Search results

1

Zmiany w regulacji odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej dotyczące sprzedaży między profesjonalistami

100%

Siemaszkiewicz M.

Acta Iuris Stetinensis

|

2016

|

issue Acta Iuris nr 13

PL

Przedmiotem badań autorki w artykule jest analiza z punktu widzenia obrotu dwustronnie profesjonalnego niedawnej nowelizacji Kodeksu cywilnego wprowadzonej w życie przepisami Ustawy z 30 maja 2014 roku o prawach konsumenta, dokonującej uporządkowania przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej. Zintegrowanie przepisów dotyczących rękojmi, bez dokonywania zróżnicowania podmiotowego na obrót profesjonalny i obrót z udziałem konsumenta, uznać należy za wyjątkowo trafne posunięcie polskiego ustawodawcy oraz doskonały przykład tendencji uniwersalistycznych w zakresie regulowania odpowiedzialności sprzedawcy. Niemniej jednak, nowa regulacja prawa konsumenckiego skierowana przede wszystkim na obrót konsumencki w istotny sposób zmieniła regulację rękojmi w stosunkach dwustronnie profesjonalnych. Autorka rozważa następujące zmiany w kodeksowej regulacji rękojmi dotyczące sprzedaży w obrocie dwustronnie profesjonalnym: redefinicję wady fizycznej rzeczy sprzedanej, zmianę uprawnienia kupującego do obniżenia ceny rzeczy sprzedanej przysługującego mu w razie wystąpienia wady oraz zmiany w zakresie terminów obowiązywania rękojmi.

EN

Entering into force of the Act on Consumer Rights has made several significant changes in the warranty regulation for the ‘business to business’ trade. The draft law on consumer rights provides that ‘with regard to entrepreneurs, the rearrangement of warranty for physical defects provisions shall ease pursuing economic activity’. It is true in case of the ‘business to consumer’ trade, but not in the ‘business to business’ trade. On one hand, making the seller’s liability unitary should facilitate pursuing economic activity due to the fact that now the seller is not obliged to apply two warranty regulations: one for trading partners, and one for consumers. On the other hand, the seller’s liability for physical defects in the ‘business to business’ trade has been extended by the redefinition of ‘physical defects’. Most of the aforementioned Civil Code amendments were copied from the Act on Special Terms on Consumer Sales. As a result, the strict seller’s liability (foreseeing short deadlines and buyer’s notification about the physical defects) was transformed into to a permissive liability which is favourable for buyers. It should be pointed out that by the warranty regulation the seller is liable to the buyer in any capacity, a fault notwithstanding. Consequently, a buying entrepreneur’s situation is now significantly better than a selling entrepreneur’s situation even though these two parties have an equivalent legal status and none on them should be granted preference (like in consumers regulation). Thus, the amendments may result in increased transaction costs and an augmentation of legal, economic and business risk. It seems that this kind of effects were not foreseen by the Polish legislator because in the draft law on consumer rights entrepreneurs functioning in the ‘business to business’ trade are not enumerated among the entities that may be affected by the planned regulation.

2

Cel i funkcja rękojmi w kanonicznym prawie małżeńskim

94%

Bartczak A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2017

|

vol. 80

5-17

EN

Warranty is an institution functioning in the canonical matrimonial law. In this matrimonial law warranty took a characteristic meaning. Its mission is to protect an institution of the marriage. In the article there is an analysis of warranty with respect to the purpose and function to be played in the matrimonial law. Both the purpose and the function cannot be reduced to a single issue. The variety of references makes this institution very important, especially in a view of the multi-religious society.

PL

Rękojmia jest instytucją funkcjonującą w kanonicznym prawie małżeńskim. W nim nabrała charakterystycznego znaczenia. Bez wątpienia wpisuje się ona w te instytucje, których celem jest ochrona małżeństwa. W artykule została przeprowadzona analiza rękojmi pod kątem celu i funkcji, jakie ma spełniać w prawie małżeńskim. Zarówno cel, jak i funkcja nie sprowadza się do jednego zagadnienia. Różnorodność odniesień czyni rękojmię niezwykle ważną, zwłaszcza w perspektywie społeczeństwa wieloreligijnego.

