Search results

1

Elementy kultury politycznej dla tego, co kobiece. Rozmowa Katarzyny Szopy z Luce Irigaray

100%

Szopa K., Irigaray L.

|

2019

|

vol. 13

|

issue 1

10-19

EN

Luce Irigaray in Conversation with Katarzyna Szopa

PL

Rozmowa Katarzyny Szopy z Luce Irigaray

2

Powrót do przyszłości. Widmo jako pole wiedzy

88%

Momro J., Kłosiński M., Łachacz M.

Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

|

2018

|

vol. 1

|

issue 1

70-91

PL

Z Jakubem Momrą rozmawiają Michał Kłosiński i Magdalena Łachacz

3

Jak mówić dzieciom o Bogu w Kościele i w domu

75%

Kosmana OFMConv. I.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2010

|

vol. 19

81-103

EN

This article concerns homilies for children, of their importance in Church and family life. To speak to children in a way to have them listen and hear, demands taking them seriously and a solid homily preparation. For this reason a wide range of homiletic material has been enclosed with examples from known preachers. This aims to encourage others to use such ideas and suggestions. Upon this was formulated a proposal of cooperation between the preacher and families so that a child wouldn’t be lacking the Word of God during the week. The homily should have it’s “continuation” in the home.

4

Rozmowa ponownie czy rozmowa od nowa? Rozmowa jako niezbędny warunek stworzenia „nowej” szkoły po pandemii

75%

Bochno E.

|

2021

|

vol. XXIV

|

issue (1/2021)

61-70

EN

Introduction. In the text, the author uses the recommendations developed by the Centre for Civic Education in the report entitled Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? The question of what the return to “normal” education looks like, puts an additional condition necessary in modern education, namely the necessity to return to what seems to be the simplest form of communication - conversation. The structure of the text includes (apart from prompting questions and refl ection at the end) two main parts. In the fi rst, in relation to the author’s own research, she outlines the picture of school conversations between teachers and students. In the second, she indicates that after the pandemic, the conversation between all subjects of education is one of the key conditions for the school’s culture. Aim. The aim of the article is to try to answer the following questions: Is the school a place of understanding between teachers and students? Can these two groups talk to each other? Is a conversation between all subjects of education a necessary condition for creating a “new” school after the pandemic, and if so, to what extent, and in what way? Materials and methods. The article uses some of the results of own research and a short analysis of the recommendations developed by the Centre for Civic Education in the report entitled Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? Results. The author’s own research shows that there are no conversations between teachers and students at school. There is a clear inequality in the position of interlocutors and a clear adult control in this regard.

PL

Wprowadzenie. W tekście autorka – korzystając z rekomendacji opracowanych przez Centrum Edukacji Obywatelskiej w raporcie pt. Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? – stawia dodatkowy warunek niezbędny we współczesnej edukacji, a mianowicie konieczność powrotu do, wydaje się, najprostszej formy komunikowania się – rozmowy. Struktura tekstu obejmuje (poza zadaniem pytań i refleksją na zakończenie) dwie zasadnicze części. W pierwszej, w odniesieniu do badań własnych, autorka kreśli obraz szkolnych rozmów między nauczycielkami a uczennicami i uczniami, w drugiej wskazuje, że po pandemii rozmowa między wszystkimi podmiotami edukacji stanowi jeden z kluczowych warunków dla kultury szkoły. Cel. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytania: Czy szkoła jest miejscem porozumienia nauczycieli i uczniów? Czy te dwie grupy mogą ze sobą rozmawiać? W jaki sposób? oraz: Czy, na ile i w jaki sposób rozmowa między wszystkimi podmiotami edukacji jest niezbędnym warunkiem stworzenia „nowej” szkoły po pandemii? Materiały i metody. W pracy wykorzystano fragment wyników badań własnych oraz krótką analizę rekomendacji opracowanych przez Centrum Edukacji Obywatelskiej w raporcie pt. Szkoła ponownie czy szkoła od nowa? Jak wygląda powrót do stacjonarnej edukacji? Wyniki. Z badań własnych autorki wynika, że w szkole brakuje rozmów między nauczycielkami/nauczycielami i uczennicami/uczniami. Widać wyraźną nierówność pozycji interlokutorów oraz wyraźną kontrolę dorosłego w tym zakresie.

