Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  religious formation
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

The Pastoral Model of Educating Seniors at Universities of the Third Age at UPJPII in Krakow

100%
Dziedzic J.
Polonia Sacra
|
2023
|
vol. 27
|
issue 4
143-162
EN
Universities of the third age have become very popular in Poland and in the world. As institutions dealing with lifelong learning, they have the appropriate competencies to ensure that the various needs of seniors are met. U3A, established at UPJPII in Kraków in 2011, is one of such programs, dynamically operating in Poland. It is aimed not only at increasing the level of general knowledge but also at the religious formation of the students. The university has a religious profile and implements a pastoral and educational program, that includes lectures and workshops in the field of the Bible and anthropology, ethics, theology, philosophy and history of the Church, as well as an educational and cultural program (religious tourism, theatre arts), that is meant as a form of creative support for seniors. Plenary lectures and seminar workshops are complemented with the offer of additional educational and developmental classes. They include foreign language learning, computer courses, tourism, sports and cultural activities. Thanks to our U3A, many elderly people have improved their self-esteem and sense of dignity. They have also learned how to overcome problems related to old age and barriers preventing them from full participation in social and parish life.
2
Publication available in full text mode
Content available

PRAWDA I MIŁOSIERDZIE W KATECHEZIE MŁODZIEŻY

88%
Rayzacher - Majewska A.
Studia Ełckie
|
2016
|
vol. 18
|
issue 4
397 - 405
EN
The todayʼs religious education is coming across a lot of problem. They result not only from character and contents of the religious transmission, but also from the social-cultural context. In the catechesis of young people addi-tional difficulty is the age of the recipients. Young people are critical of reli-gion, particularly if werenʼt supposed to observe the chance of compliance of behaviours and attitudes with propagated principles. Young people often judged unilaterally assigning its negative traits. Also an unconcern is being accused young people with religious sphere. Such evaluations are hurting for young people. Often their attitudes are a word of the opposition to adults which stopped being authority. In catechesis it is necessary to devote more concern to young and support the transmission of the message with the witness of faith. You must also re-convince them of the truth that is not determined in the way of human compromise and agreement, but comes from God. The religious for-mation of young people should be based on the values transmitted by word and behavior. Among the categories of education are truth and mercy. Taking them into account can considerably influence to religious attitudes of young people and including them in the circle of pupils of Jesus.
3
Publication available in full text mode
Content available

Teatr i wychowanie (Theatre and Upbringing) Authors: Krzysztof Homa, Justyna Sprutta, Weronika Pudełko, Katarzyna Skulska

71%
Kalbarczyk A.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2020
|
issue 36
277-280
EN
The book Teatr i wychowanie (Theatre and Upbringing) by Krzysztof Homa, Justyna Sprutta, Weronika Pudełko and Katarzyna Skulska presents the history of the theatre, its essence, typology, as well as the role of the theatre in upbringing and therapy, especially for children. This book demonstrates, among others: • Greek mysteries as the beginning of the European theatre, • the history of the theatre in the world and Poland, • the school theatre in the past and present, • the essence of the theatre, as well as theatrical and paratheatrical genres. Moreover, in this book examples of paintings presenting the theatre are displayed. The reviewed book is a multi-author monograph.
4
Publication available in full text mode
Content available

„Dyrekcya zakonnego życia” – nieznany traktat z 1744 roku o formacji monastycznej nowicjuszek benedyktyńskich

