Search results - CEJSH

1

Prawosławne rozumienie związku Eucharystii z Kościołem

100%

Paprocki H.

Sympozjum

|

2011

|

issue 1(20)

49-59

FR

Église mise à jour événement du salut accomplie par le Christ, cela signifie l’Eucharistie comme un mémorial du salut. L’Eucharistie apparaît l’Église comme un nouvel éon dans la réalité de ce monde. Relation entre l’Église et l’Eucharistie est le plus important et montre l’Église comme un cosmos transformé. Eucharistie est le moment dans la vie de l’Église, l’eschaton entre dans l’histoire. Église dans l’Eucharistie a expérience d’être sur la route. Cette randonnée est l’anticipation de la parousie dans la mémoire de l’anamnèse et conduit à la parousie.

2

Avgustin Golitsyn on catholicization of Russia

100%

Drozdek A.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2014

|

issue 21

157-166

PL

Książę Augustyn Golicyn spędził większość swego życia we Francji, gdzie zajmował się intensywnie publikacją źródeł historycznych dotyczących głównie historii Rosji. Publikował również prace na temat katolicyzmu i jego roli w historii Rosji oraz możliwości, jakie katolicyzm otwierał dla jej przyszłości – czym kontynuował dyskusję otwartą przez Iwana Gagarina. W tej dyskusji Golicyn skoncentrował się na trzech problemach dzielących katolicyzm i prawosławie, a mianowicie: pochodzeniu Ducha Świętego, istnieniu czyśćca oraz prymatu papieskiego. Golicyn podkreślał, że wolność Kościoła w Rosji, będącego wówczas w pełni zależnym od władzy cesarskiej, możliwa jest jedynie po połączeniu się z Kościołem katolickim.

3

Terminologia prawosławna w rosyjsko-polskich słownikach specjalistycznych

100%

Rygorowicz-Kuźma A.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2015

|

vol. 15

405-414

EN

This article focuses on Orthodox terminology found in modern Russian-Polish specialistic dictionaries: Chrześcijaństwo. Słownik rosyjsko-polski by R. Lewicki and Leksykon chrześcijaństwa rosyjsko-polski i polsko-rosyjski by A. Markunas, T. Uczitiel. The author shows the extent given lexicon is reflected in dictionaries, explores the ways of its translation and presents strengths and weaknesses of elaboration of entry articles. The analysis of translated equivalents also permits the identification of the main tendencies in Orthodox terminology in the Polish language.

4

"Leiturgiarion" Piotra Mohyły z 1629 i 1639 roku. Studium porównawcze

100%

Płoński R. A.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2014

|

vol. 14

89-104

EN

The present publishing tradition in principle does not use the qualification the Leiturgiarion in tytular of liturgical books. Only Orthodox Church in Romania is except here. Polish editions of this books however appear here very curiously. The Orthodox Church in Poland did not continating tradition editing the Leiturgiarion (according to Peter Mohyla’s Leiturgiarion) and also the Sluzhebnik (according to present of Bulgarian, Russian, Serbian contemporary editions). Fact this is interesting surely both for alone orthodox, as also the totality of Polish publishing market and the represented by him traditions. We have however to deal with separate editions of individual texts of services in concrete languages (church-slavonic, polish). Archieratikon is edition about summary character surely, edited in Warsaw in 1944 year. It was only edition compilation – parallel edition of texts of Liturgy (the Mass) by St. John the Chryzostom and St. Basil the Great, as one text with parallel proper columns every form of service, edited at Warsaw in 1924 year we can with regard recognise for linking to edition extradition vanetian – gorazdan – mohylian with regard on formula of given book. All edited text of orthodox Liturgy (the Mass) have the monothematic character. They are editions of only one, closely definite form of this service.

5

Imiona mieszkańców hajnowskich parafii prawosławnych jako przejaw procesów asymilacyjnych

100%

Nikitiuk A.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2014

|

vol. 14

315-322

EN

This paper focuses on changes in the personal names of the Orthodox residents in the eastern Podlaskievoivodship, that are connected with greater opening of local communities to the culture of the majority, i.e. Polish culture. Names ceased to be treated as a significant element of local culture. The local Orthodox parishes residents believe that they can preserve their separate identity, their community spirit centering around other elements of nativeness. Changes in the names of Orthodox parishioners of Hajnówka are therefore the result of structural, civic, cultural, and linguistic assimilation occurring in this area.

6

Z dziejów białoruskiej prawosławnej prasy na emigracji. Czasopismo „Carkoŭny Świetacz” (1951–1988)

100%

Grzybowska M.

