Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  prawa pokrewne
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Oglądanie streamów gier komputerowych to jedna z najpopularniejszych rozrywek doby Internetu. Setki tysięcy ludzi codziennie odwiedzają platformy streamingowe prezentujące treści gamingowe. Tymczasem, status streamingu gier komputerowych w prawie własności intelektualnej nie jest jednoznacznie określony. Powstają pytania m.in. o to czy takie streamy traktować jako utwór, nadanie, artystyczne wykonanie, bądź czy stanowią one naruszenie praw autorskich podmiotów uprawnionych do gry komputerowej będącej przedmiotem streamu. W niniejszym artykule pod rozwagę poddana zostaje kwestia czy streaming spełnia przesłanki uznania go za artystyczne wykonanie w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). W pierwszej kolejności, przedstawiona zostaje definicja streamingu gry komputerowej przyjęta na potrzeby niniejszego artykułu. Następnie omówione zostają doktrynalne próby ujęcia istoty artystycznego wykonania w rozumieniu powołanej ustawy. Wreszcie, w oparciu o dotychczasowe ustalenia, podjęta zostaje próba odpowiedzi na pytanie czy streaming gry komputerowej można za takie wykonanie uznać.
EN
Watching videogame streams is one of the most popular forms of entertainment of the Internet age. Everyday hundreds of thousands of people visit online streaming platforms in search of gaming viewing content. Despite this situation, the status of videogame streaming has not been unambiguously settled in the copyright law yet. It is not evident, e.g., whether to treat streams as works protected by copyright, broadcasts or performances or whether they should be considered an infringement of copyright of entities entitled to the videogame being streamed. The aim of this article is to try to answer the question whether videogame streaming can be deemed to constitute artistic performance as defined in the Act on Copyright and Related Rights of February 4, 1994 (uniform text: Journal of Laws of 2019, item 1231, as amended). Firstly, the definition of videogame streaming formulated for the purposes of the article is presented. The attempts of the Polish jurisprudence to characterize the essence of an artistic performance are discussed next. Finally, on the basis of the preceding information, an attempt is made to answer the question whether videogame streaming can be seen as such a performance.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2018
|
vol. 61
|
issue 4
209-234
EN
The problem undertaken in the article is of a practical nature. It arose from the conflict of commercial interests between the businessmen allied with their consumers - on the one hand, and the artistic activity sector (authors, performers, producers) - on the other. Legal provisions of the Polish Act on Copyright and Related Rights (1994) and Act on Collective Management of Copyright and Related Rights (2018) are the main legal basis applying to that question. According to this regulations, collective management organizations - acting on behalf of the authors, performers, producers of audiovisual works, producers of phonograms and videograms - have been authorized to permit (licence) and collect remuneration for the such replaying of the goods protected by copyright and related rights. The common, out of legal and critical perception of this system functioning in practice - mainly concerning the way of concluding agreement, calculating and collecting the fees – indicates incorrectly its public law origin. It has been noticed, that quite often selfish and dominating behavior of collecting societies towards its contractors, and sometime even rightholders themselves, plays a significant role in deepening this problem. In fact, from the strict legal point of view this institution essentially has pure private law nature.
