Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  retreat
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The disintegration of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR) has substantially changed the shape of the international environment. The role of the world power shaping international relations fell to the United States. Undoubtedly, it was a result of the triumph in the Cold War rivalry. The Russian Federation, the successor of the USSR, found itself in a diametrically opposite position. It faced the challenge of determining its place in the new international reality. Due to its political and economic weakness, it was doomed to build this position in cooperation with the West. This article deals with the relations between the Russian Federation and the West in the years 1991-2014. The author aims to identify factors shaping those relations and describe the mutual relations, focusing on key events. The study carried out confirms that the mutual Russian-Western relations over the years were characterized by both successes and failures, which, regardless of their character, shaped these relations.
PL
Kościół od wieków dbał o godne reprezentowanie stanu kapłańskiego. Tych duchownych, którzy zaniedbywali swoje obowiązki surowo napominał lub kierował na rekolekcje pokutne do miejsc odosobnienia. Przez długi czas tymi miejscami pokuty były klasztory, gdzie w ciszy i skupieniu pokutnik przechodził proces poprawy. W XIX wieku zaczęto zakładać specjalne zakłady dla księży demerytów. Na terenie Królestwa Polskiego instytut taki został założony w 1836 roku w Liszkowie z przeznaczeniem dla 30 osób. Obowiązywał tam surowy regulamin a nad całością czuwał regens wybierany spośród kapłanów zgłoszonych przez biskupów diecezji z terenu Królestwa. W 1852 roku ukazem carskim dom poprawy przeniesiony został z Liszkowa do klasztoru pobenedyktyńskiego na Świętym Krzyżu, gdzie działał do czasu powstania styczniowego. W 1866 roku dekretem biskupa sandomierskiego przeniesiony został do klasztoru dominikanów w Wysokim Kole. Funkcjonował tam do 1885 roku. Przykład tej instytucji świadczy o tym, że Kościół starał się reagować na sprzeniewierzanie się stanowi kapłańskiemu odsuwając duchownych od pełnionych funkcji i nakazując im pokutę, aby nie budzić zgorszenia wśród wiernych a samym kapłanom dać szansę na poprawę.
EN
For ages the Church has taken care of a worthy representation of the priesthood. Priests who had neglected their duties were severely admonished or sent to penitential retreat. For a long time the places of retreat were monaste ries, where the penitent underwent the process of correction in silence and concentration. In the 19 th century special institutions began to be established for sinful priests. Such an institution for 30 priests was established in Liszków, in the Kingdom o f Poland in 1836. The house had very strict rules and was supervised by a priest chosen from among those proposed by diocesan bishops from the Kingdom. In 1852 by the tsar’s orders the correction house was moved from Liszków to the post Benedictine Holy C ross monastery, where it functioned until the January Uprising. In 1866 by the decree of the Bishop of Sandomierz it was moved to the Dominican Monastery in Wysokie Koło, where it functioned until 1885. The example of this institution testifies to the fac t that the Church strove to react to the misbehaviour of priests by removing them from duty and ordering penance so as not to rise scandal among the faithful and give the priests themselves a chance for correction.
EN
The article presents the canonical aspect of parish retreat. First, the article presents the parish retreat as one of the forms of pastoral work. Next, it describes the concept and pur- pose of the parish retreat. The nal part of the article is dedicated to the subject and the addressees of the parish retreat.
PL
Niniejszy artykuł przedstawia rekolekcje para alne w perspektywie prawa kanonicznego. Na początku rekolekcje zostały ukazane jako forma pracy duszpasterskiej. Następnie opi- sano ich pojęcie i cel. Ostatnia z zasadniczych części artykułu została poświęcona tematom i adresatom rekolekcji.
EN
The article discusses the retreat programme of 1820, addressed to Krakow clerical students by bishop Jan Paweł Woronicz.
PL
Artykuł omawia rekolekcje 1820 roku, skierowane do kleryków krakowskich przez biskupa Jana Pawła Woronicza.
5
Publication available in full text mode
Content available

Rekolekcje w Internecie

58%
EN
The article shows a scientific approach which is rarely discussed. A legal and canonical analysis concerns a form of the proclamation of the Word of God which occurs during a retreat exercise. The article discusses etymology and a definition of retreat; retreat norms of universal law of the Church and the law of the particular Churches are invoked. The subject and content of the retreat are presented, their division (open, semi-open and closed) is made and then a possibility of practising retreat on the Internet is shown.
PL
Opracowanie stanowi przyczynek do naukowego ujęcia rzadko poruszanego zagadnienia. Analizie prawnokanonicznej poddano nadzwyczajną formę głoszenia Słowa Bożego, jaka ma miejsce w czasie ćwiczeń rekolekcyjnych. Omówiono etymologię i definicję rekolekcji, przywołano rekolekcyjne normy prawa powszechnego Kościoła i prawa Kościołów partykularnych, zaprezentowano podmiot oraz treść rekolekcji, dokonano ich podziału (otwarte, półotwarte i zamknięte), a następnie ukazano możliwości praktykowania rekolekcji w Internecie.
