Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  regional development strategies
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Koncepcja zarządzania strategicznego a zarządzanie w regionie

100%
Makulska D.
Prace i Materiały Instytutu Rozwoju Gospodarczego SGH
|
2009
|
vol. 82: Polityka gospodarcza w warunkach integracji z Unią Europejską
169-191
PL
Po transformacji gospodarki w 1989 r. nastąpił proces szukania nowych, bardziej efektywnych metod zarządzania jednostkami terytorialnymi. Odwołano się do zarządzania i planowania strategicznego wykorzystywanego w przedsiębiorstwach. Zastosowanie tych metod było zgodne ze standardami Unii Europejskiej. Planowanie strategiczne, jako funkcja zarządzania strategicznego było powszechnie stosowane w przedsiębiorstwach. Można go również użyć w odniesieniu do regionu, gdyż występują cechy wspólne jednostek gospodarczych i terytorialnych. Rozkwit teorii zarządzania przypada na XX wiek i łączy się z powstaniem dużych przedsiębiorstw. Obejmuje zarówno teorię, jak i praktykę funkcjonowania jednostek produkcyjnych. Z teorii zarządzania na potrzeby polityki regionalnej można adaptować konkretną szkołę myślenia strategicznego „zasobów, umiejętności i uczenia się”. Zwraca ona uwagę na ograniczoność zasobów, konkretne otoczenie zewnętrzne oraz zestaw celów do zrealizowania. W trakcie rozwoju teorii zarządzania strategicznego opracowano zasady, które są ogólnymi wytycznymi pozwalającymi na opracowanie skutecznej strategii. Istotna jest zgodność działań z misją i wizją strategiczną, które wyznaczają główny kierunek. Następnie definiowane są cele będące obrazem potrzeb. Planowanie strategiczne odpowiada na pytanie dokąd zmierzamy, co chcemy osiągnąć oraz jak i kiedy będziemy je realizować. Dzięki prowadzeniu planowania strategicznego otrzymujemy lepsze wykorzystanie endogenicznych czynników rozwoju oraz definiujemy kroki potrzebne do realizacji głównych celów.
EN
Following economic transformation in 1989 the process of seeking new, more efficient methods of territorial units was initiated. It was based on the concept of corporate management and strategic planning. The application of such methods was in conformity to the European Union standards. Strategic planning derived from strategic management was commonly used within companies. Thus, it was possible to be applied in terms of a region with corporate characteristics to be found in territorial units. The XX century witnessed a boom in management theory, which was linked to setting up large corporations. The theory was successful as such and in terms of practical functioning of manufacturing entities. Within the management theory it is the school of strategic thinking of “resources, abilities and learning” that would be adapted to the needs of regional policy. It highlights limitations to resources, specific external environment and a set of targets to be reached. Within the development process of the management theory some rules were developed that are perceived as general guidelines for all efficient strategy that should be in line with a mission and strategic vision determining the main direction. Afterwards it is objectives reflecting needs that are defined. Strategic planning addresses the question of where we are heading, what we want to achieve and how as well when we intend to accomplish our tasks. Thanks to pursuing the strategic planning we are able to better utilize endogenous development factors and define necessary steps to reach critical targets.
2
Publication available in full text mode
Content available

Budowanie inteligentnych specjalizacji – doświadczenia i dylematy polskich regionów

