Search results

1

On Prosecutor’s Offences in Roman Criminal Trial

100%

Loska E.

Studia Iuridica

|

2019

|

vol. 80

215-222

EN

The subject of the article is to present a crime of collusion (praevaricatio) in Roman criminal law. It is one of the forms of obstruction of the criminal process by the prosecutor. The main scope was to show this crime in the juridical sources, preserved in the Justinian’s Digest.

2

Sądownictwo w miastach prywatnych w Polsce XVI–XVIII wieku. Problem odrębności postępowania w sprawach kryminalnych

100%

Mikołajczyk M.

Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych

|

2016

|

vol. 77

PL

W artykule przedstawiono odmienności ustrojowo-prawne miast prywatnych. Przede wszystkim wskazano różnice w postępowaniu karnym w miastach królewskich i prywatnych oraz starano się ustalić, czy różnice te były na tyle istotne, by pozwoliły uznać proces karny w miastach prywatnych za odrębny tryb postępowania sądowego. W pierwszym typie ośrodków miały miejsce interwencje starostów i innych podmiotów „zewnętrznych” w miejski wymiar sprawiedliwości. Charakterystyczny dla miast prywatnych był zaś wpływ właścicieli na kształt sądownictwa miejskiego i ich udział w kolejnych etapach postępowania kryminalnego. W artykule omówiono również zakres ingerencji właścicieli w funkcjonowanie miejskiego wymiaru sprawiedliwości.

3

KSZTAŁTOWANIE MODELU POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

88%

Dana A.

Przegląd Policyjny

|

2019

|

vol. 134(2)

86-102

PL

W artykule poruszono kwestię modelu postępowania przygotowawczego postrzeganego z perspektywy jego celów rozpatrywanych przez pryzmat modyfi kacji treści zawierających się w art. 297 k.p.k. Zmiana w obszarze tej regulacji może doprowadzić do ewolucji w obszarze całego procesu karnego. Rozważania nad problematyką zmiany dotychczasowego kształtu postępowania przygotowawczego, jego funkcji i charakteru oraz stosunku do postępowania sądowego, znajdują swe ważkie uzasadnienie. Łączą się one przede wszystkim z faktem, że jego wyniki decydują w znacznej mierze o powodzeniu lub niepowodzeniu całego procesu. W obszarze szeroko pojętej problematyki wiążącej się z postępowaniem przygotowawczym od wielu lat wysuwane są postulaty de lege ferenda mające na uwadze jego przemodelowanie. Podstawowe założenia dla modelowego obszaru postępowania przygotowawczego powinny koncentrować się na ograniczonym jego zakresie oraz redukcji bezpośredniego wykorzystania na rozprawie głównej dowodów utrwalonych w jego toku. Aktualny cel postępowania przygotowawczego, jakim jest zebranie i utrwalenie materiału dowodowego na użytek przyszłej rozprawy, posiada ustawowy wymiar i jest wyrazem kontynuowania od dawna funkcjonującego modelu, którego jak dotychczas nie dało się zmienić. Stanowisko doktryny zgodne jest co do konieczności zawężenia zakresu postępowania przygotowawczego, ponieważ jego ramy wyrażające się obowiązkiem utrwalenia dowodów w zakresie niezbędnym dla rozstrzygnięcia sprawy przez sąd, w rzeczywistości tworzą reprodukcję dowodową obszaru rozprawy głównej.

4

Spór o dowody z kontroli operacyjnej w procesie karnym – gwarancyjny charakter art. 168b k.p.k w świetle konstytucyjnych praw i wolności

88%

Jarocka J.

Polish Journal of Political Science

|

2021

|

vol. 7

|

issue 2

33-55

PL

W artykule podjęto próbę ukazania przykładu spornych regulacji prawnych przyjętych na gruncie Kodeksu postępowania karnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 534) – treści art. 168b k.p.k – regulującego kwestię wykorzystania dowodów pochodzących z kontroli operacyjnej w polskim postępowaniu karnym. W pierwszej kolejności omówione zostaną podstawowe aspekty prawne i definicyjne kontroli operacyjnej oraz geneza art. 168b w Kodeksie postępowania karnego. W drugiej części artykułu zostaną przytoczone wybrane poglądy doktryny, jak i orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Konstytucyjnego oraz polskich sądów, które czynią za punkt rozważań wykładnię treści normatywnej art. 168b k.p.k.

5

POSTĘPOWANIE KONTRADYKTORYJNO-INKWIZYCYJNE — ROZWAŻANIA W PRZEDMIOCIE MODELU PROCESU KARNEGO NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH REGULACJI

75%

Porwisz M.

