Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 10

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  private archives
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Manifest albo dekalog twórcy archiuwm prywatnego

100%
Chorążyczewski W., Rosa A., Bewicz P.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2013
|
issue 4(6)
s. 225 - 234
PL
Jeśli wartością, zgodnie z duchem naszych czasów i dobrem wszystkich klientów archiwów, jest różnorodność dziedziny archiwalnej, to celem nie jest gromadzenie archiwaliów proweniencji prywatnej przez archiwa publiczne lub społeczne, ale zaistnienie na nowo w Polsce archiwów prywatnych. Archiwa publiczne mają naturalne prawo wyłącznego gromadzenia archiwaliów publicznych, poza tym jednak powinna istnieć równość gromadzenia archiwaliów. Archiwa prywatne powinny mieć prawo gromadzenia archiwaliów prywatnych innych twórców, a także archiwaliów społecznych. Właściciele archiwów społecznych i prywatnych powinni mieć prawo wskazania sukcesora spośród archiwów publicznych, społecznych lub prywatnych. Równość archiwów przyczyni się do podniesienia pozycji archiwów publicznych jako instytucji zaufania publicznego. Archiwa publiczne będą prowadziły rejestr archiwów społecznych i prywatnych. Zmiana własności nie będzie odbywała się bez wiedzy archiwów publicznych. Archiwa publiczne będą zobowiązane przejąć archiwalia społeczne lub prywatne w przypadku niemożności dalszego ich istnienia.
EN
If, pursuant to the spirit of our time, and the interest of all the users of the archives, the versatility of the domain of archive studies, has the greatest value, then our goal is not to accumulate the archives of private provenance by the public or social data archives, but rather, to strive for the private archives in Poland to come about again. The public archives have natural right to exclusivity as far as amassing public archival materials is concerned. However, apart from that, parity of the right to cumulate materials ought to be upheld. Private archives ought to have the right to gather materials of other private archivists, as well as social data archives. The owners of such private archives, should also have the right to appoint an inheriting subject from among the public or private archives. Parity of archives will contribute towards an upswing in the position of the public archives as an institution of public trust. The public archives will keep a registry of private and social data archives. The latter will not be conveyed to anyone without the knowledge of the public archives. Public archives will also be required to take possession of the private and social data archive materials, in the event of their being closed down.
2
Publication available in full text mode
Content available

Spuścizna rękopiśmienna kopernikologa Edwarda Rosena (1906–1985) w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu

51%
Mycio A.
Zapiski Historyczne
|
2018
|
vol. 83
|
issue 2
207-216
EN
Edward Rosen was born on 12 December 1906 in New York. His entire life was connected with this city; it was in New York that he was educated and worked. He is the author of 11 books, over 160 scientific articles and over 90 reviews. In his works he dealt with the 16th and 17th century astronomy and physics; his main interest was the activity and work of Nicolaus Copernicus, Galileo Galilei and Johannes Kepler. He was considered to be one of the leaders of the research on Copernicus and early astronomy. In 2012 Professor’s daughter, Carla Rosen-Vacher, presented the manuscript heritage of his father to the University Library in Toruń, which was finally developed in 2017. The archival documents given by Carla Rosen-Vacher are of significant scientific value. It does not include any private or family materials. The heritage consists of manuscripts and typescripts of Rosen’s scientific works, technical materials, documents of his professional activity, rich correspondence with other representatives of the world of science and edition of sources. The heritage was catalogued under entry numbers from Rps 4792 to Rps 4849. In total, it consists of 58 inventory units preserved in 42 files. The materials take up 1.6 linear meter. The greatest value of the archive are inedita – unpublished works and a large collection of correspondence. It seems that the materials may still have some value for historians of the early modern times. All the preserved materials shall be exploited in order to get acquainted with the figure of Professor, the area of his research and his taller. Particularly useful should be manuscripts and typescripts of his works, his notebooks, flashcards and six cassette tapes including Rosen’s lectures.
DE
Edward Rosen wurde am 12. Dezember 1906 in New York geboren. Fast sein ganzes Leben war mit dieser Stadt verbunden; hier erwarb er seine Ausbildung und hier arbeitete er. Er ist Autor von 11 Büchern, über 160 wissenschaftlichen Artikeln und über 90 Rezensionen. In seinen Arbeiten befasste er sich mit der Astronomie und Physik des 16. und 17. Jahrhunderts. Der Hauptgegenstand seines Interesses waren die Tätigkeit und das Schaffen von Nikolaus Kopernikus, Galilei und Johannes Kepler. Er galt als einer der führenden Forscher zu Kopernikus und zur frühen Astronomie. 2012 schenkte seine Tochter, Carla Rosen-Vacher, der Universitätsbibliothek in Thorn den handschriftlichen Nachlass ihres Vaters, der schließlich 2017 aufgearbeitet wurde. Das von Carla Rosen-Vacher überlassene Archiv hat einen eminent wissenschaftlichberuflichen Charakter und enthält fast keine privaten und familiären Materialien. In ihm befinden sich vor allem Manuskripte und Typoskripte der wissenschaftlichen Arbeiten Rosens, Arbeitspapiere, Dokumente zu seiner beruflichen Tätigkeit sowie eine reiche Korrespondenz mit anderen Vertretern der Welt der Wissenschaft und zu Verlagsfragen. Der Nachlass wurde unter den Signaturen Rps 4792 bis Rps 4849 inventarisiert. Insgesamt enthält er 58 Inventareinheiten in 42 Akten. Auf den Regalen des Magazins nimmt er 1,6 laufende Meter ein. Seinen größten Wert machen sicherlich die unedierten Arbeiten und die beträchtliche Sammlung von Korrespondenz aus. Diese Materialien können weiterhin einen Wert für Wissenschaftshistoriker darstellen, die sich mit der frühen Neuzeit befassen. Um die Person von Professor Rosen, seine Forschungsthemen und Arbeitsmethoden kennenzulernen, sind alle seine im Nachlass enthaltenen Materialien von Wert, insbesondere die Manuskripte und Typoskripte seiner Arbeiten, die Hefte mit Notizen und Zetteln sowie sechs Tonbänder mit Aufzeichnungen der Vorlesungen Rosens.
3
Publication available in full text mode
Content available