63%
Gwioździk J.
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
|
2021
|
vol. 115
109-129
EN
In 1744, Joanna Sybilla Reytanówna, a Vilnius Benedictine abbess, published a book entitled “Dyrekcya zakonnego życia” (“Directions on Religious Life”). The tome comprises a collection of practical texts which were useful in the all-day formation of novices, hence it primarily contains specific teachings on various ways of improving life in the convent. The teachings are accompanied by appropriate prayers. The practical nature of the book can also be presumed given its small format, which means it could be read in any situation – all the more as the recommended exercises had to be performed throughout the activities planned for the entire day, following the rhythm of life in the monastery. The basic group of issues addressed in “Dyrekcya zakonnego życia” was related to specific methods of structuring the community life. The book presents a practical link between every activity and the spiritual realm, e.g. teaching distinct methods of meditation and spiritual conversation. It also provides instruction on imitating the Benedictine ‚virtues’ broken down into separate months as well as on practising excellence (broken down into days of the week). In her treatise, Joanna Sybilla Reytanówna referred both to the formation ideals pursued in the Chełmno congregation and the teachings and prayer customs promoted by Benedictines, former convent confessors and other ascetic authors. As a result, she managed to compose a unique compendium aimed at facilitating religious formation in a convent, which, at the same time, presents the ideals of monastic life in the Vilnius community.
PL
W 1744 r. wileńska ksieni benedyktynek Joanna Sybilla Reytanówna opublikowała książkę Dyrekcya zakonnego życia. Chodziło o rodzaj praktycznego zbioru tekstów, przydatnego w całodziennej formacji nowicjuszek, stąd zawarto tu przede wszystkim konkretne nauki, dotyczące różnych sposobów doskonalenia życia w zakonie. Uzupełniały je odpowiednie modlitwy. O praktycznej funkcji książki świadczy także jej mały format, umożliwiający lekturę w każdej dostępnej sytuacji, tym bardziej że przewidziane ćwiczenia należało prowadzić w trakcie zajęć przygotowanych na cały dzień, zgodnie z rytmem życia w klasztorze. Podstawowa grupa zagadnień poruszanych w Dyrekcji zakonnego życia odnosiła się do konkretnych metod kształtowania życia we wspólnocie. Każda czynność miała odniesienie do sfery duchowej. Odrębnie uczono sposobu medytacji oraz prowadzenia rozmowy duchownej. Przewidziano także opis naśladowania cnót św. Benedykta, z podziałem na poszczególne miesiące, oraz ćwiczenia się w doskonałości (z podziałem na dni tygodnia). W traktacie J.S. Reytanówna odwoływała się zarówno do ideałów formacji kongregacji chełmińskiej, jak i do nauk oraz zwyczajów modlitewnych, propagowanych przez benedyktynów, dawnych spowiedników konwentu oraz innych autorów ascetycznych. W konsekwencji powstało unikalne kompendium, mające na celu pomoc w formacji zakonnej, a jednocześnie ukazujące sposób ujęcia ideału życia mniszego w wileńskiej wspólnocie.
5

Duszpasterstwo akademickie KUL 1944-1989 jako ośrodek formacyjny lubelskiego środowiska akademickiego

63%
Choma-Jusińska M.
Roczniki Humanistyczne
|
2018
|
vol. 66
|
issue 2: Historia. Zeszyt specjalny
321-353
PL
Duszpasterstwo akademickie KUL było najstarszym i największym ośrodkiem w Lublinie, od 1967 r. pełniło funkcję duszpasterstwa diecezjalnego. Na tle innych placówek w mieście wyróżniało się systematyczną i wielopłaszczyznową posługą w środowisku akademickim. Duszpasterstwo KUL w całej swojej powojennej historii było ważnym ośrodkiem kształtowania duchowego i moralnego lubelskiej inteligencji. Oddziaływało masowo, ale także formowało elitę społeczeństwa katolickiego. Jego niewątpliwą zasługą było zintegrowanie tych kilku procent społeczności akademickiej, która uczestniczyła w pracy ośrodka.
EN
The paper in the synthetic way presents history of the university chaplaincy of Catholic University of Lublin during the years 1944-1989. It was the oldest and the most influential center of pastoral work in Lublin. It discusses the most important forms of activity (religious and intellectual formation, charity work). The author also draws attention to the political context of pastoral activity. The article emphasizes ways and methods the chaplaincy accomplished its essential goal: to create a mature Christians who consciously and responsibly effect on their social environment.
6
Content available remote