3

Gwarancje komercyjne jako narzędzie ochrony konsumenta

84%

Nowak P.

Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego

|

2016

|

vol. Volume 30, Issue 4

198-210

PL

Efektywna alokacja zasobów wymaga racjonalnych decyzji konsumenckich. Konsumenci w sposób pośredni i bezpośredni decydują o tym, co i ile w gospodarce jest wytwarzane. Racjonalność wyborów konsumenckich jest często niska, ponieważ decyzje podejmowane są w warunkach nierównowagi pomiędzy konsumentem a przedsiębiorcą. Prowadzi to do utraty, przynajmniej części, korzyści przez konsumentów i obniżenia społecznego dobrobytu. Interesy konsumentów w krajach UE są chronione w sposób obligatoryjny i fakultatywny. Obligatoryjnym narzędziem ochrony konsumenta w sprzedaży konsumenckiej jest ustawowa odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady towaru. Niektórzy przedsiębiorcy oferują konsumentom dodatkowo komercyjne gwarancje. W artykule porównano ochronę konsumenta z tytułu ustawowej odpowiedzialności sprzedawcy z ochroną z tytułu komercyjnych gwarancji w Polsce na tle innych krajów UE. W ocenie wykorzystano głównie przepisy ustawy o prawach konsumenta, informacje pochodzące z dokumentów gwarancyjnych wybranych urządzeń gospodarstwa domowego oraz wyniki badań przeprowadzonych przez sieć Europejskich Centrów Konsumenckich. Z badania wynika, że ustawowa ochrona konsumenta przewyższa ochronę z tytułu komercyjnych gwarancji, dlatego konsumenci powinni przede wszystkim realizować swoje uprawnienia, korzystając z rękojmi.

EN

The effectiveness of resource allocation requires rational decisions. The consumers decide in direct and indirect way on what and how many goods are produced in the market economy. Rationality of decisions is often low because of unbalance of market force between producers and consumers. The unbalance leads to the lost of consumer profits and social welfare decrease. The UE consumer interests are protected in the mandatory and voluntary ways. The mandatory tool of consumer protection are legal quarantines. However some entrepreneurs stand forth and offer voluntary commercial warranties as well. The main aim of the research is to compare the level of consumer protection from legal guarantees to commercial warranties in Poland against the background of the UE Members. In his research, the author used the information coming from the law on consumer rights, results of his examination of household products warranties, and the results of the checks conducted by the ECC-Net. The research shows that the legal guaranties offer higher protection than commercial warranties therefore the consumers should use them first of all.

4

Rękojmia prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej – zarys problematyki

84%

Trela A.

Studia Prawa Publicznego

|

2013

|

issue 4

81-105

EN

The provisions of Art. 50 point 2 and Art. 52 para. 1 of the Act of 2 July 2004 on the freedom of economic activity refer to the “guarantee of proper performance of activity under concession” without determining, however, what such guarantee should really contain. This paper is an attempt to establish the meaning of the above term and this will be made based on other acts regulating activities under concession. It will also determine whether the provision of a guarantee of proper performance of an activity under concession is identical with the satisfaction of the requirements needed to be fulfilled in order to obtain a concession. Consequently, an analysis of the provisions of different acts regulating specific matters determining the conditions necessary to be met in order to conduct an economic activity has been made, including the provisions of other acts in which a concept of a “guarantee of proper performance of economic activity” has been used. The above analysis allows to draw a conclusion that the granting of a guarantee of proper performance of activity under concession cannot be treated as satisfying the requirements of conducting economic activity, otherwise each entrepreneur satisfying the requirements of needed to conduct economic activity would be regarded as also giving a guarantee of proper performance. What is more, giving a guarantee of proper performance does not apply to activities under concession only. However, guarantees of proper performance in other types of economic activity are rare. Giving a guarantee of proper performance of activity under concession means guaranteeing that the activity will also be properly performed in the future. A characteristic feature of an activity conducted under concession is that the future is predicted based on the actual state of affairs ascertaining satisfaction of the requirements of proper performance of an economic activity. Deliberations on a guarantee of proper performance of economic activity may be carried out in the context of a guarantee of proper performance of a given profession. This is done in the second part of the paper. However, it must be noted that not all elements identified in judicial decisions as those constituting a guarantee of proper performance of a profession, may be directly referred to when it comes to the performance of an economic activity. Professional ethic or the moral qualities of an entrepreneur may not constitute a premise indicating the absence of a guarantee of proper performance of a concession activity.

