Search results

1

Prokrastynacja: dlaczego nadal wiemy za mało?

100%

Dryll E.

Psychologia Wychowawcza

|

2017

|

vol. 54(12)

152-163

PL

Celem niniejszego tekstu przeglądowego jest zwrócenie uwagi Czytelnika na dobór narzędzi używanych do badania prokrastynacji. Prokrastynację, czyli chroniczne odwlekanie realizacji przyjętych na siebie zobowiązań, bada się najczęściej za pomocą kwestionariuszy samoopisowych lub innych narzędzi mających formę zamkniętą. Nie zdarza się, aby osoba badana miała swobodę wypowiedzi na temat tego, dlaczego odkłada realizację zadań. Uzyskanie odpowiedzi na to pytanie mogłoby istotnie przyczynić się do poznania przyczyn, warunków chronicznego zwlekania, a także sposobów uzasadniania tego faktu. W naszej kulturze odraczanie ukończenia pracy łączy się z poważnymi konsekwencjami – osoby badane przyznają się do odczuwania głębokiego wstydu, do stanów lękowych, do wrażenia bezsilności i beznadziei. Deklarują, że mimo wysokiej motywacji, nadal powtarzają utarte, nieracjonalne wzorce zachowań. Biorąc pod uwagę zasięg zjawiska (do chronicznego zwlekania przyznaje się 75–90% studentów), problem dogłębnego poznania złożonych mechanizmów prokrastynacji wydaje się istotny. Tekst kończy się postulatem dotyczącym uzupełnienia dotychczas stosowanych metod o analizy jakościowe.

2

Prokrastynacja, perfekcjonizm oraz poczucie umiejscowienia kontroli w kontekście akademickim

100%

Pearlman-Avnion S., Harduf R.

Szkoła Specjalna

|

2019

|

vol. LXXX(2)

108-124

PL

W prezentowanych badaniach rozpatrujemy zależności między prokrastynacją, perfekcjonizmem, a poczuciem umiejscowienia kontroli w kontekście akademickim. Dane empiryczne pochodzą z kwestionariuszy wypełnionych samodzielnie przez 95 losowo wybranych studentów izraelskich uczelni. Rozróżniamy badanych wykazujących się perfekcjonizmem przystosowalnym i nieprzystosowalnym oraz badanych niebędących perfekcjonistami. Ponadto rozróżniamy wewnętrzne oraz zewnętrzne umiejscowienie kontroli. Wpływ każdej zmiennej na prokrastynację oceniany jest osobno, podobnie jak połączone oddziaływanie perfekcjonizmu i poczucia umiejscowienia kontroli. Wyniki badań częściowo potwierdzają hipotezy badawcze. Silna korelacja pozytywna występuje między perfekcjonizmem przystosowalnym a wewnętrznym umiejscowieniem kontroli. Stopień prokrastynacji widoczny u perfekcjonistów nieprzystosowalnych jest wyższy niż u badanych niebędących perfekcjonistami. Studenci wykazujący perfekcjonizm przystosowalny oraz wewnętrzne umiejscowienie kontroli charakteryzują się niższym stopniem prokrastynacji akademickiej niż perfekcjoniści nieprzystosowalni z zewnętrznym umiejscowieniem kontroli. Wyniki omawiamy w kontekście złożoności zmiennych oraz ograniczeń badań.

3

Analiza związku między perspektywą postrzegania czasu a prokrastynacją akademicką

88%

Znajmiecka-Sikora M., Wiktorowicz J., Sałagacka M., Łysio A.

e-mentor

|

2019

|

issue 2 (79)

