Search results

1

The Theology of Performance and the Vedic Rituals Rethinking Theatricality and Performativity as a Discourse

100%

Ferrara M.

Cracow Indological Studies

|

2017

|

vol. 19

|

issue 1

25-58

EN

While the debate on the relationship between ritual and theatre goes back decades, the most recent speculation can be fully understood in the framework of the mutual influences between the social sciences and performance studies. In retrospect, the spreading of structuralism to anthropology, sociology, and history (among other fields) and the absorption of theory-oriented terms in theatre studies’ terminology have facilitated a linguistic and conceptual ambiguity (or simply a confusion). Such ambiguity arises especially from the attempt to outline the borders between the religious and the aesthetic. In this paper, I will focus on the crucial role of conventional terms such as ‘performance’ and ‘performative’, the increased use of which in different fields has given rise to new dichotomies, such as performativity vs theatricality, self vs role. I will discuss some theoretical issues that allow us to define a ritual text as ‘religious’ instead of ‘theatrical’, focusing on the performative effect of recitation, more specifically on the Vedic texts on ritual prescriptions and their aim to display the officiants’ skills and authoritativeness.

2

Zarys historii obrządków wschodnich na północnych obszarach Królestwa Węgier

100%

Rapacki F.

Adeptus

|

2013

|

issue 2

EN

Eastern rite churches in the northern areas of the Kingdom of Hungary – historical outline The article provides an overview of the history of Eastern rites in the northern areas of the Kingdom of Hungary, focusing chiefly on the historical-graphic position of Karpatho-Rusyn The lands belonging today to Slovakia and Carpathian Ukraine from the Middle Ages, and the division of Christianity into two branches, were populated by a large group of believers who did not recognize the supremacy of the Roman Church. It was only in the seventeenth and eighteenth centuries that the power of the popes was recognized in exchange for the preservation of their traditional, religious rites. The text reconstructs the specific societal fate of the region. The article discusses the issues of the colonization of the territory, the history of the local church institutions, the fate of this area of Europe during the times of the Reformation, the establishment of the union between the Orthodox Church and Rome, and finally the era of the emergence of modern nationalisms. This study clarifies the discourse of today’s social and national activists. It reconstructs contemporary narratives and myths and proposes an overview of the creation of the cultural and political amalgam on the slopes of the Carpathian Mountains while asking questions concerning the origins of religious syncretism.

3

Obrzęd ekskomuniki zawarty w średniowiecznym Pontyfikale Rzymskim

86%

Janicki J. J.

Folia Historica Cracoviensia

|

2007

|

vol. 13

EN

The pontifical is a lituigical book used by the bishop. It contains prayer formulas and the rites proper to the liturgical confection of sacraments and sacramentals reserved solely to the bishop. The pontifical arose from a practical necessity - the use of only one book during holy functions. It was formed from three different ancient books of the Church: Liber sacramentorum, Ordines Romaniand Benedictionale, used by the bishops in the Gallic liturgy. A new type of book, which became the first pontifical combining the Roman and Gallic traditions, appeared in the tenth century (in the years 950-961) in Mainz, in the monastery of Saint Alban and was called the Roman - Germanic Pontifical (Pontificate Romano-Germanicum).

PL

Pontyfikał to księga liturgiczna używana przez biskupa. Zawiera formuł modlitwy i obrzędy właściwe do konfekcji liturgicznych sakramentów i sakramentaliów, przeznaczonymi wyłącznie do biskupa. Pontyfikał Papieski powstał z praktycznej potrzeby stosowania tylko jednej księgi podczas sprawowania czynności liturgicznych. Powstał on z trzech różnych ksiąg kościelnych o tradycjach rzymskiej i galijskiej: Pontyfikał rzymsko-niemiecki został skompilowany w opactwie św. Albana w Moguncji pod okiem Wilhelma (arcybiskupa Moguncji) w poowie X wieku. Był szeroko używany w średniowieczu i stanowił podstawę późniejszego Pontyfikału rzymskiego. Zawiera 258 przepisów określających biskupie ryty święceń, błogosławieństw, celebracji Mszy, spowiedzi, itp. Nazwa Pontyfikał rzymsko-niemiecki została nadana przez odkrywcę pontyfikału, Michela Andrieu. Pontyfikał rzymski, zreformowany po Soborze Watykańskim II, nie jest, jak to było dawniej, jedną księgą. Dzieli się na poszczególne części, przyporządkowane różnym celebracjom liturgicznym.