84%
Nowakowska A.
Studia Prawno-Ekonomiczne
|
2015
|
vol. XCVII
325-340
PL
Inteligentna specjalizacja to nowy paradygmat budowania przewagi konkurencyjnej europejskich regionów, eksponujący terytorialny charakter rozwoju. Jest on odpowiedzią na niedorozwój sektora B+R, nieefektywność wydatków publicznych oraz słabnącą innowacyjność europejskiej gospodarki, skutkującą pogłębiającym się dystansem względem światowych potęg gospodarczych. Inteligentna specjalizacja jest zarazem nowym paradygmatem kształtowania regionalnej polityki innowacyjnej, dążącym do wyeliminowania dotychczasowych barier i niepowodzeń w budowaniu zdolności innowacyjnych regionów. Koncepcja inteligentnych specjalizacji regionalnych zaproponowana została wraz z nową wizją rozwoju Unii Europejskiej w Strategii Europa 2020. Celem artykułu jest analiza strategii budowania inteligentnych specjalizacji w polskich regionach. Artykuł pokazuje idee tej koncepcji i eksponuje jej nowatorstwo, by na tak określonej podbudowie pokazać polskie doświadczenia i dylematy w kreowaniu inteligentnego rozwoju regionalnego. Uwaga skupiona jest na identyfikacji obszarów specjalizacji, metod ich wyborów i problemów związanych z tworzeniem polityki ich rozwoju.
EN
Smart specialization is a new paradigm of building a competitive advantage of European regions, exposing the territorial nature of economic development. It is a response to the underdevelopment of R&D sector, inefficiencies in public spending in this sphere, and weakening European the innovativeness of the European economy, resulting in growing development gap between Europe and other parts of the world. Smart specialization is also a new way of shaping the regional innovation policy, aiming to eliminate existing barriers and failures in building innovation capacity of regions. The concept of smart regional specialization was proposed along with a new vision of the development of the European Union’s Europe 2020 Strategy. The purpose of this article is to analyze strategies for building smart specialization in Polish regions. The article shows the ideas of this concept and exposes its novelty, the so-determined to show the Polish foundation of experience and dilemmas in the creation of regional smart growth. It focuses especially on the identification the areas of specialization, methods for their choices and ways of implementation.
3
Publication available in full text mode
Content available

Czy Polska potrzebuje Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego?

84%
Grosse T. G.
Studia Regionalne i Lokalne
|
2007
|
issue 4(30)
31-47
PL
Podstawowym celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy Narodowa Strategia Rozwoju Regionalnego może być skutecznym instrumentem planowania strategicznego polityki regionalnej rządu? W celu odpowiedzi na to pytanie zaprezentowano najpierw analizę dotychczas obowiązującej Strategii (NSRR) na lata 2001–2006. Szczególnie istotna była ocena tego, w jaki sposób kształtowała ona działania praktyczne polityki regionalnej państwa. Jakie było powiązanie NSRR z głównym krajowym instrumentem polityki regionalnej państwa, tj. kontraktami wojewódzkimi? Czy Strategia pozwalała lepiej zaprojektować rządowe wsparcie dla poszczególnych województw z uwagi na specyficzne uwarunkowania regionalne? Czy priorytety NSRR wpływały na działania merytoryczne podejmowane w kontraktach? Badanie wskazuje na niską efektywność praktycznego realizowania NSRR poprzez kontrakty wojewódzkie. Na zakończenie przedstawiono najważniejsze rekomendacje dla polityki regionalnej rządu na przyszłość.
EN
The main question of this paper is a problem of importance of the National Strategy of Regional Development (NSRD), as a leading instrument for strategic planning of regional policy in Poland. I present the main characteristic of recent NSRD arranged for period 2001–2006. My basic interest is focused on structure of this document, its main priorities and basic implementation instruments. Particularly important is the analysis of effectiveness of the main NSRD priorities in practice. It is crucial problem, especially for Polish central-government regional policy which was implemented basically by voivodship contracts. My research proves that effectiveness of the NSRD implementation by the voivodship contracts was low. Recommendation for future Polish government regional policy is given.
4
Publication available in full text mode
Content available

Kultura w regionach - analiza dokumentów strategicznych polskich województw oraz piśmiennictwa przedmiotu

