Search results

1

Prawo do ochrony zdrowia jako publiczne prawo podmiotowe jednostki

100%

Suchy J.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy. Seria Ekonomia

|

2017

|

vol. 9

|

issue 31

147-162

PL

Celem artykułu jest przedstawienie problematyki ochrony zdrowia z punktu widzenia publicznych praw podmiotowych jednostek. W pracy rozważana jest możliwość dochodzenia przez jednostkę roszczeń z zakresu ochrony zdrowia. Podejmowana jest również próba zdefiniowania prawa do ochrony zdrowia w kontekście istniejącej systematyki praw podstawowych oraz praw socjalnych. W ramach omawianego tematu przytaczane są również poglądy polskiego orzecznictwa, jak i doktryny.

EN

The aim of the article is to analyze the problem of healthcare system with taking under the consideration the point of view of fundamental rights of individuals. The article also presents possible ways to enforce healthcare rights belonging to individuals. The author tries to define the right to healthcare in the context of fundamental and social rights. To prove the thesis presented in the article, the author mentions judgments of the courts and the views established among legal scholars.

2

Własność i dziedziczenie w polskiej konstytucji z 1997 r. (na tle uregulowań konstytucji wybranych państw)

84%

Zięba-Załucka H.

Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

|

2019

|

issue 1(24)

5-20

EN

Private property and inheritance are legal institutions linked by an inseparable genetic and functional link. This is reflected not only in the content of the legal provisions governing these institutions, but also in the constitutional provisions that govern jointly ownership and succession. The right of inheritance does not exist in any of the provisions of the Constitution of the Republic of Poland of 1997 on its own, but always along with the ownership, which indicates a close relationship and mutual dependence. The Polish Constitution refers to the protection of property and the right to inheritance in two articles, i.e. Articles 21 and 64. According to Article 21, the Republic of Poland “shall protect property and the right to inheritance”, and thus points to the system principle, while Article 64 is included in Chapter II, which is entitled “Freedoms, Rights, and Obligations of Man and Citizen” and thus refers to the status of an individual in the state. The author shows Polish solutions and reviews the regulations in this area in contemporary constitutions in order to present several models of constitutional solutions, however, two of them should be given special attention. In the former the constitution specifies the right of ownership and inheritance, the latter, points out that the right of inheritance must be derived from the right of ownership. A similar situation exists in international law, where some international agreements relate directly to inheritance, while others guarantee only the right to property, while the right to inheritance is derived from it by doctrine and jurisprudence. There is a similar situation in international law, where some international agreements relate directly to inheritance, while others guarantee only the right to property, and the right to inheritance is derived from it by doctrine and jurisprudence. An important issue which, according to the author, is worth considering is the fact that some constitutions treat ownership and inheritance law as a system principle, while others include it in the chapters on the status of an individual in terms of subjective law. Contemporary constitutions consolidate and develop the principles of property protection diff erently from the old constitutions, namely they emphasise the new approach to property relations, which presupposes an obligatory consideration of state interests, on the condition that the rights of individual persons are not opposed to the rights and public interests.