Polskie losy biblioteki Tyszkiewiczów z Czerwonego Dworu

51%
Romulewicz A.
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
|
2016
|
issue 10
183-198
EN
Part of the library of Benedict John Tyszkiewicz from Czerwony Dwór left the ancestral seat at the beginning of the twentieth century. In 1918 a few thousand early printed books, mainly the ones from sixteenth and seventeenth centuries, were stored in Sucha, in the manor house of the Branicki and Tarnowski families. During World War II, the collection was dispersed. In the 40’s of the twentieth century, part of it went to Krakow. Rest of the collection was divided among the other libraries in Poland, books mostly went to the Ossolineum collection in Wroclaw. Eventually Tyszkiewicz collection has been moved to the National Library in Warsaw. Currently, the collection consists of app. 3500 early printed books. In 2014 we made a query and gathered information on the presence of books from the discussed library in the Czerwony Dwór which are now kept in Poland. Apart from Warsaw, books are dispersed in several other institutions, for example in the Library of Silesia in Katowice. A few handwritten documents from the archives of the Czerwony Dwór are stored in the National Library in Warsaw. All documents were purchased at the antique auctions. Most of the surviving books are marked with a heraldic stamp of Tyszkiewicz family or ex-libris by B. J. Tyszkiewicz. The collection consists mainly of early printed books published in Latin, more rarely in German and Polish. Many of the books from the sixteenth century had been published in Krakow. These books are not thematically homogeneous. Mostly they concern the history, politics, theology, philosophy and literature.
PL
Część biblioteki Benedykta Tyszkiewicza z Czerwonego Dworu opuściła rodową siedzibę na początku XX w. Kilka tysięcy starych druków, głównie z XVI i XVII w., w 1918 r. znalazło się w Suchej, na dworze Branickich i Tarnowskich. Podczas II wojny światowej kolekcja została rozproszona. W pierwszych latach powojennych ocalały zbiór został podzielony pomiędzy biblioteki w kraju, m.in. w Krakowie i Wrocławiu. Ostatecznie biblioteka Tyszkiewiczów trafiła do Biblioteki Narodowej w Warszawie, gdzie stanowi obecnie kolekcję składającą się z około 3500 starych druków. Ponadto w Bibliotece Narodowej w Warszawie przechowywanych jest kilka rękopisów z archiwum Czerwonego Dworu. Wszystkie dokumenty pochodzą z zakupów na aukcji antyków. Większość zachowanych ksiąg oznaczona jest pieczęcią heraldyczną Tyszkiewiczów lub ekslibrisem Benedykta Jana Tyszkiewicza. Kolekcja składa się przede wszystkim ze starych druków wydanych po łacinie, rzadziej w języku niemieckim i polskim. Wiele książek z XVI w. zostało opublikowanych w Krakowie. Tematycznie nie są one jednorodne i najczęściej dotyczą historii, polityki, teologii, filozofii literatury. W 2014 r. WBP w Olsztynie podjęła kwerendę, w wyniku której uzyskano informacje na temat książek z biblioteki z Czerwonego Dworu rozproszonych w różnych miejscach na terenie Polski (woluminy z kolekcji znajdują się m.in. w Bibliotece Śląskiej w Katowicach).
4
Publication available in full text mode
Content available