5

Abrahama J. Heschela rozumienie dialogu człowieka z Bogiem. Wskazówki dla chrześcijańskiej antropologii

63%

Rynkowski R. M.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2015

|

vol. 1

EN

What are the indelible content of any Christian anthropology? And as these days to talk about the content? Abraham J. Heschel did not think that evil is inscribed in human nature and that God is dead. However, he did not think that the world is basically good. He did not think that a man basically directed towards God. Abraham J. Heschel believed that God was banished from the world, a man killed his inner life and lost contact with God. If a man does not reflect the presence of God in the world, it reflects the image of the beast. The task of man is letting God into your world. God speaks to man through the Bible, and the man says to God in prayer. Abraham J. Heschel does not believe that prayer is a conversation with God himself (Clement). God’s answer to prayer is interested in the life of man. Prayer makes God back into the world. Indelible content of Christian anthropology is the belief that man is capable of dialogue with God and that prayer to return God to the world. Modern man does not believe that God is close to him. People can convince the assertion that man in prayer becomes the object of the mind of God.

6

Dziecięce konstrukcje świata w rozmowach z dorosłymi

63%

Nowak-Łojewska A.

Problemy Wczesnej Edukacji

|

2017

|

vol. 13

|

issue 1(36)

54-64

EN

The text is based on research carried out among schoolchildren of third class of primary school. It shows a way of thinking about the world typical of children and constructing their social knowledge. The text was produced as a result of series of meetings with schoolchildren of 1–3 classes and the struggle to find answers to their questions of social, existential, ethical and moral nature. It reflects childlike concepts of social knowledge. It is based on quality tests results conveyed with the usage of dialogue method. In the theoretical part there are assumptions of interpretive paradigm and theses about social interactionist theory, linguistic relativism and social and psychological constructivism as a background for the discussion. The concept of the research includes the characteristics and justification for the application of the dialogue method and in addition to that, it gives insight into the results of the research which is the reconstruction of the image of the world typical of children and reconstruction of the meanings given to social ideas by children during their conversations with adults. The research part includes the image of the world constructed by children with excerpts from their utterances, from their ways of understanding the world, their perception of their environment. It is divided into parts entitled: ‘Children search’, ‘Children think’, ‘Children speak’, ‘Children construct’. Each part is packed with children’s hot knowledge, their experience and their ways of understanding the world.

7

Gespräch als die Fleischwerdung des Wortes: Unterwegs zum (un)möglichen Verstehen

63%

Wierciński A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

47-68

EN

In the center of Gadamer's philosophical hermeneutics is the experience of aconversation. Its decisive element is opening and listening to the Other. A conversation focused on what needs to be understood is happening in the dialectics of question and answer, and is transformed along with the partners of the conversation. A hermeneutic conversation can be understood as perichoresis. It makes us realize that conversation is the art of living and hermeneutic hospitality is its essential element. We find numerous valuable intuitions concerning the hermeneutic conversation in Plato's works and in Schleiermacher's “Christmas Eve: Dialogue on the Incarnation”. Searching for a proper word that could reach our interlocutor, we experience the inevitability of death. It remains a brutal dividing line that, at the same time, breaks the conversation. The horizon of death is the horizon of the hermeneutic conversation.

PL

W centrum filozoficznej hermeneutyki Gadamera znajduje się doświadczenie rozmowy, której decydującym elementem jest otwarcie się na Drugiego i słuchanie go. Rozmowa wokół tego, co domaga się rozumienia, dzieje się w horyzoncie pytania i odpowiedzi oraz przemienia się razem z partnerami rozmowy. Rozmowa hermeneutyczna, rozumiana jako perychoreza, uświadamia nam, że rozmowa jest sztuką życia i jej istotnym elementem jest hermeneutyczna gościnność. Wiele cennych intuicji dotyczących rozmowy hermeneutycznej znajdujemy u Platona i w „Wigilii” Schleiermachera. W poszukiwaniu odpowiedniego słowa, które miałoby dotrzeć do naszego rozmówcy, doświadczamy nieuchronności śmierci. Ona pozostaje brutalną cezurą, która jednocześnie przerywa rozmowę. Horyzont śmierci jest horyzontem rozmowy hermeneutycznej.

