Search results

1

Kara wieczna i jej przeciwwaga w Mt 25,46

100%

Linke W.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 36

83-107

EN

“Eternal Punishment” in Mattew 25:31-46 is a symmetrical concept for “eternal life”. Symmetry characterizes the entire compositional unit to which this pericope belongs. It is also the implementation of the model already present in Mark, but developed in Matthew. The model consists of three parts: a parable, a separator, and an allegorizing interpretation of the initial parable. In this context, the “eternal punishment” is the equivalent of rejecting of sensless girls from a possibility to participate in the wedding feast.

PL

„Kara wieczna” w Mt 25,31-46 to pojęcie symetryczne do „życia wiecznego”. Symetryzm cechuje całą jednostkę kompozycyjną, do której należy ta perykopa . Jest też ona realizacją modelu obecnego już w Ewangelii według św. Marka, ale rozwiniętego w Ewangelii według św. Mateusza. Model składa się z trzech części: przypowieści, separatora oraz alegoryzującej interpretacji początkowej przypowieści. W tym kontekście „kara wieczna” jest odpowiednikiem niedopuszczenia nierozumnych panien na ucztę weselną.

2

Monotrynitarne powitanie w Apokalipsie

84%

Rucki M., Szymański K.

Scriptura Sacra

|

2015

|

issue 19

183-197

EN

In the paper, the attention is paid to the greeting directed to the readers of the Revelation in the passage 1:4-7. Its structure suggests that its source is not John who wrote the Book, but the Gog who presents Himself as a unity of three persons: Father, Son and the Holy Spirit. The greeting focused most on Jesus Christ, his exceptional love towards humans and his mssion. Along with his appearance on the Earth, the process of bringing people back to God started. Monotrinitarian greeting introduces the reader to the reality of the eschatological future which would have been horrible if not the fact of limitless love and care expressed in the greeting.

PL

W artykule zwrócono uwagę na pozdrowienie skierowane do czytelników Apokalipsy św. Jana w wersetach 1,4-7. Struktura pozdrowienia sugeruje, że nie jest do pozdrowienie wyartykułowane przez Jana, tylko pochodzące od Boga jawiącego się jako jedność trzech Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Najwięcej uwagi pozdrowienie poświęca osobie Jezusa Chrystusa, Jego wyjątkowej miłości do człowieka oraz Jego misji, albowiem wraz z Jego pojawieniem się na ziemi rozpoczęło się dzieło odzyskiwania człowieka dla Boga. Monotrynitarne pozdrowienie wprowadza czytelnika w rzeczywistość rzeczy ostatecznych, która byłaby przerażająca, gdyby nie fakt bezgranicznej miłości i życzliwości wyrażonej w tymże pozdrowieniu.

3

Koncepcja kary a hipoteza apokatastazy w eschatologii Grzegorza z Nyssy

84%

Szram M.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 36

183-215

EN

The issue of comprehension of the concept of apocatastasis by Gregory of Nyssa is not easy to infer. The source texts are not explicit and sometimes even contradictory, and may raise reservations about their authenticity. The following article, based on the preserved legacy of Gregory the Great and modern scientific literature, attempts to answer the subsequent questions: in what manner did Gregory understand the biblical message of eternal damnation; how did he comprehend the subject of the after death penalty; in what way did he perceive the particular and the final judgment and by what means did he resolve all these issues with the hypothesis of apokatastasis? Gregory’s writings were dominated by the idea of temporariness and curative character of posthumous punishments. They will have a corrective character and should last only as long as it is required in order to completely cleanse soul of the remnants of sin. It remains uncertain whether punishment will be temporary also in the case of hardened sinners and whether Gregory considered for them eternal condemnation. In Gregory’s eschatology, a constant vibrant tension between the addressed to all humanity God’s salvific grace and human freedom and responsibility is present, which the Nyssenian never tried to undermine. In Gregory’s attempt to solve this aporia, his concepts seem to lean towards the final mercy solution and universal God’s salvific will. Although Gregory derived the premises for expressing this belief from Platonic philosophy, his hope for the return of everyone to God was ultimately rooted in theological arguments: omnipotence and the infinite goodness and mercy of God, and in the resurrection of Christ.