Kształcenie członków instytutów zakonnych w Polsce

63%
Borzęcki Ł.
Kościół i Prawo
|
2019
|
issue 8 (21) nr 2
73-85
PL
Prawo do kształcenia członków instytutów zakonnych gwarantuje zarówno ustawodawstwo Rzeczypospolitej Polskiej, jak też prawo kanoniczne Kościoła katolickiego. Potrzeba kształcenia tkwi w człowieku jako osobie i prowadzi do integracji tożsamościowej osoby. Dzięki temu profesi i duchowni mogą służyć Bogu i Kościołowi jako pełniący konkretny charyzmat własny dla każdego instytutu. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r., obficie czerpiąc z dokumentów Soboru Watykańskiego II, nakazuje rozszerzenie formacji duchowej, apostolskiej, doktrynalnej i pastoralnej na wszystkich konsekrowanych, gdyż dotąd tak szerokie kształtowanie zarezerwowane było głównie duchownym i zakonnikom tzw. „pierwszego chóru”. Wielkie znaczenie dla kształtowania się duchownych ma obecnie nowe Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis z 2016 r. pt. Dar Powołania do Kapłaństwa. Na jego podstawie konferencje biskupów oraz kleryckie instytuty zakonne wypracują własne szczegółowe normy formacji kapłańskiej. Nacisk położony w nim został na wymiar duchowy, ludzki i braterski, apostolski, kulturowy i zawodowy oraz wymiar charyzmatu spajający wymienione wcześniej płaszczyzny rozwoju i kształcenia kandydatów do kapłaństwa.
EN
The right to educate members of religious institutes is guaranteed both by the legislation of the Republic of Poland and by the canon law of the Catholic Church. The need for education lies in the person as a person and leads to the person’s identity integration. The professions and clergy with this can serve God and the Church as a concrete charism for each institute. The 1983 Code of Canon Law and the documents of the Second Vatican Council mandates the extension of spiritual, apostolic, doctrinal and pastoral formation to all consecrated persons, because until now such a broad formation was reserved mainly for clerics and religious of the so-called the “first choir”. The new Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis of 2016 titled “The Gift of the Priestly Vocation” is of great importance for the formation of the clergy. For this reason the bishop’s conferences and the clerical religious institutes are to develop their own detailed provisions on priestly formation. The significant feature of formation is spiritual, human and fraternal dimension of formation. It is also important to discover charism that holds together all the previously mentioned characteristics of the formation of candidates for the priesthood.
7
Publication available in full text mode
Content available

Warunki przyjęcia do instytutu zakonnego

51%
DOMASZK A.
Prawo Kanoniczne
|
2016
|
vol. 59
|
issue 4
49-82
EN
The religious institutes in the Catholic Church priorities the issue of the formation of candidates. Vocation to a religious life is verified at the initial stages: in prenovitiate and novitiate. This article mentioned the canonical and legal requirements determining validity and honesty of the admission, first to a postulant and then to a novitiate. A decision concerning the admission of candidates is made by higher superiors. Guidelines in making the decisions are provided by recognition of age, health, personality and maturity of the interested. Subsequently, the superiors must exclude the existence of any obstacles which would cause nullity of the legal transaction: admission to novitiate. Their decision is based on prior familiarization with documents and certificates which are demanded or required by the common law of the Church and own law of a religious institute. They should also consider prohibitions concerning novitiate admissions since although they do not cancel the decision, ignoring them would be an ill deed. The actions of superiors, taken meticulously and in accordance with the Canon Law, will result in good discrimination and admission of  appropriate and suitable candidates, and that, eventually, will prove favorable to the latter and the institute itself.
PL
Życie zakonne jest specyficznym zaproszeniem osoby, która odczytuje swoje życiowe  powołanie w duchu wiary, jak również w przeżywaniu radości życia. Powołanie do życia zakonnego rozeznaje się na wstępnych etapach: przede wszystkim w prenowicjacie i nowicjacie. W opracowaniu przywołano kanoniczno-prawne wymagania, które stanowią o ważności i godziwości przyjęcia, najpierw do postulantatu, a następnie nowicjatu. Decyzję o przyjęciu kandydatów podejmują przełożeni wyżsi. Wytycznymi dla dokonania tej decyzji są rozeznanie: wieku, zdrowia, charakteru i dojrzałości zainteresowanych. Następnie przełożeni muszą wykluczyć istnienie przeszkód, które powodowałyby nieważność czynności prawnej: przyjęcia do nowicjatu. Ich decyzja opiera się na zapoznaniu się z dokumentami i świadectwami, których domaga się albo zaleca prawo powszechne oraz własne instytutu zakonnego. Powinni rozważyć także zakazy przyjęcia do nowicjatu, które choć nie unieważniają decyzji, to jednak ich zignorowanie powoduje niegodziwość działania. Zaniedbanie tych działań skutkować może negatywnymi konsekwencjami dla powołanego, jak i samego instytutu. Natomiast czynności przełożonych, dokonane skrupulatnie i zgodnie z prawem kanonicznym, owocują dobrym rozeznaniem i przyjęciem do instytutu odpowiednich oraz zdatnych kandydatów, co w sumie służy dobru tych ostatnich oraz samego instytutu. Kościół z największą starannością troszczy się o formację zakonników, co także jest współczesnym wyzwaniem. Zmniejszenie się liczby zakonników, co zauważa się w niektórych regionach świata, należy zrekompensować ich jakością, która w dużym stopniu zależy od formacji.
8
Publication available in full text mode
Content available