PL
Zamek „Lipowiec” (gm. Babice, pow. Chrzanów, woj. małopolskie) od przełomu XIII i XIV stulecia odgrywał istotną rolę w dziejach Małopolski oraz Kościoła krakowskiego. W kolejnych wiekach był on nie tylko warownią i rezydencją hierarchów, ale także miejscem rekolekcji dla duchownych oraz wiezieniem biskupim. Obecnie zaś – zachowany w formie trwałej ruiny – stanowi jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych regionu. Profesjonalne badania historyczno-architektoniczno-archeologiczne tego obiektu przeprowadzone zostały jednak dopiero w drugiej połowie XX w., a pozyskany wówczas materiał zabytkowy po dziś nie doczekał się szczegółowego opracowania. Niniejszy artykuł zawiera propozycję analizy zespołu średniowiecznej ceramiki lipowieckiej, odkrytej podczas prac badawczych z lat 1967-1974. Omówienie uwzględnia zarówno aspekt technologiczny, jak i klasyfikację rodzajową zabytków (w tym typologię charakterystycznych część naczyń oraz ich ornamentyki). Zaprezentowano również przesłanki, które posłużyły do ustalenia chronologii zespołu – analogie technologiczne i stylistyczne oraz informacje, wynikające z pozycji stratygraficznej danego znaleziska. Całość analizy pozwala zatem nie tylko na scharakteryzowanie omawianej grupy zabytków, ale także na wysnucie wniosków co do kierunków wpływów stylistycznych i oddziaływań technologicznych w zakresie średniowiecznego garncarstwa w tej części Małopolski. Integralną część artykułu stanowią tablice z rycinami.
XX
The Lipowiec Castle (Babice municipality, Chrzanów district, Małopolska prov-ince) played a considerable role in the history of Małopolska province and the church of Cracow since the break of the 13th and 14th centuries. During the following ages it was not only a fortress and the residence of hierarchs but also a place of retreat for the clergy and a bishopric prison. Nowadays – preserved in the form of a sustainable ruin – it constitutes one of the more interesting tourist attractions of the region. Profession-al historic-architectural-archeological research of the object was conducted only in the second half of the 20th century and the historical material obtained at that time has not been researched in detail up to now. The present article contains a proposal of an analysis of medieval earthenware from Lipowiec discovered during the research work in 1967-1974. The presentation consists both of the technological aspect and the generic classification of the earthenware (including a typology of characteristic parts of the pottery and its ornamentation). It also presents premises on which chronology has been based – technological and stylistic analogies as well as information based on stratigraphic position of each find. The whole analysis allows not only to characterise the researched earthenware but also to make some conclusions about stylistic influ-ences and technological effect in respect of medieval pottery in this part of Małopol-ska. Illustration templates constitute an integral part of the article.
PL
Przedmiotem artykułu jest ukazanie problemu zgodności przepisów dotyczących zwolnień uczniów z zajęć szkolnych w celu udziału w rekolekcjach wielkopostnych z zasadą równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych. Analizując tę problematykę autor dochodzi do stwierdzenia, że uzależnienie otrzymania prawa do zwolnień z zajęć szkolnych od wymogu zadeklarowania przez uczniów uczestnictwa w szkolnej nauce religii jest dyskryminujące i narusza konstytucyjną zasadę równości wobec prawa oraz jest niezgodne z zasadą równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych. Powoduje ponadto dyskryminację uczniów, gdyż stwarza warunki do uzyskania przedmiotowych zwolnień tylko tym uczniom, którzy należą do wyznań chrześcijańskich. Autor postuluje by uczestniczenie w religii jako przedmiocie edukacji szkolnej nie było wiązane z obowiązkiem wykonywania przez uczniów określonych praktyk religijnych, ponieważ rekolekcje nie są elementem edukacji szkolnej prowadzonej w ramach systemu oświaty. Prawo do ewentualnego uzyskiwania zwolnień przez uczniów na udział w rekolekcjach winno zostać uregulowane nie w prawie oświatowym, lecz w akcie prawnym odnoszącym się do wolności religijnej jednostek.
EN
The subject of this article is to present the issue of compliance of regulations concerning students’ exemptions from school classes in order to participate in Lent retreat with the rule of equal rights of churches and other religious associations. While analyzing these issues the author comes to a conclusion that dependence of obtaining right to exemption from school classes on requirement of pledging participation by students in school religious education is discriminative and violates the constitutional rule of equality towards law and it is not in accordance with the rule of equal rights of churches and other religious associations. Moreover it causes discrimination of students since it creates conditions to obtain subject exemptions only for those students who belong to Christian denominations. The author demands that participation in religious education as a subject of school education shall not be associated with a duty of performing by students particular religious observances as a retreat is not an element of school education conducted within the educational system. The right to possible obtainment of exemptions by students for participation in a retreat should be regulated not in educational law but in a legal act referring to religious freedom of individuals.
