Search results

1

The structure of argumentation in early interpretations of the Chapel at Ronchamp (Part II)

100%

Wąs C.

Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

|

2012

|

vol. 5

102-135

EN

Contemporary reflections on the chapel at Ronchamp designed by Le Corbusier to a greater degree than before lead to analyses of previous interpretations of this work, arousing much controversy ever since their appearance. Research on the sources of his inspiration led to important discoveries, but entanglements of all descriptions in value systems, hidden assumptions, the structures of language and thought turn out to be no less interesting. Analyses undertaken in the present study concern five texts (the first two had been discussed in the previous issue of the “Sacrum et Decorum”), which appeared in the first few years after the building of the chapel. Statements made by the five authors, although chosen at random and only on the basis of their distinctive spaciousness and wealth of argumentation, revealed deep differences during their careful reading. Le Corbusier spoke on his behalf the most boldly and directly, not hiding his specific views, especially on the feeling of sacredness separate from the world of religion. Anton Henze attempted to make the work familiar by blurring the contradictions between Christianity and para-religious inclinations of the architect, present in his work. John Alford sought to describe the chapel with purified senses and mind but he could not go beyond language and its rules. It is only literary metaphors that enabled him to create a beautiful interpretation. Alois Fuchs saw in the building above all some forms of heresy, against which he wanted to protect the world of his religious values. His interpretation of the work on the hill developed in the direction of an official report on the rules of church art. Richard Biedrzynski wanted to avoid being buried in insoluble matters but only created a story showing the efficiency of the system which situated aesthetic values alongside cognitive and moral ones. The problem was that also this system created insoluble tensions and brought a lack of consent to the full separation of art from cognition and ethical issues. The author’s narrative, however, did not develop into a possible attempt to breach the coherence of the Kantian doctrine and turned into simple procedures for validating the earlier assumptions. The conclusions of the discussion of selected interpretations lead to the reflection on the impossibility of capturing the decisive statements about the chapel. Contrasting views of different authors were, after all, supported by satisfactory arguments, and cannot be dismissed even when they are mutually exclusive. However, there is a growing concern that the adopted and in a sense external point of describing selected accounts of the work just contains subsequent illusions and hidden assumptions that in the course of further research should be characterized as equally uncertain, like all the previous ones.

2

WSPÓŁCZESNE MIEJSCE SACRUM – RELACJE ŚWIATŁA KRAJOBRAZU I ARCHITEKTURY

88%

Zinowiec-Cieplik K.

Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

|

2019

|

issue 1(59)

71-84

PL

Architektura i krajobraz to przestrzeń egzystencjalna – angażująca wszystkie zmysły, którą odczuwa się mimo woli dzięki światłu. Aby zrozumieć miejsce sacrum, nie wystarczy je zobaczyć, trzeba je doświadczyć. Poddane analizie sakralnej architektury w krajobrazie, autorstwa Tadao Ando, Petera Zumthora i Mario Botty, czerpią inspiracje z dorobku Le Corbusiera i jego odwagi formalnej kaplicy w Ronchamp. Każdy z przywołanych twórców w niepowtarzalny sposób uwidacznia kunszt artystyczny, wyczucie form, relacje skali w kreowaniu miejsca sacrum oraz po mistrzowsku operuje światłem jako medium ujawniającym sakralne wartości i genius loci. Architektura sacrum czerpie z miejsca i otaczającego krajobrazu, a miejsce czerpie z architektury wzmacniającej jego ducha na miarę swojego czasu. Genius saeculi objawia się oszczędną i symboliczną formą w kontekście otwartego krajobrazu, kreując azyl sacrum „malowanego” światłem.

EN

Architecture and landscape is an existential space – engaging all the senses, which is felt in spite of will thanks to light. To understand the sacred place, it is not enough to see them, we have to experience them. The analysis of the sacred architecture in the landscape by Tadao Ando, Peter Zumthor and Mario Botta, draw on the work of Le Corbusier and his courage in the Ronchamp chapel form. Each of the presented artists mentioned in a unique way, sense of form, scale relations in creating the sacred place and masterly uses light as a medium revealing sacral values and genius loci. The sacred architecture comes from the place and the surrounding landscape, and the place draws from architecture that strengthens its spirit to the measure of its time. Genius saeculi is manifested in an symbolic form in the context of an open landscape, creating asylum for sacrum “painted” with light.

3

Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku w świetle badań georadarowych

75%

Zdeb K., Żurek M., Adamiec J.

Pomorania Antiqua

|

2022

|

vol. Tom XXXI

147–163

EN

The article presents the course of non-invasive geophysical recognition of burials under the floors of the church of Cathedral Basilica of the Assumption of the Blessed Virgin Mary and St Andrew in Frombork. There is a history of the GPR method used in the church since 2005, as well as the method of data acquisition and interpretation. The results were compared with the prospection in places of alleged crypts.