8

Negocjacje we współczesnych słownikach języka polskiego oraz literaturze specjalistycznej – próba definicji

63%

Biłas-Pleszak E., Dargiewicz M.

Studia Językoznawcze. Synchroniczne i diachroniczne aspekty badań polszczyzny

|

2020

|

vol. 19

39-50

EN

The article is an attempt at creating/recreating a definition of the notion of negotiation. We wished to look closely at how lexicographers attempt to grasp its essence in their descriptions and how it is represented by the authors of publications in this communication practice. The research material consisted of the principal Polish language dictionaries compiled after 1945 and the examples drawn form the professional literature published between 1974 and 2014. This time period was chosen in order to recreate a possibly contemporary understanding of negotiation. Conclusions from such a twofold observation make up a detailed scientific description, centred around the answers to the questions concerning the key words that name the negotiation, its participants, as well as the purpose of negotiation and the relation between parties.

PL

Niniejszy artykuł stanowi próbę zbudowania/odtworzenia definicji pojęcia negocjacje. Chciałyśmy się przyjrzeć, jak jego istotę próbują uchwycić w swych opisach leksykografowie i jak przedstawiają je autorzy publikacji poświęconych tej właśnie praktyce komunikacyjnej. Materiał badawczy stanowią najważniejsze słowniki języka polskiego powstałe po 1945 roku oraz przykłady zaczerpnięte z literatury branżowej, wydanej w latach 1974–2014. Proponowany zakres czasowy podyktowany jest chęcią odtworzenia w miarę współczesnego rozumienia negocjacji. Wnioski z tak dwutorowo przeprowadzonych obserwacji złożyły się na szczegółowy opis naukowy, którego osią są odpowiedzi na pytania o słowa klucze nazywające negocjacje, ich uczestników, a także cel negocjacji i stosunek stron.

9

Elementy formalne i nieformalne w rozmowach urzędowych

63%

Rutkowski M.

Socjolingwistyka

|

2015

|

issue 29

135-148

PL

Rozmowa urzędowa jako rodzaj interakcji o charakterze instytucjonalnym nie była dotąd przedmiotem pogłębionych analiz językoznawczych. Artykuł jest próbą opisu rozmowy urzędowej z zastosowaniem analizy konwersacyjnej w celu wydobycia i interpretacji elementów formalnych i nieformalnych. Udział tych elementów w kształtowaniu omawianego typu rozmowy jest warunkowany z jednej strony oficjalnym charakterem kontaktu, z drugiej zaś — jej mówioną formą. Formalność i nieformalność są tu traktowane także jako czynniki kształtowania relacji między uczestnikami rozmowy, a także narzędzia kontroli dyskursu.

EN

Official talk as a kind of institutional character interaction has not been a subject of detailed profound linguistic analyses so far. The article constitutes an attempt at describing an official conversation through conversation analysis which is aimed at focusing and interpretation of formal and informal elements. The presence of these elements in the official talks is conditional on the formal character of the conversation on the one hand, and on the other hand on its oral form. Formality and informality are treated as factors which shape the relation between interlocutors and as discourse control tools.

10

Konwersacyjne wykładniki emocji w rozmowie

63%

Rutkowski M.

Prace Językoznawcze

|

2019

|

issue XXI/2

161–174

EN

The paper presents the analysis and interpretation of signals of emotions in a talk. Full and complete investigation of interlocutors` emotional involvement is possible in the context of adjacent utterances. The linguistic tool that makes it possible is the conversational analysis methodology, which is based on the real conversations. In this paper such the conversations analyzed are the institutional talk as well as telephonic emergency call. In both of the types of conversation, the emotional signals reveal. The signals are: intonation, tone of the voice, louder talking, interruptions, overlaps, and talk-script-conflict. By these crucial issues, the paper shows how the preference organization of talk affects the interlocutors` emotional behaviors: the dispreferred turns evoke the emotional engaging.

