Search results

1

Czy naród może przeprosić? Uwarunkowania i charakterystyka zbiorowych aktów przeprosin

100%

Młynarska-Jurczuk A.

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

|

2015

|

issue 12

55-70

PL

Zbiorowe akty przeprosin, zdaniem wielu badaczy, stały się nieodłączną częścią współczesnej polityki. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie społeczno-historycznych uwarunkowań rosnącej popularności zbiorowych aktów skruchy, oraz określenie warunków ich skuteczności. Pojęcia takie, jak: wina, krzywda, przebaczenie, odnoszą się zasadniczo do sfery osobistych przeżyć i kontaktów między jednostkami, zatem próby przeniesienia ich na poziom zbiorowy stanowią źródło problematyczności. Jest to przede wszystkim pytanie o sposoby legitymizacji przeprosin zbiorowych oraz polityczny charakter rytuałów pojednania. Celem artykułu jest również zilustrowanie zawartych w nim rozważań teoretycznych na podstawie analizy przeprosin prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego za pogrom w Jedwabnem, dokonany przez Polaków na ich żydowskich sąsiadach.

2

Jakub i Ezaw: struktura narracyjna przebaczenia i jej egzystencjalne implikacje (Rdz 32,4–33,20)

88%

Pawłowski Z.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

79-102

PL

Narracja o Jakubie i Ezawie pokazuje jak trudne i złożone jest wprowadzenie w czyn przebaczenie. Wynika to nie tylko z następowania po sobie znaczących epizodów, w których występują i postępują naprzód dwaj bohaterowie, ale również z ich historii życiowej, statusu społecznego i pozycji politycznej. Najwżniejszym jest fakt, iż wzajemne przebacznie jako finalny wynik jest niemożliwy do osiągnięcia bez szeregu interwencji Boga w postępowanie obu stron.

3

Psalmy szkołą Bożego przebaczenia

88%

Tułodziecki T.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

45-60

PL

Przedstawić Bogu własną winę jako coś przynależącego do mnie i zakładanego w sposób bezwarunkowy stanowi jedną z najważniejszych prawd rozpoznanych o Bogu i Biblii. Już psalmista wie, iż winien przynieść przed Boga swoją winę i potrzeby, nie odczuwając obawy przed potępieniem czy skazaniem. Należy o wiele bardziej mieć nadzieję na przebaczenie. Ps 130,4 mówi, że Bóg jest "Bogiem przebaczenia". Swoją dobrocią Bóg prowadzi proszącego do bojaźni i wiary wobec siebie, tak że może on ufać Bożemu słowu i obietnicy. Przebaczenie stanowi też tło nowego przymierza. Oznacza ono wypisanie na sercu Prawa (Jr 31,31-34). To Prawo wymaga zasadniczej przemiany człowieka. Przynależenie do nowego ludu Boga oznacza działanie nie w oparciu o stare, wypisane na kamieniu Prawo, lecz w oparciu o doświadczenie przebacznia, na którym należy budować własne życie.

4

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

88%

Kardyś W.

Studia Pelplińskie

|

2014

|

vol. 47

127-140

PL

Jezus, nauczając w przypowieściach, poruszał m.in. temat Bożego miłosierdzia i za ich pomocą ukazywał Boga, który przebacza człowiekowi jego przewinienia. Podczas lektury Łukaszowych przypowieści o przebaczającym Bogu (a są to przypowieści o dwóch dłużnikach [7,41-43], o nieurodzajnym drzewie figowym [13,6-9], o zagubionej owcy [15,3-7], o zagubionej drachmie [15,8-10], o synu marnotrawnym [15,11-32], o nieuczciwym rządcy [16,1-8a] oraz o faryzeuszu i celniku [18,9-14]) możemy zauważyć liczne paradoksy i nielogiczność sytuacji, zdarzeń, przykładów, zachowań. Pokazują one, że Boże miłosierdzie jest tak wielkie, iż przewyższa ludzką logikę i każe wznieść się ponad poziom zwykłej sprawiedliwości. Niezrozumiałość Bożego postępowania względem nawracającego się człowieka potwierdza prawdy starotestamentalne, że ludzie nie są w stanie pojąć działania Boga (por. 1 Sm 16,7; Iz 55,8).

