Search results

1

Recepcja poezji Bolesława Leśmiana w Bułgarii

100%

Aleksandrova S.

Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie

|

2015

|

issue 4

EN

The article examines the reception of Bolesław Leśmian’s translated works in Bulgaria: the main characteristics of his poetry, the poems that have been translated in Bulgarian. It points out the difficulties in translating XX century Polish poetry in Bulgarian.

PL

Artykuł poświęcony jest recepcji przekładów poezji Bolesława Leśmiana w Bułgarii: głównym cechom jego poetyckiego warsztatu oraz formalnym charakterystykom tekstów przetłumaczonych na język bułgarski. Autorka wskazuje na trudności na które napotykają w Bułgarii tłumacze polskiej poezji dwudziestowiecznej.

2

Między teorią a praktyką przekładu. O tłumaczeniu jednego wiersza Charlesa Baudelaire`a

100%

Szymczak K.

Acta Humana

|

2017

|

vol. 8

EN

The subject matter of the article is a comparison of Charles Bauelaire's poem Femmes damnées (Damned) and its two translations by Kazimiera Zawistowska and Bohdan Wydżga. Although Zawistowska's literary work is not as accurate to the French original as Wydżga's, it surpasses it in artistic terms. The description of the differences resulting from different poetic sensibilities of the writers and their gender involvement is preceded by brief information about context-appropriate, contemporary translational theories of the possible ways of shaping relations between original and translated works.

PL

Tematem artykułu stało się porównanie wiersza Charlesa Bauelaire’a Femmes damnées (Potępione) oraz jego dwu tłumaczeń: autorstwa Kazimiery Zawistowskiej i Bohdana Wydżgi. Opis różnic, wynikających z odmiennej wrażliwości poetyckiej tłumaczy oraz ich uwikłań genderowych, zostaje poprzedzony krótką informacją na temat wpisanych w kontekst współczesnych teorii przekładoznawczych sposobów kształtowania relacji między dziełem oryginalnym i tłumaczonym. Choć utwór Zawistowskiej nie jest tak wierny francuskiemu oryginałowi jak tekst Wydżgi, to przewyższa go pod względem artystycznym. Przyjęte w artykule tło badań kulturowych, w którego obrębie istotną rolę zyskuje kategoria płci, umożliwia odnalezienie w przekładzie młodopolskiej poetki typowej dla tej twórczości specyfiki „głosu kobiecego”. Jej wersję tłumaczenia można uznać za rodzaj manifestu kobiecej seksualności i kobiecych doświadczeń ciała, zmysłowej miłości oraz cierpienia.

3

„Wszak słowo dla mnie tak wiele nie znaczy!” Goethe jako tłumacz i teoretyk przekładu

80%

Zatorski T.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 1(442)

81-102

EN

Although Goethe is primarily an independent author of high rank, translations occupy a significant place in his work. Some of them, e.g. The Poems of Ossian or Mad Wanderer were included in his own works. Goethe not only translated, but also analyzed various translation techniques (the deep reflection on translation was indeed a hallmark of his era). He noticed advantages of translating the poetry by means of prose and techniques of translation which introduced the original to the reader and facilitated its perception, however he found translation close to the original as ideal translation – in case of poetry this translation was close to interlinear – and somehow “bringing up” the reader to acquire it. This theoretical reflection on the translator’s profession was discussed mostly in one of the essays accompanying West-Eastern Divan. However, not always he followed the rules which he recommended, e.g. he germanized quite freely memories of Benvenuto Cellini.

4

Metrum i pistolet. Zasady przekładu poetyckiego według Antona Marii Raffa

80%

Ceccherelli A.

|

2020

|

vol. 15

|

issue 10

23-35

EN

The article presents the strategies adopted in translating Polish poetry by Anton Maria Raffo (1937–2018), one of the most outstanding Italian translators of Polish literature. In his constant striving to reproduce the metre and, whenever possible, the rhymes, he distinguished himself from the dominating trends of poetry translation in Italy, prescribing the use – and abuse – of vers libre even for metrical and rhymed poetry. Raffo translated poets who still used traditional versification like Jan Kochanowski (a true masterpiece is his translation of Kochanowski’s Pieśni – Odes), Adam Mickiewicz or Bolesław Leśmian, but also XXth-century poets like Czesław Miłosz, Zbigniew Herbert or Wisława Szymborska, among whose works he selected and translated the poems which present a certain metrical regularity. A.M. Raffo’s lesson was followed by several other translators of Polish poetry in Italy.