Il concetto dei seminari minori alla luce del decreto conciliare "Optatam totius" e dell'insegnamento ecclesiastico post-conciliare

38%
Selejdak R.
|
2016
|
vol. 22
|
issue 47
5-24
PL
Niższe Seminaria Duchowne są ukazane przez Dekret soborowy Optatam totius i kościelne nauczanie posoborowe jako instytucje założone w celu pielęgnacji zalążków powołania, które przejawiają się w odpowiednich przymiotach ludzkich i wierze alumnów, prowadzących do rozeznania życiowego powołania i pewnej fascynacji kapłaństwem służebnym. Seminaria te stanowią środowisko sprzyjające dojrzewaniu u młodego człowieka powołania, którym obdarzył go Bóg. Środkami wychowawczymi są w nich specjalna formacja religijna oraz właściwe kierownictwo duchowe. Niższe Seminaria Duchowne powinny być wspólnotami prawdziwie wychowawczymi. Styl życia i proces wychowawczy, który proponują trzeba dostosować do młodzieńczego wieku alumnów, ich mentalności, poziomu umysłowego, etapu rozwoju i wskazań psychologii. Nie powinno się też zaniedbywać nabywania przez nich odpowiedniego doświadczenia w sprawach ludzkich ani utrudniać im kontaktów z własną rodziną. Nauczanie, jaki mają otrzymać, tak należy zaprogramować, aby mogli naukę kontynuować bez przeszkód gdzie indziej, jeśli obiorą inny sposób życia. Wychowawcy Niższych Seminariów Duchownych winni być wybierani przez Biskupów spośród najlepszych kapłanów diecezjalnych, odznaczających się pobożnością, gruntownym wykształceniem, odpowiednim doświadczeniem duszpasterskim, gorliwością i dobrym wykształceniem pedagogicznym. Ich zasadniczym zadaniem jest pomaganie alumnom we właściwym i roztropnym rozeznaniu życiowego powołania.
XX
Minor Seminaries are presented in the conciliar Decree Optatam totius and in the post conciliar teaching of the Church as institutions established to cultivate the seeds of vocation, which express themselves in the human qualities and a faith directed towards a serious approach to vocational discernment and a particular attraction towards the priesthood. These Seminaries are established as a setting for vocational growth. The educational means applied are a special religious formation and appropriate spiritual direction. Minor Seminaries must be truly educational communities. The way of life which they offer should be appropriate to age, mentality, development and to the criteria of a healthy psychology, without neglecting a suitable experience of human life and family relationships. The studies should be arranged in such a way that they do not created difficulties for those who intend to follow them, in the event that they leave the Minor Seminary. The educators of Minor Seminaries must be chosen by the Bishops from among the best diocesan priests and must be recognised for their devotion and sound doctrine, appropriate personal experience, zeal for souls and a particular aptitude for formation and teaching. Their principle task is to help seminarians in their fitting and prudent vocational discernment.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.