Search results

1

PRZESŁANKI ZWOLNIENIA POLICJANTA ZE SŁUŻBY NA PODSTAWIE ART. 41 USTAWY O POLICJI — WYBRANE ZAGADNIENIA W KONTEKŚCIE ZASADY RES IUDICATA

100%

Terlega J.

Przegląd Policyjny

|

2017

|

vol. 2(126)

73-89

PL

Artykuł dotyczy odpowiedzialności administracyjnej funkcjonariuszy Policji. Omówiono w nim m.in. interesujące przesłanki zwolnienia ze służby oraz niektóre uwarunkowania postępowania w tym zakresie. Dokonano także analizy wpływu zasady res iudicata na postępowanie i przesłanki zwolnienia policjanta ze służby.

2

Problemy związane z tzw. konstrukcją ciągłości przestępstwa w odniesieniu do instytucji prawa karnego procesowego – res iudicata oraz zakazu ne bis in idem

81%

Krawczyk P.

Problemy Prawa Karnego

|

2021

|

vol. 5

|

issue 2

1-29

EN

Przemysław Krawczyk discusses the impact of institutions related to the continuity of a crime on the substantive validity of judgments in criminal cases and the ne bis in idem prohibition that flows from it. The study presents the views of doctrine and judicature which treat the scope of the validity of substantive judgment in relation to conduct (acts) committed in the conditions of continuity. It should be noted at the outset that positions on this issue tend to be diametrically different. Moreover, Krawczyk points out how important it is to set temporal limits to the continuity of an offence. This issue is of considerable importance from the point of view of the substantive validity of a ruling issued in a criminal trial, because incorrect or insufficiently precise delimitation of these limits may result in a violation of some fundamental principles of criminal law, both substantive and procedural.

3

Prawomocność decyzji prokuratorskich kończących postępowanie przygotowawcze w świetle dyrektywy ne bis in idem

75%

Gerecka-Żołyńska A.

Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

|

2019

|

vol. 81

|

issue 2

83-96

EN

The article deals with the procedural consequences of a prosecutor’s decision closing criminal proceedings in the light of the application of the ne bis in idem prohibition. The analysis of the problem is carried out within two thematic areas designated by the scope of the ne bis in idem prohibition, namely in national conditions and within the framework of cooperation with the Member States of the EU. It is assumed that final prosecutor’s decisions on the termination of criminal proceedings create conditions for the ne bis in idem prohibition, when there is an attempt to re-initiate criminal proceedings against the same person for the same act. This tendency is not only characteristic of the Polish system, but is also visible in the criminal-law legislation of other EU Member States, and meets with cautious approval in the case law of the Court of Justice of the European Union (CJEU). As part of the penal cooperation of EU Member States for the interpretation of Article 54 of the Convention implementing the Schengen Agreement, the CJEU’s case law, in which the principle of the mutual recognition of judgments and judicial decisions is primarily used, is of the utmost importance. The connection between the application of the rule ne bis in idem and the principle of the mutual recognition of judgments and judicial decisions in the framework of criminal cooperation between EU Member States results from the fundamental role that this principle fulfills with regulations adopted in the Treaty on the functioning of the EU (Section: Area of Freedom, Security and Justice). The article shows that the concept of classifying the principle ne bis in idem in the Polish criminal procedural system as a negative procedural condition defined in Article 17 para. 1 item 7 of the Code of Criminal Procedure is the optimal solution, assuming that the res iudicata effect is reserved exclusively for the assessment of court judgments. The importance of the issue of the identity of the act as one of the criteria for the application of the ne bis in idem prohibition is also duly emphasized, given the thesis, which is referred to especially in the jurisprudence of the CJEU, that in such situations it is necessary to determine whether the act to which the final judgment relates is the same as the factual basis for the investigation or inquiry in which the decision to discontinue the proceedings is to be issued without assessing the adopted legal classification of the act or the legal interest of the State.

PL

Artykuł dotyczy procesowych skutków prawomocnych decyzji prokuratora o zakończeniu postępowania karnego w konfrontacji z stosowaniem zakazu ne bis in idem. Analiza problemu przeprowadzona została w obrębie dwóch płaszczyzn tematycznych wyznaczonych zakresem obowiązywania zakazu ne bis in idem, tzn. w warunkach krajowych i w ramach współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. W rozważaniach przyjęto, że prawomocne decyzje prokuratorskie o zakończeniu postępowania karnego stwarzają warunki do stosowania zakazu ne bis in idem, gdy pojawia się próba ponownego wszczęcia postępowania karnego wobec tej samej osoby o ten sam czyn. Tendencja ta nie jest charakterystyczna wyłącznie dla systemu polskiego, ale widoczna jest także w ustawodawstwie karnoprocesowym innych państw członkowskich UE, budzi aprobatę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ale ostrożną. W ramach współpracy karnej państw członkowskich UE dla wykładni art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen pierwszoplanowe znaczenie ma orzecznictwo TSUE, w którym przede wszystkim wykorzystywana jest zasada wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych. Związek stosowania zakazu ne bis in idem z zasadą wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych w ramach współpracy karnej państw członkowskich UE wynika z fundamentalnej roli, jaką zasada ta pełni wobec regulacji przyjętych w Traktacie o funkcjonowaniu UE (Dział: Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości). W artykule wykazano, że w przyjęta w polskim systemie karnoprocesowym koncepcja klasyfikowania zakazu ne bis in idem jako ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego jest rozwiązaniem optymalnym przy założeniu, że skutek res iuducata systemowo zastrzeżony jest wyłącznie dla oceny orzeczeń sądowych. Zwrócono też w odpowiednim zakresie uwagę na znaczenie kwestii tożsamości czynu jako jednego z kryteriów stosowania zakazu ne bis in idem, aprobując powielaną, zwłaszcza w orzecznictwie TSUE, tezę, że w zaistniałej sytuacji niezbędne jest ustalenie, czy czyn, którego dotyczy prawomocne orzeczenie, jest tożsamy z podstawą faktyczną śledztwa lub dochodzenia, w którym postanowienie o umorzeniu postępowania ma zostać wydane z pominięciem oceny przyjętej kwalifikacji prawnej czynu lub interesu prawnego państwa.