4

The Ritual Character of the Brand: the Challenge of the New Spaces between Consumerism and Religion

72%

Sawicki B.

Polonia Sacra

|

2017

|

vol. 21

|

issue 4(49)

79-97

EN

In a world where e v e r y t h i n g i s c o n n e c t e d even realms which seem remote can be close. The ways of commerce and religion have always crossed, but recently one can speak, at least, about mutual inspiration. To deal with this complex, but fascinating and highly relevant phenomenon it is good to fnd some categories which make a comparison possible. One of them is rite, whose importance in modern branding is growing. The fact that a sense of community and relations construct both good brands and profound religious experience seems to open up new horizons in a dialogue between economics and religion.

PL

W świecie, gdzie „wszystko jest połączone”, nawet obszary pozornie odległe mogą być bliskie. Drogi handlu i religii zawsze się przecinały, jednakże ostatnio można mówić przynajmniej o wzajemnej inspiracji. By zająć się tym złożonym, lecz fascynującym i wysoce aktualnym problemem, dobrze znaleźć kategorie umożliwiające porównanie. Jedną z nich jest rytuał, którego waga we współczesnym brandingu rośnie. Fakt, że poczucie wspólnoty i relacje budują dobre marki i głębokie doświadczenie religijne wydaje się otwierać nowe horyzonty w dialogu pomiędzy ekonomia i religią.

5

The Legacy of Ancient Customs. The Extreme Way of the Cross

72%

Krzysztoforski P.

Perspektywy Kultury

|

2019

|

vol. 26

|

issue 3

161-168

PL

W artykule przedstawiono, czym jest świętowanie oraz jak ewoluowało do naszych czasów. Zasygnalizowano zjawiska, które spowodowały kryzys zwyczajów świątecznych na przełomie XX i XXI w. Wydarzenia historyczne, zmiany cywilizacyjne i transformacje społeczne przyczyniły się do odejścia od zwyczajów tradycji ludowej (zwłaszcza świątecznej) pod koniec XX w., jednakże kultura ludowa, którą cechuje tradycjonalizm, przechowała do naszych czasów wiele obrzędów.

EN

The article presents what celebrating is and how it has evolved to our times. Phenomena which resulted in the crisis of customs at the turn of the 21st century are signaled. Historical events, twists and turn of civilization, and social transformations have caused a departure from the customs of folk tradition near the end of the 20th century. However, folk culture, which is characterized by traditionalism, has preserved many rituals. More and more people are participating, and the need to deepen spiritual religious experiences has led to new initiatives, such as the Extreme Way of the Cross.

6

Wschodnie katolickie utożsamienie obrządkowe

72%

Moskałyk J.

Studia Oecumenica

|

2020

|

vol. 20

EN

Eastern Catholic Churches, due to their ritual diversity, make a separate contribution to the overall Christian heritage. Each Eastern rite exudes an independent and authentic collection of liturgical and cultic features typical of a particular traditional current. Having your own attributes of sacramental-ritual practice is inherent in the privilege of the particular Church and directly affects its identity. Although the external and ritual elements in the Eastern Church play an auxiliary role, they are necessary and irreplaceable. Their power of influence usually contributes to a more complete integration of the community of the faithful and its prayer union. It brings about a real fusion of these faithful around the idea of one and native rite, which appears to them as a life-giving spiritual force. The article addresses important aspects of the formation of a ritual identity within the Eastern Catholic Churches. At the same time, he points to pastoral conditions, which sometimes force Eastern Catholics to adapt to the type of ritual experiment.