Przegląd Policyjny

|

2016

|

vol. 1(121)

172-186

PL

Przedmiotem artykułu jest wskazanie funkcjonowania w procesie karnym zasady kontradyktoryjności, w obliczu dokonanych zmian przepisów ustawy — Kodeks postępowania karnego obowiązujących od 1 lipca 2015 r., a także ustawy z 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy — Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw, które weszły w życie 15 kwietnia 2016 r. Przedmiotem rozważań są wybrane regulacje odnoszące się do aktywności dowodowej stron postępowania. W optyce zainteresowań znalazły się także takie zagadnienia, jak: katalog uprawnień przysługujących stronom w zakresie gromadzenia dowodów, dostępu do akt postępowania. Podniesiono krytyczne uwagi dotyczące dopuszczalności opinii prywatnych w postępowaniu karnym, w kontekście art. 393 § 3 kodeksu postępowania karnego

6

Inconvenient Witnesses: Testimonies of Slaves in a Criminal Trial During the Republic and the Principate

75%

Loska E.

Studia Iuridica Lublinensia

|

2021

|

vol. 30

|

issue 1

EN

In ancient Rome, slaves performed many different tasks. The fact that they often enjoyed the trust of their owners and knew their secrets made them very desirable witnesses in a criminal trial. The aim of the article is to show examples of situations in which the testimony of slaves in a criminal trial could be dangerous for their owners. Slaves were subject to obligatory torture, so they could reveal some secrets against their will. However, there was a ban on the use of slaves’ testimonies against their owners. Roman law, still, knew a few exceptions to this, in matters justified by the interests of Rome. The article shows also the changes made during the Principate, when the statutory law regulating this issue appeared.

PL

W starożytnym Rzymie niewolnicy wykonywali wiele różnych zadań. Fakt, że cieszyli się nieraz zaufaniem swoich właścicieli i znali ich sekrety, czynił z nich bardzo pożądanych świadków w procesie karnym. Celem artykułu jest pokazanie przykładowych sytuacji, w których zeznania niewolników w procesie karnym mogły być niebezpieczne dla ich właścicieli. Niewolnicy obligatoryjnie poddawani byli torturom, mogli zatem zdradzić tajemnice wbrew swojej woli. Mimo że obowiązywał zakaz wykorzystywania zeznań niewolników przeciw ich właścicielom, to prawo rzymskie znało jednak od niego kilka wyjątków, w sprawach uzasadnionych interesem Rzymu. Pokazano także zmiany dokonane w okresie pryncypatu, kiedy pojawiło się prawo stanowione regulujące tę kwestię.

7

Kilka uwag na temat zeznań niewolników w procesie karnym

75%

Loska E.

Zeszyty Naukowe KUL

|

2017

|

vol. 60

|

issue 3

449-464

EN

In ancient Rome there was a rule that in the course of the trial the slave confession could not be used to the detriment of their owners. There have been exceptions to this rule since the time of the Republic, in the case of incest crime and conspiracy. A different approach to the use of the testimony of slaves was visible during the Principate. Laws, such as lex Iulia de adulteriis coërcendis, or imperial rescripts, provided for a number of possibilities to circumvent the republican ban, without actually breaking it, or abolishing it. Only in the case of crimen laese maiestatis it was explicitly allowed to torture the slaves in caput domini. During Dominate accepting the charges submitted by the slave against the owner was forbidden, excepting maiestas only. Accusing slave was punished with death.

PL

W starożytnym Rzymie obowiązywała zasada, wedle której podczas procesu nie można było wykorzystywać zeznań niewolników na szkodę ich właściciela. Od tej zasady już od czasów republiki przewidziane były wyjątki, w przypadku przestępstw kazirodztwa oraz spisku. Odmienne podejście do wykorzystywania zeznań niewolników widoczne było w okresie pryncypatu. Ustawy, takie jak lex Iulia de adulteriis coërcendis, czy reskrypty cesarskie przewidywały szereg możliwości obejścia republikańskiego zakazu, bez rzeczywistego jego złamania, ani też zniesienia. Jedynie w przypadku crimen laese maiestatis wyraźnie dopuszczono torturowanie niewolników in caput domini. W okresie dominatu wprowadzony został zakaz przyjmowania oskarżenia składanego przez niewolnika przeciw właścicielowi, wyjątkiem była wyłącznie maiestas. Oskarżający niewolnik był karany śmiercią.

8

O pojęciu środka odwoławczego w procesie karnym

75%

Łukowiak B.

