Search results

1

Kościół Katolicki wobec rozwodu cywilnego

100%

Sokołowski J.

|

2013

|

vol. 15

|

issue 4

515-536

EN

In the stream of recent years one can notice that divorces granted by the civil court in Poland constantly grow in number. The author observes that each di-vorce suit results from the tragedy of a matrimonial life, though not always from the fault of a spouse. He dedicates his considerations (1) to show how the Catholic Church defends the indissolubility of marriage, (2) to discuss the prob-lem of these divorced Catholics whose sacramental marriage has not been de-clared invalid by the Church court, (3) to analyze the legal and pastoral situation of these spouses who left their sacramental marriages for living in non-sacramental ones.

2

Regulation and the Forms of Celebration of the Sacrament of Penancein Canon Law

100%

Lech W.

|

2017

|

vol. 27

|

issue 1 English Online Version

75-91

EN

In the sacrament of penance and reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves to obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession as well as absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted if danger of death is imminent, if there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.

3

Rozum i wiara a małżeństwo. Znaczenie ścisłej tożsamości pomiędzy węzłem małżeńskim a jego wymiarem sakramentalnym w małżeństwie ochrzczonych (kan. 1055 § 2)

89%

Wójcik A.

Annales Canonici

|

2012

|

vol. 8

EN

The article discusses the meaning of the canonical and theological principle of the identity between marriage bond and sacrament in the case of two baptized persons. First the author presents a historical and contemporary tendency to draw an artificial border line between human nature along with its requirements and positive law, for which the requirements should be one of the sources. Next he shows in what way the dissociative tendency helps separate the domain of reason from the domain of faith, which converge at the point where nature demands obedience from reason. Then the author demonstrates the impact of the dissociation on the understanding of the relation between a natural and a sacramental aspect of marriage. In this context the author discusses the specific nature of the sacrament of matrimony as compared with six other sacraments and the character of the matrimonial consent in the perspective of its object, that is sacramental marriage. Specifically, he focuses on the idea of indirectness in the “cause-effect” relation between the matrimonial consent and sacramental dimension of marriage. In the concluding part of the article the author enters into polemics with the criticism aimed at such an understanding of indirectness – called an “anti-personalist sacramental automatism” – which apparently belittles the significance of the influence of faith on the efficacy of the matrimonial consent. The polemics incorporates the theses formulated by John Paul II in his theology of the body and strives at showing a close relationship between a “sacramental” dimension of the natural marriage and the sacramental dimension of Christian marriage. This, in turn, serves the author to show the relationship between reason and faith and to formulate a brief pastoral conclusion.

4

Małżeństwo w teologii Ortodoksyjnego Kościoła Koptyjskiego

75%

Lipniak J. M.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2016

|

vol. 2

EN

The Coptic Orthodox Church relates the mystery of trinity unity not only to science about the Church but also to perception of matrimony. The matrimony is for Copts one of seven sacraments. People were appointed to live in image and likeness of the Holy Trinity and will of God is, so as they, with exception of special cases, do not live in loneliness but in family. Like God gave first family his blessing and said to Adam and Eve to be fertile and have increase (Gen 1,28), so the Coptic Church gives its blessing relationship of man and woman. The matrimony is not for Orthodoxy only a state of nature but also a state of grace. Life in marriage, like monastic life is a vocation, requiring specific gift or charisma of the Holy Spirit and just this gift is being given in the sacrament of matrimony.

5

Świadek bierzmowania w Kodeksie Jana Pawła II. Niektóre uwagi na kanwie kan. 893

75%

Kantor R.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 29

141-153

PL

W Kodeksie prawa kanonicznego zawarto informacje nt. kwalifikacji niezbędnych do bycia świadkiem bierzmowania. Są to: ukończenie 16 lat, bycie katolikiem, bierzmowanym i przyjęcie sakramentu Najświętszej Eucharystii oraz prowadzenie życia zgodnego z wiarą i odpowiadającego funkcji, jaką ma pełnić. Osoba taka powinna być wolna od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej. Świadek bierzmowania nie jest zatem „figurantem”, ale osobą uprzywilejowaną, która dostępuje zaszczytu towarzyszenia młodemu człowiekowi na drodze doskonałości chrześcijańskiej. Stąd świadków bierzmowania również należy duszpastersko przygotować do liturgii i pełnienia obowiązków wiary, wśród których najistotniejsze dotyczą podjętych zobowiązań wobec bierzmowanego i odpowiedzialności za jego życie religijne.