26-32

PL

W ostatnim czasie dużo mówi się o znaczeniu perspektyw postrzegania czasu w kontekście zachowania jednostki. Celem prowadzonych analiz było sprawdzenie zależności pomiędzy czynnikami demograficznymi (płeć) i podmiotowymi (perspektywa postrzegania czasu) a prokrastynacją. W badaniu wzięło udział 174 studentów kierunków politechnicznych (w tym 105 kobiet i 69 mężczyzn). Wykorzystano następujące narzędzia: polską wersję Pure Procrastination Scale (PPS) w adaptacji Stępień i Cieciucha oraz Kwestionariusz Postrzegania Czasu Zimbardo i Boyd’a, zaadaptowany przez Anetę Przepiórkę. Wyniki wskazują, że w badanej grupie dominuje przeszła pozytywna orientacja temporalna. Kobiety częściej niż mężczyźni są zorientowane na przyszłość i przeszłość pozytywną. W zakresie prokrastynacji wystąpiły różnice międzypłciowe wyłącznie w aspekcie nieadaptacyjnym, który był wyższy w grupie mężczyzn. Przeprowadzona analiza wykazała, że prokrastynacja i jej trzy aspekty są ujemnie związane z przyszłą perspektywą postrzegania czasu, dodatnio z teraźniejszą fatalistyczną perspektywą postrzegania czasu i dodatnio z przeszłą negatywną (w aspekcie behawioralnym i wyniku ogólnym). Uzyskane wyniki wskazują również, że tendencja do odkładania na później może być nasilana przez przeszłą negatywną orientację temporalną, a osłabiana przez perspektywę przyszłą.

4

Zewnętrzna lokalizacja kontroli jako mediator związku neurotyczności i zachowań prokrastynacyjnych studentów

75%

Markiewicz K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2017

|

vol. 30

|

issue 3

EN

Many researchers have got interest in procrastination, i.e. the delay to perform important tasks. They suggest that such behaviours are common among students. It is difficult to state reasons for such a state of affairs. Some authors believe they are caused by the degree of difficulty and/or attractiveness of particular tasks, which may cause stress, others are looking for external reasons pointing to dysregulation of self-regulation mechanisms. Yet, personality traits are quite often considered to play an important role in a tendency to procrastinate. A review of the literature on that subject made plausible the assumption that procrastination may be associated with personality traits and that the feeling of a locus of control may play a role of the mediator. The gathered data reveal the complex nature of that phenomenon.

PL

Zagadnienie prokrastynacji, rozumianej jako nieuzasadnione odkładanie wykonania koniecznych zadań, budzi zainteresowanie wielu badaczy. Sugerują oni, że jest to zjawisko powszechne w populacji osób studiujących. Prezentowane badania mają na celu określenie roli czynnika umiejscowienie kontroli w relacji między cechami osobowości a prokrastynacją. Uczestnikami badań było 62 studentów II roku, reprezentujących trzy kierunki studiów. Przeprowadzone analizy mediacyjne pokazują złożony charakter zjawiska. Stwierdzono, że umiejscowienie kontroli pozwala na przewidywanie zachowań prokrastynacyjnych i może być ważnym mediatorem między neurotycznością a prokrastynacją w wymiarze ogólnym.

5

Regulacja nastroju i strategie radzenie sobie ze stresem a prokrastynacja we wczesnej dorosłości

75%

Pisarska A.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2020

|

vol. 33

|

issue 2

EN

The aim of the analysis was to determine the relationship between mood regulation and typical ways of responding and feeling in situations of severe stress and procrastination; 96 people in the early adulthood were examined. The following research methods were used in the study: for measuring procrastination – the Pure Procrastination Scale; for the analysis of mood regulation – the Scales of Mood Regulation by Bogdan Wojciszke; for the assessment of coping strategies – the Brief-COPE questionnaire. The analyzes revealed the relationship between procrastination and mood regulation (procrastinating people usually use strategies that reduce mood) and between procrastination and eight (out of fourteen) coping strategies. With the increase in procrastination, the tendency to use non-adaptive styles of coping with stress, including the strategy of denying the existence of the problem and cessation of actions and abandoning attempts to achieve the goal, as well as strategies of dealing with something else and using a sense of humour is intensifying, strategies involving the absorption of unpleasant emotions by discharging them and blaming them. An inversely proportional relationship was observed between procrastination and adaptive coping strategies, consisting in planning further actions and taking action to improve the situation. Additional analysis did not reveal significant differences between men and women in the extent of procrastination. There were significant differences in two dimensions of procrastination: behavioural and decision-making.

