Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: register of monuments

Sort By:

Limit search:

Czy Kazimierz Dolny jest pomnikiem historii?

100%

Wieczorek A.

MAZOWSZE Studia Regionalne

2020

issue 34

59-84

Pozostaje bezspornym, że Kazimierz Dolny ma szczególne wartości dla kultury, a tym samym spełnia wymagania stawiane obiektowi, który chce się uznać za pomnik historii. Niestety, regulacje dotyczące ochrony zabytków: decyzje z 1966 r. i z 1983 r. o wpisie do rejestru zabytków oraz zarządzenie Prezydenta RP z 1994 r. w sprawie uznania za pomnik historii Kazimierza Dolnego budzą szereg wątpliwości natury merytorycznej i prawnej – nie wiadomo czy obowiązują. Taka sytuacja wywołuje konflikty pomiędzy mieszkańcem Kazimierza Dolnego a władzami, w szczególności wojewódzkim konserwatorem zabytków. Dla zapewnienia Kazimierzowi Dolnemu odpowiedniej ochrony konserwatorskiej należy doprowadzić do wyeliminowania z obrotu prawnego ww. decyzji z 1966 r. i z 1983 r. oraz zarządzenia z 1994 r. Następnie powinno zostać wydane rozporządzenie Prezydenta RP w sprawie uznania za pomnik historii, które w sposób jednoznaczny określi przedmiot i zasady ochrony. Wydanie rozporządzenia trzeba poprzedzić badaniami, które w sposób jednoznaczny wskażą obszar podlegający ochronie oraz co i dlaczego na tym obszarze należy chronić. Artykuł należy traktować jako apel o likwidację chaosu prawnego dotyczącego zabytków. W podobnej sytuacji jak Kazimierz Dolny jest kilkanaście obiektów, które uznano za pomniki historii zarządzeniami Prezydenta RP wydanymi w 1994 r. Ochrona zabytków jest obowiązkiem zarówno władz, jak i społeczeństwa. Żeby była skuteczna, nie może być nacechowana uznaniowością. Tylko jednoznacznie, precyzyjnie ustalone obowiązki znajdą akceptacje społeczną, a bez niej trudno coś chronić. Ponadto potrzebna jest szeroko rozumiana edukacja. Karami nie wymusi się wrażliwości na piękno i szacunku dla historii. Uznanie za pomnik historii powinno być traktowane jako zaszczyt przez mieszkańców terenu, który ten status uzyskał, a nie jako „dopust boży”.

Undisputedly, Kazimierz Dolny is of special cultural significance for culture and thus meets the requirements to be considered as a monument of history. Unfortunately, the relevant regulations concerning the protection of historical monuments: the decisions of 1966 and 1983 on the inclusion of the town into the register of historical monuments and the ordinance of the President of the Republic of Poland of 1994 on recognizing Kazimierz Dolny as a monument of history raise a number of questions of a substantive and legal nature – it is uncertain whether they are valid. Such a situation causes conflicts between the inhabitants of Kazimierz Dolny and the authorities, especially the Regional Heritage Protection Authority. In order to provide Kazimierz Dolny with appropriate legal protection, the above-mentioned decisions of 1966 and 1983, as well as the 1994 ordinance, should be removed from legal circulation. Next, an ordinance of the President of the Republic of Poland should be issued to recognise the city as a monument of history, clearly defining the object and principles of the protection. The regulation should be preceded by research that would clearly indicate the area to be protected and specify what should be protected there and why. This paper should be treated as an appeal to eliminate the legal chaos concerning the monuments of history. There are several monuments in a similar situation as Kazimierz Dolny, which were recognised as monuments of history by the ordinances of President of Poland issued in 1994. The protection of monuments is the duty of both the authorities and the society. Only clearly and precisely defined obligations will be accepted by the society, without the cooperation of which it is difficult to protect anything. Moreover, education in various forms is needed. Penalties cannot enforce appreciation of beauty and respect for history. The recognition of an area as a monument of history should be treated as an honour by the inhabitants of a particular area, and not as “divine retribution”.

Stwierdzenie nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków

80%

Brudnicki J.