EN

The Code of Canon Law gives such a definition of Confirmation: “The sacrament of confirmation strengthens the baptized and obliges them more firmly to be witnesses of Christ by word and deed and to spread and defend the faith. It imprints a character, enriches by the gift of the Holy Spirit the baptized continuing on the path of Christian initiation, and binds them more perfectly to the Church”. The Code gives also qualifications necessary for being a confirmation sponsor: “have completed the sixteenth year of age, be a Catholic who has been confirmed and has already received the most holy sacrament of the Eucharist and who leads a life of faith in keeping with the function to be taken on, not be bound by any canonical penalty”. Sponsor for Confirmation is not a „figurehead”, but a favoured person, which is honoured to accompany a young man in his way to Christian perfection. Therefore, it is important to prepare sponsor to the ceremony as well as to undertake all duties towards newly confirmed, especially regarding his growth in faith.

6

Zarys nauki o sakramentach w Kościele prawosławnym i rzymskokatolickim

75%

Baczyński A., p., Ławreszuk M., Kostiuczuk J., Ignatiuk K., p., Ławreszuk M., Ignatiuk K.

ELPIS

|

2017

|

issue 19

PL

Zarówno Kościele prawosławnym jak i rzymskokatolickim za sakramenty uznawane są Chrzest, Bierzmowanie, Eucharystia, Spowiedź (Pokajanije), Kapłaństwo, Małżeństwo i Namaszczenie św. Olejem. Wszystkie zaś pozostałe poza tymi siedmioma uznawane są za obrzędy czy sakramentalia. Chociaż taki podział świętych działań i rytów występuje zarówno w katechizmach oraz podręcznikach teologii dogmatycznej, to historia i doświadczenie Kościoła pokazuje, że kwestia podziału i liczby sakramentów nigdy nie była oczywista. Jeżeli chrześcijański Zachód usiłował zdefiniować pojęcie sakramentu i jego działanie oraz określić ich liczbę,to „świętych Ojców chrześcijańskiego Wschodu nie interesowała liczba misteriów i nie stawiali sobie za zadanie ich policzenie”. Usiłowali oni odkryć ideę powszechnego, różnorodnego działania Ducha Świętego w Kościele, mającego uświęcać człowieka w różnoraki sposób i w różnych sytuacjach życiowych. Natomiast zwieńczeniem i kulminacją wszystkich sakramentów zawsze była Święta Eucharystia. W bogatej skarbnicy i zachwycającej świętości Eucharystii, która łączy nas z Bogiem swoje dopełnienie i zakończenie otrzymują sakramenty.Zapożyczona z łacińskiej scholastyki nauka o siedmiu sakramentach została ujęta w podręcznikach teologii prawosławnej. Ten scholastycznysystem siedmiu sakramentów został zaakceptowany w teologii prawosławnej, chociaż formalnie Kościół prawosławny nigdy nie uznał żadnej określonej liczby sakramentów. W konkluzji można stwierdzić, iż „w prawosławiu pomiędzy szerszym i węższym pojęciem „sakrament” (μυστήριον) nie ma ostrego podziału. Przede wszystkim całe życie Kościoła należy postrzegać jako jedność, jedno wielkie misterium, którego różne aspekty wyrażają się w wielkiej różnorodności działań, dokonywanych raz w życiu człowieka bądź wielokrotnie.

7

The Eucharistic Sacrifice in Dumitru Stăniloae’s Theology with a Referential Point at the Mysterienlehre of Odo Casel

75%

Crăciun F. A.

Review of Ecumenical Studies Sibiu

|

2014

|

vol. 6

|

issue 1

49-72

EN

In the last century both Orthodox and Catholic theologians have improved their reflection on the Eucharistic sacrifice in a critical manner in regard to the Latin medieval or scholastic theology. They have also developed their thinking in a theological dialogue involving the Eastern and Western mentalities, which could show different approaches but also lots of similarities. The relation between the Eucharistic sacrifice and Christ’s sacrifice on the Cross, the connection with the Church’s sacrifice, the mystic sacrifice, the boundary existing in the liturgical cult between sacrifice and sacrament are equally treated in the Orthodox and the Catholic theologies. Odo Casel and Dumitru Stăniloae are among the most creative theologians in their conceptions of the sacrifice. The mystery of Christian worship in Casel’s doctrine and Stăniloae’s teaching on the permanent state of sacrifice of Christ are original reflections in modern theology.

8

Život manželov a rodiny ako vovádzanie do života kresťanského spoločenstva

75%

Csontos L.

