Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  sakrament uzdrowienia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Religijne i duchowe możliwości uzyskania uzdrowienia spotykają się współcześnie w zachodnich społeczeństwach ze wzrastającym zainteresowaniem, a w medycynie i w psychoterapii zyskują nawet coraz  większe uznanie jako cenione zasoby we wspomaganiu leczenia.   Jednocześnie jednak obserwuje się u wiernych malejące pragnienie  korzystania z  Sakramentu Chorych.  Stwierdza się nawet, że to właśnie ten sakrament całościowego uzdrowienia jest jedną z najbardziej zaniedbywanych praktyk sakramentalnych. Praktyka szafarzowania Sakramentem Chorych ukazuje, że dotyczy to najczęściej poważnych, groźnych, czy też granicznych sytuacji  końca życia. Z praktyczno-teologicznego punktu widzenia rodzi się pytanie, czy to nie zbyt jednostronne wyakcentowanie soteriologiczno-eschatologicznego wymiaru sakramentu chorych, przy jednoczesnym zaniedbaniu jego terapeutyczno-leczniczego znaczenia, nie odzwierciedla zaistniałego stanu rzeczy. Dodatkowo strukturalne uwarunkowania, zwłaszcza  trudny  dostęp do  kapłana, zła sytuacja kadrowa, przyczynia się do tego, że zarówno osobiste życzenie korzystania z sakramentu, jak i jego proaktywne posługiwanie we wspólnotach parafialnych i szpitalach nie są wystarczająco wspierane. Bazując na tych założeniach przebadano opinie wiernych z Bawarii (N = 402 osób) podejmując próbę porównania ich subiektywnego postrzegania w  konfrontacji do  teologicznej  wykładni. Podjęte porównanie stanowisk ma za cel wskazanie odpowiednich mechanizmów wyjaśniających, pozwalających na ustalenie  możliwych implikacji duszpasterskich. Wyniki badania pokazują, że wierzący jak najbardziej odwołują się do różnych praktyk religijnych w sytuacji choroby, ale tylko nie liczne osoby proszą o Sakrament Chorych. Wierni są zaznajomieni z obecnym teologicznym rozumieniem Sakramentu, dostrzegają jego efekt leczniczy i potrafią krytycznie je odgraniczyć od jego pierwotnego ujęcia jako sakramentu dla umierających. Brakuje jednak osobistej motywacji do postrzegania Sakramentu jako ważnej opcji uzdrawiania obok wszelkich innych praktyk i możliwości w poszukiwaniu uzdrowienia. Jednym z możliwych wyjaśnień może być to, że wierzący, pomimo pozytywnego podejścia do wymowy sakramentu na poziomie poznawczym, emocjonalnie postrzegają sakrament w jego wcześniejszym tradycyjnym znaczeniu jako sakramentu pożegnania i „ostatnich obrzędów” z pewną dozą emocjonalnego lęku  i niechęci. Wymaga to nie tylko zmiany poglądów wiernych, ale także potrzeby przekazania im „nowej” praktyki posługiwania sakramentu w duszpasterstwie, która będzie nie tylko przekazywała abstrakcyjną wiedzę na jego temat, ale także ukształtuje nowe  podejście poznawczo-emocjonalne wiernych i wytworzy swoisty nawyk. Duszpasterstwo potrzebuje nowych sposobów celebrowania Sakramentu  Chorych, aby bezpośrednio dotykało człowieka, wzmacniało i pocieszało go, w jego doświadczeniu i zatroskaniu.W konsekwencji zachodzi zapotrzebowanie, aby  w teologii pastoralnej podjąć pogłębioną refleksję nad tym, jak uzyskać pozytywne uwrażliwienie i zaufanie do sakramentu Namaszczenia Chorych i umożliwić jego bardziej przeżyciowe rozumienie.
EN
The Sacrament of the Sick is a clear expression of the Church’s care for the weakest members of its community. Even if the prayer for the sick is present in the whole liturgical Christian heritage, a special place in this field has the celebration of the sacrament of healing with its characteristic rite, i.e. the anointing of the body of the sick with a blessed “oil of grace”. In the liturgy of the Church the symbolic of the oil is abundant and refers mainly to the peculiar power and to the overflow of the divine graces. In the Sacrament of the Sick, through the prayer of the priests, the placing of the hands and the anointing with the blessed oil the sick person receives a special strength and healing which can have both spiritual and physical effects. The spiritual healing seems to be more important therefore almost every oriental liturgical tradition underlines the penitential character of the rite. Every sickness, also the spiritual one, make us able to receive the healing strength of the sacrament. This study shows the general outline of the development of the rite and its actual practice in two great tradition of Christian East: Byzantine and Syriac.
PL
Sakrament namaszczenia chorych jest jaskrawym wyrazem troski Kościoła o najsłabszych członków jego wspólnoty. Chociaż modlitwa za nich obecna jest w całym dziedzictwie liturgicznym wspólnot chrześcijańskich, to jednak szczególne miejsce zajmuje tu celebracja specjalnego sakramentu uzdrowienia, której charakterystycznym elementem jest namaszczanie ciała chorego „olejem łaski”. Symbolika oleju w liturgiach wszystkich wspólnot chrześcijańskich jest niezwykle bogata i odnosi się głównie do szczególnej duchowej mocy oraz wylania obfitych łask Bożych. W sakramencie chorych poprzez modlitwę kapłanów, włożenie rąk i namaszczenie chory otrzymuje specjalną łaskę umocnienia i uzdrowienia, która może posiadać dwie płaszczyzny: duchową i fizyczną. Ta pierwsza wydaje się ważniejsza, dlatego też niemal wszystkie tradycje orientalne podkreślają pokutny charakter obrzędu. Każda choroba, nawet duchowa, czyni nas zdolnymi do przyjęcia uzdrawiającej mocy sakramentu chorych. Niniejsze studium ukazuje ogólny zarys historii rozwoju obrzędu poprzez wskazanie głównych źródeł historycznych oraz jego kształt we współczesnej praktyce dwóch wielkich tradycji chrześcijańskiego Wschodu: bizantyjskiej i syryjskiej.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.