Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  rok liturgiczny
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Tajemnice Jezusa Chrystusa w roku liturgicznym a „święta podróż”. Analiza wybranych pism Chiary Lubich

100%
Wasiutyńska K.
Roczniki Teologiczne
|
2021
|
vol. 68
|
issue 5
75-91
EN
From 1981 until 2004, Chiara Lubich shared her spiritual experience with the members of the Focolare Movement in regular telephone conferences, inviting them to walk to holiness together, as the psalmist said: “Blessed are those whose strength is in you, whose hearts are set on pilgrimage” (Ps 84: 6). The purpose of this article is to analyse these messages in relation to the periods of the liturgical cycle they cite, and to determine to what extent the contemplation of the mysteries of Jesus Christ throughout the year can influence the process of becoming more fully conformed to Him.
PL
Począwszy od roku 1981 aż do 2004, Chiara Lubich w regularnych konferencjach telefonicznych dzieliła się swoim doświadczeniem duchowym z członkami Ruchu Focolari, zachęcając ich do wspólnego podążania do świętości, zgodnie ze słowami psalmisty: „Szczęśliwi, którzy od Ciebie otrzymują pomoc, gdy świętą podróż odbyć zamierzyli w sercu” (Ps 84,6). Celem niniejszego artykułu jest analiza tych przesłań w odniesieniu do przywołanych w nich okresów cyklu liturgicznego oraz określenie, w jakiej mierze kontemplacja tajemnic Jezusa Chrystusa  w ciągu całego roku może wpłynąć na proces coraz pełniejszego upodobnienia się do Niego.
2

Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych i dobór czytań mszalnych

89%
Lijka K.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 8: Liturgika
55-66
EN
Prayers for the dead were widespread in the Church in the patristic period and were united with the Eucharist celebrated on particular days. At the end of 10th century or at the beginning of the 11th century, they began to celebrate the Divine Office and the Eucharist for All the Faithful Departed. First, it was in the Benedictine Abbey of Cluny—the celebration was established on November 2. Before the Council of Trent they could choose the readings of Mass from several that were proposed. In the Missal of Pius V, there were established readings. Since 1915, every priest may celebrate three Masses on this day. The Latin Lectionary promulgated after Vatican II proposes the choice of readings from more than forty of the Masses for the dead. The Lectionary in the Polish language has a stable nine readings for three Masses. In other countries, there are large differences in the choice of readings. The principal theme of the biblical texts is the Paschal mystery surrounding the death, resurrection and eternal life of Christ and all the faithful.
PL
Modlitwy za zmarłych rozpowszechniły się w Kościele w okresie patrystycznym i łączyły się z Eucharystią sprawowaną w określone dni. Najstarsze formularze mszalne związane ze zmarłymi pochodzą z V wieku. Natomiast znacznie później, bo pod koniec X lub na początku XI wieku, zaczęto celebrować oficjum i Eucharystię za wszystkich wiernych zmarłych. Dniem celebracji stał się 2 listopada, i najpierw miało to miejsce w benedyktyńskim opactwie w Cluny. Przed Soborem Trydenckim we Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych można było wybierać perykopy spośród kilku proponowanych. W Mszale Piusa V z 1570 roku są już ustalone stałe czytania. Od 1915 roku każdy kapłan może w tym dniu sprawować trzy Msze Święte. Lekcjonarz łaciński wydany po Soborze Watykańskim II proponuje dobrać czytania spośród ponad czterdziestu perykop przeznaczonych dla Mszy za zmarłych. W Lekcjonarzu języka polskiego podano dziewięć stałych czytań dla trzech Mszy. W innych krajach istnieją duże różnice w doborze czytań. Tematem głównym czytań jest misterium paschalne, które obejmuje śmierć, zmartwychwstanie i życie wieczne Chrystusa i wszystkich wiernych.
3

Problematyczny powrót do źródeł: Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny w liturgii Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego

89%
Pańczyk B.
Roczniki Teologiczne
|
2019
|
vol. 66
|
issue 8: Liturgika
111-123
PL
Artykuł dotyczy jednego z najistotniejszych aspektów życia Katolickich Kościołów Wschodnich, jakim jest ich wierność własnemu obrządkowi, czyli liturgicznemu, teologicznemu, duchowemu i dyscyplinarnemu dziedzictwu (por. kan. 28 §1 Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich). Magisterium Kościoła, od dokumentów Soboru Watykańskiego II do wydanej w 1996 r. przez Kongregację Kościołów Wschodnich Instrukcji w sprawie stosowania przepisów liturgicznych Kodeksu Kanonów Kościołów Wschodnich wzywa te wspólnoty do ponownego odkrycia bogactwa swojej tradycji, a gdzie zachodzi taka potrzeba – do roztropnego usunięcia obcych zapożyczeń i powrotu do źródeł. Na przykładzie święta celebrowanego na chrześcijańskim Wschodzie 9 grudnia widać, jak trudny jest ten proces w Ukraińskim Kościele Greckokatolickim. Rzymska reforma ksiąg liturgicznych (lata 40. XX wieku), która przywróciła zmienioną w 1891 r. nazwę i liturgię bizantyńskiego święta „Poczęcie św. Anny, gdy poczęła ona Najświętszą Bogurodzicę”, czeka na pełną recepcję i implementację.
EN
The article concerns one of the most important aspects of the Eastern Catholic Churches’ life, which is their faithfulness to their own rite, that is, a liturgical, theological, spiritual, and disciplinary heritage (c. 28 §1 of The Code of Canons of the Eastern Churches). The Magisterium of the Church, from the documents of the Second Vatican Council to the edition in 1996 by the Congregation for the Oriental Churches of The Instruction for the Application of the Liturgical Prescriptions of the Code of Canons of the Eastern Churches, urges these communities to rediscover the richness of their traditions, and if necessary, to prudently remove foreign borrowings and return to the sources. The example of the holiday celebrated in the Christian East on December 9 shows how difficult this process is in the Ukrainian Greek Catholic Church. The Roman reform of liturgical books (1940s), which restored the name and liturgy of the Byzantine feast: The Conception of St. Anne, when she conceived The Holy Mother of God, changed in 1891, is still waiting for full reception and implementation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Celebracja misterium Bożego miłosierdzia w roku liturgicznym Kościoła Polskokatolickiego

89%
Rataj P.
Rocznik Teologiczny
|
2018
|
vol. 01
89-110
PL
Charakterystyczną cechą katolickiej myśli teologicznej ostatnich lat, jest zainteresowanie tematem miłosierdzia. Miłosierdzie Boże oprócz biblijno-dogmatycznego posiada również wymiar liturgiczny. Liturgia bowiem stanowi uprzywilejowane miejsce doświadczenia i głoszenia miłosierdzia Bożego. Dokonuje się to w ciągu całego roku liturgicznego. W rytmie i wydarzeniach czasu bowiem Kościół wspomina i przeżywa tajemnice zbawienia, doświadczając miłosierdzia Bożego, które najpełniej objawia nam Jezus Chrystus. Kościół wyraża i przeżywa swoją wiarę we wszystkich modlitwach, ale czyni to w sposób szczególny w modlitwach towarzyszących sprawowaniu Eucharystii w ciągu całego roku liturgicznego. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, w jaki sposób misterium Bożego miłosierdzia celebrowane i odsłaniane jest podczas sprawowania Mszy Świętej w Kościele Polskokatolickim w trakcie całego roku liturgicznego. Nie ma dnia, aby Kościół sprawując Eucharystię, nie odwoływał się do Boga miłosiernego. Mówią o tym modlitwy zawarte w Obrzędach Mszy Świętej Kościoła Polskokatolickiego. Kościół przy każdej okazji wkłada w usta szafarzy świętych misteriów głębokie wołanie ku miłosiernemu Bogu. Nie zależnie od wszelkich wezwań do miłosierdzia Bożego wprost zamieszczonych w Obrzędach Mszy Świętej, Najświętsza Ofiara jest w swej istocie najpotężniejszym błaganiem Boga o litość i miłosierdzie.
XX
A characteristic feature of Catholic theological thought in recent years is the interest in the subject of God`s mercy. The mercy of God apart from its biblical and dogmatic aspect also has a liturgical dimension. Indeed, the liturgy is the privileged place of the experience and proclamation of mercy. This is done throughout the liturgical year. In the rhythm of events and the time we remember and live the mysteries of salvation, experiencing God`s mercy which is most fully revealed by Christ. The Church expresses and experiences her faith in all prayers but does so in a special way in the prayers accompanying the celebration of the Eucharist throughout the liturgical year. The purpose of this article is to show how the mystery of God`s mercy is revealed and celebrated during the celebration of Mass throughout the liturgical year in the Polish Catholic Church. Not a day goes by as the Church celebrates the Eucharist where she does not refer to a merciful God. Prayers contained in the Rite of Mass of the Polish Catholic Church speak of this. At every opportunity the Church cries out to the God of mercy. Of all the calls to the mercy of God which are part of the Holy Mass, the Holy Sacrifice is in its essence the most powerful plea before God for pity and mercy.
5