PL

Przepisy art. 50 pkt 2 oraz art. 52 ust. 1 Ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej odwołują się do „rękojmi prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją”, nie stanowiąc, na czym owa rękojmia miałaby polegać. Artykuł jest próbą ustalenia znaczenia tego terminu na gruncie przepisów ustaw odrębnych regulujących działalność objętą koncesją i daje odpowiedź na pytanie, czy dawanie rękojmi prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej jest tożsame ze spełnieniem warunków wymaganych do udzielenia koncesji. W tym celu w opracowaniu dokonano analizy przepisów ustaw odrębnych, określających warunki wykonywania działalności gospodarczej, a także przepisów innych ustaw, w których ustawodawca używa terminu „rękojmia wykonywania działalności gospodarczej”. Wniosek z tej analizy jest następujący: dawanie rękojmi prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej nie może być traktowane jako spełnianie warunków wykonywania działalności gospodarczej. Gdyby uznać taką tezę za prawdziwą, okazałoby się, że każdy przedsiębiorca spełniający warunki wykonywania działalności gospodarczej daje rękojmię jej prawidłowego wykonywania. Co więcej, dawanie rękojmi prawidłowego wykonywania działalności nie dotyczy tylko działalności koncesjonowanej. W odniesieniu do innych rodzajów działalności gospodarczej dawanie rękojmi ma jednak znaczenie sporadyczne. Dawanie rękojmi wykonywania działalności koncesjonowanej to gwarancja wykonywania tej działalności w sposób należyty w przyszłości. Charakterystyczne dla działalności koncesjonowanej jest prognozowanie stanu przyszłego na podstawie stanu aktualnego potwierdzającego spełnianie warunków wykonywania działalności gospodarczej. Pomocne przy rozpatrywaniu zagadnienia rękojmi prawidłowego wykonywania działalności mogą być rozważania dotyczące rękojmi należytego wykonywania zawodu, co autorka uczyniła w drugiej części opracowania. Trzeba jednak brać pod uwagę fakt, że nie wszystkie elementy wskazane w orzecznictwie składające się na rękojmię należytego wykonywania zawodu można odnieść wprost do wykonywania działalności gospodarczej. Cechy odpowiadające postawie etycznej i moralnej nie mogą stanowić przesłanki braku rękojmi w wykonywaniu działalności koncesjonowanej.

5

Rękojmia za wady sprzedanych praw i dóbr niematerialnych w ujęciu historycznym i prawnoporównawczym

84%

Wielgus K.

Prawo w Działaniu

|

2022

|

issue 52

143-187

EN

The paper deals with historical and comparative legal analysis of the subject of warranty for physical and legal defects. A brief review of European legal orders shows that they are generally oriented towards things (variously understood as tangible or intangible objects). However, modern trade is characterized by an increasing dematerialization of its components. It justifies the question of how the European legal orders and some model acts solved (in the past) and still solve the problem of seller’s responsibility for the sold rights and intangible objects. First, a historical analysis will be made of two issues – the concept of ‘thing’, as well as the object of property, and the object of the sale contract (and at the same time the regime of seller’s responsibility for defects). In the second part, the analysis from the comparative legal perspective will be made, covering selected legal orders in the field of the contract of sale of rights and liability of the seller for defects of these objects. The research has been based on the following legal systems: Austrian, French, German and Swiss. In addition, the Convention on Contracts for the International Sale of Goods (CISG) and the model law – the Draft Common Frame of Reference (DCFR) were analyzed.

