Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: rygoryzm

Sort By:

Limit search:

Rygoryzm i laksyzm moralny we wczesnochrześcijańskich ruchach heretyckich na podstawie Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii

100%

Szram M.

Roczniki Teologiczne

2017

vol. 64

issue 4: Historia Kościoła

35-51

The objective of the article is to illustrate the two extremes represented by the broad assortment of movements: the ascetic rigorism and moral laxity. The primary source of text is the first Latin catalogue of heresies, written between 380 and 388 by the Bishop of Brescia, Philastrius. The source selection was dictated on twofold grounds. The treaty contains the most numerous descriptions of heretical groups, yet at the same time is the least known of its kind. The information enclosed in Philastrius' work, summarized in a comparative manner with the descriptions found in other patristic catalogues of heresy – by Epiphanius, Theodoret of Cyrus, John Damascene, Augustine and Isidore of Seville – lead to the following conclusions: 1) for the most part heretical movements followed the ascetic radicalism, motivated most habitually by an exaggerated literal exegesis of the biblical texts (eg. Gnostics, Encratites, Discalced); 2) the few of the laxative-approach movements operated on moral promiscuity (eg. Simonians, Carpocratians, Symmachians), the extent of which is difficult to assess due to the raised issues with the objectivity of Philastrius’ work – undermined by the use of invectives and the apologetic attitude of the author employed in order to defend the orthodox doctrine and morals; 3) paradoxically, there existed also groups that combined inconsistently promiscuity with the elements of asceticism (eg. Borborites, Adamites).

Celem artykułu jest ukazanie dwóch skrajnych postaw, reprezentowanych przez różne wczesnochrześcijańskie ruchy heretyckie: rygoryzmu ascetycznego i rozwiązłości moralnej. Głównym tekstem źródłowym jest pierwszy łaciński katalog herezji, napisany między rokiem 380 a 388 przez biskupa Brescii Filastriusza. Wybór źródła został podyktowany dwoma powodami. Traktat ten zawiera opis największej ilości ugrupowań heretyckich, a równocześnie jest najmniej znany. Informacje zawarte w dziele Filastriusza, zestawione porównawczo z opisami zawartymi w innych patrystycznych katalogach herezji – Epifaniusza, Teodoreta z Cyru, Jana Damasceńskiego, Augustyna i Izydora z Sewilli – prowadzą do następujących wniosków: 1. większość ruchów heretyckich kierowała się radykalizmem ascetycznym, motywowanym najczęściej przesadnie literalną egzegezą tekstów biblijnych (np. gnostycy, enkratyci, bezsandałowi); 2. nieliczne ruchy o podejściu laksystycznym kierowały się rozwiązłością moralną (np. szymonianie, karpokratianie, symmachianie), której rozmiary trudno jednoznacznie ocenić, ponieważ obiektywizm przekazu Filastriusza został osłabiony przez stosowanie inwektywy i nastawienie apologetyczne autora, mające na celu obronę ortodoksyjnej doktryny i moralności; 3. istniały również ugrupowania, które w paradoksalny sposób łączyły rozwiązłość z elementami ascetyzmu (np. borborianie, adamianie).

Imperatyw pedagogiczny jako element strategii wychowawczej

70%

de Tchorzewski A. M.

Studia Paedagogica Ignatiana

2017

vol. 20

issue 2

61-84

Artykuł ma na celu ukazanie różnic pomiędzy kategoriami pedagogicznymi rygoryzmu i liberalizmu wychowawczego, określić treść i zakres znaczeniowy tych pojęć oraz uzasadnić ich miejsce w strategiach wychowawczych oraz w ich różnych typach. Stąd posłużono się w artykule syntetycznym ujęciem historycznym, które ma w sposób jak najbardziej lapidarny ukazać rozwój myśli dotyczącej przymusu i swobody w wychowaniu, a zwłaszcza przejawów praktyki w tym zakresie od starożytności aż po czasy nowożytne. Przeprowadzono także analizę dwóch sprzecznych koncepcji pedagogicznych, które ujmuje się w relacji homo educandus vs homo non educandus. Koncepcje te w różny sposób odwołują się do takiej kategorii, jak wolność pedagogiczna i określają jej znaczenie w praktyce wychowawczej. Takie podejście umożliwiło przeprowadzenie typologizacji dwóch strategii wychowawczych, które ujęto w dwie kategorie: strategii autokratycznej i strategii formacyjnej. W każdej z nich pojawia się problem odwoływania się do wybranych imperatywów pedagogicznych, które zostały szczegółowo opisane. Do nich zaliczono: posłuszeństwo, dyscyplinę, karność, odpowiedzialność oraz sumienność. Ukazano także ich związek z procesem kształtowania w postawach wychowanków sprawności, zwłaszcza sprawności moralnych, które należy pojmować jako element rezultatu procesu wychowawczego. Imperatywy pedagogiczne, do których odwołują się wychowujący, mogą świadczyć o poziomie świadomości wychowawczej i kulturze pedagogicznej tych, którzy przyjmują na siebie odpowiedzialność za wychowanie młodzieży. Rolą imperatywów pedagogicznych jest wspomaganie wychowanków w ich osobistym i społecznym rozwoju.

The purpose of the article is to outline the differences between such pedagogical categories as: rigorism and liberalism of upbringing, assessing the content, range of meaning of terms and providing legitimacy for them in strategies of upbringing and their different types. Thus, a historical synthetic view is applied that should show, in a lapidary way, the development of thought connected to constraint and liberty in upbringing and in particular the symptoms of practice in that range from antiquity to modern times. Moreover, the analysis of two inconsistent pedagogical conceptions was conducted that are subsumed in the relation homo educandus vs. homo non educandus. These conceptions, in different ways, refer to such categories as pedagogical freedom and determine their meaning to education. This approach allowed two types of educational strategies to emerge that are presented in two categories: autocratic strategy and formation strategy. In each of them there is a problem referring to selected pedagogical imperatives that have been described in detail. These include: obedience, discipline, respect for punishment, responsibility and conscientiousness. It also shows their relation with the process of shaping attitudes to learner efficiency, especially the efficiency of morality which should be understood as an element of the result of the educational process. Pedagogical imperatives to that the educators referred to can indicate the level of awareness of the educational and pedagogical culture of those who assume responsibility for the education of youth. The role of pedagogical imperatives is to support learners in their personal and social development.

Refine search results

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Paedagogica Ignatiana

2 2017

1 Szram M.

1 de Tchorzewski A. M.

Search results

Rygoryzm i laksyzm moralny we wczesnochrześcijańskich ruchach heretyckich na podstawie Diversarum hereseon liber Filastriusza z Brescii

Imperatyw pedagogiczny jako element strategii wychowawczej