PL

Celem podjętej analizy było określenie związku między regulacją nastroju oraz typowymi sposobami reagowania i odczuwania w sytuacjach doświadczania silnego stresu a prokrastynacją. Przebadano 96 osób w okresie wczesnej dorosłości. W badaniach zastosowano następujące metody badawcze: do pomiaru prokrastynacji – kwestionariusz Pure Procrastination Scale; do analizy regulacji nastroju – Skale Regulacji Nastroju Bogdana Wojciszke; do oceny strategii radzenia sobie ze stresem – kwestionariusz Mini-COPE. Przeprowadzone analizy ujawniły istnienie związku między prokrastynacją a regulacją nastroju (osoby prokrastynujące częściej stosują strategie polegające na obniżaniu nastroju) oraz między prokrastynacją a ośmioma (spośród czternastu) strategiami radzenia sobie ze stresem. Wraz ze wzrostem prokrastynacji nasila się tendencja do stosowania nieadaptacyjnych stylów radzenia sobie ze stresem, w tym strategii polegającej na zaprzeczaniu istnieniu problemu oraz na zaprzestaniu działań i rezygnacji z prób osiągnięcia celu, a także strategii polegających na zajmowaniu się czymś innym i wykorzystywaniu poczucia humoru, zaabsorbowaniu pojawiającymi się nieprzyjemnymi emocjami poprzez ich wyładowanie oraz obwinianiu się. Odwrotnie proporcjonalny związek zaobserwowano między prokrastynacją a adaptacyjnymi strategiami radzenia sobie ze stresem, polegającymi na planowaniu postępowania i podejmowaniu działania w celu poprawy sytuacji. Przeprowadzona dodatkowa analiza nie ujawniła istotnych różnic między kobietami i mężczyznami w zakresie nasilenia prokrastynacji. Istotne różnice wystąpiły w zakresie dwóch wymiarów prokrastynacji: behawioralnego i decyzyjnego.

6

Indywidualne właściwości a tendencja do prokrastynacji u studentów

75%

Paszkowska-Rogacz J., Poraj G.

Psychologia Wychowawcza

|

2017

|

vol. 54(12)

108-121

PL

Systematyczne badania psychologiczne zjawiska pojawiają się w literaturze anglojęzycznej dopiero od końca lat 80. XX w. Badacze wskazują, że prokrastynacja dotyczy wielu osób, najczęściej jednak pojawia się u studentów. Odsetek dotkniętych zjawiskiem sięga od 70 do 95%. Mimo to doniesień z badań prokrastynacji wśród polskiej młodzieży akademickiej jest, jak dotąd, niewiele. Celem prezentowanych badań była analiza związku pomiędzy wybranymi właściwościami indywidualnymi, czyli cechami osobowości, samooceną i poczuciem własnej skuteczności, a prokrastynacją u studentów. W badaniach wykorzystano: Kwestionariusz Zwlekania (KZ), Inwentarz Osobowości NEO-FFI, Skalę Samooceny SES oraz Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES. Zbadano 140 osób: 75 kobiet i 65 mężczyzn. Stwierdzono brak różnic w zakresie prokrastynacji w zależności od płci. Największe znaczenie predykcyjne dla wszystkich wymiarów zwlekania należy przypisać sumienności. Silnie objaśnia: organizację czasu i systematyczność, siłę woli, świadomość prokrastynacji, prokrastynację jako cechę, niepunktualność. Słabymi predyktorami, i to tylko dla niektórych skal opisujących zwlekanie, okazały się natomiast: ekstrawersja, neurotyczność, otwartość, samoocena i poczucie własnej skuteczności. Badania jednak wymagają kontynuacji. Zwlekanie z wykonywaniem na czas różnych czynności może bowiem wywoływać poważne problemy.