PL

Własność prywatna i dziedziczenie to instytucje prawne połączone nierozerwalnym związkiem genetycznym i funkcjonalnym. Znajduje on wyraz nie tylko w treści regulujących te instytucje przepisach ustawowych, lecz także w przepisach konstytucji, które normują łącznie własność i dziedziczenie. Prawo dziedziczenia nie występuje w żadnym z przepisów Konstytucji RP z 1997 r. samodzielnie, lecz zawsze w zestawieniu z własnością, co wskazuje na ścisły związek, a także wzajemną zależność. Nasza Konstytucja odnosi się do kwestii ochrony własności i prawa dziedziczenia w dwóch artykułach tj. w art. 21 i 64. Zgodnie z art. 21 Rzeczpospolita Polska „chroni własność i prawo dziedziczenia” a więc wskazuje na zasadę ustrojową, zaś art. 64 znajduje się w rozdziale II zatytułowanym „Wolności, prawa obowiązki człowieka i obywatela” a więc odnosi się do statusu jednostki w państwie. Autorka pokazuje polskie rozwiązania i dokonuje przeglądu regulacji w tym zakresie we współczesnych konstytucjach aby zauważyć, że istnieje kilka modeli rozwiązań konstytucyjnych ale na dwa należy zwrócić szczególną uwagę – w jednym z nich ustawy zasadnicze wyszczególniają prawo własności i dziedziczenia, zaś w pozostałych – prawo dziedziczenia musi być wywodzone z prawa własności. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w prawie międzynarodowym, gdzie część umów międzynarodowych odnosi się do dziedziczenia bezpośrednio, natomiast inne gwarantują tylko prawo własności, zaś prawo dziedziczenia wywodzone jest z niego przez doktrynę i orzecznictwo. Ważnym wątkiem którym warto zdaniem autorki się zainteresować, jest ten, że niektóre konstytucje traktują własność i prawo dziedziczenia jako zasadę ustrojową, inne zaś ujmują ją w rozdziałach dotyczących statusu jednostki w kategoriach prawa podmiotowego. Współczesne konstytucje utrwalają i rozwijają zasady ochrony własności inaczej niż stare konstytucje, mianowicie podkreślają nowe podejście do stosunków własnościowych, które zakłada obowiązkowe uwzględnienie państwowych interesów, z zachowaniem warunku, aby prawa poszczególnych osób nie były przeciwstawiane prawom i interesom publicznym.

3

Tax Reliefs and Exemptions as the Public Subjective Rights of the Taxpayer

84%

Munnich M., Matysek G.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2021

|

vol. 13

|

issue 3

211-227

PL

Celem niniejszego artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy unormowane w prawie podatkowym liczne ulgi i zwolnienia można zakwalifikować do publicznych praw podmiotowych podatnika. Udzielenie odpowiedzi na tak sformułowane pytanie wymaga weryfikacji hipotezy badawczej, w myśl której ulgi i zwolnienia podatkowe unormowane w przepisach prawa podatkowego są wbrew orzecznictwu TK oraz NSA prawami podmiotowymi podatnika. W piśmiennictwie podatkowym nie ma w zasadzie publikacji poświęconych tytułowej problematyce postrzegania ulg i zwolnień jako praw podmiotowych podatnika. Zasadniczy wniosek zaprezentowany w konkluzjach sprowadza się do stwierdzenia, że za prawa podmiotowe podatnika można uznać jedynie systemowe ulgi podatkowe oraz tylko te systemowe zwolnienia, które łącznie spełniają dwa warunki. Po pierwsze mają charakter zwolnień dyspozytywnych, czyli takich, gdy podatnikowi przysługuje prawo do dokonania wyboru. Po wtóre, skorzystanie ze zwolnienia nie może być uzależnione od uznania administracyjnego. W przypadku systemowych ulg podatkowych weryfikacja pierwszego etapu jest zawsze pozytywna, bez wątpienia bowiem wszystkie ulgi systemowe unormowane w ustawach podatkowych są prawami podmiotowymi podatnika.

EN

The purpose of this article is to answer a handful of research questions. Can the numerous reliefs and exemptions provided for in tax law be qualified as the public subjective rights of the taxpayer? Answering the question formulated in this way requires the verification of the research hypothesis, according to which tax reliefs and exemptions are, contrary to the judgments of the CT and the SAC, the subjective rights of the taxpayer. Generally speaking, no publications in the tax law literature are devoted to the topic of interpreting tax reliefs and exemptions as the subjective rights of the taxpayer. The main conclusion is that only systemic tax reliefs and only those systemic exemptions that jointly meet the two conditions can be considered the subjective rights of a taxpayer. First of all, they have a nature of disposable exemptions, i.e. the ones which involve the taxpayer’s right to make a choice. Secondly, the use of an exemption cannot be subject to administrative discretion. In the case of systemic tax reliefs, the verification of the first condition is always positive because there is no doubt that all systemic reliefs regulated in tax laws are the subjective rights of the taxpayer.