4

Współczesna architektura sakralna Kościoła katolickiego – przestrzeń Eucharystii w środowisku kulturowym

63%

Rabiej J.

Ruch Biblijny i Liturgiczny

|

2018

|

vol. 71

|

issue 3

EN

The phenomenon of Catholic religious architecture results from its integral integration with an evolving cultural context. The proposals of the Second Vatican Council concerning religious buildings emphasize their “openness” to the social dimension of the environment in which they are found. Such a conception of rules referring to religious architecture explains the lack of a rationale for creating an arbitrary ideal or a model for a canonical Catholic church. The architectural diversity of contemporary sacred ensembles in Western Europe, Scandinavia, and the United States reflects the distinct ideological and functional assumptions that respond to the needs, aspirations, and resources of local communities that build them. Analogous conditions determine the architectural uniqueness of Catholic churches in Poland. The dominance of liturgical and social criteria over formal and stylistic criteria in shaping sacred architecture is a source of inspiration in the search for new concepts of “churches for our age.”

PL

Fenomen architektury sakralnej Kościoła katolickiego wynika z jej integralnego wkomponowania w ewoluujący kontekst kulturowy. Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące budowli sakralnych akcentują ich „otwarcie” na wymiar społeczny środowiska, w jakim są sytuowane. Takie ujęcie reguł odnoszących się do twórczości w zakresie architektury sakralnej tłumaczy brak uzasadnienia dla tworzenia arbitralnego wzorca – ideału – kanonu kościoła katolickiego. Różnorodność architektury współczesnych zespołów sakralnych w Europie Zachodniej, Skandynawii i Stanach Zjednoczonych odzwierciedla odmienności założeń ideowo-funkcjonalnych, które odpowiadają potrzebom, aspiracjom i możliwościom budujących je lokalnych społeczności. Analogiczne zakresy uwarunkowań decydują o specyfice architektury kościołów katolickich w Polsce. Prymat kryteriów liturgicznych i społecznych nad kryteriami formalno-stylistycznymi w kształtowaniu architektury sakralnej jest źródłem inspiracji w poszukiwaniu nowych koncepcji „kościołów naszych czasów”.

5

L’architettura sacra come il passaggio dal praxis alla theoria dell’architetto secondo la tradizione orientale

63%

Kimsza R.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2019

|

issue 26

79-92

PL

Artykuł traktuje o związku sztuki sakralnej chrześcijańskiej ogółem z życiem duchowym artysty. Autor prawdę o tworzeniu sacrum warunkuje życiem duchowym artysty wyrażanym w rozmaitych formach. Akcentuje przede wszystkim stan modlitwy, oczyszczenie, pokutę i stan określany w duchowości wschodniej jako apatheia.

EN

The article deals with the relationship of sacred Christian art in general with the artist’s spiritual life. According to the author, the truth about sacrum is conditional on the artist’s spiritual life expressed in various forms. He mainly emphasizes the state of prayer, purification, penance and the state described in eastern spirituality as apatheia.

6

Rozwój problematyki konserwatorskiej architektury sakralnej: rys historyczny

63%

Grąbczewski G.

Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

|

2021

|

issue 28

101-117

EN

The development of issues related to the conservation of sacred architecture is part of a broad trend related to the protection and care of monuments, shaped over the centuries, both by historical events and specific decisions of state and church authorities. The conviction about the need to protect historic sacred buildings, deeply rooted in social consciousness, results primarily from the values, including symbolic ones, that these objects carry. The beginnings of conservation thought in relation to sacred architecture can be found in the decline of Christian antiquity. It then developed throughout the Middle Ages, and in modern times it became visible in specific legislative decisions. The current standards of conservation proceedings for monuments of sacred architecture are identical to the requirements applicable to all historic buildings and are subject to the supervision of conservation authorities.

7

Architektura i sztuka liturgiczna jako antidotum na desakralizację. Studium twórczości artystycznej M.I. Rupnika SI

51%

Kimsza R.

Roczniki Teologiczne

|

2020

|

vol. 67

|

issue 5

109-115

EN

Contemporary architecture and sacred art have lost their original instinct in favor of illegible and ambiguous forms. In this way, sacred art, in a sense, sent the message to be a reality that helps man in contact with God, or, as the theorists of sacred art wanted, a tool that brings God down to earth. These tendencies are being remedied by Fr. Marko I. Rupnik, a Slovenian Jesuit, theologian and iconographer, founder of the Aletti Center – an institute of theology and art, promoting the idea of “the Christian breathing of two lungs”, combining the Eastern and Western traditions, which formed the doctrine of the undivided Church. The effect of Rupnik’s theological thought is liturgical art, which, inscribed in architecture, creates a space for human meeting with God.

