Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: przewidywalność

Sort By:

Limit search:

O nowelizacji, do której nie doszło, czyli blaski i cienie obiektywnego przypisania skutku

100%

Konieczniak P.

Studia Iuridica

2016

vol. 65

41-70

The subject is the 2013 draft law, that was to amend the Polish Penal Code of 1997, but was finally abandoned. It concerned implementation of the „objective attribution of an effect” concept, an equivalent of German „objektive Zurechnung”. Numerous types of crimes (so-called „przestępstwa materialne”) are causally defined and their definitions fit only the cases where the cause-effect relationship (sc. between human behaviour and the effect specifically prescribed by law) is present. For the complete fulfilment of crime existence of the cause-effect relationship is a necessary condition, but from the point of view of equity it can be regarded an insufficient condition. Therefore the „objective attribution” idea proposes some additional limitations to criminal responsibility for an effect of a human behaviour. The paper discusses five criteria (limiting conditions) proposed so far: (1) the behaviour must cause harm to some „legal value” through breaking a legal norm that’s purpose was protecting just the same value (norm purpose identity condition); (2) the harm must result from the same causal mechanism, for which the legal norm was intended (mechanism identity condition); (3) the behaviour must bring on a substantial increase of risk of such harm (increase of risk condition); (4) the harm would not happen if the behaviour did not break the norm (negative test condition); (5) the harm was predictable for a hypothetical „reliable person” being in identical conditions („objective predictability” condition). These conditions are logically independent, i.e. neither none is implied by any other nor none is excluded by any other. They can all potentially be „building blocks” for the legal future construction. Of the further three proposed conditions one is only subsidiary („substantial breach of the norm”), one is redundant and unnecessary („adequacy of causal course”) and one is practically undesired („socially accepted increase of risk”). Polish Common Courts and the Supreme Court have appealed to the „objective attribution” concept in criminal cases for over 15 years, though infrequently. Such a practice has only partial and unclear legal basis (now it is Article 9 § 2 of the Penal Code). The would-be amendment to the Penal Code would not remove the previous doubts. What is more important, the proposed amendment was premature, as the set of conditions listed above allows to design many different versions of the „objective attribution”, and so far there is not a common acceptance for a particular one.

Naturalistyczne wyjaśnienie wolnej woli (I)

75%

Munévar G.

Filozoficzne Aspekty Genezy

2013

vol. 10

111-137

Celem tego artykułu jest wykazanie, że naturalizm jest zgodny z ideą wolności woli. Wielu filozofów twierdzi, że jeśli determinizm jest prawdziwy, a przeto nie jesteśmy istotami wolnymi, to tym samym nie jesteśmy odpowiedzialni moralnie. Wówczas ten "problem wolnej woli" najwyraźniej byłby szczególnie kłopotliwy dla naturalizmu. Naturalizm bowiem uznaje, że ludzie są swoiście zorganizowaną materią i dlatego, jak sądzi wielu uczonych, jest zgodny z determinizmem. Kilku naukowców, którzy poruszyli ten temat, włączywszy Francisa Cricka i E.O. Wilsona, próbowało wyjaśnić fenomenologię wolnej woli (nasze wrażenie, że jesteśmy panami samych siebie) w kategoriach biologicznych, argumentując, że ludzki mózg jest tak bardzo złożony, że przewidywalność działań poszczególnych jednostek w praktyce okazuje się niemożliwa. Niemniej rozwiązania takie zawodzą, ponieważ determinizm i przewidywalność nie są tym samym. Przykładowo zjawiska o charakterze chaotycznym są niemożliwe do przewidzenia, ale i tak są deterministyczne. Zatem te interesujące naukowe propozycje mogą wykazać co najwyżej, że wolna wola jest jedynie złudzeniem. Lecz jeśli tak, to złudzeniem jest również odpowiedzialność moralna. Niniejszy artykuł wyjaśnia także, dlaczego odwołanie się do indeterminizmu kwantowego leżącego u podstaw przypuszczalnie deterministycznej nauki również nie rozwiązuje problemu. Problemu tego nie można także unieważnić ani wskazując na mylenie w języku praktycznej nieuchronności praw przyrody z przymusem związanym z prawami społecznymi, jak próbowali to uczynić Hobbes, Hume, Schlick i inni, ani poprzez jakieś dalsze "analizy lingwistyczne". Artykuł ten rozwija sugestię Gary'ego Watsona, że kwestia wolnej woli sprowadza się raczej do pytania, czy jaźń może determinować nasze działania. Jak zobaczymy, okaże się, że jaźń to (w przeważającej mierze) mózg, zaś mózg rzeczywiście determinuje działania poszczególnych jednostek. Pomimo że prawa fizyki i chemii obowiązują w mózgu i że wszelkiego rodzaju czynniki zewnętrzne wywierają wpływ na ten narząd, to każdy mózg jest układem sui generis, charakteryzującym się własnym zbiorem "praw" emergentnych, które sprawiają, że każdy organizm jest niezależną jednostką w relacji do świata. W każdym razie taka niezależność od świata wystarczy do uzasadnienia wniosku, że mózg (jaźń) determinuje własne działania, a przeto, że - w normalnych warunkach - każda osoba jest odpowiedzialna moralnie. Najważniejszą z przesłanek dyskutowanych w artykule jest istnienie "silnej emergencji" procesów mózgowych. Pierwszy poziom emergencji to dobrze znany fakt, że składowe procesów mózgowych (na przykład impulsy elektryczne przesyłane z siatkówki oka do mózgu) nie gwarantują przeżycia jakiegoś konkretnego doświadczenia. Silniejszy poziom emergencji polega zaś na tym, że sieci neuronowe w mózgu oddziałują na pojedyncze składowe tych sieci (na przykład na wagi synaptyczne). Zatem stan neuronalny jest emergentny w tym sensie, że konstytuujące go wagi połączeń synaptycznych nie wystarczą do określenia go. Jest emergentny również w tym sensie, że wagi synaptyczne częściowo zależą także od samego stanu neuronalnego.