Ius Novum

|

2023

|

vol. 17

|

issue 3

87-102

PL

Celem pracy jest przeanalizowanie sposobu, w jaki w polskiej nauce prawa karnego procesowego rozumie się pojęcie „środek odwoławczy”, w tym zwłaszcza ocena trafności założenia, że o możliwości uznania danego środka zaskarżenia za środek odwoławczy decydują jego cechy normatywne. Na podstawie analizy właściwości poszczególnych środków zaskarżenia starano się wykazać, że założenie to można uznać za błędne, w związku z czym zaproponowano zmianę dotychczasowej definicji środka odwoławczego i uznanie, że zwrot ten ma charakter jedynie konwencjonalny (umowny), przez co możliwość uznania konkretnego środka zaskarżenia za środek odwoławczy nie powinna zależeć od jego charakteru czy podobieństwa do innych instrumentów prawnych uznawanych za środki odwoławcze.

9

Oskarżyciel posiłkowy jako instrument ochrony praw pokrzywdzonego

75%

Habiera A.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2017

|

issue Numer Specjalny

37-48

PL

W artykule dokonano analizy charakteru oskarżyciela posiłkowego w procesie karnym pod kątem jego przydatności dla ochrony praw pokrzywdzonego. Uwzględniając kontekst publikacji, autor skupił się wokół możliwości przysługujących pokrzywdzonemu, który skorzystał z uprawnień określonych w rozdziale 5. Kodeksu postępowania karnego. W szczególności omówiony został wpływ oskarżyciela posiłkowego na przebieg i kierunek postępowania karnego. Autor ukazał praktyczny aspekt prawnych zagadnień związanych z uprawnieniami przysługującymi każdemu, czyje dobro prawnie chronione zostało zagrożone lub naruszone przez popełnione przestępstwo. Artykuł został zorientowany wokół problematyki rozwiązywania konfliktu społecznego wywołanego przestępstwem. W ocenie autora pokrzywdzony, działający w charakterze strony, ma szerokie możliwości wskazywania organom postępowania kierunku dalszego działania. Na uwagę zasługuje również wpływ instytucji oskarżyciela posiłkowego na budowanie ogólnej kultury prawnej społeczeństwa, naprawienie szkody wywołanej przestępstwem oraz zbliżenie osób zainteresowanych prowadzonym postępowaniem do przekonania o istnieniu sprawiedliwego procesu karnego. Autor dostrzegł również kontrowersje związane z funkcjonowaniem omawianej instytucji w praktyce. Szczególnie wyodrębnione zostały dwa aspekty: prekluzyjny charakter terminu do wniesienia subsydiarnego aktu oskarżenia oraz dostęp do tłumacza w kontekście podobnego uprawnienia przysługującego oskarżonemu. W artykule wskazano możliwości rozwiązania tych problemów i tym samym poprawy systemu ochrony praw pokrzywdzonego w polskim procesie karnym.

EN

The article analyzes the character of auxiliary prosecutor in criminal procedure in terms of its usefulness for the protection of victim’s rights. Considering the subject matter of the publication, the author focused on the entitlements of the victim who acquired the rights regulated in Chapter 5 of the Code of Criminal Procedure. Particularly, the influence of the auxiliary prosecutor on a course of criminal procedure was discussed. The author presented practical aspect of legal rights provided to anyone who has been wronged because of the committed crime. The paper also covers possibilities of settling social conflict caused by the felony. In the opinion of the author the victim acting as a party to the proceedings has a broad spectrum of opportunities to aid law enforcement authorities by providing directions of further actions. Worth noting is also the impact the discussed institution has on shaping legal culture of the society, compensation to the injured party and creating a belief - among the parties to the proceedings - of the existence of just criminal procedure. The author indicated controversies connected with functioning of auxiliary prosecutor in practice. Two issues have been particularly individualized: preclusive character of the term to submit subsidiary indictment and accessibility of an interpreter with respect to similar right that the accused is entitled to. The article consists of possible ways to solve these problems and thus improve the system of protection of victim’s rights in the Polish criminal procedure.