PL

Współczesna architektura i sztuka sakralna zatraciły swoje pierwotne ukierunkowanie na korzyść nieczytelnych i wieloznacznych form. W ten sposób sztuka sakralna, w pewnym sensie, przesłała być rzeczywistością pomagającą w kontakcie człowieka z Bogiem, albo jak chcieli teoretycy sztuki sakralnej, narzędziem sprowadzającym Boga na ziemię. Tendencjom tym próbuje zaradzić o. Marko I. Rupnik, słoweński jezuita, teolog i ikonograf, założyciel Centrum Aletti – instytutu teologii i sztuki, promującego ideę „chrześcijańskiego oddechu dwóch płuc”, łączenia tradycji wschodniej i zachodniej, jaka tworzyła doktrynę niepodzielonego Kościoła. Efektem myśli teologicznej Rupnika jest sztuka liturgiczna, która – wpisana w architekturę – tworzy przestrzeń spotkania się człowieka z Bogiem.

8

Relacje księży Karola Dębińskiego i Feliksa Majewskiego z wizytacji duszpasterskich biskupa lubelskiego Franciszka Jaczewskiego jako źródło do badań architektury sakralnej w diecezji lubelskiej na początku XX wieku

51%

Bartko-Malinowska A.

Facta Simonidis

|

2023

|

vol. 16

|

issue 1

237-251

EN

Pastoral visits of parishes, typically conducted on an annual basis, constitute a fundamental duty of Catholic bishops. Such visits serve as occasions for addressing the concerns and needs of the faithful, while also providing an opportunity to assess the state of parish churches. However, the religious policies enforced by the Russian government in the Kingdom of Poland imposed restrictions on the ability of the bishops of Lublin and Siedlce to visit parishes situated in regions inhabited by the Uniate population. The decree on religious tolerance of April 17/30, 1905 enabled former Uniates to return to the Catholic Church and expanded the scope of activities for the Catholic clergy. Bishop Franciszek Jaczewski of the Lublin Diocese promptly availed himself of this newfound opportunity and made the inaugural visit to the the south-eastern part of the Lublin Diocese on May 13 of the same year. In 1905 alone, the bishop visited a total of 56 parishes and continued his visits in 1906 and 1907. The first visit, which was of immense significance, was meticulously documented by Father Karol Dębiński, while the subsequent visit, conducted one year later, was chronicled by Father Feliks Majewski. These accounts provide insights into the historical background of the visited localities, the genesis of the parishes, and the architectural features of the ecclesiastical structures, including their external façades, state of preservation, and interior furnishings. Significantly, these narratives are complemented by rich photographic material. It is worth noting that these accounts often convey the subjective viewpoints and impressions of the authors, which, nevertheless, does not impinge on their informative value. Given the authors’ assiduousness, these reports are an invaluable source for investigating the objects visited by the bishop, especially considering that some have undergone alterations or have not survived till the present day. The meticulous descriptions of the ecclesiastical edifices, offered by first-hand witnesses, are of considerable historiographic significance, particularly for scholars of art history specialising in the sacred architecture of the Lublin region.

PL

Wizytacje duszpasterskie parafii stanowią jeden z obowiązków biskupów katolickich i powinny odbywać się corocznie. Każda wizytacja jest okazją zarówno do spojrzenia na problemy i potrzeby wiernych, jak i zapoznania się ze stanem zachowania świątyń parafialnych. Polityka wyznaniowa rządu carskiego prowadzona w Królestwie Polskim uniemożliwiała biskupom lubelskim i siedleckim odwiedzanie parafii leżących na terenach zamieszkiwanych przez ludność unicką. Wprowadzenie 17/30 kwietnia 1905 roku ukazu o tolerancji religijnej dało możliwość byłym unitom powrotu do Kościoła katolickiego, a duchowieństwu katolickiemu pozwoliło na szerszą działalność. Biskup lubelski Franciszek Jaczewski niezwłocznie skorzystał z tej sposobności i już 13 maja tego samego roku rozpoczął pierwszą wizytację południowo-wschodniej części diecezji lubelskiej. Tylko w 1905 roku biskup odwiedził 56 parafii, kolejne wizytacje prowadzone były w latach 1906 i 1907. Pierwsza podróż, będąca wydarzeniem wysokiej rangi, została opisana przez ks. Karola Dębińskiego, kolejna, przeprowadzona rok później, przez ks. Feliksa Majewskiego. Obie relacje z podróży dostarczają informacji na temat historii odwiedzanych miejscowości, historii parafii oraz kościołów, opisując ich wygląd zewnętrzny, stan zachowania oraz wyposażenie. Zawierają także bogaty materiał fotograficzny. Relacje te nierzadko prezentują poglądy i wrażenia piszących, co jednak nie umniejsza wartości zawartych w nich informacji. Dzięki rzetelności autorów relacje te są bardzo dobrym źródłem do badań nad odwiedzonymi przez biskupa obiektami, zwłaszcza że niektóre zostały przebudowane, a inne nie dotrwały do naszych czasów. Opisy świątyń są relacjami naocznych świadków i dla historyka sztuki zajmującego się architekturą Lubelszczyzny stanowią cenne źródło historyczne. Pierwsza podróż, będąca wydarzeniem ogromnej rangi, została opisana przez ks. Karola Dębińskiego, kolejna, przeprowadzona rok później przez ks. Feliksa Majewskiego. Obie relacje z podróży dostarczają informacji na temat historii odwiedzanych miejscowości, historii parafii oraz kościołów opisując ich wygląd zewnętrzny, stan zachowania oraz wyposażenie. Zawierają także bogaty materiał fotograficzny. Relacje te nierzadko prezentują poglądy i wrażenia piszących, co jednak nie umniejsza wartości zawartych w nich informacji. Dzięki rzetelności autorów, relacje te są bardzo dobrym źródłem do badań nad odwiedzonymi przez biskupa obiektami, zwłaszcza, że niektóre zostały przebudowane, a inne nie dotrwały do naszych czasów. Opisy świątyń są relacjami naocznych świadków i dla historyka sztuki zajmującego się architekturą Lubelszczyzny stanowią cenne źródło historyczne.