Studia Wschodniosłowiańskie

|

2016

|

vol. 16

EN

After World War II the United States was one of the largest centres of Belarusian emigrants in the West. Belarusian Orthodox emigration, which composed the majority among emigrants of Belarusian nationality (80%) was divided internally. Belarusian emigrants of the Orthodox faith were within the jurisdiction of two church organizations: the Belarusian Autocephalous Orthodox Church and the Belarusian Orthodox Church under the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople. The largest Belarusian parish in the jurisdiction of the Patriarchate of Constantinople was the parish of St Eufrozyna Polocka in South River (New Jersey), where Nicholas Lapicki was the parish priest. There were conducted organizational, religious, cultural and educational activities, including publishing one. In 1951–1988 the journal ‘Carkoŭny Svetač’ was issued, at first by pr. Nicholas apicki and since 1976 by pr. Sviataslav Kovš, the next parish priest of St Eufrozyna Polocka in South River. It belonged to one of the longest published religious periodicals of the Belarusian diaspora in the 20th century. In the journal the texts with religious, social, historical and cultural content were published. Thanks to the ‘Carkoŭny Svetač’ it is possible to reconstruct in detail the history of the Orthodox life of Belarusian emigrants in America.

7

Eklezjalna świadomość prawosławia a ekumenia

100%

Kałużny T.

Sympozjum

|

2007

|

issue 1(16)

51-66

PL

Wszyscy chrześcijanie wyznają wiarę w „jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół”. Nie wszyscy jednak w ten sam sposób rozumieją eklezjalny charakter swojego wyznania i innych wspólnot chrześcijańskich. W tym kontekście rodzi się zasadnicze pytanie: Jaka jest eklezjalna świadomość prawosławia i jakie wynikają z tego konsekwencje dla dialogu ekumenicznego? Należy od razu zaznaczyć, że próba odpowiedzenia na to pytanie niesie z sobą podwójną trudność. Z jednej strony prezentowany temat jest bardzo obszerny i nie sposób wyczerpać go w jednej wypowiedzi – będziemy zatem zmuszeni do pewnych uogólnień, do odniesienia się jedynie do najważniejszych wymiarów tej bogatej problematyki. Z drugiej zaś strony trudność wynika z braku oficjalnego stanowiska całego Kościoła prawosławnego w kwestii samoświadomości eklezjalnej oraz stosunku do chrześcijan innych denominacji. Należy zauważyć, iż Kościół prawosławny nie posiada „Magisterium Kościoła” w rozumieniu katolickim, które określałoby oficjalną i aktualnie obowiązującą całe prawosławie naukę w badanej kwestii. W konsekwencji – poza oficjalnymi wypowiedziami lokalnych Kościołów prawosławnych – zdani jesteśmy w tej materii na wielość opinii teologicznych, niejednokrotnie sprzecznych między sobą. Uwzględniając powyższe trudności, prezentowany temat rozwiniemy w trzech punktach: (1) U podstaw samoświadomości Kościoła prawosławnego; (2) Status eklezjalny innych wyznań chrześcijańskich; (3) Rozumienie ekumenicznego zaangażowania.

8

Fonvizin: from fate to providence

100%

Drozdek A.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

43-47

EN

This article traces the spiritual development of Denis Fonvizin, an eminent literary personality in Russia. He had a religious upbringing, however, in St. Petersburg he was strongly influenced by freethinker Feodor A. Kozlovskii. He abandoned his views under the influence of Ivan Elagin and his sister, which led him to an intense study of the Bible and to an experience of spiritual conversion. His beliefs have been reflected in his literary work, in particular, in his plays and in some of his political essays. In spite of his crippling illness, Fonvizin believed in the benevolent providence of God to the end of his life.

PL

Artykuł prezentuje rozwój duchowy Denisa Fonwizina, wybitnej postaci literackiej osiemnastowiecznej Rosji. Choć wychowany w religijnej atmosferze, Fonwizin przyjął wolnomyślicielskie poglądy pod wpływem księcia Fiodora A. Kozłowskiego. Porzucił jednak te poglądy pod wpływem Iwana Jelagina i swojej siostry co doprowadziło do intensywnych studiów biblijnych i do doświadczenia religijnego nawrócenia. Jego poglądy religijne znalazły wyraz w jego pismach, szczególnie w sztukach dramatycznych i w esejach politycznych. Mimo paraliżującej choroby do końca życia głęboko wierzył w boską opatrzność.