PL

Katolickie Kościoły wschodnie ze względu na swoje zróżnicowanie obrządkowe wnoszą odrębny wkład w całościowe dziedzictwo chrześcijańskie. Każdy obrządek wschodni emanuje samodzielnym i autentycznym zbiorem cech liturgiczno-kultycznych typowych dla określonego nurtu tradycyjnego. Posiadanie własnych przymiotów praktyki sakramentalno-rytualnej jest nieodłącznie związane z przywilejem działania Kościoła partykularnego i wpływa bezpośrednio na kształtowanie jego tożsamości. Jakkolwiek elementy zewnętrzne i obrzędowe w Kościele wschodnim spełniają rolę pomocniczą, lecz są one niezbędne i niezastąpione. Ich moc odziaływania przyczynia się najczęściej do pełniejszej integracji wspólnoty wiernych i jej zjednoczenia modlitewnego. Powoduje prawdziwe zespolenie tychże wiernych wokół idei jednego i rodzimego obrządku, który jawi się dla nich życiodajna siłą duchową. W artykule podjęto ważne aspekty formułowania się tożsamości obrządkowej w obrębie Katolickich Kościołów wschodnich. Wskazując zarazem na uwarunkowania duszpasterskie, które niekiedy wymuszają na wschodnich katolikach dostosowanie się do rodzaju eksperymentu obrządkowego.

7

Типологические особенности функционирования мотива иницации в украинском и немецкоязычном романе воспитания второй половины XIX века

72%

ЧИК О.

Studia Rossica Gedanensia

|

2015

|

issue 2

279–287

RU

В статье автор анализирует типологические особенности функционирования мотива инициации в украинском и немецкоязычном романе воспитания II-й пол. XIX в. на материале романов А. Свидницкого, И. Нечуй-Левицкого, Г. Келлера и Т. Фонтане. Особое внимание уделяется жанрообразующей функции мотива инициации в исследуемых произведениях. Мотив инициации организует сюжет произведений и принципиально влияет на формирование характера главных героев, которые в процессе прохождения этого ритуала внутренне меняются.

EN

The author analyzes the typological features of the initiation motif in the 2nd half of the 19th century. Ukrainian and German Bildungsroman on the basis of novels by A. Svydnytskyi, I. Nechui-Levytskyi, G. Keller, W. Raabe, and Th. Fontane. Special attention is paid to the genre function of the initiation motif. The initiation motif organizes the Bildungsroman plot, and has a decisive influence on the formation of the personalities of the main characters that changed in the process of passing this ritual.

8

Los ritos, los curanderos y la ley

72%

Krysińska-Kałużna M.

Sztuka Ameryki Łacińskiej

|

2020

|

issue 10

139-160

PL

Odmienność ontologiczna, na jakiej opiera się prawo stanowione i tubylcze prawo zwyczajowe w Ameryce Łacińskiej, jest jednym z ważniejszych problemów występujących w polu konfliktu prawnego pomiędzy obydwoma systemami. Odmienność ontologiczna świata tubylczego widoczna jest m.in. w sposobach wydawania i wykonywania wyroków. Kara ma często charakter rytualny, ponownie włączający osobę karaną do społeczności. W wielu kulturach, w których czary są zjawiskiem powszechnym, wyroki wydawane są przez szamanów i uzdrowicieli. Ilustrując powyższe stwierdzenia przykładami z różnych kultur tubylczych Ameryki Łacińskiej, artykuł wykazuje, że prawo oparte na wizji świata zachodniego niejednokrotnie nie może być adekwatną odpowiedzią na różne wydarzenia mające miejsce w światach tubylczych. Dzieje się tak choćby dlatego, że w świecie racjonalności pozytywistycznej wydarzenia te lub zjawiska po prostu nie istnieją.

EN

The ontological difference on which positive law and indigenous customary law in Latin America are based is one of the most important problems in the field of legal conflict between both systems. The ontological difference of the indigenous world is visible, among others, in the ways of passing and executing sentences. Punishment is often ritualistic and reintegrates the punished person into the community. In many cultures where witchcraft is a common phenomenon, sentences are given by shamans and healers. Illustrating the above statements with examples from various Latin American indigenous cultures, the article shows that law based on the vision of the Western world often cannot be an adequate response to some events taking place in indigenous worlds. This is not least because in the world of positivist rationality these events or phenomena simply do not exist.

