Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: public property.

Sort By:

Limit search:

Infrastruktura techniczna jako podstawowe pojęcie nauki prawa administracyjnego

100%

Dr Rafał Stasikowski R.

Przegląd Prawa Publicznego

2012

issue 11

7-32

Wykonywanie przez państwo zadań z zakresu budowy i utrzymania infrastruktury technicznej obecne jest od zarania instytucji państwa. Współcześnie infrastruktura stała się samodzielną kategorią prawa i nauki prawa administracyjnego, funkcjonującą obok kategorii rzeczy publicznej. Dla zmiany statusu kategorii infrastruktury technicznej przełomowe stały się procesy prywatyzacyjne w zakresie administracji świadczącej. Przyjmuję, że infrastrukturą techniczną na gruncie prawa administracyjnego są rzeczy (budowle, budynki, urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami oraz określone szczegółowo we właściwych ustawach rzeczy o ściśle oznaczonym przeznaczeniu, związanym z celami funkcjonowania danej infrastruktury, zarządzania nią oraz obsługi podmiotu zarządzającego infrastrukturą), które bez względu na prawną przynależność (tj. to, czy przynależą do podmiotu publicznego czy prywatnego) pozostają w służbie określonych celów publicznych prawnie określonych. Infrastruktura techniczna obejmuje tym samym urządzenia zaliczane do dóbr publicznych (rzeczy służące do powszechnego użytku przez jednostkę, a korzystanie z niej ma charakter dostępu bezpośredniego) oraz pozostałe urządzenia, które można absolutnie umownie określić mianem infrastruktury technicznej w wąskim znaczeniu. Odróżnia ją od dóbr publicznych to, że korzystanie z tych urządzeń nie polega na ich bezpośrednim używaniu przez jednostkę, a ponadto może ona być przynależna nie tylko państwu, innym podmiotom publicznym, lecz również podmiotom prywatnym w sensie formalnym. Infrastruktura techniczna w sensie wąskim wprzęgnięta jest także w obszar działalności gospodarczej, co w przypadku dóbr publicznych jest wyjątkiem, na który musi zezwalać wyraźny przepis ustawy. Urządzenia te są mimo to użyteczne publicznie.

Since its beginning as an institution the state has carried out tasks related to construction and maintenance of infrastructure. Currently infrastructure has become an independent category of law and the study of administrative law which exists alongside public property. Privatisation of public services was critical to the change of the status of infrastructure. I accept that infrastructure in the context of administrative law includes items (such as buildings, installations together with their grounds and items that are defined in detail in the relevant statutes and which have strictly defined purposes connected with the functioning of the infrastructure, its management and the provision of services tso the institutions which manage the infrastructure) which, regardless of their legal ownership (i.e. whether they belong to public or private entities) remain in the service of the defined public objectives which are defined by law. Infrastructure therefore includes items that are: (a) public property (property which is dedicated to the general use by the individual and its use is directly accessible); (b) the remaining items which can conventionally be defined as infrastructure in the narrow sense. What distinguishes infrastructure in the narrow sense from public property is, firstly, the fact that the use of these items by the individual is not directly accessible, secondly, it is not exclusively owned by the state but it can also belong to private entities in the formal sense. Thirdly, infrastructure in the narrow sense is woven into the area of economic activity, which in the case of public property is an exception which is permitted by an express statutory rule. These items are nonetheless useful to the public.

Refine search results

1 Przegląd Prawa Publicznego

1 2012

1 Dr Rafał Stasikowski R.

Search results

Infrastruktura techniczna jako podstawowe pojęcie nauki prawa administracyjnego