9

Jedność chrześcijan w oficjalnych wypowiedziach Kościoła prawosławnego

100%

Leśniewski K.

Sympozjum

|

2000

|

issue 1(6)

31-37

PL

W swoim wystąpieniu postaram się bardzo skrótowo przedstawić, jak na przestrzeni dwudziestego wieku Kościół prawosławny odnosił się do ekumenizmu. Ze względu na rozległość tego zagadnienia, ograniczę się tylko do kilku najważniejszych encyklik i oficjalnych stanowisk prawosławia wyrażonych w odniesieniu do Światowej Rady Kościołów. Nie będę się odwoływał do wypracowanych w ramach dialogów uzgodnień przedstawicieli Kościoła prawosławnego z innymi Kościołami. W formie syntezy ukażę istotne rysy świadectwa prawosławia w ruchu ekumenicznym. Rozpocznę od postawienia fundamentalnego pytania, czym dla prawosławnych jest ekumenizm.

10

Święcenia kapłańskie kobiet z perspektywy prawosławnej

100%

Kałużny T.

Polonia Sacra

|

2015

|

vol. 19

|

issue 4

EN

The present article aims at explicating the present position of the Orthodoxy on a possibility of ordaining women to the priestly office. The Orthodox Churches met with the problem of women’s ordination in 1960’s when participating in the World Council of Churches. At first, the Orthodox theologians saw this issue as something alien to their ecclesiastic awareness. In the course of time however, influenced by contacts with Christian Churches in the West, the Orthodoxy realized the importance of the problem and the need for a deeper reflection on it. The challenge was taken up by Orthodox theologians, especially those from Western Europe and the USA. The practice of ordaining women was negatively evaluated in the final document of the Rhodes Inter-Orthodox Consultation (1988). The Orthodox party took a similar position in the final documents of interconfessional ecumenical dialogues. The Orthodox arguments against ordination of women which are contained in these texts concentrate on the Tradition testified in the Holy Scriptures, anthropology, liturgical symbolism and Christian communion. Thus, the present position of the Orthodoxy on a possibility of women’s ordination to the priestly office is negative. At the same time, one can notice certain differences in opinions of Orthodox theologians on this issue, which can mean that the debate on ordination of women should not be regarded as finished.

PL

Celem niniejszego artykułu jest prezentacja aktualnego stanowiska prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet. Z problemem święceń (ordynacji) kobiet Kościoły prawosławne zetknęły się w latach 60. ubiegłego stulecia w ramach Światowej Rady Kościołów. Początkowo teologowie prawosławni postrzegali tę kwestię jako obcą dla ich świadomości eklezjalnej. Z biegiem czasu, pod wpływem kontaktów z Kościołami chrześcijańskimi na Zachodzie, prawosławie uświadomiło sobie wagę problemu i potrzebę pogłębionej refleksji na ten temat. Wyzwanie to podjęli teologowie prawosławni, zwłaszcza z Europy Zachodniej i USA. Praktyka święceń kapłańskich kobiet została negatywnie oceniona w dokumencie końcowym Międzyprawosławnej Konsultacji Teologicznej na Rodos (1988). Podobne stanowisko strona prawosławna wyraziła w dokumentach końcowych międzywyznaniowych dialogów ekumenicznych. Zawarte w tych tekstach prawosławne argumenty przeciw święceniom kobiet koncentrują się wokół tradycji poświadczonej w Piśmie Świętym, antropologii, symbolizmu liturgicznego i jedności chrześcijan. Aktualne stanowisko prawosławia w sprawie możliwości święceń kapłańskich kobiet jest więc negatywne. Można jednocześnie zauważyć pewne zróżnicowanie poglądów teologów prawosławnych w tej kwestii, co może świadczyć o tym, że debaty wokół święceń kapłańskich kobiet w prawosławiu nie można uznać za zakończoną.

11

Struktura społeczno-zawodowa członków wileńskiego bractwa Św. Trójcy między XVI–XVII wiekiem

100%

Mironowicz M.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2018

|

vol. Rola laikatu w życiu Cerkwi

|

issue 9

51-60

EN

Article based on preserved first list of brotherhood’s members from 1584 year discusses social-occupational structure of Vilnius orthodox confraternity. Article represents also brotherhood’s number state in period from brotherhood’s beginning until the end of 17th. century. Shows reasons which contributed and influenced on number state of members of orthodox Holy Spirit brotherhood in Vilnius.