10

Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym

75%

Wróbel P.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2017

|

issue 7

245-261

PL

Prawo do obrony to zbiór wszelkich uprawnień, które przysługują stronie biernej procesu karnego w celu odparcia oskarżenia, zmniejszenia odpowiedzialności karnej oraz innych uciążliwości w procesie karnym. Zasada ta ma swoje podstawy w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, Europejskiej Konwencji Praw Człowieka oraz kodeksie postępowania karnego. Zgodnie z dyspozycją art. 6 k.p.k. prawo do obrony przysługuje podejrzanemu oraz oskarżonemu. Tymczasem w procesie karnym uczestniczy również osoba podejrzana, która nie jest formalnie podejrzanym, ale skupiają się wokół niej działania organów procesowych. Bardzo często staje się ona stroną postępowania przygotowawczego. Tematem artykułu jest kwestia prawa do obrony z punktu widzenia osoby podejrzanej. Od wielu lat pozostaje ona pomijana w polskim ustawodawstwie, chociaż była przedmiotem rozważań doktryny. W tekście poddano rozważaniom dotychczasowe propozycje na definicję osoby podejrzanej, a także przeanalizowano obecny zakres prawa do obrony w ujęciu konstytucyjnym, konwencyjnym i kodeksowym. Stanowi to bazę do ustalenia, czy osobie podejrzanej w obecnym stanie prawnym przysługuje prawo do obrony i czy jest ono odpowiednio realizowane. Przedstawione zostały również postulaty de lege ferenda – sformułowano propozycję definicji osoby podejrzanej i umiejscowienia jej w kodeksie postępowania karnego, a także sugestię dotyczącą lepszej realizacji prawa do obrony w praktyce.

EN

Right of defence is a collection of authorizations which are entitled to a passive party to the criminal process in order to refute charges, reduce criminal liability and other nuisance in criminal proceedings. This principle has its foundation in the Polish Constitution, the European Convention on Human Rights and the Code of Criminal Procedure. Pursuant to article 6 of the Code of Criminal Procedure, the right of defence is entitled to the suspect and the accused. Meanwhile, a suspected person - who formally is not a suspect - also participates in the criminal process, and the operations of the law enforcement authorities are focused around them. Most often, they become a party to pre-trial proceedings. The subject matter of the article is the right of defense from the suspected person point of view. For many years, they have remained unnoticed in the Polish legislation, even though they have been under doctrine consideration. This paper considers current proposals of a definition of the suspected person, and it also analyses the actual scope of the right of defense in terms of the constitution, conventions and statutes. This is a foundation in order to determine whether the suspected person in the current legal status has the right of defense, and whether it is properly exercised. De lege ferenda postulates have been also presented, i.e. a proposal of the definition of the suspected person and its placement in the Code of Criminal Procedure, as well as a suggestion for better realization of the right of defense in practice.

11

Zasada prawdy materialnej a prawo do prywatności w polskim procesie karnym

75%

Dobrzańska S.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2019

|

issue 9

s. 25-37

PL

Przedmiotem niniejszego artykułu jest przybliżenie relacji jaka zachodzi między obowiązywaniem w polskim procesie karnym zasady prawdy materialnej a ochroną prawa do prywatności jego uczestników. Konieczność poczynienia przez organy procesowe prawdziwych ustaleń faktycznych rodzi bowiem ryzyko ingerencji w sferę prywatną jednostek, które w różnych rolach, biorą udział w postępowaniu karnym. Instytucjami istotnymi, z punktu widzenia realizacji dyrektyw wynikających z zasady prawdy materialnej, dla ochrony prawa do prywatności, są przede wszystkim przesłuchanie świadka, przeszukanie oraz oględziny i to ich szersza analiza, w kontekście potencjalnych ograniczeń, jakich doznaje zasada prawdy materialnej, z uwagi na obowiązek poszanowania prawa do prywatności, stanowi przedmiot rozważań niniejszego artykułu.

EN

The subject matter of this article is to present the relationship between the validity of the principle of material truth in the Polish criminal proceedings and the protection of the right to privacy of their participants. The necessity for real procedural arrangements to be made by judicial bodies creates a risk of interference in the private sphere of individuals who take part in criminal proceedings playing various roles in the same time. In terms of implementation of directives resulting from the principle of substantive truth in order to protect the right to privacy, the essential institutions are as follows: hearing a witness, search and inspection, and its broader analysis, within the context of potential limitations of the principle of material truth, due to the obligation to respect the right to privacy, which in general are the subject matter of this article.

12

Legal nature of the time limit for verification activities (Article 307 § 1 Criminal Procedure Code)

71%

Koper R.

Ius Novum

|

2020

|

vol. 14

|

issue 2

89-104

PL

Artykuł jest poświęcony zagadnieniu czynności sprawdzających poprzedzających wszczęcie postępowania karnego, służących ustaleniu zasadności lub dopuszczalności wszczęcia procesu. Autor analizuje tę problematykę z punktu widzenia kwestii dotyczącej charakteru prawnego terminu prowadzenia wspomnianych czynności. W opracowaniu przyjęto metodę dogmatyczno-prawną. Dokonano oceny obowiązującej regulacji normatywnej i sformułowano propozycje zmian. Całość rozważań ujętych w artykule jest podporządkowana postulatowi kreowania takich rozwiązań, które stanowią rezultat odpowiedniego zbilansowania ochrony dobra wymiaru sprawiedliwości oraz potrzeby poszanowania praw człowieka.

