Search results

1

On the Ecology of Faith

100%

Sztumski W.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 5

103-118

PL

Obserwujemy obecnie postępującą deprecjację wiary, a wraz z nią degradację środowiska społecznego. Chodzi tutaj o szeroko rozumianą wiarę, nie tylko religijną, ale także wiarę w ideały, w siebie, zaufanie do innych ludzi i do różnych instytucji społecznych. Nie powinniśmy dopuścić do dalszej deflacji wiary w odniesieniu do roli, jaką odgrywa ona w życiu ludzi, ich myśleniu i działaniu, integrując ich ze wspólnotą światową w wyniku globalizacji. Wręcz przeciwnie, aby o nią dbać, trzeba wzmocnić naszą wiarę. Dlatego konieczne jest tworzenie ekologii wiary i rozwijanie szeroko zakrojonych, pogłębionych i wielostronnych studiów w tej dziedzinie, ponieważ wiara jest środkiem do przetrwania w zagrożonym współcześnie środowisku życia.

EN

Nowadays, we observe a progressive depreciation of faith together will the degradation of the social environment. It concerns faith in a broad sense here, not only religious but also faith in ideals, in ourselves, and the confidence to other people and to different social institutions. We should not permit the further deflation of faith regarding the role which it plays in the life of people, their thinking, and doing, in integrating them in a world community as a result of globalization. On the contrary, it is necessary to strengthen our faith to care for it. Therefore, it is necessary to create an ecology of faith and to develop large, deep, and many-sided study in this domain, because faith is a means for survival in the present endangered life environment.

2

Chrześcijańska koncepcja odpowiedzialności za środowisko w świetle encykliki Laudato si’

80%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

69-79

EN

Pope Francis’s concept of the responsibility of man for the environment presented in the encyclical Laudato Si’ is an important part of the ecological message of this document. Addressed to all people of good will, the Pope indicates that the man is responsible for the whole creation because man belongs to the great community of creatures called to life by the Creator. The concept of responsibility understood in such a way must take into account both the needs of the contemporary and future inhabitants of the Earth. The Pope believes that achieving such responsibility is possible due to the environmental education, the abandonment of the throwaway culture and the acceptance of the culture of communion, a new model of progress, and a new lifestyle.

PL

Koncepcja odpowiedzialności za człowieka i środowisko, jaką przedstawił papież Franciszek w encyklice Laudato si’, stanowi ważny element ekologicznego przesłania tego dokumentu. Papież, zwracając się do wszystkich ludzi dobrej woli, wskazuje, że człowiek jest odpowiedzialny za całe stworzenie. Należy on bowiem do wielkiej wspólnoty stworzeń powołanych do życia przez Stwórcę. Tak rozumiana odpowiedzialność musi uwzględniać zarówno potrzeby współczesnych, jak i przyszłych mieszkańców Ziemi. Papież jest zdania, że osiągnięcie takiej odpowiedzialności jest możliwe dzięki edukacji ekologicznej, porzuceniu kultury odrzucenia i przyjęciu kultury komunii, nowemu modelowi postępu i nowemu stylowi życia.

3

Teoretyczne i praktyczne zaangażowanie różnych tradycji religijnych w kwestię klimatyczną

80%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2016

|

vol. 14

|

issue 3

89-112

EN

This article sets itself the goal of presenting a variety of religious activities to protect the climate. It adopts the assumption that – as it seems – was able to confirm that the encyclical Laudato Si’ was the kind of catalyst that has mobilized and activated the different religious traditions around the world to actively joined in climate protection in the perspective of upcoming climate conference COP21 in Paris. The distinction present in Western thought between theoretical and practical human activity is a reference to show the various climate initiatives of religions, which took place since publication of the encyclical Laudato Si’ until the climate summit in Paris. The essay distinguished three main points: 1. Experience of the ecological crisis. 2. Reflection of the ecological crisis and its diagnosis. 3. Attempts to overcome the crisis. The author focuses mainly on step third pointing to various practical initiatives of different religious traditions, especially Christianity, Buddhism, Hinduism, Islam, the indigenous religions, the Baha’i faith and common, interreligious climate initiatives.