PL

W artykule zamieszczona jest analiza i interpretacja wykładników emocji w rozmowie. Obserwacja zaangażowania emocjonalnego rozmówców jest w pełni widoczna dopiero z uwzględnieniem kontekstu innych wypowiedzi i zachowań osób uczestniczących w rozmowie jako interakcyjnym zdarzeniu komunikacyjnym. Metodą umożliwiającą wgląd w takie zachowania jest analiza konwersacyjna, oparta na szczegółowym opisie autentycznych rozmów poddanych transkrypcji. W artykule interpretacji poddano rozmowę urzędową oraz telefoniczne zgłoszenie alarmowe. W obu przypadkach ujawniały się zachowania emocjonalne, które zostały szczegółowo opisane w analizie rozmów. Należą do nich: intonacja, ton głosu, głośniejsza artykulacja, przerywanie wypowiedzi, nakładanie się wypowiedzi oraz konflikt skryptów rozmowy. Osobno pokazano, w jaki sposób organizacja preferencyjna rozmowy może wpływać na zachowania emocjonalne rozmówców – niepreferowane wypowiedzi są przyczyną zachowań emocjonalnych.

11

Mówienie - rozmowa - dialog - dyskusja

63%

Krokos J.

Studia Philosophiae Christianae

|

2020

|

vol. 56

|

issue 4

315-340

EN

Speaking, conversation, dialogue and discussion are four synonymous terms and refer to four related phenomena. Speaking is a sensible articulation of sounds by a personal subject, and as such is a condition for other activities. Conversation occurs when at least two people talk to each other on a topic. Dialogue and discussion, which are a form of conversation between persons, are characterized by different objects, purpose and structure. In both cases, conversation is foundational. The main condition of dialogue and discussion consists in the freedom of the will of persons. The main purpose of dialogue is the recognition of the views of participants. The participants in a discussion must not own equal competence. Discussion is a formalized dialogue. Thus, the purpose of a discussion is to solve problems. Therefore, there must be a definite object in discussion, and the details and notions employed must be stated. Moreover, the participants in discussion must own a similar competence. Lastly, discussion possesses its own internal and logical structure. -------------- Received: 22/09/2020. Reviewed: 06/11/2020. Accepted: 20/11/2020

PL

Mówienie, rozmowa, dialog i dyskusja to cztery bliskoznaczne terminy i cztery fenomeny ze sobą spokrewnione. Mówienie to sensowne artykułowanie dźwięków przez podmiot osobowy i jako takie jest warunkiem pozostałych aktywności. Rozmowa jest wzajemnym mówieniem do siebie przynajmniej dwóch osób na jakiś temat. Dialog i dyskusja, będące rozmową osób, różnią się przedmiotem, celem i strukturą. Dla obu rozmowa jest fundamentem. Warunkiem dialogu i dyskusji jest wewnętrzna wolność osób, które w nich biorą udział. Głównym celem dialogu jest zapoznanie się ze stanowiskiem i poglądami jego uczestników na określony temat. Uczestnicy dialogu nie muszą posiadać równych kompetencji. Dyskusja jest dialogiem sformalizowanym, kwalifikowanym. Jej celem jest rozwiązanie jakiegoś problemu. W dyskusji musi być zatem wyraźnie określony jej przedmiot, aspekt oraz muszą zostać uzgodnione pojęcia. Dyskutanci muszą posiadać podobne kompetencje w dyskutowanych sprawach. Dyskusja posiada też swą wewnętrzną, logiczną strukturę. -------------- Zgłoszono: 22/09/2020. Zrecenzowano: 06/11/2020. Zaakceptowano do publikacji: 20/11/2020

12

Ku dialogicznej więzi w poradnictwie humanistycznie zorientowanym

63%

Czerkawska A.

Studia Poradoznawcze

|

2018

|

vol. 7

EN

The phenomenon of dialogue in a counseling relationship is described from many perspectives. Most often, you can find practical and instructional texts, conceived to improve the specialists’ communication skills or prompt them as to what they ought to do or what they can do in this area, what they must not or should not do, how they can increase the range of impact on the client and how they can become an effective counselor, psychotherapist, mediator. In my article, I want to draw reader’s attention to the deeper meaning of the counseling dialogue. The purpose of this article is, therefore, to redirect the reader’s attention from the technical dimension of communication to building a dialogical bond in a counseling relationship. The second goal is to stimulate the counselors’ sensitivity to dialogue, understood as a meeting of two subjects, and to encourage them to critically look at their attitude and the results of their help practices. The structure of the text reflects statements that show the meaning of a counseling meeting in phenomenological-cum-dialogical terms.