Spuścizny uczonych w zasobie Archiwum Archidiecezjalnego w Katowicach - wybrane problemy gromadzenia, opracowania oraz udostępniania

51%
Dudała H.
Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy
|
2019
|
issue 1(55)
12-24
EN
In the church historical archives gathering archival materials created by organizational units of the Roman Catholic Church, the legacy of priest engaged in scientific activity is also preserved. The legal status of this sort of archival materials implies definite consequences in the area of gathering, processing as well as sharing. The article is the first attempt to show the variety of heritage placed in the Archdiocese Archives in Katowice, as well as to outline the problems related to this specific group of archival sources.
5
Content available remote

O archiwach społecznych i ich znaczeniu dla polskiego dziedzictwa narodowego oraz tożsamości lokalnej

51%
Czarnota T.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2014
|
issue 5(7)
125-143
EN
Community archives display notable activity, especially during last years. Due to that they have become a significant element of the system of archives in Poland. But there are still a number of basic problems, not only theoretical, concerning their activity, that must be set down: their formal status (also: their holdings status), their place in system of Polish archives (in the broad sense), and shape of their relations to other archives (especially state ones). Moreover, corresponding to problems mentioned above, their fundamental meaning to national heritage and local identity must be looked into. Taking a thesis of Jerzy Skowronek, that the archival national heritage are all archival materials produced by a particular nation and state, regardless of place of keeping, the holdings of community archives must be seen as that. But not always they are simply associated with phenomena, processes or events that are crucial from the point of view of a nation as a whole. Whereas these holdings, according to a scope of their collection, are direct and very accurate reflection of local history. This makes community archives main creators and protectors of local identity, especially with common practice among community archives, that consists in dragging local communities into cooperation in making the history and, in general, into cooperating with them. Their mission, in both of these spheres, is carried out in a condition of a dichotomy. On the one hand there is intentional using of assets: creativity, enthusiasm and a special ability to reach to sources that are unavailable to other potential rivals. On the other hand, a full success is impediment due to various limitations, especially often observed financial fragility and lack of certainty of existence in a longer time perspective. Whereas state archives, having no problems in that area, due to some formal and organizational reasons cannot impact the non-state branch of the national archival holdings effectively. That, and a number of other reasons should induce both types of archives to strengthen contacts between them and to take up or intensify collaboration in various fields. It will result in increasing efficiency of archival activity performed by them separately.
PL
Archiwa społeczne przejawiają zwłaszcza w ostatnich kilku latach znaczną aktywność. Dzięki temu zdołały wyraźnie wpisać się jako element systemu archiwów w Polsce. Jednak szereg podstawowych problemów, bynajmniej nie tylko teoretycznych, związanych z ich działalnością, tj. ich formalny status (w tym takiż status ich zbiorów) i miejsce przypadające im w szerzej rozumianej sieci archiwów polskich oraz kształt relacji z innymi archiwami (zwłaszcza państwowymi) wymaga jeszcze sprecyzowania. Obok tego – co zresztą wiąże się z niejedną z ujętych materii – rozpatrzenia wymaga także kwestia ich zasadniczego znaczenia z punktu widzenia dziedzictwa narodowego i tożsamości lokalnej. Przyjmując tezę Jerzego Skowronka, że archiwalne dziedzictwo narodowe odpowiada wszelkim archiwaliom wytwarzanym przez dany naród i państwo niezależnie od miejsca ich przechowywania, zasób archiwów społecznych należy za takowe uznać. Nie zawsze jednak jest on w oczywisty i wyraźny sposób kojarzony z kluczowymi z punktu widzenia narodu jako całości zjawiskami, procesami bądź wydarzeniami. Natomiast zasób ów, ze względu na zakres gromadzonych zbiorów, jest bezpośrednim, a zarazem bardzo wiernym odzwierciedleniem dziejów lokalnych. To wraz z powszechną u archiwów społecznych praktyką wciągania miejscowych społeczności do współtworzenia tych dziejów i ogólnie do współdziałania z nimi w sposób niekwestionowany ustawia je w roli czołowych kreatorów i opiekunów lokalnej tożsamości. Realizacja ich misji, widocznej w obu tamtych sferach, przebiega w warunkach swoistej dychotomii. Z jednej strony widoczne jest świadome wykorzystywanie posiadanych atutów, tj. kreatywność, zapał i szczególną umiejętność docierania do niedostępnych innym ewentualnym konkurentom źródeł. Z drugiej osiągnięcie pełnego powodzenia utrudniają im różne ograniczenia, zwłaszcza zauważalna często finansowa chwiejność i brak pewności trwania w dłuższej perspektywie czasowej. Z kolei archiwa państwowe, których egzystencja pod tym względem nie jest problematyczna, z przyczyn formalno-organizacyjnych nie mogą w pełni efektywnie oddziaływać na niepaństwową „odnogę” narodowego zasobu archiwalnego. To wraz z szeregiem innych przesłanek powinno skłaniać oba typy archiwów do zagęszczenia kontaktów i podejmowania lub intensyfikacji współpracy co najmniej na kilku polach. Jej rezultatem będzie zwielokrotnienie skuteczności prowadzonej przez nie z osobna działalności archiwalnej.
6
Content available remote