Studia Bobolanum

|

2019

|

vol. 30

|

issue 4

119-134

EN

At its beginnings, the Church manifested itself as a community of communities and a family of families. The sacraments of Christian initiation were an introduction to the community of the Church, which as a result thrives and grows in number. In a special way, the Church creates the Eucharist and the sacrament of marriage. Marriage begins in the creative act of God and is the source of life for every society. The sacrifice of Jesus Christ present in the sacrament of the Eucharist increases the Mystical Body of Christ in which the family is its basic cell and the foundation of every society. The proposed study is an attempt to answer the search for marital and family spirituality, to the problem of the privatisation of faith and sacraments, but in particular the sacrament of marriage in contemporary culture.

CS

Kościół u swych początków objawiał się jako wspólnota wspólnot i rodzina rodzin. Sakramenty chrześcijańskiej inicjacji były wprowadzeniem do wspólnoty Kościoła, który dzięki nim żyje i wzrasta. W sposób szczególny Kościół tworzą Eucharystia i sakrament małżeństwa. Małżeństwo ma swój początek w stwórczym akcie Boga i stanowi źródło życia każdego społeczeństwa. Ofiara Jezusa Chrystusa, uobecniana w sakramencie Eucharystii, sprawia wzrost Mistycznego Ciała Chrystusa, w którym rodzina jest jego podstawową komórką oraz podstawą każdego społeczeństwa. Proponowane studium jest próbą odpowiedzi na poszukiwania duchowości małżeńskiej i rodzinnej, na problem prywatyzacji wiary i sakramentów, a w szczególności sakramentu małżeństwa we współczesnej kulturze.

9

Średniowieczne przedstawienia chrztu św. na ziemiach polskich

75%

Kliś Z.

Folia Historica Cracoviensia

|

1999

|

vol. 6

EN

The article discusses each of the phases of christening depicted in medieval images of the sacrament in Poland.

PL

Artykuł omawia poszczególne fazy chrztu świętego ukazane na średniowiecznych przedstawieniach tego sakramentu na ziemiach polskich.

10

Misterium „wejścia do Kościoła” i przygotowanie do sakramentów w tradycji prawosławnej

75%

Baczyński k. A.

Rocznik Teologiczny

|

2013

|

vol. 55

|

issue 1-2

101-118

EN

The Orthodox tradition accents the need for the sacramental life in the life of every member of the Church. The sacramental life is possible only in the Church, which is the mystical Body of Christ and human and divine organism, that is the life of life of God in man and man in God. The Church is a mystery which can be known by faith and participation in its life. Father Sergei Bulgakov stated, “come and see”, because one comes to know what the Church is by the experience of faith. Making the gifts of redemption one’s own is accomplished in the Christ’s Church. By administering the sacraments, and in particular, the Holy Eucharist, the Church becomes the place in which man is transformed. St. Cyril of Jerusalem states that participants in the Holy Eucharist are united with the Body and Blood of Christ. St. Nicholas Cabasilas claims that the Eucharist is a point of cumulation and that it is not possible to go beyond this point or to imagine anything more holy. We can only learn how to preserve this Treasure after receiving the Eucharist. In order to become a participant in the Holy Mysteries, one must properly prepare oneself by being born “of water and Spirit” and “entering into the Church.” In the first centuries of Christianity, mainly adults became members of the church in baptism after personally accepting the truth of the faith. The sacrament of “entering into the Church” was proceeded by the catechumenate process. Catechumens were gradually led into the life of the Church by means of special rites, such as exorcisms, participation in prayers and instruction in the spirit of the Holy Scriptures. This was a very intensive period of preparation to experience the mystery of Christ’s Resurrection. This preparation also was connected with the Holy Liturgy. Preparation in the Orthodox tradition has deep significance. It is an inseparable element of every service and every activity of the Church. The task of preparation is to incorporate members in such a way that their whole lives are transformed and are led to the fullness of the Kingdom of God. The task of the Church is to prepare us to experience a foretaste of the Kingdom of God in this life by the act of salvation accomplished by Jesus Christ. The Orthodox Church cares for each of its members while realizing its mission of salvation beginning with the first day of life. In the rite of the first day, the Church asks for God’s blessing for the mother and child and that the first day of his life would be the beginning of salvation. In the rite of the eighth day, the prayers are focused on the child. Here, the Church prays for the seal of the light of God on the newborn and protection against the forces of evil by the power of the Cross of Christ. Naming the child accents the child’s individuality and uniqueness. Next follows the act of the catechumenate, in which the rite of casting out of evil spirits (exorcism) takes place. This is not a relic of the past as some would like to think. The Church, having awareness and experience which confirms the activity of the dark powers of evil, which desire to harm humankind, emphasizes the essence and necessity of this ritual. In it, one renounces Satan, cuts himself off from evil and casts it out in the Name of God. After these acts, the candidate is baptized. In the Name of the Holy Trinity, the catechumen is baptized by immersion three times. The font symbolizes the tomb and rising from the baptismal waters, the Resurrection. In the baptismal waters, one dies to sin and rises the new life. Clothed in Christ immediately after baptism, one experiences a “personal Pentecost” in the Sacrament of Chrismation when “sealed with the Holy Spirit”. Next, in accordance with the practice of the Church of the first centuries, one receives the Holy Eucharist, which is the fulfillment of the process. “Entering the Church” is above all new life, but not just a better life, more moral or devout, but an ontologically new life in comparison with the former. This is the new life that St. Paul describes as “Now if we died with Christ, we believe that we will also live with Him’ (Romans 6:8).