PL

Artykuł ten stawia sobie za cel ukazanie różnorodnych aktywności religii na rzecz ochrony klimatu. Przyjęto w nim założenie, które – jak się zdaje – udało się potwierdzić, że encyklika Laudato si’ stanowiła swego rodzaju katalizator, który zmobilizował i zaktywizował różne środowiska religijne na całym świecie, by czynnie włączyły się ochronę klimatu w perspektywie zbliżającej się konferencji klimatycznej COP21 w Paryżu. Obecne w myśli zachodniej rozróżnienie na teoretyczną i praktyczną aktywność człowieka stanowi punkt odniesienia dla ukazania różnych inicjatyw klimatycznych religii, jakie miały miejsce w okresie od ukazania się encykliki Laudato si’ do szczytu klimatycznego w Paryżu. W opracowaniu wyróżnia się trzy zasadnicze punkty: 1. Doświadczenie kryzysu ekologicznego. 2. Refleksja na kryzysem ekologicznym i jego diagnoza. 3. Próby przezwyciężenia kryzysu. Autor skupia się głównie na punkcie trzecim, wskazując na wielorakie praktyczne inicjatywy różnych tradycji religijnych, szczególnie zaś chrześcijaństwa, buddyzmu, hinduizmu, islamu, religii pierwotnych, bahaizmu oraz wspólnych, międzyreligijnych inicjatyw klimatycznych.

4

Dialogical and Mediatory Potential of an Integral Ecology

80%

Jaromi S.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2020

|

vol. 18

|

issue 1

23-30

PL

Encyklika Laudato si’ to katolicki dokument, która syntetyzuje refleksję nad głównymi tematami ekologii, ochrony przyrody i ochrony klimatu, prezentuje nową perspektywę dla aktywności ekologicznej w świetle zasad ekologii integralnej. W wielu krajach encyklika ta stała się punktem odniesienia dla katolików w kontekście kryzysu ekologicznego. Zwłaszcza, że daje prezentuje ona perspektywę religijną i duchową, pokazuje konkretne przykłady stylu życia jednocześnie ekologicznego i chrześcijańskiego. W rozdz. 5 kreśli też koncepcję dialogu, który daje nadzieję na porzucenie spirali autodestrukcji, w jakiej pogrąża się ludzkość. Dla budowy tego dialogu proponowana jest koncepcja humanizmu komunikacyjnego i jego mechanizmy, czyli działania restytuujące wartości i kreujące wspólnotę. Fundamentem programu jest personalizm i hermeneutyka chrześcijańska, a jego celem Kościół zainteresowany światem i jego problemami, który chce razem z innymi powiedzieć STOP niszczeniu Ziemi i jej nieodpowiedzialnej eksploatacji.

EN

The encyclical Laudato si’ is a Catholic document synthesizing the reflection on the main issues related to ecology as well as to nature and climate protection. It provides a new perspective for ecological activity in the light of integral ecology principles. In many countries, this encyclical has become a point of reference for Catholics in the context of the ecological crisis, especially by the fact of its highlighting the religious and spiritual perspective and giving concrete examples of both ecological and Christian lifestyles. Chapter 5 of the encyclical outlines, moreover, the concept of dialogue that brings hope for abandoning the spiral of self-destruction in which humanity is now sinking. The concept of communicative humanism and its mechanisms i.e. actions restoring values and creating a community have been proposed to establish the platform for this dialogue. The program is based on personalism and Christian hermeneutics, and its goal is a Church interested in the world and its problems, a one which on a par with others wants to say STOP to the destruction of the earth and its irresponsible exploitation.

