Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  righteousness
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Zasada sprawiedliwości w posłudze sędziego kościelnego

100%
Kantor R.
Studia Socialia Cracoviensia
|
2012
|
vol. 4
|
issue 2
EN
It is the duty of the judge to care for justice and peace in the community of God’s people. Justice is a virtue which the judge ought to demand also from himself. Therefore, he should permanently improve moral precepts in himself. He ought to develop good manners and everything which can influence the realization of the principle of justice. The article “The principle of justice in the service of the judge of ecclesiastical court” consists of three parts. The first part deals in general with the notion of justice itself. In the second part, some statements of the Popes, John Paul II and Benedict XVI, on justice in ecclesiastical courts are presented. The notion of justice as an essential attribute of the judge of ecclesiastical court is discussed in the third part of the article.
2

Праведная и грешная старость в творчестве Всеволода Соловьева

84%
Nikolski J.
Slavica Wratislaviensia
|
2016
|
vol. 163
117-128
EN
The article analyzes the perception of old age in the works by Vsevolod Solovyov, it is noted that in the interpretation of the age is of a polar nature. The writer divides the elderly sinful and righteous. Last by their virtuous lives overcome the weakness of age and actively help others. So he showed his Christian life-affirming attitude. Тhe writer managed to escape from the temptation to translate their works only in the illustration of Christian tenets.
PL
W artykule analizie poddano wizje starości obecne w prozie Wsiewołoda Sołowjowa (1849–1903), zwracając uwagę na ich dwojaki charakter. Pisarz wyraźnie dzieli starców na grzeszników i sprawiedliwych. Ci ostatni, dzięki swemu cnotliwemu życiu, pokonują słabości wieku i aktywnie pomagają bliźnim. To charakterystyczna dla twórczości Sołowjowa postawa chrześcijańskiej afirmacji życia, przy czym rosyjskiemu beletryście udało się uciec od pokusy traktowania swoich dzieł wyłącznie jako ilustracji chrześcijańskich przykazań.
3
Publication available in full text mode
Content available

Pojęcie sprawiedliwości według ks. dra Marcina Lutra

84%
Brudny G.
Nurt SVD
|
2019
|
issue 1
206-220
PL
Nie można badać teologii ks. dra Marcina Lutra w oderwaniu od jego biografii i kontekstu historycznego. Dom rodzinny, wychowanie, edukacja, życie zakonne, przeżycia osobiste – wszystko to wywarło wielki wpływ na reformatora z Wittenbergi i jego teologię. Głównym obszarem zainteresowań ojca reformacji stało się pytanie o sprawiedliwość Boga oraz sprawiedliwość (lub jej brak) człowieka. Odpowiedzi szukał on w Biblii. Tam odnalazł prawdę, wedle której człowiek nigdy nie osiągnie sprawiedliwości bez łaski Jezusa Chrystusa. Tę łaskę człowiek przyjmuje poprzez wiarę i odtąd może żyć sprawiedliwością darowaną mu przez wcielonego Syna Bożego. Wiara czyni osobę (fides facit personam) – powiedział Luter. W tych słowach można również doszukać się wykładni etycznej reformatora z Wittenbergi. Dobrym (sprawiedliwym) uczynkiem jest wszystko to, co jest zgodne z przykazaniem Bożym i co zostało wykonane z wiarą.
EN
One cannot study theology of Rev. Martin Luther in isolation from his biography and the historical context. Family home, upbringing, education, religious life, personal experiences - all that had a great impact on the Reformer of Wittenberg and his theology. The main area of interest for the Father of Reformation was the question about God’s righteousness and righteousness (or lack thereof) of man. He was looking for answers in the Bible. There he found the truth that man would never reach righteousness without the grace of Jesus Christ, which justifies the sinner. Man receives this grace through faith and henceforth he may live the righteouness given him by Christ. Faith makes a person (fides facit personam) – said Luther. In these words, one can also find an ethical interpretation of the Reformer from Wittenberg. A good (just) deed is all that is in accordance with the commandment of God and what has been done with faith.
4
Publication available in full text mode
Content available

Jan Bosko’s pedagogy – the methodology of educational actions

84%
Glier J.
Studia z Teorii Wychowania
|
2020
|
vol. XI(3 (32))
123-134
EN
Starting point in the methodology of educational actions of the Bosko’s pedagogy is getting to know the pupil. For this reason the educator has to contact with the pupil every day and talk to him (about his life, interests, likings, plans, dreams, learning). In the contacts with the pupil the educator shows him cordiality and goodwill, he tries to understand his problems and helps him to solve them. The educator also shows pupil respects that is due for human being. I this way the educator comes into emotional bond and acquires pupil’s confidence. Very important factor is family atmosphere and atmosphere of joy in relations between the educator and pupil. It is necessary to do everything the pupils to be healthy, strong, righteous, joyful and happy. Keywords; getting to know, contacting, relation of cordiality and goodwill, confidence, family atmosphere, atmosphere of joy, health, righteousness, respects for human being.
5