PL

W artykule przedstawiono strategie tłumaczenia poezji polskiej Antona Marii Raffo (1937-2018), jednego z najwybitniejszych włoskich tłumaczy literatury polskiej. W swoim nieustannym dążeniu do reprodukcji metrum i, w miarę możliwości, rymów, odróżniał się od dominujących trendów przekładu poezji we Włoszech, zalecając stosowanie – i nadużywanie – wiersza wolnego nawet w poezji metrycznej i rymowanej. Raffo tłumaczył poetów, którzy nadal posługiwali się tradycyjną wersyfikacją, jak Jan Kochanowski (prawdziwym arcydziełem jest jego przekład Pieśni – Ody Kochanowskiego), Adam Mickiewicz czy Bolesław Leśmian, ale także poeci XX wieku, jak Czesław Miłosz, Zbigniew Herbert czy Wisława Szymborska, wśród których wybrał i przetłumaczył wiersze, które wykazują pewną prawidłowość metryczną. Strategię Raffo wykorzystało kilku innych tłumaczy polskiej poezji we Włoszech.

5

Jakość tłumaczenia w serii translatorskiej – pieśń miłosna na sześć głosów

71%

Kaźmierczak M.

Forum Poetyki

|

2018

|

issue 14

6-39

EN

The paper is an attempt to explore the interrelation between the notions of quality and seriality in literary translation. The point of departure is provided by theoretical considerations on translation series and by an expectation of quality increase to some extent inscribed in this concept. With a view to mapping quality trends in an actual translation series, five Polish renditions of T.S. Eliot’s “The Love Song of J. Alfred Prufrock” are surveyed. Four aspects important for the poem’s poetics are investigated comparatively and the results are then formalized. The aim is not to assess the ‘excellence’ of the target texts, but rather to map ‘quality patterns’ that can be observed in the particular aspects of poetics as the series develops.

PL

Przedmiot artykułu stanowi zagadnienie jakości przekładu w ramach serii translatorskiej. Autorka wychodzi od przypomnienia rozważań teoretycznych na temat serii i od potencjalnie wpisanego w ten koncept oczekiwania wzrastających walorów kolejnych ogniw. Zbadaniu fluktuacji jakości w rzeczywistej serii przekładowej posłużyło pięć polskich tłumaczeń Pieśni miłosnej J. Alfreda Prufrocka T.S. Eliota. Analizie poddano cztery istotne dla poetyki poematu aspekty oryginału i przekładów oraz zestawiono rezultaty w poszczególnych sferach. Celem pracy jest nie tyle krytyka przekładów, co próba wymodelowania zmian jakościowych, jakim podlegały różne aspekty poetyki utworu wraz z przyrastaniem serii.

6

Od „obrazu” do „głosu”: Mira Rosenthal przekłada Tomasza Różyckiego Historię

71%

Gorczyńska M.

|

2020

|

vol. 26

|

issue 1

61-75

EN

“From image to voice” is a metaphor of the artistic biography of Mira Rosenthal, the translator of two poetic books by Tomasz Różycki: The Forgotten Keys (2007) and Colonies (2013). Through an analysis of translations and self-commentaries by Rosenthal, the author of the article also indicates the possibility of completing the traditional conception of “implied author’s/ translator’s image” with the concept of “voice”, taking into account non-semantic aspects of a translated text, especially those connected with its sonic structure (the inspiration for such an approach may be found in H. U. Gumbrecht’s works). “Voice” is understood as something more than just a textual representation, an image or a semantic figure of the extratextual creator – it is a material, somatic presence of the translator in the poem.