5

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

75%

Rybicki A.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 5: Teologia duchowości

91-108

EN

The article is composed of three parts. The first part raises the subject of forgiveness as a form of God's mercy and thus it places the raised subject in a theological context. Forgiveness as a form of mercy in interpersonal relationships is dealt with in the second part of the article which addresses the horizontal dimension of the idea of mercy. Part three is devoted to modern problems of forgiveness in the context of mercy, and the problems in question include the following: self-forgiveness, forgiveness of God, forgiveness in the context of the so-called intergenerational sins, forgiveness as one of the spiritual works of mercy: new forms and challenges, forgiveness as a form of mercy in the context of the ministry of a confessor and a spiritual leader.

PL

Artykuł składa się z trzech części. Część pierwsza podejmuje temat przebaczenia jako formy miłosierdzia Bożego; jest więc teologalnym osadzeniem podjętego tematu. Przebaczenie jako forma miłosierdzia w relacjach międzyludzkich to część druga artykułu; ukazuje ona horyzontalny wymiar idei miłosierdzia. Część trzecia poświęcona jest współczesnym problemom związanym z przebaczeniem w kontekście miłosierdzia, a są to takie problemy, jak: przebaczenie samemu sobie, przebaczenie Bogu, przebaczenie w kontekście tzw. grzechów międzypokoleniowych, przebaczenie jako jeden z uczynków miłosierdzia co do duszy: nowe formy i wyzwania, przebaczenie jako forma miłosierdzia w kontekście posługi spowiednika i kierownika duchowego.

6

Odpuszczenie grzechów w Kościele w nauczaniu świętego Augustyna

75%

Eckmann A.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

245-259

PL

Św. Augustyn tłumacząc odpuszczenie grzechów w Kościele, wiąże je ściśle z Kościołem jako miejscem działania Ducha Świętego. Chrzest usuwa grzech pierworodny i wszystkie grzechy popełnione przed chrztem. Biskup wie, że człowiek jest grzeszny i słaby, przez co ma potrzebę odpuszczenia również grzechów popełnionych po chrzcie świętym. Człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechów poprzez modlitwę, jałmużnę i pokutę. Codzienna modlitwa przynosi odpuszczenie grzechów lekkich. Grzechy ciężkie wymagają paenitentia maior. Przebaczenie udzielone innym jest warunkiem otrzymania przebaczenia przeszłych grzechów. Konieczna jest zmiana życia na lepsze, dlatego nie jest możliwe odpuszczenie bez zmiany życia.

7

Wykluczenie ze wspólnoty wierzących w świetle 1 Kor 5,5

75%

Muszytowska D.

Verbum Vitae

|

2010

|

vol. 18

167-184

PL

Analiza dość kontrowersyjnej formuły wykluczenia ze społeczności wierzących, którą znajdujemy w 1 Kor 5,5 prowadzi przede wszystkim do wniosku, że to zalecenie apostolskie można traktować, jako ogólną zasadę postępowania wspólnoty w takich sytuacjach. W tekście przytoczony zostaje przypadek związku kazirodczego jednego z członków wspólnoty korynckiej. Czyn ten jest uznany za godzący nie tylko w dobro samych osób takiego związku, ale także ma wymiar społeczny i narusza dobro całej wspólnoty wierzących, która traci w ten sposób wiarygodność. Niewiarygodna wspólnota nie może świadczyć prawdy o Jezusie Chrystusie. Perspektywa retoryczna pozwala nam „rozciągnąć” moc tego zalecenia na wszystkie przypadki jawnego zła we wspólnocie o tych samych skutkach. W liście bowiem nie jest rozważana sama sprawa czynu kazirodczego. Status tego czynu jest oczywisty. Rozważaną kwestią jest natomiast brak reakcji wspólnoty na szerzące się pośród niej zło, które jest widziane jako przyzwolenie. Zalecenie usunięcia ze wspólnoty, które powinno być dokonane w sposób formalny przez całą wspólnotę jest uznane w tekście za najlepszą formę zdecydowanej reakcji sprzeciwu wobec zła. Jej skutki są wymierne natychmiast w wymiarze wspólnotowym. Wykluczenie jest traktowane jako dyscyplinarna kara dla sprawcy tego zła, musi być wydana w sposób, nie pozostawiający wątpliwości, że jest podyktowana dbałością o dobro, zarówno winnego, jak i całej wspólnoty. Opiera się na nadziei zmiany postawy winnego i jego zbawieniu w „dzień Pana”.