Prawość – zapomniana cnota. Głos w kwestii reprodukcji prawości w strukturze charakteru i osobowości młodego pokolenia

84%
Żywczok A.
Roczniki Pedagogiczne
|
2019
|
vol. 11(47)
|
issue 4
5-18
PL
Autorka artykułu twierdzi, że prawość choć stanowi rdzenną kategorię deontologii i wartość moralną konstytuującą człowieka, relatywnie rzadko staje się przedmiotem badań przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych, takich jak pedagogika. Podjęła się więc eksploracji niektórych zagadnień w ramach szerszych badań dotyczących ludzkiej prawości. Niniejszy tekst stanowi zatem próbę udzielenia odpowiedzi na kilka pytań badawczych: jak przejawia się prawość w ludzkim zachowaniu (zwłaszcza czynach)?; na jakiej podstawie daje się rozpoznać symetryczne przeciwieństwo prawości – nieprawość oraz wyodrębnić odmiany nieprawości?; na czym polega wychowanie do reprezentowania prawości w rodzinnym środowisku wychowującym?; jak za pośrednictwem procesu wychowania dokonać internalizacji normy „bądź prawy” oraz interioryzacji prawości (jako wartości) w strukturze charakteru oraz osobowości dzieci i młodzieży? Odwołując się do aktualnego stanu wiedzy, Autorka zaakcentowała znaczenie interdyscyplinarnej kategorii prawości dla rozwoju pedagogiki. Oprócz wyjaśnień leksykalnych zaprezentowała naukowe ujęcie prawości jako między innymi: cnoty (zbiorczej), dyspozycji (cechy charakteru), normy (zasady postępowania), powinności moralnej, postawy moralnej, wzorca postępowania, wzoru osobowego, komponentu ideału wychowania, celu wychowania, budulca autorytetu pedagogicznego. Ukazała również istotne w rozwoju diagnostyki pedagogicznej przejawy i przeciwieństwa prawości (typy nieprawości) oraz specyfikę procesu wychowania człowieka prawego, zwłaszcza w środowisku rodzinnym. Posłużenie się metodami hermeneutycznymi w badaniu problematyki prawości okazało się uzasadnione, biorąc pod uwagę konieczność jej pogłębionego poznania.
EN
The author of the article proposes that righteousness, even though itself an essential category of deontology and a moral value that constitutes the human being, is relatively rarely studied by representatives of social and humanistic sciences, such as pedagogics. Hence this paper aims at exploration of some issues within a wider framework of research on human righteousness. It is an attempt to answer the following questions: how does righteousness manifest itself in human behavior (especially in action)?; how can the symmetric opposite of righteousness, i.e. iniquity be recognized?; what kinds of iniquity can be identified?; how is a young person to be brought up in order to represent righteousness in the familial upbringing environment?; how to achieve the internalization of the norm “Be righteous” using the upbringing process?; how can upbringing be used to interiorize righteousness (as a value) in the structure of character and personality of children and the youth? Referring to the current state of knowledge the author emphasizes the significance of the interdisciplinary category of righteousness in the development of pedagogics. Apart from lexical explanations she also presents a scientific concept of righteousness as, among others: a virtue (collective), disposition (character traits), a norm (principles of demeanor), moral obligation, moral attitude, a component of the ideal of upbringing, an aim of upbringing, and a pedagogical building material. The author also presents manifestations and antonyms of righteousness (types of iniquity), significant in the development of pedagogical diagnostics, along with the specific character of the process of upbringing of the righteous human being, especially in the familial environment. Hermeneutic methods were utilized in order to thoroughly examine the studied issues.
6