9

Rola kobiet w życiu religijnym. Przykład udziału młodych Atenek w kulcie

72%

Kruszyńska A.

Przegląd Humanistyczny

|

2017

|

vol. 61(3(458))

159-172

PL

This paper pertains to participation of young Athenian girls in rituals. Some researchers perceive these rites as initiation rites. The Athenian girls’ participation in rites-related duties shows how important they were not only for the Athenian girls, but also for women in general. The ritual was treated as a substitute of men’s public activity. We can divide the Athenian girls’ participation into two categories: rites in which they played the main role, and rites in which their role was auxiliary or simply marginal.

10

Young tree setting up in Csíkszentgyörgy and Csíkbánfalva

72%

Szűcs B.

Prace Etnograficzne

|

2013

|

vol. 41

|

issue 3

231-243

EN

The author describes the custom of two villages in Hargita county in Hungary. As the two settlements are close to forests, they abound both in pines and birches, which enables the inhabitants, for instance, the chopping-down of fourteen pines for a wedding as bridal young trees. Apart from weddings, there are numerous other occasions to set up young trees. The author also attempts to interpret the tradition, describe the functions of young tree setting in the limelight of its magical, artistic and ethnic contexts from the 1950s to the present days.

11

Kilka uwag o symbolice masońskiej

61%

Grażyńska I.

Biblioteka

|

2020

|

issue 24 (33)

173-189

EN

Freemason symbolism differs from the traditional symbolism in that it is typically designed and reserved for the initiated. The book Symbolique maçonnique du troisième millénaire by Iréne Mainguy stands out among other works devoted to this subject and is discussed and reviewed in the present article. The book introduces us to a number of particular notions in Freemason imagery, systematise theoretical and empirical knowledge on the richness of the symbolism and its evolution, and brings useful information on all lodge degrees in the history of Ars Regia. Freemason imagery has been evolving and permeates all affairs of life, those related to everyday routine in particular. Some symbols are easily recognisable to all, while some others still remain a mystery.

PL

Symbolika masońska różni się od tradycyjnej symboliki, ponieważ jest zarezerwowana przede wszystkim dla wtajemniczonych. Wśród prac na ten temat wyróżnia się m.in. Symbolika masońska trzeciego tysiąclecia Irène Mainguy, publikacja przedstawiana w niniejszym artykule. Książka pozwala zapoznać się z poszczególnymi pojęciami, usystematyzować wiedzę teoretyczną i empiryczną na temat symboliki i jej ewolucji oraz znaleźć informację o wszystkich stopniach lożowych w historii Ars Regia. Symbolika masońska ewoluuje i przenika dziedziny oraz obszary związane m.in. z życiem codziennym. Niektóre symbole kojarzy każdy z nas, znaczenie innych nadal pozostaje tajemnicą.

12

Papieski „ryt Resurrexit” celebrowany w Poranek Wielkanocny

58%

Litawa K.

Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)

|

2012

|

vol. 3(59)

49-61

EN

In the spirit of the Second Vatican Council reform, from the treasury of the liturgical tradition the medieval papal rite Resurrexit has been restored; it had been once celebrated in the Sancta Sanctorum private chapel at the Lateran in front of the Acheropìta icon. The rite, with its rich symbols, was introduced again into the papal liturgy in the Jubilee Year 2000 and has been celebrated up till now in the morning of Easter Sunday in St Peter’s Square. In front of the gathered people, the Pope, following the example of St Peter (St John 20, 1-10), by celebrating the rite, in a way becomes again “the first witness” of Christ’s resurrection, and Surrexit Dominus vere et apparuit Simoni. Alleluia, alleluia, alleluia solemnly sung by a deacon as well as reverence shown by incensing the Icon introduces one into the mystery of happily experiencing the Eucharist both in the Middle Ages and today.

