Search results

1

Ludowe sposoby wzmagania plenności roślin (na przykładzie grochu i kapusty)

100%

Prorok K.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

2016

|

vol. 28

EN

With the examples of green peas and cabbage, two vegetables commonly grown and consumed in the Polish village in former times, the article discusses folk means of augmenting the fecundity of plants. The analysis is based on the rich 19th- and 20th-c. material (diverse text of folklore, as well as accounts of beliefs and practices) from the database of Dictionary of Folk Stereotypes and Symbols, the volume devoted to plants being now in preparation. The actions designed to render cabbage heads big and hard, and pea pods full, were above all religious and/or magical in nature and were predominantly based on the creative power of language. The “vegetative force” derived from several spheres, among others the sphere of the sacred (God, Jesus, the Holy Mother, the saints cultivating the farmer’s land and thus ensuring good harvest), the “cosmos” (e.g. stars and phases of the Moon, marking the (un)favourable sewing time), wildlife (e.g. other plants grown to turn away spells), humans and the human body (e.g. fertility dances that triggered and transmitted vital forces).

PL

Autorka na przykładzie grochu i kapusty – dwóch warzyw powszechnie uprawianych i spożywanych dawniej na wsi polskiej – omawia ludowe sposoby wpływania na plenność roślin. Za podstawę analizy przyjmuje bogaty materiał XIX- i XX-wieczny (różnogatunkowe teksty folkloru oraz zapisy wierzeń i opisy praktyk), pochodzący z kartoteki Słownika stereotypów i symboli ludowych, którego tom Rośliny jest obecnie opracowywany.Zabiegi mające sprawić, że głowy kapusty będą duże i twarde, a strączki grochu pełne, miały przede wszystkim charakter religijny i/lub magiczny i w dużej mierze oparte były na wierze w sprawczą moc słowa. Źródłem „mocy wegetacyjnej” mogło być kilka sfer, m.in.: sacrum (np. Bóg, Pan Jezus, Matka Boska i święci uprawiający w kolędach ziemię gospodarza i tym samym zapewniający obfitość plonów), „kosmos” (np. gwiazdy i fazy księżyca wyznaczające korzystny/niekorzystny czas siewu), przyroda (np. inne rośliny sadzone na zagonach dla odwrócenia uroków) oraz człowiek i jego ciało (np. tańce na urodzaj wyzwalające i przekazujące siły witalne).

2

Tradycyjne obrzędy i zwyczaje pogrzebowe na Lubelszczyźnie

84%

Petera J.

Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

|

1997-1998

|

vol. 9-10

329–333

PL

Autorka prezentuje obrzędy i zwyczaje pogrzebowe związane ze śmiercią człowieka z terenów Lubelszczyzny. W wierzeniach ludowych na omawianym terenie istniały przepowiednie wróżące nadejście śmierci. Wynikały one z sposobów zachowania się niektórych zwierząt, ptaków, ze spadaniem przedmiotów, dziwnych odgłosów, ze snów itp. W momencie śmierci domownicy gromadzili się przy posłaniu konającego, odmawiając modlitwy i zapalając gromnicę, którą mu wkładano do ręki. Przedłużające się konanie starano się skrócić, kropiąc konającego święconą wodą, okadzając święconymi ziołami i dzwoniąc dzwoneczkiem nad konającym. Stosowano też praktyki magiczne. Po zgonie zamykano nieboszczykowi oczy, obmywano ciało i ubierano go. W domu, gdzie leżał zmarły, zasłaniano okna i lustro czarną chustką i zatrzymywano zegar. Krewnych i znajomych zawiadamiano o śmieci w ten sposób, że posyłano po wsi witkę (skręconą brzozową gałązkę), drewnianą pasyjkę lub obrazek święty. Wyprowadzanie zwłok odbywało się w trzecim dniu po śmierci. Po wyniesieniu trumny otwierano drzwi, okna, szafy, skrzynie, wrota stodół i stajni, aby bydło nie wyzdychało. Zmarłego sąsiedzi i znajomi odprowadzali zwykle do krzyża lub kapliczki. Tam żegnali go modlitwą. Po tej ceremonii część ludzi wracała do domu, reszta towarzyszyła w jego ostatniej drodze na cmentarz. Po powrocie do domu urządzano przyjęcie zwane „stypą” lub „konsolacją” wyprawiane przez rodzinę zmarłego.

