Search results

1

Idea sprawiedliwości społecznej w kontekście procesu globalizacji

100%

Kowalczyk S.

Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym

|

2008

|

vol. 11

|

issue 1

EN

The subject of social justice are groups or whole societies – also states, object of this justice are their mutual rights and common good. The process of economic and technological globalization means among other things: establishment of the world market, predominant role of international companies, centralization of leading elites’ decisions, financial disproportion between individual people and countries. In the teaching of contemporary popes (John XXIII’s, Paul VI’s, John Paul II’s) the idea of social justice has also international dimension and therefore process of economic globalization ought to respect two principles of the Church’s social teaching: the principle of the subsidiarity and the principle of solidarity. The principle of the subsidiarity demands to respect subjectivity of all nations and states as well as to aid their integral development. The principle of solidarity postulates creation of common good of world society, this good are: peace, economic prosperity, commerce profitable for all states, cooperation and financial help of rich countries for underdeveloped countries. The social justice in the international dimension is the expression and the imperative of solidarity of all nations and states.

2

Cost of pensions to be borne in solidarity (principle of social insurance solidarity)

63%

Pacud R.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2019

|

issue 2/2019

29-46

EN

The article deals with the terminological issue of the relationship between the notion of social insurance solidarity and insurance equivalence. They are not contradictory – the principle of social insurance equivalence emphasises the dependence of the amount of the benefit on the contribution, while the principle of insurance solidarity underlines the importance of bearing the cost of currently financed insurance benefits in solidarity. Both the outgoing and the current pension system are based on the principle of insurance solidarity, but they differently define the reciprocity of contributions and insurance benefits in solidarity. The calculation of pensions from the number contributions means greater equivalence, while solidarity of the insured, determined as a result of the insurance risk community, actually depends on real subordination to the norms determining the obligation to cover social insurance contributions. Bearing the cost of pensions in solidarity requires appropriate one to emphasise not only of the insured persons forming the risk community, but also the contributors action.

PL

W artykule rozpatrzono kwestię terminologiczną relacji pojęcia solidarności ubezpieczeniowej do ekwiwalentności ubezpieczeniowej. Nie są one przeciwstawne sobie – zasada ekwiwalentności ubezpieczeniowej podkreśla zależność wysokości świadczenia od składki, natomiast zasada solidarności ubezpieczeniowej podkreśla znaczenie wspólnego ponoszenia kosztu obecnie finansowanych świadczeń ubezpieczeniowych. Zarówno ustępujący, jak i obecny system emerytalny są oparte na zasadzie solidarności ubezpieczeniowej, lecz różnie definiują wzajemność składki i świadczeń ubezpieczeniowych. Obliczanie emerytur ze składek oznacza większą ekwiwalentność, natomiast solidarność ubezpieczonych wyznaczana ze względu na wspólnotę ryzyka ubezpieczeniowego faktycznie zależy od rzeczywistego podporządkowania normom określającym obowiązek ubezpieczenia społecznego. Solidarne ponoszenie kosztu świadczeń emerytalnych wymaga podkreślenia działań płatników składek, a nie tylko ubezpieczonych tworzących wspólnotę ryzyka.

3

Solidarity in sickness insurance – selected issues

63%

Przybyłowicz A.

Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

|

2019

|

issue 2/2019

47-68

EN

The author of this paper analyses selected solutions of sickness insurance in terms of the implementati on of the principle of solidarity, with the considerations referring to sickness and maternity allowances. A thorough analysis of the regulations concerning the personal scope of sickness insurance, the rules for financing contributions, conditions for the acquisition or continuation of sickness and maternity allowances, the possibility of receiving these benefits after the lapse of the insurance coverage and the basis for contribution assessment leads to the conclusion that sickness insurance is essentially based on the principle of solidarity. However, some detailed solutions violate this principle, by allowing for some abuses at the expense of the risk community or by allowing benefits to be received in a situation where there is no social risk.

PL

W niniejszym opracowaniu autor analizuje wybrane rozwiązania ubezpieczenia chorobowego pod kątem realizacji zasady solidarności, przy czym rozważania dotyczą zasiłków chorobowego i macierzyńskiego. Dogmatyczna analiza przepisów dotyczących zakresu podmiotowego ubezpieczenia chorobowego, zasad finansowania składek, warunków nabycia lub kontynuowania pobierania zasiłków chorobowego i macierzyńskiego, możliwości pobierania tych świadczeń po ustaniu tytułu ubezpieczenia oraz wysokości podstawy wymiaru składki prowadzi do wniosku, że zasadniczo ubezpieczenie chorobowe opiera się na zasadzie solidarności. Niektóre szczegółowe rozwiązania zasadę tę jednak naruszają, pozwalając na pewne nadużycia kosztem wspólnoty ryzyka czy na pobieranie świadczeń w sytuacji, w której nie występuje ryzyko socjalne.