PL

W tradycji prawosławnej bardzo mocno akcentuje się potrzebę życia sakramentalnego każdego członka Kościoła. Życie sakramentalne możliwe jest tylko i wyłącznie w Kościele, który jest mistycznym Ciałem Chrystusa i Bogoludzkim Organizmem, tj. życiem Boga w Człowieku i człowieka w Bogu. Kościół jest tajemnicą poznawalną dzięki wierze i dzięki uczestnictwu w jego życiu. „Przyjdź i zobacz” - stwierdza o. Sergiusz Bułgakow, gdyż dzięki doświadczeniu w wierze człowiek najbardziej poznaje, czym jest Kościół. Przyswojenie darów odkupienia dokonuje się za pośrednictwem Kościoła Chrystusowego. Dzięki św. Sakramentom, a w sposób szczególny dzięki św. Eucharystii Kościół – Kościół jawi się miejscem przemiany człowieka. Św. Cyryl Jerozolimski stwierdza, iż uczestnicy św. Eucharystii stają się jednością z Ciałem i Krwią Chrystusa, zaś św. Mikołaj Kabasilas stwierdza, iż Eucharystia jest momentem kulminacyjnym i dalej już nie można pójść i niczego bardziej świętego sobie wyobrazić, tylko po przyjęciu Eucharystii powinniśmy nauczyć zachowywać ten Skarb. Aby jednak stać się uczestnikiem Bożych Tajemnic człowiek musi odpowiednio przygotować się, narodzić się „z wody i Ducha” i „wejść do Kościoła”. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa członkami Kościoła stawali się w większości ludzie dorośli, którzy przyjmowali chrzest wówczas, kiedy przyswoili sobie prawdy wiary. Sakrament „wejścia do Kościoła” poprzedzał tzw. katechumenat. Katechumeni stopniowo byli wprowadzani w życie Kościoła za pośrednictwem specjalnych obrzędów tj. egzorcyzmów, udziału w modlitwach oraz nauczaniu w duchu Pisma Świętego. Był to okres bardzo intensywnego przygotowania do przeżywania misterium Paschy Chrystusowej. To przygotowanie miało w większości miało związek ze św. Liturgią. Przygotowanie w tradycji prawosławnej, również w obecnym czasie ma bardzo wielkie znaczenie. Jest ono nierozłącznym elementem każdego nabożeństwa i każdej służby Kościoła. Zadaniem tego przygotowania jest włączenie każdego członka w ten sposób, aby przemienić całe nasze życie i doprowadzić do wypełnienia w Królestwie Bożym. Zadaniem Kościoła jest przygotować do przeżywania przedsmaku Królestwa Bożego już tu i teraz na mocy aktu zbawczego dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Kościół prawosławny realizując swą zbawczą misję troszczy się o każdego członka, poczynając od pierwszego dnia od jego narodzin. W obrzędzie pierwszego dnia Kościół prosi o błogosławieństwo dla matki i dziecka, aby pierwszy dzień życia stał się początkiem zbawienia. W obrzędzie dnia ósmego modlitwy skupione są na dziecku. Tu Kościół modli się prosząc o pieczęć światłości Bożej na nowonarodzonym i zachowanie od napaści złego mocą krzyża Chrystusowego. Nadanie zaś imienia dziecku podkreśla jego indywidualność i niepowtarzalności. Kolejno następuje akt katechumenatu, w którym mieści się obrzęd wypędzenia złych duchów (egzorcyzm). I nie jest to „przeżytek”, jak chcieliby niektórzy stwierdzić. Kościół mając świadomość i doświadczenie potwierdzające działanie ciemnych mocy demonicznych, chcących wyrządzić krzywdę człowiekowi, podkreśla istotę i konieczność tego obrzędu. W nim człowiek poprzez wyrzeczenie się odcina się i wypędza szatana Imieniem Bożym. Po tych aktach człowiek przystępuje do sakramentu chrztu. W Imię Św. Trójcy przy trzykrotnym zanurzeniu katechumen jest chrzczony. Chrzcielnica symbolizuje grób, zaś wynurzenie z wód chrzcielnych jest zmartwychwstanie. W wodach chrzcielnych człowiek umiera dla grzechu, rodząc się do życia świętego. Obleczony w Chrystusa bezpośrednio po chrzcie doświadcza „osobistej Pięćdziesiątnicy” w sakramencie bierzmowania „Pieczęć Ducha Świętego”. Następnie zgodnie z praktyką Kościoła pierwszych wieków jest prowadzony do Św. Eucharystii, która jest wypełnieniem. „Wejście do Kościoła” to przede wszystkim nowe życie, ale nie zwyczajnie lepsze życie, bardziej moralne lub pobożne, lecz zupełnie inne ontologicznie w porównaniu do poprzedniego. To nowe życie w Chrystusie, o którym mówi ap. Paweł: „Jeżeli umarliśmy z Chrystusem to wierzymy, że z Nim żyć będziemy”. (Rz 6,8)