84%
Kościelecki P.
Studia Regionalne i Lokalne
|
2007
|
issue 3(29)
32-52
PL
Niniejszy artykuł ma stanowić krótki przegląd strategii rozwoju polskich województw pod kątem umiejscowienia w nich roli kultury i zdefiniowania jej jako czynnika rozwoju regionalnego. Zostały ze sobą porównane strategie generacji starej (obowiązujące do 2005/2006 r.) i nowej (przygotowane na okres programowania 2007–2013). Rola regionów w rozwoju kultury jest niebagatelna, gdyż w wyniku reformy administracyjnej w 1998 r. prowadzenie polityki kulturalnej stało się domeną jednostek samorządów terytorialnych. Przegląd ten poprzedzono omówieniem komponentów polityki kulturalnej: 1) przemysłów kultury jako sektora kreacji kultury i wytwarzania produktów kulturowych, 2) instytucji kultury, 3) dziedzictwa kulturowego jako swoistej bazy zasobów do wykorzystania w procesie kreacji kulturowej oraz promocji za pośrednictwem sieci instytucji kultury. Przy analizie każdego komponentu zamieszczono również skrótowy przegląd spostrzeżeń i poglądów na jego temat, obecnych w piśmiennictwie przedmiotu autorstwa badaczy z kręgu instytucji kultury i z ośrodków akademickich zajmujących się kulturą. Zaproponowano również własny pomysł na opis elementów polityki kulturalnej. Efektem tego jest zestawienie sposobu postrzegania kultury w dostępnym piśmiennictwie z kierunkami działań i filozofią jej rozwoju w województwach. W konsekwencji ocenie została poddana przydatność powszechnie dostępnej, przekrojowej literatury na temat kultury w Polsce dla budowania filozofii rozwoju kultury w regionach.
EN
The article is an attempt at a brief overview of the development strategies of Polish voivodeships in terms of the role of culture as a factor in regional development. The author compares the ‘old-generation’ strategies (applicable until 2005/2006) and the ‘new-generation’ ones (developed for the programming period of 2007–2013). Culture plays an important role in the development of regions as after the administrative reform of 1998 cultural policy became an element of the local government activities. The overview is preceded by a description of the constituents of cultural policy such as 1) the cultural industry as a sector of culture creation and development of cultural products, 2) cultural institutions, and 3) cultural heritage as a pool of resources to be used in the cultural creation process and promotion through the cultural institutions network. Each component analysis is accompanied by a brief discussion of the related ideas and opinions expressed in academic literature by experts from cultural institutions and culture-related academic centres. The author also offers his own concept of describing elements of cultural policy. He juxtaposes the perception of culture as presented in the available publications with the aims of cultural activity and the philosophy of cultural development in voivodeships. Consequently, the author assesses the usefulness of the widely available cross-sectional literature on culture in Poland for the building of the cultural development philosophy in the Polish regions.
5
Publication available in full text mode
Content available

Turkey’s National Strategy on Regional Development (2014-2023) and a critical view of development corridors

84%
Özbek O.
Biblioteka Regionalisty
|
2019
|
issue 19
161-167
EN
This paper draws attention to various critical issues on new development corridors introduced in Turkey’s National Strategy on Regional Development for 2014-2023 (BGUS) in reference to the debate on functional and normative regions. The synthetic and normative treatment of development corridors in BGUS seems problematic in terms of the conceptualization of functional regions in a dynamic and realistic manner. The structural problems of development planning in Turkey since the 1950s signify the need for redefining development corridors as functional regions addressing the concerns of governance, functional linkages, core and hinterland interactions and the modifiable areal unit problem. What is suggested in this paper is that a holistic and multi-layer approach is more suitable for delineating the development corridors in Turkey rather than a threefold classification in BGUS (development, transportation and tourism corridors).
PL
W niniejszym artykule zwrócono uwagę na wiele istotnych kwestii dotyczących nowych korytarzy rozwojowych wprowadzonych w Tureckiej Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego na lata 2014-2023 (BGUS) w nawiązaniu do debaty na temat regionów funkcjonalnych i normatywnych. Syntetyczne i normatywne traktowanie korytarzy rozwojowych w BGUS wydaje się problematyczne pod względem konceptualizacji rozwoju regionów funkcjonalnych w sposób dynamiczny i realistyczny. Problemy strukturalne planowania rozwoju w Turcji od lat 50. XX wieku wskazują na potrzebę ponownego zdefiniowania korytarzy rozwoju jako regionów funkcjonalnych, odpowiadających na problemy związane z zarządzaniem, powiązaniami funkcjonalnymi, interakcjami rdzeni ośrodków miejskich z ich strefami zewnętrznymi, a także na problemy związane z modyfikowalną jednostką powierzchniową. W niniejszym artykule zaproponowano holistyczne, wielowarstwowe podejście do wyznaczenia korytarzy rozwoju w Turcji, bardziej właściwe niż trzykrotna klasyfikacja zaproponowana w BGUS (korytarze rozwoju, transportu i turystyki).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.