3

Praktyki apotropeiczne dotyczące owiec w pasterstwie huculskim Tradycja i współczesność

84%

Zacharek N.

Studia Etnologiczne i Antropologiczne

|

2018

|

vol. 18

67-81

EN

Until the beginning of the 20th century, animal husbandry in the pastoral community in the vicinity of Werchowyna was one of the main axes of the organization of the year of farm work. Nowadays, the role of animals in this region is still important, and animal farming is one of the main factors of the local economy. Basing on the source materials collected by Polish and Ukrainian researchers, the article presents the most important practices for the old Hutsul community, which were often of magical character and aimed at protecting animals, and socio-economicmotives that were the inspiration in the old sheep farming during summer grazing. All these have constituted the historical background for compiling information that enable determining the contemporary image of sheep in the community of Hutsulshepherds

4

Magic practices against human life and health in late antiquity as reflected in Church legislation

67%

Ożóg M.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

243-252

PL

Zachowania magiczne były od niepamiętnych czasów elementem kultury. Świadectwa w postaci amuletów, różnych narzędzi czy zaklęć systematycznie są odkrywane. Magia przenikając w świat religii, stawała się jej elementem, z czasem aż do tego stopnia, że w zależności od okresu historycznego, nie sposób odróżnić jednej od drugiej. W niniejszym artykule zostały poddanie analizie, z perspektywy ustawodawstwa kościelnego, praktyki magiczne szkodzące zdrowiu i życiu. Oczywiście przepisy prawne mają na celu eliminację błędów i zagrożeń przez co przedstawiają obraz jednostronny nie oddający wszystkich aspektów życia. Niewątpliwie jednak odnoszą się do zagrożeń realnych i przez to poszerzają wiedzę o epoce. W przedstawionym tekście wzięto pod uwagę takie praktyki magiczne, które celowo i umyślnie miały szkodzić konkretnym osobom.

5

Święto Matki Boskiej Gromnicznej w religijności ludowej

59%

Kupisiński Z.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 9: Teologia fundamentalna i religiologia

191-210

EN

The Feast of Our Lady of Candles is the later name for the Feast ofPresentation of the Lord,founded in the fourth century. Initially, the celebration had a Christological accent, but with time it acquired features of Marian feast (now in the liturgy the original name is in force). In Polish folk religiosity the name Our Lady of the Thunder Candle has functioned, as people came to church to have their candles called “gromnica” (the Thunder Candle) blessed. Under the influence of the Church's teaching, ancient folk customs and rituals have changed their content and meaning.So it was with the symbolism of light and candle.After giving it a Christian interpretation burning candle symbolizes the eternal light, which is Christ for every Christian. In the life of the villagersgromnicahad great significance and was used for various practices. It was handed to a dying person to be safelyaccompaniedby Mary to the “other world” and in the light of Christ. Aftercoming backfrom church, sign of the cross was marked with a smoky flame ofgromnicaat the frames of windows and the front door of the house to ensure God's protection from evil spirits. Gromnica waslit and placed in a window or on a table during storm to protect the house and farm fromthunder-lightand “avert” storm. This was not a magical act, as some ethnologists asserted,but a form of folk piety through the intercession of Mary (People prayed Rosary and “Beneath Thy Protection”).Gromnicawas also used for medical and meteorological practices; by observing the flame during the church service or on the way home people were makingpredications.According to the folk beliefs, candle had its power, because it was blessed in the church by the priest.Nowadays verylittle is left of the ancient folk customs associated with the Thunder Candle. Only in some families the custom of handinggromnicato the dying person or marking sign of the cross on the frames of the door and windows is still practiced. However, the candle as such and its burning flame reminds the faithful about Baptism and Christ – the eternal Light.