8

Czy dziecko niepełnosprawne intelektualnie jest zdolne do przebaczenia?

75%

Błeszyński J. J.

Paedagogia Christiana

|

2016

|

vol. 2/38

185-202

PL

W artykule podjęto problem świadomości przebaczania u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Artykuł powstał w oparciu o badania. W podsumowaniu przedstawiono wnioski dotyczące świadomości rozumienia i używania pojęcia przebaczenie. Stwierdzić możemy, iż samo słowo bazuje na refleksji zdobytej w praktyce.

EN

This paper discusses the problem of awareness of forgiveness by people with intellectual disability. This article is based on research. The summary presented proposals concerning awareness of understanding and using the concept of forgiveness. We can say that the word itself is based on reflection gained in practice.

9

Przebaczenie sobie jako cel wychowania

71%

Horowski J.

Roczniki Pedagogiczne

|

2021

|

vol. 13(49)

|

issue 1

35-48

EN

Forgiving oneself is considered to be one of the most controversial decisions. Not only because this is when we release ourselves from the consequences of our morally wrong choices, but also because it seems to suggest that we give ourselves an implicit consent to perform similar acts in the future. Nevertheless, psychological literature points to positive aspects of self-forgiveness. This study focuses on the moral value of self-forgiveness, and consequently, the legitimacy of including it as one of the objectives in the education process. Firstly, the decision to forgive oneself is compared to acts of self-acquittal, self-justification, and self-pardon. Secondly, an analysis ensues of the act to which the right of self-forgiveness can be applied. Finally, the process of self-forgiveness is discussed along with the conditions it requires.

PL

Przebaczenie sobie stanowi jedną z najbardziej kontrowersyjnych decyzji, nie tylko ze względu na fakt samodzielnego uwalniania się od konsekwencji moralnie złych wyborów dokonywanych przez jednostkę, ale także z uwagi na łączenie go z ukrytym, udzielanym sobie, przyzwoleniem na wykonywanie podobnych aktów w przyszłości. Równocześnie w literaturze psychologicznej ukazywane są pozytywne aspekty przebaczenia sobie. Niniejsze analizy poświęcone są moralnej wartości przebaczenia sobie i w konsekwencji prawomocności włączania go jako celu w proces wychowania. W kolejnych punktach najpierw decyzja o przebaczeniu sobie porównywana jest do aktów samouniewinnienia, samousprawiedliwienia i samoułaskawienia, następnie analizowany jest czyn, w odniesieniu do którego jednostka ma prawo podjąć decyzję o przebaczeniu sobie, wreszcie podejmowana jest refleksja nad procesem przebaczenia sobie oraz jego warunkami.

10

The Action of God in Human Life Towards Experiential Dimension of Effects of Grace