5

Znaczenie humanistyki dla kształtowania realistycznych relacji człowieka do przyrody

80%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2018

|

vol. 16

|

issue 3

5-18

EN

Along with the deepening of the ecological crisis, our understanding of its nature is also increasing. While the analysis of its causes and effects, along with the development of a strategy to overcome it, was at first carried out solely by representatives of the natural and technical sciences, it has now been undertaken also by humanists, artists and cultural and religious leaders. The joining of humanists in this endeavour enables better recognition of the nature of the ecological crisis and consequently helps to develop a more adequate strategy to counteract its impact. Particularly noteworthy is the contribution of world religions in shaping a realistic relationship between humanity and nature. This article points to the increasing humanisation of the ecological reflection and offers examples of the commitment demonstrated by representatives of various religious traditions to the protection of forests

PL

Wraz z narastaniem kryzysu ekologicznego mamy do czynienia z coraz to lepszym jego rozpoznaniem. O ile początkowo analizą przyczyn i skutków kryzysu oraz wypracowywaniem strategii jego przezwyciężania zajmowali się reprezentanci nauk przyrodniczych i technicznych, o tyle obecnie dołączyli do nich humaniści, artyści, ludzie kultury i przywódcy religijni. Włączenie się humanistów pozwoliło na lepsze rozpoznanie natury kryzysu ekologicznego, a co za tym idzie – na wypracowanie bardziej adekwatnej strategii jego przezwyciężenia. Na szczególną uwagę zasługuje wkład światowych religii w kształtowanie realistycznej relacji człowieka do przyrody. Artykuł ten ukazuje postępującą humanizację refleksji ekologicznej i przywołuje przykłady zaangażowania przedstawicieli różnych tradycji religijnych na rzecz ochrony lasów.

6

Problematyka kryzysu ekologicznego w dokumentach Świętego i Wielkiego Soboru Cerkwi PrawosławnejProblematyka kryzysu ekologicznego w dokumentach Świętego i Wielkiego Soboru Cerkwi Prawosławnej

71%

Sadowski R.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2017

|

vol. 38

|

issue 1

11-21

PL

Sobór, który odbył się w dniach 18-26 czerwca 2016 roku na Krecie był nie-zwykle ważnym wydarzeniem, które nawiązuje do bogatej prawosławnej tradycji soborów powszechnych. Sobór wskazał najważniejsze wyzwania, przed którymi staje dziś człowiek. Wśród tych wyzwań znajduje się kryzys ekologiczny. Nauczanie soboru wskazuje, że kryzys ten ma charakter antro-pogeniczny. Jego źródłem jest sekularyzacja i osłabienie więzi człowieka ze Stwórcą, co prowadzi do egoizmu, indywidualizmu, konsumpcjonizmu i nadużyć względem przyrody. Jako szansę na przezwyciężenie kryzysu sobór wskazuje ekologiczne nawrócenie, chrześcijańską ascezę, właściwą eduka-cję oraz odpowiedzialność międzypokoleniową.

EN

The Council, which took place on 18-26 June 2016 in Crete was an extreme-ly important event that referred to the rich tradition of the Orthodox Ecu-menical Councils. The Council pointed to the key challenges faced by man today. Among these challenges there is the ecological crisis. Teaching of the council suggests that this crisis is anthropogenic in its nature. Its sources are the secularization and the weakening of human ties with the Creator, which leads to egoism, individualism, consumerism and abuses against nature. As a chance to overcome the crisis, the council indicates ecological conversion, Christian asceticism, proper education and inter-generational responsibility.