PL

Święto Matki Boskiej Gromnicznej to późniejsza nazwa powstałego w IV wieku święta Ofiarowania Pańskiego. Początkowo obchody święta posiadały chrystologiczny akcent, ale zupływem czasu nabrały charakteru maryjnego (obecnie w liturgii powrócono do pierwotnej nazwy). W polskiej religijności ludowej funkcjonowała nazwa Matki Boskiej Gromnicznej ze względu na święcenie w Kościele świec zwanych gromnicami. Pod wpływem nauki Kościoła dawne zwyczaje i obrzędy ludowe zmieniły swą treść i znaczenie. Tak było z symboliką światła i świecy.Po nadaniu mu chrześcijańskich interpretacji płonąca świeca symbolizuje światłość wiekuistą, jaką dla każdego wierzącego człowieka stanowi Chrystus. W życiu mieszkańców wsi gromnica posiadała wielkie znaczenie i była wykorzystywana do różnych praktyk. Wręczano ją do ręki umierającemu, aby Maryja bezpiecznie i w świetle Chrystusa przeprowadziła go na „tamten świat”. Po przyjściu z kościoła znaczono kopcącym się płomieniem z gromnicy znak krzyża na futrynach okien i drzwi wejściowych do domu, aby Bóg strzegł domostwa i chronił przed złymi mocami. Zapalano ją i stawiano w oknie lub na stole podczas burzy, aby uchronić dom i gospodarstwo przed uderzeniem pioruna i „odwrócić” burzę. Nie były to czynności magiczne, jak zachowanie to kwalifikują niektórzy etnologowie,gdyż w tym czasie przez wstawiennictwo Maryi zanoszono modlitwę do Boga (odmawiano modlitwę „Pod Twoją obronę”, modlono się na różańcu). Gromnicę wykorzystywano też do przepowiadania praktyk medycznych, meteorologicznych (patrząc jak się pali podczas nabożeństwa czy w drodze do domu). Według wierzeń ludowych posiadała swą moc, gdyż została wkościele poświęcona przez kapłana. Do czasów współczesnych niewiele pozostało z dawnych ludowych zwyczajów związanych z gromnicą. W niektórych tylko rodzinach daje się ją umierającemu, czy kreśli znak krzyża na futrynach okien i drzwi. Jedynie jej wygląd i płonący płomień przypomina wierzącemu sakrament chrztu świętego oraz Chrystusa – Światłość wiekuistą.

6

Unikalne znaczenie wody chrzcielnej i jej wykradanie do praktyk magicznych przyczyną ewolucji formy chrzcielnicy i jej zabezpieczenia

43%

Nowiński J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2014

|

vol. 35

|

issue 2

175-191

EN

The growing importance of baptismal water since the 3rd c., emphasized in the ceremony of its blessing with holy oils (benedictio fontis) which occurred in the Early Middle Ages and Carolingian ceremonies, developed the perception of baptismal water as a res sacra, a holy item category, turning it into unique matter. Its presence in the baptismal font influenced the development of the shape and decoration of the baptismal vessel, primarily by compositionally exposing the basin which clearly dominated the pedestal. The holiness and the sanctifying power of the Sacrament matter were illustrated in the font basin decoration. In the Middle Ages, the sacramental matter of baptismal water was used in sorcery practices related to the so-called effigy magic (invultuatio). In order to enhance the magic power and identification with sorcery addressees, wax figurines that represented them underwent a rite of sorcery Baptism being given the name of an individual a magic ritual was targeted at. As a result, baptismal water together with the consecrated oil of Chrism and oil of the Catechumens were stolen from churches. Those sacrilege practices made the Church issue an order to keep baptismal fonts locked (sub clave), the latter resulting in various forms of preventing access to the baptismal font: from simple lids strengthened with metal ferrules, up to impressive conic ones, with time becoming more and more artistically elaborate. The problem of securing fonts remained open also in the post-Tridentine period. Rituale Romanum issued in 1614 instructed to lock the fonts and fence them off with a closing balustrade.

Refine search results

2 Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury

1 Roczniki Teologiczne

1 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Studia Etnologiczne i Antropologiczne

1 Vox Patrum

1 2018

1 2016

2 2015

1 2014

1 Kupisiński Z.

1 Nowiński J.

1 Ożóg M.

1 Petera J.