PL

Kwestia rozumienia pojęcia apokatastazy przez Grzegorza z Nyssy nie jest łatwa do interpretacji. Teksty źródłowe nie są jednoznaczne, a czasem nawet sprzeczne, i mogą budzić wątpliwości co do autentyczności. Niniejszy artykuł, na podstawie zachowanej spuścizny Grzegorza oraz współczesnej literatury naukowej, próbuje udzielić odpowiedzi na następujące pytania: w jaki sposób Grzegorz rozumiał biblijne przekazy o wiecznym potępieniu?; jak pojmował zagadnienie kary pośmiertnej?; jak rozumiał sąd szczegółowy i ostateczny?; oraz jak godził wszystkie te kwestie z nauką o apokatastazie? W pismach Grzegorza dominowało przekonanie o tymczasowości i leczniczym charakterze pośmiertnych kar. Będą ona miały charakter poprawczy i powinny trwać tylko tyle, i aż tak długo, ile będzie tego wymagać pełne oczyszczenie z pozostałości grzechu. Pozostaje kwestią nie do końca jasną, czy kara będzie miała charakter przejściowy także dla zatwardziałych grzeszników i czy Grzegorz dopuszczał dla nich wieczne potępienie. W eschatologii Grzegorza stale jest obecne dynamiczne napięcie między zbawczą łaską Boga skierowaną do całej ludzkości a ludzką wolnością i odpowiedzialnością, której Nysseńczyk nigdy nie próbował podważać. W próbie rozwiązania tej aporii przez Grzegorza centrum ciężkości przechyla się w stronę ostatecznego miłosierdzia i powszechnej woli zbawczej Boga. Chociaż przesłanki do wyrażenia tego przekonania Grzegorz czerpał z filozofii platońskiej, to jednak jego nadzieja na powrót wszystkich do Boga zakorzeniona była ostatecznie w argumentach teologicznych: wszechmocy i nieskończonej dobroci i miłosierdziu Boga oraz w zmartwychwstaniu Chrystusa.

4

Sprawiedliwość Boża, jako motyw sztuki eschatologicznej średniowiecza

84%

Guz A.

Studia Pelplińskie

|

2018

|

vol. 52

175-185

EN

The article "The justice of God, as the eschatological theme art of the Middle Ages" is a synthetic work showing the influence of culture and circumstances of life in shaping the religious art. It shows the close relationship between the daily life and lived faith. To prove his thesis the author uses concrete representations of sacred art of this period.

PL

Artykuł „Sprawiedliwość Boża, jako motyw sztuki eschatologicznej średniowiecza” jest syntetyczną pracą ukazującą wpływ kultury i okoliczności życia na kształtującą się sztukę sakralną. Ukazuje ścisły związek pomiędzy codziennością a przeżywaną wiarą. Dla udowodnienia swojej tezy autor posługuje się konkretnymi przedstawieniami sztuki sakralnej tego okresu.

5

Le due vie del Sal 1 nell’interpretazione di san Tommaso d’Aquino

67%

Dąbrowski W.

Poznańskie Studia Teologiczne

|

2016

|

issue 30

57-92

EN

In the presentation of the subject – preceded by an Introduction, where is presented the Commentary Super Psalmos of the Aquinas – the author examines the saint Thomas’ interpretations of the Psalm 1 texts regarding the topic of this research and presents three points: 1 – The principal characteristic and the division of the Psalm 1; 2 – The processus ad beatitudinem; 3 – The felicitatis eventus. The presentation of subject – who in reality speaks about the two ways: of the just and of the impious, and has the culmination in the final judgment – is enriched whit the Aquinas’ commentaries of the cited texts of saint Paul and saint John, confronted with the contemporary exegesis. All this permits to the author to conclude that the interpretation of the Psalm 1 presented by Saint Thomas is very clear, rich and remains valid and topical and permits to remain in the faith and doctrine of the catholic Church.