63%

Perzyński A.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2012

|

vol. 21

209-222

PL

Podobnie jak w tekstach Pisma świętego, tak samo w pierwszych, już niekanonicznych tekstach pierwotnego chrześcijaństwa, u Ojców Kościoła, znajdujemy bardzo zróżnicowane sposoby rozumienia łaski samej w sobie, jej działania w człowieku, jej roli w całości dzieła zbawienia. Jest to oczywiście skutkiem odmiennych uwarunkowań kulturowych poszczególnych Kościołów, odmiennej sytuacji społecznej, a także odmiennych osobowości, odmiennej duchowej i intelektualnej formacji poszczególnych teologów. Zachodnia tradycja mówienia o łasce dotyczy przede wszystkim jej relacji do grzechu. W starożytnym Kościele zachodnim nauczanie o łasce znajduje się zdecydowanie pod wpływem św. Augustyna. To właśnie od niego poczynając, można mówić o teologii łaski w sensie ścisłym. Zasadniczymi pytaniami teologii stają się pytania o istotę i rodzaje łaski, o relację między łaską i naturą, o granice łaski, a więc również o granice predestynacji. Inaczej jest w tradycji wschodniej. Pojęcie łaski ukazuje się zwykle w wieńcu takich pojęć, jak: usprawiedliwienie, zbawienie, oczyszczenie, przebaczenie, grzech. Centralną ideą wschodniej teologii jest przebóstwienie człowieka jako ostatecznego celu procesu wychowawczego. Artykuł prezentuje skrótowo myśl niemieckiego jezuity Karla Rahnera (1904–1984), który twierdził, iż działanie Boga w życiu człowieka może stać się przedmiotem doświadczenia. Rahner mocno podkreśla, iż łaska pozostaje trwałą tajemnicą, gdyż jest to wprowadzenie człowieka w tajemnicę najbardziej pierwotną, tajemnicę życia Trójcy i dlatego – obok Wcielenia – stanowi jedną z trzech największych tajemnic chrześcijaństwa i całej rzeczywistości. Łaska jest czymś jak najbardziej boskim, a zarazem czymś jak najbardziej określającym człowieka, czymś jak najbardziej obiektywnym, realnym, a zarazem czymś jak najbardziej osobowym, relacyjnym (jak istnienie Boskich Osób jest istnieniem w relacji).

11

Transcendencja osoby w przebaczeniu. Perspektywa socjologii relacyjnej

63%

Wysocki A.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2017

|

vol. 38

|

issue 4

83-93

PL

Podstawowe zagadnienie podjęte w tym opracowaniu, tj. przebaczenie, dotyczy kwestii bardzo ważnej dla rozwoju relacji międzyludzkich i budowania społeczeństwa. Problem przebaczenia jest dość często analizowany z perspektywy teologii, filozofii czy psychologii, ale nadal w niewielkim stopniu z perspektywy socjologii. Tymczasem, teorie społeczne nie powinny unikać tego zagadnienia, które odgrywa tak istotną rolę w relacjach społecznych. Przebaczenie ma specjalny charakter korekcyjny w budowaniu społeczeństwa, ludzkich relacji, jak również w kształtowaniu ludzkiej osobowości. Dynamika przebaczenia z zachodzącym w nim procesem morfogenetycznym w sposób szczególny przekształca osobę i jej relacje.

EN

The paper is focused on a very important aspect of building society and relationality, that is, forgiveness. This issue is quite often treated from the psychological, philosophical or theological perspectives, but it is still not sufficiently worked out in social sciences. Actually, it is also my point that no social theory should avoid this question, as it plays such an important role in social relations. As I will try to demonstrate, forgiveness has a special corrective character in human relationships as well as in building society and shaping human personality. The dynamics of forgiveness with its morphogenetic process, in a special way, transforms a person and his relations.

12

Przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32) – paradygmat zatroskanego ojca

63%

Krawczyk R.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2013

|

issue 20

97-105

PL

Przypowieść o synu marnotrawnym uświadamia nam, że człowiek może podlegać zagrożeniom tak ze strony czynników zewnętrznych (przykłady złych ludzi, oszukańcze ideologie itd.), jak i czynników wewnętrznych, kiedy oszukuje sam siebie kierując się iluzjami i fałszywymi wartościami. Dziecko zawsze było dla rodziców „światłością oczu” i w czasach biblijnych jak również i dziś, mimo że nierzadko jest ono dla nich źródłem kłopotów i udręk. Syn marnotrawny z Ewangelii św. Łukasza (15,11-32) stanowi ilustrację tej właśnie prawdy o miłości zatroskanego ojca o los marnotrawnego syna. Niniejszy artykuł składa się z trzech części. Pierwsza część została poświęcona analizie wymiaru pedagogicznego przypowieści, druga część analizie wymiaru teologicznego, a trzecia teologii miłosierdzia.

EN

The parable of the prodigal son makes us realize that both external factors (such as following bad people's example or deceitful ideology, etc.) and internal factors (deceiving oneself by believing in illusions or false values) may put a man in danger. Children have always been „the light of their parents' eyes”, which was true in biblical times and still is today. However, children may also cause their parents a lot of problems and suffering. The prodigal son from the Gospel of Luke (15,11-32), may serve as an illustration of this truth about love of the father worried about the fate of his son. This paper consists of three parts. The first part is devoted to the analysis of the pedagogical dimension of the parable, the second part analyzes the theological dimension, and the third part is dedicated to the theology of mercy.