12

Bractwo Młodzieży Prawosławnej w Polsce – misja młodzieży w kryzysie

100%

Oniszczuk J.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2018

|

vol. Rola laikatu w życiu Cerkwi

|

issue 9

105-114

EN

Fellowship of Orthodox Youth in Poland began with the movement of Orthodox students in Warsaw and quickly grown into a nationwide organization. It has been running for nearly 40 years and during this time, it has had an invaluable influence on the shaping of the life of the Orthodox Church in Poland. Recently, however, one can notice the decay of many of its activities and the decrease in the number of participants in particular events. There is also some concern about the gradual decline in the average age of members of the organization.

13

Ikonostas w cerkwi wojskowej w Kozienicach. Zabytek na tle dziejowym

100%

Gronek A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2015

|

vol. Cerkiew w drodze

|

issue 6

53-67

EN

In the National Museum in Krakow there is a project of the iconostasis made in watercolor on cardboard with signature MNK III-r.a. 18617. The handwritten inscription in its upper left corner says that it has been prepared in 1911 by the “Krzywicki and Morawski” company from Radom. This company was chosen to create the architectural structure of the oak-carved iconostasis to the Orthodox Church of the Protection of Virgin in Kozienice. This church on the Warsaw street in 1905-1906 was funded by the 25th Smolensk Regiment. After the transfer of troops, from the 1911 this Orthodox Church started function as a parish, and in 1915 was abandoned. In the following year it was the catholic church of The Queen of the Polish Crown, for Polish legionaries. After the a brief using by the Polish Catholics after the first world war, in the years 1938-1939 this degradable building was demolished. The project of the iconostas preserved in Krakow is a valuable source for research into the original interior of the Orthodox Church. Thanks to this project I could find fragments of the original iconostas and main altar in the church in Brzeźnica. Today, these fragments are the part of two retables: in the sanctuary and in the north chapel. In the oak structure of former iconostas preserved several of the original icons, which in conjunction with the architectural project allowed to recreate the original altar barrier program.

14

Reaktywacja parafii ruskiej w Żernikach w drugiej połowie XVII wieku

100%

Frykowski J.

Radzyński Rocznik Humanistyczny

|

2013

|

vol. 11

13-18

PL

W referacie opisane są okoliczności reaktywowania parafii ruskiej w Żernikach pod koniec XVII wieku. Żerniki badanego okresu były wsią połozona w powiecie bełskim, na terenach objętych granicami dwóch kościelnych jednostek różnych wyznań: eparchii prawosławnej (od 1596 r. unickiej) oraz diecezji rzymskokatolickiej. Pierwsza wzmianka o drewnianej cerkwi w Żernikach znajduje się w rejestrze poborowym z 1562 r, Kolejna informacja źródłowa z 1573 r. I pokazuje parafię w stanie upadku. W kolejnych źródłach podatkowych, aż do 1662 r. ani świątynia, ani pop w Żernikach nie widnieją. Parafię ruską w Żernikach reaktywował 14 listopada 1694 r, jeden z właścicieli wsi Paweł Zbychalski z żoną Krystyną. Fundator ze swoich włości wydzielił grunt pod budowę przyszłej świątyni i nadał uposażenie kapłanowi. Zwiększenie uposażenia parocha w kolejnych latach nastąpiło za sprawą darowizn dokonanych przez kolejnych właścicieli wsi Jana Żulińskiego oraz Stanisław Józefa Ochockiego i Franciszka Dąbrowy.

EN

The article describes the circumstances of the revival of the Ruthenian parish in Żerniki at the end of the 17th century. In the studied period Żerniki was the village located in Bełż district, on the territory between the boundaries of two different religions: the Russian Orthodox eparchy (from 1596 - Uniate) and the Roman Catholic diocese. The first reference to the wooden tserkov in Żerniki appears in the register of conscripts of 1562. Yet another source of information from 1573 depicts the parish in a state of ruin. In the next tax sources, up to 1662, neither the tserkov nor the Orthodox priest appears. The Parish in Żerniki was revived on 14 November 1694 by one of the village owners, Paweł Zbychalski, together with his wife Krystyna. The founder allotted land from his own property as the site for the construction of the new church, and he granted a living to the Orthodox priest. The increase in the priest's income in the upcoming years was made via the donations made by the successive village owners, i.e. Jan Żuliński, Stanisław Józef Ochocki, and Franciszek Dąbrowa.

15

Parafie prawosławne i unickie w Tyszowcach XVI-XVIII wieku

100%

Frykowski J.