Paschalne ukierunkowanie homilii

71%
Dyk S.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 12: Homiletyka
7-27
EN
The Homiletic Directory presents the correct dynamics for the contents of a homily by pointing to its three elements: explaining the sacred texts through the prism of the death and resurrection of Christ; making present the Paschal mystery in the liturgy; and extending this mystery into the life of the faithful. Such an approach to preaching a homily reveals the clear impact of liturgical theology, according to which the liturgy combines three elements: the misterium (the mystery of Christ), the actio (the liturgical celebration) and the vita (the Christian life). In this vision, the liturgy and the homily preached during mass are a celebration (an actualization) of the salvific mystery in order that it encompass the lives of Christians and at the same time it is a celebration of the life of Christians, placing them into the saving mystery. In this way, the homily, which is always at the service of the mystery of Christ, becomes a special meeting place for theology, the liturgy and Christian life. In this perspective, the basic task of the homilist is gradually uncovering and making present the whole mystery of Christ by continually referring to the Passover.
PL
Dyrektorium homiletyczne, przedstawiając dynamikę właściwą dla treści homilii, wskazuje na jej trzy elementy: wyjaśnienie tekstów świętych przez pryzmat śmierci i zmartwychwstania Chrystusa; uobecnienie misterium paschalnego w liturgii; przedłużenie owego misterium w życiu wiernych. Takie ujęcie homilii jest przejawem wyraźnego wpływu teologii liturgicznej, według której liturgia łączy w sobie trzy elementy: misterium (misterium Chrystusa), actio (celebrację liturgiczną) i vita (życie chrześcijańskie). Zgodnie z tym podejściem liturgia, a w niej i homilia, jest celebracją (aktualizacją) zbawczego misterium po to, aby ogarnęło ono życie chrześcijan, i zarazem celebracją życia chrześcijan w celu włączenia go w zbawcze misterium. Homilia, która pozostaje zawsze na służbie misterium Chrystusa, jawi się jako szczególne miejsce spotkania teologii, liturgii i chrześcijańskiego życia. W takiej perspektywie podstawowym zadaniem homilisty jest stopniowe odsłanianie i uobecnianie całego misterium Chrystusa z ciągłym odniesieniem do Paschy.
6