Materiały do przewodnika po archiwaliach hetmanów koronnych w zasobach archiwalnych i zbiorach bibliotecznych

51%
Syta K.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2012
|
issue 3(5)
s. 109 - 182
PL
Tekst jest przeglądem materiałów archiwalnych pochodzących z archiwów hetmanów koronnych, przechowywanych obecnie w zasobach archiwalnych i zbiorach bibliotecznych na terenie Polski (Kraków, Kórnik, Łódź, Poznań, Warszawa) i Ukrainy (Kijów, Lwów). Publikacja nie jest przewodnikiem po archiwach hetmanów koronnych z okresu XVI–XVIII w., niemniej stanowi mocny fundament do stworzenia tego rodzaju pomocy archiwalnej. Przegląd zawiera charakterystykę różnych rodzajów archiwaliów, które autor uznał za integralnie związane ze sprawowaniem urzędów hetmańskich (akta osobiste, administracyjno-wojskowe, jurysdykcyjne, finansowe, korespondencja). Większość opisanych tu materiałów archiwalnych pochodzi z XVIII w, z archiwów następujących hetmanów koronnych: Jana Klemensa Branickiego, Franciszka Ksawerego Branickiego, Stanisława Mateusza, Wacława, Seweryna Rzewuskich i Adama Mikołaja Sieniawskiego.
EN
This article is an overview of archival collections with provenance of hetman's archives, but physically separated into collections in archives and libraries across Poland (Kraków, Kórnik, Łódź, Poznań, Warszawa) and also Ukraine (Kiev, Lviv). Research, which later became an inspiration for this overview, has been conducted mainly in the early 90s. In the light of the above, this article does not claim to be called a "guide" to the royalhetmans' archives of the sixteenth through to the eighteenth century, but it could be viewed as an outline of such archival finding aid. This overview focuses on characteristics of different types of archival material, which author considered integrally connected to holding of an office of hetman, i.e.: personal, administrative and military, judiciary, financial, and also correspondence. Qualification criteria may raise some concerns, because selection of archives is subjective by nature, but also because in the discussed time period there was social consensus on the fact that one's private life and public sphere would overlap. Most of the archival materials used in this study comes from the hetman's archives of the eighteenth century (Jan Clement Branicki's; Franciszek Ksawery Branicki's; Stanisław Mateusz, Wacław, Seweryn Rzewuski's and Adam Mikołaj Sieniawski's). Eighteen century is considered to be the peak of development of private archives, which - without a doubt - had great impact on the preservation of hetman's archives of that period. Moreover, the fact that there is significantly larger collection of hetman's archives of that period, compared to previous two centuries, is the result of the hetman's office having a special place within the political system of the Polish-Lithuanian Commonwealth.
7
Publication available in full text mode
Content available