PL
Problem podjęty w niniejszym artykule ma charakter praktyczny. Wyrósł on na bazie konfliktu majątkowych interesów z jednej strony przedsiębiorców wspieranych przez konsumentów, z drugiej zaś - środowisk twórczych (w tym artystycznych i producenckich). W tej kwestii podstawowe znaczenie ma regulacja zawarta w polskiej Ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 1994 r. i Ustawie o zbiorowym zarzadzaniu prawami autorskimi i prawami pokrewnymi z 2018 r. Na podstawie tych unormowań organizacje zbiorowego zarządzania - działając na rzecz twórców, wykonawców, producentów utworów audiowizualnych oraz producentów fonogramów i wideogramów - zostały uznane za upoważnione do zezwalania (licencja) i pobierania wynagrodzenia w sferze wskazanego odtwarzania dóbr chronionych przez prawo autorskie i prawa pokrewne. Powszechny, nieprawniczy i krytyczny odbiór tego systemu funkcjonującego w praktyce – przede wszystkim sposobu zawierania umów, kalkulacji opłat i ich inkasowania - wskazuje nieprawidłowo na publicznoprawną jego naturę. Dostrzega się, że nierzadkie egocentryczne i dominujące zachowania organizacji zbiorowego zarządzania wobec kontrahentów, a czasami także nawet samych uprawnionych, odgrywa znacząca role pogłębiającą ten problem. W rzeczywistości, ze ściśle prawnego punktu widzenia, instytucja o jakiej mowa, ma w swej istocie czysto prywatnoprawną naturę. Jednakże polski ustawodawca wprowadził w tę dziedzinę pewne instrumenty administracyjnoprawne (w sferze kompetencji Ministra Kultury), które w praktyce mogłyby doprowadzić do przywrócenia równości stron i równowagi ich interesów.
EN
The subject of regulation in art. 18 of The Copyright Act is not only an enforcement of proprietary copyrights, but also an enforcement of a receivable due. However, this issue was not the subject of a broader discussion in the doctrine. In this text, the author points out that only such an approach to this issue gives the opportunity to fully understand and describe the institution of enforcement of receivable due. The research thesis thus forced to formulate a number of questions. First, the author answered the question, what can be the subject of enforcement from the point of view of art. 18 of the Copyright Act. Subsequently, he focused on the analysis of the provisions of the enforcement proceedings relating to enforcement of receivables. The analysis of execution against receivables required discussion of both basic stages of the proceedings, ie: attacht of the receivables (Articles 896-904 of Code of Civil Procedure) and a satisfaction of the creditor. In the second stage of the proceedings, the creditor may be satisfied by auction sale or a direct sale of receivables, or performance into the hands of the holder of the debtor.
PL
Przedstawiciele doktryny, w poglądach wyrażanych na gruncie art. 18 pr. aut., nie poświęcili większej uwagi temu, iż przedmiotem regulacji we wspomnianym przepisie jest nie tylko egzekucja z autorskich praw majątkowych, lecz także egzekucja z wymagalnej wierzytelności. W niniejszym tekście autor zwraca uwagę, iż tylko takie rozróżnienie problematyki związanej z regulacją postępowania egzekucyjnego, do którego art. 18 pr. aut. się odnosi, daje możliwość pełnego zrozumienia i opisania instytucji egzekucji z wymagalnych wierzytelności. Tak zakreślona teza badawcza wymusiła sformułowanie szeregu pytań. W pierwszej kolejności autor odpowiedział na pytanie, co może być przedmiotem egzekucji z punktu widzenia art. 18 pr. aut. W dalszej kolejności, skupił się na analizie przepisów postępowania egzekucyjnego odnoszących się do egzekucji z wierzytelności. Analiza egzekucji z wierzytelności wymagała omówienia obu podstawowych etapów postępowania tj.: zajęcia (art. 896–904 k.p.c.) oraz realizacji zajętej wierzytelności w celu zaspokojenia wierzytelności egzekwowanej. Ten drugi etap postępowania może polegać bądź na spełnieniu świadczenia należnego dłużnikowi egzekwowanemu przez dłużnika zajętej wierzytelności, bądź na sprzedaży tej wierzytelności.