Posoborowa odnowa kalendarza liturgicznego i jej recepcja w diecezji kieleckiej

71%
Kowalski M.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 8: Liturgika
19-39
EN
The Second Vatican Council in its teaching emphasises that Liturgy of the Church celebrated in the sequence of the liturgical year, is a commemoration of the saving work accomplished by Christ. To this saving work of the Son of God able to express themselves fully Council Fathers postulate, among other things, reform of liturgical calendar. This reform, in turn, is closely related to the new edition of “Roman Missal” and “Liturgy of the Hours.” The arrangement of new liturgical books and texts included in them, make it possible to clarify the specific whole Paschal Mystery of Christ which focuses on the meaning of existence and activity of the Church. Successive stages of the liturgical reform, taking place by the activities set up for the task committee – both at the Holy See and the diocese. The above text contains general remarks concerning developing of Roman Calendar, and the demands of Second Vatican Council concerning the update and the reform of the Calendar. In the next part has been displayed a realization of these demands in the post-conciliar documents. On the basis of the texts preserved in the Archives of the Diocese of Kielce has been shown reception of indications which concern the issue of the particularistic calendar in the Kielce diocese.
PL
Sobór Watykański II podkreśla w swoim nauczaniu, że liturgia Kościoła sprawowana w ciągu roku liturgicznego jest upamiętnieniem zbawczego działa dokonanego przez Chrystusa. Aby to zbawcze działanie Syna Bożego miało swój pełny obraz, Ojcowie Soborowi postulują między innymi reformę kalendarza liturgicznego. Ta z kolei jest ściśle związana z nowym wydaniem Mszału Rzymskiego oraz Liturgii Godzin. Układ nowych ksiąg liturgicznych i teksty w nich zawarte dają możliwość pełniejszego ukazania całego misterium paschalnego Chrystusa, w którym skupia się sens istnienia i działalności Kościoła. Kolejne etapy reformy kalendarza liturgicznego, dokonują się dzięki działalności powołanych do wypełnienia tego zadania komisji – zarówno na szczeblu Stolicy Apostolskiej, jak i diecezji. Artykuł zawiera uwagi ogólne dotyczące kształtowania się Kalendarza Rzymskiego oraz postulaty Vaticanum II dotyczące aktualizacji i reformy kalendarza. W kolejnej części ukazana została realizacja tychże postulatów w dokumentach posoborowych. Na bazie tekstów zachowanych w Archiwum Diecezji Kieleckiej ukazana została recepcja wskazań dotyczących zagadnienia kalendarza partykularnego w diecezji kieleckiej.
7

„Jedność tematyczna” homilii w świetle adhortacji Evangelii gaudium.

71%
Stanisław D.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 12: Homiletyka
035-051
EN
Pope Francis suggests that contemporary homily should have “thematic unity” and contain “a synthesis of the evangelical message.” It seems that there is a reference to so-called synthetic homily or thematic homily, well-known in the history of the Church preaching. The article presents, in wide perspective, the question of the “thematic unity” of homily. First, it shows the historical development of synthetic homily and ways of understanding it in history. Then, referring to the post-Conciliar Church documents, it justifies the need to give the homily “thematic unity,” and shows the principles of choice of topic of the homily. As the chief criterion is indicated here the system of the Mass Lectionary and the exercised mystery of salvation. The cultural, pedagogical and theological arguments in favor of “thematic unity” of homily are also indicated.
PL
Papież Franciszek sugeruje, aby współczesna homilia odznaczała się „jednością tematyczną” i zawierała „syntezę ewangelicznego orędzia”. Wydaje się, że jest to nawiązanie do znanej w historii kościelnego przepowiadania tzw. homilii syntetycznej bądź homilii tematycznej. Autor artykułu ukazuje zagadnienie „jedności tematycznej” homilii w szerokiej perspektywie. Najpierw przedstawia historyczny rozwój homilii syntetycznej oraz sposoby jej pojmowania na przestrzeni dziejów. Następnie, odwołując się do posoborowych dokumentów Kościoła, uzasadnia potrzebę nadania homilii „jedności tematycznej”. Ukazuje także zasady wyboru tematu homilii. Jako naczelne kryterium wskazuje tutaj układ Lekcjonarza mszalnego oraz sprawowane misterium zbawcze. Podkreśla także kulturowe, pedagogiczne oraz teologiczne racje przemawiające za „jednością tematyczną” homilii.
8
Publication available in full text mode
Content available