Radzyński Rocznik Humanistyczny

|

2012

|

vol. 10

33-49

XX

Artykuł przedstawia strukturę i funkcjonowanie parafii ruskich w staropolskich Tyszowcach. Niektórzy historycy przypisują miastu wczesnośredniowieczną metrykę, posiłkując się domysłami, jakoby miało przejąć funkcje Czerwienia (Czermna) po jego upadku. Dokładna data powstania i geneza nazwy miasta do końca nie są znane, natomiast pierwsza wzmianka żródłowa o Tyszowcach pochodzi z 5 kwietnia 1419 r. Pierwotna chrystianizacja miasta była związana z ekspansją państwa ruskiego na ziemie nadbużańskie, kiedy to tereny te zostały objęte działalnością Cerkwi Prawosławnej i wcielone do jej struktur terytorialnych. W omawianym okresie miasto było siedziba protopopii, w skład której zależnie od okresu wchodziło od 32 do 44 parafii.W Tyszowcach znajdowały się także 3 parafie, najpierw prawosławne, a po unii brzeskiej unickie: parafia miejska pod wezwaniem św. Paraskewii-Piatnicy, parafia tyszowiecka zamłyńska pod wezwaniem św. Nicety, parafia tyszowiecka dębińska pod wezwaniem Przenajświętszej Bogarodzicy. W badanym okresie, Cerkwie były bydynkami drewnianymi, dośc dobrze wyposażonymi w sprzęt, księgi i naczynia liturgiczne. Na uposażenia parfaii składały sie grunty orne, łąki, prawo warzenia piwa i palenia gorzałki oraz dziesięcina snopowa od wyznawców. Przy cerkwiach funkcjonowały bractwa religijne, szpitale i szkoła. Według XVIII wiecznych wykazów liczba przystępujących do spowiedzi wahała sie miedzy 200 a 350 wiernymi.

16

Prawosławne widzenie dogmatu o Trójcy Świętej. Filioque

88%

Żakowska M.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2007

|

vol. 24

145-155

EN

The purpose of the article is to present the dogmatic controversies between Orthodox and Ro- man Catholic Church, particulary these, related with the way of comprehending of the dogma of Trinity and the formula of filioque. It describes the historical basis of the dispute, the way it had evolved during the centuries, the reasons and the aspects of the escalations of the conflict as well as the attempts to prevent them and ecumenical attempts reconciliate both Churches in last decades. The article devotes particular attention to the question of instrumental taking advantage of theologi- cal dispute to secular purposes, related with the fight for power and primacy upon the Christian world. It presents the way in that the political competition between both Churches had found its indirect expression in strictly theological discussions and through formulating the succeeding dog- mas in credo. It describes as well the influence of the widely understaded extratheological, "exter- nal" factors on the process formulating of particular dogmas. The article presents also how in ground insignificant dogmatic aspects divide both Churches and how great importance in their mu- tual relations play the historical animosies and politic-prestigious reasons.

17

Rola laikatu w życiu Kościoła prawosławnego w Belgii, ze szczególnym uwzględnieniem parafii o charakterze polskim w Brukseli

88%

Cecha P.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2018

|

vol. Rola laikatu w życiu Cerkwi

|

issue 9

115-121

EN

The Polish-speaking Orthodox Parish in Brussels inaugurated in 2015 belongs to the Ecumenical Patriarchate, but it remains in close relation with the Polish Autocephalous Orthodox Church. In Belgium, the dependence of the Churches and the state forced religious groups to have a greater share of lay people in the organization of religious communities. Caring for the religious education of successive generations, both clergy and laity, double efforts to equip children and young people with the religious knowledge and experience of faith. The article deals with the participation of lay people in the life of the whole Orthodox Church in Belgium, the participation of laity in the parish life in Belgium and the participation of lay people in the life of the Polish-speaking Orthodox Parish in Brussels.

18

Łączenie dat stałych z cyklami ruchomymi w praktyce prawosławia

88%

Naumow A.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2013

|

vol. Kalendarz w życiu Cerkwi i wspólnoty

|

issue 4

155-162

EN

The study concerns: (1) the relationship of the weekly cycle with the fixed feasts of the Incorporeal Host, John the Bapstist, Ss Peter and Paul and St Nicholas of Myra (2) the calendar layout including ‘previous’ and ‘past’ Saturdays and Sundays; (3) the dates of celebration of the collects of the saints and of some icons in the Menaion and the Triodion periods; (4) the relationship of the Triodion and Pentecostarion with fixed feasts (Ss Theodore Tyron, Gregory Palamas, Mary of Egypt); (5) the Saturdays of Remembrance. The paper presents some manuscripts in Polish collections that exhibit differences in the combination of the Lenten and Paschal cycles with fixed feasts. A detailed investigation of the extant manuscripts of this type (notably the variation of prescriptions from the last part of the Typikon and other liturgical marginal notes) should yield significant data on the history of the divine service in the Orthodox churches of the Polish–Lithuanian Commonwealth.