|
2016
|
vol. 5
|
issue 5
134-150
EN
Collective rights management organizations (which manage copyright as well as related/neighboring rights) operating without an approved tables of copyright royalties, are entitled to license, or to terminate an existing license agreement, only for an important reasons. The dispute over a mere royalty rate, without the presence of any other disputable issue, cannot be considered as an important reason under Article 106(2) of the Act on Copyright and Related Rights, justifying the termination of a license agreement for the repertoire of such organization, or a refusal to enter into such contract at all. The shape of the collective management system in Poland makes each organization a monopolist within the scope of its activity (within its own repertoire). Even if a particular repertoire is represented by more than one organization, the nature of the user’s business activity, and the specifics of using the protected content, makes it necessary for the legal user to sign a license contract with all relevant organizations at the same time, which in turn makes product substitutability virtually nonexistent. Refusal to license made under Article 106(2) of the Act on Copyright and Related Rights may constitute the sole and independent ground for establishing an abuse by a collective rights management organization. Provided that conditions of the above Act are fulfilled i.e. the refusal is made for an important reasons, a separate economic scrutiny of the adequacy of royalty fees in terms of article 9(1(1)) of the Act on the Protection of Competition and Consumers may be redundant.
PL
Organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi działające w warunkach braku zatwierdzonych tabel wynagrodzeń, mogą odmówić zawarcia umowy licencyjnej z korzystającym lub wypowiedzieć ją jedynie z wyjątkowych powodów. Spór dotyczący jedynie wysokości stawki wynagrodzenia przy braku innych okoliczności spornych pomiędzy tymi stronami nie może być uznany za ważny powód w rozumieniu art. 106 ust. 2 prawa autorskiego uzasadniający wypowiedzenie umowy licencyjnej o korzystanie z repertuaru tej organizacji lub odmowę jej zawarcia. Kształt systemu zbiorowego zarządu w Polsce sprawia, że poszczególne organizacje są monopolistami w zakresie swojej działalności (w zakresie swojego repertuaru). Nawet, gdy określony repertuar reprezentowany jest przez więcej niż jedną organizację, charakter prowadzonej przez użytkowników działalności gospodarczej, a także specyfika korzystania z treści sprawia, że dla zgodnego z prawem korzystania konieczne jest równoległe kontraktowanie z każdą z tych organizacji, co sprawia, że substytucyjność asortymentowa w zasadzie nie występuje. Na potrzeby oceny czy organizacja zbiorowego zarządzania dopuszcza się nadużywania pozycji dominującej w relacji z korzystającym rynek właściwy w rozumieniu art. 4 pkt 10 uokik powinien być wyznaczany wąsko. Uwzględniać należy reprezentowany przez organizację repertuar i prawa, jakie konieczne są do nabycia od organizacji reprezentujących różny repertuar dla zgodnego z prawem korzystania z określonej treści jako takiej (warstwowa konstrukcja praw do treści podlegających ochronie prawnoautorskiej). Ustalenie nadużywania przez organizację zbiorowego zarządzania pozycji dominującej może z mocy art. 9 ust. 3 uokik stanowić samodzielną przesłankę stwierdzenia nieważności czynności prawnych tej organizacji dokonywanych w stosunku do korzystających, jednak wymaga to wskazania skonkretyzowanego opisu tego zachowania. Dla wykazania nadużywania pozycji dominującej w zakresie stosowanych przez organizację stawek wynagrodzenia konieczne jest dokonanie analizy cen stosowanych przez organizację na rynku oraz ocena adekwatności tych stawek w świetle art. 110 prawa autorskiego, w tym także możliwie za pomocą dowodu z opinii biegłego. Samodzielną podstawą do stwierdzenia praktyki polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej może być odmowa kontraktowania przez organizację na podstawie art. 106 ust. 2 prawa autorskiego. O ile spełnione są warunki tego przepisu, tj. odmowa ta następuje z ważnych powodów, dokonywanie odrębnej analizy adekwatności wysokości stawek w świetle art. 9 ust. 1 pkt 1 uokik może być w danej sprawie zbędne.