11

Określenie i sposoby sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym

75%

Lech W.

|

2017

|

vol. 27

|

issue 1

81-98

PL

W sakramencie pokuty i pojednania wierni, którzy wyznają uprawnionemu szafarzowi swoje grzechy, wyrażając za nie żal i mając postanowienie poprawy, przez sakramentalne rozgrzeszenie dostępują odpuszczenia grzechów po chrzcie popełnionych. Ponadto dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Jedynym zwyczajnym sposobem pojednania z Bogiem i Kościołem jest indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie. Dlatego też tylko niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej formy spowiedzi. W takim przypadku pojednanie może dokonać się innymi sposobami określonymi w prawie. Nadzwyczajnym sposobem pojednania wiernego z Bogiem i Kościołem jest ogólne rozgrzeszenie wielu penitentów, bez uprzedniej spowiedzi indywidualnej. Może być ono udzielone jedynie w niebezpieczeństwie śmierci, gdy nie ma czasu na to, by kapłan bądź kapłani wyspowiadali poszczególnych penitentów oraz istnieje poważna konieczność. O tym, czy zachodzą warunki wymagane do zaistnienia poważnej konieczności, decyduje biskup diecezjalny po uzgodnieniu z pozostałymi członkami konferencji biskupów. Wierny, aby mógł ważnie skorzystać z rozgrzeszenia ogólnego, udzielanego równocześnie wielu penitentom, powinien być odpowiednio dysponowany oraz mieć zamiar we właściwym czasie wyznać indywidualnie grzechy ciężkie, których obecnie tak wyznać nie może.

EN

In the Sacrament of Penance and Reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession and absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted, if danger of death is imminent, there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of the individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.

12

Chrzest jako źródło apostolstwa świeckich

71%

Sikora A.

Teologia i Moralność

|

2015

|

vol. 10

|

issue 1(17)

81-91

EN

The issue of lay apostolate understood as the engagement of the whole Church in the preaching of the Gospel must be referenced to the sacrament of baptism as its source. The source nature of baptism can be seen in several aspects. The following are the main two. The first one is the inclusion by baptism into the Church, which is apostolic and missionary by its nature. The Church fulfills the apostolic task by both the consecrated and involved in the sacramental priesthood as well as all the baptized laity. Baptism, which includes into the Church, is the act of salvation which enables us to carry out the tasks of the Apostles. The second aspect is the participation in the triple dignity of Christ - the priestly, prophetic and kingly. In all of these three concepts is hidden the mystery of communion with Christ, who himself being the first to preach the Gospel, enables and calls all the baptized to this task.In both these aspects the crucial and source role is played by the sacrament of baptism.

PL

Zagadnienie apostolstwa świeckich pojmowane jako włączenie się w głoszenie Ewangelii przez cały Kościół odniesione musi być do sakramentu chrztu jako jego źródła. Źródłowy charakter chrztu widoczny jest w kilku aspektach. Podstawowymi są następujące dwa. Pierwszym jest włączenie przez chrzest do wspólnoty Kościoła, który z natury jest apostolski i misyjny. Zadanie apostolskie Kościół wypełnia zarówno przez osoby konsekrowane i mające udział w kapłaństwie sakramentalnym, ale także przez wszystkich świeckich ochrzczonych. Chrzest włączający w Kościół jest więc tym aktem zbawczym, który uzdalnia do realizowania zadań apostolskich. Drugim aspektem jest udział w potrójnej godności Chrystusa - kapłańskiej, prorockiej i królewskiej. We wszystkich tych trzech pojęciach kryje się tajemnica jedności z Chrystusem, który sam będąc pierwszym głoszącym Ewangelię uzdalnia i powołuje wszystkich ochrzczonych do tego zadania.W oby tych aspektach istotną i źródłową rolę spełnia sakrament chrztu.

