Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: public bank

Sort By:

Limit search:

Bankierzy rzymscy u Liwiusza

100%

Niczyporuk P.

Studia Prawnicze KUL

2014

issue 1 (57)

119-134

Spośród różnorodnej terminologii stosowanej w źródłach na określenie podmiotów zajmujących się działalnością bankierską, Liwiusz używał jedynie dwóch terminów. W Ab urbe condita znajdujemy wzmianki o argentarii. Liwiusz używał tego terminu odnosząc się do taberna - miejsca zawierania transakcji przez bankierów (Liv., Ab urbe condita 9,40,16; 26,11,11; 26,27 czy 40,51,5). Przy tej okazji historyk wspomniał o edylach, którzy sprawowali nadzór nad działalnością argentarii. Reglamentując przydział lokali znajdujących się na Forum, dokonywali oni niejako kontroli czynności bankierskich. Liwiusz używał również terminu mensarius omawiając swego rodzaju bank publiczny (mensa publica), czyli komisję quinqueviri mensarii działającą w imieniu i na rzecz państwa. Również Liwiusz wskazywał na komisję triumviri mensarii, czyli na trzech nadzwyczajnych urzędników w celu opanowania kryzysu spowodowanego brakiem pieniędzy w obiegu (propter penuriam argenti), powołaną z mocy lex Minucia de triumviris mensariis z 216 r. p.n.e. Zatem doniosłość operacji bankowych pod względem ekonomicznym i prawnym sprawiła, że Liwiusz dostrzegł i umieścił w Ab urbe condita zarówno publicznych urzędników bankowych zwanych mensarii, jak i bankierów prywatnych określanych łacińskim terminem argentarii.

Livy describes in the Ab urbe condita both public bank officials called mensarii and private bankers referred to the Latin term argentarii. Bankers were offering their services to the customer in public places in special locations initially called tabernae argentariae which were situated in the Forum or other public places. Therefore, the term argentarii referred to those entrepreneurs (bankers) who dealt with deposits and loans and related businesses. References to the mensarii came from Livius. According to his records, pursuant to the statute called de quinqueviris mensariis creandis, a quinqueviri mensarii committee was appointed which acted for and on behalf of the state. It was a kind of a public bank (mensa publica). Livius also described a plebiscite called lex Minucia de triumviris mensariis (216 BC) under which the triumviri mensarii committee was established. Therefore, the mensarii operated in committees or colleges and their main task was to counterbalance the effects of the financial crisis in Rome. Therefore, they were a kind of banking officials operating for and on behalf of the state.

Из разнородной терминологии, применяемой в источниках на определение субъектов, занимающихся банковской деятельностью, Ливий применял только два термины. В Ab urbe condita мы находим упоминания о argentarii. Ливий применял этот термин относясь к таб эрна - места заключения сделки банкирами (Лив., Ab urbe condita 9,40,16; 26,11,11; 26.27 ли 40,51,5). В этом случае историк вспомнил о эдылях, которые осуществляли надзор за деятельностью argentarii. Регламентируя распределение помещений, расположенных на Форум, они как бы контролировали деятельность банкиров. Ливий применял также термин mensarius, называя так своего рода общественный банк (mensa publica), то есть комиссию quinqueviri mensarii, действующую от имени и в пользу государства. Также Ливий указывал на комиссию triumviri mensarii, то есть на трех чрезвычайных служащих с целью преодоления кризиса, вызванного недостатком денег в обращении (propter penuriam argenti), призванную в силе lex Minucia de triumviris mensariis по 216 г. до н. э. Следовательно, значимость банковских операций с экономической и юридической точки зрения показали, что Ливий заметил и поместил в Ab urbe condita как государственных банковских служащих, называемы mensarii, так и частных банкиров, называемых латинским термином argentarii.

Refine search results

1 Studia Prawnicze KUL

1 2014

1 Niczyporuk P.

Search results

Bankierzy rzymscy u Liwiusza