EN

The article concerns the issue of verification activities which precede the institution of criminal proceedings and are aimed at determining legitimacy or admissibility of the criminal proceedings. The author focuses on the presentation of this problem from the viewpoint of the legal nature of the time limit for the said proceedings. The article adopts a dogmatic and legal method. The existing regulation has been analysed, its defects identified and amendments proposed. The general goal of the discussion is to postulate the development of solutions that would result from proper balancing of protected interests of the administration of justice and the necessity to respect human rights.

13

Podmiotowe i przedmiotowe granice stosowania podsłuchu w procesie karnym

71%

Koper R.

Ius Novum

|

2019

|

vol. 13

|

issue 1

26-44

EN

The article discusses the subjective and objective scope of tapping in criminal proceedings. To that end, the author analyses the provisions of the Code of Criminal Procedure in relation to interception and the recording of communications. The issue of admissibility of applying such a coercive measure is strictly linked with giving consideration to the protection of interests of the administration of justice and to the possibility of interference into the privacy of an individual. Under this thesis, the article aims to balance the contradictory interests so that a compromising solution can be found. It is particularly apparent with respect to the controversial and complex issue of the extension of the limits of tapping. In this scope, the amendments to the Criminal Procedure Code introduced by the Act of 4 February 2011 and by the Act of 11 March 2016 have been analysed and new amendments have been proposed. The opinion is herein presented that going beyond the subjective and objective limits set forth in the relevant court’s decision without a court’s consent should not be admissible.

14

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożony przed jego ogłoszeniem

71%

Wróbel A. A.

Ius Novum

|

2021

|

vol. 15

|

issue 1

121-138

EN

The article presents the assessment of the court practice of dealing with a motion to develop justification of a sentence lodged before a sentence has been passed. To that end, the normative material and the Supreme Court case law have been subject to critical interpretation. On the other hand, what provided the impulse to write this article was that the problem, which seemed to have been solved a long time ago, was referred to in the judgement of the European Court of Justice of 20 november 2018 in the case Witkowski v. Poland in the context of an individual’s right of access to a court protected by the Constitution and the Convention. The considerations presented in the article refer, inter alia, to irrelevance, inadmissibility and inefficiency of the application and, as a result, confirm the preliminary thesis that the court proceedings concerning a motion to develop justification of a sentence before it has been passed had been inappropriate. At the same time, the article provides a solution to the problem that consists in the assessment of the procedural step referred to in the title from the perspective of the moment when the decision on the matter is being taken and not the moment it was done. As a result, if at the time a motion to develop justification of a sentence lodged before a sentence has been passed is dealt with before a sentence has been passed, the step, as having no procedural significance, should only result in a technical activity of including the motion in the case files. However, in case a sentence subject to justification has been already passed, the issue of the moment when the motion was lodged is irrelevant to its admissibility. The above-mentioned solution is in conformity with the judgement of the European Court of Justice in the case Witkowski v. Poland.

PL

Artykuł przedstawia ocenę dotychczasowej praktyki sądowej w kwestii postępowania z wnioskiem o uzasadnienie wyroku złożonym przed jego ogłoszeniem. W tym celu poddano kry-tycznej interpretacji zarówno materiał normatywny, jak i orzecznictwo Sądu najwyższego. Przyczynkiem do powstania artykułu było natomiast przywołanie tego – jak wydawało się, już od lat rozstrzygniętego – problemu przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie Witkowski przeciwko Polsce z dnia 20 listopada 2018 roku, a to w kontekście konstytucyjnie i konwencyjnie chronionego prawa dostępu jednostki do sądu. Przedstawione w tekście rozważania odnoszą się m.in. do bezprzedmiotowości, niedopuszczalności oraz bez-skuteczności wniosku, w rezultacie potwierdzając wstępną tezę o dotychczasowym niewłaściwym postępowaniu sądów w kwestii wniosku o uzasadnienie wyroku złożonego przed jego ogłoszeniem. Równocześnie artykuł proponuje rozwiązanie problemu poprzez dokonywanie oceny tytułowej czynności procesowej z perspektywy momentu podejmowania decyzji w jej przedmiocie, a nie momentu jej dokonania. na skutek tego, jeżeli w czasie rozpatrywania wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożonego przed jego ogłoszeniem wyrok w sprawie nie zapadł, czynność taka – jako pozbawiona procesowego znaczenia – wywołać powinna jedynie skutek w postaci czynności technicznej zamieszczenia wniosku w aktach sprawy. W chwili jednak, gdy orzeczenie podlegające uzasadnieniu już zapadło, kwestia momentu złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku jest irrelewantna dla jego dopuszczalności. Powyższe rozwiązanie proponowane jest w duchu postulatów Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z wyroku Witkowski przeciwko Polsce.