4

Nad koncepcí dovolání v civilních věcech

58%

Dvořák B.

Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

|

2018

|

vol. 157

|

issue 4

343-353

EN

The article deals with the conception of review appeal in civil matters. In particular, it points out that the current Czech legislation treats the review appeal as an extraordinary appeal. Reasons for this approach are subject to criticism. Firstly, the author argues that dealing the review appeal as an extraordinary appeal may be more expensive and less effective. Secondly, the author doubts that the recommendations of the Council of Europe require such a conception of the review appeal. Finally, the criticized conception of review appeal can no longer be justified by the division of competences in the federal state. The author concludes that an incorrect legal assessment of the case is not appropriate as a reason for extraordinary appeal. In compliance with the ECHR case-law, the reasons for breaking the res iudicata should consist only in the fundamental defects of a final and binding decision. However, an incorrect legal assessment of the case by the lower court does not constitute such a serious defect. The review appeal should therefore be designed as an ordinary appeal (as an ordinary third instance).

5

Refleksje na temat kodeksowej regulacji kar administracyjnych

58%

Majczak P.

Ius Novum

|

2020

|

vol. 14

|

issue 1

112-131

EN

Due to the repressive nature and painfulness of pecuniary administrative penalties, the legislator decided to regulate general rules of their imposition. The framework regulations in the field were introduced to the Act of 14 June 1960: Code of Administrative Procedure. These are applicable only when separate provisions do not contain special solutions. This causes a critical practical problem concerning the relationship between the general provisions of Part IVa CAP and the provisions of special statutes. The article aims to present the origin of the general provisions concerning pecuniary administrative penalties, to draw attention to the most important aspects of the application of new regulations with the use of examples illustrating a penalty for the occupation of a road lane, and to propose a solution to the conflict in the relationship between the application of the Act on public finance, the Tax Law and the Code of Administrative Procedure in relation to administrative penalties. The phrasing of the provisions is unclear and poses a risk of considerable adjudicating discrepancies, which will create a necessity to pass an abstract resolution concerning this issue by the Supreme Administrative Court. The author uses an analytic-dogmatic and empiric-legal research method in the article.

PL

Ze względu na represyjny charakter i dolegliwość administracyjnych kar pieniężnych, ustawodawca zdecydował się na unormowanie zasad ogólnych ich wymierzania. Regulacje ramowe w tym zakresie zostały wprowadzone do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego. Są one stosowane jedynie wówczas, gdy przepisy odrębne nie zawierają szczególnych rozwiązań. Rodzi to doniosły problem praktyczny, dotyczący relacji między przepisami ogólnymi Działu IVa k.p.a. a unormowaniami ustaw szczególnych. Celem artykułu jest nakreślenie genezy wprowadzenia przepisów ogólnych z zakresu administracyjnych kar pieniężnych, zwrócenie uwagi na najistotniejsze aspekty stosowania nowych regulacji z wykorzystaniem przykładów dotyczących kary za zajęcie pasa drogowego, a także przedstawienie propozycji rozwiązania konfliktu w relacjach między stosowaniem wobec kar administracyjnych ustawy o finansach publicznych, ordynacji podatkowej oraz kodeksu postępowania administracyjnego. Niejasny sposób redakcji przepisów rodzi ryzyko, że dojdzie do rozbieżności orzeczniczych dużych rozmiarów, co spowoduje konieczność podjęcia uchwały abstrakcyjnej w tym zakresie przez NSA. W artykule zastosowano analityczno-dogmatyczną oraz empiryczno-prawną metodę badawczą.

Refine search results

1 Ius Novum

1 Problemy Prawa Karnego

1 Przegląd Policyjny

1 Právník. Teoretický časopis pro otázky státu a práva (The Lawyer - Scientific Review for Problems of State and Law)

1 Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny

1 2021

1 2020

2 2019

1 2018

1 Dvořák B.

1 Gerecka-Żołyńska A.

1 Krawczyk P.

1 Majczak P.

1 Terlega J.

PRZESŁANKI ZWOLNIENIA POLICJANTA ZE SŁUŻBY NA PODSTAWIE ART. 41 USTAWY O POLICJI — WYBRANE ZAGADNIENIA W KONTEKŚCIE ZASADY RES IUDICATA

Problemy związane z tzw. konstrukcją ciągłości przestępstwa w odniesieniu do instytucji prawa karnego procesowego – res iudicata oraz zakazu ne bis in idem

Prawomocność decyzji prokuratorskich kończących postępowanie przygotowawcze w świetle dyrektywy ne bis in idem

Nad koncepcí dovolání v civilních věcech

Refleksje na temat kodeksowej regulacji kar administracyjnych