Miłosierdzie Boże w liturgii Roku nadzwyczajnego jubileuszu miłosierdzia

71%
Krzysztek A.
Colloquia Theologica Ottoniana
|
2018
|
issue 1
197-210
PL
Wyjątkowym symbolem Roku Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia w Rzymie i w poszczególnych diecezjach stała się otwarta przez cały rok Brama Miłosierdzia. Ten symbol potwierdza, że Rok Święty jest szczególnym momentem łaski i odnowy duchowej, a także czasem kontemplacji tajemnicy miłosierdzia. Uprzywilejowanym miejscem kontemplacji tej tajemnicy jest celebracja liturgiczna, ponieważ w niej uobecnia się miłosierdzie Ojca objawione przez Chrystusa. Papieska Rada do spraw Krzewienia Nowej Ewangelizacji wskazała trzy drogi, które pomogą celebrować Rok Święty, aby miłosierdzie było bardziej skutecznie przeżywane i świadczone. Są nimi: rok liturgiczny, celebracja sakramentów i modlitwa obecna w życiu chrześcijańskim. Artykuł szczegółowo omawia te drogi. Lektura tego tekstu pozwala lepiej zrozumieć, że liturgia zawsze czyni żywym i obecnym miłosierdzie Ojca. Liturgia nie jest teorią, oderwaniem od rzeczywistości, ale otwiera człowieka ku pełni życia. Radość z doświadczenia przebaczenia, nawrócenie, miłość Boga i dar miłosierdzia wyrażają się w świadectwie życia. Stąd istotny wniosek: miłosierdzie celebrowane w liturgii jest przeżywane i świadczone. Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy miał uświadomić wszystkim ochrzczonym, że są wezwani do tego, aby być wiernymi świadkami miłosierdzia, wyznając je i żyjąc nim w codzienności.
EN
The Holy Door open all year, became a special symbol of the Year of the Extraordinary Jubilee of Mercy in Rome and in particular dioceses. This symbol confirms that the Holy Year is a special moment of grace and spiritual renewal, and also a time of contemplation of the mystery of mercy. The privileged place of contemplation of this mystery is the liturgical celebration, because in it the mercy of the Father revealed by Christ is made present. The Pontifical Council for the Promotion of the New Evangelization has indicated three paths that will help celebrate the Holy Year, that mercy may be more effectively lived in and provided with. These three paths are: the liturgical year, the celebration of the sacraments and the prayer present in Christian life. The article discusses these roads in detail. The reading of this text allows us to understand better that the liturgy always makes the Father’s mercy live and present. The liturgy is not a theory, a detachment from reality, but it opens a man to the fullness of life. The joy of experiencing forgiveness, conversion, God’s love and the gift of mercy are expressed in the testimony of life. Thus the important conclusion: the mercy celebrated in the liturgy is experienced and testified. The Extraordinary Jubilee Year was to make all baptized aware that they were called to be faithful witnesses to mercy, confessing it and living it in everyday life.
9
Publication available in full text mode
Content available