13

Moderacyjna rola przebaczenia między zaangażowaniem w pracę a satysfakcją z niej

63%

Mróz J., Kaleta K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia

|

2019

|

vol. 32

|

issue 4

EN

Employee satisfaction is significant both for the employer and for the employees. According to the Conservation of Resources (COR) theory, the resources, and especially their interconnection, are important for increasing satisfaction with life in many areas, including job satisfaction. Work engagement combines a high level of pleasure (dedication) with high activation (vigour, absorption). The aim of this study was to analyse the relationships between work engagement, dispositional forgiveness and job satisfaction among employees in an organization. Polish versions of the Utrecht Work Engagement Scale (adapted by Chirkowska-Smolak), the Heartland Forgiveness Scale (adapted by Kaleta, Mróz, and Guzewicz) and the Satisfaction with Job Scale (developed by Zalewska) were used. The sample consisted of 94 employees aged 20 to 54. The results revealed relationships between work engagement and job satisfaction. In addition, we incorporated the moderating role of forgiveness in the analyses. The outcomes indicated that the association between work engagement and job satisfaction tends to be stronger for employees with high positive forgiveness than for employees with low positive forgiveness.

PL

Zadowolenie pracowników jest istotne zarówno dla pracodawcy, jak i dla pracowników. Zgodnie z teorią zachowania zasobów (COR) zasoby, a zwłaszcza ich wzajemne związki, są ważne dla zwiększenia satysfakcji z życia w wielu obszarach, w tym satysfakcji z pracy. Zaangażowanie w pracę łączy w sobie wysoki poziom przyjemności (poświęcenie) z wysoką aktywnością (wigorem, absorpcją). Celem niniejszego badania było przeprowadzenie analizy relacji między zaangażowaniem w pracę, przebaczeniem dyspozycyjnym i satysfakcją z pracy wśród pracowników organizacji. Wykorzystano polskie wersje Skali Utrecht Work Engagement (zaadaptowanej przez Chirkowską-Smolak), Skalę Przebaczenia Heartland (zaadaptowaną przez Kaletę, Mróz i Guzewicz) oraz Skalę Satysfakcji z Pracy opracowaną przez Zalewską. Badanie zostało przeprowadzone wśród 94 pracowników w wieku od 20 do 54 lat. Wyniki wskazały na związki między zaangażowaniem w pracę a satysfakcją z niej. Ponadto uwzględniono moderującą rolę przebaczenia w analizach. Wyniki wskazują, że związek między zaangażowaniem w pracę a satysfakcją z pracy jest zazwyczaj silniejszy dla pracowników o wysokim przebaczeniu ogólnym i przebaczeniu pozytywnym niż dla pracowników o niskim przebaczeniu ogólnym i przebaczeniu pozytywnym.

14

Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie

63%

Popławski J. M.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 5: Teologia duchowości

147-157

EN

In theology a sin is described as mysterium iniquitatis and absolution from it – mysterium salutis or pietatis. In the New Testament a sin is always connected with absolution, „forgiveness”, and sinners are of great concern for Jesus. Nevertheless, modern culture becomes more and more detached from Christian tradition and thus deprives a human being of the spiritual values and makes him become further impoverished. This article provides a synthetic discussion of the reality of a sin – “mystery of illicitness” and also reflects on repentance and reconciliation with God and with one's own neighbour. The reflections presented in this article are based on the teachings of the contemporary Church and on the Papal teachings especially.

PL

W teologii grzech jest określany jako mysterium iniquitatis, a jego odpuszczenie – mysterium salutis lub pietatis. W Nowym Testamencie bowiem grzech łączy się zawsze z jego odpuszczeniem, „przebaczeniem”, a grzesznicy są przedmiotem wielkiej troski Jezusa. Tymczasem współczesna kultura, odchodząc od chrześcijańskiej tradycji, odziera człowieka z duchowych wartości, co prowadzi do jego zubożenia. Artykuł omawia syntetycznie rzeczywistość grzechu – „tajemnicy nieprawości”, a także ukazuje refleksje odnoszące się do faktu nawrócenia i pojednania z Bogiem oraz z bliźnimi. Refleksje te oparte są na nauczaniu współczesnego Kościoła, zwłaszcza na nauczaniu papieskim.