PL

Praca dotyczy analizy historycznej oraz prawnoporównawczej zagadnienia przedmiotu rękojmi za wady fizyczne i prawne. Pobieżny przegląd porządków prawnych wykazuje, że są one na ogół zorientowane na rzeczy (różnie rozumiane – jako przedmiot materialny czy też niematerialny). Współczesny obrót cechuje się jednak w coraz to większym stopniu dematerializacją jego składników. Uzasadnia to postawienie pytania, w jaki sposób europejskie porządki prawne oraz niektóre ustawy modelowe rozwiązywały i nadal rozwiązują problem odpowiedzialności sprzedawcy za zbyte prawa oraz inne przedmioty majątkowe. W pierwszej kolejności zostanie dokonana analiza historyczna w zakresie dwóch zagadnień – rzeczy i przedmiotu własności (oraz ich zakresu pojęciowego) oraz przedmiotu umowy sprzedaży (a zarazem reżimu rękojmi za wady). W drugiej części dokonana zostanie analiza z perspektywy prawnoporównawczej i europejskiej, obejmująca wybrane porządki prawne w zakresie umowy sprzedaży praw oraz odpowiedzialności zbywcy z tytułu rękojmi za wady tych praw. Badania zostały dokonane na podstawie następujących systemów prawnych: austriackiego, francuskiego, niemieckiego i szwajcarskiego. Przeanalizowano ponadto Konwencję Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów (CISG) oraz prawo modelowe – Wspólne Ramy Odniesienia (DCFR).

6

Wpływ dyrektyw 2019/770 oraz 2019/771 na poziom ochrony konsumenta w ramach reżimu rękojmi w prawie polskim

84%

Południak-Gierz K.

Prawo w Działaniu

|

2023

|

issue 54

172-199

EN

Legislative changes introduced during the transposition of Directives 2019/770 and 2019/771 affected the level of consumer protection in Polish law in different ways. Regulating contracts for the supply of digital content and services, introducing new criteria for compliance with the contract, expressly requiring a qualified consensus if the subject of the contract is defined as deviating from the standard, addressing the issue of update, legal defects, partial withdrawal from the contract, and the possibility of withholding payment of the price until fulfillment of obligations due to non-compliance of the item with the contract improved consumers’ protection. In contrast, introducing a hierarchy of remedies for non-conformity of sold goods and the obligation to take into account the need to promote more sustainable consumption and circular economy when interpreting the provisions transposing Directive 2019/771 have a negative impact on consumer legal position. Finally, chosen manner of transposition lead to the fragmentation of the system of liability for non-conformity with the sales contract and further fragmentation of the regulation of contracts for the supply of digital content and services.

PL

Zmiany legislacyjne wprowadzone w ramach transpozycji dyrektyw 2019/770 oraz 2019/771 wpłynęły na poziom ochrony konsumentów w prawie polskim w sposób zróżnicowany. Poprawę sytuacji konsumenta przyniosło m.in. uregulowanie umów o dostarczanie treści i usług cyfrowych, wprowadzenie nowych kryteriów zgodności z umową, wyraźny wymóg kwalifikowanego konsensusu w przypadku określenia przedmiotu umowy jako odbiegającego od standardu, odniesienie się do kwestii aktualizacji, wad prawnych, częściowego odstąpienia od umowy oraz możliwości wstrzymania się z zapłatą ceny do czasu wypełnienia obowiązków z tytułu niezgodności rzeczy z umową. Obniżenie poziomu ochrony konsumenta z kolei spowodowane jest wprowadzeniem hierarchii uprawnień w razie niezgodności z umową oraz koniecznością uwzględnienia dążenia do wspierania bardziej zrównoważonej konsumpcji i gospodarki o obiegu zamkniętym podczas wykładni przepisów transponujących dyrektywę 2019/771. Ponadto sposób dokonania transpozycji przez polskiego ustawodawcę spowodował ponowne rozbicie systemu odpowiedzialności za niezgodność z umową rzeczy sprzedanej oraz dalszą fragmentacją regulacji umów o dostarczenie treści lub usługi cyfrowej.