Pokój jako misja Kościoła

67%
Przybyłowski J. K.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 6: Teologia pastoralna
131-144
EN
The primary mission of the Church is to proclaim Jesus Christ and realizing of salvation, which Jesus made on the cross. The cross is so true symbol of peace. Cross, thanks to the evangelizing mission of the Church, entered in the happening of any nation, but also is part of the history of humanity. This is not just a religious sign, but it’s also a symbol of human freedom. Free man may reject the Church and cross, but there is a loss of memory and Heritage Christian. Meanwhile, the real source of peace in human society is forgiveness and conversion, that is, introduction by man in his own inside of God’s law. Peace is not a utopia and is possible. And because it is possible, peace is a duty. That is why a man can and should make to the force of reason over force reasons. The Church, calling for peace, first and foremost, invited to do justice: Opus iustitiae pax – „If you want peace, work for justice”.
PL
Podstawową misją Kościoła jest głoszenie Jezusa Chrystusa i urzeczywistnianie zbawienia, którego Jezus dokonał na Krzyżu. Krzyż jest więc prawdziwym symbolem pokoju. Krzyż, za sprawą misji ewangelizacyjnej Kościoła, został wpisany w dzieje każdego narodu, ale też jest częścią historii całej ludzkości. Jest to nie tylko znak religijny, ale to również symbol ludzkiej wolności. Człowiek wolny może odrzucić Kościół i krzyż, ale grozi to utratą pamięci i dziedzictwa chrześcijańskiego. Tymczasem prawdziwym źródłem pokoju w powszechnej społeczności ludzkiej jest przebaczenie i nawrócenie, czyli wprowadzenie przez człowieka we własnym wnętrzu prawa Bożego. Pokój nie jest utopią i jest możliwy. I dlatego, że jest możliwy, pokój jest obowiązkiem. Dlatego człowiek może i powinien sprawić, aby siła rozumu zwyciężyła nad racjami siły. Kościół, wzywając do pokoju, wzywa przede wszystkim do czynienia sprawiedliwości: Opus iustitiae pax – „Jeśli pragniesz pokoju, pracuj na rzecz sprawiedliwości”.
7
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ koncepcji sprawiedliwości Chaima Perelmana na dokonywane dzisiaj rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego

67%
Śmieja P. S.
Zeszyty Naukowe KUL
|
2020
|
vol. 63
|
issue 1
103-119
EN
The article discusses Chaim Perelman’s conception of justice proposed in 1945. His concept is a continuation of Aristotle’s and St. Thomas Aquinas’s views, however, it rejects emotional load and formulates a theory through six keyword terms instead. The core foundation of using proposed formulas is the order to treat people that belong to the same social category equally, and this warrant is crucial to act rightly. The article includes thoughts on who, to whom and in which way should distribute what is someone’s due. Perelman notices that using these formulas is relative and mathematically impossible, what leads him to the conclusion that the final decision should depend on the judge’s righteousness. There is a risk of applying justice in such a form as it consists of subjective perception of reality that creates room for manipulation.
PL
Artykuł dotyczy koncepcji sprawiedliwości zaproponowanej przez Chaima Perelmana w 1945 roku, stanowiącej kontynuację poglądów Arystotelesa oraz św. Tomasza z Akwinu, jednak pozbawionej ładunku emocjonalnego, który niesie za sobą to pojęcie. Perelman ujmuje swoją tezę w sześć hasłowych formuł sprawiedliwości. Podstawą korzystania z zaproponowanych formuł jest nakaz, mający urzeczywistnić czyn sprawiedliwy, tj. prawidło postulujące jednakowe traktowanie osoby należące do tej samej kategorii istotnej. Autor uwzględnia również rozważania dotyczące tego kto, komu i w jaki sposób ma rozdzielać to, co należne. Perelman zauważa, że stosowanie formuł jest względne i niemożliwe na sposób matematyczny, co prowadzi do wniosku, że rozstrzygnięcie wydawanej decyzji należy pozostawić prawości sędziego. Niebezpieczeństwo stosowania sprawiedliwości w tej formie polega na subiektywnym postrzeganiu rzeczywistości, a przez to na możliwości manipulacji formułami przy ich używaniu.
8
Publication available in full text mode
Content available

„Owoc sprawiedliwości jest zasiewany w pokoju przez czyniących pokój” (Jk 3,18). Socjoretoryczna analiza koncepcji pokoju w Liście Jakuba

67%
Muszytowska D.
Verbum Vitae
|
2016
|
vol. 30
153-178
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest pouczenie dotyczące pokoju z Listu Jakuba 3,18. Rozpatrywane jest ono w świetle zasad socjoretoryki. W pierwszej części zostaje przeanalizowana wewnętrzna tekstura gnomy z 3,18: najpierw jej syntaksa i możliwości interpretacji z niej wynikające, a następnie lokacja gnomy w argumentacji retorycznej Listu i jej semantyka wynikająca z poszerzenia o kontekst wypowiedzi. W drugiej części artykułu zostaje przeanalizowana intertekstura tej gnomy: najpierw związki z innymi tekstami, a następnie echa koncepcji pokoju charakterystycznych dla żydowskiej kultury odzwierciedlającej się tekstach Starego Testamentu oraz kultury greckiej i rzymskiej.
EN
The subject of the article is the teaching on peace found in the Letter of James 3:18, which is investigated in the light of socio-rhetoric. In the first part, the innertexture of the maxim in 3:18 is examined: first its syntactic structure and interpretative possibilities, and then its location within the rhetorical argument of the letter, together with its semantics resulting from the context. In the second part, the article analyzes the intertexture of the maxim: first its relationship to other texts, and then echoes of concepts of peace found both in the Old Testament and in Greek and Roman culture.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.