7

Prokrastynacja i cechy osobowości u polskiej młodzieży w Austrii – wstępne doniesienie z badań

75%

FILIPIAK S.

Edukacja-Technika-Informatyka

|

2018

|

vol. 9

|

issue 3

89-93

PL

Artykuł stanowi wstępne doniesienie z badań nad cechami osobowości oraz tendencją do zwlekania u młodzieży narodowości polskiej mieszkającej i uczącej się w Austrii. Przebadano 106 osób w wieku od 12 do 18 lat. Porównano wyniki uzyskane w grupie młodszych adolescentów w wieku od 12 do 14 lat (N = 54) oraz w grupie uczniów w późnej adolescencji w wieku od 15 do 18 lat (N = 52). Wyniki wskazują na istotne różnice między analizowanymi grupami w zakresie behawioralnego aspektu prokrastynacji. Starsi uczniowie istotnie częściej charakteryzują się tendencję do odraczania codziennych zadań z powodu braku wiary we własne możliwości czy negatywnych przekonań na temat własnych kompetencji. Ujawniono także, iż starsi uczniowie charak-teryzują się wyższą stabilnością emocjonalną oraz otwartością na doświadczenia. Młodsi uczniowie przejawiają z kolei istotnie wyższy poziom sumienności.

EN

The article is a preliminary report on the research on personality traits and the tendency to procrastinate the Polish nationality adolescents living and learning in Austria. 106 people aged from 12 to 18 were examined. The results obtained in the group of younger adolescents aged 12 to 14 years (N = 54) and in the group of students in late adolescence aged 15 to 18 years (N = 52) were compared. The results indicate significant differences between the analyzed groups in behav-ioral procrastination. Older students significantly more often postpone daily tasks due to a lack of faith in their own abilities or negative beliefs about their own competences. It was also revealed that older students manifest significantly higher emotional stability and openness to experience. Younger students, in turn, exhibit a significantly higher level of conscientiousness.

8

Prokrastynacja i prokrastynatorzy. Definicja, etiologia, epidemiologia i terapia

63%

Markiewicz K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2018

|

vol. 31

|

issue 3

EN

A tendency to delay tasks has become so common that it created an interest of psychologists. Such behavior was termed as procrastination (Latin prōcrāstinō – putting off for tomorrow, from day to day). It does not concern situations when we occasionally do not accomplish a given task or fail to meet the deadline due to fatigue, discouragement, overwork, a need to complete the information or simply because we feel lazy and unmotivated. Procrastinators linger chronically for irrational reasons finding substitute assignments to excuse the inability to fulfill the right task. The reason for doing it is a fear of failure and low self-esteem. As a rule, such persons plan to accomplish the task, but their feeling of aversion to do it increases when the deadline is growing uncomfortably near. They simply cannot make themselves to do the work. In many West European countries and in the USA the need for psychological treatment of procrastinators is understood. Unfortunately, procrastination is not considered to be a real problem in Poland despite the fact that it is quite common. In addition, none statistical studies are carried on, and there are wide tolerance limits for untimely settlement of obligations. The present paper aims at describing the nature and after-effects of procrastination as well as appropriate aid actions.

PL

Problem nieterminowego wywiązywania się z różnych zobowiązań stał się tak powszechny, że zajęli się nim psychologowie. Badacze analizujący to zjawisko nadali mu nazwę prokrastynacja (łac. prōcrāstinō – ‘odkładanie do jutra, z dnia na dzień’). Problemem nie są sytuacje, kiedy z powodu zmęczenia, zniechęcenia, przepracowania, potrzeby uzupełnienia informacji lub po prostu zwykłego lenistwa sporadycznie coś zaniedbujemy, nie wywiązując się we właściwym terminie ze zobowiązania. Prokrastynatorzy to osoby, które zwlekają w sposób chroniczny, z powodów irracjonalnych, często wyszukując sobie zastępcze zajęcia, aby w ten sposób usprawiedliwić niemożność przystąpienia do właściwego zadania. Powodem takich zachowań jest m.in. lęk przed niepowodzeniem, niskie poczucie własnej wartości. Osoby takie na ogół planują wykonanie zadania, lecz im bardziej zbliża się termin przystąpienia do jego realizacji lub zakończenia, tym silniej odczuwają awersję. W Europie Zachodniej oraz w USA psychologowie dostrzegają potrzebę objęcia takich osób różnymi formami terapii. Niestety, w Polsce, chociaż zjawisko jest równie powszechne, problem nie jest wystarczająco nagłośniony, brak jest statystyk, które wyjaśniałyby, jak dużej populacji on dotyczy, a praktyka nieterminowego realizowania różnych zobowiązań wydaje się mieć bardzo szerokie granice tolerancji. Artykuł opiera się na przeglądzie literatury i stanowi próbę opisania zarówno samego zjawiska, jego następstw, jak i stosowanych form pomocowych.