7

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego-Izby Cywilnej z dnia 26 stycznia 2012 r., III CZP 90/11

84%

Czerwiński M.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2013

|

issue 3

145-152

PL

Jest to glosa aprobująca w stosunku do uchwały Sądu Najwyższego o sygn. III CZP 90/11. Autor aprobuje wypracowaną w tej uchwale tezę, że „w razie nabycia wadliwej rzeczy oznaczonej co do tożsamości kupujący może wykonać uprawnienia z tytułu rękojmi albo uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu”. Argumenty za przyjętym stanowiskiem to autonomia woli podmiotów prawa prywatnego w kontekście wyboru środków ochrony interesów tych podmiotów, sprzeciw wobec traktowania rękojmi jako legem specialem w stosunku do przepisów o błędzie oraz odmienny cel obu regulacji. Problem stosunku przepisów regulujących uprawnienia z tytułu rękojmi do przepisów dotyczących złożenia oświadczenia woli pod wpływem błędu posłużył autorowi do rozważań nad ogólniejszymi problemami związanymi ze zbiegiem przepisów przyznających uprawnienia podmiotom prawa cywilnego. W literaturze i orzecznictwie wskazywano dotąd dwa rozwiązania przypadków kolizji norm odnoszących się do błędu oraz rękojmi: zbieg pozorny – zamierzony przez ustawodawcę – skutkujący wyłączeniem drugiej regulacji oraz zbieg realny dający możliwość stosowania obu instytucji, w zależności od wyboru kupującego. Sąd w uchwale przyjmuje drugie rozwiązanie, co może być wskazówką odnośnie traktowania analogicznych sytuacji, gdy uprawnionemu przysługuje równolegle kilka środków ochrony jego praw.

EN

This is a commentary approving the ruling of the Supreme Court ref. III CZP 90/11. The author endorses the argument put forward in the resolution that “in the case of an acquisition of defective goods in specie, the buyer may exercise rights under implied warranty or may avoid the legal consequences of his declaration of intent made under the influence of an error”. The arguments for the adopted standpoint are the following: the autonomy of private-law entities within the context of choosing measures to protect the interests of these entities, objection to treatment of implied warranty as lex speciali in relation to the provisions regarding an error and different aim of both legal institutions. The question of relations between provisions regulating rights under implied warranty and provisions concerning a declaration of intent made under the influence of an error was used by the author to consider broader issues associated with the concurrence of provisions conferring rights on civil-law entities. In literature and judicature two solutions were indicated in the case of a conflict of rules relating to the error and implied warranty: apparent concurrence – intended by the legislator – resulting in the exclusion of the other regulation and real concurrence – providing the possibility to use the two legal institutions depending on the choice of the buyer. The court adopts the second solution in the ruling, which may be an indication regarding the treatment of similar situations where the entitled entity has several parallel measures to protect his rights.

8

En France la police n’y est pas si exacte que parmy les Romains... – odpowiedzialność z tytułu rękojmi za ukryte wady fizyczne zwierząt w prawie francuskim do końca XIX wieku

67%

Dzikowski A.

Czasopismo Prawno-Historyczne

|

2022

|

vol. 74

|

issue 1

53-100

EN

Sources of law concerning liability for physical defects of animals in pre-revolutionary and 19th French law – including local customary laws, droit commun, and subsequent normative acts – as well as the literature in the field of veterinary sciences were analyzed and interpreted. It was ascertained that the local customary laws which pertained to the warranty for major defects of selected animal species (primarily horses as well as other equidae, cattle, sheep) had existed throughout France and had also been included in the so-called pays de droit écrit. Buyers’ rights were disproportionately limited, primarily by the existence of a closed catalogue of defects, short deadlines, exclusion of the possibility of price reduction, and the limitation of redhibition. Only a few latent defects were distinguished whose numerous names and scope, as well as the temporal rules, were irrational, anachronistic, and incompatible with the veterinary knowledge. These regulations were applied (contra legem) in judicial practice after the Napoleonic Code came into force, and they were subsequently adopted, virtually unchanged, by later legislation.