13

Problem dojrzałości osób przygotowujących się do sakramentu małżeństwa

71%

Wieradzka-Pilarczyk A., Pilarczyk H.

Teologia i Moralność

|

2016

|

vol. 11

|

issue 2(20)

163-180

EN

The maturity of people preparing for marriage is an essential condition for the validity of the sacrament. Described in the article maturity is understood to be multifaceted, ranging from legal maturity, social, emotional and mental, to religious maturity that interests us most. Taking into account statistical surveys concerning religious identity of people between 18 and 40, the text provides pastoral guidance on the necessary formation of those who begin immediate preparation to get married in the Catholic Church.

PL

Dojrzałość osób przygotowujących się do małżeństwa stanowi podstawowy warunek ważności zawieranego sakramentu. Opisywana w artykule dojrzałość rozumiana jest wieloaspektowo, począwszy od dojrzałości prawnej, poprzez społeczną, emocjonalno-psychiczną, aż po interesującą nas w sposób najistotniejszy – dojrzałość religijną. Biorąc pod uwagę badania statystyczne, dotyczące tożsamości religijnej osób pomiędzy 18 a 40 r. życia, przedstawiony tekst zawiera wskazówki pastoralne na temat koniecznej formacji osób, które rozpoczynają bezpośrednie przygotowanie do złożenia sobie przysięgi małżeńskiej w Kościele katolickim.

14

Praxis i teologia chrztu w liturgicznej tradycji syro-orientalnej

63%

Potoczny M.

Łódzkie Studia Teologiczne

|

2017

|

vol. 26

|

issue 2

135-149

EN

The main object of this study is the baptismal Ordo of the Syro-Oriental liturgical tradition. The author, starting from the ancient sources, shows the phases of the development of the rite and of its theology. Referring to the Church Fathers like Ephrem and Narsai, he points that from ancient times the Church of the East has attached a special significance to the baptismal anointing. Indeed, in the case of this tradition the anointing is threefold: two times before the baptismal immersion and once following it. In this study a commentary of the patriarch Timothy II (1318–1332) was also presented, with some essential and original medieval ideas relating to the praxis and to the baptismal theology of the Church of the East. In the last part of the paper the author reflected on the contemporary Rite of the Baptism in the Church of the East.

15

Marriage as a way to holiness

63%

Skreczko A.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2016

|

vol. 2

PL

Istotą świętości jest miłość Boga i bliźniego. Uświęcenie dokonuje się więc na płaszczyźnie wertykalnej i horyzontalnej i obejmuje wszystkich chrześcijan. To właśnie w perspektywie powołania wszystkich chrześcijan do świętości można mówić o drodze do świętości małżonków chrześcijańskich, pytając, jakie jest ich miejsce w powołaniu powszechnym oraz jak w ich szczególnym powołaniu mają się stać świętymi. Łaska sakramentu małżeństwa daje nową moc małżonkom dla przekazywania wiary, dla uświęcania i przemiany współczesnego społeczeństwa wedle zamysłu Bożego. Zasadnicza problematyka artykułu została ujęta w trzech punktach: źródła świętości małżeństwa, sposób rozumienia świętości małżeńskiej, współczesne rozumienie świętości małżeńskiej.

16

Sakramentalność małżeństwa w relacji do Eucharystii

63%

Barth G.

Studia Teologii Dogmatycznej

|

2016

|

vol. 2

EN

This text discusses the relationship between the sacrament of marriage and the Eucharist. The motive undertake this relationship was the last Synod of Bishops on the role of marriage and family in the world. The biggest controversy has raised the issue of “irregular” situation and therefore granting of the Holy Communion to persons who are in the second unity. In the first part, the author of the text presents the arguments of supporters and opponents granting of Holy Communion for such persons. Without going into comment regarding direct to each of the reasons, the author considers as essential the question of how one and the second option understands the current state of reflection as “impasse” and how much of a “impetus”. In one and the other can to hide the real danger of the ideological thinking, leading to an impasse, and the chance to view something further and wider, and so the impetus for deeper and more responsible reflections. These are the issues of mercy, sin, the law of growth and analysis of specific experiences. In the second part of the text, the author draws a theological horizon to link theology of creation with science of salvation (sacramentology) and, consequently, more theological than ever juridically-legalistic way to justify the sacramentality. It’s about deeper showing into symbolism of the sacrament of marriage as a medium of the saving content. Also presents the four dimensions of the correlation between the marriage and the Eucharist: spousal, spiritual, communial and covenant. They are crucial to the renewal of the theology of the sacrament of marriage.

17

Wymagania prawne do dopuszczenia dziecka do sakramentu chrztu

63%

Mierzejewski K.