4

Idea prawa podmiotowego w polityczno-prawnej myśli feminizmu

84%

Barut A.

Studia Prawnicze KUL

|

2013

|

issue 3 (55)

7-30

PL

Przedmiotem artykułu jest idea prawa podmiotowego w myśli prawnej feminizmu. Autor wyróżnia trzy typy myśli feministycznej: feminizm liberalny, którego głównym hasłem jest równość pomiędzy płciami, feminizm różnicy, wychodzący z założenia istnienia specyficznej kobiecej tożsamości i podmiotowości politycznej oraz feminizm postmodernistyczny, który stawia sobie za cel dekonstrukcję wszelkich tożsamości, w tym kobiecych. W liberalnym feminizmie prawo podmiotowe jest postrzegane jako środek promowania równości, feminizm różnicy skłania się do odrzucenia jego idei, feminizm postmodernistyczny dekonstruuje zarówno kobiecą tożsamość jak i koncepcję prawa podmiotowego. Autor konstatuje, iż we wszystkich trzech typach feminizmu procesu następuje polityzacja zarówno idei tożsamości kobiecej, jak i idei prawa podmiotowego. Skutkiem jego jest jego postrzeganie jako środka tworzenia kobiecej tożsamości, a nie jej ochrony czy też ochrony interesów kobiet. Feminizm postmodernistyczny wpisuje się w ten sposób w nurt lewicy kulturowej, odrzucającej figurę podmiotu politycznego o określonych cechach

EN

The subject of the article is the idea of subjective rights in legal philosophy of feminism. The author distinguishes three types of feminist thought: liberal feminism, the main claim of which is the equality between sexes, difference feminism, based on the assumption of the existence of specific, feminine cultural and political identity and postmodern feminism, which strives to deconstruct all identities, including female one. In liberal feminism the subjective right is the means of the enforcement of equality, difference feminism is reluctant to it, perceiving subjective right as a „masculine” institution, postmodern feminism deconstructs both the feminine identity and idea of subjective right. The general thesis of the article is that in all three types of feminism takes place the process of politicisation of both female identities and conception of subjective rights. Its outcome is the concept of right as a means of the creation of feminine identity, not its protection, the enforcement of the interests of woman etc. From this point of view postmodern feminism is a form of contemporary leftist rejection of the idea of subject.

RU

Предметoм статьи является идея субъективного права в юридический мысли феминизма. Автор выделяет три типы феминистической мысли: либеральный феминизм, которого главный лозунг это равенство среди полов, феминизм различия, выходящий из предположения существования специфической женской личности и политической субъективности, a такжепостмодерный феминизм, которого целью есть деконструкция всяких личностей, в этом женских. В либеральном феминизме субъективное право воспринимается как средство продвижения равенства, феминизм различия склоняется к изъятию его идей, постмодерный феминизм деконструирует кaк женскую личность так и концепцию субъективного права. Автор констатирует, что во всех трех видaх феминизма наступает политизация как идеи женской личности, так и идеи субъективного права. Cледствием этого является eго восприятие как средства создания женской личности, а не ее защиты или защиты интересов женщин. Постмодерный феминизм вписывается таким образом в направление левого культурного крыла, отбрасывающего фигурy политического субъекта об определенных особенностях.

5

Regulation of Protection of Agricultural Land and Limitation of Ownership Rights to Real Estate

67%

Michałowski R.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2020

|

vol. 29

|

issue 2

EN

Regulations of the Act on Protection of Agricultural and Forest Land are treated as a limitation of the right of ownership of the real estate. Unlike civil law regulations, in this Act the legislator defines agricultural land as the subject of obligations specified in the Act, treating them in separation from the issue of ownership relationships. Unlike in civil law regulations, apart from the owner, a number of obligations associated with the protection of agricultural land is also imposed on other entities, which make economic use of the real estate property. According to the Act, the owner of real estate property has a number of obligations, such as prohibition to use land for non-agricultural purposes without having obtained a decision to designate the land for non-agricultural purposes and consent for exclusion of land from production. The owner also has other positive duties, such as the duty to prevent land degradation and devastation. These obligations, however, do not shape the subjective right of ownership, but are external to it, although they should be treated as a limitation to this right.