Spiralna koncepcja czasu w prawie kanonicznym – inspiracje pastoralne

71%
Kostecka J.
Teologia Praktyczna
|
2019
|
issue 20
85-98
EN
In the article the author proposes the analysis of theoretical and practical aspects of a spiral theory of the time. In the fi rst part she explains the meaning of the terms: time and eternity, afterwards she elaborates the structure of the spiral conception of the time. Consecutive parts of the article refer to temporal aspects in law, the time in the light of the Catholic Church’s knowledge and theology (the perspective of eternity) and applications of the spiral conception of time in provisions of the ecclesiastical law. This conception of time connects circular and linear theories of time. The canon law legislator uses the spiral conception of time and lays down legislative acts which should contribute to the regaining the meaning of life – eternity. It is important to help people take good care of how they live and spend their time in order to transform chronos into kairos. The contemporary problem of a continuous lack of time is becoming more pressing. Living in a great hurry and fear of death are connected with loss of the perspective of eternity. In view of the above, the author draws the conclusion that kairos is a time that gives hope, a time that gives a chance to overcome crisis and to start over, making use of the previous experiences, getting back on to some occurrences, but experiencing them in a spiral growth, being on a new, superior stage of advancement. The author also pays attention to Catholic mission’s domination and canon law’s subordination. The pursuit of eternity requires ceaseless progress and growing in Christian perfection.
PL
Autorka w artykule proponuje analizę teoretycznych i praktycznych aspektów spiralnej koncepcji czasu. W pierwszej części wyjaśnia znaczenie pojęć: czas i wieczność, a następnie omawia konstrukcję spiralnej koncepcji czasu. Kolejne części pracy odnoszą się kolejno do aspektów czasowych w prawie, spojrzenia na czas w świetle nauki Kościoła katolickiego i teologii (perspektywa wieczności) oraz do zastosowania spiralnej koncepcji czasu w normach prawa kanonicznego. Przedmiotowa koncepcja stanowi syntezę dwóch innych teorii czasu, tj. cyklicznej i linearnej. Kościelny prawodawca korzysta ze spiralnej koncepcji czasu i konstruuje normy prawne mające na celu pomoc ludziom w odnalezieniu sensu ich życia – wieczności. Istotne jest, aby ukierunkować ich na troskę o jakość przeżywanego czasu – przemianę chronos w kairos. Współcześnie powszechnym doświadczeniem staje się problem nieustannego braku czasu, pośpiechu i lęku przed śmiercią, związany w pewien sposób z utratą perspektywy wieczności. W tym kontekście kairos to czas niosący nadzieję, dający szansę na wyjście z kryzysu i rozpoczynanie od nowa – korzystając z dotychczasowych doświadczeń, powracając do pewnych zdarzeń, lecz przeżywając je niejako w ruchu spiralnym, na nowym, wyższym etapie rozwoju. Autorka zwraca również uwagę, że prawo kanoniczne jest podporządkowane misji Kościoła, która polega na prowadzeniu wiernych do wieczności. Oznacza to konieczność ciągłego rozwoju i dążenia do chrześcijańskiej doskonałości.
10
Publication available in full text mode
Content available

Liturgia a percepcja i przeżywanie czasu w dobie postmodernizmu

71%
Jeziorski S.
Verbum Vitae
|
2019
|
vol. 35
435-457
EN
The relationship between time and liturgy is profoundly rooted in the nature of celebration itself. Liturgy occurs in time but, on the other hand, it is able to interpret time and its perception. In our world – undeniably an age of speed – it is not only liturgy which needs time: Time needs liturgy as well. It is this reciprocal relationship between time and liturgy which is the focus of this article. It presents both the anthropological-phenomenological and theological dimensions of the liturgical celebration, and liturgy's contribution to shaping the whole experience of time.
PL
Relacja liturgii i czasu jest głęboko zakorzeniona w naturze celebracji. Liturgia wydarza się w czasie, ale z drugiej strony ma ona zdolność interpretowania czasu i jego percepcji. W świecie, który bywa nazywany epoką prędkości, nie tylko liturgia potrzebuje czasu, ale także czas potrzebuje liturgii. Ta wzajemna relacja między czasem a liturgią jest treścią niniejszego artykułu, prezentując zarówno wymiar antropologiczno-fenomenologiczny jak i teologiczny clebracji liturgicznej oraz jej wkład w kształtowanie doświadczenia czasu.
11

Charytologia liturgiczna Ps 118 (117) w uroczystości, święta i wspomnienia świętych Pasterzy

54%
Rutkowski A.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)
|
2011
|
issue 2(58)
101-116
EN
Putting Psalm 118 (117) in the Liturgy of the Word on solemnities, feasts and memorials of saint Pastors contributes to transmitting the teaching about grace and to actualizing grace, experiencing it, accepting and implementing its fruit. The concept of liturgical charitology means here charitology in liturgical texts and in the way it is formed, especially in joining the Psalm with the passage 2 Cor 5,14-20 and its subject of service and conciliation thanks to the passion, death and resurrection of Jesus Christ. In this way charitology of Psalm 118 (117) is concerned with three memorials of saint Pastors and monks, and especially when the memorials are elevated to the rank of a solemnity (sollemnitas) or a feast (festum). The solemnities or feasts refer to Saint Clemens Maria Hofbauer — on 15th March, Saint Szymon of Lipnica — on 18th July, and Saint John of Capistrano — on 23rd October. In this form of Liturgy of the Word on these feasts or celebrations grace is revealed first of all in God’s dynamic action. In the service of grace of reconciliation especially the Saints’ activity is inscribed that aims at preaching God’s Word and at the work of salvation, teaching faith and involvement in the development of one’s own religious orders, but also in one’s own conversion or in harmony between towns or countries. In God’s grace of paschal kindness, His faithfulness and glory, the Saints’ experience of help and protection is inscribed, especially in their childhood years, and then the power of their effect on others that is owed to following God’s kindness in their lives. In the grace of joy, victory and light, the Saints’ way is inscribed of searching for their vocation, their fight with themselves, trust in God and service for the defense of faith. In the grace of rejection, building and perseverance, the Saints’ faithfulness is inscribed to the foundations of faith, to unity of the Church, despite adversities, as well as service to the poor, sick and suffering.
12
Publication available in full text mode
Content available

