non-wage labour), which gave a deeper meaning to the “refusal of work”. The empowerment of this event was derived from taking over the concept of the strike and providing an inclusive space to connect different actions related to struggles for reproductive rights. We interpret this as a strategy of cooptation and occupation of typical protest actions reserved for wage labour.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.