15

Antropologicznokulturowa interpretacja przypowieści o niemiłosiernym słudze (Mt 18, 23–35)

63%

Kręcidło J.

Polonia Sacra

|

2020

|

vol. 24

|

issue 1

EN

The subject matter of the article is an exposition of the theology of mercy in Jesus’ parable in Matt 18:23–35. The passage is examined in the light of three social-scientific criteria that permitted to understand the parable in the light of author’s and addressees’ social realia. The three criteria are: royal ideology, relation “patron – client”, and honor and shame. The result of the analyses is a deeper elucidation of the theological message of Matt 18:23–35: the unconditional mercy that God exerts towards sinners should stimulate in them mutual forgiveness of their faults.

PL

Przedmiotem prowadzonych w artykule analiz jest ekspozycja teologii miłosierdzia zawartej w przypowieści Jezusa w Mt 18, 23–35. Tekst ten został przebadany w świetle trzech kryteriów antropologicznokulturowych, które pozwoliły odczytać tę przypowieść w świetle realiów życia autora i adresatów. Są to: ideologia królewska, relacja „patron – klient” oraz honor i wstyd. Rezultatem analiz jest głębsze wyeksponowanie przesłania teologicznego Mt 18, 23–35: bezwarunkowe miłosierdzie, które Bóg okazuje grzesznikom, powinno stymulować w nich wzajemne okazywanie sobie przebaczenia win.

16

Miłosierdzie jako kategoria życia społecznego

63%

Siewiora J.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 36

|

issue 1

EN

Reflection on the reality of mercy in social life, and also in the pedagogical space, leads to the question of whether the mercy is a sign of weakness and lowering of expectations, or rather a sign of fair care about the quality of life and development of the young generation. Presented article is an attempt, based on theological and pedagogical knowledge, to find answers to this key question, and to specific problems arising from it.

PL

Refleksja nad rzeczywistością miłosierdzia w życiu społecznym, a więc także w przestrzeni pedagogicznej, prowadzi do poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy miłosierdzie jest oznaką słabości i rezygnacji z wymagań, czy przeciwnie – jest raczej znakiem rzetelnej troski o jakość życia społecznego i rozwój młodego pokolenia. Artykuł jest próbą poszukiwań odpowiedzi na to kluczowe pytanie i wypływające z niego problemy szczegółowe, w oparciu o wiedzę teologiczną i pedagogiczną.

17

Miłosierdzie Boga a duch skuruchy i przebaczenia w życiu człowieka

63%

Wejman H.

Colloquia Theologica Ottoniana

|

2016

|

issue 2

185-200

PL

Istotna kwestia, jaka została zawarta w sformułowaniu tematu, sprowadza się do ukazania postawy przebaczenia człowieka względem tego, który wobec niego zawinił, i wskazania jej skutków w życiu ludzkim. Tak określony cel wymagał odsłonięcia wpierw natury miłosierdzia Boga. Głębia i pełnia Jego miłosierdzia względem człowieka ujawnia się w przebaczeniu mu jego nieposłuszeństwa przez ofiarowanie przez Boga Ojca Syna Jednorodzonego, który przyjmując naturę ludzką, stał się człowiekiem i jako Bóg-człowiek złożył siebie w ofierze na kalwaryjskim krzyżu. Skoro Bóg w Chrystusie okazał człowiekowi przebaczenie, to tym samym zaprosił go do świadczenia przebaczenia innym ludziom i określił sposób jego okazywania. W tym względzie przebaczenie drugiemu człowiekowi ze strony człowieka staje się nie tyle zachętą, ile zadaniem. Wprawdzie człowiek jest wolny i w ramach swej wolności może tego aktu nie okazać winowajcy, ale tym samym sytuuje siebie w ostatecznym rozrachunku w płaszczyźnie sprawiedliwości. Ostateczną konkluzją analiz jest stwierdzenie, że okazane przez Boga w Chrystusie przebaczenie człowiekowi jego przewinień stanowi dla niego niejako zobowiązanie do świadczenia przebaczenia względem jego winowajców. Tak okazywane przebaczenie, choć jest trudne, to jednak staje się owocne zarówno dla przebaczającego, jak i tego, komu się przebacza. Pierwszemu pozwala zachować godność dziecka Bożego, trwać w pokoju ze wspólnotą ludzką i zaświadczyć o Bogu miłosierdzia, a uzyskującemu przebaczenie umożliwia osobistą odnowę i wejście na drogę międzyludzkiej solidarności.