PL

Uregulowania ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych są traktowane jako ograniczenia prawa własności nieruchomości. Odmiennie niż w regulacji cywilnoprawnej prawodawca przedmiotem obowiązków określonych w tej ustawie czyni grunty rolne, których ujęcie abstrahuje od problematyki stosunków własnościowych. W przeciwieństwie do przepisów prawa cywilnego, oprócz właściciela, szereg obowiązków związanych z ochroną gruntów rolnych został nałożony także na inne podmioty, które wykorzystują nieruchomości w sposób ekonomiczny. Właściciel nieruchomości ma zgodnie z regulacją ustawy szereg obowiązków, takich jak zakaz jej nierolniczego wykorzystania bez uprzedniego przeznaczenia terenu na cele nierolnicze oraz bez uzyskania zgody na wyłączenie gruntów z produkcji. Obciążają go również czynne obowiązki, m.in. obowiązek przeciwdziałania degradacji gruntów. Powinności te nie kształtują podmiotowego prawa własności, ale pozostają wobec niego zewnętrzne, jakkolwiek powinny być traktowane jako jego ograniczenia.

6

Prawo jako aspekt wspólnoty politycznej: koncepcja Michela Villeya

67%

Barut A.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 1 (61)

7-30

PL

Przedmiotem artykułu jest filozofia prawa Michela Villeya. Według Villeya prawo to relacja, w której każdy otrzymuje należną mu część dóbr (własności, prestiżu itd.) Warunkiem prawa jest istnienie zbiorowości politycznej, której ethos dostarcza kryteriów podziału dóbr, a także tworzy więź, dzięki której obywatele są skłonni je stosować. Prawo odróżnia się od moralności jako zbioru zakazów i nakazów, ideologii, ekonomii itd. Sposobem poznania prawa jest rozumiejąca obserwacja życia społecznego i afirmacja uznanych w danej społeczności kulturowych topoi. Wyrazem właściwego sposobu rozumienia prawa była Arystotelesowska idea sprawiedliwości w sensie szczególnym, rzymska jurysprudencja okresu klasycznego a także filozofia św. Tomasza z Akwinu. Z podejściem tym konkurowało rozumienie prawa jako zbioru norm: wyrazu powszechnego prawa moralnego (stoicym) lub woli bożej (judaizm, tradycja Augustyńska). W nowożytności jako cel prawa wskazuje się realizację woli lub interesu podmiotów indywidualnych lub zbiorowych, wyrażonych w prawach podmiotowych, prawo odrywa się od ethosu wspólnoty politycznej. Uniemożliwia to racjonalne odnalezienie prawa, zostaje ono zredukowane do zbiorów norm, historycznie przypadkowych wyrazów woli ustawodawcy lub kaprysów jednostki. Pełnym wyrazem nowożytnego rozumienia prawa jest idea praw człowieka.

EN

The subject of the article is Michel Villey’s philosophy of law. According to him law is a relationship in which each party receives an appropriate portion of goods (wealth, prestige etc.). The condition of such a relationship is the existence of political community: its ethos serves as the criterion for just sharing and social ties among citizens induce them to observe law, which differs from the morality (understood as a set of prescriptions or prohibitions), ideology, economics etc. The method of its cognition is comprehensive observation of social life and recognition of cultural topoi of community. The Aristotelian idea of particular justice, the Roman jurisprudence of classical period and the philosophy of Saint Thomas of Aquinas were the examples of the proper conception of law. A different approach was its understanding as a set of rules: the expression of universal moral law (stoicism) or the expression of God’s will (judaism, Augustinian tradition). In modern era the goal of law is identified with the realisation of will or interests of individual or collectiva subjects, expressed in subjective rights. It separates law from ethos of political community. According to Villey, it makes impossible the rational discussion on law, which is reduced to sets of norms, accidental expression of the will of law-maker, or individual’s whims. The full expression of modern law’s conception is the idea of human rights.