9

Konstytucyjna zasada oddzielenia państwa od kościoła w działalności Wydziału do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie wobec Kościoła Katolickiego

38%

Dyda K.

Studia z Prawa Wyznaniowego

|

2017

|

vol. 20

335-372

PL

Przedmiotem artykułu jest analiza działań Wydziału do Spraw Wyznań w Krośnie wobec Kościoła Katolickiego w perspektywie realizacji konstytucyjnej zasady oddzielenia państwa od kościoła. Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z 22 lipca 1952 roku stanowiła, że kościół jest oddzielony od państwa (art. 70 ust. 2) i jednocześnie może swobodnie wypełniać swoje funkcje religijne (art. 70 ust. 1). Regulacja ta dotyczyła także innych związków wyznaniowych. Ówczesna nauka prawa konstytucyjnego pojmowała tę swobodę jako wolność głoszenia doktryny, organizowania zgromadzeń religijnych, udzielania posług, nauczania, tworzenia zakonów, utrzymywania kontaktów z zagranicznymi współwyznawcami. Swoistym standardem wobec Kościoła Katolickiego stało się dyskryminujące stosowanie prawa. Za przykład takiej sytuacji można uznać blokowanie i ograniczanie budownictwa sakralnego za pomocą środków prawnych – zwłaszcza karnych i administracyjnych. Wydział do Spraw Wyznań w Krośnie zasadę oddzielenia państwa od kościoła pojmował jako pełną laicyzację życia społecznego prowadząc m.in. akcję przeciwdziałania rozwojowi budownictwa sakralnego oraz podejmowania inicjatyw duszpasterskich przez kler katolicki (zwłaszcza w zakresie duszpasterstwa młodzieży).

EN

The subject matter of this article is the analysis of the action of the Department for Religious Affairs in Krosno against the Catholic Church in the light of the constitutional principle about Church and State separation. The Constitution of the Polish People’s Republic of 22 July 1952 set forth the separation of Church and State (Art. 70, para. 2) and stipulated that the Church can freely carry out its religious functions (Art. 70, para. 1). This provision applied also to other religious associations. Under the constitutional law at that time, this freedom was understood as the freedom to proclaim doctrine, organize religious assemblies, provide ministry and teaching, establish religious orders, and maintain contacts with the believers abroad. The law was used to discriminate against the Church, which became a kind of standard. For example, legal measures, especially penal and administrative sanctions, were employed to block and restrict the construction of buildings used for religious purposes. The constitutional principle concerning Church and State separation was understood by the Department of Religious Affairs in Krosno as a total secularization of social life. For example, it was used to justify taking actions against the development of buildings used for religious purposes or against any pastoral activities undertaken by the Catholic clergy, especially concerning the youth ministry.

Refine search results

1 Facta Simonidis

1 Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula

1 Pomorania Antiqua

1 Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej

1 Roczniki Teologiczne

1 Ruch Biblijny i Liturgiczny

1 Sacrum et Decorum. Materiały i studia z historii sztuki sakralnej

1 Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

1 Studia z Prawa Wyznaniowego

1 2023

1 2022

1 2021

1 2020

2 2019

1 2018

1 2017

1 2012

2 Kimsza R.

1 Adamiec J.

1 Bartko-Malinowska A.

1 Dyda K.

1 Grąbczewski G.

1 Rabiej J.

1 Wąs C.

1 Zdeb K.

1 Zinowiec-Cieplik K.

1 Żurek M.