EN
This paper focuses on signalling the most important problems related to sharing the special group of archive materials consisting of sound and image recordings in the context of the information needs of users, including school and university students. The author lists specific possibilities that archives have in the light of the existing legislation, including the Law on Archival Fonds and Archives (as amended) and the Copyright and Related Rights Law. He also draws attention to the need to adapt the existing solutions in the area of sharing audiovisual materials to the actual needs of users and suggests abandoning the solutions that come down to sound and image presentation (i.e. descriptions only) in favour of improving the appeal of the existing websites and, first and foremost, interacting with users. The author also presents the services offered by national archives in terms of reprography of sound and image materials, and he addresses the inconsistency between such offering and the declaration to provide them. The author addresses the use of audiovisual materials by national archives, arriving at a conclusion that this special type of archive materials receives relatively poor promotion. He also identifies the most urgent legislative changes required to allow archives to use sound and image in order to perform their statutory tasks of sharing and promoting archival fonds and building a positive image of archives.
PL
Przedmiotem niniejszej pracy jest próba zasygnalizowania najistotniejszych problemów wynikających z udostępniania szczególnej grupy materiałów archiwalnych, jakimi są nagrania dźwiękowe i wizyjne w kontekście potrzeb informacyjnych użytkowników, w tym na przykładzie uczniów i studentów. Autor wskazał na konkretne możliwości, jakie dają archiwom istniejące akty prawne, w tym ustawa o zasobie archiwalnym i archiwach (z późniejszymi zmianami) oraz ustawa o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Zwrócił również uwagę na konieczność dopasowania istniejących rozwiązań związanych z udostępnianiem materiałów audiowizualnych do rzeczywistych potrzeb użytkowników z sugestią, by odejść od rozwiązań proponujących jedynie możliwość prezentacji dźwięku i obrazu jako sprawy samej w sobie (czyli wyłącznie ich opisów), lecz uatrakcyjnić istniejące witryny, a przede wszystkim wejść w interakcję z użytkownikami. Autor dokonał również zestawienia propozycji archiwów państwowych w kontekście usług związanych z reprografią materiałów dźwiękowych i wizyjnych, jak i wskazał na niezgodność ofert usług z deklaracją ich wykonania. Autor nieco uwagi poświęcił ponadto kwestii wykorzystania materiałów audiowizualnych przez archiwa państwowe, dochodząc do wniosku, że ten szczególny rodzaj materiałów archiwalnych jest promowany stosunkowo słabo, a także wskazał na najpilniejsze potrzeby w sprawie zmian prawnych, umożliwiających archiwom wykorzystanie dźwięku i obrazu do realizacji ich statutowych zadań, odnoszących się do udostępniania i promocji zasobu archiwalnego, jak i budowania pozytywnego wizerunku archiwów.
EN
The reason for considering the issue of Intellectual Property Rights as elements of spouses’ property is the ongoing technological revolution, as a result of which ownership and the structure of production factors are changing, and intellectual assets are gaining in importance. The paper first presents terminological issues related to the concepts of ‘Intellectual Property’, ‘intangible goods’ and ‘Intellectual Property Law’. Having clarified these issues, the basic construction assumptions of the Legal Marital Property Regime are discussed in the context of the allocation of Intellectual Property Rights, which is established by the Family and Guardianship Code. The final comments present an assessment of the applicable provisions of the Family and Guardianship Code which pertain to Intellectual Property Rights.
PL
Motywem podjęcia rozważań na ten temat praw własności intelektualnej jako składników majątków małżonków jest dokonujący się przewrót technologiczny, w wyniku którego zmienia się własność i struktura czynników produkcji a aktywa intelektualne zyskująi będą zyskiwać na znaczeniu. W artykule przedstawiono w pierwszej kolejności kwestie terminologiczne związane z pojęciami „własność intelektualna”, „dobra niematerialne” i „prawo własności intelektualnej”. Dopiero po wyjaśnieniu tego zagadnienia omówiono podstawowe założenia konstrukcyjne majątkowych ustrojów małżeńskich i wynikające z nich zasady przyporządkowywania praw własności intelektualnej, które ustanawia Kodeks rodzinny i opiekuńczy. W uwagach końcowych zaprezentowano ocenę obowiązujących przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, które dotyczą prawa własności intelektualnej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.