7

Człowiek i przyroda w nauce chrześcijańskiego Wschodu

71%

Aptacy J.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2004

|

vol. 2

|

issue 1

327-348

EN

This article speaks of the relation between man and the rest of the created world. This is a subject that is being taken up more and more frequently by ecologists, by philosophers and theologians. Man is in relation to the universe above all because of their common beginning. For everything, human beings included came into being "from nothing" (ex nihilo). Secondly: all of creation, even if to a different degree, is subject to the laws of limitations. Thirdly: all of the universe, which means also a man living in it, is called development and liberation from the burdening of evil, in order to participate in the freedom and glory of the children of God (cfr. R om 8:21). The subject of the relation of man with the rest of the created world was dear to the Fathers of the Church, especially in the East. The heritage of the Eastern Church Fathers has been taken up mainly by Orthodox theologians. But there are also Catholic theologians that take up the subject of the relation between man and the universe. Here one should name above all K. Rahner, H.U. von Balthasar and, among Polish theologians: W. Hryniewicz. Among the contemporary Orthodox theologians that speak of the relation between man and the universe, we find O. Clément. For him, relations with God the Creator and Savior are of importance. Upon these relations depend on other ones: with other people and with the universe. If one does not take this into consideration, one's knowledge of the man himself would be incomplete. Relations between man and the universe can be twofold: man can remain on the outside of the reality which shows itself to his eyes or he can be inserted into this reality, which he shall observe as an organic all-embracing unity. Visible nature, as O. Clément writes, is a book rich in content, which speaks of life on Earth and after death. It is only necessary to know how to make use of this book. Man created in the "image and likeness" of God is marked by divinity and participates in the divine intellect and, by means of his body, is in relation to the material world. He concentrates in himself what is spiritual and what is material. All of the created universe can participate in divine "energies" only through man, who is "priest and caretaker" of the universe. It is the duty of man to read the first revelation (that is the world) and to "realize the ontological glorification of all things". But man, because of original sin, has led to a true cosmic catastrophe, to a darkening of the modality of paradise and to the appearance of a new way of universal existence, marked by sin. The man also ceased to understand the true world, the way God created it and sustains it in His glory. Creation, just as Rs Creator, does not thrust itself upon man, who sees the universe through the prism of his fall which in such a manner obscures and covers it, that he becomes more and more obdurate to the action of God.

8

W kwestii ekologii wiary

71%

Sztumski W.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2004

|

vol. 2

|

issue 1

151-175

EN

Nowadays, we observe a progressive depreciation of faith together with the degradation of the social environment. It concerns faith in a broad sense here, not only religious but also faith in ideals, in ourselves, and the confidence to other people and to different social situations. We should not permit the further deflation of faith regarding the role which it plays in the life of people, their thinking, and doing, in integrating them in a world community as a result of globalization. On the contrary, it is necessary to strengthen our faith to care for it. Therefore, it is necessary to create an ecology of faith and to develop large, deep, and many-sided studies in this domain, because faith is a means for survival in the present endangered life environment.

PL

Obserwujemy obecnie postępującą deprecjację wiary, a wraz z nią degradację środowiska społecznego. Chodzi tutaj o szeroko rozumianą wiarę, nie tylko religijną, ale także wiarę w ideały, w siebie, zaufanie do innych ludzi i do różnych instytucji społecznych. Nie powinniśmy dopuścić do dalszej deflacji wiary w odniesieniu do roli, jaką odgrywa ona w życiu ludzi, ich myśleniu i działaniu, integrując ich ze wspólnotą światową w wyniku globalizacji. Wręcz przeciwnie, aby o nią dbać, trzeba wzmocnić naszą wiarę. Dlatego konieczne jest tworzenie ekologii wiary i rozwijanie szeroko zakrojonych, pogłębionych i wielostronnych studiów w tej dziedzinie, ponieważ wiara jest środkiem do przetrwania w zagrożonym współcześnie środowisku życia.

9

Wpływ zjawisk społecznych na współczesny kryzys ekologiczny w świetle encykliki Laudato si’

61%

Sadowski R. F.