PL

Analizie i interpretacji poddane zostały źródła prawa dotyczące odpowiedzialności za wady fizyczne zwierząt w prawie francuskim przedrewolucyjnym i XIX-wiecznym – w tym lokalne prawa zwyczajowe, droit commun oraz późniejsze akty normatywne – jak również piśmiennictwo z zakresu nauk weterynaryjnych. Wykazano, że lokalne prawa zwyczajowe dotyczące rękojmi za wady główne wybranych gatunków zwierząt (przede wszystkim koni, a także innych zwierząt koniowatych, bydła, owiec) istniały na obszarze całej Francji i były uwzględniane też w ramach tzw. pays de droit écrit. Uprawnienia kupujących były nieproporcjonalnie ograniczone, przede wszystkim przez istnienie katalogu wad, krótkich terminów, wyłączenie możliwości obniżenia ceny i limitowanie redhibicji. Wyróżniano jedynie kilka wad ukrytych, których nazwy i zakres, a także reguły temporalne były nieracjonalne, anachroniczne i niezgodne ze stanem wiedzy lekarsko-weterynaryjnej. Regulacje te były stosowane (contra legem) w praktyce sądowniczej po wejściu w życie kodeksu Napoleona, a następnie zostały – niemalże bez zmiany – przejęte przez późniejsze ustawodawstwo.

9

Rewolucja w prawach konsumenta? – analiza zmian wprowadzonych ustawą o prawach konsumenta z dnia 30 maja 2014 r.

67%

Konarska P.

Studia Prawnicze KUL

|

2015

|

issue 1 (61)

161-180

PL

W dniu 30 maja 2014 r. Sejm uchwalił ustawę o prawach konsumenta, która dokonuje w zakresie swojej regulacji transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. dotyczącej praw konsumentów. Wśród zasadniczych celów wprowadzenia wskazanej powyżej ustawy wymienia się: konieczność ujednolicenia przepisów dotyczących umów konsumenckich zawieranych zarówno w lokalu przedsiębiorstwa, jak i poza nim; doprecyzowanie przepisów dotyczących obowiązku informacyjnego spoczywającego na przedsiębiorcy oraz uporządkowanie przepisów dotyczących odpowiedzialności za jakość rzeczy sprzedanej. Ustawa o prawach konsumenta w swoim obecnym kształcie reguluje przede wszystkim obowiązki przedsiębiorcy, prawo konsumenta do odstąpienia od umowy oraz zawierane na odległość umowy dotyczące usług finansowych. Omawiana ustawa w art. 44 wprowadza również liczne zmiany w obowiązującym kodeksie cywilnym. W niniejszym artykule, na podstawie przepisów ustawy o prawach konsumenta, dokonano również analizy zmian wprowadzonych w kodeksie cywilnym oraz podjęto próbę dokonania oceny nowelizacji, która weszła w życie 25 grudnia 2014 r.

EN

The Parliament enact new Act on consumer rights on 30 may 2014. This act transpose the Directive of the European Parliament and of the Council number 2011/83/UE into polish law. The essential aims of the Act is to unify the legal provisions, provide better protection of weaker participants of the market and widen the responsibilities of seller. The Act on consumer rights mainly regulate informational responsibilities of seller, the right of withdrawal which is owed to consumer and off – premises contracts concerning financial services. The Act modify also many of Polish Civil Code provisions. In this article new polish act on consumer rights has been analyzed and carefully assessed.