4

Przedsiębiorca w świetle personalistycznej koncepcji administracji publicznej

63%

Fundowicz S.

Prawo

|

2019

|

issue 329

145 - 156

PL

W XIX wieku została zapoczątkowana myśl personalistyczna. Dla porządku społecznoprawnego największe znaczenie mają poglądy Emmanuela Mouniera (1905–1950) i Jacques’a Maritaina (1882–1973). Pierwszy z nich stwierdził, że osoba ludzka to jedyna rzeczywistość, którą poznajemy, a zarazem tworzymy „od wewnątrz”. Jego zdaniem człowiek może znajdować się w relacjach osobowych i rzeczowych, ale tylko te pierwsze działają na jego korzyść. Z kolei Martain dążył do tego, aby personalizm przeniknął życie społeczne. Dostrzegał w człowieku dwa wymiary: człowieka jako jednostkę i człowieka jako osobę. Osoba ludzka jest jednocześnie granicą prawa. Z myśli personalistycznej wypływa koncepcja praw człowieka wyrażona w Powszechnej deklaracji praw człowieka z 10 grudnia 1948 roku. W personalistycznej koncepcji administracji publicznej chodzi o to, aby rozpisać na czynniki pierwsze zasadę, według której człowiek jako jednostka jest podporządkowany państwu, ale jako osoba nad nim góruje. Personalizm odróżnia się od indywidualizmu tym, że człowiek w pełni realizuje się wśród innych ludzi, tworząc wspólnoty i społeczności. Spośród konsekwencji administracyjnoprawnych personalizmu można wskazać na zasadę pomocniczości, z której wynika zasada zaufania państwa do obywatela, w tym do przedsiębiorcy, oraz zasadę solidarności społecznej. Realizacją ustawową zasady zaufania państwa do obywatela są zasady ogólne Prawa przedsiębiorców (zasada domniemania uczciwości przedsiębiorcy, zasada przyjaznej interpretacji przepisów prawa, zasada rozstrzygania wątpliwości faktycznych na korzyść przedsiębiorcy). Z zasady zaś solidarności wynika obowiązek działania przedsiębiorcy na rzecz dobra wspólnego. Przykładem praktycznego podejścia do spraw gospodarczych mogą być rozwiązania proponowane przez Talmud, w których w odniesieniu do działalności handlowej uwalnia się jednostki od niepotrzebnych interwencji społeczeństwa, ufając uczciwości jego członków, a także uznając społeczeństwo za wspólnotę osób, dopuszcza się możliwość arbitrażu.

EN

In the nineteenth century, personalistic thought was initiated. For the social and legal order, the views of Emmanuel Mounier (1905–1950) and Jacques Maritain (1882–1973) are the most important. The first stated that the human person is the only reality that we learn and create from within. A human may be in personal and material relations, but only the first of these work in his favor. Maritain strived for personalism to permeate social life. He saw in man two dimensions: man as an individual and man as a person. The human person is the limit of law. The concept of human rights expressed in the Universal Declaration of Human Rights of December 10th, 1948 flows from personalist thought. The personalist concept of public administration is about writing down the principle that man as an individual is subordinated to the state, but as a person he dominates over the state. Personalism differs from individualism in that man fully realizes himself among other people, creating communities. Among the administrative and legal consequences of personalism, one can point to the principle of subsidiarity, which implies the principle of state trust in the citizen, including the entrepreneur, and the principle of social solidarity. The statutory implementation of the state trust principle in the citizen are general principles of the Law of Entrepreneurs (principle of presumption of entrepreneur integrity, principle of friendly interpretation of legal provisions, principle of settling factual doubts in favor of the entrepreneur). The principle of solidarity implies the obligation of the entrepreneur to act for the common good. An example of a practical approach to economic matters may be the solutions proposed by the Talmud, in which, in relation to commercial activities, individuals are freed from unnecessary public intervention, trusting the integrity of its members, and, recognizing society as a community of persons, the possibility of arbitration is allowed.

Refine search results

2 Ubezpieczenia Społeczne. Teoria i praktyka

1 Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym

1 Prawo

3 2019

1 2008

1 Fundowicz S.

1 Kowalczyk S.

1 Pacud R.

1 Przybyłowicz A.

Idea sprawiedliwości społecznej w kontekście procesu globalizacji

Cost of pensions to be borne in solidarity (principle of social insurance solidarity)

Solidarity in sickness insurance – selected issues

Przedsiębiorca w świetle personalistycznej koncepcji administracji publicznej