15

Zasada jawności a jawność wewnętrzna w procesie karnym

71%

Koper R.

Studia Prawnicze

|

2019

|

issue 2 (218)

129-152

EN

The principle of openness, as one of the basic principles in criminal proceedings, is realised – with exceptions – in the course of the entire process. However, it is not clear, whether this principle includes only openness external, being a form of the availability to the public of the proceedings, or it includes openness internal too. This second aspect of the openness is mainly the availability process for the parties and their representatives. The article is devoted to the issue contained in question: does the principle of openness include also openness internal? The subject of the paper is the analysis of views of doctrine in this respect. The author focuses also on the presentation of his standpoints supported by broad argumentation. The conclusion of the paper is based on the formulation of the thesis on need to include openness internal to the scope of the principle of openness.

PL

Zasada jawności, jako jedna z podstawowych zasad procesu karnego, jest realizowana – z wyjątkami – w toku całego postępowania. Nie jest jednak jednoznaczne, czy ta zasada obejmuje tylko jawność zewnętrzną rozumianą jako dostępność procesu dla społeczeństwa, czy także jawność wewnętrzną. Ten drugi aspekt jawności oznacza głównie dostępność procesu dla stron i ich przedstawicieli. Artykuł został poświęcony problemowi ujętemu w pytaniu: czy zasada jawności obejmuje także jawność wewnętrzną? Przedmiotem opracowania była analiza poglądów doktryny w tym przedmiocie. W konsekwencji autor zaprezentował też własne zapatrywania poparte szeroką argumentacją. Konkluzja artykułu polega na sformułowaniu tezy o potrzebie włączenia jawności wewnętrznej do zakresu zasady jawności.

16

Podjęcie i wznowienie postępowania jako sposób powrotu do zakończonych postępowań w wyniku czynności wykrywczych podejmowanych przez policyjne Archiwa X

71%

Kurowski M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2018

|

vol. 82

23-34

EN

The institutions of reopening and instituting discontinued preparatory proceedings are of the key importance as regards a possibility of returning to criminal proceedings already finished. Principles of criminal proceedings deciding how to conduct them in certain circumstances force completion of the proceedings at a given stage. Sometimes this is due to the appearance of a relative, therefore removable, negative procedural condition, sometimes due to the impossibility of detecting perpetrators of the offence. It is therefore crucial to establish what conditions to return to the discontinued preparatory proceedings are. Is it possible? What is the time frame for a decision to be made? This study provides answers to the problems identified, focusing obviously on the procedural conditions of admissibility of the return to criminal proceedings. The rules have been laid down in the law system according to the time of proceedings completion. The article also presents such elements as bodies authorised to act, conditions of the prosecutor’s operations, a role and a place of the Police in the decision-making system. The mentioned elements are an attempt to locate these particular institutions in the system of revealing some old crimes committed by perpetrators not yet disclosed.

PL

Instytucja wznowienia i podjęcia umorzonego postępowania przygotowawczego mają kluczowe znaczenie w zakresie możliwości powrotu do zakończonego postępowania karnego. Zasady postępowania karnego, decydujące o sposobie jego prowadzenia, w pewnych stanach faktycznych wymuszają zakończenie postępowania na danym etapie. Czasami wynika to z pojawienia się względnej, a więc usuwalnej negatywnej przesłanki procesowej, czasami zaś z niemożności wykrycia sprawców przestępstwa. Kluczowe jest zatem ustalenie, jakie są warunki powrotu do zakończonego postępowania przygotowawczego. Czy jest to możliwe? Jaki jest zakres czasowy możliwej do podjęcia decyzji? W niniejszym artykule zostaje udzielona odpowiedź na te pytania. Skoncentrowano się przy tym na procesowych warunkach dopuszczalności powrotu do postępowania karnego. Omówiono zasady dotyczące wznowienia i podjęcia umorzonego postępowania w zależności od momentu jego zakończenia, a także organy uprawnione do działania, warunki działania prokuratora, rolę i miejsce Policji w systemie podejmowania decyzji. Powyższe elementy stanowią próbę umiejscowienia tych instytucji szczególnych w systemie ujawniania starych zbrodni popełnionych przez nieujawnionych sprawców.

17

Wprowadzenie do postępowania przygotowawczego materiałów z czynności operacyjno-rozpoznawczych zawierających tajemnice zawodowe w świetle przepisów intertemporalnych

71%

Kurowski M.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2018

|

vol. 83

33-42

EN

Obtaining evidence during criminal proceedings involves a number of activities that should be carried out by a prosecutor so that they are legally permissible. The legislator anticipated special provisions in the field of obtaining evidence outside criminal proceedings. In the course of the operational activities carried out by special bodies (Police) it is possible to control inter alia telephone calls. The introduction of evidence from these recordings is regulated in a special way. In certain situations, the legislator provided additional restrictions on obtaining evidence especially when it is connected with highly protected professional secrets – art. 180 § 2 of the [Polish] penal procedure code. This article outlines the mentioned issues.