Studia Gdańskie

|

2011

|

issue 28

91-103

PL

Artykuł niniejszy prezentuje wymagania, jakie prawo kanoniczne stawia wobec rodziców dziecka, które ma być dopuszczone do sakramentu chrztu. Kościół bowiem jako depozytariusz sakramentów, ma prawo określać warunki ich sprawowania. Przepisy Kościoła stoją na straży zarówno ważności, jak i godności udzielania sakramentów. Artykuł przedstawia chrzest jako wydarzenie teologiczne i prawne, a następnie omawia warunki prawne dopuszczenia do chrztu, wymagania ustawowe do ważnego i godziwego udzielenia tego sakramentu. Przedstawione są także motywy i możliwości odłożenia oraz odmowy udzielenia sakramentu chrztu. Artykuł bazuje przede wszystkim na Kodeksie prawa kanonicznego oraz dokumentach Kościoła dotyczących sakramentu chrztu.

EN

The following article presents requirements imposed by canon law on parents of a child who is to be christened. The Church, as a depositary of the sacraments, has the right to define the conditions of its celebration. Ecclesiastical regulations protect the importance and dignity of granting sacraments. The article shows christening as a theological and legal event, then discusses legal conditions of admission to baptism, and the statutory requirements to the valid and fair granting of this sacrament. Motives, possibilities of postponing and refusal of granting the baptism are presented as well. The article relies mostly on Canonical Law Code and Ecclesial acts which refer to the sacrament of baptism.

18

Церковнослов’янізми, пов’язані з церковними таїнствами в українському письменстві ХVІ –ХVІII століть

63%

Осінчук Ю.

Rozprawy Komisji Językowej ŁTN

|

2018

|

vol. 66

351-369

PL

W artykule poddano analizie fonetykę, strukturę oraz semantykę słownictwa cerkiewnosłowiańskiego funkcjonującego w języku ukraińskim ХVІ–ХVІІІ w. Przedstawiono również rozwój semantyczny cerkiewnosłowianizmów we współczesnym języku ukraińskim oraz w praktyce liturgicznej. Aktualność niniejszego badania wynika z konieczności podjęcia dogłębnych oraz systematycznych studiów nad słownictwem liturgicznym i obrzędowym w języku ukraińskim ХVІ–ХVІІІ w., szczególnie nad wyrazami pochodzenia cerkiewnosłowiańskiego, tak charakterystycznymi dla sfery religijnej – dotyczącymi sakramentów, ich udzielania itp. Za bazę źródłową artykułu posłużyły ukraińskie zabytki piśmiennictwa świeckiego: akta i dokumenty sądowe, gramoty, latopisy, utwory literatury polemicznej oraz pięknej, wchodzące do korpusu źródeł Słownyka ukrajinśkoji mowy XVI – perszoji połowyny XVII st., Istorycznoho słownyka ukrajinśkoho jazyka pod redakcją J. Tymczenki oraz ich kartotek, przechowywanych w O ddziale języka ukraińskiego Instytutu Ukrainoznawstwa im. I. Krypiakiewicza NAN Ukrainy (Lwów). Dołączono materiał ilustracyjny pochodzący z zabytków, które łączą styl teologiczny z naukowym. Przeprowadzona analiza wykazuje, że różne warianty graficzne i fonetyczne słownictwa cerkiewnosłowiańskiego, powiązanego z sakramentami cerkiewnymi, były bardzo często używane w języku ukraińskim XVI–XVIII w. Mowa tu przede wszystkim o kalkach semantycznych z języka greckiego, które za pośrednictwem języka cerkiewnosłowiańskiego weszły do języka ukraińskiego. Jak się okazuje, badane słownictwo z minimalnymi zmianami semantycznymi przetrwało we współczesnej literackiej ukraińszczyźnie oraz w praktyce cerkiewnej i liturgicznej.

EN

This article analyses the phonetics, structure and semantics of Church Slavonic words used in the Ukrainian language of the 16th to 18th centuries. The semantic development of Church Slavonic words in contemporary Ukrainian and in liturgical practice is also examined. The research is timely due to the need for a deeper, systematic study of liturgical and ritual vocabulary in the Ukrainian language of the 16th to 18th centuries, in particular of items taken from Church Slavonic characteristic of the religious sphere – such as those associated with the sacraments and their administration. The sources for the research were secular Ukrainian texts: legal documents, scripts, chronicles, literature and polemical writings, found in the corpus of the Dictionary of the Ukrainian Language, 16th and First Half of 17th Century, in the Ukrainian Historical Dictionary, ed. E. Timchenko, and in the card index kept at the Ukrainian Language department of the Ivan Krypiakevych Institute of Ukrainian Studies, at the National Academy of Sciences of Ukraine (Lviv). Illustrative material from the historic texts, combining theological and scientific styles is included. The analysis shows that different graphic and phonetic variants of Church Slavonic vocabulary connected to church sacraments were in frequent use in the Ukrainian language of the 16th to 18thcenturies. These are mostly semantic calques from Greek which came into the Ukrainian language via Church Slavonic. The studied vocabulary was found, with minimal semantic changes, to have survived in modern literary Ukrainian and in Church and liturgical practice.