9

Effective time management – selected issues

51%

Olejniczak A.

Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych

|

2013

|

issue 1(7)

77-96

EN

Deliberations included in this article contain the basic issues related to the subject of time management. As we know, people who waste their time the most, most complain about the lack of the time. We should treat our time, time of our co-workers, and friends as a valuable, but limited wealth. Principles of effective time management can be applied in any scientific and research institutions, companies or corporations. The benefits of a good and effective time management will be felt not only by ourselves but also by our friends and family. Detailed formulation of objectives, identification and elimination of time wasters and postponing work on later (Procrastination), using methods of time management and systematic control will allow for efficient use of time. A good plan is the basis for optimal and meaningful use of time.

PL

W artykule poruszone zostały podstawowe zagadnienia związane z tematyką zarządzania czasem. Jak wiemy, najbardziej narzekają na brak czasu Ci, którzy go najwięcej tracą. Traktujmy zatem czas własny, współpracowników, przyjaciół jako cenne, ale i ograniczone bogactwo. Zasady skutecznego zarządzania czasem mogą mieć zastosowanie w każdej instytucji naukowej i badawczej, przedsiębiorstwie czy korporacji. Korzyści wynikające z dobrego i efektywnego zarządzania czasem odczuwalne będą nie tylko dla nas samych, ale również dla znajomych oraz rodziny. Szczegółowe formułowanie celów, zidentyfikowanie i eliminowanie pożeraczy czasu i odkładania pracy na później (prokrastynacja), stosowanie metod zarządzania czasem oraz systematyczna kontrola pozwolą na efektywne wykorzystanie czasu. Dobry plan jest podstawą optymalnego i sensownego wykorzystania czasu.

Refine search results

3 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

2 Psychologia Wychowawcza

1 Edukacja-Technika-Informatyka

1 Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych

1 Szkoła Specjalna

1 e-mentor

1 2020

2 2019

4 2018

1 2017

1 2013

2 Markiewicz K.

1 Dryll E.

1 FILIPIAK S.

1 Harduf R.

1 Olejniczak A.

1 Paszkowska-Rogacz J.

1 Pearlman-Avnion S.

1 Pisarska A.

1 Poraj G.

1 Sałagacka M.

1 Wiktorowicz J.

1 Znajmiecka-Sikora M.

1 Łysio A.

Prokrastynacja: dlaczego nadal wiemy za mało?

Prokrastynacja, perfekcjonizm oraz poczucie umiejscowienia kontroli w kontekście akademickim

Analiza związku między perspektywą postrzegania czasu a prokrastynacją akademicką

Zewnętrzna lokalizacja kontroli jako mediator związku neurotyczności i zachowań prokrastynacyjnych studentów

Regulacja nastroju i strategie radzenie sobie ze stresem a prokrastynacja we wczesnej dorosłości

Indywidualne właściwości a tendencja do prokrastynacji u studentów

Prokrastynacja i cechy osobowości u polskiej młodzieży w Austrii – wstępne doniesienie z badań

Prokrastynacja i prokrastynatorzy. Definicja, etiologia, epidemiologia i terapia

Effective time management – selected issues