13

Nauczanie liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji siedleckiej

58%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2018

|

issue XV/15

8-37

EN

Teaching liturgy in Teological Seminary in the Diocese of Siedlce Liturgical formation of alumni is an important dimension of their seminary for-mation. It is based on the tight connection of the knowledge about the mysteries of sal-vation and personal experiencing the presence of resurrected Jesus Christ in faith. Te in-ternal life of alumni is enriched by the grace of the Sacraments. Over two hundred years of the existence of the Diocese of Siedlce, the candidates for priesthood encountered diferent conceptualizations of liturgy. Afer the Vatican Council II it is understood as a form of mystagogy in saving deeds of incarnated Son of God. Liturgy not only passes the knowledge about His saving presence in liturgical activities but it also leads people to a personal meeting with the resurrected Jesus Christ, especially in sacramental communion.

PL

Liturgiczna formacja alumnów jest jednym z istotnych wymiarów ich formacji semi¬naryjnej. Polega ona na ścisłej łączności wiedzy o misteriach zbawienia z osobistym doświad¬czaniem w wierze obecności zmartwychwstałego Chrystusa. Życie wewnętrzne alumna jest 60 „Niekiedy dochodzi do tego, że w samo sprawowanie Ofary Eucharystycznej zostają włączone pewne elementy zapożyczone z nowenn lub innych nabożeństw. Stąd rodzi się niebezpieczeństwo, że Pamiątka Pana nie będzie już stanowić szczytowego momentu spotkania wspólnoty chrześcijańskiej, lecz będzie jakby pewną okazją do odprawienia nabożeństwa należącego do pobożności ludowej. Tym, którzy tak postępują, chcemy przypomnieć normę soboru, według której nabożeństwa winno się uzgadniać z liturgią, bynajmniej zaś nie mieszać z nią”, Paweł VI, Adhortacja Apostolska Marialis cultus (2.02.1974), nr 31. 34 Nauczanie Liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji siedleckiej zasilane łaską sakramentów świętych. Kandydaci do kapłaństwa, na przestrzeni dwustu lat istnienia diecezji siedleckiej, spotykali się z różnymi ujęciami liturgiki. Po soborze watykań¬skim II jest ona rozumiana jako forma mistagogii w czyny zbawcze wcielonego Syna Bożego. Liturgika nie tylko przekazuje wiedzę o Jego zbawczej obecności w czynnościach liturgicz¬nych, ale prowadzi człowieka do osobistego i osobowego spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem, zwłaszcza w Komunii sakramentalnej.

14

Sakramentarz jako księga liturgiczna

58%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2017

|

issue XIV/14

37-51

EN

The development of liturgical, especially Eucharistic rites, was suppo- sed to explain to the believers of Christ the essence of His Paschal Mistery. The rites were also helpful to the participants of the liturgy in entering through their faith into the mystery. Its most important point was a pri- vate and personal meeting with resurrected Christ in a sacramental com- munion. Liturgical texts were of great importance in this process. Sacra- mentaries were created from the early Middle Ages. They were collections of prayers for celebrants of Eucharist and other liturgical rites. They are a very important source of liturgical knowledge. They are also a significant testimony of faith of participants of liturgical rites in a real presence of Christ in these rites. The Church expresses Its faith in liturgical rites.

15

Element chtoniczny w bułgarskiej obrzędowości cyklu wiosennego

58%

Mleczko J.

Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie

|

2020

|

vol. 9

EN

The paper analyzes Bulgarian spring rites of scaring away insects, reptiles, predators and rodents, as well as magical prohibitions and acts protecting against them (symbolic closing off, sewing off, blocking off animal snouts / eyes). Interpreting a rite as a cultural text, particular attention is drawn to the relation between the rite’s ritual (the act, its performer and object, used props, placement in time and space) and verbal layers (words accompanying the action). The excerpted folklore texts (expressions pronounced during the act of scaring away) are discussed from the point of view of structural variety.