PL

Dwie drogi Ps 1 w interpretacji św. Tomasza z Akwinu We Wstępie - aby rozwiać błędne, ale rozpowszechnione mniemania o działalności uniwersy- teckiej św. Tomasza z Akwinu - Doktor Anielski, który swojej Summy teologii nigdy nie wykładał, jest przedstawiony jako egezegeta Pisma Świętego: tu jako komentator Psalmów, gdyż trzeba pa- miętać, że w Średniowieczu profesor teoglogii był magister in Sacra Pagina, czyli zajmował się właśnie egzegezą Pisma Świętego. W swoim kometarzu św. Tomasz twierdzi - podobnie jak i współcześni bibliści - że Ps 1 jest wstępem do całego Psałterza. Akwinata dzieli Ps 1 na dwie główne części: Processus ad beatitudinem, gdzie ukazuje dążenie wszystkich ludzi do szczęśliwo- ści i porównuje dwie drogi: drogę bezbożnych i drogę sprawiedliwych, chociaż używa innych wyrażeń; oraz Felicitatis eventus, gdzie porównuje wyniki tych dążeń i dróg: sprawiedliwi osiąga- ją wieczną szczęśliwość, którą jest sam Bóg; natomiast bezbożni - wieczne potępienie; stąd św. Tomasz wiele miejsca poświęca obrazowi drzewa i sądowi ostatecznemu. Teksty komentarza Akwi- naty do Ps 1, wsparte też jego komentarzami do Ewangelii św. Jana i do Corpus Paulinum, są kon- frontowane ze współczesnymi komentarzami biblijnymi, co pozwala na zauważenie różnic w po- dejściu do tekstów świętych, a także dostrzec bogactwo myśli teologiczno-biblijnej i duchowej Doktora Anielskiego. Ta myśl jest nadal bardzo aktualna i pozwala na ciągłe trwanie w nauce, moralności i duchowości Kościoła katolickiego.

6

O sądzie Bożym, niebie i piekle w pismach Leszka Kołakowskiego

59%

Chrostowski M.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2018

|

issue 25

67-75

EN

The Catholic Church believes in the posthumous God’s judgment, heaven or hell. A man who is seeking God will sooner or later realize, that the question, about his existence is closely related to the question about the final destiny of man: death and what next? Leszek Kołakowski (1927−2009) repeatedly referred to the eschatological dimension of human existence, based mainly on the Christian tradition, which sees the purpose of the earthly pilgrimage of man in eternal bliss or eternal damnation. In his opinion, the man participates in the eternal struggle between God and the devil. It is not just a passive observer in it, but it is in the very centre of it, it is a victim of these struggles, although our fate also influences the course of this battle.

7

Źli chrześcijanie w Kościele w świetle nauczania św. Augustyna

59%

Terka M.

Vox Patrum

|

2013

|

vol. 60

417-448

EN

The main perspective from which St. Augustine describes the Church, is the category of good and evil. It is included in the image of the heavenly Jerusalem understood as a community of saints in heaven, Zion as a symbol of the pilgrim Church and the metaphor of Babylon, which is the kingdom of evil and persecutor of the followers of Christ. The Church on earth exists between Jerusalem and Babylon, and for this reason there are both good and bad people. That confusion is an important feature of Augustine’s Church in its earthly dimension. Saints Christians are trying to improve the bad members of the Body of Christ, but they are also forced to tolerate the evil that they cannot change, and bad Christians can persecute the good ones. Augustine calls their mutual relationship the spiritual battle. The judgment of them, and their final separation belongs to God only, and it will be done during the Final Judgement.

Refine search results

2 Verbum Vitae

1 Poznańskie Studia Teologiczne

1 Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

1 Scriptura Sacra

1 Studia Pelplińskie

1 Vox Patrum

2 2019

2 2018

1 2016

1 2015

1 2013

1 Chrostowski M.

1 Dąbrowski W.

1 Guz A.

1 Linke W.

1 Rucki M.

1 Szram M.

1 Szymański K.