EN

Important issue that has been included in the wording of the theme is down to show the basics attitude of forgiveness of man from the one who sinned against him and indicate its effects in human life. Such a goal required the first unveiling of the nature of God’s mercy. The depth and fullness of His mercy to man is revealed in forgiving him his disobedience by the sacrifice of God the Father, only begotten Son, that assuming a human nature became a man and as God-man sacrificed himself on the Calvary cross. Since God in Christ showed forgiveness to man, he is thus invited him to provide forgiveness of others and determined way of showing it. In this regard, the forgiveness of another person from the man is not as much incentive, it is task. While man is free, and in the context of their freedom to act can not be the culprit, but thus situates himself in the end in the plane of justice. The final conclusion of the analysis is that shown by God in Christ forgive man his trespasses, for him, as it were an obligation to provide forgiveness to the culprits. Yes produced forgiveness, although it is difficult, it becomes fruitful for both forgiving and to whom to forgive. First to preserve the dignity of a child of God abide in peace with the human community and testify to God’s mercy, and – forgiveness that accesses allows a personal renewal and entering the path of human solidarity.

18

ZAPOZNANE KWESTIE W TEORII PEDAGOGII OSOBY: CIELESNOŚĆ, PRZYGODNOŚĆ, PRZEBACZENIE

63%

Horowski J.

Forum Pedagogiczne

|

2015

|

issue 2

27-39

PL

W tekście podjęto próbę odpowiedzi na pytania: czy teoria osoby oraz teoria pedagogii osoby są adekwatne do ludzkiej kondycji i czy są teoriami wspierającymi pedagogię osoby, czy może ową pedagogię utrudniają, zachęcając do urzeczywistnienia nieosiągalnego dla człowieka modelu osoby? Odpowiadając na nie, rozważam problem przebaczenia jako jednego z elementów aktualizacji osobowego wymiaru człowieka oraz problem wad moralnych, które rozwijają się w ludzkiej naturze obok cnót moralnych. Z przeprowadzonej analizy wyprowadzam wniosek, że osiągnięcie osobowej pełni jest dla człowieka niemożliwe. W konsekwencji pytam, o jakie wymiary powinna zostać poszerzona pedagogia osoby, aby była adekwatna do ludzkiej kondycji. Identyfikuję dwie kwestie, które zostały zapoznane w teorii pedagogii osoby: wychowanie do akceptacji własnej cielesności i związanej z nią przygodności oraz wychowanie do przebaczenia sobie i innym. Swoje rozważania wspieram ponadto refleksją teologiczną.

EN

The text attempts to answer the following questions: does the theory of the person and the theory of the pedagogy of the person accord with the human condition?; do these theories support pedagogy of the person or do they rather obstruct the pedagogy as the theories encourage to embody the unattainable human persons’ model? In my attempts to answer these questions, I consider the problem of forgiveness as one of the dimensions of man’s personal updating dimension as well as the problem of moral defects that develop in human nature alongside the moral virtues. The analysis concludes that development of the person in full is impossible for man to attain. Accordingly, I seek the dimensions the person’s pedagogy should be extended with in order to be adequate to the human condition. I identify the two issues recognised in the pedagogy of the person theory: upbringing towards own body and contingency approval and education towards forgiveness – forgiving oneself and others. My considerations are also supported with theological reflections.

19

Paweł VI o budowaniu cywilizacji miłości

63%

Guzowski J.

Studia Elbląskie

|

2020

|

vol. 21

309-322

EN

The expression „civilisation of love” was first used by Paul VI on 17 May 1970, during the prayer of Regina Caeli, on the Solemnity of Pentecost. This expression became a mobilising slogan for Christians for the rest of the pontificate of Paul VI and John Paul II. Civilisation of love is based mainly on faith, grace and "agape" love. The paths to a civilisation of loveare work for justice, forgiveness and reconciliation.