PL

Przedmiotem analizy w niniejszym artykule są bułgarskie wiosenne obrzędy wypędzenia insektów, gadów, drapieżników i gryzoni oraz zapewniające ochronę przed nimi zakazy i działania magiczne (symboliczne zamykanie, zaszywanie, zalepianie zwierzęcych pysków / oczu). Ujmując obrzęd w kategoriach tekstu kultury, szczególną uwagę zwrócono na relacje między jego warstwą rytualną (czynność, jej wykonawca i obiekt, użyty rekwizyt, osadzenie w czasie i przestrzeni) a werbalną (towarzyszące czynności słowa). Ekscerpowane teksty folkloru (formuły wypędzenia będące komentarzem do podejmowanych działań rytualnych) zostały omówione pod kątem ich zróżnicowania strukturalnego.

16

Obrzędy sakramentu małżeństwa według tradycji Kościoła bizantyńskiego

58%

Paprocki H.

Vox Patrum

|

1985

|

vol. 8

345-363

EN

translation

PL

tłumaczenie

17

Ceremonie religijne w parafii Urzędów w XVII-XVIII wieku

58%

Surdacki M.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2007

|

vol. 88

285-320

DE

Ein sehr wichtiges Ereignis mit religiösem und sozio-moralischem Charakter stellten in der altpolnischen Zeit die Taufen dar. Die in den Matrikelbüchern enthaltenen Schilderungen der Prozedur und der mit der Spendung des ersten Sakraments verbundenen Zeremonien liefern einen vorzüglichen Beitrag zum Kennenlernen des täglichen Lebens, der Bräuche, der zwischenmenschlichen und familiären Verhältnisse, der Sozialstruktur der Bewohner von Urzędów sowie ihrer Kontakte mit den umliegenden Dörfern und Städten. Urzędów erhielt als königliche Stadt im Jahre 1405 von König Władysław Jagiełło die Stadtrechte verliehen. Die schon vor 1425 existierende Pfarrei Urzędów gehörte in den besprochenen Jahrhunderten zum Dekanat Urzędów, zum ArchidiakonatZawichost und zur Diözese Kraków. Das Sakrament der Taufe wurde in der Pfarrkirche gespendet, zu völlig zufälligen Zeitpunkten – sowohl am Sonntag als auch an Arbeitstagen. Falls das Leben des neugeborenen Kindes bedroht war, spendeten ihm die Priester auch in der Privatwohnung der Eltern die Taufe – ohne die Anwesenheit von Taufpaten und ohne die gebührende Zeremonie, d.h. die sogenannte Wassertaufe. Nach einiger Zeit fand dann in der Kirche eine diese Nottaufe ergänzende Zeremonie statt. In den dreißiger bis vierziger Jahren des 18. Jahrhunderts bekamen die Kinder zwei und manchmal auch mehr Pateneltern. Massenhaft wurden Geistliche als männliche Taufpaten gewählt, und zwar unabhängig vom ausgeübten Beruf und vom materiellen Status der Eltern des Kindes. Allgemein verbreitet war es auch, möglichst wohlhabende Bürger als Taufpaten auszuwählen, z.B. Beamte und Vertreter der Zünfte. Eine besondere und erstaunlich zahlreiche Kategorie der zu Taufpaten der Kinder von Urzędów berufenen Personen bildeten die in