RU

30 мая 2014 года Сейм принял закон о правах потребителей, который выполняет транспозиции Директивы Европейского Парламента и Совета 2011/83/ЕС от 25 октября 2011 г. о правах потребителей. Среди основных целей введения вышеуказанного Закона являются: необходимость унификации положений потребительских договоров, заключенных как на территории предприятия, так и за его пределами; уточнение положений, касающихся информационных обязательств, возложенных на предпринимателя и упорядочение правил об ответственности за качество продаваемых товаров. Закон прав потребителей в его нынешнем виде регулирует, в первую очередь, обязательства предпринимателя, право потребителя расторгнуть договор и заключить его на расстоянии относительно финансовых услуг. Рассматриваемое положение ст. 44 вводит также ряд изменений в действующий Гражданский кодекс. В этой статье, основанной на положениях закона о защите прав потребителей, проанализировано изменения, внесенные в Гражданский кодекс и сделано попытку оценить поправку, которая вступила в силу 25 декабря 2014 года.

10

Ekonomiczna analiza przepisów prawnych o sprzedaży konsumenckiej

59%

Wieczorek E.

Roczniki Ekonomiczne Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy

|

2015

|

issue 8

391-405

PL

Celem niniejszego artykułu jest próba dokonania ekonomicznej analizy przepisów prawnych o sprzedaży konsumenckiej, a zwłaszcza dotyczących uprawnień z tytułu rękojmi, która jest immanentnie związana z umową sprzedaży. Wynika to stąd, że strony w umowach zawieranych z konsumentami nie mogą jej ograniczyć, a tym bardziej wyłączyć. Do uprawnień tych należy możliwość złożenia oświadczenia o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy bądź żądanie wymiany rzeczy na wolną od wad albo jej usunięcie. Tytułem wyrównania powstałego przy tym uszczerbku konsument może nadto dochodzić odszkodowania. Z punktu widzenia efektywności ekonomicznej warto zatem przeanalizować trafność alokacji praw i obowiązków po obu stronach, choćby pod kątem teorematu Pareto.

EN

The purpose of this article is an attempt to apply the economic analysis of the legislation on consumer sales, especially relating to the powers of Warranties, which is intrinsically linked with the sales contract. This is due to that the parties in contracts concluded with consumers, they cannot reduce it as well as discontinue it. These powers include the ability to make a statement about the price reduction or withdrawal from the agreement or claim for replacement of items for free from defects or to remove defects. To offset the resulting detriment, the consumer may claim compensation too. From the point of view of economic efficiency, should therefore analyze the accuracy of the allocation of rights and obligations on both sides, at least in terms of Pareto’s theorem.

11

Rękojmia za wady w świetle art. 27 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego — wybrane zagadnienia

43%

Kułak K.

Przegląd Prawa i Administracji

|

2020

|

vol. 120

|

issue Tom 2

417 - 430

PL

Przedmiotem opracowania są wybrane zagadnienia dotyczące odpowiedzialności dewelopera za wady lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego w ramach rękojmi oraz na podstawie przepisów ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Analizowany jest charakter odesłania zawartego w art. 27 ust. 6 ustawy deweloperskiej, stosunek przepisów kodeksu cywilnego o rękojmi za wady do postanowień art. 27 ust. 1–5 ustawy deweloperskiej oraz problematyka dopuszczalności stosowania art. 557 § 1 kodeksu cywilnego. Zaproponowany w artykule sposób rozumienia tych postanowień pozwala pogodzić ich brzmienie z zasadniczym celem ustawy deweloperskiej, którym jest ochrona praw nabywcy.

EN

The subject of the article are the main issues regarding a developer’s liability for defects of a flat or a single-family house under the warranty for defects and under the provisions of the act on the protection of the rights of a flat or a single-family house purchaser. The analysis includes the legal nature of the reference in art. 27 al. 6 of “the development act”, the mutual relations of the provisions of the Civil code on warranty for defects and the provisions of art. 27 al. 1–5 of “the development act”, as well as the issue of applying art. 557 § 1 of the Civil code. The article proposes an interpretation of these provisions that reconciles their wording with the objective of “the development act” which is to protect the purchaser’s rights.

Refine search results