19

Różnorodność i hierarchizacja świętych w Kościele prawosławnym

88%

Charkiewicz J.

Latopisy Akademii Supraskiej

|

2014

|

vol. Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej

|

issue 5

241-254

EN

The cult of the saints forms an integral part of the Orthodoxy. The Church Fathers make a distinction though between veneration of the saints and adoration due to God only. The saints form so called “triumphant Church” – the Church of heaven. Through the example of their lives and their intercession before God for us the saints lead us on the path of salvation. Each saint, including the Most Holy Mother of God, received unique charisms, followed Christ in his own way, bore his cross and through martyrdom, askesis or other virtues crucified in himself the old, fallen man in order to restore His image in him, become like Him, participate in God’s eternal glory. We pray the saints, paint their icons, asking for their intercession as well as for their help in all sorts of problems. The terms like “local saint” or “universal saint” just underline the character of their liturgical celebration, though the saints themselves can be venerated all over the world. In the relatively complicated system of classification of the feasts in the Orthodox Church we find also the liturgical commemoration of the saints. There we have, apart from the great feasts with three of them dedicated to saint John the Baptist and the saint apostles Peter and Paul, five other categories of the feasts with decreasing solemnity in each group.

20

Antropologia prawosławna według świętego Iłariona (Troickiego)

75%

Pawełczyk-Dura K.

ELPIS

|

2014

|

vol. 16

151-158

PL

Iłarion (Troicki) był teologiem o rzadko spotykanym dorobku i nieprzeciętnej głębi myśli. Emblematyczna postać arcybiskupa wierejskiego, kanonizowanej ofiary bolszewickich prześladowań religijnych, jest jednym z wybitniejszych reprezentantów rosyjskiej myśli prawosławnej przełomu XIX i XX wieku. Kościół w Iłarionowskim systemie teologicznym nie jest jedynie prostą realizacją idei boskiego „uczłowieczania”, wcielania. Jest on jest źródłem wspólnoty i komunii (koinonia) człowieka z Bogiem. Wspólnota stanowi „bezpośredni skutek wcielenia”, „kontynuację wcielenia”. Wspólnota w duchowym dziedzictwie świętego Iłariona nie jest Chrystusem; jest nowym życiem w Chrystusie i z Chrystusem. Poprzez wymiar antropologiczny Chrystus wprowadził człowieka w rzeczywistość personalną i dynamiczną. Zjednoczenie samego Boga i człowieka dokonuje się tylko i wyłącznie w obszarze życia cerkiewnego. Chrystologia i duchowość nie mogą być rozdzielone. Zadaniem człowieka jest odnalezienie głębokiego nurtu życia duchowego i ujrzenie w nim oblicza Zbawiciela. Jest to wymiar antropologii chrześcijańskiej ukazujący byt osobowy w jego wyjątkowości i godności, w jego zdolności do osiągnięcia doskonałości duchowej. Aspekt antropologiczny tworzy w systemie teologicznym Iłariona spójny obraz misji Kościoła prawosławnego na przestrzeni dziejów. Jego uniwersalne posłannictwo można określić mianem egzegezy słowa Bożego, akcentującej nieskończoną miłość Boga do człowieka. Jej pełną treść oddaje Iłarionowska maksyma „poza Cerkwią nie ma zbawienia”, sugerująca, iż jedynie we wspólnocie można odnaleźć sens własnego istnienia i życia, a nade wszystko jego spełnienie.

EN

The Holy Hieromartyr Hilarion (Troitsky) was an outstanding theologian, preacher, Emblematic figure of archbishop of Vereya, canonized Bolshevik victims of religious persecution is one of the most prominent representatives of the Russian Orthodox thought the XIX and XX century. Anthropological aspect creates a theological system Hilarion coherent picture of the mission of the Orthodox Church through the ages. Its universal message can be described as the exegesis of the Word of God, emphasizing the infinite love of God for man. The full text captures Hilarion’s maxim “outside the Church there is no salvation”, suggesting that only the community it is possible to find the meaning of the own being, lives and above all him fulfillments.

Refine search results