The aim of this paper is to argue that naturalism is consistent with free will. Many philosophers claim that if determinism is true, and thus we are not really free agents, then we are not morally responsible. This „problem of free will” would then seem to be particularly pressing for naturalism, since naturalism considers human beings to be arrangements of matter, and therefore many scholars expect it to be consistent with determinism. Several scientific writers who have touched on the subject, including Francis Crick and E.O. Wilson, have tried to explain the phenomenology of free will (our feeling that we are free agents) on biological terms, while arguing that the human brain is so complex that the predictability of individual human action is practically impossible. Such solutions fail, however, because determinism and predictability are not the same thing. Chaotic phenomena, for example, may be unpredictable, but they are still deterministic. So the most these interesting scientific proposals can show is that free will is an illusion. But if free will is an illusion, so is moral responsibility. This paper will also explain why appeals to quantum indeterminism, which underlies presumably deterministic science, are not much help either. Nor can the problem be dismissed as Hobbes, Hume, Schlick and others have tried to do, by pointing to a linguistic confusion between the practical inevitability of natural law and the compulsion of social laws, nor by some further „linguistic analysis”. This paper develops Gary Watson’s suggestion that the question of free will is rather whether our actions can be determined by the self. The self, it will be seen, turns out tobe (largely) the brain, and the brain does indeed determine the individual’s actions. Even though the laws of physics and chemistry apply in the brain, and even though all sorts of external influences leave their imprint on the brain, each brain is sui generis and has its own set of emergent „laws” that pit the organism as an independent entity vis-à-vis the world. This is enough independence from the world, in any event, to justify the conclusion that the brain (the self) does determine its own actions, and thus that, under normal circumstances, the individual is morally responsible. The most important of the reasons discussed in the paper is the existence of „strong emergence” in brain processes. The first level of emergence is the well-known fact that the components of a brain process (e.g., electrical pulses sent by the retina to the brain) do not guarantee a particular experience. The stronger level of emergence is that the brain networks affect the individual components of the networks (e.g., synaptic weights). Thus a neural state is emergent in the sense that the weights of the synaptic connections that constitute it are not sufficient to determine it, and also emergent in the sense that those weights are also partially dependent on the neural state itself.

Refine search results

1 Filozoficzne Aspekty Genezy

1 Studia Iuridica

1 2016

1 2013

1 Konieczniak P.

1 Munévar G.

Search results

O nowelizacji, do której nie doszło, czyli blaski i cienie obiektywnego przypisania skutku

Naturalistyczne wyjaśnienie wolnej woli (I)