Ochrona Zabytków

2016

issue 2

69-104

W niniejszym artykule autor charakteryzuje instytucję stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, analizując następnie wybrane wady nieważności w kontekście decyzji o wpisie do rejestru zabytków, w oparciu o wydane już w tym zakresie rozstrzygnięcia ministra kultury i dziedzictwa narodowego oraz z uwzględnieniem stanowisk wyrażanych w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przeprowadzona analiza umożliwia przyjęcie, iż decyzje o wpisie do rejestru zabytków w największym stopniu obarczone są wadami nieważności polegającymi na wydaniu decyzji w sprawie poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną (art. 156 par. 1 pkt 3 k.p.a.) oraz wydaniu decyzji trwale niewykonalnej (art. 156 par. 1 pkt 5 k.p.a.). W kontekście drugiej z wyżej wymienionych wad pojawia się przy tym istotne pytanie o to, czy warunkiem wykonalności decyzji o wpisie do rejestru zabytków jest określenie granic obszaru objętego wpisem. W dwóch sprawach dotyczących stwierdzenia nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków parku krajobrazowego w Faszczycach oraz decyzji o wpisie do rejestru zabytków założenia urbanistycznego Wilanowa sądy administracyjne stanęły na stanowisku, że decyzja o wpisie do rejestru zabytków, która nie precyzuje w swej treści granic terenu poddanego ochronie prawnej ani nie posiada załącznika graficznego, który precyzowałby granice tego obszaru jest decyzją niewykonalną w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 5 k.p.a., co stanowi podstawę do stwierdzenia jej nieważności. W ocenie autora zaprezentowane w orzecznictwie stanowisko powoduje, że byt prawny wielu decyzji o wpisie do rejestru jest zagrożony, jako że obarczone są one wadą trwałej niewykonalności. Z tego względu zasadne wydaje się wyjście naprzeciw istniejącemu już od lat problemowi wadliwości decyzji o wpisie do rejestru zabytków poprzez dokonanie ogólnej oceny skali i charakteru tego problemu, a następnie podjęcie działań prawnych służących kompleksowej sanacji zbioru decyzji dotkniętych wadami nieważności, w tym w szczególności wadą trwałej niewykonalności decyzji.

In this article, the author characterises the remedy of the declaration of the invalidity of an administrative decision and subsequently gives an analysis of selected defects resulting in invalidity in respect of decisions on entry into the register of monuments, based on rulings of the Minister of Culture and National Heritage that have been issued so far and taking into account positions expressed in decisions of administrative courts. The analysis enables the assumption that defects resulting in invalidity affect decisions on entry into the register of monuments to the highest degree are defects consisting in issuing a decision in a case that has previously been settled by another final decision (art. 156 § 1 (3) of the Administrative Procedure Code) and issuing a decision that is permanently unenforceable (art. 156 § 1 (5) of the APC). As for the latter of these defects, the question that arises is whether the condition for the enforceability of a decision on making an entry into the register of monuments is the definition of the boundaries of the site covered by that entry. In two cases regarding the declaration of the invalidity of a decision on entering into the register of monuments the landscape park in � � Faszczyce and the urban layout of Wilanów, administrative courts took the position that a decision whose contents do not specify the boundaries of the site covered by legal protection and which does not include a graphical appendix specifying the boundaries of that site is an unenforceable decision within the meaning of art. 156 § 1 (5) of the APC, which provides a basis for declaring such a decision invalid. In the author’s opinion, the position adopted in judicial decisions threatens the legal existence of many decisions on entry into the register of monuments, as they are burdened with the defect of permanent unenforceability. For this reason, it seems justified to address the long-existing problem of defectiveness of decisions on entry into the register of monuments by making a general evaluation of the scale and character of that issue and subsequently taking legal steps aimed at curing comprehensively the body of decisions containing defects resulting in invalidity, including, in particular, the defect of the permanent unenforceability of a decision.

Refine search results

1 MAZOWSZE Studia Regionalne

1 Ochrona Zabytków

1 2020

1 2016

1 Brudnicki J.

1 Wieczorek A.

Search results

Czy Kazimierz Dolny jest pomnikiem historii?

Stwierdzenie nieważności decyzji o wpisie do rejestru zabytków