19

MAŁŻEŃSTWO JAKO DROGA UŚWIĘCENIA

63%

MATWIEJUK K.

Teologiczne Studia Siedleckie

|

2019

|

issue XVI/16

97-115

EN

Marriage as a path to sanctification Sacramental matrimonies and their families who are the Home Churches have a lot of help to sanctify their members. Liturgy is the crucial place and the way to experience the presence of Jesus Christ. Personal and communal prayer as well as religious services are the preparation to celebrating it. These religious practices are meant to prepare worshippers to listen to the word of God during the liturgy and become an acceptable offering to God together with Jesus Christ. The religious seryices worship God. The liturgical seryices have the power of the sacrifice. They are signs of the presence of Jesus Christ.

20

Eucharystia jako sakrament obecności, solidarności i przemiany

63%

Nadbrzeżny A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

vol. 62

|

issue 2: Teologia dogmatyczna

175-190

EN

In the context of social processes of individualization and detraditionalization there is a need of reflection on the axiological aspect of the Eucharist. The aim of the present paper is to show the dynamic dimension of the Eucharist as a sacrament of presence, solidarity and transformation. First the author presents the fundamental relation between the Eucharistic presence of Christ and the community of the Church. Then he points to solidarity as a social and existential fruit of the Eucharist. In the further part of the article he presents the meaning of the Eucharist that is expressed in its creating a chain of ontological transformations concerning the matter, the man and the world. In conclusion the author postulates the necessity to emphasize the role of the Eucharist as a sacrament of love and responsibility for the future of the man and the world.

PL

W kontekście społecznych procesów indywidualizacji i detradycjonalizacji istnieje potrzeba refleksji nad aksjologicznym aspektem Eucharystii. Celem tego artykułu jest ukazanie dynamicznego wymiaru Eucharystii jako sakramentu obecności, solidarności i przemiany. Autor najpierw prezentuje fundamentalną relację między eucharystyczną obecnością Chrystusa a wspólnotą Kościoła. Następnie wskazuje na solidarność jako społeczny i egzystencjalny owoc Eucharystii. W dalszej części artykułu przedstawia sens Eucharystii, który wyraża się w tworzeniu przez nią łańcucha ontologicznych przemian dotyczących materii, człowieka i świata. W zakończeniu autor postuluje konieczność wyeksponowania Eucharystii jako sakramentu miłości i odpowiedzialności za przyszłość ludzkości i świata.

Refine search results

Kościół Katolicki wobec rozwodu cywilnego

Regulation and the Forms of Celebration of the Sacrament of Penancein Canon Law

Rozum i wiara a małżeństwo. Znaczenie ścisłej tożsamości pomiędzy węzłem małżeńskim a jego wymiarem sakramentalnym w małżeństwie ochrzczonych (kan. 1055 § 2)

Małżeństwo w teologii Ortodoksyjnego Kościoła Koptyjskiego

Świadek bierzmowania w Kodeksie Jana Pawła II. Niektóre uwagi na kanwie kan. 893

Zarys nauki o sakramentach w Kościele prawosławnym i rzymskokatolickim

The Eucharistic Sacrifice in Dumitru Stăniloae’s Theology with a Referential Point at the Mysterienlehre of Odo Casel

Život manželov a rodiny ako vovádzanie do života kresťanského spoločenstva

Średniowieczne przedstawienia chrztu św. na ziemiach polskich

Misterium „wejścia do Kościoła” i przygotowanie do sakramentów w tradycji prawosławnej

Określenie i sposoby sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym

Chrzest jako źródło apostolstwa świeckich

Problem dojrzałości osób przygotowujących się do sakramentu małżeństwa

Praxis i teologia chrztu w liturgicznej tradycji syro-orientalnej

Marriage as a way to holiness

Sakramentalność małżeństwa w relacji do Eucharystii

Wymagania prawne do dopuszczenia dziecka do sakramentu chrztu

Церковнослов’янізми, пов’язані з церковними таїнствами в українському письменстві ХVІ –ХVІII століть

MAŁŻEŃSTWO JAKO DROGA UŚWIĘCENIA

Eucharystia jako sakrament obecności, solidarności i przemiany