der Umgebung und auch weiter entfernt wohnenden Adligen sowie die in Urzędów stationierten Soldaten königlicher und privater Heeresteile. Überraschend sind die Informationen über jüdischen Mädchen gespendete Taufen. Noch bessere Möglichkeiten als im Falle der Taufen, das Bild des täglichen Lebens der Bewohner von Urzędów zu rekonstruieren, bieten die Schilderungen der mit der Eheschließung verbundenen Bräuche und Umstände. Die meisten Heiraten fanden im Januar und Februar sowie im Oktober statt. Nur ganz selten wurde das Sakrament der Ehe in der Frühjahrs- und Sommerszeit sowie im September gespendet. Die Organisierung und Verschiebung der Eheschließung vor allem in die Herbst- und Wintermonate kann durch die Häufung jahreszeitlicher Feldarbeiten im Frühjahr und Sommer erklärt werden, mit denen die größtenteils von der Landwirtschaft lebende Bevölkerung von Urzędów belastet war. Die erhaltenen Bücher begründen die Ansicht, dass die sozialen Barrieren, der Grad des materiellen Wohlstandes sowie die territoriale Herkunft für die Eheschließung von entscheidender Bedeutung waren. Die Bürger von Urzędów beiderlei Geschlechts wählten sich ihre Lebenspartner meistens unter ihren Mitbewohnern aus, wobei darauf geachtet wurde, dass dies jeweils Personen mit ähnlichem sozialem Status waren. Die reichsten Jungfrauen aus den ehrbarsten Familien von Urzędów schlossen aber auch oft die Ehe mit Bürgern anderer Städte, z.B. aus Lublin, um die gesellschaftlichen Aspirationen ihrer Eltern zu befriedigen. Im Durchschnitt schlossen pro Jahr etwa 12 Paare die Ehe, aber mit jedem Jahr wies dieser Durchschnittswert eine wachsende Tendenz auf, die fast bis zum Ende des 18. Jahrhunderts aufrechterhalten wurde. Große Bedeutung maßen die künftigen Eheleute auch dem sozialen Status ihrer Trauzeugen bei; sie waren bemüht, dafür Personen auszuwählen, welche wichtige Funktionen erfüllten. Es herrschte geradezu eine Art Mode oder Brauch, Vertreter der Behörden oder der städtischen Eliten als Trauzeugen zu bitten, und zwar unabhängig vom Wohlstand der Neuvermählten. In den Jahren 1797-1804 starben in Urzędów 443 Personen. Im Durchschnitt starben damals jährlich 69 Personen in der Pfarrei. Die größte Ernte hielt der Tod im Januar, April, März, Dezember und Februar, d.h. im Winter und im Vorfrühling. Die Kindersterblichkeit war vom heutigen Gesichtspunkt aus betrachtet unvorstellbar hoch, besonders was die jüngsten betraf: die Neugeborenen und die Säuglinge. Die verstorbenen Pfarreimitglieder wurden auf dem Friedhof gleich neben der Pfarrkirche beigesetzt und dann, schon von Anfang des 19. Jahrhunderts an, auf dem neuen Friedhof an der Straße nach Dzierzkowice. Verstorbene Heiminsassen wurden auf dem Spitalfriedhof an der Heilig-Geist- Kirche beigesetzt.