PL

Wyrażenie „cywilizacja miłości” zostało po raz pierwszy użyte przez Pawła VI 17 maja 1970, podczas modlitwy Regina Caeli, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Wyrażenie to stało się przez resztę pontyfikatu Pawła VI, podobnie jak również w przypadku pontyfikatu Jana Pawła II hasłem mobilizującym dla chrześcijan. Cywilizacja miłości opiera się głównie na wierze, na łasce i na miłości agape. Drogami prowadzącymi do cywilizacji miłości są praca na rzecz sprawiedliwości, przebaczenie i pojednanie.

20

Polska adaptacja Skali Przebaczenia Małżeńskiego (MOFS) F.G. Paleari, F.D. Finchama, C. Regalii

63%

Brudek P., Steuden S.

Family Forum

|

2015

|

issue 5

161-179

EN

The following article outlines the results of academic endeavours to develop a Polish adaptation of F.G. Paleari, F.D. Fincham and C. Regalia’s Marital Offence-Specific Forgiveness Scale (MOFS). The results obtained through the Polish version are comparable to those obtained with the help of the original research tool, which proves that the Polish MOFS scale adaptation can be successfully used for research purposes. The scale consists of 10 items covering two dimensions: Benevolence and Resentment-Avoidance. The scale testing the procedure involved a research sample consisting of 745 people. The Cronbach’s alpha coefficient oscillated between 0.72 and 0.87.

PL

W artykule zaprezentowano wyniki prac nad polską adaptacją Skali Przebaczenia Małżeńskiego (The Marital Offence-Specific Forgiveness Scale – MOFS) F.G. Paleari, F.D. Finchama oraz C. Regalii (2009). Przedstawiono właściwości psychometryczne polskiej wersji MOFS. Otrzymane rezultaty są porównywalne z danymi dla wersji oryginalnej narzędzia i potwierdzają, że polska wersja skali MOFS może mieć zastosowanie w badaniach naukowych. Skala składa się z 10 itemów tworzących 2 wymiary: Uraza-Unikanie oraz Życzliwość. Od strony psychometrycznej opracowana została w badaniach 745 osób. Współczynniki zgodności wewnętrznej (α-Cronbacha) dla poszczególnych wymiarów wyniosły odpowiednio 0,87 dla wymiaru Uraza-Unikanie i 0,72 dla wymiaru Życzliwość.

Refine search results

Czy naród może przeprosić? Uwarunkowania i charakterystyka zbiorowych aktów przeprosin

Jakub i Ezaw: struktura narracyjna przebaczenia i jej egzystencjalne implikacje (Rdz 32,4–33,20)

Psalmy szkołą Bożego przebaczenia

"Nielogiczność" i paradoksalność przypowieści o Bozym miłosierdziu w Ewangelii według św. Łukasza

Forgiveness as a Form of Christian Mercy

Odpuszczenie grzechów w Kościele w nauczaniu świętego Augustyna

Wykluczenie ze wspólnoty wierzących w świetle 1 Kor 5,5

Czy dziecko niepełnosprawne intelektualnie jest zdolne do przebaczenia?

Przebaczenie sobie jako cel wychowania

The Action of God in Human Life Towards Experiential Dimension of Effects of Grace

Transcendencja osoby w przebaczeniu. Perspektywa socjologii relacyjnej

Przypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32) – paradygmat zatroskanego ojca

Moderacyjna rola przebaczenia między zaangażowaniem w pracę a satysfakcją z niej

Rzeczywistość grzechu i jego przezwyciężenie

Antropologicznokulturowa interpretacja przypowieści o niemiłosiernym słudze (Mt 18, 23–35)

Miłosierdzie jako kategoria życia społecznego

Miłosierdzie Boga a duch skuruchy i przebaczenia w życiu człowieka

ZAPOZNANE KWESTIE W TEORII PEDAGOGII OSOBY: CIELESNOŚĆ, PRZYGODNOŚĆ, PRZEBACZENIE

Paweł VI o budowaniu cywilizacji miłości

Polska adaptacja Skali Przebaczenia Małżeńskiego (MOFS) F.G. Paleari, F.D. Finchama, C. Regalii