PL

Pozyskiwanie dowodów w toku postepowania karnego wiąże się z szeregiem czynności, które winny zostać wykonane tak, aby były one prawnie dopuszczalne. Szczególne unormowania ustawodawca przewidział w zakresie pozyskiwania dowodów poza postępowaniem karnym. W toku czynności operacyjno-rozpoznawczych prowadzonych przez organy szczególne możliwe jest dokonywanie kontroli między innymi rozmów telefonicznych. Wprowadzenie dowodów z tych nagrań uregulowane jest w sposób szczególny. W pewnych sytuacjach ustawodawca przewidział dodatkowe obostrzenia w zakresie uzyskiwania dowodów wówczas, gdy dotyczy to tajemnic zawodowych szczególnie chronionych – art. 180 § 2 k.p.k. Niniejsze opracowanie przedstawia wskazaną problematykę.

18

Wstrzymanie wykonania orzeczenia w postępowaniu karnym

63%

Nowicki K.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

203 - 215

PL

Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie problematyki związanej z wykonalnością orzeczenia w postępowaniu karnym. Zagadnienia te niewątpliwie pełnią bardzo istotną funkcję, wpływając na realizację celów procesu oraz na sytuację prawną jego uczestników. Aby osiągnąć wskazany cel, niezbędne jest przedstawienie regulacji określających zasady kierowania rozstrzygnięć karnych do wykonania oraz wskazanie w tym zakresie wyjątków przewidzianych w ustawie. Konieczna jest również ocena funkcjonujących rozwiązań. Przedstawione zostały zagadnienia związane z wykonywaniem części orzeczeń w toku procesu karnego oraz kwestie odnoszące się do czynności podejmowanych po jego zakończeniu. W celu przedstawiania pełnego obrazu omawianej problematyki poddano analizie zagadnienia związane z ostatnimi nowelizacjami kodeksu karnego wykonawczego odnoszącymi się do wykonalności orzeczeń.

EN

In the article, the author presented the issues related to the enforceability of a judgement in criminal proceedings. These issues play an important role, having an impact on the achievement of the objectives of the proceedings and the legal position of the Parties involved. To achieve the indicated goal, it is necessary to present the regulations setting out the principles for handling criminal decisions and to indicate the exceptions provided for by legislation. It was also necessary to provide an assessment of currently functioning solutions. The issues related to the execution of some of the decisions in the course of the criminal proceedings as well as issues related to activities undertaken after its termination were discussed. To illustrate the issues discussed, issues related to recent amendments to the Executive Penal Code relating to the enforceability of judgements were analysed.

19

Standard dostępu do informacji o podstawie dowodowej tymczasowego aresztowania w prawie Unii Europejskiej i prawie polskim

63%

Skorupka J.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

241 - 254

PL

Autor analizuje zgodność obowiązujących przepisów polskiego kodeksu postępowania karnego dotyczących dostępu do „akt aresztowych” z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym. Oceniając polskie regulacje proceduralne, autor stwierdza, że nie spełniają one warunków określonych w wymienionej dyrektywie. Przepisy prawa polskiego dopuszczają możliwość oparcia decyzji sądu o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania na dowodach mających istotne znaczenie dla podjęcia takiej decyzji, które nie zostały ujawnione podejrzanemu i jego obrońcy. Konsekwencją jest pozbawienie podejrzanego i jego obrońcy możliwości kwestionowania dowodów przedstawionych sądowi przez prokuratora. Powoduje to, że postępowanie sądowe w przedmiocie tymczasowego aresztowania pozbawione jest równości broni, a tym samym jest nierzetelne.

EN

The author analyses whether the currently binding Polish regulations of the Code of Criminal Procedure concerning access to detainees’ files comply with the provisions of Directive 2012/13/EU of the European Parliament and of the Council of 22nd May 2012 on the right to information in criminal proceedings. Assessing Polish regulations, the author concludes that they do not meet the requirements laid down in the Directive. The provisions of Polish law admit the possibility of making a decision on the imposition or prolongation of detention on remand by a court based on evidence that is significant for taking this decision but has not been revealed to the accused and his counsel for the defence. As a result, a suspect and his lawyer are deprived of the possibility of challenging evidence submitted by the prosecutor. This makes the proceedings concerning detention on remand stripped of the equality of arms, and thus they are not fair.