PL

Zjawisko dialogu w relacji pomocowej opisywane jest z wielu perspektyw. Najczęściej można trafić na teksty praktyczno-instruktażowe, które w swoim założeniu mają doskonalić warsztat komunikacyjny specjalistów, czyli podpowiadać im, co należy lub co można robić w tym obszarze, czego nie wolno lub nie należy czynić, jak zwiększyć zasięg oddziaływań na klienta i jak stać się skutecznym doradcą, terapeutą, mediatorem. W swoim tekście chcę zwrócić uwagę na głębsze znaczenie dialogu poradniczego. Celem tego artykułu jest zatem przekierowanie uwagi Czytelnika z technicznego wymiaru komunikacji na budowanie więzi dialogicznej w relacji poradniczej. Drugim celem jest pobudzenie wrażliwości doradców na dialog, rozumiany jako spotkanie dwóch podmiotów i zachęcenie ich do krytycznego przyjrzenia się swojej postawie oraz rezultatom prowadzonych praktyk pomocowych. Strukturę tekstu wyznaczają pewne tezy, które ukazują sens spotkania poradniczego w ujęciu fenomenologiczno-dialogicznym.

13

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

63%

Ziołowicz A.

Studia Norwidiana

|

2014

|

vol. 32

3-23

EN

The article is concerned with the meta-epistolary layer of Cyprian Norwid’s correspondence and the author’s original conception of the letter and letter-writing resulting from it. It proves the poet’s knowledge of genology, his sound expertise in history and poetics of the letter, as well as his need to transgress the conventions petrified by them, the conventions that are associated with this form of expression. In Norwid’s interpretation the letter is situated in the borderland of various fields of human activity and experience; it is created in the point where realities of life, interpersonal and social communication and the art of the word cross; it forms esthetic and extra-esthetic, extra-text values; it interferes with the course of events (that form biographies of individuals, history of nations, history of man), and first of all with the world of worth. Epistolography proves to be a significant area of Norwid’s experiments with prose; the poet joins narrative with discursive prose here, as well as with poetical and dramatic forms. However, the idea of a letter as a conversation is the key one for the poet. It is developed in numerous creative decisions made by Norwid-epistolographer, such as e.g. blurring the line between the spoken and written word; the inner conversation character of the letter; de-conventionalization of the apostrophes to the addressees and of the farewell formulas, which makes the letter close to the situation of a live conversation; exhibiting the formal imperfection of the letter and its sketchy character; limiting the role of the epistolary subject as a subject of an intimate confession, in favor of the I – You relation, a close connection between the letter and life as well as the letter and the truth. In an epistolary expression understood in this way the center of gravity rests on its inter-subjectivity, on the social value of the letter, on the inter-personal bond and its quality. Hence Norwid favors the conception of epistolary communication as symbolic actions, among which creating a community that has the Truth in its center comes to the fore. In the context of the 19th century transformations of epistolography directed to its autobiographization and, as a result, also to a communication crisis, Norwid’s conception of the letter maintains its separate identity. Preferring the conversation model of the letter, treating it as a part of life, a social form, a means of inter-human communication, of creating a community of thought, emotions and values, Norwid-epistolographer resists the tendencies typical of his times.

14

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

63%

Ziołowicz A.