Narodowe dziedzictwo archiwalne z perspektywy stulecia odzyskania państwowości

45%
Stępniak W.
Miscellanea Historico-Archivistica
|
2020
|
vol. 27
275-286
PL
Proces odbudowy niepodległej państwowości po ponad 120 latach niewoli w przypadku kraju o kilkusetletniej historii, to zjawisko skomplikowane, obejmujące cały szereg problemów. Jednym z warunków niepodległego bytu państwowego była organizacja archiwów i zapewnienie dostępu do dokumentów dotyczących zarówno odległej przeszłości, jak też bieżącego funkcjonowania administracji przejmowanej po upadku państw zaborczych. Od 1917 r., jeszcze w warunkach okupacji niemieckiej, w Polsce prowadzono prace legislacyjne, w których uczestniczyli wybitni przedstawiciele świata nauki. Byli to archiwiści, historycy i prawnicy. Dzięki temu możliwe było przyjęcie 7 II 1919 r. „Dekretu o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami”. Był to bardzo nowoczesny akt prawny. Umożliwił stworzenie sieci archiwów państwowych, których zarządzanie i funkcjonowanie cechował wysoki profesjonalizm doceniany w skali międzynarodowej. Dekret z 1919 r. obowiązywał w Polsce do 29 III 1951 r., kiedy w zmienionych warunkach ustrojowych nastąpiło odejście od demokratycznych zasad organizacji i funkcjonowania dziedziny archiwalnej. Zostały one przywrócone w obowiązującym obecnie prawie archiwalnym. Obchodząc jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległości, a zarazem jubileusz 100-lecia tego dekretu, musimy być świadomi iż nie jest on „wygasłą” literą prawa. Wyciągnięcie wniosków z dokonań naszych poprzedników i twórcza kontynuacja ich dokonań to najwyższa forma uczczenia tego ważnego faktu historycznego.
EN
The process of rebuilding sovereign statehood after more than 120 years of captivity is a complicated phenomenon for a country with several centuries of history, encompassing a whole range of problems. One of the conditions for independent statehood was organizing archives and providing access to documents concerning both the distant past and the current functioning of the administration taken over after the collapse of the partitioning states. Since 1917, while still under German occupation, legislative works were carried out in Poland with the participation of outstanding representatives of the academic world. They were archivists, historians and lawyers. Thanks to this, it was possible to adopt the Decree on the Organization of State Archives and Care of Archival Materials on 7 February 1919. It was a very modern legal act. It enabled creation of a network of state archives, managed and operated with a high level of professionalism appreciated internationally. The 1919 decree remained in force in Poland until 29 March 1951, when, under changed political conditions, the democratic principles of organizing and functioning of the archival field were abandoned. They were restored in the current archival law. Thus, when celebrating the centenary of the restoration of sovereignty, and at the same time the centenary of the decree, we must be aware that it is not an „expired” letter of the law. Drawing conclusions from the achievements of our predecessors and creatively continuing their achievements is the highest form of commemoration of this important historical fact.
8
Publication available in full text mode
Content available