EN
Already in the spring of 1919, due to the threat of a German invasion, the Polish command had to prepare a plan of evacuation from the occupied territories of Lithuania and Belarus. Subsequent plans, prepared during the period of success of the Polish troops and the march to the east, assumed evacuation of small areas on endangered sections of the front. Tukhachevsky’s first offensive in May 1920 revealed the deficiencies of Polish evacuation plans, such as lack of rolling stock, poor communication, insufficient cooperation with civil authorities, a spontaneous and barely controllable evacuation of civil population and state administration. The experience gathered allowed to prepare more precise evacuation instructions. No one, however, predicted the scale of the evacuation that had to be carried out in summer 1920. It was managed by the military authorities. It was supervised by military authorities and covered the entire front line from Latvia to the border with Romania. It involved the transportation of cargo and people 400–600 km into the country and took place under constant enemy pressure, especially in the northern section of the front. It was based mainly on railroads, the only fast and capacious means of transport at that time. Despite extremely difficult conditions and inevitable chaos, a lot of valuable equipment and supplies were saved, tens of thousands of injured people and refugees were evacuated, as well as valuable rolling stock necessary for the successful regrouping of troops for the Wieprz counteroffensive.
RU
Еще весной 1919 г. из-за угрозы немецкого вторжения у Верховного командования польской армии возникла необходимость подготовить план эвакуации с оккупированных территорий Литвы и Белоруссии. Последующие планы, разработанные в период успеха польской армии и продвижения на восток, предусматривали эвакуацию небольших участков фронта, находящихся в опасном положении. Первое наступление Тухачевского в мае 1920 г. выявило недостатки польских планов эвакуации, в том числе недостаточное оснащение железных дорог, неисправности связи, недостаточное взаимодействие с гражданскими властями, стихийную, трудно контролируемую эвакуацию населения и государственной администрации. Полученный опыт позволил составить более точную инструкцию по эвакуации. Однако никто не предвидел масштабы эвакуации, которую необходимо было провести летом 1920 года. Руководили ею военные власти. Эвакуация проходила по территориям, связанным практическим со всем фронтом от Латвии до границы с Румынией. Это было продиктовано необходимостью перевозки грузов и людей на 400–600 км вглубь страны. Эвакуация проходила под постоянным натиском противника, особенно на северном участке фронта, и, в основном, с помощью поездов – единственного в то время быстрого и вместительного транспортного средства. Несмотря на чрезвычайно тяжелые условия и неизбежные ситуации хаоса, было спасено много ценного оборудования и припасов, эвакуированы десятки тысяч раненых и беженцев, а также ценные в той ситуации поездные составы, необходимые для успешного проведения перегруппировки войск для контрнаступления со стороны реки Вепш.
PL
Dowództwo polskie już wiosną 1919 r., w związku z groźbą inwazji niemieckiej, stanęło przed koniecznością przygotowania planu ewakuacji z zajętych terenów Litwy i Białorusi. Kolejne plany powstające w okresie sukcesów wojsk polskich i marszu na wschód przewidywały ewakuację niewielkich obszarów na zagrożonych odcinkach frontu. Pierwsza ofensywa Michaiła Tuchaczewskiego w maju 1920 r. obnażyła niedostatki polskich planów ewakuacyjnych, m.in. braki taboru kolejowego, szwankującą łączność, niedostateczną współpracę z władzami cywilnymi, samorzutną, trudną do opanowania ewakuację ludności i administracji państwowej. Zebrane doświadczenia pozwoliły przygotować bardziej precyzyjną instrukcję ewakuacyjną. Nikt jednak nie przewidział rozmiarów ewakuacji, jaką trzeba było przeprowadzić latem 1920 r. Kierownictwo nad nią sprawowały władze wojskowe. Objęła zaplecze całego frontu od Łotwy po granicę z Rumunią. Wiązała się z koniecznością przewozu ładunków i ludzi na odległość 400–600 km w głąb kraju. Przebiegała w warunkach stałego nacisku nieprzyjaciela, zwłaszcza na północnym odcinku frontu. Oparta była głównie na kolei, jedynym wówczas szybkim i pojemnym środku transportu. Mimo ekstremalnie trudnych warunków i nieuniknionych przypadków chaosu ocalono masę cennego sprzętu, zapasów, ewakuowano dziesiątki tysięcy rannych oraz uchodźców i cenny tabor kolejowy niezbędny dla pomyślnego przeprowadzenia przegrupowania wojsk do kontrofensywy znad Wieprza.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.