Studia Norwidiana

|

2014

|

vol. 32

3-23

EN

The article is concerned with the meta-epistolary layer of Cyprian Norwid’s correspondence and the author’s original conception of the letter and letter-writing resulting from it. It proves the poet’s knowledge of genology, his sound expertise in history and poetics of the letter, as well as his need to transgress the conventions petrified by them, the conventions that are associated with this form of expression. In Norwid’s interpretation the letter is situated in the borderland of various fields of human activity and experience; it is created in the point where realities of life, interpersonal and social communication and the art of the word cross; it forms esthetic and extra-esthetic, extra-text values; it interferes with the course of events (that form biographies of individuals, history of nations, history of man), and first of all with the world of worth. Epistolography proves to be a significant area of Norwid’s experiments with prose; the poet joins narrative with discursive prose here, as well as with poetical and dramatic forms. However, the idea of a letter as a conversation is the key one for the poet. It is developed in numerous creative decisions made by Norwid-epistolographer, such as e.g. blurring the line between the spoken and written word; the inner conversation character of the letter; de-conventionalization of the apostrophes to the addressees and of the farewell formulas, which makes the letter close to the situation of a live conversation; exhibiting the formal imperfection of the letter and its sketchy character; limiting the role of the epistolary subject as a subject of an intimate confession, in favor of the I – You relation, a close connection between the letter and life as well as the letter and the truth. In an epistolary expression understood in this way the center of gravity rests on its inter-subjectivity, on the social value of the letter, on the inter-personal bond and its quality. Hence Norwid favors the conception of epistolary communication as symbolic actions, among which creating a community that has the Truth in its center comes to the fore. In the context of the 19th century transformations of epistolography directed to its autobiographization and, as a result, also to a communication crisis, Norwid’s conception of the letter maintains its separate identity. Preferring the conversation model of the letter, treating it as a part of life, a social form, a means of inter-human communication, of creating a community of thought, emotions and values, Norwid-epistolographer resists the tendencies typical of his times.

15

The hermeneutics of conversation: Silence, epiphany and the irreducibility of conversion

63%

Hołda M.

Roczniki Humanistyczne

|

2016

|

vol. 64

|

issue 11: Anglica

159-170

EN

The article focuses on the hermeneutics of conversation. Its aim is to demonstrate the nature of a hermeneutic conversation as triggering a true possibility of understanding. I propose to see silence, epiphany and conversion, with its irreducible character, as significant components of a hermeneutic conversation. Thus conceived conversation leads to an unveiling of the unknown and generates a genuine possibility of an encounter between the self and the Other. The encounter rests on two indispensable attributes: reciprocity and trust. A genuine conversation in the hermeneutic sense, propelled by these two constituents, exerts a cathartic, transformative and formative power. Not only does it lead to understanding in which the speaking partners are involved, but it entails a potent unearthing of the self, a discovery of one’s identity. This study is based on Hans-Georg Gadamer’s premise of the universal character of understanding. Gadamer’s hermeneutics regards understanding as the fundamental category of our being- in-the-world. The article illustrates the workings of the hermeneutic conversation with an analysis of J. Joyce’s “The Dead.”

PL

Artykuł koncentruje się wokół tematyki hermeneutyki rozmowy. Jego celem jest ukazanie natury rozmowy w świetle hermeneutyki filozoficznej, a zatem rozmowy jako tej przestrzeni ludzkiej egzystencji, która umożliwia rozumienie. Proponuję spojrzenie na milczenie, epifanię, oraz przemianę, wraz z jej nieredukowalnym charakterem, jako na niezwykle istotne elementy rozmowy w znaczeniu hermeneutycznym. W ten sposób pojmowana rozmowa prowadzi do odkrywania nieznanego i stwarza rzeczywistą możliwość spotkania drugiego. Spotkanie to opiera się na dwóch istotnych komponentach: wzajemności i zaufaniu. Rozmowa w znaczeniu hermeneutycznym, poprzez te dwa atrybuty, niesie z sobą katharsis, przemianę i możliwość tworzenia. Nie tylko prowadzi do rozumienia, w które włączeni są partnerzy rozmowy, ale pozwala odkrywać ‘ja’, odkrywać tożsamość. Zaproponowane studium opiera się na założeniu Hansa-Georga Gadamera o uniwersalnym charakterze rozumienia; Gadamer upatruje w rozumieniu fundamentalną kategorię naszego bycia w świecie. Artykuł ilustruje hermeneutykę rozmowy poprzez analizę opowiadania J. Joyce’a „Zmarły”.

16

Autointerpretacja i problem „mocnego wartościowania” w filozofii Charlesa Taylora

51%

Wojewoda M.

Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne

|

2022

|

vol. 57

71-90

EN

The article aims to analyse self-interpretation concerning the formula of “strong valuation” and the issue of the human person. The subject of the analysis is Charles Taylor's concept of values in the context of his philosophical inspirations and criticism of some of his solutions. Getting to know oneself takes place in the context of discovering and realizing such values as freedom, dignity, authenticity, agency, and responsibility, etc. It is possible to point to the relationship between the axiological structure and the person that allows for self-interpretation. On the one hand, thanks to values, the subject determines its own identity. On the other hand, values constitute an element of the “community of meanings” - enabling understanding of the “human situation” and dialogue between persons. We discover the world of values while articulating and interpreting our feelings and sense other people's feelings. Values enable us to talk about what unites or divides us, will allow us to communicate, and also allows us to articulate the causes of misunderstanding. The development of the person is mediated by cultural expressions and dialogue with other actors. Taylor's concept is an exciting and vital attempt to combine reflection in the field of human philosophy, the theory of values, and the philosophy of the culture of expression.