Narodowe dziedzictwo archiwalne z perspektywy stulecia odzyskania państwowości

45%
Stępniak W.
Miscellanea Historico-Archivistica
|
2020
|
vol. 27
275-286
EN
The process of rebuilding sovereign statehood after more than 120 years of captivity is a complicated phenomenon for a country with several centuries of history, encompassing a whole range of problems. One of the conditions for independent statehood was organizing archives and providing access to documents concerning both the distant past and the current functioning of the administration taken over after the collapse of the partitioning states. Since 1917, while still under German occupation, legislative works were carried out in Poland with the participation of outstanding representatives of the academic world. They were archivists, historians and lawyers. Thanks to this, it was possible to adopt the Decree on the Organization of State Archives and Care of Archival Materials on 7 February 1919. It was a very modern legal act. It enabled creation of a network of state archives, managed and operated with a high level of professionalism appreciated internationally. The 1919 decree remained in force in Poland until 29 March 1951, when, under changed political conditions, the democratic principles of organizing and functioning of the archival field were abandoned. They were restored in the current archival law. Thus, when celebrating the centenary of the restoration of sovereignty, and at the same time the centenary of the decree, we must be aware that it is not an „expired” letter of the law. Drawing conclusions from the achievements of our predecessors and creatively continuing their achievements is the highest form of commemoration of this important historical fact.
PL
Proces odbudowy niepodległej państwowości po ponad 120 latach niewoli w przypadku kraju o kilkusetletniej historii, to zjawisko skomplikowane, obejmujące cały szereg problemów. Jednym z warunków niepodległego bytu państwowego była organizacja archiwów i zapewnienie dostępu do dokumentów dotyczących zarówno odległej przeszłości, jak też bieżącego funkcjonowania administracji przejmowanej po upadku państw zaborczych. Od 1917 r., jeszcze w warunkach okupacji niemieckiej, w Polsce prowadzono prace legislacyjne, w których uczestniczyli wybitni przedstawiciele świata nauki. Byli to archiwiści, historycy i prawnicy. Dzięki temu możliwe było przyjęcie 7 II 1919 r. „Dekretu o organizacji archiwów państwowych i opiece nad archiwaliami”. Był to bardzo nowoczesny akt prawny. Umożliwił stworzenie sieci archiwów państwowych, których zarządzanie i funkcjonowanie cechował wysoki profesjonalizm doceniany w skali międzynarodowej. Dekret z 1919 r. obowiązywał w Polsce do 29 III 1951 r., kiedy w zmienionych warunkach ustrojowych nastąpiło odejście od demokratycznych zasad organizacji i funkcjonowania dziedziny archiwalnej. Zostały one przywrócone w obowiązującym obecnie prawie archiwalnym. Obchodząc jubileusz 100-lecia odzyskania niepodległości, a zarazem jubileusz 100-lecia tego dekretu, musimy być świadomi iż nie jest on „wygasłą” literą prawa. Wyciągnięcie wniosków z dokonań naszych poprzedników i twórcza kontynuacja ich dokonań to najwyższa forma uczczenia tego ważnego faktu historycznego.
9
Publication available in full text mode
Content available

Księgi rachunkowe i metrykalne parafii ewangelickich w zasobie archiwum rodu Finck von Finckenstein

38%
Żeglińska A.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2021
|
vol. 116
533-551
EN
The article presents the process of record creating (pol. proces aktotwórzy) and the process of archiving (pol. proces archiwizacji) of accounting and registry books created by Evangelical parishes located in the property of the Finck von Finckenstein family. Their analysis expands the knowledge of the chancellery system used in evangelical parishes and explains and justifies the presence of items of church provenance in private archives. The presented research approach allows to see the source value of parish books, enabling the development of regional and more general research, including archival ones.
PL
W artykule przedstawiono procesy aktowórcze i archiwizację ksiąg rachunkowych i metrykalnych wytworzonych przez parafie ewangelickie znajdujące się w dobrach rodu Finck von Finckenstein. Ich analiza poszerza wiedzę na temat stosowanego w parafiach ewangelickich systemu kancelaryjnego oraz wyjaśnia i uzasadnia obecność akt proweniencji kościelnej w zasobie archiwów prywatnych. Zaprezentowane podejście badawcze pozwala dostrzec wartość źródłową ksiąg parafialnych, umożliwiając rozwijanie badań regionalnych, a także ogólniejszych, w tym archiwalnych.
10
Content available remote

Kipункi aнmpanaлaгiзaвaння apхiвaзнaycmвa: бeлapycкi дocвeд i nepcneкmывы

38%
Ivanova O.
Archiwa – Kancelarie – Zbiory
|
2012
|
issue 3(5)
s. 95 - 94
PL
Artykuł przedstawia zasady i główne kierunki antropologizowania archiwistyki i dziedziny archiwalnej na Białorusi. Rozpoczyna się od przedstawienia zasad teoretycznych archiwistyki wypracowanych w Związku Radzieckim, a wykorzystywanych w praktyce archiwów białoruskich, dalej analizuje dorobek polskich uczonych, którzy wprowadzili termin i wypracowali pojęcie „antrolologizowania archiwistyki”, wreszcie charakteryzuje białoruskie działania prowadzące do tworzenia archiwów chroniących pamięć o działalności konkretnych ludzi.
EN
The article is devoted to research of the main directions and principles of the antropologization of archival science and practices in Belarus. Analysis of theoretical representations starts with the ideas of the Soviet school of an archival science, which appear the ground for the work of the Belarusian archives. The special attention is given to researches of the Polish archivists, where the concept "antropologization of archival science" was used for the first time, and its specifics is defined. By consideration of practical experience of the Belarusian archives presented the aspiration to hold the documents of the concrete personality. Synthesis of the previous theoretical development and available experience in this direction gives an opportunity to mark its main characteristics. As a result was made the conclusion that the anthropological direction of an archival science is one of the most perspective in Belarusian realities, and can become the basis for creation of a new type of archives and preservation of the valuable complex of historical sources.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.