20

Wybrane aspekty opiniowania biegłych w postępowaniu karnym związanym z samobójstwem małoletniego

63%

Flis-Świeczkowska M.

Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka

|

2018

|

vol. 17

|

issue 3

86-102

PL

Jak wskazują statystyki, samobójstwo stanowi szeroki problem społeczny. W związku z tym jego rozwiązaniem powinni zająć się specjaliści z różnych dziedzin nauki, w tym również szeroko pojętego prawa karnego. Zainteresowanie organów procesu karnego samobójstwem – z uwagi na to, że nie stanowi ono przestępstwa – następuje dopiero w momencie, kiedy w związku z samobójstwem zachodzi uzasadnione podejrzenie, że zostało popełnione przestępstwo, a tym samym powstaje konieczność zweryfikowania, czy faktycznie doszło do samobójstwa czy też śmierć nastąpiła wskutek popełnienia przestępstwa. Z uwagi na specyfikę postępowania mającego na celu weryfikację, czy w istocie doszło do samobójstwa i jakie były jego przyczyny, częstokroć w tego typu sprawach niezbędne będzie zasięgnięcie opinii biegłych różnych specjalności. Niniejszy artykuł przedstawia wybrane aspekty opiniowania w sprawach związanych z samobójstwami, w szczególności przez biegłych specjalistów z zakresu badania pisma i psychologii. Poruszona problematyka została omówiona z uwzględnieniem sytuacji dzieci i młodzieży jako osób szczególnie narażonych na to autodestrukcyjne zachowanie, a jednocześnie stanowiących potencjalne ofiary przestępstw mogących skutkować popełnieniem samobójstwa.

EN

As the statistics show, suicide constitutes a widespread social issue. Therefore its solution should be taken care of by specialists from different fields of science, including the widely understood criminal law. Due to the fact that taking one’s own life is not a crime, the authorities in the criminal proceedings only become interested in suicide when, in relation to it, there is a reasonable suspicion that a crime has been committed. Thereby, it becomes necessary to verify if the suicide has actually been committed or if death is in fact the result of a crime. Due to the character of the proceedings aimed at verifying if the suicide has actually been committed and what were its causes, in such cases it will be often necessary to consult expert witnesses in different fields. This article presents the chosen aspects of assessing opinions in cases connected to suicides, particularly by expert witnesses in handwriting and psychology. The raised issue has been discussed taking into account the situation of children and youths as persons particularly exposed to this autodestructive behaviour and, at the same time, being the potential victims of crimes that can result in committing a suicide.

Refine search results

On Prosecutor’s Offences in Roman Criminal Trial

Sądownictwo w miastach prywatnych w Polsce XVI–XVIII wieku. Problem odrębności postępowania w sprawach kryminalnych

KSZTAŁTOWANIE MODELU POSTĘPOWANIA PRZYGOTOWAWCZEGO

Spór o dowody z kontroli operacyjnej w procesie karnym – gwarancyjny charakter art. 168b k.p.k w świetle konstytucyjnych praw i wolności

POSTĘPOWANIE KONTRADYKTORYJNO-INKWIZYCYJNE — ROZWAŻANIA W PRZEDMIOCIE MODELU PROCESU KARNEGO NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH REGULACJI

Inconvenient Witnesses: Testimonies of Slaves in a Criminal Trial During the Republic and the Principate

Kilka uwag na temat zeznań niewolników w procesie karnym

O pojęciu środka odwoławczego w procesie karnym

Oskarżyciel posiłkowy jako instrument ochrony praw pokrzywdzonego

Prawo do obrony osoby podejrzanej w polskim procesie karnym

Zasada prawdy materialnej a prawo do prywatności w polskim procesie karnym

Legal nature of the time limit for verification activities (Article 307 § 1 Criminal Procedure Code)

Podmiotowe i przedmiotowe granice stosowania podsłuchu w procesie karnym

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożony przed jego ogłoszeniem

Zasada jawności a jawność wewnętrzna w procesie karnym

Podjęcie i wznowienie postępowania jako sposób powrotu do zakończonych postępowań w wyniku czynności wykrywczych podejmowanych przez policyjne Archiwa X

Wprowadzenie do postępowania przygotowawczego materiałów z czynności operacyjno-rozpoznawczych zawierających tajemnice zawodowe w świetle przepisów intertemporalnych

Wstrzymanie wykonania orzeczenia w postępowaniu karnym

Standard dostępu do informacji o podstawie dowodowej tymczasowego aresztowania w prawie Unii Europejskiej i prawie polskim

Wybrane aspekty opiniowania biegłych w postępowaniu karnym związanym z samobójstwem małoletniego