PL

Celem artykułu jest analiza problemu autointerpretacji w odniesieniu do formuły „mocnego wartościowania” oraz zagadnienia osoby ludzkiej. Przedmiotem analiz jest koncepcja wartości Charlesa Taylora ujęta w kontekście jego filozoficznych inspiracji oraz krytyki niektórych jego rozwiązań. Poznanie własnego „ja” dokonuje się w kontekście odkrywania i realizacji takich wartości jak wolność, godność, autentyczność, sprawczość i odpowiedzialność, itp. Można wskazać na relację, jaka zachodzi między strukturą aksjologiczną a osobą, która pozwala jej na autointerpretację. Z jednej strony dzięki wartościom podmiot określa własną tożsamość, z drugiej strony stanowią one element „wspólnoty znaczeń” – umożliwiający zrozumienie „sytuacji ludzkiej” i dialog między osobami. Świat wartości odkrywamy w trakcie artykulacji i interpretacji własnych uczuć oraz rozumienia uczuć innych ludzi. Wartości umożliwiają rozmowę na temat tego, co nas łączy lub dzieli, umożliwiają porozumienie, a także na artykułowanie przyczyn nieporozumienia. Rozwój osoby jest zapośredniczony w kulturowych formach ekspresji oraz w dialogu z innymi podmiotami. Koncepcja Taylora stanowi ciekawą i ważną próbę połączenia refleksji z zakresu filozofii człowieka, teorii wartości i filozofii kultury ekspresji.

17

O dialogu w ujęciu gadamerowskim. Próba analizy poradoznawcze

51%

Frątczak J.

Dyskursy Młodych Andragogów / Adult Education Discourses

|

2017

|

vol. 18

119-131

PL

Tekst przyjmuje formę namysłu nad dialogiem w poradnictwie. Horyzont teoretyczny rozważań wyznacza hermeneutyka H.-G. Gadamera. Korzystając z tego podejścia, analizuję dialog w obszarze poradnictwa oraz sytuację spotkania osoby radzącej się i doradcy. Podejmuję dyskusję nad możliwościami i ograniczeniami przeniesienia gadamerowskiego rozumienia dialogu do praktyki poradniczej. Wskazuję na różnice pomiędzy rozmową sterowaną a dialogiem w procesie poradniczym. Ważnym elementem rozważań są pytania: jakie warunki muszą być spełnione, by można było mówić o dialogu w poradnictwie?, do czego prowadzi dialog?, jaka jest aktywność dialogowa podmiotów w relacji poradniczej? Udzielając odpowiedzi na powyższe pytania, dzielę się refleksjami dotyczącymi tworzenia klimatu otwartego dialogu w poradnictwie.

EN

The text takes the form of consideration on dialogue in counselling. The theoretical horizon of consideration is pointed out by Gadamer’s hermeneutics. I analyse dialogue using this approach in the field of counselling and situation of a meeting of a client and a counsellor. Also a discussion on possibilities and limitations of Gadamer’s transfer based on dialogue understanding from understanding to counselling practice is undertaken. The differences between the guided conversation and the dialogue in counselling process are signalised. The important part of considerations are questions like: what conditions should be fulfilled to dialogue in counselling?, what objectives are set by dialogue?, what is the dialogical activity of subjects in counselling relation? I intend to give answers to the questions mentioned above and share reflections about the creation of the open dialogue in counselling.

18

Historyk literatury wśród gatunków mowy. Przypadek Stanisława Pigonia

51%

Ziołowicz A.