Studia Ecologiae et Bioethicae

|

2017

|

vol. 15

|

issue 1

15-25

EN

In the encyclical Laudato Si’. On Care for our Common Home, Pope Francis sums up the rich legacy of his predecessors contained in the statements on the ecological question. The Pope’s standpoint actively involves the community of the Catholic Church into the mainstream of the contemporary environmental debate. It seems, that the Pope designates those social phenomena that have a particularly significant impact on the modern ecological crisis. The most important among them are: the intimate relationship between the poor and the fragility of the planet, the throwaway culture, the new ways of understanding the progress, and the proposal of a new lifestyle.

PL

Encykliką Laudato si’. W trosce o wspólny dom papież Franciszek podsumowuje bogaty dorobek swoich poprzedników zawarty w wypowiedziach na temat kwestii ekologicznej. Stanowisko papieża Franciszka aktywnie włącza wspólnotę Kościoła katolickiego w główny nurt współczesnej debaty ekologicznej. Wydaje się, że spośród wielu zjawisk społecznych papież wskazuje na kilka, które mają szczególnie znaczący wpływ na współczesny kryzys ekologiczny. Do najważniejszych należy zaliczyć: więź między ubogimi a kruchością naszej planety, kulturę odrzucenia, nowy model postępu oraz nowy styl życia.

10

Koncepcja ekosprawiedliwości w encyklice Laudato Si'

57%

Sadowski R. F.

Roczniki Teologiczne

|

2016

|

vol. 63

|

issue 3: Teologia moralna

151-166

EN

This article presents the account of justice presented by Pope Francis in his encyclical Laudato Si'. It also shows the continuity of teaching successive popes in the context of linking social issues and environmental issues; extending the scope of the concept of justice for all creation; and presenting intergenerational character of justice. The study also shows Christian inspiration of eco-justice and compliance of justice approach presented in the encyclical to contemporary ecophilosophical works. It seems that the best term for the papal concept of justice is „integral eco-justice”.

PL

Artykuł ten ukazuje ujęcie sprawiedliwości zaprezentowane przez papieża Franciszka w encyklice Laudato Si'. Zwraca uwagę na ciągłość nauczania kolejnych papieży w kontekście łączenia kwestii społecznej i kwestii środowiskowej, rozszerzenia zakresu przedmiotowego koncepcji sprawiedliwości na całe stworzenie oraz ukazanie międzypokoleniowego wymiaru sprawiedliwości. Opracowanie to ukazuje ponadto chrześcijańskie inspiracje koncepcji ekosprawiedliwości oraz zgodność ujęcia sprawiedliwości przedstawionego w encyklice ze współczesną myślą ekofilozoficzną. Wydaje się, że najlepszym określeniem tej koncepcji jest „integralna ekosprawiedliwość”.

Refine search results

8 Studia Ecologiae et Bioethicae

1 Roczniki Teologiczne

1 Seminare. Poszukiwania naukowe

5 Sadowski R. F.

2 Sztumski W.

1 Aptacy J.

1 Jaromi S.

1 Sadowski R.

2 2020

1 2018

3 2017

2 2016

2 2004

On the Ecology of Faith

Chrześcijańska koncepcja odpowiedzialności za środowisko w świetle encykliki Laudato si’

Teoretyczne i praktyczne zaangażowanie różnych tradycji religijnych w kwestię klimatyczną

Dialogical and Mediatory Potential of an Integral Ecology

Znaczenie humanistyki dla kształtowania realistycznych relacji człowieka do przyrody

Problematyka kryzysu ekologicznego w dokumentach Świętego i Wielkiego Soboru Cerkwi PrawosławnejProblematyka kryzysu ekologicznego w dokumentach Świętego i Wielkiego Soboru Cerkwi Prawosławnej

Człowiek i przyroda w nauce chrześcijańskiego Wschodu

W kwestii ekologii wiary

Wpływ zjawisk społecznych na współczesny kryzys ekologiczny w świetle encykliki Laudato si’

Koncepcja ekosprawiedliwości w encyklice Laudato Si'