PL

„Od obrazu do głosu” to metafora twórczej biografii Miry Rosenthal, tłumaczki dwóch tomów poezji Tomasza Różyckiego: The Forgotten Keys (2007) oraz Colonies (2013). Analizując przekłady i autokomentarze Rosenthal, autorka artykułu wskazuje również na możliwość dopełnienia tradycyjnej koncepcji wewnątrztekstowego „obrazu autora/tłumacza” pojęciem „głosu”, uwzględniającym pozasemantyczne aspekty dzieła tłumaczonego, związane zwłaszcza z organizacją brzmieniową (inspiracji dla takiego ujęcia dostarczają pisma Hansa Urlicha Gumbrechta). „Głos” jest rozumiany jako coś więcej niż tekstowa reprezentacja, wyobrażenie, figura semantyczna pozatekstowego twórcy – jest materialną, cielesną obecnością tłumacza w przekładanym dziele poetyckim.

7

Польскамоўныя санеты Янкі Купалы ў перакладзе на беларускую, рускую і англійскую мовы

71%

Ляскевіч С.

Acta Albaruthenica

|

2021

|

vol. 21

97-108

PL

W artykule rozważa się cechy charakterystyczne przekładu artystycz¬nego trzech sonetów polskojęzycznych Janki Kupały na język białoruski, rosyjski i angielski. Podejmowane są zagadnienia odrębności form sonetowych J. Kupały oraz specyfiki strategii tłumaczeniowych U. Marchela, N. Kislika i W. Rycz w sto¬sunku do zachowywania formy i treści oryginału, przekładu elementów nacechowanych kulturowo, w szczególności realiów. Stwierdza się, że analiza porównawcza tekstów źródłowych i ich tłumaczeń sprzyja uświadomieniu jakości przekładów, wysokości poetyckiego kunsztu twórcy i oryginalności jego poezji oraz rozważaniu problemów przekładu poetyckiego pod względem zachowania cech artystycznych i językowych.

BE

У артыкуле разглядаюцца асаблівасці мастацкага перакладу трох поль-скамоўных санетаў Я. Купалы (Беларус, Гэй, у свет! і Зямля) на беларускую, рускую і англійскую мовы. Асэнсоўваюцца пытанні адметнасці санетных форм Я. Купалы і спецыфікі перакладчыцкіх падыходаў У. Мархеля, Н. Кіслі¬ка і В. Рыч у дачыненні да захавання формы і зместу арыгінала, перадачы культурна-маркіраванай лексікі, у прыватнасці, перакладу рэалій. Сцвяр-джаецца, што параўнальны аналіз арыгінальных тэкстаў з перакладнымі спрыяе ўсведамленню якасці і вышыні паэтычнага майстэрства творцы і перакладчыкаў, разуменню самабытнасці паэзіі Я. Купалы, асэнсаванню праблем паэтычнага перакладу ў кантэксце захавання яго мастацкіх і моў-ных якасцяў.

EN

The article deals with the peculiarities of the literary translations of three Polish-language sonnets by Yanka Kupala into Belarusian, Russian and English, performed by V. Markhel, N. Kislik and V. Rich. Particular attention is devoted to the analysis of the specifics of Yanka Kupala's sonnet forms and the description of translation solutions to preserve the form and content of the original, to adequately convey the culturally marked vocabulary. It is shown that the com¬parative analysis of the original texts with their translations contributes to the awareness of the quality and level of the poetic skills of the author and translators, and to understanding of the problems of poetic translation.

Refine search results

1 Acta Albaruthenica

1 Acta Humana

1 Forum Poetyki

1 Porównania

1 Przegląd Humanistyczny

1 Tematy i Konteksty

1 Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie

1 2021

2 2020

1 2018

1 2017

1 2015

1 2014

1 Aleksandrova S.

1 Ceccherelli A.

1 Gorczyńska M.

1 Kaźmierczak M.

1 Szymczak K.

1 Zatorski T.