Tematy i Konteksty

|

2022

|

vol. 17

|

issue 12

31-42

EN

The article concerns Stanisław Pigoń's research on the "living word" of Adam Mickiewicz. The subject of the reflection are two volumes of Mickiewicz's "Complete Works", published in 1933, including "Speeches" and "Conversations" of the poet. First of all, the method of scientific procedure used by Pigoń was mainly interpreted. This issue was placed in the context of his concept of the history of literature and of the twentieth-century research on the oral aspects of literature. Both volumes published by the scholar deserve to be recalled and appreciated, as they are original Polish contribution to this area of scientific reflection. They also allow us to look at the culture of the Romantic era through the prism of forms and functions of orality and enrich our knowledge about personality of Mickiewicz.

PL

Artykuł dotyczy badań Stanisława Pigonia nad "żywym słowem" Adama Mickiewicza. Przedmiotem refleksji są dwa tomy "Dzieł wszystkich" Mickiewicza, opublikowane w roku 1933, zawierajace "Przemówienia" i "Rozmowy" poety. Celem interpretacji jest przede wszystkim opis metody naukowej zastosowanej przez Pigonia. Zagadnienie to zostało usytuowane w kontekście jego koncepcji literatury i dwudziestowiecznych badań nad oralnymi aspektami literatury. Oba tomy opubliowane przez uczonego zasługują na przypomnienie i uznanie, są bowiem oryginalnym polskim wkładem w tę dziedzinę naukowej refleksji. Pozwalają też spojrzeć na kulturę epoki romantyzmu przez pryzmat form i funkcji oralności i wzbogacają naszą wiedzą o osobowości Mickiewicza.

19

Norwidowe Quidam, czyli przypowieść o ludziach i kamieniach

32%

Feliksiak E.

Studia Norwidiana

|

2008

|

vol. 26

17-48

EN

A reinterpretation of the title of the poem on the basis of analysis of the semantic context of the uninflected work quidam as an indefinite pronoun is the starting point of the study. The author proves that the title Quidam is not restricted to a particular nameless protagonist, but it is a condensed sign of indeterminateness (not only personal) as a structural dominant of the poem. Hence it can only have an uninflected form. This is how Norwid always treated it. In the course of further argument the author justifies the proposition that the main subject of Quidam is Rome as the Eternal City, ever built anew on its ruins, maintaining the continuity of life for ages and being a sign of hope. The poem is a picture of the mature Empire in the epoch of Hadrian shown as the time of a slowly ripening coup, when in the multicultural environment Christianity grew, even if it was mysterious for many people and persecuted by the authorities. Interpreted in the context of F. R. Chateaubriand's Les Martyrs the parable is an equivocal reflection on the tragic character of history and on the role that heroic and often nameless sacrifice of people and stones of the city plays in building its meaning. It is also a reflection on how intolerance and weakness resulting from selfish conceit makes coexistence of various religions and cultures in mutual respect impossible.

Refine search results

Elementy kultury politycznej dla tego, co kobiece. Rozmowa Katarzyny Szopy z Luce Irigaray

Powrót do przyszłości. Widmo jako pole wiedzy

Jak mówić dzieciom o Bogu w Kościele i w domu

Rozmowa ponownie czy rozmowa od nowa? Rozmowa jako niezbędny warunek stworzenia „nowej” szkoły po pandemii

Abrahama J. Heschela rozumienie dialogu człowieka z Bogiem. Wskazówki dla chrześcijańskiej antropologii

Dziecięce konstrukcje świata w rozmowach z dorosłymi

Gespräch als die Fleischwerdung des Wortes: Unterwegs zum (un)möglichen Verstehen

Negocjacje we współczesnych słownikach języka polskiego oraz literaturze specjalistycznej – próba definicji

Elementy formalne i nieformalne w rozmowach urzędowych

Konwersacyjne wykładniki emocji w rozmowie

Mówienie - rozmowa - dialog - dyskusja

Ku dialogicznej więzi w poradnictwie humanistycznie zorientowanym

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

Epistolarne kreowanie wspólnoty. O listownych rozmowach Cypriana Norwida

The hermeneutics of conversation: Silence, epiphany and the irreducibility of conversion

Autointerpretacja i problem „mocnego wartościowania” w filozofii Charlesa Taylora

O dialogu w ujęciu gadamerowskim. Próba analizy poradoznawcze

Historyk literatury wśród gatunków mowy. Przypadek Stanisława Pigonia

Norwidowe Quidam, czyli przypowieść o ludziach i kamieniach