RU

В статье рассматривается филоссофия права Мишеля Виллея. По Виллею закон это отношения, в которых каждый получает должную ему часть активов (недвижимость, престиж и т.д.). Условием закона является существование политического общества, чья этика устанавливает критерии для распределения активов, и создает связь, через которую граждане готовы их использовать. Закон отличается от морали как набора запретов и наказов, идеологии, экономики и т.д. Путем к познанию закона есть наблюдение общественной жизни и утверждение признанной в ней общественной культуры. Выражением правильного способа понимания закона была идея справедливости Аристотеля в конкретном смысле, римская юриспруденция классического периода, а также философия Св. Фома Аквинского. С этим подходом конкурировало понимание закона как совокупности норм: выражение универсального морального закона (стоицизм) или по воле Бога (иудаизм, традиция августинов). В наше время, как цель закона указывается реализация воли или интересов физических лиц или коллективных, выраженное в субьективных законах, закон отрывается от ethosu политического сообщества. Это делает невозможным рациональное применение закона, он уменьшается до собрания нормативов, исторически случайных выражений воли законодателей или прихоти отдельных лиц. Полным выражением современного понимания закона является идея прав человека.

7

Publicznoprawny status jednostki skrajnie ubogiej – rozważania dra Adama Ploszki nad statusem prawnym jednostki

59%

Juranek A. M.

Roczniki Administracji i Prawa

|

2020

|

vol. 4

|

issue XX

321-335

EN

The main purpose of this article is to refer to the Author’s considerations presented in his doctoral monography entitled “Public law status of an extremely poor person”. First of all, the appropriateness of the research hypotheses and questions adopted by the Author will be analysed with particular emphasis attached to the validity of the conclusions drawn in the context of the current social and economic situation in Poland. The second part is dedicated to considerations of a „strictly content-related nature”: from the analysis of solutions to counteract poverty at the global level, through the regional (European) level, to the national (constitutional) level. At this stage, reference will also be made to the standard of protection of the rights of the extremely poor suggested by the Author. The next part will analyse the extent of the discrepancies between the ‘minimum standard’ of protection suggested by the Author and the factual and legal situation of the poor. Conclusions in this area will be particularly useful for law application practice.

PL

Celem niniejszego artykułu jest odniesienie się do rozważań Autora przedstawionych w monografii doktorskiej pt. „Publicznoprawny status jednostki skrajnie ubogiej”. W pierwszej kolejności przeanalizowana zostanie trafność postawionych hipotez i pytań badawczych, ze szczególnym uwzględnieniem aktualności wyprowadzanych wniosków w kontekście bieżącej sytuacji społecznej i ekonomicznej w Polsce. Druga część poświęcona została rozważaniom o charakterze stricte merytorycznym – od analizy rozwiązań mających przeciwdziałać ubóstwu na poziomie globalnym, przez poziom regionalny (europejski), na poziomie krajowym (konstytucyjnym) skończywszy. Na tym etapie nastąpi również odwołanie do sugerowanego przez Autora standardu ochrony praw jednostki skrajnie ubogiej. W kolejnej części przeanalizowany zostanie zakres rozbieżności pomiędzy sugerowanym przez Autora „minimalnym standardem” ochrony a sytuacją faktyczną i prawną osób ubogich. Wnioski w tym zakresie będą szczególnie użyteczne dla praktyki stosowania prawa.

Refine search results

2 Studia Prawnicze KUL

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Roczniki Administracji i Prawa

1 Studia Iuridica Lublinensia

1 Studia Prawnicze: rozprawy i materiały

1 Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki w Bydgoszczy. Seria Ekonomia

2 2021

1 2020

1 2019

1 2017

1 2015

1 2013

2 Barut A.

1 Juranek A. M.

1 Matysek G.

1 Michałowski R.

1 Munnich M.

1 Suchy J.