18

Obrzęd święceń biskupich ks. Karola Wojtyły

58%

Fedorowicz S.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2014

|

vol. 67

|

issue 2

EN

The article contains the source text of the Polish translation of the rite of ordination of a bishop prepared for the episcopal ordination of Fr. Karol Wojtyła by Franciszek Małaczyński OSB. The text was found in the archives of Jacek Fedorowicz and prepared for publication by his son Szymon Fedorowicz.

PL

Artykuł zawiera tekst źródłowy polskiego tłumaczenia obrzędu święceń biskupa przygotowanego na święcenia biskupie ks. Karola Wojtyły przez o. Franciszka Małaczyńskiego OSB. Tekst został odnaleziony w archiwum Jacka Fedorowicza i przygotowany do publikacji przez jego syna ks. Szymona Fedorowicza.

19

Liturgia jako źródło eklezjalnej jedności

58%

Matwiejuk K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2023

|

issue Teologiczne Studia Siedleckie XX

27-53

PL

Sobór Watykański II był największym wydarzeniem, jakie Kościół katolicki przeżył od czasu soboru trydenckiego. Jego recepcja dokonywała się niejednokrotnie w klimacie polemik, nawet kontestacji. Uosobieniem takiej postawy był abp Marceli Lefebvre. Jego Bractwo Kapłańskie św. Piusa X opowiedziało się przeciw soborowi, zwłaszcza odnowie liturgicznej. Sobór ukazał liturgię jako źródło i szczyt życia Kościoła. Jej celebransem jest wspólnota Kościoła. Jej członkowie, jako lud kapłański, według uzdolnień wynikających z sakramentu chrztu i sakramentu święceń, spełniają prawdziwe funkcje liturgiczne dla sakramentalnego uobecnienia misterium paschalnego Chrystusa. Przeciwnicy odnowy soborowej dokonali swoistej „kanonizacji” liturgii trydenckiej, uważając ją za Mszę Wszechczasów i jedyny sposób zabezpieczenia wiary katolickiej. Kolejni papieże, począwszy od Pawła VI do Franciszka, podejmowali dialog z Bractwem. Swymi dokumentami normowali sposób celebrowania Eucharystii wg mszału Jana XXIII z 1962 roku. Ten sposób określili jako nadzwyczajną formę rytu rzymskiego. Problem jedności kościelnej Bractwa jest ciągle otwarty.

EN

The Second Vatican Council was the greatest event the Catholic Church had experienced since the Council of Trent. Its reception was often carried out in a climate of polemics even contestation. The epitome of such an attitude was Archbishop Marceli Lefebvre. His Confraternity of St Pius X spoke out against the Council, especially the liturgical renewal. The Council portrayed the liturgy as the source and summit of the life of the Church. Its celebrant is the community of the Church. Its members, as a priestly people, according to their giftedness deriving from the sacrament of baptism and the sacrament of Holy Orders, perform the true liturgical functions for the sacramental making present of Christ's paschal mystery. Opponents of the conciliar renewal made a kind of 'canonisation' of the Tridentine liturgy, considering it to be the Mass of all time and the only way to safeguard the Catholic faith. Successive popes, from Paul VI to Francis, entered into dialogue with the Confraternity. With their documents, they standardised the manner of celebrating the Eucharist according to the 1962 Missal of John XXIII. They defined this manner as an extraordinary form of the Roman rite. The problem of the Brotherhood's co-worship unity is still open.

20

Problem interpretacji w naukach humanistycznych (na przykładzie strukturalizmu Edmunda Leacha)

58%

Soćko-Mucha A.

Racjonalia. Z punktu widzenia humanistyki

|

2014

|

vol. 4

PL

The article presents the problem of structuralism in cultural anthropology as an example of interpretation in the humanities. The main goal is a critical description of Edmund Leach’s proposal put forward in his Against Genres: Are Parables Lights Set in Candlesticks or Put Under a Bushel? The proposed method, as well as its application to biblical texts, is analysed from the perspective of philosophy of science. The analysis leads to the description of areas in which the author breaches the rules of the method proposed by himself.

Refine search results

The Theology of Performance and the Vedic Rituals Rethinking Theatricality and Performativity as a Discourse

Zarys historii obrządków wschodnich na północnych obszarach Królestwa Węgier

Obrzęd ekskomuniki zawarty w średniowiecznym Pontyfikale Rzymskim

The Ritual Character of the Brand: the Challenge of the New Spaces between Consumerism and Religion

The Legacy of Ancient Customs. The Extreme Way of the Cross

Wschodnie katolickie utożsamienie obrządkowe

Типологические особенности функционирования мотива иницации в украинском и немецкоязычном романе воспитания второй половины XIX века

Los ritos, los curanderos y la ley

Rola kobiet w życiu religijnym. Przykład udziału młodych Atenek w kulcie

Young tree setting up in Csíkszentgyörgy and Csíkbánfalva

Kilka uwag o symbolice masońskiej

Papieski „ryt Resurrexit” celebrowany w Poranek Wielkanocny

Nauczanie liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym diecezji siedleckiej

Sakramentarz jako księga liturgiczna

Element chtoniczny w bułgarskiej obrzędowości cyklu wiosennego

Obrzędy sakramentu małżeństwa według tradycji Kościoła bizantyńskiego

Ceremonie religijne w parafii Urzędów w XVII-XVIII wieku

Obrzęd święceń biskupich ks. Karola Wojtyły

Liturgia jako źródło eklezjalnej jedności

Problem interpretacji w naukach humanistycznych (na przykładzie strukturalizmu Edmunda Leacha)