Il Libro del Deuteronomio come fonte teologica della dimensione anamnetica dell’anno liturgico

54%
Kwiatkowski D.
Poznańskie Studia Teologiczne
|
2021
|
issue 38
205-217
PL
Artykuł przedstawia anamnetyczny wymiar roku liturgicznego oraz jego starotestamentalne źródło teologiczne, którym jest Księga Powtórzonego Prawa. Kalendarz liturgiczny nie jest terminarzem, w którym zaznaczone są daty różnych świąt kościelnych. Jest on rozłożonym w czasie uobecnieniem misterium zbawczego Jezusa Chrystusa. Chcąc zrozumieć anamnetyczny wymiar roku liturgicznego, trzeba ukazać, czym było święto religijnej tradycji Izraela. Zwłaszcza na podstawie Księgi Powtórzonego Prawa, nazywanej „Księgą pamięci”, wykazano, że każde biblijne święto jest anamnezą, czyli uobecnieniem konkretnego wydarzenia z historii zbawienia. Takie rozumienie święta jest także w liturgii Kościoła. Znaczenie roku liturgicznego polega przede wszystkim na ścisłym powiązaniu go z misterium Chrystusa. Każde święto jest uobecnieniem „tu” i „teraz” zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa. Dokonuje się ono dzięki obecności i działaniu Ducha Świętegow liturgii Kościoła.
EN
The article discusses the concept of memorial (anamnesis) in relation to the liturgical year andargues that within the Old Testament theology the Book of Deuteronomy constitutes the maintheological source for the concept. The liturgical calendar is not a simple calendar in which thedates of various feasts of the Church are indicated. It is important to note that the liturgical calendarpresents the saving mystery of Jesus Christ, but in a manner spread over time. In order tounderstand the anametic dimension of the liturgical year, it is necessary to indicate the meaning ofthe feast in the Holy Scriptures. Especially, on the basis of the Book of Deuteronomy, also knownas the “Book of Remembrance”, it is shown that each biblical feast is an anamnesis, that is, thepresence of a specific event in the history of salvation. This understanding of the feast also existsin the liturgy of the Church. The importance of the liturgical year comes primarily from the closerelationship with the mystery of Christ. Each feast makes the “here” and “now” of the saving actof Jesus Christ present. It happens thanks to the presence and action of the Holy Spirit in the liturgyof the Church.
IT
L’articolo presenta la dimensione anamnetica dell’anno liturgico e la sua fonte teologica veterotestamentaria che è il Libro del Deuteronomio. Il calendario liturgico non è un calendario in cui sono segnate le date di varie festività religiose. È il rendersi presente del mistero salvifico di Gesù Cristo, diffuso nel tempo. Per comprendere la dimensione anamnetica dell’anno liturgico, era necessario mostrare che cosa era la festa della tradizione religiosa di Israele. Sulla base del Libro del Deuteronomio, chiamato il “Libro della memoria”, è stato messo in evidenza che ogni festa biblica è un’anamnesi, cioè il rendersi presente di un evento specifico della storia della salvezza. Tale concezione di festa è anche presente nella liturgia della Chiesa. Il senso dell’anno liturgico risiede principalmente nella sua stretta relazione con il mistero di Cristo. Ogni festa è il rendersi presente “qui” e “ora” dell’opera salvifica di Gesù Cristo. Ciò avviene grazie alla presenza e all’azione dello Spirito Santo nella liturgia della Chiesa.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.